Vandaag na het ontbijt staat onze Taxi klaar richting Joal Fadhiou, onze gids Bacary vergezeld ons,
hij vertelt ons enorm veel over alles wat er langs de weg te zien is!
Over de Baobab bomen en nog veel meer, soms zien we kudden koeien langs de weg lopen
Onderweg is er een staking grote groepen schoolkinderen blokeren de weg, ze vragen electriciteit voor de scholen, we komen er zonder problemen doorheen, na één uur rijden zijn we ter bestemming, daar moeten we vragen achter Louis een gids die ons alle uitleg zal geven ,
Fadiouth is een geheel van drie schelpeneilanden, 114 kilometer ten zuiden van Dakar in Senegal
Het eiland is verbonden door een 800 meter lange houten voetgangersbrug met het dorp Joal. Ze werden gevormd door het eeuwenoude afval van schelpen die van de schelpdierenvangst afkomstig zijn. De grond is hierdoor wit, en in fel zonlicht verblindend. Eén van de drie eilanden doet dienst als kerkhof. Negentig procent van het dorp is katholiek, in tegenstelling tot de vijf procent katholieken voor het hele land christenen en moslims wonen er gewoon samen
We zien er een tamtam hangen die dienst doet wanneer er iets te melden valt, dan worden alle dorpelingen door die tamtam bijeengeroepen op een special bijeenkomstplaats,
We lopen op schelpen? Ook de gebouwde huizen bevatten schelpen, maar die hebben geen binnenvloer, ook zijn de huizen niet stabiel door de schelpengrond,
Een man zit stof te weven, we zien dan een groep kinderen die verkleed zijn, onze gids heeft het over een feest Mardi Gras , dit is het begin van een vastenperiode,
We zien er ook een kerk en een moskee en de bekende boom met heel dikke stam de Baobab
daarnaast bevind zich de sacre coeur, terug over een lange voetgangersbrug die ons naar de graven leidt, een kerkhof van moslims en christenen,ook hun begraafplaats is gemengd.
Via een bootje bezoeken we de hutjes op palen , vandaar terug naar het vastenland, waar we eerst een terrasje opzoeken, ook daar lopen we op schelpen!
dan brengt de taxi ons terug naar Nianing, ondertussen is het na de middag en begint onze maag serieus te rammelen, we gaan een typisch restaurantje binnen, de kip met coucous smaakt ons.
Een jongentje komt plots binnen met een emmertje hij schept er de rest van de borden in, wat zielig toch!
We bezoeken nog even het winkeltje van onze gids, wat later staat een busje klaar waar onze vrienden (van de groep) al in zitten, samen gaan we nu naar een schooltje waar een emotioneel gebeuren plaats vindt tussen de directie en het comite van het schooltje na een toespraak wordt buiten de Belgische vlag gehesen naast de Senegalese, We zijn bijzonder trots op Jean-Pierre voor alles wat hij reeds in die dertig jaar verwezenlijkte, de bedankingen kwamen heel diep uit het hart,
Na dit alles gingen we Belgische vrienden langs, ze wonen in de buurt van ons Fatou , Lolita en Rita gaan even mee met mij tot bij Fatou, ook Rita steunt de papa door iets te laten maken, de kleintjes herkennen mij meteen, Fatou is op school nog.
Even later zitten we alweer in het busjeop weg naar een ander schooltje er staat daar dozen medicatie klaar die er aangekomen is met de boot, we helpen mee om alle dozen op te laden,
op weg naar ons hotel komen we vast te zitten in het zand (wat vaak gebeurd)
Voldaan van onze mooie dag alweer drinken we een welverdiend aperitiefke, gaan we ook douchen
gezellig tafelen en rond middernacht sluiten we onze ogen
.de nacht gaat in!
|
