Mijn vakantie zit erop, morgen terug gaan werken. En weet je wat? Ik vind het niet erg:) Ik kijk er zelfs naar uit. Terug contact met de buitenwereld, de collega's, de klanten, heb er zin in. Geen tijd om onnodig na te denken over hem, de tijd die lekker snel vooruit gaat, dagen vliegen zo voorbij. En dat is wat ik nodig heb. Er komt zo nog een vriend langs die ik in geen eeuwen meer heb gezien:) Wordt gezellig, ik kijk er naar uit.
Ik ben weer helemaal in de war gebracht door hem. Hij is echt compleet veranderd en om eerlijk te zijn zint me dat niet echt. Ik heb 2 dagen terug geprobeerd er een einde aan te maken, maar om 1 of andere reden wilt hij niet dat het echt tot een einde komt. Maar onze gesprekken nu zijn zeer oppervlakkig en gaan eigenlijk over niks. Erg...saai om eerlijk te zijn. Hij heeft aal laten weten dat ik hem de komende dagen niet zal horen f zien, zeker tot en met woensdag, dus dat geeft me even tijd om alles te overdenken. Ik heb een lange mail opgesteld gisterenavond waarin ik duidelijk heb gezet hoe ik me bij deze situatie voel. Ik heb hem gevraagd om erover na te denken, eerlijk te zijn tegenover zichzelf en mij, na te denken over wat hij nu eigenlijk wil. Want ik denk dat hij het echt niet goed weet. De ene keer is hij de persoon van vroeger, de andere keer is hij zo koel als iets. Dus ik heb hem gevraagd erover na te denken en me dan maar iets te laten weten. Ik ga die mail pas dinsdagavond versturen, want eerder leest hij ze toch niet. Ik denk niet dat hij dit ga verwachten, maar ik heb hier echt geen zin en geen energie voor. Ik wil weten waar ik sta bij hem en als hij mij de persoon van vroeger niet opnieuw kan geven, dan is het gedaan. Ook de mails, ik wil dan echt niks meer van hem horen. En dat is wat hem moeilijk gaat vallen. Hij heeft aandacht nodig en veel aandacht, maar ik kan hem dat niet geven als ik niks terugkrijg. Het is geven en nemen en dat concept heeft hem blijkbaar nog niet zo goed door. We zullen wel zien, ik ben benieuwd wat zijn antwoord zal zijn, maar ik zal geduld moeten hebben tot woensdag.
Hij is terug... Hij is veranderd en dan bedoel ik dat niet in de positieve zin. Vorige week was ik helemaal klaar om verder te gaan en ineens is hij terug. En eigenlijk ben ik helemaal niet blij. Ik doe alsof ik het leuk vind, maar eigenlijk denk ik constant het tegenovergestelde. Als ik helemaal eerlijk ben met mezelf, wil ik hem niet terug. Hij heeft me gekwetst en ik kan mij niet meer volledig openstellen. Hij verdiend mij niet. En hoewel hij het tegendeel beweert, is hij enkel en alleen maar uit op seks en niks meer. En dat is het laatste dat ik wil. Onze gesprekken lopen vast als het daar niet over gaat en hij begint er telkens opnieuw over. Ik heb hem gewoon niks meer te zeggen. Hier heb ik totaal geen zin in. Voor mij was het goed zoals het was: Hij die niets meer van zich liet horen en ik die verder ging met mijn leven zonder hem. En dat is precies wat ik hem ga zeggen. Dat hij maar iemand anders zoekt, maar ik pas.
Waaahhhhhh!!! Mijn leven is gewoon...bizar! Oké updat nr. 3: Hij is terug! Hij heeft contact met me opgenomen, gezegd dat hij met ontzettend veel verdriet zit en dat hij er niet klaar voor is. Maar hij vindt me wel geweldig en wil contact houden :s Ik weet echt niet hoe ik daar over moet denken. Anyway, alsof dat allemaal nog niet erg genoeg, stuurt er gisterenavond een zeer oude friend with benefits mij een berichtje. Ik heb die al zeker een jaar niet meer gehoord. En hij was in vorm ze;) Die wilt dus ook terug contact. En vandaag stuurt een vriend van me om nog een keertje af te spreken like good old sakes. Komaan, en ik wilde hem nog van de week sturen omdat het zo lang geleden was en wij konden goed praten. Hij is veruit de beste prater die er is. Hij was eigenlijk mijn beste vriend. Geweldig! Op nog geen 2 dagen tijd, 3 mannen die terug iets van hen laten horen?! What the hell is going on?!
Ik ben zo blij als klein kind kan zijn met een lolly :) Voorbije zaterdag had ik namelijk mijn laatste pil ingenomen van de strip en moest ik dus normaal gezien maandag mijn regels krijgen. En wat denk je? Niks idd. En vannacht heb ik ze eindelijk doorgekregen :) Nog nooit zo blij geweest met mijn regels. De pijn aan de zijkant van mijn buik is ook aan het minderen, maar ze is er nog steeds en ik maak me wel een beetje zorgen. Normaal gezien heb ik nooit pijn als ik mijn regels moet krijgen, juist wat humeurig:) Nu ben ik al 3 dagen knock out door de pijn. Ik voel er niet zo veel voor om naar de dokter te gaan. Ik ga echt alleen naar de dokter als het echt erg is of voor voorschriften. En aangezien de pijn vandaag toch minder is dan gisteren, ga ik nog even afwachten. Het nachtelijk zweten is ook afgenomen trouwens, het is niet meer zo erg als de vorige nachten. Juist nog een klein beetje. Dus ik denk dat, wat ik ook heb, het positief evolueert.
Ik heb sinds 2 dagen enorm veel pijn aan de zijkant van mijn buik. Ik neem anders nooit pijnstillers, maar nu is de pijn niet uit te houden. Vooral 's nachts weet ik me geen houding aan te nemen en lijkt de pijn feller dan overdag. Een ander raar symptoom is dat ik geweldig hard zweet 's nachts. Ik ben van nature uit niet echt een zweter, heb er nooit last van gehad en zeker niet 's nachts. Nu word ik echt badend in het zweet wakker. Echt onaangenaam en vies. Ik ga het vandaag nog uitkijken, maar als er morgen geen verandering is, maak ik een afspraak bij de dokter. Nu, ik heb er gisteren nog over liggen denken om een antwoord terug te mailen naar hem, maar heb het uiteindelijk zo gelaten. Voor mij is het echt gedaan. Ik heb de situatie compleet aanvaard, ik denk zelfs zo goed als niet meer aan hem en voor mij is het goed zo eigenlijk. Laat hem die moeilijke beslissingen maar nemen, maar laat mij er maar buiten. Ik heb er niks mee te maken en dat heeft hij op een zeer vriendelijke en rond de pot draaiende manier geschreven. And you know what? That's just fine by me. Wat dan wel weer raar is, ik ben niet klaar om al zijn mails en berichtjes te verwijderen. Niet dat ik die nog lees ofzo, maar gewoon, dat geeft mij een zekere kalmte dat ik weet dat ze er nog in staan. Moest ik er ooit eens behoefte aan hebben, dat ik ze dan wel kan lezen.
Kleine update: Zaterdag had ik hem toch een mail gestuurd, waarop ik niet echt een antwoord verwachtte. Ik had die mail meer gestuurd als een afsluiter voor mezelf. Nu, vanmorgen check ik mijn inbox en jawel, hij stond ertussen. Hij schrijft me dat hij nog regelmatig aan me denkt, dat hij alles op een rijtje moet zetten en dat hij 'eventjes' voor serieuze beslissingen staat. Hij heeft spijt van hoe hij me heeft behandeld, hij heeft anderzijds geen spijt dat hij me heeft gekend. Wat raar is, want eigenlijk zijn we vreemden voor elkaar. Hij heeft me nooit de kans gegeven om hem te leren kennen en andersom. Ik heb darentegen eigenlijk wel spijt dat ik hem heb leren kennen en al zeker van hoe hij me heeft behandeld. Het had zowel voor hem als voor mij beter geweest als we elkaar nooit hadden leren kennen. De mail dat hij nu naar me stuurt klinkt allemaal wel lief, maar uiteindelijk zegt hij simpelweg dat hij verder gaat met die ene. Dat is zijn zware beslissing. Zijn vrouw verlaten voor haar. Wel, bij deze wens ik hem veel moed en succes. En voor mij is dit hoofdstuk officieel afgesloten.
