Vermits de tegenslagen rond de staalname, heb ik mij vorige week vooral bezig gehouden met het werken aan de literatuurstudie voor mijn thesis. Wel zijn we die week nog eens op een tweede excursie geweest naar het nieuwe gebied, deze keer met een gids (student van Marco die in het betreffende gebied woont). We hebben een aantal locaties gekozen waar we stalen zouden kunnen nemen. Nilton moest echter nadien naar Trujilo voor een aantal dagen, waardoor het onderzoek terug even stil lag vermits hij de contacten regelt met de laboratoria die de stalen zouden analyseren en we daarvan afhankelijk waren vooraleer de staalname vastgelegd kon worden. Ik heb alleszins wel goede vorderingen gemaakt in mijn literatuurstudie, dus geen tijdsverspilling voor de thesis!

Zondag dan, lag heel Cajamarca plat, en letterlijk nog wel! In de hele stad was er geen elektriciteit tot ’s avonds 18u (zoiets zou ondenkbaar zijn bij ons). Ik had gepland nog een aantal zaken op te zoeken, maar dat bleek dus helaas onmogelijk. Dan maar een grote wandeling gemaakt in de stad en wat gaan sporten. ’s Avonds was er een herdenkingsmis gepland voor de man van onze gastvrouw Carmèn die een jaar geleden overleden is aan kanker. Froukje en ik mochten de mis bijwonen in een kerk een paar ‘cuadras’ verder die normaal alleen bedoeld is voor de ‘indígenas’ (de lokale bevolking). De mis begon om 19u, normaal gezien dus met werkende elektriciteit. Echter was die net voor de mis opnieuw uitgevallen en vond de mis zelf dus heel intiem plaats in een donkere kerk, verlicht met wat kaarsen. Nadien werden de aanwezigen uitgenodigd voor een diner bij ons thuis. Er was veel volk, voornamelijk familie, maar ook een paar goede vrienden zoals Nilton en zijn vrouw Rebecca. Alvorens we aan het eten begonnen, vond er nog een kleine ceremonie plaats waarbij iedereen een witte bloem diende vast te houden en er een tekst werd voorgelezen waarin Carmèn en haar huis gezegend werden. Vermits er toen nog steeds geen elektriciteit was, werd ook het huis volledig verlicht met kaarsen, heel mooi en gezellig! Het eten zelf bestond uit een traditioneel Peruviaans gerecht (waarvoor Froukje en ik eerder die dag nog hadden geholpen met patatten pellen): “aji de gallina”, een soort van Peruaanse vidé als je het mij vraagt met patatten en rijst. Verder was er ook wijn, incacola, een voorgerecht bestaande uit gekookte maïsbladeren, wat nootjes als hapjes en jawel terug elektriciteit! Die avond was ook Daniela er weer (het 9-jarige nichtje van Carmèn die ik hier de eerste dagen ontmoet heb). Ik denk dat ze mij wel graag heeft, vermits ze ongeveer de hele avond bij mij heeft rondgehangen in plaats van bij haar familie. Maar dat gevoel is volledig wederzijds; het was leuk om nu ook een echte conversatie te kunnen voeren met haar!

Deze week ging alles dan opeens heel snel: Nilton besliste woensdag te gaan stalen nemen. Mij leek dit echter onmogelijk vermits we nog niet wisten naar welk labo we de stalen zouden opsturen en ik ook nog wat staalnamemateriaal nodig had dat moest aangekocht worden. Maar dan dinsdagavond kreeg ik een sms van Nilton om te laten weten dat hij me de volgende dag kwam oppikken. Ik antwoordde hem dat we helemaal nog geen stalen konden nemen omdat er nog vanalles diende te gebeuren. Hierna belde hij me op en verraste me door te zeggen dat het labo geregeld was en al mijn spullen aangekocht waren! De Zuid-Amerikaanse manier volgens mijn promotor in België!

Maar dus, woensdag om 6u45 waren we op weg om stalen te gaan nemen. We waren met z’n vieren: de truckchauffeur, Nilton, Mari-Clau en ik. Marie-Clau is een studente van een andere universiteit hier in Cajamarca waar Marco ook lesgeeft. Terwijl ik de water- en sedimentstalen nam, hield zij zich bezig met de bio-indicatorstalen. We kwamen goed overeen; tijdens de korte auto-ritjes hebben we over vanalles gepraat (in het Spaans weliswaar!). We waren uiteindelijk pas klaar met stalen nemen rond 15u. Moe en hongerig wouden we dan terugkeren naar de universiteit. Echter, besloot onze oude truck daar anders over door het niet kunnen beklimmen van een heuvel. Na de 6^e poging waarbij iedereen al was uitgestapt en er al stenen verlegd waren, konden we dan gelukkig toch nog terugkeren!

Op de universiteit aangekomen hebben we onze spullen uitgeladen waarna Nilton trakteerde op een welverdiende trucha (forel). Nadien konden we echter nog niet rusten; vermits een aantal parameters in het labo zelf gemeten worden, dienden we deze ook onmiddellijk te analyseren (anders verandert de samenstelling). Tot 19u ’s avonds zijn Nilton, Consuelo die kwam helpen en ik hier nog mee bezig geweest. Thuisgekomen ben ik als een blok in slaap gevallen!

Om 7u45 stond ik echter terug op de universiteit. Marco kwam de stalen ophalen om naar het labo te brengen en ik moest terwijl de analyses afmaken. Tijdens mijn analyses kreeg ik echter bezoek van de Duitse Carla die eerder die dag net gearriveerd was. Zij heeft haar middelbaar afgerond en gaat nu een jaar vrijwilligerswerk doen hier in Cajamarca. Ze spreekt tot nu toe ook nog niet veel Spaans (Er zijn er dus nog!). Ze gaat werken in een project waar Nilton ook aan meewerkt, maar vermits hij naar een thesisverdediging moest, was ik de babysit van dienst! Ze heeft me geholpen met mijn analyses en terwijl hebben we (in het Engels) over vanalles gepraat. We komen goed overeen en het leuke is dat zij ook bij Carmèn verblijft. Ruim 2,5 uur later keerde Nilton terug en arriveerden ook Marco en Mari-Clau. Mari-Clau nam de plaats in van Carla (die haar project ging bezoeken met Nilton) als helpende hand en ’s middags nodigde Marco ons uit voor lunch. Nadien is Marie-Clau nog gebleven voor de laatste analyses. We hebben nog veel bijgepraat en contactgegevens uitgewisseld. Toen ik terug thuis kwam, had Carla haar spullen al uitgeladen. Nadien heb ik haar de markt en de omgeving wat laten zien. ’s Avonds zijn we dan nog iets gaan drinken met een groep Duitsers die hier ook vrijwilligerswerk uitvoeren en waarvan Carla er een aantal kende via haar project.

Vermits Grufides vrijdag om één of andere onbekende feestdag gesloten was, besloot ik wat informatie te gaan inwinnen bij de busmaatschappijen voor een busrit naar Lima. Hier kwam ik echter Nilton en Carla tegen. Nilton heeft me dan geholpen bij het uitkiezen van een veilige maatschappij (gelukkig, want de maatschappij die ik eerst op het oog had, heeft blijkbaar een hele slechte reputatie) en daarna ben ik nog mee op sightseeing en lunch naar baños del inca geweest met hun. Later die dag, heb ik Carla nog wat rondgeleid in Cajamarca en ’s avonds zijn we samen met Froukje naar de plaza de Armas gegaan waar er een kaarsenstoet plaatsvond. Ook is er dit weekend een ‘Pintura-festival’. Bijgevolg zie je overal in het centrum schilders aan het werk; het is een soort van wedstrijd die het hele weekend duurt. Zaterdag heb ik nog wat gewerkt aan mijn thesis met als pauze een wandeling om mijn busticket te gaan kopen met Carla. ’s Avonds nog wat geskypet en als afsluiter een film gezien op Carla haar kamer.

Zondag zijn Carla en ik kort na de middag op bezoek gegaan bij Nilton en Rebecca. We hebben geluncht, een uitzichtpunt beklommen, likeur gedronken, een lokale mis bijgewoond en Nilton heeft zijn muzikaal talent getoond door voor ons op zijn gitaar en panfluit te spelen. Ook Carla en ik hebben wat gitaarskills uit Europa laten zien. Nadien was het voor mij afscheid nemen van een bezorgde Nilton en Rebecca aangezien ik vandaag op rondreis door het zuiden van Peru vertrek voor een dikke twee weken. Ik begin in Lima, waar ik mijn liefste Timmeke (eindelijk!) ga ophalen aan de luchthaven. Nadien vliegen we samen naar Cusco waar we de stad en omgeving zullen bezoeken, een trektocht en amazonetrip zullen doen en uiteraard één van de 7 wereldwonderen bezoeken: “De Macchu-Picchu”! Vervolgens gaan we nog naar het Titicaca-meer, Arequipa, Colca-cañon, de woestijn in het zuiden, de islas balleastas en eindigen we terug in Lima.

’s Avonds hadden we hier thuis nog een verassing voor Carmèn gepland die verjaart op 10 september. Vermits ik er dan niet ben, had de verpleegster Aleli samen met haar vriend nu al een grote taart gekocht. Met kaarsjes hebben we (Aleli en haar vriend Christian, Froukje, Carla, Trinidad en ik)  Carmèn opgewacht wanneer ze thuiskwam van haar werk. Ze was heel gelukkig en dankbaar en we hebben er een gezellige avond van gemaakt!

Het zal dus even duren tot mijn volgend blogbericht, maar momenteel kan ik vooral niet wachten om Tim na al die tijd terug te zien en hopelijk hebben we een mooie trip samen!

Tot binnen een dikke twee weken dus! Ciao!

01-09-2014 om 15:10 geschreven door Sanne