Het waren enkele frustrerende dagen van inpakken en opnieuw uitpakken voor mijn vertrek. Uiteindelijk is het mij (of beter ons) toch gelukt een bagage te verkrijgen zonder al te veel overgewicht.

Dinsdagavond 15 juli was het zo ver: een moeilijk afscheid op de luchthaven en dan… op weg naar Cajamarca!

3 vluchten en 23h later kwam ik eindelijk aan in Cajamarca (weliswaar onder een stralende zon!) waar ik werd opgewacht door Nilton Deza, verantwoordelijke en professor (biologie en toxicologie) van de Universidad Nacional de Cajamarca.

Na de korte kennismaking gingen we meteen door naar Carmèn, waarbij ik de komende drie maanden zal logeren. Carmèn is dokter in het ziekenhuis van Cajamarca, maar praat in tegenstelling tot Nilton maar een paar woorden Engels. Een mengeling van Spaans en gebarentaal wordt hier momenteel gebruikt ter communicatie. De kamer is echter dik in orde: ongeveer 3x mijn kamer thuis en zelfs met eigen badkamer!

Bij Carmèn heb ik dan mijn bagage achtergelaten, waarna ik uitgenodigd werd voor lunch bij Nilton thuis. Hier ontmoette ik ook zijn vrouw Rebecca, enorm sympathiek, maar jammer genoeg ook geen Engels… Mijn eerste peruviaanse maaltijd bestond uit rijst met vlees in een bruine saus en een soort knol. Als dessert kreeg ik een speciale soort banaan: oranje met een iets andere smaak.

Vervolgens werd ik teruggebracht naar mijn verblijf. Na een skypesessie met het thuisfront, was ik wel toe aan een powernap door de jetlag. Het tijdsverschil bedraagt namelijk 7 uur.

Mijn eerste avond in Peru verliep als volgt: Eerst een kennismaking met twee vriendinnen van Carmèn, waarna ik hun hielp bij het schilderen van herdenkingsdoosjes voor de man van Carmèn die blijkbaar 1 jaar geleden overleden is. Vervolgens pikte Nilton mij opnieuw op waarna we naar een bar gingen om een shake (appel en banaan, heel lekker!) te drinken. Nadien gingen we naar een lokale (anti-mijn) nieuwszender, waar Nilton een interview moest geven over zware metalen in de rivier ten gevolge van de mijn. Ik mocht het interview live bijwonen, hoewel ik er eigenlijk maar weinig van verstond (er is dus nog wat werk aan dat Spaans)…

Tenslotte sloten we de dag af door een simkaart en wat ontbijt voor de komende dagen te kopen.

Ik heb hier op mijn eerste dag dus al heel wat rondgereden in de stad. Het verkeer is hier echter verschrikkelijk! Alles rijdt hier door elkaar en op elkaar: auto’s, brommers, (enorm vervuilende!) mototaxi’s, combi’s,… Voorrangsregels, wegmarkeringen en voetgangers zijn hier niet van belang. Enkel verkeersdrempels zijn nog enigszins effectief en die worden hier dan ook talrijk gebruikt.

Ondanks het verkeer is mijn eerste indruk over Cajamarca zeker positief: allemaal heel vriendelijke mensen en een prachtige ligging in een vallei in de Andes!

Ik zal proberen de komende dagen een aantal foto’s te posten.

Hasta Luego!

18-07-2014 om 03:48 geschreven door Sanne