De play offs zijn nu enkele weken bezig. Discussies over zin of onzin zijn even dagelijkse kost als de Stella uit Jos zijn tapkraan. Ik kan enkel maar vaststellen dat in een periode van nagenoeg onbestaande inflatie het gelijknamige spook toch lokaal de kop opsteekt. De thuismatchen van mijn favoriete voetbalploeg in competitieverband een gans jaar bijwonen, zal me een goede 40% meer gekost hebben dan in het seizoen 2008-2009. De invoering van de play offs in de Jupiler League doet me zowaar terugdenken aan de invoering van de euro. Ook toen waren er lokaal gigantische prijsstijgingen. Achteraf heeft uitgebreid economisch onderzoek weliswaar aangetoond dat de invoering van de euro niet tot significante prijsstijgingen leidde. De uitzondering bevestigt natuurlijk de regel. Zo kostte de braadworst van onze meester in mededinging en andere moeilijke aangelegenheden Philip Mxxx (uit respect voor mijn favoriete pils schrijven we zijn naam niet voluit) plots EUR 2.50 ipv 60 frank. Maar het kan nog straffer. Aangezien het laagste EUR biljet dat van vijf is t.o.v. een honderd BEF biljet, kostte de minste actie in danscafé's zoals the Reeves eensklaps het dubbele. Waarmee ik maar wil zeggen: het kan steeds erger. Zoals onze wedstrijd tegen Rover bewees. De ploeg was in volle overtuiging dat overcompensatie tijdens de match voorafgaand aan het Paastornooi de volgende week wonderen zou verrichten. Foutieve keuze zo bleek al snel. Enig lichtpunt in deze match was ons doelpunt. Het doelpunt van Jan DR was één en al Messi allure. Als je dan niet unaniem verkozen wordt tot Man van de Match, wordt wel erg pijnlijk duidelijk dat sommige spelers nog veel te leren op voetbalvlak.
Volgende wedstrijd: Paastornooi Kloosterstraat. Zaterdag om 13u30 tegen Thor Zaat en om 17u30 tegen Kloosterstraat B. Samenkomst in den Belly's om 11u30.
Voetbal is een evenwichtssport. Neen, ik moet me preciezer uitdrukken: cafévoetbal is een evenwichtssport. Omdat enkele spelers de laatste weken geblesseerd uitvielen en een aantal spelers om andere redenen onbeschikbaar waren, kwam SK Watertoren voor het eerst sinds lang in ernstige bezettingsproblemen. Cafévoetbal heeft gelukkig één groot voordeel: in elk café kan en mag gerecruteerd worden. Aan elke toog van elk café vind je wel miskend of onbegrepen talent. Er komt wel wat bij kijken om deze kandidaat-spelers effectief aan je kern toe te voegen. Enerzijds moet je het kaf van het koren weten te scheiden. Het is niet omdat je na de veertiende pint een wedstrijd denkt te kunnen analyseren, dat je het ook op het veld kan waarmaken. Vergelijk het maar wat Roeselare met W. D.C. is overkomen. Op stilstaande beelden gaan uitleggen welke speler uit positie loopt en welke tactische blunders gemaakt worden is nog net iets anders dan effectief de juiste aankopen te verwezenlijken. Anderzijds moet je er ook rekening mee houden dat het niet voor elke kandidaat-speler evident is om op tijd uit bed te geraken. Gelukkig spelen we het gros van onze matchen om 14u30. Dat helpt dus wel. Zo werd vrijdagavond 19 maart, of eerder zaterdagochtend 20 maart, een avond van recrutering. Die avond organiseerde de supportersclub Klein Brabant van FCB hun algemene kwis. SKW verdedigde met twee ploegen de overwinning van vorig jaar, maar moest uiteindelijk tevreden zijn met een tweede en een achtste plaats. Een zaal gevuld met vermeend voetbalintellect vormde uiteraard de uitgelezen kans om de noodzakelijke 3 spelers te selecteren. En hier komt de evenwichtsoefening in het scenario: om de kandidaat-spelers te overtuigen is er uiteraard het nodige gerstenat nodig. Anderzijds is het duidelijk dat hoe meer je ervan binnen speelt, hoe moeilijker het de volgende dag wordt om een knalprestatie te leveren. Al doende leert men: mijn recruut scoorde en ik beleefde een moeilijke namiddag. Opdracht geslaagd.
Een nieuwigheid in het SKW seizoen: thuisvoetbal op woensdagavond. Dankzij onze vrienden van de Kloosterstraat konden we dit voorlopig unicum beleven. Het werd ons al snel duidelijk dat Atalanta Waarloos op geen vlak moet onderdoen voor de ploegen I en II uit dezelfde gemeente. Andermaal een erg sterke tegenstander dus. Veel andere alternatieven dan teruggrijpen naar de klassieke Watertoren tactiek "Kämpfen tot we erbij neer vallen" bleven niet meer over. Ondanks het feit dat we de ganse eerste helft onderlagen, slaagden we er toch in te scoren na een misverstand bij de bezoekers. Een onverhoopte 1-0 ruststand was het gevolg. In de tweede helft slaagden we er tot 10 minuten voor tijd in de tegenstand af te houden. Maar de verdiende gelijkmaker viel toch. Een sterk resultaat tegen een tegenstander die indruk maakte. Niet alleen met hun voetbaltechnische en tactische kwaliteiten, maar ook door hun gedrevenheid. SKW mocht met opgeheven hoofd het veld verlaten, waar we vorig jaar nog bijna voetbalgeschiedenis schreven.
Het was aangekondigd door één van de echte anciens van de ploeg, onze enige echte laatste man. De Engelse weken zouden hun tol eisen. Hij had beter zijn mond gehouden, want SKW werd met zijn voorspelling geconfronteerd. Naast Danny, kwetseerde ook Nicolas zich, zodat we de match met negen beëindigden. Een match om snel te vergeten dus. Want ondanks de numerieke minderheid, slaagden we er niet in op offensief vlak iets klaar te krijgen. En naarmate de match vorderde, gingen achterin de deuren steeds meer open. Een sterk acterende tegenstander maakte er optimaal gebruik van om ons een stevig pak rammel te verkopen.
Aan alle mooie liedjes komt vroeg of laat een eind. In ons geval na 7 wedstrijden dus. Het begon nochtans uitstekend. SKW zette de eerste doelkans van de match feilloos om. Killer van dienst was Tom Bellon. Even later kregen we een unieke kans op 2-0 na een mooi opgezette aanval, maar de bal ging er net niet in. Op de meest ongelukkige wijze kwam de stand in evenwicht. Op een hoekschap kreeg onze laatste man, W.G. de bal in het gezicht. Jammer genoeg stond zijn gezicht niet richting speelveld gericht, maar richting eigen doel. In de tweede helft was het lang pompen of verzuipen. Tien minuten voor tijd slikten we een tweede tegendoelpunt. In een fors slotoffensief kwamen we net niet tot de gelijkmaker. Integendeel, in blessuretijd incasseerden we een derde tegendoelpunt. Ondanks het resultaat, zonder meer een knappe prestatie.
Doelpunten: 1-0: Tom Bellon
SKW: Peter VC, Werner, Koen V, Jurgen, Fred, Danny (Michaël), Wies, Tom Bellon, Jan, Bart DW & Ronny.
Man van de Match Koen
Volgende wedstrijd: SKW - Jong Sint Joris op zaterdag 6 maart om 14u30. Samenkomst aan de kleedkamers om 14u00.
Woensdagavond 3 maart 21u05. Verwoede pogingen van Frank Raes om me te enthousiasmeren voor de wedstrijd tussen de sjakossenbende (of hadden ze die inmiddels afgezworen?) van Dickie Dik en de nummer 11 van de FIFA ranking. Hij beseft het niet, maar heeft geen schijn van kans. Er zijn blijkbaar 18000 à 20000 toeschouwers in het kille Heyzel stadion en dat heet een succes te zijn. Het is immers koud en de match is te volgen op televisie, verduidelijkt Frank. Het eerste kan ik moeilijk ontkennen aangezien ik 's morgens de ruiten van mijn wagen nog van een laagje ijs mocht ontdoen. Ook het tweede is correct en blijkt zelfs meldenswaardig. Voor de vorige (uit)matchen bleek er immers onvoldoende of geen interesse te bestaan in een live coverage van de prestatie van onze nationale elf. Ik dwaal wat rond op facebook en besef dat er nog twee wedstrijdverslagen dienen afgewerkt te worden. De Engelse weken vergen veel van onze ploeg, niet in het minst van de verslaggever van dienst. Zeven dagen na datum het relaas van de match neerpennen, is niet eenvoudig. Ook niet na twee glazen Oban. Veel herinner ik me niet meer van de match. Een sompig veld. Slechte verlichting. Te lang gewerkt omdat ik enkele dossiers wou afwerken voor de vlucht naar Valencia. De laatste SKW'ers bereiken Duffel rond 20u15 zodat de match met een halfuurtje vertraging start. Enkele pinten in het sportcaf na de match. Veel meer nog in de Acide Carbonique, waar Jonas me het langst gezelschap houdt. En ik met Jos een tussentijdse evaluatie van het seizoen maak tot het ochtendgloren en mijn vlucht naar Valencia dreig te missen. Gelukkig beslist de Franse luchtvaartindustrie te staken en worden alle vluchten enkele uren uitgesteld. Meer herinner ik me niet van woe 24/02. Niet direct voldoende om de afwezige supporters deskundig te informeren over de prestaties van SK Watertoren. Tot Frank Raes me in de 63ste minuut wakkerschudt. Kranjcar scoort de 0-1. In de herhaling hoor ik Frank mummelen "Ja Bailly?". Bailly, doelman van beroep, gaat blijkbaar niet vrijuit. Was het de vierde Oban? Bij mij of bij Bailly? Of is het omdat de kranten zich de voorbije dagen bleven afvragen wie de beste Belgische doelman is? Feit is dat de herinneringen aan onze match tegen Zwervers plots in ijltempo terugkwamen. En stilaan begint het me te dagen. SKW pretendeert al enkele jaren over één van de sterkste defensies van Bornem te kunnen beschikken. Inclusief quasi onklopbare doelmannen. Mijn eerste herinneringen gaan terug naar Kevin Van Ranst, beloftevol keeper die na enkele kwetsuren en mede omwille van een druk politiek leven zijn plaats in de goal met spijt in het hart diende af te staan. De laatste jaren konden we rekenen op het kunst- en vliegwerk van Roskam en Mus. Deze laatste maakte het vorig seizoen zo bont dat er zelfs een echte transfersoap volgde op een knap Paastornooi. Dit jaar schopten zowel Sven als Jerry het al als doelman tot man van de match. Het is een ongekende luxe om goede keepers in de spits te kunnen plaatsen. Zeker als ze ook op die positie matchbepalend blijken te zijn. Dat Jonas man van de match werd met 7 stemmen en Jerry tweede met 3 stemmen, zegt voldoende over de sterkhouders op een kille woensdagavond in Duffel. Het was trouwens een match met verschillende gezichten. Een eerste helft waarin we goed meespeelden en de betere kansen hadden, maar eerder ongelukkig 1-0 achterkwamen na een scrimmage voor doel. Een sterk begin van de tweede helft waarin we de bakens konden verzetten en 1-3 voorkwamen. Een match tegen de Zwervers is echter nooit gedaan. Na de aansluitingstreffer en een terechte rode kaart werd het nog pompen of verzuipen voor ons tiental. Een sublieme Jerry voorkwam de gelijkmaker in de laatste minuut. En in blessuretijd besloot wie anders dan Jonas alle twijfel weg te nemen door een hoekschop rechtstreeks binnen te krullen.
Doelpunten: 1-1: Jonas 1-2: Ronny 1-3: Bram 2-4: Jonas
SKW, the success story continues. Als spelers spontaan data citeren, dan weet je het wel. Voor mezelf blijft 9 december 1987 in mijn geheugen gegrift. Niet zozeer omdat ik toen 17 werd, wel omdat mijn favoriet ploegje in de vrieskou Borussia Dortmund met 5-0 naar huis stuurde. Als Peter VC 21 november spontaan citeert, dan heeft dit niets te maken met de eerste nederlaag in 14 matchen van Arsenal - uit bij Sunderland, maar met het groeiende besef van een naar SKW normen uitzonderlijke reeks. Enkele leden hadden een bijzonder geslaagde hoogtestage in Ischgl, wat resulteerde in een even geslaagde (foto)reportage in Vlaanderens populairste krant. Over de match van zaterdag zou het zelfs voor een doorgewinterde journaliste als Katrien De Meyer moeilijk zijn een even beklijvend verslag neer te pennen. Zo goed als geen rust in de ploeg, lange ballen en bijgevolg geen combinatievoetbal. Dat we de rust mochten ingaan met een 1-0 voorsprong, was de verdienste van good old Danny die op de juiste plaats stond om een tweede bal hard in doel te jagen. Op tactisch vlak beleefden we zowaar een unicum: aangezien één der (après)skiërs meer bijstand op het middenveld vroeg (en kreeg), diende één van de twee spitsen terug te zakken om tot een 3-6-1 formatie te komen. In de tweede helft kwamen we al snel op een geruststellende 2-0 voorsprong, waardoor het tijd werd voor een volgend unicum: ondergetekende maakte zijn debuut als spits. Los van het feit dat hij daarin bewees dat zijn beenspieren effectief verzuurd waren, leverde dit geen spraakmakende scènes op. Ondanks matig voetbal won SKW al bij al makkelijk. Om ook deze week ongeslagen te blijven zal er beter voetbal dienen geserveerd te worden.
Ik ben het spuugzat. Teveel is teveel. Zelfs voor mij zijn er grenzen bereikt en eigenlijk zelfs fors overschreden. Hoe durven ze? Hebben ze geen beetje respect? Zoeken ze mij of zo? Sinds de laatste woensdagavond in het Astridpark - vind dit eigenlijk een stuk authentieker klinken dan het Constant VDS stadion - was er maar één gespreksonderwerp meer op café. Het gedrag van het arbitrale trio. Of moeten we zeggen arbitraal kwartet, want als ik me het goed voor de geest kan halen, was ook N'Zolo van de partij. Die man is dan ook altijd op de afspraak als het om gecontesteerde wedstrijden gaat. Nochtans doet onze Gabonese ref het verre van slecht op facebook. Op vlak van fans staat de teller op 281 leden. En op vlak van tegenstanders valt het ook goed mee. De groep "Zet N'Zolo het land uit" haalt net de 100 niet. De drukst bevolkte groep is "KAA Gent is in de beker bestolen door circusarbiter" met exact 531 leden. Hiemee komt de Meire index ( verhouding van de fangroep op de grootste anti groep) voor Jerommeke op 0,53. Met brio geslaagd dus, want meer dan 0,5 halen is een huzarenstukje. Een score van 1 of meer (meer fans dan tegenstanders dus) duidt er ook op dat er iets mis. Allicht heeft de scheidsrechter in kwestie teveel en te opzichtig in het voordeel van een ploeg geblazen, zodat de supporters van de bewuste ploeg fan geworden zijn. Alleen maar om te zeggen dat N'Zolo een goede score haalt. Wat heeft dit dan te maken met mijn gemoedstoestand, hoor ik je denken. Zeer eenvoudig, een matchverslag schrijven doe je niet zonder inspiratie. En niet overdadig alcoholgebruik stimuleert nu eenmaal de inspiratie. Anderzijds las ik vorige week in een foldertje van Mensura dat je best twee dagen per week geen alcohol nuttigt. Wat voor mij verregaande gevolgen heeft, want dit betekent dat ik een matchverslag zonder een scheutje Oban zou moeten produceren. Dilemma dus. Tot ik op het geniale idee kwam om de frisse pinten na de match het werk te laten doen. Al zeg ik het zelf: fantastisch idee en dito uitvoering. Het verslag stond vast: "In tegenstelling tot de niet eens zo fiere leider in de Jupiler league had SKW niet de hulp van de arbiter nodig om de ongeslagen status van de voorbije maanden te behouden. SKW kon immers naar goede gewoonte rekenen op een ijzersterke defensie". Prachtig toch. En wat doen ze me dan aan? De boel lekker verpesten. Een strafschop fluiten in het Astridpark. Tijdens een match van Anderlecht. In de laatste minuten. TEGEN die van Brussel hé... Waardoor ze wel de boot ingaan. En ik opnieuw mag beginnen. En wetende dat een week tot nader order maar zeven dagen telt, alweer zal moeten zondigen. Wat een droefnis. Wat een corrupte boel! Trop is teveel.
Gelukkig staat de mentaliteit en de wilskracht van SKW hier in schril contrast tegenover. Een groeiend zelfvertrouwen en een stijgende groeicurve laat het beste verhopen voor de Engelse weken die eraan komen. In de eerste helft was het nog teveel pompen of verzuipen, maar in de tweede helft werden we geleidelijk aan de betere ploeg met de beste kansen. Om maar te zeggen dat er tegen de nummer drie meer mogelijk was dan een brilscore.
Doelpunten: geen
SKW: Jerry, W., Koen V, Peter VC, Ronny, Danny, Wies, Fred, Bart DW, Gaëtan & Roskam.
21 november 2009. Van die dag dateert onze laatste nederlaag, een ongelukkige 0-1 tegen TNT Zwet Gaat. Nadien volgden twee gelijke spelen en twee overwinningen. Of om het allemaal wat indrukwekkender te maken: deze week vieren we onze twee maanden ongeslagen status. Alweer een reden om te feesten. Aangezien we dit weekend geen competitieverplichtingen hebben, wordt een onderlinge matchke zaalvoetbal (samenkomst om 15u aan de Sporthal kant zwembad) het voorwendsel om de vrijdagnacht/zaterdagochtend kater door te spoelen en er tegelijkertijd een nieuwe tegemoet te gaan. Tactische keuzes, scheidsrechterlijke beslissingen en de factor geluk bepalen de afloop van het gros van de voetbalmatchen. Na een match is het altijd kinderspel om uit te leggen waarom een wedstrijd al dan niet gewonnen werd. Ik neem me voor om dit seizoen nog eens een matchverslag voor de aftrap ervan te publiceren. Ik mis nog wat vertrouwen, Jelle speelt niet altijd mee, makkelijk is het dus niet. Maar belofte maakt schuld: voor eind april komt het ervan. Voorlopig moeten jullie het dus stellen met een matchverslag nà de match. Ik vraag me trouwens af wie al dat gezwets op maandag leest en, erger nog, wie zijn werkdag vult met onder de van een uitgelezen creativiteit getuigende pseudoniemen op webstekken van hln en andere belgium soccers blijk te geven van een Arm Vlaanderen syndroom. Je kent ze wel, de Daknam69ers (69 duidt in dergelijke gevallen meestal niet op de laatste titel van hun favoriete voetbalploeg of hun geboortejaar maar op het IQ van betrokkene) van deze wereld die het niet kunnen verkroppen dat hun ploeg richting gauwgenoot Beveren dreigt af te zakken en dan maar afgeeft op de voetbalploeg uit de Oostvlaamse hoofdstad. Nu ik erover nadenk, ken ik toch een categorie die hiervan een nationale sport maakt: de thuiswerkende advocaten. Zij gaan zelfs een stapje verder en trachten de neutrale, onwetende sportliefhebber te beïnvloeden richting hun favoriete voetbalploeg. Moeilijk is het niet als je IQ wat hoger dan 69 is. Stel, je bent Standard supporter en wil je zegje doen over de Witsel tackle van afgelopen weekend. Creëer dan een makkelijk aan paarswit gelinkt pseudoniem, genre Romelu-ket, en geef dan je mening "Ook al ben ik Anderlechtsupporter, toch moet ik toegeven dat eerder Juhasz dan Witsel rood verdiende." Dit geeft je op zijn minst het gevoel een stukje impact op de publieke opinie te hebben. Soit, een verslag nà de match dus. We kunnen enkel toegeven dat ons tactisch plannetje volledige lukte. Onze voorbereiding startte traditiegetrouw op vrijdagavond. Dat leverde nog een toptransfer op (XVH) in ruil voor een glas Rum en een overnachting op de zetel. We hebben ooit al meer betaald voor een creatieve middenvelder. Minpunt van de vrijdagnacht was dat twee jongelingen niet op tijd uit hun coma ontwaakten. Twee min en één plus leverde zaterdag elf op. En aangezien de elfde man wat vertraging had, waren alle middelen geoorloofd om de match wat uit te stellen. Wies was de Chinese vrijwilliger van dienst om de deuren van de kleedkamers slotvast dicht te trekken na de sleutel in de kleedkamer achtergelaten te hebben. Gevolg was dat de match een dik halfuur later dan voorzien kon starten. Met als dubbel voordeel voor SKW dat we 1) afspraken om slechts twee keer 30 minuten te spelen en 2) dat we na alle oponthoud noodgedwongen onopgewarmd dienden te starten, waarop wij het best getraind waren. De eerste SKW aanval was meteen raak: nadat keeper en verdediger van de bezoekers elkaar hinderden, kon Mus de 1-0 binnenleggen. Nadien was het onze beurt om onder de voet gelopen te worden, maar met de nodige portie geluk bleven we overeind. Onze counters waren zeker niet ongevaarlijk, maar tot het geruststellende doelpunt was het wachten tot diep in de tweede helft, waarin we overigens veel makkelijker stand hielden. Wesley zette de door gelegenheidsscheids Niels terecht gefloten strafschop om. Om ook in februari ongeslagen te blijven, mogen we eerst stunten in Waarloos. Wie weet...
Niets beter dan een voetbalmatch om na een langer dan voorziene winterstop de eindejaarsfeesten weg te werken. Ikzelf profiteerde van de winterstop om een eerste keer poolshoogte te nemen in Ischgl, een rustig skigebied in de Oostenrijkse Alpen. Dat het met ons voetbal de laatste jaren niet goed gaat, is algemeen geweten. Dit werd me nogmaals duidelijk gemaakt toen ik op de voorlaatste dag bij valavond een Flying Hirsch soldaat wilde maken in de kroeg die we gemeenzaam the Russian House gedoopt hadden. Niet dat er Russen te bespeuren waren (God behoede ons), maar omdat de afwerking tot de toiletten toe ongezien luxueus was. The Russian House dus. De ideale plaats om vlak voor de laatste tal abfahrt zich wat moed in te drinken. Bij het losbinden van de ski's werden we op uitbundige wijze begroet door een tiental jongeren. Ik vond hun gedrag aanstekelijk en wou wel weten hoe dronken ze al waren en hoe ze zouden afdalen. De vrouwen in ons gezelschap vonden het minder aanstekelijk of zagen de bui al hangen, en besloten de afdaling al aan te vatten. Eenmaal de Russian House binnen, werden we getrakteerd op enkele Jägermeister. De olijke bende bleef continu voor sfeer zorgen. Het summum was het aanheffen van hun volkslied. Even dacht ik hun Duits dialect niet goed te kunnen plaatsen, maar al gauw bleek het niet om het Lied der Deutschen te gaan. Nu ja, ook na een dozijn halve liters leek het me niet gepast om in Oostenrijk het Duitse volkslied te vertolken. Alsof wij de Vlaamse Leeuw voor het Koninklijk Paleis zouden opvoeren. Alhoewel, nu ik er over nadenk, lijkt dit laatste me toch iets te hebben. Soit, nieuwsgierig als ik ben, geraken we aan de klap met onze zangvituozen. En wat blijkt: ze komen uit het schattige Liechtenstein. En blijken ze ook goed te beseffen waar wij wonen: België, Brussel, hoofdstad van Europa, enz. Bij de volgende Jägermeister komen we bij gebrek aan vrouwelijk gezelschap al snel uit op een alternatieve gemeenschappelijke interesse: voetbal. En vragen de Liechtensteiners beleefd of België meedoet aan het WK in Zuid-Afrika. We antwoorden negatief, waarop zij het uitproesten: "Wij ook niet!". Wat mij betreft een nieuw dieptepunt in perceptie van ons nationaal voetbal. Het nieuwe jaar diende dan ook met beterschap gestart. En dat kwam er ook voor SK Watertoren: in de eerste helft met goed combinatievoetbal op een moeilijk bespeelbaar terrein en slechts één doelpunt, in de tweede helft met meer ruimte en uitgespeelde kansen en drie doelpunten. Een vlotte en verdiende overwinning. Bevestiging volgt binnen 14 dagen tegen Zwervers.
Iedereen heeft zijn limieten. Ik vorm geen uitzondering op die regel. Vroeg of laat moest het ervan komen. Als ik het nu wil, of niet. Applaus of wegwerpgebaar. Het maakt me niet uit. Het schijnbaar onmogelijke is geschied. Que sera, sera. Independence day 1998. Stade Velodrome, Marseille. 55,000 toeschouwers. Broeiend heet. 89ste minuut van de reguliere speeltijd. Na een magistrale dieptepass van Frank de Boer kapt Dennis Bergkamp de Argentijnse verdediger Ayala uit en schiet de bal met buitenkant rechts over de doelman Carlos Roa. Nederland verslaat Argentinië met 2-1 en plaatst zich voor de halve finales. Zondagochtend 13 december 2009. Terhagen. De harde SKW kern Peter en Tom is paraat. In de kantine Duvels hijsend wel te verstaan, want het is kil. Halverwege tweede helft. Ronny, auteur van de gelijkmaker in de eerste helft, schudt een millimeterpreciese cross uit zijn voeten. Ondanks licht overgewicht kan Jelle Speelman de bal perfect controleren. De laatste verdediger is verschalkt. Jelle besluit met links overhoeks binnen. Een subliem doelpunt. Een stunt van ons tiental lijkt in de maak. Tot de onvermijdelijke 89ste minuut. En we een tegendoelpunt te slikken kregen dat op vlak van schoonheid diametraal ten opzichte van ons tweede doelpunt staat. Ik heb er enkele weken over moeten doen, maar moet toegeven: Jelle kan het.
De mooiste tijd van het jaar is aangebroken. Het voetbalseizoen draait op volle toeren, het skiseizoen staat voor de deur, je gewicht hoef je even niet op peil te houden en vooral: vanaf 17u is het donker en kan je in de kroeg kruipen. We vonden het dan ook een goed idee om een weekendje te plannen begin december. Vooraleer ik me kan focusen op onze uitstap, diende ik mijn eerste ski-uitstapje vast te leggen. Dit gebeurde, inmiddels bijna traditiegetrouw, bij een bevriend koppel thuis, waar we eerst enkele flessen wijn soldaat maken, nog meer in de stemming komen met wat Duitse, Vlaamse en Hollandse schlagers en dan lukraak wat hotels in Ischgl opbellen om een kamer trachten vast te leggen. Dat we naarmate de avond vorderde inschikkelijker werden op vlak van prijs en zodoende toch ons verlof konden boeken, is eigenlijk maar randinformatie. Belangrijker is dat ondergetekende op een ongelooflijk voorbeeld van plagiaat stootte. Je moet namelijk weten dat één van mijn favoriete après ski nummers "het clublied van Helmond Sport" is. Ik heb het nummer enkele jaren terug leren appreciëren in Sölden. De eerste avond werd het nog maar door enkelen meegebruld en dachten we dat we effectief de supportersclub van Helmond Sport tegen het lijf waren gelopen. Het nummer werd met de dag populairder en op het einde van de week lalde de ganse kroeg "Ja ja ja jee Helmond Sport! wij gaan alles overwinnen ja we worden kampioen!". Ook wij natuurlijk, want de echte voetbalkenner kent natuurlijk onze link met Helmond Sport: niemand minder dan good old Theo Custers. Na zijn Hollands avontuur en exploten bij Espanyol Barcelona en KV Mechelen bereikte Theo zijn top immers bij Bornem. En laat nu net Helmond Sport het embleem van SK Watertoren gepikt hebben. Ongelooflijk, maar waar. Ik stel voor dat wij als represaille hun clublied afnemen; de tekst wordt dan:
WATERTOREN
Wij gaan strijden, wij gaan scoren... Niemand krijgt van ons een kans. Moet je de supporters horen... dit seizoen dat krijgt weer glans.
Zie ze kappen, zie ze draaien... Elke bal komt met gevoel. Met vlaggen zullen we dan zwaaien... WATERTOREN heeft weer een doel.
Ja ja ja jee.. WATERTOREN Ja ja ja jee.. WATERTOREN Ja ja ja jee.. WATERTOREN Wij gaan alles overwinnen Ja, we worden kampioen!
Ja ja ja jee.. WATERTOREN Ja ja ja jee.. WATERTOREN Ja ja ja jee.. WATERTOREN Wij gaan alles overwinnen Ja, we worden kampioen!
'T zal gaan, 't zal gebeuren... Heel Van Bat staat op z'n kop. Wit en zwart dat zijn de kleuren... We steunen ze tot aan de top.
Ja ja ja jee.. WATERTOREN Ja ja ja jee.. WATERTOREN Ja ja ja jee.. WATERTOREN Wij gaan alles overwinnen Ja, we worden kampioen!
Ja ja ja jee.. WATERTOREN Ja ja ja jee.. WATERTOREN Ja ja ja jee.. WATERTOREN Wij gaan alles overwinnen Ja, we worden kampioen!
Hoor de mensen, hoor ze zingen... WATERTOREN de nummer één. Supporters die de wave beginnen... Door het hele stadion heen.
Hand in hand, we doen 't samen... Onze club daar doen we het voor. Deze zullen dat beamen... Wij zingen samen nu in koor.
Ja ja ja jee.. WATERTOREN Ja ja ja jee.. WATERTOREN Ja ja ja jee.. WATERTOREN Wij gaan alles overwinnen Ja, we worden kampioen!
Ja ja ja jee.. WATERTOREN Ja ja ja jee.. WATERTOREN Ja ja ja jee.. WATERTOREN Wij gaan alles overwinnen Ja, we worden kampioen!
Ja ja ja jee.. WATERTOREN Ja ja ja jee.. WATERTOREN Ja ja ja jee.. WATERTOREN Wij gaan alles overwinnen Ja, we worden kampioen!
Ja ja ja jee.. WATERTOREN Ja ja ja jee.. WATERTOREN Ja ja ja jee.. WATERTOREN Wij gaan alles overwinnen Ja, we worden kampioen!
We vertrokken met een 15 koppige kern voor de zespunten wedstrijd tegen FC Rover. De derde verplaatsing richting Duffel in vijf weken tijd stemde ons bijzonder optimistisch. Onze twee overwinningen van het seizoen werden immers in De Pollepel geboekt. Weliswaar op vrijdagavond en op een ander terrein, maar toch, een voetballer wordt van minder bijgelovig. Tom Bellon ondervond nog te veel naweeën van, ja van wat eigenlijk? Op vrijdagavond stak hij tot in de latere uurtjes gebruikelijkerwijs nog in bloedvorm in den Acide. Al was het verbazend vast te stellen dat hij op den après bij Hanske ontbrak. Op zaterdagochtend kwam er dan de verontrustende sms dat "alles vast zat" en als Tom zoiets zegt, heeft hij het niet over het wegverkeer. Ik ga er dus van uit dat hij teveel last had van een opkomende verkoudheid die hij uit schrik voor het Vlaams Doping Tribunaal niet met een neusspray dierf te bestrijden. Ik heb eigenlijk wel met hem te doen. Hij vertrouwde me aan de vrijdagavond toog onder andere toe dat hij de ganse week "voetbal" en aanverwante woorden dwangmatig associeerde met zijn gemiste strafschop van de week voordien. In een CL week kan dat tellen. Weinig slaap, verminderde weerstand, constante alcoholspiegel, koorts, weg match. En de voetbalrealiteit is hard, zelfs bij SKW: Tom out, Jelle in. De man die we vorige week nog pretendeerden te missen, kreeg nogmaals een unieke kans om de auteur van het matchverslag tot enkele lyrische volzinnen over zijn voetbaloptreden te verleiden. Mede dankzij de juiste taktische keuze bij de gewonnen toss (wind mee eerste helft!), had SKW het meeste balbezit en enkele halve doelkansen. Halfweg de eerste helft kwam er een eerste gedwongen wissel: Jan DR is sinds enige tijd op vrijersvoeten, wat zich net als bij Tom vertaalt in: weinig slaap, verminderde weerstand, (minimaal) constant gebleven alcoholverbruik en dus ook wat ziekjes. Nog voor de rust sloeg het noodlot nog tweemaal toe: ook Philip (knie) en Jurgen (enkel) dienden noodgedwongen het veld te verlaten. De score stond net na de rust 2-0 na twee zeldzame prikken van de thuisploeg die minder oordeelkundig werden beoordeeld door de Alcaraz van onze defensie. Eerlijkheidshalve moet ik hieraan toevoegen dat het tweede doelpunt afweek op mijn rechter 42 en daarmee Jerry compleet verraste. FC Rover besloot ons dan wat te helpen, want één van hun spelers gaf er de brui aan. Aan het weer lag het niet, want de hagelbui kondigde zich toen nog niet aan. Anyway, nog 30 minuten 11 tegen 10 dus. Net zoals voor andere grote ploegen bleek dit ook voor SKW niet makkelijker te zijn. In het laatste kwartier werd dan maar alles op alles gezet en werd voor een soort van 2-5-3 of 2-3-5 formatie gekozen. Met succes, want in de laatste 5 minuten slaagden we er toch twee keer in te scoren. De winning goal viel niet meer, waardoor we toch met een dubbel gevoel van het plein gingen. De meesten dan toch, want Peter VC zat in zak en as omdat hij de laatse kans over plaatste en er stellig van overtuigd was met 3-2 verloren te hebben. Erger dan de twee verloren punten zijn de blessures van Jurgen en Philip. We duimen mee. En wat Jelle betreft. Laat ons eerlijk zijn: in dergelijke matchen is het niet makkelijk je voetbalkunnen te bewijzen. Hij verdient dus een nieuwe kans. Op zondagmorgen 13 december.
Doelpunten: 2-1: Ronny 2-2: Wesley
SKW: Jerry, Wies (Wesley), Werner, Jurgen (Danny), Jan DR (Fred), Jelle, Eric, Nicolas, Ronny, Philip (Jonas) & Peter VC.
Man van de Match Ronny Louncke
Volgende wedstrijd: FC Somers - SKW op zondag 13 december om 10u00.
Voetbalmatchen worden dikwijls op details beslist. In onze wedstrijden is het niet anders. Behalve als we tegen Waarloos I of II spelen natuurlijk. Dan mag er al eens een strafschop of open doelkans hopeloos gemist worden en dan mag de keeper wel eens onder de bal doorgaan. Veel verschil in punten maakt het niet. In de andere matchen telt elk detail. Alles start met een goede voorbereiding. De dag voor de match geen buitensporig drankgebruik is een eerste belangrijke regel voor onze ploeg. Op dit vlak verliep het afgelopen weekend alles naar wens. We hadden ons ingeschreven voor een voetbalkwis in Sint-Amands (ondanks enkele schromelijke vergissingen van mijnentwege top 5) en na aankomst in onze stamkroeg bleken de meeste spelers inderdaad reeds andere oorden opgezocht te hebben. Een controlecheck van de andere café's in de buurt leverde evenmin zorgwekkende vaststellingen op. De goede lezer heeft het natuurlijk al door. Naast mezelf was toch nog een SKW'er in de kroeg: onze creatieve middenvelder Tom B. Niet dat ik me daar veel zorgen om maakte. Enkele weken terug werd hij tegen het ochtendgloren nog gespot in de Chiro lokalen in Oppuurs om de volgende namiddag toch een dijk van een wedstrijd te spelen. Je kent dat soort motivatie wel: hoe zwaarder de kater, hoe harder je moet voetballen om hem verwerkt te krijgen. En in het geval van Tom ging dat overtuigend en met sprekend gemak. Een geruststellende ervaring wat mij betreft. Ik maakte mij dan ook niet veel zorgen toen Tom rond 2u en passant een boerke soldaat maakte in den Acide om dan snel te vertrekken naar een volgend tussenstop op weg naar huis. Hij had wel niet veel gedronken, maar de nacht was jong. Het zou dus nog wel goedkomen. Volgend punt om tot een goede wedstrijd te komen: de scheids. Aangezien vaste waarde Baki deze week niet kon, stelde Eric Cools zich kandidaat. Rekening houdende met vorige ervaringen, mocht ook dit geen probleem opleveren. Op vlak van opstelling waren er evenmin kopzorgen: na een korte studieronde opteerden we voor ons vast 3-5-2 stramien. Het werd een gesloten wedstrijd met twee aan elkaar gewaagde ploegen. In de tweede helft leken we dan toch het laken naar ons toe te kunnen trekken en bood zich een gouden mogelijkheid aan: een terecht gefloten strafschop. Zoals het een topploeg in wording betaamt hadden ook wij geen duidelijke afspraken wie deze mocht omzetten. Tom nam zijn verantwoordelijkheid, maar miste jammerlijk. Na Eric drie weken terug, was het nu dus de beurt aan Tom om voor eeuwige roem en een tournee générale op het teerfeest te zorgen. Je zou Jelle voor minder gaan missen. De match leek op een scoreloos gelijkspel af te stevenen tot het onvermijdelijke gebeurde. Op 8 minuten van het einde waren we getuige van een rasechte Werner tackle: professioneel neerhalen van de doorgebroken tegenstander en dus een terechte rode kaart. Tot overmaat van ramp gleed onze gelegenheidskeeper Jerry, die een fantastische match keepte, even later weg op het moment dat onze tegenstander aanlegde. Jerry en met hem de volledige ploeg kansloos en 0-1. Drama compleet. Alhoewel. Zoals Rik De Saedeleer steeds zei: "Drama bestaat niet op een voetbalveld". Behalve als FCB de boot ingaat tegen een obscuur Antwerps fusieploegje.
SKW: Jerry, Wies, Werner, Jurgen, Fred, Bellon, Jan DR, Dannny, Bart DW (Wesley), Ronny & Peter VC.
Man van de Match Danny Spiessens
Volgende wedstrijd: FC Rover - SKW op zaterdag 28 november om 14u30. Samenkomst in Den Belly's (Sint-Amandsesteenweg) om 13u.
