benieuwd naar onze reiservaringen? scrol dan naar beneden daar kan je alles meebeleven van onze afgelopen reis naar Senegal 2011! en onze recente reis dec. 2014 eveneens kan je de foto's bekijken!
02-01-2015
dinsdag dag tien 30 dec 2014
klik op de foto om groter te bekijken!
Herbeleef onze reis via onze verhalen! scrol naar beneden om te beginnen bij dag 1 (op 20 dec 2014) om dan hier te eindigen bij onze laatste dag (30 dec)
liefs Rita & Marleen
Bedankt Wim en Veerle voor jullie gastvrijheid en tips tijdens ons verblijf!
30 dec dinsdag 2014, de tien dagen zijn voorbij! tijd om onze valies klaar te maken voor de terugtocht, we hebben wel de tijd om dit rustig aan te doen! Overdag slenteren we nog nog even rond in de buurt! voor de laatste keer gaan we eten bij Damel en nemen we ook daar afscheid! We nemen de laatste kiekjes van ons verblijf! Om 18u staat onze taxi klaar om ons naar de vlieghaven te brengen van Dakar Alweer tijd om afscheid te nemen!
De tocht naar Dakar duurt langer dan normaal, het is ontzettend druk op de weg! Wie nooit in Senegal is geweest is kan nooit snappen wat wij hiermee bedoelen haha auto's rijden kriskras door elkaar ze kennen geen rijvakken links rijden op een gewone weg maakt niet uit, de tegenligger neemt wel de rechtse kant dan! oversteken kan op elke manier, bijna in Dakar loopt het muurvast waarschijnlijk heeft alles te maken met eindejaar! voetgangers die oversteken op de snelweg is ook normaal! kortom alles kan daar! en iedereen begrijpt iedereen op de weg! ze maken zich niet eens druk als de ene eerst wil rijden of ergens tussen wil wringen! je moet dit echt meemaken!
ongeveer 20u45 is het wanneer we de luchthaven binnenstappen! We vinden goed onze weg en alles verloopt vlekkeloos! Even later zitten we klaar en wachten we tot we naar het vliegtuig kunnen gaan! En dan is het zover en oef eindelijk hebben we eens een vliegtuig van brussel airlines zelf deze keer geen vervangtoestel! Wow supermooie machine! we hebben keuze uit films bekijken muziek beluisteren , het wereldnieuws bekijken of de vlucht zelf meevolgen! We hebben een heel goeie vlucht deze keer het eten smaakte ons het was echt lekker! met alles erop en eraan! tegen de ochtend kregen we ontbijt! en dan landen we zonder problemen! wanneer we uitstappen komen we precies in een soort diepvrieslucht terecht! bwa tis maar een verschil van een goed dertig graden!
daar zijn onze valiezen....en daar zijn onze mannen.....twas mooi ......
maandagmorgen en wakker worden met het ochtendgezang van de vogeltjes, ons besluit staat vast, we maken er een rustige dag van! we genieten alvast van het heerlijke ontbijt zoals reeds elke voorbije dag trouwens! Bea staat elke morgen paraat om ons een lekker eitje aan te bieden naar keuze! we beginnen met fris fruitsap dan hebben we variatie van kazen de ene dag plakjes de andere dag blokjes enz! lekkere soorten senegalese confituur! soms eens peperkoek! enz. kortom het ontbijt is lekker afwisselend met lekker vers stokbrood! Allen gezellig samen aan een mooi gedekte lange tafel! we hebben ook met veel mensen kennis gemaakt die er ook voor B&B teranga belge gekozen hebben! Mensen uit alle hoeken van Hasselt tot Oostende zelfs vanuit Spanje en dan ook nog van..hm van waar waren ze ook alweer? ach tmaakt niet uit, twas plezant!
Onze vrienden uit senegal die ons geholpen hebben om alles waar te maken wat we voorzien hadden, kwamen nog even afscheid nemen, en afscheid nemen is nooit leuk natuurlijk maar dit hoort er nu eenmaal bij! maar.... eigenlijk is het geen afscheid maar tot weerziens.......
en dan gaan we onze laatste nacht in, in onze kamer vijf......
zondag onze tijd kort in! Om 11u30 gaan we richting MBour boodschap afhandelen! Dan hebben we nieuws over het kleine te vroeg geboren babytje, ze zijn namelijk uit het ziekenhuis en verblijven nu bij haar moeder en grootmoeder die verder voor haar en de baby zullen zorgen (waarschijnlijk wegens geldgebrek zijn ze uit het ziekenhuis weg) Want daar bestaat geen OCMW, daar bestaat geen ziektezorg, daar moeten ze elke dag zelf naar het ziekenhuis gaan om eten te brengen voor hun familie die ziek is, het vervoer naar het ziekenhuis kunnen ze zelden betalen, dus dit is voor hen een groot probleem! Het is niet zoals in Belgie dat elke arme ergens wel terecht kan om steun te krijgen! ook van het woord voedselpakket hebben ze nog nooit gehoord! daar leven ze van dag tot dag! vandaag geld verdienen is morgen eten voor het gezin! Waarom hebben ze dan drie of vier kinderen? dit is zodat de jongere generatie voor de ouders zouden kunnen zorgen! Daar leven ze in harmonie met elkaar! De familie vaan naaldje tot draadje steunen elkaar! Iedereen kent er iedereen in het dorp, altijd even vriendelijk! maar goed.... na een hapje gegeten te hebben bij Annick samen met onze vrienden gaan we een bezoekje brengen aan de mama met haar baby zoals ik net eerder zei verblijven die bij haar moeder en grootmoeder die speciale voeding maken voor haar om te kunnen aansterken en omdat ze zich niet mag vermoeien ze moet nu gewoon rusten en op krachten komen! we komen eraan en kleine ukjes vanuit het dorp rennen naar ons toe! we worden bij de mama gebracht met het babytje, achter een gordijn gaan we de woonplaats binnen " lees": het is een soort schuur bedekt met golfplaten, daar staat een tweepersoonsbed in! de mama ligt in het bed het babytje ligt ernaast goed ingewikkeld het slaapt rustig en weent nog niet zo veel! de andere kinderen lopen in en uit! in dezelfde ruimte ligt een matras op de grond, daar zitten de moeder en de grootmoeder! er worden gebrekkige stoelen voor ons binnengebracht! links staat er een raam open " lees ": het raam is niet van glas het is terug een golfplaat die open kan staan gesteund door een stok! dit is dus de leefruimte! we mogen foto's nemen van de familie, zelfs met het babytje! Na een korte tijd besluiten we terug weg te gaan zodat het niet te vermoeiend word voor hen! We horen dat ze om de drie dagen terug naar het ziekenhuis moeten gaan om te zien of alles verder goed evolueert! Buiten zit een man een afsluiting te maken (in Belgie gaan wij dit kopen) zij maken dit zelf! Even later zitten we terug in de auto we hopen stilletjes voor de tweede keer dat alles goed blijft gaan met ze!
we maken wat foto's onderweg! vanuit de auto! we gaan rechtover een naai "atelier" lees klein kotje met twee naaimachines waar een papa kleren maakt! wij gaan in de schaduw zitten , ze halen banken bij voor ons! er wordt thee gemaakt , en geloof me daar kruipt in Senegal uren werk in! Ze hebben zo een piepklein BBQ precies daar doen ze houtskool op en daar dan een klein kannetje om het water op te laten koken! dan de thee erin en dan gieten ze die in terug van die kleine glaasjes en gieten dat konstant van het ene glas naar het andere , tot er schuim op verschijnt! dan is het tijd voor ons eerst kopje thee daarna is het de beurt aan de anderen! en dannnn weer de tweede ronde en dan komt ook nog de derde ronde haha ze maken ook vaak zelf hun stokbrood (andere broodsoorten tref je daar niet aan) het stokbrood bakken ze niet in een oven dat hebben ze daar niet , trouwens de elektriciteit valt regelmatig uit! ze bakken dit dus op een vuurtje van hout! wasmachines kennen ze daar ook niet, alles gebeurt met de hand! tja in feite hebben ze daar niks! zelfs de bakstenen maken ze zelf voor hun " huis " of hoe we het ook kunnen noemen! eten doen ze op de grond allemaal samen op een deken en allen uit dezelfde grote schotel! soms met een lepel sommigen ook met hun handen! opnieuw moeten we afscheid nemen, we hebben reeds heel wat vrienden bij!
Het is avond wanneer we terug in Teranga zijn! we zijn meer dan tevreden over onze dag!
Niet te geloven , we zijn al terug zaterdag. De tijd vliegt voorbij! Vandaag rustig verpozen in ons verblijf " teranga belge " http://www.terangabelge.com/ smiddags rustig eten, eventjes de Scampis uitproberen en net als de vorige menu's waren ook die, enorm lekker!
Wij hadden wel eens zin om een uitstapje te maken met een Caléche (taxi in Senegal) Veerle gaf ons een goeie tip en enige tijd later stond ons vervoer klaar aan de poort van Teranga! We gaan via dorpjes soort brouche precies waar we doorheen kwamen, waar geen water noch elektriciteit is en waar de kinderen elke dag zeven km moeten lopen om naar school te gaan!
Dan zijn we bij "domein Nianing" Dit is een groot domein/hotel die men kan bezoeken! We bezoeken de krokodillen de apen! normaal lopen die er ook vrij rond maar we hadden geen geluk! en nog andere diersoorten! Dan ging onze tocht terug huiswaarts! twas eens de moeite, jammer dat we zo goed of gene foto's konden nemen want dit zou zigzagbeeld geweest zijn haha! en zo ging onze dag ook weer voorbij!
Vrijdag vandaag nemen we rustig een ontbijt! smiddags gaan we eten bij Damel! de Brochette van Lotte smaakte verrukkelijk! Op onze agenda staat genoteerd: afscheid nemen van onze familie's Eerst gaan we bij mijn familie langs om afscheid te nemen! We krijgen thee geserveerd door mijn fatouke, zo leukk! thee drinken is in een paar ronden max drie! de eerste ronde is voor de gasten daarna is het de beurt aan de bewoners zelf! dan komt de tweede ronde met hetzelfde ritueel! De thee is heel lekker en wordt geschonken in piepkleine glaasjes! Dit zien we overal terug waar er thee wordt geschonken! We hebben gelachen, plezier gemaakt, vriendjes uit de buurt kwamen in en uit gelopen! maar dan kwam het afscheid! maar wel met de lach, we zeggen geen vaarwel maar tot weerziens! Wanneer we wegrijden met de auto lopen ze zwaaiend ons achterna! zo tof tof tof!
Eerst gaan we nog eens langs bij het schooltje Keur Xaleyi waar Fatou ons nog trots toont dat er een eerste toilet is aangekomen voor bij haar klasje! wat is ze fier!
Daarna gaan we bij de familie's van Rita! Ook daar veel plezier en gelach we maken er het beste van! we nemen foto's maken filmpjes we willen zoveel mogelijk herinneringen mee naar Belgie! De kleintjes kennen ons ondertussen heel goed en zijn erg speels geworden! De mama maakt een soort mousse van een bepaalde vrucht Maar het word donker en er is amper een schemerlichtje dat betekent ..... tijd om naar Teranga te gaan Het was plezant!.....
donderdag en even iets anders bezoeken vandaag! namelijk: we gaan naar saly "obama-beach" om efkes te luierikken! wat we daar zagen was hemel en aarde verschil met het werkelijke Senegal! Alhoewel we het heel mooi vonden en plezant en heel lekker gegeten hadden net aan het strand en bediend worden door obers met kerstmutsen op! hadden Rita en ik beiden hetzelfde gevoel zoals: het is hier heel leuk vertoeven maar breng ons maar liever tussen de plaatselijke bevolking! Om drie uur zijn we dan ook terug vertrokken!
Om 16u hebben we uitstap gemaakt naar de Brousse samen met onze twee Senegalese vrienden en eveneens onze privé chauffeurs :p ! We hebben lange weg afgelegd en nu en dan moesten ze de weg vragen waar ze heen wilden gaan! want wegen en straten dat bestaat daar niet he! en alles wat je zag waren velden met koeien geiten en dorpjes met hutjes heel heel armtierig alweer! uiteindelijk kwamen we ter bestemming! in de verte zagen we paar vrouwen die graan of zo aan het fijnstampen waren met grote soort knuppels! Rita en ik mochten dit ook even uitproberen maar wij bakten daar totaal niks van natuurlijk! Hoe deden ze het toch...... we gaven daar grote zak snoep af aan de kleintjes die daar enorm tevreden mee waren natuurlijk!
verderop stond er een Baobab waar je in kon stappen (soort legende zei wanneer je in die boom stapt en je komt er terug uit dan gebeurt er iets en ben je als herboren) Soms werden er ook overledenen in begraven!?
Even later waren we op terugweg, in het verre niemandsland met hier en daar de dorpjes met hutjes het noemt niet voor niks de brousse! soms liepen zwermen kinderen onze auto achterna terwijl ze riepen: bonjour kadoo bonjour kadoo....helaas kunnen we niet gans Senegal helpen al zouden we dit wel willen zucht....Ook zagen we veel termieten hele grote bergen gemaakt door insecten dus! dan weer zwermen koeien alles leeft daar met iedereen door elkaar! koeien geiten varkens kippen schapen honden katten niks is vast in een weide! iedereen heeft vrede met iedereen dier en mens katholiek of moslim of wat dan ook het maakt niet uit! ze worden begraven samen op één begraafplaats door elkaar katholieken gaan moskees binnen, moslims gaan in kerken! agressie kennen ze daar niet .....er zouden meer mensen eens een bezoekje in senegal moeten nemen om eens te beseffen hoe goed (of hoe slecht ze het hier hebben)! want de rijkdom van die mensen is hun onbetaalbaar geluk die ze uitstralen ondanks de omstandigheden waarin ze moeten leven of.....overleven soms!
Dan hielden we halt aan een enorme Baobab de " Baobab Sacré " daar kon je ook in de boom die veel groter en enorm was binnenin! wanneer ik eens heel goed naar het verhaal geluisterd heb van de gids (die we gefilmd hebben) dan zet ik hier de verdere uitleg erover wel nog bij! we hoorden overal geluid van de vleermuisjes rondom ons in de boom!
Dan was het tijd om terug af te zakken naar ons hotel! weer een dag voorbij.....
woensdag! vandaag terug vroeg op stap! Om 9u30 vertrekken we naar het CHMB Handicaptencentrum, we krijgen een rondleiding (maar in 2011 hebben we alles reeds kunnen bezichtigen) onze bedoeling is om wat spulletjes te kopen zodat we ook deze mensen kunnen steunen! die mensen kunnen daar een aangepaste beroepsopleiding volgen zoals houtbewerking, metaalbewerking, schoenmakerij, kledij, boekbinderij enz. verder is er ook een infirmerie een kleuterschooltje (die helaas nu dicht was wegens verlofperiode) er is ook een internaat waar 13 internen kunnen verblijven, ook worden er alfabetiseringscursussen voor vrouwen georganiseerd, wanneer we alles hebben wat we voorzien hadden nemen we afscheid en gaan we door naar MBour waar er een markt is! het is er erg druk en heel warm!
vandaar gaan we naar " La Pouponniere " dit is een kinderopvangcentrum dat bestaat uit een dag - en nachtverblijf voor verlaten kinderen, een gezinsvervangende leefeenheid en een opvanghuis voor grotere kinderen. het fungeert trouwens als kosteloos gezondheidscentrum voor de lokale bevolking. Vooraleer we binnen gaan moeten we onze handen wassen en daarna worden onze handen ontsmet! Eerst en vooral geven we ons gerief af met allerlei baby en kindertruitjes mutskes sokjes enz die door paar oudere dames gebreid zijn geweest in Belgie speciaal voor hen! Met heel veel dankbaarheid namen ze dit van ons aan! we zien een grote gang met het ene lokaal na het andere! eerst zien we de infermerie, daarna stappen we binnen in één grote ruimte met tal van kleine kinderbedjes het ene bedje naast het andere! met een leeftijdsgroep van 0 tot 6 maand! zo gaat elke zaal op dezelfde manier door maar met steeds een grotere leeftijdsgroeptot we bij de grotere groep komen van 2 a 3 jarige in de speelruimte! telkens moeten de schoenen uit om de zaaltjes binnen te gaan! het is best zielig om te zien maar gelukkig hebben ze verzorging, liefde en warmte! ps: van de kleintjes mogen er geen foto's genomen worden!
vandaar gaat de rit door tot bij onze vriend waar we terug een maaltijd konden nuttigen maar deze keer stonden wij erop om die te betalen, ze hebben al zo weinig en toch zo gastvrij!
Toen kregen we minder goed nieuws, de vrouw van onze goede vriend was vroegtijdig bevallen , twee maand te vroeg dus! na het eten en de thee zijn we haar mogen gaan bezoeken in het ziekenhuis in Nianing! Wat we daar te zien krijgen is schrijnend gewoon! in een kleine zaal paar bedden met matras en daarop soort laken en dat was het! niks van toestellen zoals hier! daar lag de vrouw ze zag er zo uitgeput uit! op het bed naast haar lag het kleine prematuurtje gewoon op het bed in paar lakens gewikkeld! Rita en ik dachten beiden hetzelfde: laat dit hier niet slecht aflopen aub! Dan kwam er iemand zeggen dat ze beiden moesten overgebracht worden naar Joal omdat er daar een couveuse was voor het kleintje!
Teneergeslagen door dit voorval zijn we dan naar ons hotel gegaan en hebben we die dag niks meer verricht! Efkes tijd nodig om te verwerken wat we gehoord en gezien hadden.....
Vandaag dinsdag! Na het ontbijt rijden we naar MBour de school St-Esprit opzoeken! We moeten er zijn tegen de middag want het is de laatste dag school in Senegal! Het is er erg druk , we wachten in de gang tot ze ons kunnen ontvangen! Er is enorm heen en weer geloop er word duidelijk een feest voorbereid! Dan mogen we bij de directrice en vragen we naar de naam van het meisje die we willen zien! ze neemt er een groot dik boek bij , het is nogal een grote school dus is het zoeken naar de naam, dan zegt ze: sorry ik vind de naam niet dat meisje is niet hier op school! zonder resultaat gaan we terug de school uit! We zoeken naar een oplossing want veel tijd hebben we niet meer! een idee kwam bij mij op om naar haar vroegere school te gaan die er niet zo ver vandaan was! CHMB : het handicaptencentrum (daar zijn ook schooltjes bij en daar ging ze dus vroeger naartoe) Rita vond dit een goed idee en M. bracht ons er heen! Daar ontdekten ze waarom ze het meisje niet vonden in St -Esprit, haar naam stond door elkaar geschreven en aangezien ze geen pc hebben is dat niet zomaar in één klik te vinden! alles is op te zoeken in die grote dikke boek en als die naam omgekeerd staat dan is het zoeken naar een speld in een hooiberg! Maar goed nu hadden we haar naam in de juiste volgorde plus de naam van haar leraar en de klas waar ze zat! Vol goede moed terug naar de grote school! daar alles even uitgelegd en we mochten mee naar boven! vandaaruit hadden we een zicht op de speelplaats en er hingen net naast ons enorme luidsprekers (die muzieboxen horen te zijn) waar er een ongelooflijke keiharde muziek uitkwam met heel veel geruis en erg valsklinkend door de slechte kwaliteit! maar de leerlingen stoorden er hen niet aan en dansten erop los! er was in die gang boven enorme geroesemoes, en vele kwamen show geven haha twas me daar wel wat! ondertussen werd er verder gezocht naar het meisje! En eindelijk daar was ze dan! een verlegen lief meisje werd aan ons voorgesteld! ik zei haar dat ik eerder ook al eens samen met haar op de foto had gestaan in 2011 en ze wist dit nog! een lief lachje kwam daarbij tevoorschijn! Ik legde haar uit dat ze een heel lieve meter had! ook haar schoolresultaten kregen we te zien van haar meester.Nu vlug paar foto's nemen en afscheid nemen! Onze belangrijkste taak van de dag hadden we voor elkaar gekregen!
Nu terug even in Teranga onze batterijkes opladen want om 16u werden verwacht in de school Keur Xaleye er was immers fete de l'arbre de Noel en de laatste schooldag! En wij waren uitgenodigd door de directrice Fatou! Maar eerst even voor het eerst de zee gaan ruiken en zien, gelegen net achter Teranga waar we logeerden! Even foto's genomen van de toekomstige bar aan zee van B&B Teranga Belge en de omgeving! Het oogde wel prachtig! Ook wat fruit gaan kopen aan een fruitkarretje in de buurt!
Zoals gepland werden we paar uur later opnieuw afgehaald en richting Nianing gebracht! Daar kregen we een ereplaats, er werd gefeest , gedanst, toespraken gehouden, we mochten helpen de kleine kadokes uit te delen aan de leerlingen van het schooltje, brieven van de meters werden afgegeven aan de ouders! Wij werden in de bloemetjes gezet door een toespraak van dankbaarheid waar we enkel konden van blozen! Wij als enige blanken tussen een groep enorme dankbare mensen die dit duidelijk lieten blijken! momenten om stil van te worden!
Na afloop van het feestje gingen we vlug efkes langs bij mijn familie die ik nog niet had kunnen bezoeken door ons drukke programma! Lang konden wij niet blijven want om 19u30 is het daar donker! en veel licht hebben ze daar niet! maar het bijzonderste was dat wij elkaar hadden ontmoet, het was alweer een erg blij weerzien,
dan in het pikdonker terug naar ons hotel waar Rita wou dat ik eens mijn schoon senegalees kleedje moest laten zien aan jullie, dus heb ik mij eventjes op de boom gezet om te poseren haha moet kunnen he!
Vandaag maandag en er staat veel op onze agenda! We worden reeds vroeg afgehaald en gaan richting Nianing! Onze eerste halte is het schooltje Samba Guye, de directeur geeft ons met veel plezier een rondleiding, we bezoeken de klasjes en ik zie na ongeveer vier jaar mijn fatouke terug en de kleine Assane, ze zijn enorm gegroeid en eveneens beetje onder de indruk van ons terug te zien! Ook poseert el-hadj heel fier met zijn grote omslag die wij hem overhandigen met allerlei info van zijn vriendjes uit Belgie van een klas: zesde leerjaar die hem steunen zodat hij naar school kan gaan! We nemen foto's van iedereen die een meter heeft uit regio Kortrijk! trots toont de directeur sommige schriftjes van de leerlingen en heeft er uitleg over! ze moeten vertellen of ze hun best doen ja of neen! elke klas zingt speciaal voor ons, waarbij ze allen rechtop gaan staan! Dit bezorgt je een krop in de keel, geloof me maar! Voor we weggaan nog efkes op de foto met de directeur!
Na afscheid te nemen van iedereen houden we een tussenstop in schooltje Keur Xaleye om nog spulletjes af te zetten en we maken ook meteen kennis met een kersvers babytje! ochhh wat lief, die mag ik toch eventjes vastnemen he!
enige tijd later bevinden we ons in een volgende school! namelijk in de klas grande section B! opnieuw een plezant weerzien! er wordt geknuffeld en opnieuw foto's genomen van die kleine schatten! ze hebben er duidelijk ook plezier in! maar wie zien we daar plots tegen de muur hangen? die kennen wij he Rita? vlug een fotoke maken van ons, met die bekende, die tegen de muur plakt! tussen ons in haha!
vandaar gaan we naar het schooltje in dezelfde buurt: Koor Jokkel! We vragen aan de directeur naar de naam van een klein meisje! Hij brengt ons naar haar klas, ze is erg verlegen ons te zien! ze staat er immers alleen voor en weet niet wat er haar overkomt precies! maar een woordje uitleg doet wonderen! en zo hebben we terug een metekindje bij op een foto!
Ondertussen begint onze maag te protesteren en gaan we een bekend "restaurantje " opzoeken die we nog kennen van onze eerder verblijf in Senegal in 2011! namelijk chez Anick Het is er nog altijd even lekker! we kozen deze keer voor Gamba's M. belt even met zijn vrouw, we zijn uitgenodigd om even langs te gaan! Na het eten doen we dat dan ook meteen!
Maar van een verrassing gesproken.....er wachtte ons een lekkere maaltijd op! Oei is er nog wel plaats in onze maag? tja tzal wel moeten he! We zetten er ons letterlijk bij rond de lekkere schotel! en we genieten alsnog van de lekkere rijstmaaltijd het typische Yassa met vis heeeeeerlijk! en vooral gezellig tussen onze Senegalese vrienden!
Na wat bij te praten gaan we terug naar ons b&b hotelleke! de afsluiter van de avond is: foto's en filmpkes op stick zetten tja beetje werken hoort er ook bij natuurlijk! en zo is er terug een hartverwarmde dag voorbij geraasd
smorgens ontwaken met het gezang van vogels die we in Belgie niet kennen! owja we logeren in kamer vijf! even later genieten we van een smakelijk ontbijt! Daarna is het tijd om de valiezen uit te laden en al onze spullen te sorteren die we meebrachten voor de scholen enz. en dat is een aardig hoopje! Ook gaan we gaan omwisselen in sefa's! we kopen ons een senegalees telefoonkaartje om enkel in Senegal te gebruiken indien we moeten contact opnemen met onze vrienden daar! (die wij kennen van onze laatste reis in 2011) we gaan hapje eten bij Keur Damel mmmm ergg lekker! gelegen net aan de kust en aan Teranga! we eten Yassa senegalees gerecht en dat smaakt! eventjes foto nemen van het eerste reptieleke op de muur, het is eentje van de vele! Na de middag komen ze ons ophalen en gaan we onze eerste spullen gaan afleveren in twee scholen! Ook bezoeken we de twee families van Rita! het is een blij weerzien van de metekindjes en hun familie! In de late namiddag worden we afgezet aan Teranga maar eerst stoppen we efkes tot aan de plaatselijke superMarché om wat water en dergelijke mee te doen! want we gaan niet op stap zonder ons fleske water! want het zand schraapt door onze keel en het is er ook een goeie dertig graden! dus op tijd drinken is de boodschap! Later op de avond hebben we een bijeenkomst met onze chauffeur en directeur van een schooltje om af te spreken hoe we onze week gaan indelen en wanneer we de bepaalde scholen gaan bezoeken waar de metekindjes (van regio Kortrijk) te vinden zijn en om foto's te maken want dat hebben we tenslotte beloofd! nog later op de avond krijgen we bezoek van Mr. S. waar we al het nodige afgeven die voor hem bestemd was! Onze kamer is al wat ruimer geworden nu met reeds veel spullen die de deur uit zijn Tevreden van onze eerste uitstapdag gaan we ons bed in!
Om 8u30 kwamen we aan in Zaventem met samen vier valiezen plus onze handbagage! We vernamen dat de vlucht van 11u15 met bestemming Dakar (DKR) uitgesteld is naar 15u30 tja kunnen we niet veel aan veranderen he! Problemen met een vliegtuig ...anders vliegtuig moet in de plaats maar veel te klein voor alle passagiers..... daardoor overboeking.....enz enz..maar we kregen een vergoeding van elk 15 om, ergens in zaventem iets te gaan eten! We wuiven onze mannen uit en daar staan we dan, tijd zat dus, we zoeken alvast waar we onze bon kunnen inwisselen, ach hier een restaurantje oeps gesloten op zaterdag! hm pech! maar geen nood we zien dat er nog een restaurantje is! van ver zien we dat er daar niet veel licht is! ochh! wegens een actie was dit dicht vandaag.. hm ja pech dan maar! we hadden wel geen zin in fastfood waar we wel terecht konden! gelukkig vonden we tenslotte toch nog iets waar we een dagschotel konden eten! de hesp met witloof in witte saus met puree lieten we ons toch wel smaken ondanks alles! Zonder problemen zijn we door alles heen en zijn we klaar om in te schepen! we zien dat het geen vliegtuig is van Brussels airlines..eindelijk is het zover en zitten we om 15u30 op het vliegtuig! binnen een uurke of zes zijn we in Afrika.. dachten we toen...maar niks was minder waar! door het vliegtuig galmde de stem van de stewardess dat we efkes geduld moesten hebben want er waren twee koffers ingeladen maar de reizigers waren niet komen opdagen om mee te vliegen, voor de veiligheid moesten alle koffers er terug uit tot ze die twee valiezen hadden gevonden en om die van het vliegtuig te nemen! Even later terug diezelfde stem die nogmaals vroeg om even geduld te hebben want zei ze: we worden achter volgd door de wet van murphie , ze hadden immers vergeten om de bagage in te laden van andere reizigers nog doe door moesten vliegen naar Banjul, stilletjes aan kwam het rumoerig op het vliegtuig en het was dan ook meer dan tijd dat het vliegtuig dan uiteindelijk om 17u de lucht in ging! Op een bepaald moment was er zo een hevige wind dat we onze gordels moesten vastklikken meer dan 250 km/h zagen we op ons schermpje! Eindelijk stond het vliegtuig na zes uur vliegen veilig aan de grond! uitstappen en eerst controle of we geen koorts hadden! en dan in het rijtje voor de visum! Rita kwam er vlot vanaf fotoke nemen vingerafdrukken, dan was het mijn beurt! fotoke nemen , nog een flits, dan nog een flits blijven die hier bezig? of zo? vingerafdrukken en oef kmocht ook het hokje verlaten! nu door de douane, we waren precies de laatste al! paspoort afgeven visa controleren! mevrouw wat is uw beroep? hm efkes nadenken ik ben onthaalmoeder was is dat in het frans? tja ik kijk dus naar kinderen , ik in mijn beste frans " je regarde les enfants " begint die vent toch de lachen en verteld dit aan iedereen daar achter die bureau'kes! ik zeg tegen Rita: ik denk dat ik iets fouts heb gezegd (tja ik zal dit dus nooit meer vergeten dat het niet regarde maar garde is) ja zeggg zo perfect is mijn Français niet he! maar goed, dan zegt hij! uw Visa is niet in orde... hoezo niet in orde? nee er staat geen datum op ze moeten dit vergeten hebben daarjuist dus moet je terug naar daar om in orde te brengen! Rita geraakt vlekkeloos door alles heen! wij terug naar daar en uitgelegd dat ze iets vergeten hebben! ze brengen het nodige in orde en na nog was lachwekkende anekdotes in verband met mijn familienaam was alles ok en stonden we te wachten achter onze bagage! Dit was makkelijk want de rest was al allemaal door! Al vlug kregen we een helper om onze bagage op een karretje te leggen , nu zoeken waar we onze chauffeur kunnen vinden die er met een groot plakaat zou staan met onze naam op! dat gebeurt redelijk vlot we komen niet tot aan de auto zonder dat onze valiezen paar keer van dat karretje afdompelt! Maar eind goed al goed he! we zitten nogal vlug in de auto die ons in het pikdonker naar Warang zal brengen! Tussen alle drukte van vele toeterende auto's, overstekende Senegalezen....geiten langs de weg.....het was duidelijk we waren zonder twijfel in Senegal! Het was 1u30 wanneer we aankomen in B&B Teranga waar we tien dagen zullen verblijven! We werden verwelkomt door Veerle die we meteen vroegen om ons aub eerst en vooral een "Flag " te brengen want we waren zo goed als uitgedroogd! en dat smaakte ongelooflijk! Na een eerste kennismaking en een babbeltje gingen we naar onze kamer! we lieten alles voor wat het was! de rest was voor morgen.. slapen was het enige waar we op dit moment aan toe waren!.....
In Afrika zijn er vandaag miljoenen kinderen die nog niet naar school gaan. Zonder opvoeding, zonder opleiding, zullen zij niet meer waard zijn dan wat hun kracht, hun analfabetisme en hun onwetendheid kan bieden. Er moet dringend gehandeld worden voor de gelijkheid en de vrijheid van deze kinderen.
Om aan deze kinderen een beter kans te geven, hun een betere toekomst te bieden is het vandaag dat we moeten handelen. Word daarom meter of peter van een Senegalees kind.
In een wereld in volle evolutie waar een kind riskeert een echte koopwaar te worden, is de school de enige weg van vrijheid. Onderwijs is voor alle kinderen een RECHT.
wil je een kind de kans geven om naar school te gaan!
Wil je meter of peter worden van een Senegalees kind
Herbeleef onze reis via onze verhalen! liefs Lolita, Rita & Marleen
ps: bedankt iedereen voor de mooie reacties "op mijn gastenboek" en onder rubriek " laatste commentaren " Voor inlichtingen om een kind te steunen, scrol dan helemaal naar beneden en kijk onder rubriek "een woord van dank"
Even proberen om in zo weinig mogelijk woorden onze ervaringen hier neer te zetten! Op zondag 20u20 landen we op Dakar, eens we door alles heen zijn en we ook ons valiezen terug hebben worden we langs alle kanten aangesproken om onze valiezen op een kar naar de bus te mogen brengen dit alles voor een fooi want het minste dat ze krijgen is voor hen een grote welkom! De jongeman die wij toestemming geven doet alles vliegensvlug, we kunnen hem bijna niet bijhouden en ondertussen is het buiten pikdonker geworden, veel straatverlichting is er daar ook niet!We houden hem goed in de gaten en ook onze groep want die mensen kennen wij ook nog niet en op welke bus moet alles? Welke kant uit? Wat een chaos haha, plots rijdt hij in een put oeps al onze valiezen op de grond, ze liggen er nog niet helemaal terug op of we zien rennende senegalezen met de handen in de lucht rondlopen als gekken ook onze gast rent er effe vandoor.. tot hij ons zegt dat er een worstelwedstrijd was op tv en hun favoriet had gewonnen, hij is zo enthousiast dat hij nu nog vlugger loopt met onze valiezen op die kar, plots neeeee niet op die bus das de verkeerde! Anders kant moeten we uit, we paseren het kleine teveetje waar ze alles op gevolgd hadden! Ach daar staat onze bus, onze valiezen worden nu bovenop het busje gestapelt samen bij de valiezen van onze groep elf personen in totaal! Dan mogen we instappen zo een busje vindt je hier op een autokerkhof zoals alle het vervoer dat we later te zien kregen.Op de weg is het pikkedonker ondanks het uur is het behoorlijk druk op de weg, op een rijvak van 2 rijden ze met vier soms naast elkaar, links of rechts inhalen maakt allemaal niet uit, mensen steken over in het drukke verkeer, alle winkeltjes zijn nog open,we zien tal van taxi busjes ze hangen er aan achteraan met een paar, dit alles is normaal daar, er wordt op tijd getoetert maar verkeersagressie, daar is totaal niets van te merken, ieder is er hoffelijk, maar .is wel even wennen toch en nu en dan de adem inhouden, maar blijkbaar zijn ze dat daar goed gewoon allemaal. de ramen staan open we voelen een warme wind en ruiken de uitlaatgassen van alle vervoer op de weg, verder zien we niet veel, de groep mensen waar wij vanaf nu bijhoren vallen alvast enorm mee. net 2 uur later slaat de chauffeur rechtsaf, we rijden een zandige straat in, de straat van ons hotel! En kijk daar is het, en wat een onthaal een warme verwelkoming, ondertussen worden onze valiezen afgeladen, we krijgen onze sleutel en we zien de eerste momenten van ons hotel terwijl we naar onze kamer op zoek gaan! Ach gevonden, onze kamer valt erg mee we krijgen een dubbel bed en 2 één persoonsbedden ieder van ons zoekt zijn slaapplaatsje uit dan gaan we meteen naar het terras want ondanks het late uur, zorgden ze voor een belegd broodje, dat enorm smaakte, al vlug is het één uur en tijd om naar onze kamer te gaan, we laden nog wat kledij uit en bergen die op in onze kasten, de rest is voor morgen, dag 1 is voorbij , zonder nog te kijken hoe laat het ondertussen is (te moe)vallen we allen al vlug in slaap..
6u maandagmorgen en we zijn reeds wakker we moeten nog wennen aan het dagelijkse geluid van de moskee die elke dag om 5u door de vroege stille morgen galmt! in de kamer is het nu 25,9° maar het voelt niet drukkend aan er is trouwens ook airco indien nodig. Even later begeven we ons naar ons eerste ontbijt het is een eenvoudig hotel maar heel net en heel gezellig, elke dag worden er ook verse kleine pannekoekjes gebakken. Na het eten bergen we onze belangrijke papieren op in de kluis, daarna gaan we even op verkenning, we hebben geen ogen genoeg om wat we te zien krijgen, onze eerste indruk is groot, de weg is zand overal zand, ook geiten langs de weg, en de ene taxipaardenkoets na de andere, even verder komen er kinderen ons voorbij ze zijn heel vriendelijk komen ons beleefd een hand geven bonjour comment tu tapelle is meestal hun begroeting, ze hebben een potje bij en zijn erg zielig aangekleed, arme kinderen . langs de weg worden er meubelen gemaakt met de hand, wat verder schilderijen, voor we terug in ons hotel binnengaan, lopen we even tot aan het strand die net aan het hotel gelegen is. We zien er heel mooie uitzonderlijke schelpen liggen. Na de middag gaan we op bezoek bij Sophie die reeds 29 jaar het petekind is van Jean-pierre en Lea en de bron van dit prachtig project (http://www.everyoneweb.com/vriendenvansenegal/) We merken terug de enorme gastvrijheid op van die mensen, het weerzien van de mensen uit de groep met Sophie en haar familie is buitengewoon. Even later zitten we allen traditie getrouw op de grond op een tapijt, rond de rijstkommen die gevuld zijn met rijst en vis en hun lekker ajuinsaus er wordt normaal gegeten met de hand, allen uit de grote kom, maar wij verkiezen met een lepel te eten en dat is helemaal geen probleem, het is erg lekker! In de namiddag zien wij onze kindjes ik ga persoonlijk naar het huis van ons fatouke ik neem schoolgerief mee allemaal kleine spulletjes waar ze zo erg mee geholpen zijn, na een eindje gewandeld te hebben, slaan we een straatje in en ja daar is het, voor de eerste keer maak ik kennis met de familie, fatou is erg verlegen, ze heeft nog een broertje van 8 en een klein broertje van 3 andere neefjes en nichtjes en kindjes van uit de buurt lopen er rond, het is een emotioneel gebeuren, ook gepaard met slecht nieuws, haar mama is op 8 maand zwangerschap opgenomen in ziekenhuis het ziet er niet zo goed uit! maar laat ons hopen . Beetje later mag Fatou meewandelen naar het huis van Sophie om nog wat spulletjes op te halen die we vergeten hadden daar. Daar loop ik dan in Senegal langs de straat met kleine Fatou aan de hand, een onbeschrijfelijk moment gewoon. We nemen het nodige op bij Sophie en gaan terug naar het huis waar fatou woont. ongeveer een 15 min wandelafstand. Er worden fotos genomen, de kleintjes zijn zo blij met hun bal die ik meehad ook, en fatou lost haar knuffel niet, met hun blote voetjes lopen ze op het hete zand. Haar papa maakt kledij ik vraag hem of hij mij een senegalees kleed kan maken, dit is geen probleem, in een kleine hut van amper 2 op 2 staat een naaimachine daar probeert hij zijn kostwinning te verdienen, hij noteert mijn maten op een boekje, vraagt mij welke stof ik wil, het maakt mij niet uit, mijn bedoeling is dat ik ook via deze weg hem een steentje kan bijdragen, ik vraag hem de kostprijs, hij wil niets omdat wij het peterschap hebben over de kleine fatou waar hij erg blij mee is voor die steun die ze zo hard nodig hebben, die mensen hebben al niets en ze zouden nog weggeven uit dankbaarheid, dit kan en wil ik natuurlijk niet aanvaarden, ik stop hem wat in de hand waar hij toch heel blij om is, dan is het tijd om afscheid te nemen, ik ben vergezeld van Guy (die me ook wat uitleg geeft over Senegal) de anderen zijn ondertussen ook bij hun kindjes op bezoek! We lopen via het strand terug, even later is iedereen terug. Met het busje rijden we terug richting hotel. Onze benen zitten onder het zand en de grondlaag van de zon is gelegd op ons lichaam. Eerst drinken we samen iets op terras aan het zwembad van ons hotel (wat een blijvende traditie wordt savonds)Dan spoelen we gans de dag weg van ons lichaam onder de douchestralen, maar het belangrijke die ons overkwam zit alvast in ons hart. Een uurtje later zitten we samen met de groep te genietn van een heel lekkere coctail speciaal gemaakt voor ons! Mmmm smaakt zalig.. We nemen dan plaats aan tafel buiten en onze eerste maaltijd samen met de groep die we ondertussen onze vrienden zijn gaan noemen, het eten smaakt en de sfeer is bijzonder goed dan moe maar voldaan terug naar onze kamer waar we nog wat nakaarten, Even nog wat vertellen aan onze dagboek en morgen nieuwe dag, het licht gaat uit ..slaapwel
Vandaag na het ontbijt staat onze Taxi klaar richting Joal Fadhiou, onze gids Bacary vergezeld ons, hij vertelt ons enorm veel over alles wat er langs de weg te zien is! Over de Baobab bomen en nog veel meer, soms zien we kudden koeien langs de weg lopen Onderweg is er een staking grote groepen schoolkinderen blokeren de weg, ze vragen electriciteit voor de scholen, we komen er zonder problemen doorheen, na één uur rijden zijn we ter bestemming, daar moeten we vragen achter Louis een gids die ons alle uitleg zal geven , Fadiouth is een geheel van drie schelpeneilanden, 114 kilometer ten zuiden van Dakar in Senegal Het eiland is verbonden door een 800 meter lange houten voetgangersbrug met het dorp Joal. Ze werden gevormd door het eeuwenoude afval van schelpen die van de schelpdierenvangst afkomstig zijn. De grond is hierdoor wit, en in fel zonlicht verblindend. Eén van de drie eilanden doet dienst als kerkhof. Negentig procent van het dorp is katholiek, in tegenstelling tot de vijf procent katholieken voor het hele land christenen en moslims wonen er gewoon samen We zien er een tamtam hangen die dienst doet wanneer er iets te melden valt, dan worden alle dorpelingen door die tamtam bijeengeroepen op een special bijeenkomstplaats, We lopen op schelpen? Ook de gebouwde huizen bevatten schelpen, maar die hebben geen binnenvloer, ook zijn de huizen niet stabiel door de schelpengrond, Een man zit stof te weven, we zien dan een groep kinderen die verkleed zijn, onze gids heeft het over een feest Mardi Gras , dit is het begin van een vastenperiode, We zien er ook een kerk en een moskee en de bekende boom met heel dikke stam de Baobab daarnaast bevind zich de sacre coeur, terug over een lange voetgangersbrug die ons naar de graven leidt, een kerkhof van moslims en christenen,ook hun begraafplaats is gemengd. Via een bootje bezoeken we de hutjes op palen , vandaar terug naar het vastenland, waar we eerst een terrasje opzoeken, ook daar lopen we op schelpen! dan brengt de taxi ons terug naar Nianing, ondertussen is het na de middag en begint onze maag serieus te rammelen, we gaan een typisch restaurantje binnen, de kip met coucous smaakt ons. Een jongentje komt plots binnen met een emmertje hij schept er de rest van de borden in, wat zielig toch! We bezoeken nog even het winkeltje van onze gids, wat later staat een busje klaar waar onze vrienden (van de groep) al in zitten, samen gaan we nu naar een schooltje waar een emotioneel gebeuren plaats vindt tussen de directie en het comite van het schooltje na een toespraak wordt buiten de Belgische vlag gehesen naast de Senegalese, We zijn bijzonder trots op Jean-Pierre voor alles wat hij reeds in die dertig jaar verwezenlijkte, de bedankingen kwamen heel diep uit het hart, Na dit alles gingen we Belgische vrienden langs, ze wonen in de buurt van ons Fatou , Lolita en Rita gaan even mee met mij tot bij Fatou, ook Rita steunt de papa door iets te laten maken, de kleintjes herkennen mij meteen, Fatou is op school nog. Even later zitten we alweer in het busjeop weg naar een ander schooltje er staat daar dozen medicatie klaar die er aangekomen is met de boot, we helpen mee om alle dozen op te laden, op weg naar ons hotel komen we vast te zitten in het zand (wat vaak gebeurd) Voldaan van onze mooie dag alweer drinken we een welverdiend aperitiefke, gaan we ook douchen gezellig tafelen en rond middernacht sluiten we onze ogen .de nacht gaat in!
Vandaag zijn we al vroeg uit de veren, we rijden met gans onze groep naar het gehandicaptencentrum in Mbour, we nemen er de medicatie mee die we gisteren hebben opgehaald. onderweg hebben we nog steeds geen ogen genoeg met alles wat we zien, beelden die we enkel kenden van op tv, en die nu werkelijkheid is, soms heb ik het gevoel dit is niet echt ik zit midden in een film gaat er door mij heen, maar dit is wel echt wat ik allemaal zie! Dan komen we aan bij het Schooltje, we laden de medicatie uit, daarna worden we weer eens heel hartelijk ontvangen! We zitten samen in het bureautje waar Jean-Pierre ons voorstelt aan de directeur op het einde overhandigd hij een klever van hun schooltje om te vestigen op het busje dit gaat gepaart met een daverend aplaus Dan krijgen we een rondleiding en uitleg over de lokalen, We zien hoe die mensen een beroep aangeleerd krijgen, zoals schoenen maken, handtassen, houtbewerking, ze maken ook boekjes, dit alles in verschillende lokaaltjes , wanneer we van hen een foto nemen zijn ze erg fier,er is ook een kleuterschooltje met verschillende lokalen, ze hebben een lei en een griffel, verder is er ook een internaat, wanneer men de slaapruimtes zien, dan ga je weer nadenken wat een weelde wij hier hebben in ons eigen landje, ook krijgen oudere meisjes en vrouwen de kans om te leren lezen, waar ze vroeger nooit de kans toe kregen! We zien ook een infirmerie, ook alweer heel heel primitief maar voor hen waarschijnlijk reeds een luxe, iemand van onze groep geeft een kleine gift een geldstuk, meteen krijgt ze een kader terug een geschenk dus, wat is hun dankbaarheid groot! Die dame van onze groep kan dit even niet slikken, en kan even haar tranen niet bedwingen, ze wil daar helemaal niets voor terug hebben , daar doet ze het toch niet voor, maar zo zijn die mensen éénmaal, zo ontzettend dankbaar! Daarna allemaal terug de bus in, we worden verwacht bij Mevrouw Sene inspectrice die ons uitgenodigd heeft Wat zijn ze blij om papa Jean-Pierre en Mama Lea terug te zien, iedereen krijgt om beurt een warme omhelzing, haar voortdurende stralende glimlach verklapt hoe blij ze is met dit weerzien van haar Belgische vrienden, even later vullen we onze magen met de lekkere rijst kip en overheerlijke ajuinsaus, lekker knusjes samen uit één grote kom, het fruit vult de putjes, dan zien we 2 stagaires één uit Izegem en het andere meisje komt uit Oostende, ze logeren er tijdens hun verblijf! Ze zijn blij natuurlijk om even hun eigen taal te kunnen praten. Dan is het terug tijd om af te zakken naar het schooltje waar we deze morgen zijn geweest, Mamas met hun kinderen wachten ons op! Iedereen ziet er daar piekfijn uit. De mensen van onze groep die het peterschap hebben, ontmoeten hun kinderen, er worden fotos genomen,buiten de schoolpoort zien we een grote vlakte de jongens voetballen er , ze amuseren zich te pletter met een bal, Er wordt nog een groepsfoto gemaakt voor de schoolbus die er staat dank zij de inzet van Jean-Pierre en Lea. Dan weer de weg op naar Bey Dëkk , langs de weg zien we markten heel veel geiten kudden en ook koeien, het is ook druk langs de weg, dan slaan we zijweg in en komen we in een heel arme buurt terecht, we rijden een grote open zandvlakte op, de hoeveelheid kinderen zijn niet te tellen, ze komen allen op ons af, allen tegelijk willen ze ons een hand geven om ons te begroeten, We zien er gebouwen gemaakt van takken en bamboe die dringend aan vervanging toe zijn, Die schooltjes zijn veel te klein er kunnen amper 50 kindjes naar school terwijl er een kleine 200 zouden moeten kunnen naar school gaan. Er zijn dus een heel groot tekort aan schooltjes, maar daar wordt nu werk van gemaakt, aan de linkerkant zien we reeds gebouwen in opbouw, alweer gesteunt door de VVS, wij hebben zakken bij met schoolgerief, er is zo een groot tekorten , wat zijn ze er weer blij mee, een heel klein kindje met wit jurkje half aan komt op ons af kijkt ons aan met haar grote zwarte ogen strekt het armpje uit en heeft ons heel lief een handje terwijl ze heel koddig een kniebuiging maakt, zo zo lief is dat, De kinderen zijn enorm arm aangekleed, water zal er wel niet zijn, ze wonen er erg erbarmelijk, terwijl we binnen het gebouw aan het bekijken zijn horen we plots een hels lawaai van buiten, we zien een dikke groep kinderen met uitgstoken handjes , Lolita had nog paar lollys bij en had die gegeven aan paar kinderen, oneee roept Lea dit mag je noooit doen, dat loopt verkeerd af, we zien hoe Lolita temidden in de groep staat haar handtas in haar armen geklemt, haar kledij wordt bijna van haar af gesleurt, ze snellen haar te hulp .niet te doen toch he! Wanneer het afscheid gekomen is, en wij weg rijden met het busje, rennen de kweetniehoeveel kinderen groot en klein roepend achter en naast de bus aan, beelden die ik nooit meer vergeet, Op de terugweg zit met mijn rug naar de deur toe, owwww pas opp de deur schiet open, gelukkig had ik me goed vast haha komt dat tegen, een luid gelach in de bus natuurlijk. Aangekomen aan ons hotel gaan we allen eerst het strand op, er wordt daar geoefend voor de worstelwedstrijd elke avond, stoere mannen zijn aan het trainen, jahoor even op de foto natuurlijk samen met paar worstelaars, er wordt gelachen natuurlijk, Dan tijd om ons te douchen want elke dag is dit meer dan nodig , zand tot onder onze oksels elke dag, voor we gaan eten gaan Rita en ik nog eens tot aan het strand, we willen een foto nemen van een mooie zonsondergang en dat lukt ons nog ook. Bij het eten s avonds verneemt Jean Pierre slecht nieuws, zoals ik eerder al vertelde was de mama van ons Fatouke opgenomen aan 8 maand zwangerschap, helaas de baby heeft het niet meer gehaald, dit was even een zware dobber te verwerken, moest dit nu echt? De mama is ook niet al te best en blijft last hebben van hevige bloedingen. De ziekenhuizen zijn ook niet zoals hier natuurlijk, ook is alles er heel duur , de families steunen en helpen elkaar bij zo een situaties om alles te proberen te betalen, ook moeten ze zelf eten maken en naar het ziekenhuis brengen .. Deze avond val ik in slaap met sombere gedachten leuk is anders!
5u tijd om op te staan! Even later zitten we al te ontbijten, het busje brengt ons naar de Haven in Dakar, Daar worden we opgewacht door een gids, allen even naar het toilet en dan tijd om in te schepen! We moeten zo een 20 varen vooraleer we aankomen op het eiland Gorée, Dit is een eiland is die gedurende meerdere honderden jaren gebruikt werkt als uitvalsbasis om slaven uit Afrika te verschepen. We horen vreselijke verhalen vertelt door onze gids,op het gelijkvloers zien we drie donkere plaatsen voor kinderen, voor mannen, voor jonge vrouwen, zogezegd strafcellen. Om de goed 3 maanden vertrokken schepen met hun lading slaven naar hun verre bestemming. De slaven gingen rechtstreeks uit het slavenhuis, door een deurtje 'zonder weg terug', om over een loopplank rechtstreeks weggevoerd te worden naar het schip.De vrouwen hoorden hun wenende kinderen voorbij komen en ze wisten dat ze die nooit meer zouden terugzien! We zien ook kleurrijke straatjes, mooie beplanting, mooie uitzichten ook, We worden ook veel aangesproken door mensen die ons van alles willen verkopen zoals halssnoeren en dergelijke, er is zo wat van alles te zien, bijna op de top zien we hoe een man soort schilderijen maakt, met eerst tekening te maken in soort lijm, daarna bestrooit hij het met soorten gekleurd zand. wanneer we alles gedaan hebben lopen we tegen de middag aan de voet van het strand nemen we plaats en vragen we naar de menu-kaart met daarbij een fris biertje, want het was er tamelijk warm, we eten zelfs frietjes en die zijn nog lekker ook met gegrilde kip. Een muzikant komt de sfeer nog gezelliger maken aan onze tafel. Na een tijdje komt onze boot weer in zicht en is het weerom tijd om op te stappen, we zetten ons vooraan het is een leuke tocht maar wel heel warm! We stappen van de boot meteen op ons busje om onze weg te vervolgen naar De Lac Rose dat is een zoutmeer gelegen op 25 km van de hoofdstad Dakar in Senegal Het dankt zijn naam aan de kleur van het water, die roosachtig tot mauve gekleurd is al naar het moment van de dag. We hadden daarbij niet het grote geluk om dit te kunnen zien. De weg erheen was verschrikkelijk enorme diepe putten ons busje draafde van links naar rechts om alles te vermijden, we waanden ons in Parijs-Dakar, je kan je deze weg onmogelijk voorstellen als je die niet meemaakte, er werd ook wel best veel gelachen in ons busje waar we heen en weer werden geslingert , we zien ook weer tal van mensen die aan de bussen hangen op vrachtwagens meerijden als taxi dus, ook hebben alle autos en busjes daar kapotte voorruiten, dit is echt wel normaal! Na een ellenlange tocht komen we op het eiland aan! Daar kuieren we wat rond en vervolgens terug die barre weg op, er komt precies geen eind aan, Plots begeeft rita haar bank het van de bus, dat is effe lachen Er worden nog paar grote zakken kippeneten meegenomen die boven op ons busje wordt geladen, Zonder verdere kleerscheuren bereiken we na een vermoeiende rit toch maar weer ons hotel rond 20u30.Een flinke douche doet verkwikkend goed en even later genieten we al weer van het samenzijn met gans de groep , deze keer is er ook een muzikant aanwezig die speciaal bij ieder van ons komt zingen terwijl we van onze maaltijd genieten , vandaag blijven we niet te lang op en gaan we op tijd naar onze kamer, al toont de wekker toch alweer 23u20 aan .slaapwel!
Even uitslapen vandaag, we vertrekken pas rond 10u15, ver rijden is het niet deze keer, we gaan met het busje de markt en de vishaven bezoeken in Mbour. Het is heel warm vandaag, alweer staat een gids paraat om ons alles piekfijn uit te leggen, wat een drukte in de vishaven, we weten echt niet waar eerst te kijken, we zien bootjes aankomen, de vis wordt uitgeladen, het strand is propvol , ze zijn de vis proper aan het maken en aan het schrobben, we zien allerlei soorten, vooral soorten die we nog nooit eerder zagen, meer nog we wisten nog niet dat die bestonden! Allerlei soorten groot , klein en enorm groot! Rita heeft haar petje vergeten en de zon brandt enorm, ik vraag aan onze gids of hij ons straks op de markt kan tonen waar men petjes verkoopt, maar .dat is al helemaal geen enkel probleem Rita krijgt direct zijn pet op haar kop gezet haha, toch lief he! En ja Rita had liever een nieuw petje gehad maar je kan dat ventje toch niet afronteren he ! ach ja weet je wat we zijn in Senegal he en dat hoort er bij gewoon! Van de vis gaan we naar de afdeling kruiden, allerlei soorten zien we daar, dan de winkeltjes die zijn overdekt, daar wil lolita zo een puntige schoenen, even kijken naar de maat en zo en dan gaan we gezellig iets gaan drinken, ondertussen gaat de gids op stap en haalt hij soorten schoenen, die brengt hij bij Lolita ze moet enkel passen en kiezen, wat een luxe zeg! Daarna gaan we naar Nianing want Sophie en haar zus gaan lolita haar haren invlechten, maar eerst gaan wij kijken om wat te eten! We zijn wel aan de late kant, rijst is er nog te verkrijgen maar verder niks geen vis geen kip, Paul stelt voor om naar het restaurant te gaan beetje verder een europees restaurant wanneer we daar binnen stappen merkt men het ook meteen, het doet zelfs een beetje raar om wat luxe te ondervinden, maar goed we hebben gewoon honger, we bestellen iets kleins, want savonds hebben we ons eten in ons hotel, een hamburger vinden we prima met frietjes, mmm dat is superlekker er zit zowat van alles tussen groentjes, zelfs een eitje, en ook de frietjes zitten ertussen! Dat smaakt echt! Terwijl daarna lolita bij Sophie gaat gaan Rita en ik te voet naar het huis van ons Fatouke, want vandaag moesten we langs gaan voor mijn jurk! Even alleen op stap zeg! Maar niet voor lang Marleeeeeeeeeeeen .we kijken om en ja hoor daar is onze bodygard om ons te vergezellen en te beschermen! Dar komen we aan bij Fatou, ze herkennen ons nu al meteen, De papa komt ons meteen de hand schudden en zegt dat mijn kleed af is, en nog een surprise hij maakte in dezelfde stof een hemd voor Eddy, dat doet me weer wat vind ik zo erg lief, ook onze tafelnapjes zijn gedaan! Ik zie hem nu ook voor het eerst na het sterfgeval van zijn baby, ik weet niet zo goed wat ik erover moet zeggen, ik wens veel beterschap voor zijn vrouw, en misschien is het voor hem een troost wanneer ik hem zeg dat ik ook het meterschap neem van zen jongste zoontje Assane die vier jaar wordt in augustus dit jaar,ik hoop dat dit even iets positiefs mag zijn na de moelijke periode die hij doormaakte de laatste dagen. Hij vraagt me of we Thee willen drinken, ik weet niet meteen wat ik moet zeggen ik weet dat ze het heel erg moeilijk hebben, en aan de andere kant wil ik hem ook niet teleurstellen! Ik zeg dat hij echt geen moeite moet doen, maar dat is geen moeite zegt hij , ok dan maar! We krijgen een stoel aangeboden, en we zitten allen gezellig in de schaduw van een grote boom We voelen ons weer goed bij de kleintjes, we nemen fotos van de kleine Assane en natuurlijk ook van fatou en de andere kleintjes. Het duurt een tijdje vooraleer we de thee te zien krijgen, maar al vlug weten we waarom, hij was die moeten gaan halen in de winkel, we krijgen elk nog 2 kleine zakjes nootjes ook zijn kinderen krijgen een klein zakje, die eten ze gretig op, nu en dan valt er eentje in het zand wat helemaal geen probleem blijkt te zijn, ze rapen die op en hop in de mond ermee, even later gaan ze drinken aan een keteltje(een moor) die langs het muurtje staat in de felle zon, elk om beurt drinken ze aan het teutje, en daar is hij met onze thee, wat voelen wij ons schuldig, nadat wij die leeg hebben, komt hij de glaasjes halen en even later krijgen bakary(onze bodygard) en de tante van de kindjes ook elk een thee, waarschijnlijk hebben ze maar gepast glazen denken wij. Dan is het stillaan tijd om onze weg terug te gaan we gaan nog even het winkeltje binnen bij Bacary en kopen nog enige souveniertjes , aangezien onze keel vrij droog staat door het warme weer besluiten we van nog ergens iets te drinken, we willen ergens binnengaan maar Bacary zegt nenee we gaan ergens anders binnen daar is het veel goedkoper, voor ons maakt het niet uit als we maar kunnen drinken, we gaan daar een soort terrasje op Rita en ik kijken elkaar aan, we waren weer ergens beland hoor! Tja tis zo moeilijk uit te leggen, maar het is weer een belevenis op zen eigen, we drinken er een cola uit de fles, en hebben bepaald moment de slappe lach als we rond ons heen kijken en beseffen en denken waar zitten wij weer! Haha Onze dorst is gelaaft en we zetten onze tocht verder tot bij Sophie, daar zijn ze bezig aan de laatste lokken van Lolita, het is even wennen als we haar zien, maar wel mooi gedaan. En de avond komt er aan tijd om naar het hotel te gaan! Weer is een dag voorbij, vandaag gaan we vroeg naar onze kamer op tijd het bed in . Toch alweer 00:06 wanneer ik het licht uitdoe, ik ben namelijk stiekem iets aan het schrijven in dichtvorm als afscheid voor de groep en daar komt denkwerk aan te pas slaapwel!
vandaag terug vroeg op stap!
