Na een korter nachtje en wat onrustige slaap was er een nieuwe dag aangebroken in Wanaka.  De stress begon te komen en ik begon bijna te hopen dat het bungee jumpen niet ging kunnen doorgaan (het was namelijk wat aan het regenen en we moesten nog bellen om te weten wanneer je kon springen).  Jammer genoeg bleven ze springen ondanks de regen en konden we nog op tijd in Queenstown geraken.  Na een heel klein ontbijtje (niet echt veel trek  ) gingen we dan op weg naar Queenstown.  

Eens in Queenstown aangekomen, hebben we ons plaatsje geboekt voor het bungee jumpen.  We werden gewogen, moesten de gewoonlijke papieren ondertekenen (geen klacht indienen als ge een accidentje tegen komt… ), kregen nummers op ons handen, ticketje,….  We hadden nog een heel klein beetje tijd en zijn in een vliegende spurt naar de supermarkt gereden om inkopen te doen voor het feestje en dan vliegensvlug (en maar net op tijd) terug naar de afspreekplaats.  Busje instappen en daar gingen we dan….

Op de bus zaten heel wat jonge mensen (Amerikanen) die op uitwisseling waren met school en een vrije dag hadden.  En op een vrije dag ga je natuurlijk gaan bungee jumpen als je kan!  De chauffeur vroeg dan hoeveel mensen er waren bij wie het hun eerste sprong was en het waren er redelijk wat (ook mijn handje ging omhoog ).  En toen zei hij: “starting with the highest one, that’s the spirit!!”  Na een ritje van een half uurtje en wa opbouwende stress waar je dan niet aan probeert te denken, waren we bijna aangekomen aan de plaats waar we gingen springen, maar eerst moesten we nog overstappen naar een jeep, want de weg was te glibberig en met de andere bus slierden ze weg…

Toen we aan het gebouw toekwamen, werden we nogmaals gewogen en werden we in ons harnaske gestoken.  Nog ne keer naar den wc en dan naar buiten en afwachten tot het aan ons was om via een soort van kabelbaan naar het springplatform te gaan.  Ondertussen kon je de andere al zien springen en helemaal enthousiast zien terug komen, met andere woorden nog wa meer stress krijgen!!

Dan was het zover: op naar het platform!  Daar kon je nog beter zien hoe diep het was en hoe de ene al wat zekerder was dan de andere….  We moesten springen op volgorde van gewicht en eerst was Brian aan de beurt.  Net voor hij sprong wou hij nog een klein blikje redbull drinken (want dat geeft je vleugels!) en het was zo grappig want hij was zo heel stoer en enthousiast aan het doen en dan krijgt hij dat blikje bijna niet open!!!  Toen bijna iedereen al had gesprongen, was het dan eindelijk aan mij!  Enkelbandjes om, nog eens het harnasje checken, elastiekje aan de enkels, nog ne keer den uitleg over hoe je je los moet trekken na het springen en dan was het zover: op naar de rand!!  Maar heb ik wel gesprongen??

Natuurlijk!!!  Heb niet zoveel geld betaald om dan als een mietje af te druipen!!  Ze vroegen mij nog net voor het springen of ik er klaar voor was, heb geknikt van nee en dan gewoon gesprongen en het was super!!!  Het beste van al is dat ze alles filmen en foto’s trekken van je sprong.  Heb de (veel te dure) film dan ook maar gekocht, schoon aandenken en de ideale manier om de ouders nog wa meer schrik aan te jagen!  Een ander truukje is het pas zeggen als het voorbij is !

Na het springen gewacht op het busje terug naar de auto, dan nog vlug wat elementaire dingen gekocht: alcohol en dan vlug naar huis!!  Nuja vlug, het is zo’n 1,5 à 2u rijden…  Aangekomen thuis hadden we nog een klein uurtje voor de gasten toekwamen, stress dus!!  Brian vlug in het werk gestoken met het maken van fruitsalade, Marina geholpen met het maken van chocomousse, groente en sausje gemaakt, meubels verschoven, kaarsjes aangestoken en de eerste gasten ballonnen laten opblazen en ophangen .  

We waren dan klaar en toen de eerste gasten toegekomen waren, was het tijd voor een vlugge douche (had ik wel verdiend) en dan eindelijk feesten!  (Lees: eten, Brian en ik hadden namelijk niets gegeten gedurende heel de dag!)  Echt heel veel feesten was het niet, was eerder rustig, maar het was een heel gezellige avond en Marina heeft haar goed geamuseerd en vond het een geslaagde verjaardag en dat is het belangrijkste!!  Het was ook tof om iedereen terug te zien na mijn roadtrip en te horen wat er allemaal verandert was terwijl ik weg geweest was.  

Zo dat waren de verslagen van mijn eerste roadtrip in NZ.  Hopelijk vonden jullie het een beetje leuk… ik in ieder geval wel!!!

Tot de volgende!!

12-06-2010 om 00:00 geschreven door Sandra