Soms heel even

bekruipt mij het gevoel,

dat mensen niet snappen

hoe ik me voel.

Voor de buitenwereld iemand

die altijd loopt te stralen,

maar niemand ziet

dat ik blijk te verdwalen.

Verdwalen in emoties,

gevoelens van vreugde en verdriet,

die vreugde laat ik zien

maar het verdriet niet.

Dus oordeel niet te snel

over iemands vreugde of verdriet

soms is de waarheid anders

dan je aan de buitenkant ziet.

13-11-2008 om 21:21 geschreven door Sietje  

Wat ze ook van me zeggen

en hoe ze over mij ook denken

het interesseert me geen moer

ik ben mijn eigen ik zelf met een heel eigen mening

ik heb mijn eigen wensen en dromen

ik ben een mens dat voelt wat goed en slecht is

en zo eerlijk mogelijk door het leven probeert te gaan

met een stem die van zich laat horen

een hart heeft dat kan geven

en handen heeft om te helpen daar waar het maar kan

mijn liefde te kunnen tonen en geven aan mensen en dieren

het beste proberen uit alles te halen

ook al valt het niet altijd mee

en ook ik zal me zelf zeker nog wel eens tegen komen

van de gemaakte fouten weer leer uit te kunnen trekken

mijn ogen niet gaan sluiten voor dingen die ik niet graag wil zien

maar er open en eerlijk recht op af te gaan

hoe moeilijk het ook zal zijn of uit gaat pakken

het leven proberen te leren dragen

wat er ook nog elke dag in ligt verborgen

al vraag ook ik me wel zo af

waarom

mijn voelen en denken en alles wat mij zo bezighoudt

zegt mij een stukje van mezelf en leert mij het leven te dragen

en te leven naar dat waar ik zo voor ga of open sta

wat voor mens ik ook zal zijn of nog zal worden

want elke dag leert men bij nietwaar

ik kan zeggen dit ben ik en dit wil ik graag zijn

en zo houden gewoon mezelf

Just me...

02-11-2008 om 18:33 geschreven door Sietje  

Wanneer de dageraad is gekomen

Voel ik mijn hoofd weer overstromen

Niemand die aan de buitenkant ziet

Innerlijk geschreeuw stil verdriet

Ik voel me leeg en verlaten

Niemand heeft het in de gaten

Ik laat het nog niet naar buiten

Laat het nog even in mijn hersenpan stuiten

Straks zal ik het wel op gaan schrijven

Nu moet het even nog in mij blijven

Wat ik met mijn stem niet kan vertellen

Wat mij het praten juist belet

Durf ik op papier wel bloot te stellen

Dan wordt even dat masker afgezet

02-11-2008 om 18:33 geschreven door Sietje  

Wil je me even vasthouden

stevig, maar toch heel zacht

laat me wegdromen in je armen

in deze donkere kille nacht

Ik ben zo moe van de dagen

die niet brengen wat ik wil

alleen het geluid van mijn adem

maakt alles wat minder stil

De dagen duren zo lang

en 'k voel me eenzaam en alleen

hou me even heel stevig vast

sla zacht je armen om me heen

Dit zijn weer van die depri-dagen

waar ik mezelf lijk kwijt te raken

sla heel zacht je arm om me heen

om het iets dragelijker te maken.

29-10-2008 om 11:47 geschreven door Sietje  

Ik zou uit mijn schulp moeten kruipen
Maar zo gemakkelijk gaat dat niet
Steeds maar op mijn tenen sluipen
Bang dat een ander het aan mij ziet

kom maar op

Maar op een dag gooide ik mijn boekje open
Vertelde jullie mijn verhaal
Want van het lang op mijn tenen te hebben geslopen
Werd ik helemaal gek dit maal

Kom maar op

Ik ben niet langer bang voor wat komen gaat
Ik hou me gewoon sterk
Want voor je het weet is het te laat
Weet dat ik daar aan werk

Kom maar op

Soms duurt het heel erg lang
Maar soms gaat het ook wat vlug
Maar, nee, ik ben niet langer bang
Kom maar op

Ik vecht wel terug

29-10-2008 om 11:43 geschreven door Sietje  

Depri

Dipje

 Down

3 manieren om op alfabetische volgorde te zeggen,

3 manieren om uit te leggen.

Dat het eventjes niet zo lekker gaat,

dat ik verdrietig ben, en ook wel een beetje kwaad.

Dat het allemaal zo tegenzit.

 Zie geen kleur, alles is zwart/wit.

In sommige 'vrienden' intens teleurgesteld,

Dat slaat me helemaal uit het veld.

Want meer nog dan het gebrek aan vriendschap,

zie ik egoïsme, gemakzucht, achterklap.

Opnieuw gekwetst en bezeerd,

wat doe ik toch steeds weer verkeerd.

Bouw mijn muurtje langzaam weer op,

dit keer niet meer tot aan de top.

Noem het zelfbescherming, of laf,

maar ik breek mijn muurtje wel eens terug af

29-10-2008 om 11:40 geschreven door Sietje  

Verdronken
in een put
van tranen

Gewikkeld
In een web
Van angst

Zoekend naar woorden
die onvindbaar
Lijken te zijn

Huilt zij haar tranen
Daar waar niemand het ziet..

24-10-2008 om 22:30 geschreven door Sietje  

Vandaag was weer zo'n dag
 om mijn zonnebril te dragen
Ik zie de mensen
 naar me kijken
Zie dat ze zich afvragen
Waarom ik
 hun blik wil ontwijken

Hun medelijden
 hoef ik gewoonweg niet
Ook al draag
 ik die zonnebril
Liever niet dat
 iemand mijn ogen ziet
Niemand mag weten
 wat ik diep van binnen wil

24-10-2008 om 22:19 geschreven door Sietje  

zal ik tegen de bierkaai vechten

                                             met blote handen ijzer breken

                                             en bergen verzetten

                                             terwijl ik de storm stil

                                             als het moet!

                                             want de brug

                                             die jouw hart

                                             met het mijne verbindt

                                             is als de regenboog

                                             en reikt hemelhoog

24-10-2008 om 22:15 geschreven door Sietje  

ik moet de nare dingen vergeten

genieten van het mooie in mijn leven

want zoals het weer schommelt

schommelt ook het leven

de nare tijd achter mij latent

alleen vooruitblikken

op een prachtige tijd

dat zijn nu mijn vooruitzichten

toch kan ik weer zwichten

het doel is er

de hoop ook

ik moet proberen

sterker in mijn schoenen te staan

11-10-2008 om 14:17 geschreven door Sietje  

Gisteren was ik nog verdrietig,
morgen zal het vast beter gaan.
Maar gisteren is weer vertrokken,
en zal ik morgen nog bestaan?
 
Wij leven vaak in het verleden,
maar wat heeft een mens daaraan?
Wil het morgen beter lukken,
dan vandaag toch ons best gedaan.
 
Een ding weten we heel zeker,
alles draait om nu en doen.
Gister, morgen, ach wat morgen,
en wat hebben we aan toen.
 
Nemen we zelf het heft in handen,
denken we na bij elke daad?
Geloof me er bestaat geen toeval,
wij beslissen hoe het gaat.
 
Wil je blij zijn in dit leven
gelukkig zijn met je bestaan?
Kijk dan niet naar gister of morgen
Maar dan heb je vandaag je best gedaan.
                                   

11-10-2008 om 14:13 geschreven door Sietje  

een hart

is soms zo teer

het doet dan even

zo'n pijn

emoties overspoelen

waardoor tranen vloeien

wat opgekropt zit

moet er eens uit

toch zijn er mensen

die alles inslikken

tot ze voelen

hoe teer hun hart geworden is

zo teer

zo broos

zijn verstopte wensen

die geen uiting krijgen

11-10-2008 om 14:11 geschreven door Sietje  

In pastelkleurige wolken,
verlies ik mijn hart...
...denk ik …
...denk ik vooral aan jullie...
die men leven bevolken...

Ik verloor mijn hart,
Droom mijn dromen...
die helaas nooit uitkomen...
en probeer, steeds weer,
...een nieuwe start...

Mijn hart is verloren,
Bloedeloos en stil...
Maar ik weet wat ik wil,
Ik blijf wachten totdat mijn wereld
...opnieuw wordt geboren...

09-10-2008 om 08:05 geschreven door Sietje  

spijt, er is veel in het leven dat me spijt,
domme dingen die ik mijn leven doe,
                                                                                 foute dingen die ik in mijn leven doe,
domme dingen die ik in mijn leven heb gezegd,
foute dingen die ik in mijn leven heb gezegd,

het knaagt aan me, ik heb spijt,
spijt dat ik zo'n dom persoon kan zijn,
spijt dat ik daar andere verdriet mee doe
ik heb spijt.....

Maar ik ben niet feilloos,
en probeer steeds men best te doen,
Vaak is het sterker dan mezelf,
alsof ik er onbewust naar toe gedreven wordt.
Een impulsieve kracht die ik niet voorkomen kan.

Ik heb spijt tegenover de mensen waarvan ik hou….

Please forgive me….

08-10-2008 om 14:01 geschreven door Sietje  

07-10-2008 om 11:41 geschreven door Sietje  

De kracht van het positief denken

wanneer het negatieve gevoel je lichaam verlaat
en je weer bewust raakt van al het andere om je heen
zul je zien dat alles veel makkelijker gaat

wanneer je alleen negatieve gedachten hebt
wordt je er door gevangen genomen
je veranderd in iemand anders
en door het positieve denken is dat te voorkomen

open jezelf voor het positieve
alles zal dan veel mooier zijn
je slaat een andere richting in, weg van het naïeve.

05-10-2008 om 13:57 geschreven door Sietje  

ik leef mijn eigen leven.

mijn leven en alles wat mijn leven meeneemt.

ik en mijn leven beklimmen de Mount ellende, en ook al is het erg uitzichtloos

ik doe echt mijn best.

ik droom en fantaseer erop los, maar weet ook wel dat ik te veel dingen aan mijn hoofd heb.

te veel dingen om te laten vervagen of van me af te zetten.

ik vraag me af of ze op te lossen zijn, maar mijn dromen zijn mooi.

ik ken de weg niet, die ik loop. ik zou niet weten waar ik heen ga.

ik loop zonder spiegel en zonder kompas.

ik heb geen richting en geen zicht, maar ik kom wel ergens terecht, ooit.

ik vraag me alleen af, waar?

04-10-2008 om 13:09 geschreven door Sietje  

Stilletjes aan...

Stilletjes aan pak ik de draad op.
Begin ik weer van voor af aan.

Laat achter me wat geweest is.
Ik kijk vooruit naar de toekomst.

Ook al mag het nog zo onzeker zijn.
Slecht een ding zal blijven bestaan.

Reeds het nu.

30-09-2008 om 12:14 geschreven door Sietje  

Vriendschap kan ook op onbegrip stuiten 

    een echte vriend toont hiervoor begrip

 Neemt geen rancune  maar wilt incasseren

Ook al brengt vriendschap  je vaak in een dip

Al  wat ik schrijf zijn levenservaringen

 Waar alleen het woord begrip bestaat

  echte vriendschap zal nooit verdwijnen

     wel vaak het onnodige verdriet dat het achter laat .

  zij die mij nastaan ook in het verleden

   verdienen bij mij een plek in mijn hart

  als onbegrip dan toch wonden achterlaat

    blijft ieder mens voor mij toch apart

  wat ik met dit gedicht graag wil zeggen :

    soms doet loslaten een hart veel pijn

   gedichten gaan over mijn levenservaring ..en

  hoe belangrijk die voor me zijn

  kwetsende woorden zij passen niet bij mij

 daarom is een gedicht mijn kameraad

  begrip en dankbaarheid dat is mijn streven

   iets..  wat in mijn leven nooit overgaat.

30-09-2008 om 12:10 geschreven door Sietje  

Voelde me vaak zo eenzaam
Dacht zo vaak dat iedereen beter af was zonder mij
Soms spoken die gedachten nog in mijn hoofd
Maar word er op dit moment niet meer door verdoofd

Ik werd vaak zo moe van mezelf
Maar het enige wat ik weet
Is dat ik nooit mag opgeven
Altijd moet blijven strijden
Om mezelf ooit eens te bevrijden..

Dacht vaak dat het leven geen zin meer had
Heb vroeger pogingen ondernomen
Om mezelf van het leven te beroven
Omdat ik er niet meer in kon geloven

Ik voelde me vaak zo leeg
Dat komt omdat ik psychisch ziek ben
En mezelf vaak genoeg
Niet meer terug herken

Ik voelde me vaak zo'n mislukkeling
Maar opgeven mag ik niet meer
Niet na wat er gebeurd is
Want dat deed iedereen zeer

Ik wil niemand meer pijn doen
Pijn met mijn ziekte, met mijn denken
Met mijn pogingen
Ik moet er gewoon weer voor gaan
En mezelf niet meer in de kou laten staan!

30-09-2008 om 12:07 geschreven door Sietje