Klaproos
Tijdens een heel intense en begeleide meditatie kreeg ik
steeds het beeld van een klaproos voor ogen.
Ik probeerde er langs te kijken, langs links en langs rechts. Maar het beeld verdween niet. Zuchtend besefte ik dat het zou blijven. Mijn begeleider suggereerde te vragen wat het
kwam zeggen.
Jij bent als een
klaproos, indien je het contact met je bron verbreekt, verwelk je
ogenblikkelijk. Ogenblikkelijk.
Wat is dat dan contact met DE bron vroeg ik? Toch wel wat geïrriteerd want ik had de
bedoeling dit contact met mijn intuïtie voor een andere prangende vraag te
gebruiken.
Contact met de bron is contact met je levenskracht, met je
chi, met moeder aarde, met het stromen van je innerlijk leven, met aldatis, met
het witte licht, met god als je dat wil.
Het is een contact met je bewustzijn.
Met jou dat het bewustzijn is. Het
is het contact met je ziel, met je echte zelf, dat verbonden is met alle zielen
van de hele wereld, overal.
Aahaa, mijn irritatie was ondertussen helemaal verdwenen,
het is inderdaad zo dat als ik het contact verbreek met mijn bron ik me
verloren en eenzaam voel. Alleen en
verlaten, angstig en onzeker, aan mijn lot overgelaten. Vanuit dit angstig gevoel begin ik te
piekeren, heel hard en intens, krampachtig zoekend naar antwoorden en hoe ik
van mijn angst kan af geraken. Voor mij
is de wereld zo overprikkelend, zo intens en lawaaierig. Als ik niet mediteer, niet dicht bij mijn
echte zelf blijf, duurt het maar even, voor mijn neurosen overnemen.
Ik wil wel permanent contact met de bron. Permanent bewust zijn. Permanent contact met mijn intuïtie. Permanent vol levenskracht. Permanent verbonden met aldatis. Permanent in stilte. Permanent lijkt me heerlijk.
Met hulp van deze blog wil ik het permanente bereiken. Een steun in mijn zoektocht. Een herinnering aan mijn doel. Een luisterend oor. En hopelijk een inspiratiebron en
ontmoetingsmogelijkheid voor anderen.
Zoeken jullie mee?
Searchesssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssss
