|
Tegenwoordig ben ik op ontdekkingstocht naar alternatieve therapiën, zo lijkt het wel. Gisteren, ook al was het eerste Pinksterdag, heb ik een initiatie "handreflexologie" mee gevolgd. Of, wat we vooral leerden was handreflexzonemassage.
Erg interessant. Maar ook een beetje raar: je komt er binnen met acht deelnemers die elkaar niet kennen, en binnen de kortste tijd zit je met iemands hand in de jouwe om te oefenen met masseren. Wat ik echt wel fijn vond is om te ervaren hoe snel je met de andere deelnemers in gesprek geraakt op zo een dag. En over andere dingen dan over het, overigens prachtige, weer.
Dat we op zo'n mooie dag moesten binnen zitten was jammer. Maar mijn fietstocht heen en terug maakte dat ruimschoots goed. Het werd een schitterende dag van leren en ontmoeten. En 's avonds leende Oudste Zoon me zijn handen graag, om wat ik geleerd had verder in te oefenen.
Want het goed kunnen masseren van handen wil ik graag onder de knie krijgen: in woonzorgcentra wordt het vaak toegepast bij demente ouderen. Omdat handen zo toegankelijk zijn. De eerste keer dat ik dat tijdens mijn stage mee deed, wist ik helemaal niet wat te beginnen en ging maar af op mijn intuïtie. Maar ik heb gezien hoe demente mensen kunnen reageren op zo een moment van zorgzaam aangeraakt worden.
Neem nu Mieke. Twee keer maakte ik mee hoe haar blik zich opende als iemand haar handen "onder handen" nam. Hoe ze dan opeens oogcontact zocht en in haar wartaaltje begon te vertellen.
Mieke zit daar vaak maar te zitten, met gesloten blik en een misnoegde trek om haar mond. Maar sinds ik gezien heb wat handmassage met haar doet, ken ik het trucje. Dan neem ik één van haar handen en begin die zacht te strelen. En het werkt bijna altijd: als bij toverslag klaart haar gezicht dan op en keert haar blik zich naar buiten.
Dan is Mieke weer voor eventjes aanwezig en in contact met onze wereld.
|
