Hallooo Intussen is het al bijna 2008. De tijd lijkt wel voorbij te vliegen. Kerstdag wordt hier niet echt gevierd, maar je ziet hier wel meer kerstmannen ron dlopen als bij ons Op kerstavond zijn we eerst samen iets gaan eten met n tiental mensen. Het was gezellig alleen de talenmix maakte het soms wel verwarrend. Er zijn hier nogal wat Oost europeanen en eens die in de meerderheid zijn, lijkt alles om me heen in het Russisch te doen te zijn. En behalve een paar woorden, snap ik daar echt nog steeds niets van. Daarna naar n bar geweest, waar ze heel de tijd kerstliedjes met n beat eronder draaiden, en waar van die roodblinkende en goudgele prachtige kerstversiering alom tegenwoordig was. Het was op zn minst een kerst zoals ik er nog nooit een gehad heb. Best wel de moeite om eens mee te maken. Vorige week ook nog iets grappigs meegemaakt. Er was er n belangrijk festival voor moslims (Eid-al-adha of zoiets waarbij een dier geofferd wordt en het vlees onder familie en vrienden verdeeld wordt. Hier studeren ook n tiental mensen moslims, en opeens klopten ze op ons deur. En wat kregen we? Een plastic zakje waardoor je het bloed van het vlees kon zien. Een serieus pak vlees dus... leuke verrassing! Voor de rest geniet ik van alles wat ik om me heen zie, hoor en voel. Mensen leven hier veel meer buiten als bij ons (waar iedereen nogal graag in zn warme stulp zit) en dat maakt alles wel gezellig. Op straat valt er altijd wel iets te beleven, meestal n krioelende massa chinezen die een voor een wel iets aan het verorberen zijn. Zelfs op de meest drukke banen staan ze met hun eetkraampjes, op ieder moment van de dag. Ja, ook in het midden van de nacht. Studenten studeren hier trouwes ook vaak buiten, ook al is het koud, of toch soms. Voel me dus niet meer zo alleen als ik dat doe, en krijg niet zo veel starende blikken te zien, die ik in Gent altijd te zien kreeg. Soms is het wel hard te zien hoe de mensen hier soms leven. Soms verschiet ik me ongeluk... Dat je 100 000 kuai ( ongeveer 10 000 euro) moet betalen bijvoorbeeld als je n tweede kind wilt. n Som die alleen voor de allerrijksten te betalen valt... En dat er soms mensen werken voor een maandloon van ongeveer 20 euro. Oke, alle levensmiddelen zijn hier wel veel goedkoper, maar dan nog. 200 kuai om mee rond te komen is toch wel serieus onmenselijk. Dat was het voor deze keer. Of wacht, toch nog een iets, ik begin me te verdiepen in de Chinese popmuziek... Ook al is het soms echt pffffffffffffff.... Maar heb ontdekt dat de Chinese versie van `google` duizend keer beter is, en dat je alles op 1 minuut kan vinden en downloaden, van muziek tot films. En daar moet ik toch wel gebruik van maken! Een wondere wereld toch...
Het is n hele tijd geleden dat ik nog iets heb achtergelaten op mn blog.
Een korte update dus . Ik begin bij vandaag en ga dan terug in de tijd.
Eerst en vooral even laten weten dat ik een week geleden een aantal foto s heb geupload. Je kan ze bekijken op http://www.ringo.com/profile/pandaplekky.html
De tijd raast hier voorbij en hoewel de winter eraan komt, blijft de zon maar schijnen. Ongelooflijk! Dat maakt me iedere dag opnieuw wel gelukkig. Intussen zijn we al december en hoewel ik me hier goed thuisvoel heb ik toch niet het gevoel dat ik ier al meer dan drie maanden ben. Intussen ben ik ook n jaartje ouder geworden. Mn verjaardag was best wel gezellig. Met lekkere taart en veeeel kaarsjes J
nTweetal weken geleden, op een slapeloze nacht, op zoek naar licht kreeg ik opeens te horen dat mn broer en zn vriendin een baby verwachten. Een nieuw leven dus! Begin juni zal hij of zij voor het eerst de wereld te zien krijgen. Ik kijk er al naar uit
n Paar weken geleden zijn we naar de tiantai shan geweest. Ongelooflijk mooi! Prachtige bergen, een beetje mist en zalig om daar rond te dolen. Daarna naar Taizhou geweest, want van daaruit wilden we graag een eiland verkennen. Zhejiang is de provincie met het meest aantal eilanden, en dat wilden we graag es van dichterbij zien. Maar we hadden pech, er was storm op zee. Te gevaarlijk dus. Voor een volgende keer. De zee in Taizhou was echt vuil, lelijk en afschrikwekkend. De weg er naartoe was eerder een grote storthoop, maar toch de moeite om eens te zien. Mooi was de zee niet echt te noemen, maar we hadden op zn minst ons doel verwezenlijkt ( tegen de raad van alle chinezen in, want die wouden ons eerder ver weg houden van de zee, wat wel te begrijpen was eens je het gezien had)
Dit weekend hebben we deelgenomen aan n kookwedstrijd... wel grappig! Zoiets kan
ook alleen in China. k Denk dat er in Belgie geen kat op zou afkomen.... Op deze
manier kon ik dan ook es in de keuken van onze resto piepen, en tot mn verbazing
wast daar wel proper. Properder dan ik me had durven indenken. Tjaah, die
kookwedstrijdd... Ik begin bij het begin. Donderdag stonden er opeens twee Chinese
meisjes aan de deur om te vragen of we niet wilden meedoen. Tjah, Chinezen vinden op
een of andere manier altijd wel de weg naar ons stulpje. Julia deed open, maar aangezien ik de enige ben in huis die graag kookt, werden alle blikken al snel op mij gericht. Ze zeggen ier thuis trouwes dat ik kook zoals `rat-atouille.` Ga zien, die
film! n Rat die leert koken, n fantastisch idee en een nog meer dan fantastische film! Hier in de cinema gezien. Tjaah, hier hebben
universiteiten dus blijkbaar hun eigen cinema. Niet zomaar n filmzaal, n echte
cinema... mega scherm, n grote zaal, onvoorstelbaar! Even afgeweken, nu terug
naar de kookwedstrijd. Na wat twijfelen, hebben ze ons dan uiteindelijk toch overtuigd om mee te doen. De bedoeling was dat er gerechten van over de hele wereld gemaakt werden,
maar jammer genoegt trekt een kookwedstrijd maar weinig buitenlandse studenten
aan. Dat was wel jammer! Behalve 1 Afrikaans gerecht, waren het allemaal
Aziatische gerechten. Het
koken zelf viel goed mee, alle fotografen rondom ons waren echter n grote ramp. Daar
stonden we dan, in n keuken, klein en boordevol spullen, amper plaats om te
bewegen. En dan in diezelfde keuken nog es drie of vier mensen die foto s zaten
te trekken. n Echte ramp, koken met pottenkijkers is echt onbegonnen werk als je
t mij vraagt. Maar al bij al was het wel pret! En je kon op zn minst veel lekkere dingen proeven... Zaterdag naar Lishui geweest. Met bergen voor en achter ons, en sinaasappelbomen voor, achter, links en rechts van ons, n mooie wandeling gemaakt. Daar hing ook nog zo n zomerse sfeer, weet niet waarom, maar het was zo. Daarna teruggekeerd met de bus, aangezien het besef er was gekomen dat de bus er maar anderhalf uur over deed, en de trein ongeveer drie uur. Het besef komt er altijd wel met de tijd. Het was zoals met Wuyi 武义en Wuyi 武夷. Om n lang verhaal kort samen te vatten. We wilden graag naar de Wuyishan 武夷山, maar door onoplettendheid dachten we dat de Wuyishan zich in Wuyi 武义bevond. Bleek nadien dat de Wuyishan 武夷山 zich niet in Wuyi 武义 bevond, maar in Wuyi 武夷. Wij dus verkeerd. Had die Chinese taal ons toch wel goed liggen gehad. 哈哈。。。
Vreemde dingen lijken gewoon Gewone dingen lijken vreemd zoals dag en nacht van elkaar verschillen `Verschillend` in zijn, doen en leven Soms geweldig, soms onuitstaanbaar Soms heel onwerkelijk Onverstaanbaar Maar telkens weer fascinerend om te zien dat er aan de andere kant van de wereld een dag een nacht kan zijn en een nacht een dag kan zijn
Ik ga nu iedere week 1 keer naar een `english corner` ( dat is n uur discussie over n bepaald onderwerp in t Engels). Ze organiseren dat voor de Chinese studenten om hun Engels te oefenen. Ze weten altijd wel n onderwerp te kiezen dat in China min of meer `taboe` is. En ja, daarom ben ik ook altijd enthousiast om er naar toe te gaan. ;-) Dolenthousiast... De eerste keer dat ik er naartoe ging was het onderwerp `liefde`. Liefde in de algemene zin van het woord. Over liefde tussen twee mensen werd er amper gepraat. Te gevoelig en te persoonlijk. Zelfs onder vrienden blijkt het meestal niet mogelijk om daarover te babbelen. Ze probeerden het eigenlijke onderwerp steeds te vermijden. Echt wel grappig om de loop van zo n discussie gade te slaan. Daarna ging het even over homoseksualiteit. n Meisje wou weten of homoseksualiteit in `dat verre land waar ik vandaan kom` bespreekbaar was. Ze wist me te vertellen dat in Hangzhou, heel veel holebifeestjes en homobars te vinden zijn. Ze vertelde dat je er echt niet naast kan kijken en dat ze echt niet snapt waarom zoveel mensen hier toch zo hard hun best doen om het niet te zien. Een vreemde wereld toch... Ze had bovendien een heel positief beeld over holebi s en vond dat ze dit onderwerp ook stilletjesaan in China bespreekbaar mogen maken. Na een tijdje werd een andere jongen van onze groep wat lastig omdat we te lang bij dit onderwerp bleven stilstaan. `Daar praat je nu toch niet over` zag ik hem denken. Je kon van zijn gezicht aflezen dat hij er wel anders over dacht. Deze week was het onderwerp `depressie en zelfmoord` en alles wat daarbij komt kijken. Zowel het Engelse als het Chinese woord voor depressie deed bij de meeste studenten echter geen belletje rinkelen. Meer dan de helft van hen, had er nog nooit van gehoord en wist al helemaal niet wat het eigenlijk betekende. Zelfs na een grondige uitleg, bleef het voor de meesten een onbegrijpbaar en onvatbaar iets. Omdat we wat waren afgeweken van het onderwerp - zoals dat meestal gaat - kreeg ik op het einde te horen dat de jongens hier op de campus niet toegelaten worden op de meisjeskamers, met een uitzondering van 3 tot 5u in de namiddag. De meisjes zijn wel toegelaten op de jongenskamers, zonder uurbeperkingen.Soms lijkt het wel of de tijd hier eeuwen heeft stilgestaan. Ik schrok, viel bijna achterover, en vroeg naar de logica. 1 meisje deed echt haar best om het me uit te leggen, maar dan nog snapte ik het niet. Ze bleef maar rond de pot draaien. De Chinezen zijn daar soms echt te goed in... Ik sta er soms perplex van. Nu heb ik de logica nog steeds niet zo goed kunnen vatten. Tjah, misschien is het wel Chinese logica...
De eerste stappen zijn gezet... Kalligrafie is moeilijk, ontzettend moeilijk... maar ontspannend, dat wel. En dat er inkt is overal op mn handen en armen lijkt ook niet meer als normaal. Voorlopig is het resultaat nog een ramp, maar ik hoop dat het tegen het einde van het jaar wat beter is. Vandaag n postpakket gekregen uit het verre Belgenland, echt superfantastisch! Ik miste mn kruiden, maar nu heb ik ze terug! Ze zijn terug van weggeweest, en alleen de geur al deed wonderen...
Ik ben vergeten vertellen over onze massage. Misschien valt er wel niet zoveel over te zeggen, of heb ik er de juiste woorden nog niet voor gevonden. Maar toch 1 ding: het was ongelooflijk ontspannend, voor zowel lichaam als geest. En het was bovendien ook de meest hardhandige massage die ik ooit gekregen heb... maar het heeft deugd gedaan. En dat is het belangrijkste...
Ik kom gewoon tijd tekort om mn blog aan te vullen. Zo zie je maar, ik verveel me hier geen enkel moment! Deze week ben ik naar n 酒吧 geweest ( da s soort van cafe/disco). Het was iets vreemds, niet echt n plaats waar ik voor sta te springen om nog terug naartoe te gaan. Op 1 vierkante meter stonden misschien wel 8-10 mensen samengeperst. Veel te veel mensen, en totaal geen ruimte. 1 ding was er wel super: er was n bewegende dansvloer! Zo had je op zn minst het gevoel dat je beweegde, want in de realiteit was er geen ruimte voor beweging mogelijk. Dit weekend aan n reuzegroot meer gekuierd. Was echt zalig: de rust, de stilte, enkel het gekletter van water. Voor 1 keer geen bende starende Chinezen om ons heen, geen oorverdovende muziek en geen verschrikkelijke beltonen van al die gsm s. Je kan je niet voorstellen hoeveel deugd dat kan doen... En ze hadden daar de beste noten van de hele wereld! Twee dagen lang heb ik er van gegeten, zo lekker...
Een huisje tussen stilte en bamboe... Een bus naar het station, een trein overvol, een bus naar een ander busstation, een bus naar Linan, een lokaal mini-busje... en dan kwam ik uiteindelijk na een lange vermoeiende dag terecht in een huisje verscholen tussen de bamboe. Heb kunnen genieten van de rust en de warmte... en heb er fantastisch geslapen! Xia Lian, het Chinese meisje die me daarheen had gebracht, woonde er samen met haar mama en papa, grootmoeder en grootvader, en zus onder een dak. Een gezellige knusse familie waarin de voornaamste dagdagelijkse bezigheden bestonden uit koken en eten... k Heb nog nooit zoveel eten op 1 enkele tafel zien staan, meer dan twintig gerechten! Ik wist echt niet waar te beginnen, en natuurlijk wouden ze dat ik alles op zn minst eens proefde. Was wel even moeilijk want Chinezen hebben de gewoonte om al om 11 u30 n middagmaal te verorberen, en dat is mn maag helemaal niet gewoon. Op dat moment is mn maag meestal nog aan het ontwaken. Heb nog nooit in drie dagen tijd zoveel gegeten en zoveel nieuwe dingen geproefd. Maar het was lekker, ongelooflijk lekker! Daarna heb ik n viertal dagen in Shanghai doorgebracht. Was wel even wennen, het drukke Shanghai na al die rust en stilte. Maar het was er wel aangenaam ronddolen tussen de mensen. k Vond het wel n vreemde stad: hoge wolkenkrabbers en armzalige huizen lijken er in elkaar over te lopen... Heel veel leven en beweging maar tegelijk ook heel veel tegenstrijdigheid in deze overbevolkte stad....
Het is en het blijft hier maar warm. Meer als dertig graden, dag na dag! Soms is het aangenaam, maar soms ook wel vermoeiend. Morgen vertrek ik op reis voor n week. Eerst ga ik nr Linan en daarna naar Shanghai, twee uitersten maar ik ben nr beiden even nieuwsgierig. Het zal wel deugd doen, even weg van Jinhua. Ik begin het hier stilletjesaan wel gewoon te worden in Jinhua, maar het blijft toch altijd leuk om even in een andere omgeving te vertoeven. De treinen gaan wel volgestampt zitte want alle Chinezen hebben vakantie, en iedereen moet dan ook wel erges naartoe gedurende die vakantie. Maarja, een volgestampte trein is dan ook weer n belevenis... Ik ben gistren op zoek gegaan nr lekkere chips maar ze hebben hier toch soms nogal vreemde smaken. Chips met limoensmaak, en chips met komkommersmaak. Ik vond dat ik het maar eens moest proberen en eerlijk gezegd, de komkommer-chips waren best wel lekker. De limoenchips vielen wel wa tegen. Niet dat het echt slecht was maar de combinatie van zout en zuur kwam toch wel wat raar over. Intussen heb ik ook al uitgevist waar ik lekker kan eten en k eb al mn favoriete plekken en gerechten. De groenten- baozi staat vrij hoog aangeschreven en in de moslim-noedel-eetplek kan je echt lekker eten. Ma t is ook vooral tof omda ze daar zelf hun eigen noedels maken, en da s cool om te zien. Deze week ga ik veggie - jiaozi leren maken. k eb er al zin in! Tot de volgende.... xxx
Vanavond heb ik iets ongelooflijks raar gegeten... weet niet goed wat het was, en zal het miss nooit weten. Het moet een soort van groente geweest zijn maar t was mij volledig onbekend. t Heeft de laatste drie dagen al ongelooflijk veel geregend. De Chinezen houden een paraplu vast al fietsend... heb dat dan ook es geprobeerd, ma da s echt ng ni zo simpel, en zeker ni als er veel wind is... Gisteren waarschuwden ze ons om op te letten voor de tyfoon die komen zou, maar k moet eerlijk zeggen da k weinig gemerkt heb vn die tyfoon. Het was vooral grappig omda iedereen ons zei da we maar beter ni konden buitenkomen de voorbije nacht... te gevaarlijk.... maar het ergste is intussen dus gepasseerd. k Heb intussen ook eindelijk mn verblijfsvergunning. Die administratieve rompslomp nam wel wat tijd in beslag, maar het was ook n ervaring op zich: de pasfoto s moest je in het politiekantoor laten trekken en het bureau voor de `foreigners` werd aangeduid met de term `aliens`. Dus bij deze weten we waarom Chinezen ons soms aangapen. Aliens zijn de moeite waard om eens van dichter bij te bekijken....
Mn adres.. Je moet het in deze volgorde op de omslag schrijven ( de naam staat onderaan en niet bovenaan zoals bij ons...) de Chinezen zijn dan ook op alle vlak anders...;-)
688 Yingbin Avenue, Jinhua, Zhejiang province, China. Zip code: 321004 Zhejiang Normal University ( School for international education, Office for international students) Onderaan: mn naam
Vandaag was een vreemde dag. Deze ochtend werd ik gewekt door n onbekend Chinees telefoonnummer. Ik haat sowieso al onbekende nummers, en zeker om 7u s morgens! Na zeven keer proberene hebben ze t opgegeven. Maar intussen was ik wel wakker en k kon maar ni meer in slaap vallen. Daarna heb ik met Emilia Jinhua-city verkend, en ontdekt dat er naast de hippe Chinese ( soms afschuwelijke) kleren, ook toffe kleren te vinden zijn in Jinhua, en dat deze stad veel groter is dan ik oorspronkelijk dacht. Op straat kwamen we nog n Chinese leerkracht tegen die ons vroeg of we Engelse les wilden geven aan n aantal kinderen. t was bijna 3u in de namiddag, de les startte om 18u30 maar ze hadden wel nog geen leerkracht gevonden. Zoiets kan ook alleen in China... Opeens stonden we dan voor n onbekende klas niet wetende wat of hoe. We kregen n boek in onze handen gestopt en n zestal 5 tot 7-jarigen en we moesten maar iets zien te verzinnen. Nadat het onwennige gevoel van niet wetende wat of hoe verdwenen was, viel t eiglijk wel nog goed mee. Alleen 1 meisje bleef maar schrik hebben van ons. Ze had nog nooit buitenlanders gezien en ik vermoed dat ze dacht dat we buitenaardse wezens waren ofzo. Maar t was grappig, we hebben veel gelachen en die kinderen toch n paar Engelse woorden kunnen bijbrengen... Ciao ciao, x
Vanaf vandaag heb ik n Chinees telefoonnummer .... Er was zo n actie da als je een nieuwe simkaart wou en daarbij ook voor 200 kuai ( da s 20 euro) belwaarde kocht, je er een fiets bijkreeg! Een knaloranje dan nog wel, op zn minst even erg als de knalgele van Gent. Morgen kan ik mn fiets gaan afhalen. Dus voortaan zal ik ook al fietsend door het leven gaan, wat nochtans niet zo van mn gewoonte is. Maar t ga wel handig zijn ier. k Heb ier intussen ook n sapjesbar ontdekt, allemaal verse fruitsappen die superlekker zijn; watermeloensap, komkommersap, mangodrankjes, drakenfruitsap...Een hele toffe ontdekking!
k Heb uiteindelijk toch beslist om een blog te maken. Zo kan ik iedereen toch n beetje op de hoogte houden van mn belevenissen hier. Oke, het heeft even geduurd, maar alles heeft zijn tijd nodig... Intussen ben ik net twee weken in China, maar de tijd is echt al voorbijgevlogen! De eerste week heb ik Hangzhou verkend. En k moet zeggen: da s echt n mooie stad, met een supergroot meer. Het was wel even aanpassen aan het weer toen ik hier toekwam want de temperatuur schommelde hier rond de 35 graden en da s echt wel warm als je net een koude Belgische zomer achter je hebt gelaten. Dinsdag heb ik dan de trein genomen naar Jinhua, de stad waar ik het komende jaar zal in doorbrengen. k Woon op n soort appartement met een lief Hongaars meisje waar nog twee andere mensen bij komen wonen. Behalve het feit dat het nogal vuil was toen we toekwamen ( als zelfs ik het al vuil vind en het me aanzet tot kuisen, moet het wel al erg zijn... ) ben ik heel tevreden met mn nieuwe woonomgeving. Het eerste ogenblik was ik vooral onder de indruk van de campus, zoo groot, ni normaal. Je hebt even veel tijd nodig om van de ene kant van de campus naar de andere kant te wandelen dan dat je in Gent nodig zou hebben om de hele stad te doorkruisen. Morgen of overmorgen ga ik me waarschijnlijk een fiets aanschaffen... Morgen beginnen ook mn lessen... ik ben benieuwd. Maar nu ga k eerst even n middagdutje doen. Trouwes wat middagdutten betreft, heb ik n zaaalig lessenrooster: k eb nooit les in de namiddag! Als dat niet fantastisch is...
Op kerstavond zijn we eerst samen iets gaan eten met n tiental mensen. Het was gezellig alleen de talenmix maakte het soms wel verwarrend. Er zijn hier nogal wat Oost europeanen en eens die in de meerderheid zijn, lijkt alles om me heen in het Russisch te doen te zijn. En behalve een paar woorden, snap ik daar echt nog steeds niets van. Daarna naar n bar geweest, waar ze heel de tijd kerstliedjes met n beat eronder draaiden, en waar van die roodblinkende en goudgele prachtige kerstversiering alom tegenwoordig was. Het was op zn minst een kerst zoals ik er nog nooit een gehad heb. Best wel de moeite om eens mee te maken. 
