ik zit een beetje achter met mijn blog, dus ga ik het een beetje samenvatten en hopen dat ik op deze manier een beetje mee geraak, zodat ik er elke week iets op kan zetten. Maar of het mij gaat lukken...
De eerste weken was het vooral alles leren en kijken hoe alles moet gedaan worden. Ik heb de melkmachine leren aanzetten en kuisen na het melken, dit is verschillend 's morgens en 's avonds. Mijn taken zijn het opzetten van tijdelijke draden in de weiden, zodat de koeien elke dag vers gras hebben. De weiden zijn redelijk groot, zodat er met tijdelijke paaltjes en draad gewerkt wordt. Deze worden dan elke dag een paar meter opgeschoven. Ik moet ook de koeien naar de stal en naar de weide brengen en helpen bij het melken. De koeien zijn ook in mijn tweede week hier beginnen kalven en dan heb ik de kalfjes moeten melk geven. Ik moet ook de kalfjes van de weide naar de kalverschuur brengen als ze geboren zijn. Verder heb ik ook al distels moeten sproeien, dit gebeurt met de quad met een grote tank met sproeistof vanachter op de quad.
Wat verder nog... We hebben ook al eens een dag gras ingekuild. Ook dit gebeurt heel anders dan in België. Hier rijden ze met een grote kraan op de put om het gras aan te rijden. Ook wordt het gras gehakseld en in grote kipkarren geladen, deze laden het gras uit voor de sleufsilo. Ze rijden dus niet over het gras, maar met de kraan wordt het gras opgehoogt.
Verder is het hier al heeeeel warm geweest, soms echt niet te doen. Als het in België zo warm is, dan komen de mensen zelfs niet buiten!
Het eerste weekend (vrijdag, zaterdag en zondag) heeft Bau vrij gehad en is hij naar Queenstown geweest, dus was ik 3 dagen op mijn gemak Die vrijdag ben ik in de namiddag met Niels naar Gore geweest om mijn IRD-nummer aan te vragen en een bankrekening te openen, verder hebben we ook nog wat spullen voor de boerderij gekocht en een overall voor mij. Voor mijn potten en pannen was het al een beetje te laat, maar het zal voor een andere keer zijn denk ik. Het tweede weekend had ik 3 dagen vrij en ben ik op vrijdag terug naar Gore geweest om mijn bankkaart te activeren en mijn eerste loon erdoor te blazen Neenee ik heb nog wat dingen gekocht in de supermarkt (handdoeken, after sun, kuisproduct, stofzuigerzakken,...) en heb eens gekeken welke winkels ze daar allemaal hebben, een verjaardagskaartje naar mijn broer gestuurd, t-shirts gekocht... Verder heb ik die vrijdag nog gekuist in het huis, wat was gedaan en mijn kamer wat op orde gebracht.
Op zaterdag ben ik dan vertrokken naar Te Anau. Onder de weg heb ik nog een ongeluk zien gebeuren. Niet leuk!! Het was een jeep die een jeep aan het slepen was en ik vond al dat hij nogal vlug ging en uitzwenkte en dan al ineens bij een bocht ging hij uit de bocht. Vlug gestopt, mijn gsm meegepakt en dan tot de conclusie gekomen dat ik het noodnummer niet ken! Maar gelukkig stopten er direct nog een paar auto's en het meisje in de auto had niets, alleen erg geschrokken.
In Te Anau had ik meteen een vakantiegevoel door het goede weer en het schone meer. Ik heb dan een uitstap naar de glowworm caves geboekt en voor de volgende dag een daguitstap naar Milford Sounds. Het was eigenlijk heel duur, maar het bleek de moeite waard te zijn.
Voor de glowworm caves vertrok de boot om 19u, maar ik zou mezelf niet zijn, mocht ik de boot niet net hebben zien wegvaren. Maar gelukkig zijn de mensen hier héél goed en hebben ze mijn ticket verandert naar 20.15u. Wat zeggen we dan: DANK U!!! Op de boot heb ik een canadees meisje leren kennen die hier een jaar was voor studies. Het waren haar laatste dagen in NZ en vond het jammer dat ze weer naar huis moest. Het was wel leuk en de grot had wel iets speciaals met al die kleine lichtjes... Jammer genoeg mochten er geen foto's getrokken worden en ik kon het ook niet in den duik doen, want ze hielden het wel goed in het oog. Redelijk laat terug in Te Anau, gedoucht en dan bedje binnen, want de volgende morgen moest ik al vroeg klaar zijn voor de uitstap.
De uitstap naar Milford Sound was echt wel de moeite. De chauffeur was ook heel vriendelijk en gaf goed uitleg. In het doorrijden op enkele plaatsen gestopt en dan een boottocht van anderhalf uur ofzo. Tijdens de boottocht fur seals gezien, onder een waterval gevaren, mooie natuur gezien, wat wil een mens nog meer... Op de terugweg nog een aantal stops gedaan en ik moet zeggen, de uitzichten zijn hier echt wel niet mis, verre van zelfs!! En op een bepaalde plaats was er een riviertje die ze getest hadden op zuiverheid en het was voor 99% zuiver! De chauffeur zei dan ook van het water in de flessen uit te gieten en ze op te vullen met dit water en ik moet zeggen het smaakte heel erg goed, beter dan het flessenwater!
Terug thuis gekomen, had ik een berichtje gekregen van Niels dat er een BBQ was bij de "grote" bazen Art en Helen (dit zijn ook Nederlanders en de eigenaars van de 4 boerderijen, waaronder die waar ik op werk). Ik heb me dan maar vlug gedoucht en naar de BBQ gegaan. Moet zeggen dat ze ook heel erg vriendelijk zijn. Ze vroegen ook meteen hoe mijn weekend geweest was en wat ik vond van Te Anau en wat meer over mezelf. Het was echt een goede afsluiter van een geslaagd weekend.
Zo dit was een beetje wat er de eerste twee weken gebeurt is, de foto's zet ik in een aparte blog.
ik moet eerlijk toegeven dat ik redelijk ontgoocheld was toen ik het huis en de boerderij zag, maar ik had het mij misschien ook allemaal een beetje te rooskleurig voorgesteld en er misschien een beetje te veel van verwacht. Het was ook redelijk aan het regenen en dan ziet alles er ook wat minder uit. Pas op, van het huis moest ik het langst van al bekomen, maar na een paar kasten in de keuken te hebben uitgewassen, was het al een heel verschil. Bovendien heeft Niels mij belooft dat we ook nog een keer naar de hardwarestore gaan om nog wat pannen en kommen te kopen, want deze zijn al redelijk versleten en ik weet niet hoe ze die hier gewassen hebben, maar ze plakken dat het geen naam heeft en het was geen echte verbetering nadat ik ze zelf eens gewassen had. Dus hopelijk krijg ik nieuwe potten en pannen! Het licht in mijn kamer is ook kapot, maar er is licht op de gang, dus ik kan mij zo wel behelpen.
Verder weet ik niet of skype hier gaat lukken. Het internet is hier soms echt traaaag!! Maar eerst wil ik het gewoon eens proberen of het lukt, want het internet is met satteliet en als het regent of waait, gaat het internet ook niet goed, te veel storing.
Wat is er verder nog... Ahja mijn huisgenoot is niet van Argentinië, maar van Chili. Die van Argentinië had op het laatste afgezegd. Bautista is wel een hele goeie gast! Lief, vriendelijk, wil alles goed uitleggen, hij heeft na het werk rond het huis nog het oud, dood gras en dode planten weggegraven en hij wil den boel ook wat opkuisen. Hij heeft ook het terras en het padje helemaal geschuurd. Nu nog al de rest...
Ik ben de eerste zaterdag- en zondagnamiddag al meegeweest naar de boerderij om eens te zien hoe alles in zijn werk gaat en ook vooral om eens uit het huis te zijn. Wat frisse lucht, wat zon en alles was al een stuk minder erg. Want ik zag het echt niet meer zitten, wou gewoon weer de vlieger op naar huis!! Maar dit lag vooral aan de overoververmoeidheid en de jetlag. Echt waar, de vrijdag was ik zo mottig dat ik gewoon kon beginnen blèten!!
Ik heb de eerste dag al met de quad mogen rijden! Dat moet je wel eerst een beetje gewoon worden, het verleggen van versnelling met je voet enzo. Heb mij ook al wat belachelijk gemaakt, maar ja ik ben nu eenmaal mijzelf hé
Het melken, lukte wel, maar is ook nog wat aanpassen aan hoe ze het hier doen. Het is toch heel anders. Onder een soort van afdak melken met de bergen op de achtergrond en dan met de zon op de bergen, schoon zicht trouwens!
Nu is mijn avontuur in Nieuw-Zeeland dus echt begonnen, deze week begin ik voltijds te werken.
jaja, twas te denken, de langste vlucht en wie zit er naast je: zo'n vervelend rotjoch!! Er is zo al geen plaats in de vlieger en wanneer de personen voor jou na 10min al hun zetel achteruit zetten, dan ben je helemaal gezien! Gelukkig zijn er nog films om te bekijken op een klein schermpje op zo'n 10 à 15cm van je gezicht Nuja gelukkig viel die kleine na een tijd in slaap en was ik weer wat gerust voor een paar uur, maar na 9u begon het toch wat tegen te steken. De pijn in de benen, de rug en andere lichaamsdelen begon nu wel te komen en lastig te worden. Maar we hebben de vlucht overleefd en ondanks alles moet ik zeggen dat het vrij vlug gegaan is (waarschijnlijk door alle films die ik bekeken heb...).
In Sydney verliep alles goed, makkelijk met de transits. Dan 3u vliegen naar Auckland, ook dit ging vrij vlug en raar maar waar, maar op deze vlieger was er meer plaats dan op de vorige. Kan ook zijn doordat ik helemaal vooraan zat en aan de zijkanten de nooduitgangen waren. In ieder geval mooi meegenomen. Maar nog steeds niet kunnen slapen!!
Dan in Auckland aangekomen, door de paspoortcontrole en door de douane. Dit verliep allemaal heel vlot. Mijn bagage is zelfs niet eens doorzocht, gewoon door de X-ray machine. Gelukkig maar, want ik zat er al mee in hoe ik alles weer in mijn valies moest krijgen.
En dan begon het: de oververmoeidheid en warmte begonnen toe te slaan. Maar ik mocht niet plooien, want ik moest nog navragen bij Air New Zealand hoeveel mijn bagage mocht wegen, moest nog gsm-kaart kopen, bellen naar het hotel voor de shuttle en een trolley kopen (mijn bagage woog inderdaad te veel).
Eindelijk aangekomen in het hotel met de moed in de schoenen! Zag het echt waar even niet meer zitten, maar ik veronderstel dat iedereen na zo'n goeie 40uur wakker te zijn wel eens een dipje heeft.... Gelukkig kikkerde de douche me heel erg op en werd alles al een heel stuk minder erg. Even op het internet en dan bellen met het thuisfront. Ook dit deed deugd, even alles kunnen zeggen aan mensen die je kent en weten dat ze ook heel blij zij van je te horen. En dan bedtijd!!! Eindelijk...
Na toch wel een 8u te hebben geslapen, zou ik willen zeggen dat ik uitgeslapen was, maar dit was niet zo, alleen een klein beetje minder uitgeput... Dan was het zover, de laatste vlucht voor mijn avontuur in Nieuw-Zeeland echt begon. Het begon dan toch meer en meer door te dringen dat ik dit echt aan het doen was. Wie had dit ooit gedacht....
na wat problemen met overgewicht van mijn bagage en met een klein hartje bij het afscheid, was de vlucht in, jawel, businessclass een welgekomen pluspunt. Ik hoor jullie denken "Businessclass? Van geen wonder dat het ticket zo duur was!" Nee nee, omdat de vlucht volboekt was en omdat ik zo ver moest vliegen, mocht ik in businessclass vliegen gedurende de eerste vlucht van 6u.
Amai wat een luxe! Meteen een drankje bij het aan boord komen, een warm handdoekje, eten, drinken, tv, een kussen, dekentje en vooral véél plaats!! Wat moet een mens nog meer hebben? Zal dat even tegenvallen de komende 14u...
Ik kan wel zeggen dat de luchthaven in Abu Dhabi groot en blinkend is. Nu wachten op de volgende vlucht en dan 14u afzien.
Jaja, gisterenavond was het zo ver, het afscheid van mijn beste vrienden
Wat een rustige avond moest worden, kreeg plots een verrassende wending... We hadden afgesproken in een lokaal restaurant/café om iets te gaan eten. Ik had nu wel gedacht dat ze iets voorbereid hadden, maar dit had ik nooit durven dromen. Nadat ik eerst een boek cadeau kreeg: 'tips voor een wereldreiziger', waarin elk van hen een korte boodschap had geschreven, ging plots de enige man in het gezelschap voor mij op zijn knieën, haalde een klein doosje tevoorschijn en bereidde zijn aanzoek voor ...
Alle andere aanwezigen in het restaurant hadden al snel de volledige situatie in de gaten en alle ogen waren dan ook op ons gericht. Voor ik het wist kreeg ik de slappe lach. Wat de anderen echter niet wisten, was dat er in het doosje een chip zat voor een digitale fotokader die ik later op de avond nog kreeg. Op deze manier kan ik in Nieuw-Zeeland dan terug mijmeren naar de good old days!
Heel erg bedankt jongens voor de fantastische avond!!!
Blij dat jullie de weg naar mijn blog gevonden hebben.
Via deze weg zal ik jullie zoveel mogelijk op de hoogte houden van mijn tijd in Nieuw-Zeeland. Op maandag 18 januari 2010 vertrek ik namelijk naar daar. Enige tijd geleden zag ik toevallig in een gespecialiseerde krant voor landbouwers (mijn ouders hebben een landbouwbedrijf) een advertentie waarin werknemers gezocht werden voor een groot melkveebedrijf in Gore. Omdat ik afgestudeerd ben en op dit moment geen vast werk heb, leek het mij wel leuk down under een stukje van de wereld te verkennen.
Ondertussen heb ik een work/holiday visum aangevraagd zodat ik een jaartje in Nieuw-Zeeland kan vertoeven. Ik ben natuurlijk niet van plan om daar een gans jaar op de boerderij te werken, maar het is wel een goede startbasis. Op de boerderij kan ik wat geld verdienen en van daaruit het zuiden van het Zuidereiland verkennen. Misschien in contact komen met de locale bevolking en andere reizigers in die regio. Ik weet ondertussen dat er op dezelfde boerderij ook 2 Argentijnen zullen zijn. Met een wat geluk spreek ik dus een beetje Spaans als ik terugkeer...
Hoelang ik op de boerderij in Gore zal werken weet ik niet en wat er daarna zal gebeuren ook niet, maar dat is natuurlijk een onderdeel van het avontuur dat ik toegemoet ga.
Ik hoop jullie nog vaak toe te mogen bloggen, zodat jullie ook een stukje kunnen mee genieten van mijn reis.
Die vrijdag ben ik in de namiddag met Niels naar Gore geweest om mijn IRD-nummer aan te vragen en een bankrekening te openen, verder hebben we ook nog wat spullen voor de boerderij gekocht en een overall voor mij. Voor mijn potten en pannen was het al een beetje te laat, maar het zal voor een andere keer zijn denk ik. Het tweede weekend had ik 3 dagen vrij en ben ik op vrijdag terug naar Gore geweest om mijn bankkaart te activeren en mijn eerste loon erdoor te blazen 
... 
