6u maandagmorgen en we zijn reeds wakker we moeten nog wennen aan het dagelijkse geluid van de moskee die elke dag om 5u door de vroege stille morgen galmt!
in de kamer is het nu 25,9° maar het voelt niet drukkend aan er is trouwens ook airco indien nodig.
Even later begeven we ons naar ons eerste ontbijt het is een eenvoudig hotel maar heel net en heel gezellig, elke dag worden er ook verse kleine pannekoekjes gebakken.
Na het eten bergen we onze belangrijke papieren op in de kluis,
daarna gaan we even op verkenning, we hebben geen ogen genoeg om wat we te zien krijgen,
onze eerste indruk is groot, de weg is zand overal zand, ook geiten langs de weg, en de ene taxipaardenkoets na de andere, even verder komen er kinderen ons voorbij ze zijn heel vriendelijk
komen ons beleefd een hand geven bonjour comment tu tapelle is meestal hun begroeting,
ze hebben een potje bij en zijn erg zielig aangekleed, arme kinderen
.
langs de weg worden er meubelen gemaakt met de hand, wat verder schilderijen, voor we terug in ons hotel binnengaan, lopen we even tot aan het strand die net aan het hotel gelegen is.
We zien er heel mooie uitzonderlijke schelpen liggen.
Na de middag gaan we op bezoek bij Sophie die reeds 29 jaar het petekind is van Jean-pierre en Lea
en de bron van dit prachtig project (http://www.everyoneweb.com/vriendenvansenegal/)
We merken terug de enorme gastvrijheid op van die mensen, het weerzien van de mensen uit de groep met Sophie en haar familie is buitengewoon.
Even later zitten we allen traditie getrouw op de grond op een tapijt, rond de rijstkommen die gevuld zijn met rijst en vis en hun lekker ajuinsaus er wordt normaal gegeten met de hand, allen uit de grote kom, maar wij verkiezen met een lepel te eten en dat is helemaal geen probleem, het is erg lekker!
In de namiddag zien wij onze kindjes ik ga persoonlijk naar het huis van ons fatouke ik neem schoolgerief mee allemaal kleine spulletjes waar ze zo erg mee geholpen zijn, na een eindje gewandeld te hebben, slaan we een straatje in en ja daar is het, voor de eerste keer maak ik kennis met de familie, fatou is erg verlegen, ze heeft nog een broertje van 8 en een klein broertje van 3 andere neefjes en nichtjes en kindjes van uit de buurt lopen er rond, het is een emotioneel gebeuren,
ook gepaard met slecht nieuws, haar mama is op 8 maand zwangerschap opgenomen in ziekenhuis het ziet er niet zo goed uit! maar laat ons hopen
.
Beetje later mag Fatou meewandelen naar het huis van Sophie om nog wat spulletjes op te halen die we vergeten hadden daar.
Daar loop ik dan in Senegal langs de straat met kleine Fatou aan de hand, een onbeschrijfelijk moment gewoon. We nemen het nodige op bij Sophie en gaan terug naar het huis waar fatou woont.
ongeveer een 15 min wandelafstand.
Er worden fotos genomen, de kleintjes zijn zo blij met hun bal die ik meehad ook, en fatou lost haar knuffel niet, met hun blote voetjes lopen ze op het hete zand.
Haar papa maakt kledij ik vraag hem of hij mij een senegalees kleed kan maken, dit is geen probleem,
in een kleine hut van amper 2 op 2 staat een naaimachine daar probeert hij zijn kostwinning te verdienen, hij noteert mijn maten op een boekje, vraagt mij welke stof ik wil, het maakt mij niet uit, mijn bedoeling is dat ik ook via deze weg hem een steentje kan bijdragen, ik vraag hem de kostprijs,
hij wil niets omdat wij het peterschap hebben over de kleine fatou waar hij erg blij mee is voor die steun die ze zo hard nodig hebben, die mensen hebben al niets en ze zouden nog weggeven uit dankbaarheid, dit kan en wil ik natuurlijk niet aanvaarden, ik stop hem wat in de hand waar hij toch heel blij om is, dan is het tijd om afscheid te nemen, ik ben vergezeld van Guy (die me ook wat uitleg geeft over Senegal) de anderen zijn ondertussen ook bij hun kindjes op bezoek!
We lopen via het strand terug, even later is iedereen terug.
Met het busje rijden we terug richting hotel.
Onze benen zitten onder het zand en de grondlaag van de zon is gelegd op ons lichaam.
Eerst drinken we samen iets op terras aan het zwembad van ons hotel (wat een blijvende traditie wordt savonds)Dan spoelen we gans de dag weg van ons lichaam onder de douchestralen, maar het belangrijke die ons overkwam zit alvast in ons hart.
Een uurtje later zitten we samen met de groep te genietn van een heel lekkere coctail speciaal gemaakt voor ons! Mmmm smaakt zalig..
We nemen dan plaats aan tafel buiten en onze eerste maaltijd samen met de groep die we ondertussen onze vrienden zijn gaan noemen, het eten smaakt en de sfeer is bijzonder goed
dan moe maar voldaan terug naar onze kamer waar we nog wat nakaarten,
Even nog wat vertellen aan onze dagboek en morgen nieuwe dag, het licht gaat uit
..slaapwel
|
