Soms sta ik niet stil bij de tijd. Het lijkt alsof ik niet kan vatten dat dingen komen en gaan. Alles lijkt hier op een bepaalde manier als een bliksem voorbij te flitsen. En het is onmogelijk om deze bliksemflits voor ook maar even vast te houden en in je op te nemen. Al zou ik soms wel willen dat het mogelijk was. In China lijkt de dimensie tijd op een bepaalde manier wel een andere betekenis te hebben, alsof het verschillend is aan datgene waar ik altijd al aan gewoon was. En misschien is het wel goed om alles eens op een andere manier te ervaren. Onlangs had ik een gesprek over het verschil in waarneming en tijdsbesef. Als in China een baby geboren wordt, dan wordt die op de dag van de geboorte 1 jaar. n Beetje vreemd voor ons misschien, maar eigenlijk is het ergens wel heel logisch, aangezien het kleine leven al bijna 1 jaar daarvoor tot stand kwam. Opeens stelde iemand van onze groep de vraag waarom wij dan in het westen zo n onlogische opvatting hebben, waarbij een baby nul is bij de geboorte. Een goeie vraag. Hoewel Chinese opvattingen op het eerste zicht soms vreemd lijken, blijken ze soms achteraf heel logisch en helemaal niet zo vreemd te zijn. Het hangt er natuurlijk ook gewoon van af hoe je de dingen bekijkt.
k Ben een aantal weken geleden voor het eerst naar n accupunctuur -afdeling in het ziekenhuis geweest. Heb nogal wat pijn in mn linkerschouder sinds een aantal maanden en ik bedacht dat het het proberen wel waard was. k Kreeg een naald in mn hand, en daarna n soort vn elektrisch massage-machine op mn schouder. Op het einde plaatste de dokter dan n vijftal van die glazen bollen op mn schouder. Er wordt in die glazen bollen een vacuum gecreeerd waardoor ze op je huid blijven zitten. Op die manier probeert mn blokkades op te heffen. Het was een heel vreemde ervaring om eerlijk te zijn. Vooral ook omdat ik niet wist dat je vn die glazen bollen serieuze paars-blauwe plekken krijgt, en ik dat dus pas besefte toen de dag erop mij iemand erop wees dat mn schouder volledig blauw zag. Het is nu eenmaal moeilijk om zelf over je schouder heen te kijken en had dat dus helemaal niet opgemerkt. Intussen lijkt mn schouder veel minder pijn te doen al kan ik zelf ook moeilijk vatten hoe een naald in mn hand mn schouder kan genezen. Maar soms moet je jezelf ook niet te veel vragen stellen. Het heeft me in ieder geval goed gedaan. Het was trouwens ook wel eens boeiend om een Chinees ziekenhuis binnen te stappen. Op de accupunctuur afdeling op het tweede verdieping aangekomen, stap je gewoon binnen. Zonder te kloppen want de deur stond al open. De deuren staan trouwes meestal open, als er al deuren zijn. Vervolgens vertel je de dokter waar je pijn hebt. In dezelfde ruimte zitten misschien nog een tiental andere mensen, maar dat maakt niet uit. Gewoon vertellen waar het op neer komt. Privacy lijkt hier een onbestaanbaar begrip te zijn. Of misschien is het niet onbestaanbaar, maar wordt er gewoon niet zoveel aandacht aan besteedt. Of misschien hechten mensen in het Westen zodanig veel aandacht aan privacy dat het lijkt alsof het hier een volledig onbekend begrip is. Het is alleen maar hoe je het bekijkt.
Vandaag begint mn wintervakantie. Heb enkele dagen geleden een busticket nr Shanghai gekocht voor als Zus en Ken op bezoek komen. Ik kijk er echt al naar uit... Had even schrik dat ik ook voor n busticket lang ging moeten aanschuiven, maar dat was gelukkig niet zo. Voor treintickets was het de laatste twee weken nogal lang aanschuiven omdat het binnen een anderhalve week chinees nieuwjaar is. En dat betekent in China een kleine volksverhuizing omdat iedereen dan op familiebezoek gaat. En `iedereen` betekent - in een overbevolkt land als China- heel wat. Een aantal mensen hier die een reis naar vietnam gepland hebben, zijn om 12u snachts gaan aanschuiven om n treinticket te kunnen bemachtigen. De ticketverkoop start net negen dag op voorhand en net negen dagen vooraf betekent `vanaf 12 u snachts`. Om 7u s morges is de kans groot dat alle goedkope tickets uitverkocht zijn, vandaar dat ze om 12 u snachts drie uur hebben zitten aanschuiven voor n ticket. Zo zie je maar... wees blij dat je in gent in het station nooit langer dan tien minuten moet wachten
Gisteren is Xu Xia naar frankrijk vertrokken. De meeste buitenlandse studenten studeren hier voor 1 jaar of langer, maar sommigen studeren zijn hier ook voor 1 semester, zoals Xu Xia. Voor alle duidelijkheid, Xu Xia is n Frans meisje, met Chinese roots. Haar Franse naam is Laetitia, maar we vonden dat deze naam niet zo goed bij haar paste, vandaar dat we haar altijd bij haar Chinese naam noemen. ;-) Haar ouders komen beiden uit Wenzhou, maar zij is in Parijs geboren en opgegroeid. Het was echt interessant om met haar samen te wonen, omdat ze veel typisch chinese opvattingen of denkwijzen beter kon uitleggen dan de meeste chinezen zelf. Chinezen draaien namelijk meestal serieus rond de pot en ontwijken soms hetgeen waar je eigenlijk naar vraagt. Maar aangezien zij in een andere context is opgegroeid ( maar tegelijk Chinese roots heeft) was het meestal eenvoudiger voor mij om dingen te kunnen begrijpen als zij het me uitlegde. Het doet raar dat ze zo opeens vertrokken is....Vooral ook omdat ik opeens besefte dat het vreemd is dat je op zo n korte tijd toch een intense band kunt hebben met iemand. Het was best wel moeilijk voor me om iemand die je graag hebt te zien vertrekken. Maar op deze manier besef ik toch nog maar eens dat alles in het leven zo snel kan veranderen. En die veranderingen kan je nu eenmaal moeilijk tegengaan. Soms is het moeilijk om in woorden uit te drukken wat je eigenlijk wilt zeggen. Met Emilia spreek ik intussen vier talen door elkaar: Engels, Chinees, Duits en Nederlands. We kiezen gewoon de taal die het best omschrijft waar het eigenlijk op neer komt. We lijken wel onze eigen taal gecreeerd te hebben waar andere mensen niets van kunnen begrijpen. Soms beseffen we het zelf niet zo goed, maar deze talenmix is voor anderen meestal onbegrijpbaar... Het kan soms even duren vooraleer ik iets nieuws op mn blog schrijf, maar op een dag, dan komt het er...
Via Emilia s link; nog wat foto s. De meest recente foto s zijn van Wuyishan, n ongelooflijk mooie bergstreek in fujian provincie. We zijn er vier dagen gaan rondtrekken en het was echt zalig! Mn computer had n virus, ja dat heb je als je teveel chinese muziek download, en heb dus mn foto s al n tijdje niet meer ge upload, maar binnenkort zet ik er nieuwe foto s op. Maar omdat ik weet dat binnenkort soms lang kan duren, geef ik alvast emilia s link... www.ringo.com/profile/lamaprincessin.html
Had even schrik dat ik ook voor n busticket lang ging moeten aanschuiven, maar dat was gelukkig niet zo. Voor treintickets was het de laatste twee weken nogal lang aanschuiven omdat het binnen een anderhalve week chinees nieuwjaar is. En dat betekent in China een kleine volksverhuizing omdat iedereen dan op familiebezoek gaat. En `iedereen` betekent - in een overbevolkt land als China- heel wat. Een aantal mensen hier die een reis naar vietnam gepland hebben, zijn om 12u snachts gaan aanschuiven om n treinticket te kunnen bemachtigen. De ticketverkoop start net negen dag op voorhand en net negen dagen vooraf betekent `vanaf 12 u snachts`. Om 7u s morges is de kans groot dat alle goedkope tickets uitverkocht zijn, vandaar dat ze om 12 u snachts drie uur hebben zitten aanschuiven voor n ticket. Zo zie je maar... wees blij dat je in gent in het station nooit langer dan tien minuten moet wachten 
