|
Gisteren was het Moederdag. Hier in het Antwerpse toch.
"Straks gaan we je een cadeautje geven!" vertelde Jongste 's ochtends.
"Zeg moet je dat nu zeggen? Ze hoeft nog niet te weten dat we eraan gedacht hebben!" bitste Middelste Zoon.
Jongste schrok. Oeps, had hij het al verklapt!
"Ik vind het wel leuk om te weten dat ik nog iets te verwachten heb!" probeerde ik hem gerust te stellen.
Toch vond hij het erg dat hij het fout had gedaan.
"Wil je het alstublieft vergeten mama?" smeekte hij. En daar achteraan: "Of toch doen alsof...!"
En later op de dag, denkend aan Moederdag, vroeg hij me wel een keer of drie:
"Mama, kan ik iets voor je doen?"
Momentje..., dat moet ik eventjes in het vet schrijven:
"Mama, kan ik iets voor je doen?"
Niet vergeten dus, voor de tijden dat ik misschien, wat het spontaan aanbieden van zijn diensten betreft, op mijn honger zal moeten zitten.
Om de anderen niet tekort te doen, moet ik nog zeggen dat ik voor Moederdag, een warm verpakt geschenk gekregen heb van al mijn huisgenoten: de cd box die ik zo graag wou.
|
