Voor anderen weet ik het altijd heel goed.
Vertel hun dat ze moeten blijven vertrouwen.
Ik luister naar anderen en geef ze nieuwe moed.
Maar wanneer ik in mijn diepste binnenste keer.
Dan is het allemaal een grote vraag.
Van binnen gaat alles als een razende tekeer.
Maar als je alles met je gevoel doet.
En je verstand zegt het tegenovergestelde.
Weet ik soms niet waar ik naar luisteren moet.
Lijkt het wel of ik mezelf eventjes kwijt ben.
Mijn evenwichtigheid verdwenen is.
Alsof ik mezelf niet meer herken.

02-12-2008 om 11:54 geschreven door Sietje  

Tijd moeten we geven,

aan het beteren van ons leven.
We leven in het heden,

met de bagage van het verleden.
Hoe pijnlijk het verleden ook is,

dat maakt het heden nog niet mis.
door de tijd heen,

worden we met lichaam en geest weer een.
Nooit kunnen we het verleden vergeten,

dat hebben we altijd geweten.
Ze zeggen:Tijd heelt alle wonden.
Ik wou dat we dat allemaal konden.
Mijn wonden zullen nooit helen,

maar net zoals zo velen zal ik verder gaan in de tijd.
En misschien........raak ik deze pijn nog eens kwijt.

02-12-2008 om 11:50 geschreven door Sietje  

Nu is het toch wel over?
Dat is wat ze zeggen.
Nu gaat het toch weer goed?
Dat is wat ze denken.
Niet wetende dat het slecht is,
lig ik nu te huilen.
Ik lig te huilen om hen,
die me geen warmte meer geven,
de warmte die ik zo mis

02-12-2008 om 11:49 geschreven door Sietje