oké, mijn dagen kloppen precies nie helemaal nie meer. De titels van mijn foto albums komen nie echt meer overeen met de dagen (foto's van meer dagen dan in de titel en daar baseer ik mij op voor mijn blog te schrijven), oeps foutje, maar da geeft nie zo erg, want da zien jullie toch nie... hihihi...
Euhm, er was dus een nieuwe dag aangebroken in Hokitika en na een goe ontbijt ben ik naar het strand gegaan, wandelingske gemaakt, wa rond gelopen in het stadje en naar the national kiwi centre geweest. Ge zou denken dat er daar veel kiwi's te zien zijn, maar da was dus geen waar. het was een verouderd gebouw en er waren redelijk wa alen te zien, wat kikkerkes, een paar verschillende soorten vissen en welgeteld 2 kiwi's. Deze mocht je ook niet fotograferen en aangezien er iemand bij mij stond die ze aan het voederen was, heb ik dit dan ook maar niet gedaan. Het was een moeder met een jong die te zien waren.
Daarna ben ik verder gereden naar Franz Josef. Onderweg heb ik nog een kleine omweg gemaakt naar een Swing bridge, waarvan ik de naam efkes niet meer weet, maar kom het was er heel mooi en ook de weg er naar toe was de moeite. Het water van de rivier was heel mooi helder blauw en het was ook mooi weer, dus dat geeft een nog betere kleur en indruk. Toen ik in Franz Josef aankwam was het al donker aan het worden en heb ik eigenlijk gewoon een slaapplaats gezocht en nog wat info gekregen van de gast aan de receptie. Die zei dat ik zeker het kajakken moest doen. Dit was iets waar je eigenlijk niet mee kon misdoen als je maar weinig tijd had. De volgende dag ben ik dan naar dat kajakding geweest, maar het zat jammer genoeg al vol voor die dag, maar de volgende dag was er nog plaats, maar ik moest wel vlug zijn. Het probleem was dat ik de volgende dag van plan was om de Fox Glacier walk te doen en dus ben ik maar naar de I-site geweest om meer uitleg te vragen en te kijken hoe ik het kon doen. Het volgende is uit de bus gekomen: dezelfde dag nog in de namiddag de Fox Trot (halve dag wandeling op de Fox Glacier) en de volgende dag in de voormiddag terug naar Franz Josef om te gaan paardrijden en in de namiddag te gaan kajakken. Dus zo gezegd, zo gedaan. Verder gereden naar Fox Glacier, daar een slaapplaats gezocht voor 's avonds en dan de Glacier walk gedaan.
De Fox Glacier walk was vrij intens, het was op sommige momenten erg steil en dat was alleen nog maar om tot bij de glacier te geraken, maar we hadden een goede gids en konden af en toe eens stoppen en op adem komen. Eens we dichterbij de Glacier kwamen, moesten we onze crampons aandoen, zodat we meer grip hadden op het ijs en kregen we ook een wandelstok. Daarna werden we op het gemak over en op de glacier geloodst door onze gids en kregen we wat meer uitleg en konden we natuurlijk ook een paar fotookes trekken... De glacier smelt zelfs in de winter!! En hij is altijd in beweging, dit hoorden we ook. Er was op een bepaald moment ergens een stuk ijs dat afbrak ofzo en dat hoorden we als een soort gerommel, een beetje zoals een donkerslag. Het was een leuke namiddag en ook wel een leuk groepke waarmee ik op de glacier mocht. Veel langer moest het toch ook niet geweest zijn voor mij. Je kan ook een ganse dag doen en dan ga je verder op de glacier en daal je ook meer af en is er ook meer klimmen bij, maar aangezien ik met een druk schema zat en het ook een stuk meer kost... Daarbij komt ook nog het feit dat ze niet zo heel veel verder gaan, ze blijven gewoon langer op het ijs en maken een lus om terug naar het begin te komen.
De volgende ochtend ben ik dan naar Franz Josef terug gereden voor mijn afspraak om te gaan paardrijden. Daar toegekomen merkte ik dat ik de enige was die die ochtend (en zelfs dag) reedt. Leuk!!! Nadat de paarden opgezadeld waren en ik mijn helm gekozen had, gingen we dan op pad. Het leuke was dat we dus maar met z'n tweeën waren en dat de paarden er echt wel zin in hadden! Het paard waar ik op reed, was al een wat ouder paard, maar hij was nog steeds heel erg blij dat hij op uitstap mocht gaan. Het was een tocht van een 2-tal uur en we zijn langs verschillende paden gereden en langs een andere weg terug gekomen, wat ook al een heel stuk aangenamer is dan wanneer je steeds langs dezelfde weg rijdt. We zijn door rivierbeddingen gereden, door een stuk bos, langs een ietwat opener stuk, langs een stukje weg.... En ik heb ook mogen draven en galopperen, wat een heel stuk anders is in een westernzadel dan in een gewoon engels zadel. Ik heb het dan ook de dag nadien een beetje gevoeld .
Na het paardrijden ben ik dan doorgereden naar het stadje Franz Josef zelf en heb ik mij terug in hetzelfde hostel geïnstalleerd als de andere avond. Na een vlugge lunch heb ik mij dan begeven naar de afspreekplaats voor het kajakken en heb ik kennis gemaakt met mijn mede-kajakkers. Er volgde een korte uitleg en na een kleine rit kwamen we aan aan het meer. Lake Mapourika was de locatie van het eigenlijke kajakken. Iedereen kreeg zijn eigen kajak toegewezen en na het aantrekken van de nodige kleren en het uittrekken van de schoenen konden we instappen in de kajak en kregen we de laatste instructies. Ik hoor jullie al denken: waarom moeten die schoenen nu uit?? Wel dat was zodat we de pedalen in de kajak beter konden voelen. Het sturen van de kajak gebeurde hier met de voeten via pedalen. Het meer was heel mooi, maar verradelijk groot... Toen we dan eindelijk aan de andere zijde van het meer waren, mochten we door een feller begroeit stuk kajakken en dat gaf een tof gevoel. Er waren meer bochten en planten waar je moest voor uitkijken en je zag ook duidelijk de weerspiegeling in het water van de bomen. Ook hier was het een kleiner groepje met allemaal aardige mensen en er waren er zelfs 2 van die in hetzelfde hostel sliepen als ik. Wat wel tof was 's avonds.
hier ben ik weer... waar zat ik nu ook al weer... ahja, ik was toegekomen in Akaroa en na een goede nacht slaap hoopte ik dat het weer niet te slecht zou zijn, maar dit was jammer genoeg niet waar. Het was regenachtig, maar ik dacht dat het nog ging beteren, dus ben ik maar naar de I-site geweest om een boottrip te regelen om de Hector dolfijnen te kunnen zien. Alles ging goed, het begon wel weer wat meer te regenen, dus ben ik in afwachting van de cruise maar wat gaan rondsnuisteren in de winkeltjes. Toen ik bij de pier aankwam waar de boot moest vertrekken, zag ik al een bordje staan dat het geannuleerd was, maar aangezien er verschillende cruises waren, hoopte ik dat de mijnen nog ging doorgaan. Dit was jammer genoeg dus niet het geval!! De zee was blijkbaar veel te ruw en je kon het einde van de haven ondertussen ook al niet meer zien en dus al zeker geen dolfijnen! Ik had dus lopen wachten voor niets en de volgende dag ging het weer ook niet veel beter zijn en zouden de cruises waarschijnlijk ook niet doorgaan. Verder was er in Akaroa niet veel meer te doen dan een paar wandelingen, maar aangezien het redelijk aan het regenen was en ik ook geen zin had om doorweekt rond te lopen, ben ik maar terug naar de hostel gegaan. Ik was bijna van plan om al meteen te vertrekken en mijn tocht verder te zetten naar de westkust, maar ik kon dit toch niet meer in 1 stuk doen, aangezien het al namiddag was en het wel een redelijk eind rijden was. En ik had ook al betaald voor mijn kamer, dus heb ik maar besloten om gewoon mijn tocht wat verder te plannen en het rustig aan te doen en wat te lezen enzo.
De volgende dag ben ik dan op tijd vertrokken (het was nog steeds aan het regenen) en ben ik via Arthur's pass helemaal naar de westkust gereden. Eens aan de westkust aangekomen, ben ik doorgereden tot aan Punakaiki. Ik ben natuurlijk onderweg nog een aantal maal gestopt om de beentjes te strekken en om foto's te trekken natuurlijk!! Het was interessant, want tijdens het rijden, zie je zo het landschap en de natuur veranderen. En ik moet zeggen, de eerste indrukken van de westkust waren heel goed en mooi!
De volgende dag ben ik wat later op pad gegaan, dit was niet het geval geweest ware het niet dat ik nog aan de praat geraakt ben met iemand die in de hostel werkte. Bijgevolg heb ik maar een korte wandeling gedaan ipv een langere. Het was de Truman track die leidde naar een strand en in de zee heb ik in de verte een paar dolfijnen gezien. De golven op het strand waren trouwens héél groot. Daarna ben ik naar de beroemde Pancake rocks gaan kijken. In feite moest je deze bij hoogtij gaan bekijken, maar aangezien ik verder moest rijden die dag, heb ik dit maar niet gedaan. Ze zijn waarschijnlijk net iets spectaculairder bij hoogtij, maar nu waren ze ook nie mis ;-)!
Daarna ben ik verder gereden naar Shantytown. Dit was een nagebouwd mijnersstadje nabij Greymouth. Ze hebben de gebouwen nagebouwd zoals ze vroeger waren in de tijd van het goudmijnen. Toen ik er was, was het al namiddag en omdat het ook bijna winter aan het worden was, was er bijna geen volk meer en was het wat minder, maar ik denk dat wanneer je er langs gaat in de drukkere perioden, dat het dan wel meer de moeite is. Ik denk dat ze dan meer moeite doen om het echte oude gevoel op te roepen, denk dat er dan mensen rondlopen die verkleedt zijn enzo. Nu was dit niet het geval, maar de stoomtrein reed wel nog steeds. Ik had net nog het laatste ritje van de dag dat de stoomtrein maakte en ik moet zeggen het was niet mis. Ik heb de motor of eerder de oven gezien en wat meer uitleg gehad over de werking en ik mocht in het terugkeren vooraan meerijden én ik heb zelfs de trein mogen bedienen!! Als da geen leuk extraatje is! Je kan er ook goudklompjes zoeken. Of liever, ze zitten in een bakske met water en je kan ze er zelf uitzeven... tegen betaling of course.... Omdat het al avond begon te worden, ben ik daarna dan maar verder gereden naar Hokitika.
Daar ben ik in een gezellige hostel (Bird song) terecht gekomen met een hele vriendelijke eigenaar. Eens ik geïnstalleerd was, ben ik nog naar de glow-worm dell geweest. Dit was geen grot waar je glow-worms kon zien, maar het waren eigenlijk bomen die heel dicht bij elkaar stonden en tegen een soort van rotsachtige achtergrond stonden (denk ik, want in het pikkedonker zie je dat niet zo goed ;-)) en waar er glow-wormpkes inzaten. En deze geven ook licht int donker...
. 
