Net mijn laatste sessie gehad bij L. Ik blijf het toch een complexe "relatie" vinden. Je voelt je slecht, gaat naar iemand die je meer vertelt en meer weet dan de meeste mensen in je omgeving weten, je bouwt een band op, en dan gebeurt er iets waardoor dat contact opeens wordt verbroken en zoek je dus iemand anders of stop je. Sommige peuten laat je achter en dan denk je .. hmm.. ok, je hebt wel genoeg geld aan mij verdient nu, en bij anderen denk je.. jammer.. ik ga die echt missen. Zo eentje is L. Maar loslaten hoort bij het leven, en zelfs als je je verzet kan je er niks aan doen. Toch heb ik bij L. wel het gevoel dat ze zal terugkomen, en mij het tegendeel zal bewijzen dat niet iedereen zomaar uit mijn leven stapt.
L., ik weet dat je dit leest, dus ik deel hier graag iets met jou, en iedereen mag het lezen:
Heel
soms in een mensenleven
word je
door een mens geraakt,
komt er
iemand op je pad
die
ongekend veel in je los maakt.
Bagage
die ik bij me droeg,
stilgezwegen
pijn in mij,
nam jij
geleidelijk van mijn schouders,
stukje
bij beetje raakte ik vrij.
Vrij
van de angst om te herinneren
door de
opdracht die ik kreeg,
je
leerde mij te spreken,
juist
toen ik liever zweeg.
Een
verloren stukje levenslust,
je
schonk het terug aan mij,
je
schatte het op zijn waarde
en
keerde zo het tij.
Als ik bij
je binnenkom
kan
mijn glimlach nooit misleiden.
Het is
misschien een stukje van je werk,
maar
ook een gave,
een
geschonden ziel te begeleiden.
Mijn
dankbaarheid is eindeloos
en dat
mag wel eens gezegd,
ik
koester mijn ontwikkeling,
daarin
heb jij je hart gelegd.
Ik kan
niet stoppen je te danken,
ik ben
vereerd dat jij er bent,
zonder
jouw betrokkenheid,
had ik
mezelf nooit ècht gekend.
Zoals ze bij ons zeggen: nen dikke merci!
|
