toen ik bij mijn overnachting in Kaka point toekwam, was het al donker en had ik de pinguins gemist. De yellow-eyed pinguins gaan een 2-tal uur voor zonsondergang terug naar het strand en naar hun nestje en als je geluk hebt, kun je ze van heel dichtbij zien. Maar aangezien het al donker was, toen ik in Kaka point toekwam, had ik dat dus gemist. Gelukkig wist de eigenares me te vertellen dat je ze naar zee kan zien gaan, als je net voor zonsopgang naar het strand gaat. Dus dan ben ik de volgende ochtend maar vroeg opgestaan en ben ik naar het strand gereden. En ja hoor, na een tijdje begonnen ze naar de zee te gaan. Jammer genoeg kon je niet op het strand zelf gaan en moest je ze bekijken vanuit een speciale hut. Toen het dan volledig licht was en ze allemaal naar de zee gegaan waren, ben ik nog naar de vuurtoren op nugget point gaan zien een eindje verder. Daarna heb ik deftig ontbeten en heb ik mijn route verder gezet richting Otago peninsula.
Onderweg ben ik nog gestopt aan lake Waihola en toen is het fout gelopen. Had niet goed opgelet en heb de verkeerde weg gekozen. Vond het al zo raar dat ik niets meer van de bezienswaardigheden tegen gekomen ben. Na wat te stressen om door het drukke Dunedin naar Otago peninsula te geraken, is het mij dan toch gelukt en ben ik naar Taiaroa Head door gereden. Hier is er een centrum waar je albatrossen kan zien en bij het strand nabij kan je zeehonden en little blue penguins zien. De albatrossen heb ik niet gezien. Heb wel een mama zeehond gezien met 3 kleintjes. Was wel van ver, maar toch schoon om te zien. Omdat het toch al bijna avond was en de blauwe pinguins naar het strand komen als het donker is, heb ik besloten om te wachten om ze op het strand te zien komen. Heb meer dan een half uur in de kou staan wachten, maar ik was niet de enige die vast besloten was om ze te zien! Toen was het zover, iets na 6u begonnen ze toe te komen. Jammer genoeg was het al zo donker dat je met moeite kon zien dat het pinguins waren, maar het was toch de moeite. Er zijn er zelfs een paar aan mijn voeten gepasseerd!! Het is jammer genoeg ook verboden om de pinguins te filmen of er foto's van te trekken, maar het was er toch te donker voor.
De volgende dag ben ik naar Allan's beach gegaan op zoek naar zeehonden, zeeleeuwen of pinguins, maar geen geluk. Begon het een beetje vervelend te vinden dat ik er nog altijd geen van dichtbij gezien had! Maar het strand was wel heel mooi! Dan ben ik naar the chasm gereden. Een steile weg naar boven en dan nog een eindje wandelen over een weide met schaapjes, maar het uitzicht vanop the chasm maakte het volledig de moeite om even een omweg te maken!!! Het uitzicht was echt amazing!!!!!!
Dan ben ik verder gereden naar Sandfly bay. Ging het eerst niet doen, had de hoop om zeehonden of zeeleeuwen te zien al opgegeven en om de pinguins terug naar het strand te zien komen was het nog veel te vroeg. Heb mezelf dan toch maar overtuigd om het wel te doen en dit was waarschijnlijk het beste stuk van heel de dag. Na een steile afdaling in het zand en een kort stukje langs het strand te lopen, was het zover: zeeleeuwen!!! Yes!! Eerst kwam ik er een tegen die lag te slapen en iets verder lagen er 3 die ook een middagdutje aan het doen waren. Als je voorzichtig bent, kun je tot op een paar meters afstand van de zeeleeuwen komen! Super! Na ze een tijdje te observeren, ben ik nog een eindje verder langs het strand gaan wandelen en toen kwam er een grote zeeleeuw uit de zee!! Amai, zo'n groot beest! Ben beginnen foto's trekken en filmen en dan is mijn geheugenkaart van mijne camera toch wel vol zekers! Nie het juiste moment... Vlug een ander klein kaartje ingestoken en verder foto's getrokken en gefilmd. Was zo blij dat ik toch naar het strand gekomen was, anders ging ik het helemaal gemist hebben. Dan terug de steile weg naar boven door het zand, niet zo makkelijk, want je zakt volledig weg in het zand. Je kon mijn voeten bijna niet meer zien in het zand, heb de volgende dagen nog massa's zand uit mijn schoenen gekiepert ;-).
Met een super gevoel heb ik mijn tocht verder gezet richting Oamaru. Ben in Dunedin nog gestopt aan the warehouse om een paar cd's te kopen (waar hier een groot tekort aan is!!) en onderweg ben ik ook nog naar de Moeraki Boulders gaan zien. Dit zijn hele oude, hele grote ronde stenen die op het strand liggen. Jammer genoeg was het ook hier alweer bijna donker en ben ik niet lang kunnen blijven, ook de foto's zijn heel donker.
Dit was het dan voor de 4de en 5de dag. Niet zo mis zou ik zeggen... Moet wel toegeven dat ik het een beetje beu aan het worden was van zo steeds in de auto te zitten en zover te moeten rijden, maar hierover lezen jullie nog wel in de volgende berichten.
op zaterdag 8 mei was het zover: Sandra vertrok op roadtrip!! Na alles in mijn auto geladen te hebben, ben ik vertrokken richting lake Manapouri. Dit was het begin van 'mijn' southern scenic route. Daar aangekomen, heb ik de beentjes eens gestrekt, iets gegeten en eens gekeken waar ik verder naar toe ging gaan. Gelukkig had ik een kaart met de southern scenic route op en met de meeste interessante bezienswaardigheden en een klein beetje uitleg bij alles. Dat maakte alles een heel stuk makkelijker, gewoon kijken wat mij interesseerde en er naar toe rijden. Alles stond onderweg ook goed aangeduid. Een klein stukje voor elke bezienswaardigheid staat er een bord met de afstand tot aan die plek en dan aan de plek zelf staat er ook meestal nog een bord met wat meer uitleg. Als je bv nog een eindje moet wandelen, dan staat er ook bij hoelang de wandeling duurt. Heel handig om te weten.
Toen ik bij de Rakatu Wetlands aangekomen was, heb ik 3 andere mensen leren kennen. Anna was van Duitsland, Ben was van Canada en Jo was van ergens anders ;-). Het grappige was dat ik hen aan de Clifden Caves terug tegen gekomen ben! Dit was achteraf gezien zeker geen slechte zaak. Bij de ingang van de grotten staat er een bordje dat je minstens met 2 personen moet zijn voor als er iets zou gebeuren en dat je de grotten zeker niet mag ingaan als het geregend heeft of als er kans is op regen. Oké dat 2de was geen probleem, het had niet geregend en het ging ook droog blijven. So far, so good! Het eerste was wel een probleempje, maar ik had zoiets van: ik doe dat toch gewoon alleen, kan toch zo erg niet zijn, anders zouden ze je er toch niet in laten gaan.... Maar ondertussen waren de anderen daar ook toegekomen en zijn zij samen met mij de grotten in gegaan. De eerste meters gingen nog vrij goed en toen begon het donker en nauwer te worden. We hadden ook maar 2 zaklampen en normaal gezien moet iedere persoon 2 zaklampen meehebben en extra batterijen. Euhm ja... probleempje.... Jo is dan terug gekeerd naar de auto om nog 2 zaklampjes te gaan halen, zodat iedereen 1 zaklamp had. Toen begon het. Nauwe, donkere doorgangen, slipperig met momenten. Op sommige plaatsen moest je echt op handen en knieën en op andere moest je dan echt heel goed kijken hoe je verder kon geraken zonder in een plas water te trappen of te vallen en zonder een been te breken. Is dus niet gelukt... Had natte voetjes... De grotten hadden op sommige momenten ook iets creepy over zich. Soms kon je gewoon verschieten van een schaduw van iemand. Uiteindelijk zijn we er dan toch uit geraakt en was het een hele toffe ervaring!! Echt een aanrader!! (Maar wel minstens met 2 doen, is echt wel nodig! Als ik het alleen had moeten doen, was ik zeker terug gekeerd na een paar meter!) En we hebben zelfs glowwormen gezien.
Dan op zoek naar mijn eerste overnachting, want het is al volledig donker om 6u, en wie kom ik tegen? Jaja, het trio.
De tweede dag heb ik Colac bay gedaan, een populaire surfplaats; Riverton, Waipapa point en Slope point. Bij Waipapa point staat er een vuurtoren en er was een hele sterke wind die zorgde voor hele grote golven. De catlins beginnen ook in de buurt van Waipapa point. Toen ik aan Slope point aankwam, begon het al donker te worden, maar heb ik dan toch maar het pad over de weide met schapen gevolgd. Het lag op sommige plaatsen wel een beetje gladdig en dat heb ik weer aan den lijve mogen ondervinden. Op een bepaald moment was er een laagte en ben ik gewoon uitgeslierd! Hup op mijn gat!! Ge moet et maar kunnen é, op 2 dagen tijd 2 jeansbroeken volledig vuil maken... Mochten ze ooit een prijs uitreiken voor lompste persoon ooit, dan win ik gegarandeerd! De anderen maken zelfs geen kans ;-)!
Heb dan bij Curio bay overnacht en de derde dag ben ik deze gaan bekijken. Puspoise bay, de Mclean falls, de Matai en horseshoe falls, de Purakaunui falls en Surat bay heb ik ook nog gedaan die dag. Bij Surat bay heb ik een mooie zonsondergang gezien, of in ieder geval toch het begin er van. Van de watervallen vond ik de Mclean falls de mooiste. Toen ben ik nog verder door gereden tot aan Nugget point in de hoop van daar een slaapplaats te vinden, maar dit is niet gelukt. Ik ben dan maar een stukje verder gereden naar Kaka point en daar toegekomen bij mijn overnachting, zag ik dat de man waarmee ik de vorige nacht in de backpacker geslapen had er ook weer was. Zo zie je maar, je komt altijd wel iemand tegen die je al eens eerder hebt gezien.
