Hieronder een opeenvolging van gebeurtenissen gedurende mijn laatste twee weken in Cajamarca:

In de loop van de week na het uitgaansweekend werden Carla en ik door Jorgé uitgenodigd om samen met Alexis bij hem thuis “Cuy” (cavia) te komen eten. Een erg lekkere maaltijd bereid door zijn mama en een gezellig etentje. Nadien hebben we nog wat gepraat en Jorge geholpen met zijn Engels. Het niveau van Engels ligt hier echter heel laag; Jorgé zijn boek van Engels haalt net het niveau van dat van een 12-jarige bij ons… Verder heb ik dit ook opgemerkt door bijles Engels te geven aan Patricia. Patricia is even oud als mij en studeert voor leerkracht Engels, eveneens aan de UNC (Universidad Nacional de Cajamarca). Toen ik op een dag in de universiteit aan het werken was, kwam ze naar me toegelopen en vroeg ze of ik Engels sprak en haar wou helpen met haar uitspraak. Ondertussen heb ik haar twee keer Engelse les gegeven bij haar thuis (niet zo ver van waar ik woon). Patricia heeft normaal nog 3 semesters te gaan tot ze afgestudeerd is als leerkracht Engels. Heel verrassend, vermits ze nog veel werk heeft met haar uitspraak en basisteksten inhoudelijk niet verstaat… De normen voor Engels zijn hier dus aan de extreem lage kant, vermits iemand met het Engels-niveau van een 1^e middelbaarstudent bij ons, leerkracht kan worden… Afin, geen kwaad woord over Patricia, maar eerder bewondering. Ze woont al alleen met haar man en heeft zelfs een dochtertje, geen makkelijke combinatie met de studies dus. Ze is ook heel gemotiveerd en heel dankbaar voor mijn hulp. Vorige week had ze een mondelinge test (waarvoor ik haar les had voorbereid in het Engels) en het was zelfs goed gegaan! 

Verder heb ik ondertussen ook mijn 2^e staalname achter de rug samen met Marco en Consuelo. De stalen werden genomen op dezelfde locaties als vorige keer, met het verschil dat we ons hier nu in het begin van het regenseizoen bevinden en de concentraties dus zeker zullen verschillen in vergelijking met de vorige staalname, een goede vergelijking dus! Verder heb ik de dag nadien ook de mogelijke analyses in het labo uitgevoerd. Dat het hier regenseizoen is betekent echter niet dat het hier hele dagen regent, integendeel! Het is hier nog altijd elke dag 25°C, alleen vormen er zich rond de middag wat wolken en vormt er zich (soms) een bui waarna de zon weer terugkeert. Nog altijd een heel aangenaam klimaat dus!

Froukje is twee weken geleden al vertrokken om eerst nog wat samen met haar Chileens vriendje in de omgeving rond te reizen. De avond voor ze vertrok, zijn we nog met z’n allen (Carmèn, verpleegster Aleli, Trinidad uit Lima, Carla, Froukje, haar vriendje en ik) een Peruviaanse cocktail (met pisco natuurlijk!) gaan drinken in een lokaal cafeetje.

Vorige vrijdag dan, heb ik eindelijk de Yanacocha mijn bezocht! Allereerst moeten jullie weten dat het niet vanzelfsprekend is hier een gegidst bezoek vast te krijgen. Maar via vriendjespolitiek (Marco is bevriend met de gids die de bezoeken organiseert) kreeg ik een dag van te voren te horen dat ik kon aansluiten bij een groep milieu-ingenieurs van een universiteit in Lima. Nadat ik al mijn persoonlijke gegevens, een medisch document en het nummer van mijn fototoestel had doorgegeven, volgde er nog een vragenronde over mijn onderzoek (waarbij ik subtiel een aantal dingen achterwege heb gelaten of wat anders geformuleerd heb). Ik had de testen goed doorstaan, want uiteindelijk mocht ik dan toch mee de bus op naar de mijn. Het bezoek zelf was heel interessant; heb meer inzicht gekregen in de processen en al mijn vragen kunnen stellen. De gids Wilman (vriend van Marco) was ook zo vriendelijk om mij steeds nog van een extra privé-uitleg in het Engels te voorzien. En ook van hem kreeg ik complimenten; deze keer niet alleen voor mijn Spaanse uitspraak, maar ook voor mijn Engelse.

Vrijdagavond was dan weer uitgaansavond! Deze keer zijn Carla en ik rustig iets gaan drinken in een bar samen met Alexis en drie vrienden van hem. De avond verliep heel grappig; Alexis die nogal achter Carla loopt, hield zich vooral bezig met haar. Regelmatig deed hij wel beroep op mij, om voor Carla te vertalen. Ik leerde ondertussen zijn drie vrienden beter kennen: Daniel, Misrael (ofzoiets) en José. Met Daniel schoot ik goed op. Eerst in het Spaans, maar na een tijdje vertelde hij mij dat hij een jaar in de V.S. heeft gewoond en hebben we de rest van de avond in het Engels voortgezet, vermits hij zo enthousiast was om zijn Engels wat te oefenen. Misrael is een iets stiller type, maar evenals ook leuk gezelschap. José was echter iets te geïnteresseerd en enthousiast over mij dus bij zijn vele ‘grappig bedoelde’ opmerkingen deed ik of ik ze niet verstond.

Zondag zijn Carla en ik dan nog wat gaan basketballen (met een voetbal) met Jorge op het sportterrein van de universiteit. Nadien hebben we ook nog wat gevoetbald en zijn we nog bij Alexis thuis langsgegaan voor een glas water.

Dinsdag ben ik nog de drinkwaterproductiemaatschappij ‘El Milagro’ gaan bezoeken hier in Cajamarca. Deze voorziet water voor het grootste deel van de stad en gebruikt hiervoor 70% van de gecontamineerde (door mij onderzochte) rio Grande. Hoewel zware metalen hier een grote bezorgdheid is, wordt hier echter geen behandeling voor voorzien…

Dinsdagavond werd het dan stilaan tijd om afscheid te nemen. Eerst nog een koffie gaan drinken met Marco en Nilton om de laatste details van het onderzoek te bespreken en daarna werd ik getrakteerd op een typische Peruviaanse maaltijd met de Peruviaanse vrienden. De ‘Pollo a la brasa’ met een ‘chicha morada’ smaakte heel goed en ook het gezelschap (Paula, Marie-Paula, Alexis, Jorgé, Julio en Carla) was super! Een heel gezellige avond, waarna het afscheid nemen toch wat moeilijk was…

Gisteren was dan echt mijn laatste volledige dag in Cajamarca. ’s Ochtends passeerde ik nog langs het bakkerijtje waar ik altijd mijn brood koop en de winkel waar ik mijn koekjes koop. Het grappige is dat ze mij hier al kennen; de verkoper in de winkel had mijn koekjes al klaargelegd voor ik zelf had besteld en de vrouw van de bakkerij trakteerde me op een extra broodje omdat het de laatste keer was voor ik vertrok… Op de universiteit had ik nog een laatste meeting met Marco om de resultaten van de bio-indicatoren te bespreken. Nadien werd het dan tijd om mijn bagage te pakken. ’s Avonds heb ik Marco dan nog getrakteerd op een dessert nadat ik van hem een schaakbord (de Inca’s tegen de Spanjaarden) als afscheidscadeau had gekregen. Aan Marco heb ik heel veel gehad tijdens mijn onderzoek; hij is enorm vriendelijk en behulpzaam. Van Consuelo had ik al eerder afscheid moeten nemen, vermits zij deze week in Lima zit. Ook zij was zo gastvrij om mij een afscheidscadeautje te geven; een in steen met de hand uitgehouwen konijntje als sleutelhanger met een klein zelfgeschreven tekstje eronder. Na afscheid te nemen van Marco, waren Jorgé en Alexis nog bij ons thuis langsgekomen om chocolade-ijs te eten. Een geslaagde laatste avond dus in Cajamarca.

Ondertussen ben ik volledig gepakt en gezakt en aan het wachten tot Nilton mij komt ophalen om mij naar de luchthaven te brengen. Ik kijk er naar uit om iedereen terug te zien in België, maar toch doet het enorm raar om mijn ‘nieuwe thuis’ te verlaten. Drie maanden heb ik in een totaal verschillende omgeving doorgebracht waarbij ik een nieuwe taal geleerd heb en fantastische mensen heb leren kennen. Het onderzoek was hier een hele uitdaging, maar al bij al ben ik toch tevreden met het resultaat. Het belangrijkste dat ik tijdens dit avontuur heb opgestoken, is volgens mij de levenservaring; alle mooie en indrukwekkende momenten van de afgelopen drie maanden zullen me zeker bijblijven!

23-10-2014 om 19:39 geschreven door Sanne