bijna niemand weet

dat ik soms stilletjes in bed

een traan laat

bijna niemand die het weet

wat er allemaal in mijn hart leeft

gevoelens die onrust zaaien

die ik zelf op heb laten waaien

bijna niemand die het weet

dat ik dat regelmatig doe

gevoelens van onrust

gevoelens waarvan je niet weet wat je ermee moet

bijna niemand die het weet

dat ik me dan heel eventjes

eenzaam en alleen voel

als ik dan een traan laat

en niet weet wat ik ermee moet

17-12-2008 om 14:18 geschreven door Sietje  

Voor anderen weet ik het altijd heel goed.
Vertel hun dat ze moeten blijven vertrouwen.
Ik luister naar anderen en geef ze nieuwe moed.
Maar wanneer ik in mijn diepste binnenste keer.
Dan is het allemaal een grote vraag.
Van binnen gaat alles als een razende tekeer.
Maar als je alles met je gevoel doet.
En je verstand zegt het tegenovergestelde.
Weet ik soms niet waar ik naar luisteren moet.
Lijkt het wel of ik mezelf eventjes kwijt ben.
Mijn evenwichtigheid verdwenen is.
Alsof ik mezelf niet meer herken.

02-12-2008 om 11:54 geschreven door Sietje  

Tijd moeten we geven,

aan het beteren van ons leven.
We leven in het heden,

met de bagage van het verleden.
Hoe pijnlijk het verleden ook is,

dat maakt het heden nog niet mis.
door de tijd heen,

worden we met lichaam en geest weer een.
Nooit kunnen we het verleden vergeten,

dat hebben we altijd geweten.
Ze zeggen:Tijd heelt alle wonden.
Ik wou dat we dat allemaal konden.
Mijn wonden zullen nooit helen,

maar net zoals zo velen zal ik verder gaan in de tijd.
En misschien........raak ik deze pijn nog eens kwijt.

02-12-2008 om 11:50 geschreven door Sietje  

Nu is het toch wel over?
Dat is wat ze zeggen.
Nu gaat het toch weer goed?
Dat is wat ze denken.
Niet wetende dat het slecht is,
lig ik nu te huilen.
Ik lig te huilen om hen,
die me geen warmte meer geven,
de warmte die ik zo mis

02-12-2008 om 11:49 geschreven door Sietje  

ik ben de rust weer kwijt
ik had hem weer hervonden
alleen nu kwijt geraakt
Ben ik eindelijk weg
van alles wat me pijn deed
heb ik er opnieuw iets bij gemaakt.

Waarom heb ik de gedachten
die me weer onzeker maken
terwijl er niks aan de hand is
ik moet het alleen even overwinnen
ik ben de rust kwijt
en ik zal hem weer hervinden

29-11-2008 om 14:50 geschreven door Sietje  

Waarom doen ze nou steeds zo

Zonder dat ze het zien

Ze denken dat ze er voor me staan

Ze denken dat ik het zie

Maar ik heb het gevoel dat ze me in de steek laten

Elke keer

Draaien ze zich gewoon om

En gaan weer…

Door met hun eigen leven

Met hun eigen dingen

Zonder mij verdere aandacht te geven

Het is voor hen alweer klaar

Na even te hebben gesproken

En ik, ik zit daar maar….

Met mijn eigen gedachten

Met mijn eigen rare ideeën

Op antwoorden te wachten

De antwoorden die ik zelf ga bedenken

Die ik zelf te erg maak

Omdat ze me geen aandacht weten te schenken

Totdat het weer zo ver zal komen

Dat ik schreeuw

En de tranen over mijn wangen stromen

Pas dan komen ze weer uit hun wereld gekropen

Om me te troosten

En niet te begrijpen hoe het zo heeft kunnen lopen

29-11-2008 om 14:42 geschreven door Sietje  

Soms mis ik onze ouden tijden

Onze grappen en ons verdriet

Het lijkt nu allemaal zo anders

En vraag me af of jij het net zo ziet.

Onze wegen lijken gescheiden

Lopen niet meer op één lijn

Het is anders dan vroeger

En soms doet dat een beetje pijn.

Ik weet dat het zo beter is

Om niet zo in te gaan op elkaars verdriet

Maar het voelt of er een muur tussen zit

En dat gevoel dat wil ik niet.

Geloof me ik zou je nooit kunnen missen

En ik hou van je met heel mijn hart

Maar soms mis ik onze oude tijden

En maakt het me een beetje verward.

15-11-2008 om 12:03 geschreven door Sietje  

Soms weten mensen mijn hart te raken
maar dan zijn jou lieve woorden er weer
om mijn dag weer goed te maken

Dan voel ik me weer even goed
zodat ik op mijn eigen manier
weer door zoeken kan naar moed

Vaak wil ik de moed opgeven
maar dan bij jij weer daar
en laat me zien waarvoor ik moet leven

Als jij er soms niet was geweest
had ik veel te veel keer
voor mijn leven gevreesd

Ik wou dat ik de woorden kon zeggen
die ik echt tegen je zeggen wil
maar die woorden zijn niet uit te leggen

Je bent een prachtige meid
met een hart van goud
die wil mijn hart nooit meer kwijt

Weet dat ik er ook altijd voor jou zal zijn
niet alleen in tijden van geluk
maar ook in tijden van verdriet en pijn

15-11-2008 om 11:58 geschreven door Sietje  

De ellende van je afschrijven
is dat de oplossing
Niet gespannen blijven
wachten op verlossing.

De zon in je leven
het kon zo mooi zijn
Mij is dat nog niet gegeven
Ik leef nog met de pijn.

Ik weet dat het hard knokken is
een gevecht elke dag.
Het gaat nog vaak mis,
maar ik hoop dat ik die dag nog eens beleven mag.

13-11-2008 om 21:38 geschreven door Sietje  

Tranen van vreugde

Tranen van verdriet

Tranen van ontroering

Tranen die niemand ziet

Tranen van blijdschap

Tranen van pijn

Tranen van boosheid

fijn dat tranen er zijn

13-11-2008 om 21:26 geschreven door Sietje  

Soms heel even

bekruipt mij het gevoel,

dat mensen niet snappen

hoe ik me voel.

Voor de buitenwereld iemand

die altijd loopt te stralen,

maar niemand ziet

dat ik blijk te verdwalen.

Verdwalen in emoties,

gevoelens van vreugde en verdriet,

die vreugde laat ik zien

maar het verdriet niet.

Dus oordeel niet te snel

over iemands vreugde of verdriet

soms is de waarheid anders

dan je aan de buitenkant ziet.

13-11-2008 om 21:21 geschreven door Sietje  

Wat ze ook van me zeggen

en hoe ze over mij ook denken

het interesseert me geen moer

ik ben mijn eigen ik zelf met een heel eigen mening

ik heb mijn eigen wensen en dromen

ik ben een mens dat voelt wat goed en slecht is

en zo eerlijk mogelijk door het leven probeert te gaan

met een stem die van zich laat horen

een hart heeft dat kan geven

en handen heeft om te helpen daar waar het maar kan

mijn liefde te kunnen tonen en geven aan mensen en dieren

het beste proberen uit alles te halen

ook al valt het niet altijd mee

en ook ik zal me zelf zeker nog wel eens tegen komen

van de gemaakte fouten weer leer uit te kunnen trekken

mijn ogen niet gaan sluiten voor dingen die ik niet graag wil zien

maar er open en eerlijk recht op af te gaan

hoe moeilijk het ook zal zijn of uit gaat pakken

het leven proberen te leren dragen

wat er ook nog elke dag in ligt verborgen

al vraag ook ik me wel zo af

waarom

mijn voelen en denken en alles wat mij zo bezighoudt

zegt mij een stukje van mezelf en leert mij het leven te dragen

en te leven naar dat waar ik zo voor ga of open sta

wat voor mens ik ook zal zijn of nog zal worden

want elke dag leert men bij nietwaar

ik kan zeggen dit ben ik en dit wil ik graag zijn

en zo houden gewoon mezelf

Just me...

02-11-2008 om 18:33 geschreven door Sietje  

Wanneer de dageraad is gekomen

Voel ik mijn hoofd weer overstromen

Niemand die aan de buitenkant ziet

Innerlijk geschreeuw stil verdriet

Ik voel me leeg en verlaten

Niemand heeft het in de gaten

Ik laat het nog niet naar buiten

Laat het nog even in mijn hersenpan stuiten

Straks zal ik het wel op gaan schrijven

Nu moet het even nog in mij blijven

Wat ik met mijn stem niet kan vertellen

Wat mij het praten juist belet

Durf ik op papier wel bloot te stellen

Dan wordt even dat masker afgezet

02-11-2008 om 18:33 geschreven door Sietje  

Wil je me even vasthouden

stevig, maar toch heel zacht

laat me wegdromen in je armen

in deze donkere kille nacht

Ik ben zo moe van de dagen

die niet brengen wat ik wil

alleen het geluid van mijn adem

maakt alles wat minder stil

De dagen duren zo lang

en 'k voel me eenzaam en alleen

hou me even heel stevig vast

sla zacht je armen om me heen

Dit zijn weer van die depri-dagen

waar ik mezelf lijk kwijt te raken

sla heel zacht je arm om me heen

om het iets dragelijker te maken.

29-10-2008 om 11:47 geschreven door Sietje  

Ik zou uit mijn schulp moeten kruipen
Maar zo gemakkelijk gaat dat niet
Steeds maar op mijn tenen sluipen
Bang dat een ander het aan mij ziet

kom maar op

Maar op een dag gooide ik mijn boekje open
Vertelde jullie mijn verhaal
Want van het lang op mijn tenen te hebben geslopen
Werd ik helemaal gek dit maal

Kom maar op

Ik ben niet langer bang voor wat komen gaat
Ik hou me gewoon sterk
Want voor je het weet is het te laat
Weet dat ik daar aan werk

Kom maar op

Soms duurt het heel erg lang
Maar soms gaat het ook wat vlug
Maar, nee, ik ben niet langer bang
Kom maar op

Ik vecht wel terug

29-10-2008 om 11:43 geschreven door Sietje  

Depri

Dipje

 Down

3 manieren om op alfabetische volgorde te zeggen,

3 manieren om uit te leggen.

Dat het eventjes niet zo lekker gaat,

dat ik verdrietig ben, en ook wel een beetje kwaad.

Dat het allemaal zo tegenzit.

 Zie geen kleur, alles is zwart/wit.

In sommige 'vrienden' intens teleurgesteld,

Dat slaat me helemaal uit het veld.

Want meer nog dan het gebrek aan vriendschap,

zie ik egoïsme, gemakzucht, achterklap.

Opnieuw gekwetst en bezeerd,

wat doe ik toch steeds weer verkeerd.

Bouw mijn muurtje langzaam weer op,

dit keer niet meer tot aan de top.

Noem het zelfbescherming, of laf,

maar ik breek mijn muurtje wel eens terug af

29-10-2008 om 11:40 geschreven door Sietje  

Verdronken
in een put
van tranen

Gewikkeld
In een web
Van angst

Zoekend naar woorden
die onvindbaar
Lijken te zijn

Huilt zij haar tranen
Daar waar niemand het ziet..

24-10-2008 om 22:30 geschreven door Sietje  

Vandaag was weer zo'n dag
 om mijn zonnebril te dragen
Ik zie de mensen
 naar me kijken
Zie dat ze zich afvragen
Waarom ik
 hun blik wil ontwijken

Hun medelijden
 hoef ik gewoonweg niet
Ook al draag
 ik die zonnebril
Liever niet dat
 iemand mijn ogen ziet
Niemand mag weten
 wat ik diep van binnen wil

24-10-2008 om 22:19 geschreven door Sietje  

zal ik tegen de bierkaai vechten

                                             met blote handen ijzer breken

                                             en bergen verzetten

                                             terwijl ik de storm stil

                                             als het moet!

                                             want de brug

                                             die jouw hart

                                             met het mijne verbindt

                                             is als de regenboog

                                             en reikt hemelhoog

24-10-2008 om 22:15 geschreven door Sietje  

ik moet de nare dingen vergeten

genieten van het mooie in mijn leven

want zoals het weer schommelt

schommelt ook het leven

de nare tijd achter mij latent

alleen vooruitblikken

op een prachtige tijd

dat zijn nu mijn vooruitzichten

toch kan ik weer zwichten

het doel is er

de hoop ook

ik moet proberen

sterker in mijn schoenen te staan

11-10-2008 om 14:17 geschreven door Sietje