Ondertussen al een week in Cajamarca! Ook hier bestaat er zoiets als weekend waarbij zowel de universiteit als Grufides gesloten zijn. Zaterdag heb ik wat literatuurstudie gedaan met als pauze een wandeling door het stadscentrum in volle zon.

Zondag was het vrij hectisch bij Carmèn thuis; Na een hevige stroomstoot was de elektriciteit hier uitgevallen. Resultaat: 2 televisies stuk en het internet dat het had begeven. Gelukkig kent Carmèn haar schoonbroer wat van elektriciteit, zodat deze alvast vrij snel terug werkte. Die dag heb ik ook kennis gemaakt met zijn dochter: Daniela. Daniela is 9 jaar en woont hier maar een paar ‘Cuadras’ (blokken) verder. We hebben samen wat met de hondjes van Carmèn gespeeld (Mama Laki en haar 2 superschattige puppies van 1 maand oud: Luke Skywalker en prinses Leila), waarbij Daniela mij wat Spaans probeerde te leren. Ze had gelukkig veel geduld en moest altijd lachen wanneer ik weer eens zei ‘No entiendo’. In de middag werd ik uitgenodigd om mee te gaan eten met de familie ergens buiten Cajamarca. Ik heb blijkbaar een specialiteit van Cajamarca gegeten bestaande uit koeienvlees gemengd met ei, maïs en (niet te ontbreken in Peru!) een patat erbij. Nadien heb ik nog een Peruaanse chocolademuffin als dessert gegeten.

Maandag kreeg ik te maken met mijn eerste tegenslag. Nadat ik overdag op Grufides aan mijn literatuurstudie had gewerkt, kwam ik ’s avonds tot de constatatie dat mij laptopoplader het had begeven, heel vreemd aangezien deze nieuw was. Even later kwam het besef: de hevige stroomstoot had dus ook mijn oplader geraakt! Mijn laptop marcheerde gelukkig nog wel, maar plat had ik hier ook niet veel aan…

Dinsdagochtend kwam Froukje (de andere bio-ingenieurstudente van de K.U.L) aan op de luchthaven van Cajamarca. Nadat Nilton haar was gaan oppikken, gingen we meteen door naar de universiteit voor een nieuwe meeting (om 8u ’s ochtends!) over ons onderzoek. Vermits blijkbaar iedereen 8u te vroeg vond en ruim een uur later arriveerden, hadden we nog tijd voor een ontbijt met een cappuccino en een empanada met kip. De meeting verliep erg chaotisch, maar uiteindelijk is er beslist nu donderdag een bezoek te brengen aan de Rio Mashcon waar we mogelijks stalen zouden gaan nemen.

Terug thuis probeerde ik Froukje haar lader uit op mijn laptop, en jawel het werkte! Een hele opluchting! Nadien hebben Froukje en ik een typisch Peruaans gerecht uitgeprobeerd in een restaurantje een paar huizen verder, nl. de ‘Cebiche’. Cebiche bestaat uit rauwe vis en schelpjes met een soort citroensausje. Geen idee welke vissoorten ik juist gegeten heb, maar het was niet slecht. De rest van de dag en ook woensdag hebben we op Grufides 'al werkend' doorgebracht. Woensdag trouwens heel lekker gegeten: een volledige menu voor slechts 5,50 sols (zo’n 1,60 euro) bestaande uit soep, een lokaal paars drankje en kip met rijst en niet te vergeten…patatten!

De sfeer in Cajamarca is hier momenteel trouwens top. Maandag 28 juli is het hier namelijk nationale feestdag en de voorbereidingen zijn al in volle gang! Er heerst hier een grote drukte en overal hangen Peruaanse vlaggen, of zijn mensen dansjes aan het repeteren… De Peruvianen vieren dit blijkbaar niet enkel één dag, maar maken er een hele feestweek van, benieuwd wat dat komend weekend zal geven!

Ons onderzoek gaat hier jammer genoeg iets minder vlot. Froukje en ik zouden graag zo snel mogelijk een concreet idee hebben van waar en wat we specifiek gaan onderzoeken, maar aangezien het semester hier op zijn einde loopt, hebben de proffen het momenteel nogal druk met examens afnemen en verbeteren en dan is er nog die feestweek in aantocht…Alles wordt hier nogal op lange baan geschoven…

Afin, volgende keer hopelijk met goed nieuws over het veldbezoek zodat we eindelijk een concreet onderzoek kunnen opstellen!

24-07-2014 om 13:50 geschreven door Sanne  

Op dag 2 in Cajamarca heeft Nilton me meegenomen naar de Universidad Nacional de Cajamarca. De universiteit is veel groter dan ik mij had ingebeeld, met zo’n 8000 studenten. De universiteit bestaat slechts uit 1 campus, waar elke faculteit over zijn eigen blauw-wit geverfde gebouw beschikt. Hier heb ik een meeting bijgewoond gaande over het onderzoek dat Froukje (medestudent die binnen enkele dagen arriveert) en ik zullen uitvoeren. De meeting was uiteraard in het Spaans, aangezien niemand van de aanwezigen Engels kon. Ik heb geprobeerd zo goed mogelijk te volgen en hier en daar heb ik zelfs een aantal dingen verstaan (denk ik toch). Nadien ben ik in een lokaal restaurantje gaan eten met Nilton en zijn vrouw Rebecca. Aangezien ik niets van de kaart verstond, stelde Rebecca mijn menu samen. Als voorgerecht kreeg ik een koude aardappel (geen verrassing in Peru) in een groene saus. Het hoofdgerecht bestond uit Peruviaanse spaghetti met wat groentjes en stukjes vlees. Rebecca had een goede keuze gemaakt, want het was opnieuw een geslaagde maaltijd!

In de namiddag werd ik verwacht om 17u op het kantoor van Grufides, slechts een paar straten verwijderd van mijn verblijf. Grufides is een lokale NGO die zich bezig houdt met de impact (economisch, mensenrechten, politiek) van de Yanacocha (de huidige goudmijn in de buurt van Cajamarca) en de mogelijke komst van een nieuwe goudmijn, de zogenaamde ‘Conga’. Grufides is een partner in het project waarin mijn thesis kadert. Ik werd hier voorgesteld aan alle werknemers waarna ik een meer concreet gesprek had met Pablo, Denis en Ofelia over de huidige situatie in Cajamarca en het project. Zij hebben mij ook enkele ‘geboden’ opgelegd zoals: ‘Nooit weggaan ’s nachts’ , ‘Verwittig Grufides als je ergens naartoe gaat’ , ‘Geef geen informatie over wat je hier komt doen aan mensen die je ontmoet’ , ‘Neem nooit een mototaxi’ enz… Zij hebben namelijk een sterk verantwoordelijkheidsgevoel over mij en stellen veiligheid dan ook op als prioriteit. Het was al donker wanneer we klaar waren (het is hier al donker rond 18u), waarna Pablo en Ofelia me een restaurantje toonden waarvan ik de eigenares ‘Mimi’ ontmoette. Het bijzondere aan dit restaurantje is het feit dat ze niemand kennen die ooit ziek is geworden van het eten, wat blijkbaar een grote uitzondering is hier in Cajamarca (zeker voor Europeanen). Nadien liepen Pablo en Ofelia nog met me mee naar huis waarna we afscheid namen.

De volgende dag had ik opnieuw een meeting op de planning in grufides met Pablo, Denis en Ofelia. Tijdens de meeting hebben we vooral gebrainstormd over hoe we mijn onderzoek juist gaan aanpakken; wat het doel is en welke vergelijkingen we willen maken en vooral waar we de stalen kunnen nemen en  welke stalen we als controles kunnen gebruiken. Aangezien Denis en Ofelia enkel Spaans praten, verliep de meeting dan ook in het Spaans, waarbij Pablo die een beetje Engels spreekt, de moeilijke stukken voor mij probeerde te vertalen. Maar ook Pablo praat zoveel mogelijk Spaans tegen mij, opdat ik het snel zou oppikken. De meeting was dus al een hele uitdaging. Ze doen wel hun best om traag en duidelijk te spreken en het handwoordenboek dat ik gekregen heb bij Tim thuis houd ik altijd bij de hand, en is hier al goed van pas gekomen. De meeting was erg productief en de volgende stap bestaat er nu in onze ideeën voor te leggen aan de zogenaamde ‘expertos’ en kijken wat zij het meest haalbare achten. Mijn eerste indruk over Grufides is heel positief; ik krijg van hun het gevoel dat ze het echt een belangrijk project vinden en mij ook echt willen helpen.

In de middag sloot het kantoor, waarna ik over huis ben gegaan om te eten. Hier heb ik drie keer bezoek gehad, één keer van Juan, de papa van de overleden man van Carmèn die ondanks zijn leeftijd nog heel vlotte gebaren kon maken en twee keer voor een consultatie bij dokter Carmèn waarna ik moest proberen uitleggen in het Spaans dat ze er nog niet was.

Tegen 16u ben ik dan uiteindelijk teruggegaan naar Grufides omdat ik had vernomen via Ofelia dat ik er om 16u moest zijn voor een nieuwe meeting. Aangezien stiptheid hier niet zo belangrijk is (dit had ik eerder die ochtend al opgemerkt) verschoot ik er niet van dat ik om 16u05 als eerste arriveerde. Ik werd binnengelaten door mensen van de administratie en wachtte in de vergaderruimte totdat ze zouden binnenvallen, terwijl ik nog wat Spaans oefende via ‘Duo Lingo’. Uiteindelijk vond ik dat het (zelfs naar Peruaanse normen) wel erg lang duurde, dus ging ik naar de dames van de administratie en legde ik in mijn beste Spaans uit dat ze er nog steeds niet waren, terwijl ik er om 16u moest zijn. Zij stelden dan voor Pablo op te bellen (ze hadden mij dus verstaan!). Pablo belde op zijn beurt Ofelia om te vragen over de meeting, waaruit uiteindelijk bleek dat Ofelia mij had proberen vertellen dat het kantoor terug openging om 16u en dat ik hier altijd mocht komen verder werken... Een eerste miscommunicatie dus (en waarschijnlijk ook niet de laatste), wat er duidelijk op wijst dat ik nog veel Spaans zal mogen oefenen… Ik ben dan maar terug naar huis gegaan.

Er was gisterenavond bezoek bij Carmèn; niet alleen de verpleegster die helpt in de thuispraktijk en hier elke avond is (en waarvan ik haar naam steeds vergeet, Sanila ofzoiets, heel moeilijk maar zo denkt zij en eigenlijk iedereen die ik ontmoet ook over de mijne!), maar ook de zoon van de zus van Carmèn uit Lima met zijn vriendin. Ze zijn beide studenten en vooral zijn vriendin sprak goed Engels. Ze hebben een week vakantie en proberen dan wat te reizen doorheen Peru. Met z’n vijven hebben we samen koffie gedronken, vergezeld door wat koekjes. Heel gezellig!

21-07-2014 om 02:37 geschreven door Sanne