|
Gisteren afscheid genomen van Moeder. Op een warme, fijne manier is haar uitgeleide gedaan. Compleet met harpmuziek en trompetgeschal. Kan het nog engelachtiger?
Al is een overlijden een droevig gebeuren, toch mogen we terug kijken op mooie, intense momenten. Rond het stervensgebeuren zelf. In alle contacten met de "professioneel" betrokkenen, het samenzijn en samen denken met de familie. Gezamenlijk een mensenleven helemaal, en mooi, afgerond.
Nu met enige nieuwsgierigheid en enige onrust op naar de periode die komt. Hoe gaat de rouw verder verlopen? Is het nog erg treuren om iemand, die we bij leven al zover kwijt waren? Vandaag nog primeert de opluchting. De opluchting voor haar, omdat aan de miserie van de laatste maanden, waar geen enkele levenskwaliteit meer overbleef, een einde is gekomen.
Ach, we zullen wel zien, hoe het verder gaat. Gisteren en de voorafgaande dagen heeft er veel liefde gestroomd. Om en voor haar. Hopelijk energie genoeg om ons aan te warmen, de tijd die komt. Vaarwel Moeder!
|
