Vorig weekend heb ik doorgebracht door naar de lokale markt te gaan op zaterdag en hier de “tallarines verde con lomo” (specialiteit bestaande uit Peruviaanse pasta) uit te proberen. Zondag heb ik dan op mijn eentje een fietstocht gemaakt op één van de oude mountain-bikes van Carmèn waarbij ik tijdens mijn eerste stop de “Cuevas de Pumahushco” heb bezocht. Deze grotten blijken echter geen grote toeristische trekpleister te zijn, vermits ik hier op een zondag de enige bezoeker was. Nadien zette ik mijn tocht dan verder tot Llacanora waar er zich de meer bekende watervallen bevinden. Ondanks dat het hier droog seizoen is, bevatten de watervallen zeker nog voldoende water om indrukwekkend te zijn. De overige bezoekers waren bijna allemaal afkomstig uit Cajamarca en heel nieuwsgierig naar mijn afkomst alsook onder de indruk dat ik met de fiets op mijn eentje tot daar was geraakt. Na de vele aansprekingen was het toppunt dan toch wel een Peruviaanse mama die haar dochter dwong bij mij op de foto te komen staan en nadien ook zelf nog om een foto kwam vragen! Ze zijn hier duidelijk niet gewend aan Europese toeristen... Ik was net op tijd terug van mijn (30 km) fietstocht om mijn eerste regenbui in Peru droog te kunnen meemaken.

Deze week was er één van veel ups en downs. Zondagavond kregen we te horen dat de boerengemeenschap voorlopig niet wou dat we in hun gebied onderzoek zouden doen. We kregen wel de optie om dinsdag nog eens langs te komen om ons plan nog eens te bespreken.

Dinsdag pikte Nilton Froukje en mij dus op en gingen we naar de universiteit om van daaruit met een truck naar de cuenca te rijden. Echter, toen Nilton vlak voor ons vertrek nog eens belde naar de president van de gemeenschap, bleek deze niet ter plaatse te zijn en werd ons bezoek bijgevolg een dag uitgesteld. De president kon ons echter wel vertellen dat we toch de toestemming zouden krijgen! Om dat te vieren, nodigde Nilton ons dan ’s middags uit om iets te gaan eten. Hier heb ik de befaamde “Cuy frito” geprobeerd, de specialiteit van Noord-Peru! De cuy staat bij ons bekend als de cavia; deze wordt hier echter niet als huisdier, maar als lekkernij beschouwd. Ik moet zeggen dat het mij wel gesmaakt heeft, iets te veel klauw en kleine botjes, maar heel goed van smaak, vergelijkbaar met kip of konijn.

Volgende dag gingen we dan met vol vertrouwen naar de boerengemeenschap. Daar aangekomen, liet de president echter op zich wachten en waren de meningen van de andere bewoners erg verdeeld over onze komst. Sommigen kwamen direct op ons af en stelden vragen over ons onderzoek, terwijl anderen geen eens dag wouden zeggen tegen ons. Het was duidelijk dat er nog geen eensgezindheid bestond… Toen de president dan (meer als een uur te laat) aankwam, liet hij ons dan ook weten dat we hun volgende vergadering kunnen bijwonen en daar iedereen toespreken. Het probleem hier echter; de vergadering is pas 22 augustus en tijd om daarop te wachten is er niet. Heel erg jammer, want het is net deze gemeenschap die nood heeft aan de resultaten van onze studies met de Conga (uitbreiding van de mijn die de impact hier zal vergroten) op komst. De mensen zijn hier heel wantrouwig tegenover de mijn en het stadsbestuur en hoe vaak we ook uitleggen dat wij hier los van staan en alleen maar goede bedoelingen hebben, het baat duidelijk niet…Later op de dag werd er dan een “Réunion de emergencia” ingelast op de universiteit waarbij er beslist werd een ander gebied uit te zoeken. Het nieuwe gebied ligt dichter bij de stad zelf en is ook zwaar geïmpacteerd. Mijn studie zou hier dus min of meer hetzelfde kunnen blijven (gelukkig maar).

Donderdag hebben we dan een eerste trip naar dit nieuwe gebied gemaakt. We zijn hierbij ook langs de Yanacocha (de mijn waar het allemaal om draait) gereden. Het domein is echt immens groot; het was heel indrukwekkend om deze eens van dichterbij te kunnen aanschouwen. Ons nieuw gebied zelf is ook haalbaar; de toestemming zou alleszins geen probleem meer vormen hebben ze mij verteld. Het is nu enkel nog een kwestie van exacte staalnamepunten en referenties uit te kiezen.

Vrijdag was een rustige afsluiter van de week waarbij ik op de universiteit een inventaris heb gemaakt van alle reagentia die ik nodig heb en die momenteel aanwezig zijn voor de chemische analyses die ik hier zou uitvoeren.

Zaterdag kwam Aleli (de verpleegster die helpt in de thuispraktijk van Carmèn) naar hier om met Froukje en mij te koken. We zijn samen naar de markt gegaan en hebben hier alle ingrediënten gekocht om de specialiteit van Cajamarca zelf, de befaamde “Caldo verde” klaar te maken. Dit is een groene soep bestaande uit onder meer eieren, patatten, Cajamarcaanse kaas en kruiden. Het heeft goed gesmaakt!

Zondag “skypedag”, maar ook flink aan sport gedaan. Eerst 20 min gaan lopen en vervolgens wat gestretcht en gekracht, nu proberen volhouden…

18-08-2014 om 16:09 geschreven door Sanne