Ik ben Michael Andries
Ik ben een man en woon in Herselt (België) en mijn beroep is Monteur Bovenleiding.
Ik ben geboren op 19/08/1982 en ben nu dus 41 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, wandelen, fietsen.
11/02: Trail des Bosses 25km 26/02: (W) Lennik 30km 04/03: (W) Stekene 30km 11/03: (W) Aarschot 30km 25/03: (W) Antwerpen 20km 01/04: (W) Scherpenheuvel 42km 07/04: (W) Kasterlee 30km 15/04: Spa-Olne 33km 07/05 => 18/05: Trekking La Palma 20/05: La Grimace du grand George 25km 02/06: (W) Gelrode 50km 15/07: Les Crêtes de l'eau Noire 30km 05/08: Trail de Val d' Heure 36km
Het was weer een dagje vandaag hoor! Slecht geslapen, zenuwachtig.... maar wel klaar ervoor. Niet dat ik fris aan de start verscheen in La Roche, ik had deze week voor de race al 89km in de benen. Niet echt afgebouwd dus. Toch, Carmen had haar best gedaan alle zuur uit m'n benen te masseren en dat heeft echt wel geholpen, een zaligheid zo'n privé-masseuse. Het was nog even twijfelen of ik zou vertrekken met of zonder t-shirt. Het was immers overtrokken, maar zeker niet koud. Uiteindelijk dus met vertrokken..... Na nog geen kilometer zaten we met de hele hoop al verkeerd, zeker nen dikke kilometer verder zijn we pas terug gedraaid. Om dan de weg terug te vinden, iedereen al wat slecht gezind. Dan kon de race beginnen, op de hellingen bleek dat ik niet echt de sterkste zou zijn. Een Waal en een mede-Vlaming moest ik telkens toch wat laten gaan. Vooral die Waal was sterker dan ik, de Vlaming haalde ik telkens terug in de afdalingen. Na zo'n 6km tijdens een lange downhill moes hij dan lossen en liep ik vast in tweede positie. Ik kon de Waal lang in het zicht houden, een mooi mikpunt. Ik had zo de indruk dat ik telkens we bergaf gingen terug kwam. Dan kwam er een lang technisch stuk waar ik niet echt kon vooruit zien en loste ik waarschijnlijk wat. Dus was ik hem uit het zicht verloren. Ik moet zeggen dat alles verrassend vot liep tot dan, niet echt last van de bovenbenen tot dan toe. Het zou wel eens een goede dag kunnen worden. Ik was eigenlijk wel aan het genieten, tot op bepaalde hoogte dan, want de stress van het strijden om een plaats kwam er toch ook wel bij. Mentaal zat alles altijd vrij goed ik geloofde altijd wel in een terugkeer naar de kop, dus... Aan bevooradingspost 1 zag ik hem dan weer, een heel stuk hogerop. Dus erachteraan! Het was echter een joekel van een helling, de eerste wandelaar van de dag. Handen op de knieën en duwen maar. Blij dat ik boven was! Iets verderop weer bijna verkeerd gelopen, ik had bijna een splitsing gemist en dan had ik op de 50km gezeten. Gelukkig.... Ondertussen kregen we af en toe een mooi vergezicht langs ons en konden we toch ook wat genieten, maar dan was het terug bergaf. Weer een stuk langs de Outhe, waar het wel steeds oppassen was op de gladde stenen. Dan kwam de mooiste passage van de dag, Le Hérou. Dit was een echt stuk pracht-trail, puur genieten. Als afsluiter van deze passage kregen we de oversteek van de Ourthe voorgeschoteld. Dit viel eigenlijk super mee, het diepste punt was tot halverwege m'n scheen. Ik raasde erdoor om dan tot een halt te komen. Ik had nummero uno nog zien oversteken maar, daar geen zicht meer en geen pijltjes meer ook. De verkeerde keuze gemaakt en zo toch weer een 300m verkeerd gezeten. Kostbare seconden verloren. Vanaf dan was het weer een aantal lastige stukken tot we terug in Maboge waren aan de tweede en laatste bevoorrading. Net daarna kregen we een joekel van een helling voorgeschoteld, volgens m'n Garmin zo'n 185m op nog geen kilometer, dus een steigingspercentage van boven de 20%! Deze is me echt wel bijgebleven. Daarna geraakte ik snel terug in "the flow" en het voelde of ik alles aan kon. De volgende hellingen waren goed te verteren, maar toch begin ik hier in de afdalingen m'n kuiten wat te voelen. Dan maar de voet iets van het gaspedaal genomen en goed doorgebold. Het was vooral schade beperking, ik was vrij zeker van m'n tweede plaats. Ik was blij voorbij het bordje te lopen van de bebouwde kom van La Roche, het kon nu niet vermeer zijn. Die laatste kilometer was echter nog vrij zwaar. Een nogal steile afdaling op asfalt helemaal op het eind als toetje, dat smaakt toch een beetje wrang. Dan beneden het hoekje om en ik was er. Tot m'n verbazing hoorde ik: "Ici Michael Andries, vainqueur du 30km" Blijkbaar was er iets niet helemaal pluis. Ik vertelde dat ik lang in tweede stek had gelopen en dat ik niemand had ingehaald. Dus zou nummer een waarschijnlijk een verkeerde afslag genomen hebben. Een goede tien minuten later schat ik, kwam hij dan aan. Super slecht gezind en druk met z'n armen zwaaiend. Direct van z'n oren makend over slechte bepijling en dat hij enorm gesukkeld had onderweg. Nu was ik vrij zeker van m'n stuk dat ik alles correct had afgehandeld, ik heb altijd pijlen gevolgd en geen enkele splitsing gemist. Achteraf via de Garmin de parcoursen vergeleken en die bleken overeen te komen. Dus kan ik echt wel zeggen dat ik gewonnen heb. Het juist lopen hoort nu eenmaal bij een wedstrijd. Toch heeft die man het voorelkaar gekregen dat hij mee tot winnaar werd uitgeroepen. Hij heeft echt bijna een uur staan klagen.... man.... Ik had zoiets van, tja het zei zo. Nog even met de organisatie gepraat en ja niet echt aangedrongen, ze twijfelden dus of ik echt wel het volledige parcours had gelopen en geen stuk had afgesneden. Dat krijg je nu als zo'n klein ventje frustreerd geraakt, die gast draait alles dus om. Hij loopt verkeerd en dus heb ik afgesneden. Ik wil niet zeggen dat ik meer gelopen heb, qua afstand had hij zeker gewonnen. Ik was echter eerst in La Roche en had het hele parcours gevolgd. Geen slecht gevoelend daarover. 1e plaats, cadeaucheque van 75euro voor een sportwinkel in ...... Aalst. Blijkbaar moet er toch altijd iets speciaal gebeuren als ik win. Nu hopen op een snelle recuperatie.... Foto's volgen misschien nog wel.
Yep, ik ben vandaag jarig. Ik word 28! Het zal echter geen feestje worden vandaag want heb een dubbele shift, om 8u moeten beginnen en om 14u30 gestopt om dan 's avonds om 22u terug te beginnen tot ongeveer 6u morgenvroeg. Dat allemaal terwijl ik in Hoboken zit en Carmen in Herselt. Gelukkig heeft ze me vanacht al drie kussen gegeven. Wat ik vandaag niet kan vieren zullen we dit weekend echter wel proberen goed maken. We trekken er nog maar eens op uit, deze keer naar La Roche. We gaan weer naar het vakantiehuisje van Carmen haar nonkel. Een goed doorgedreven trainingsweekend houden. We doen namelijk mee aan Le Trail des Fantomes in La Roche Zondag, allebij doen we de 30km. Ik start met lichte ambities en Carmen gaat gewoon proberen genieten van het parcours en zoveel mogelijk te blijven lopen, want het belooft zwaar te worden met 1150 hoogtemeters. Het weer belooft toch al aan onze kant te staan met lekker aangename temperaturen. Mocht er nu een enkele bui uitvallen zou ik het niet eens zo erg vinden. Het moet zeker geen 30°C worden zoals vorige maand, want dan zie ik die trail toch al iets minder ambitieus tegemoet. Nu ik al wat ervaring heb in die dingen hoop ik toch eens te kunnen gaan voor een goede plaats. Hier zal het deelnemersveld wel wat sterker zijn dan in Duitsland en zal ik bijgevolg wel voluit moeten gaan. Ik spreek bijlange na niet over winnen hoor, maar hoop toch aan te kunnen pikken vooraan. Toch zijn er nog factoren die voor mij onbekend zijn, zoals een waterpassage en de hoeveelheid hoogtemeters. Die passage door de Ourthe was eigenlijk een van de redenen dat ik hier wou starten, lijkt me superleuk. Alleen is het te hopen dat het niet al te wild water is met de regen van de afgelopen dagen. Stel je voor dat we moeten overzwemmen.... Dan het grote aantal hoogtemeters, ik heb wel al wedstrijden gelopen met meer hoogteverschil, alleen was dat over een langere afstand. Het valt dus af te wachten hoe ik die korte opeenvolging van hellingen ga verteren. Ook is er nog het feit dat ik deze wedstrijd heb gepland in m'n eerste piekweek naar Eindhoven toe. Wat wil zeggen dat ik aan de start ga komen zonder taperingperiode en met ongeveer 90km in de benen die week. Nog een factor die kan tegenslagen dus. Soit, we zien wel waar we uitkomen en gaan vooral proberen genieten. Doen jullie dat vooral ook, want ik denk dat de warme mooie weekends niet dik gezaaid meer zullen zijn dit jaar.
Derde poging tot een verslag van afgelopen lang weekend. Doordat ik al twee keer m'n volledig verhaal ben kwijt gespeeld, hou ik het nu vrij kort. Enorm frustrerend wanneer je heel je post verliest bij het uploaden.
Soit, de training dus. Zaterdag een hersteltraining gedaan op het parcours van de dodentocht. Van aan de spoorweg in Sint Amands tot aan de laatste controle in Branst en weer terug. Onder weg de wandelaars in hun laatste kilometers extra aanmoedigend. Ik kwam er zelfs marathon Geert tegen, waar ik nog even mee heb meegewandeld. Hij moet het zonder problemen gehaald hebben, want hij zag er nog super uit. De reden dat we daar waren was natuurlijk ons moeder, die voor de 5e keer meedeed. We hebben dan na onze training gevolgd met de fiets om te supporteren en haar te ondersteunen. Zo zijn we aan de verrassende hoeveelheid van 41km gekomen. 's Avonds zij we dan nog gestopt in Mariekerke voor een lekkere culinaire tête à tête, oestertjes, paling in 't groen en zalm in dragonsaus. Wat kan men nog meer wensen.... Misschien een leuk dessertje? Daarvoor zijn we doorgereden naar Zandhoven, ijssalon den draver, waar ik een goede dame blanche heb gegeten met ...... 10 bollen. Zaaaalig. De Dame Blanche......
Zondag hebben we weer onze schoenen aangetrokken voor een stevige duurloop in Boutersem. Voor mij stond er 2u40m en voor Carmen 3u op het programma. Het zou een dagje enorm genieten worden. We waren goed voorzien voor het geval het zou regenen, maar dat bleek overbodig. Juist voor we vertrokken hield het ermee op. Dus heel de tijd met die regenvest gezeuld voor niets. Het was trouwens zalig zo lopen tussen al de gewassen die uitkwamen, wel spijtig dat de appeltjes nog niet echt rijp waren. Ik had wel zin in een lekker sappig exemplaar. Bramen waren er wel genoeg, daar had ik dit weekend trouwens lekkere confituur van gemaakt, die ik vrijdags na m'n training heb geplukt naasr het parcours. Nu we toch over eten bezig zijn, tegenwoordig experimenteren we volop met eten en drinken onderweg. Ikzelf probeer een zelfgebrouwen sportdrank te optimaliseren en Carmen is nog steeds op zoek wat er het best verteerd onderweg. Dat begint allemaal in z'n plooi te vallen, hoewel ze toch zal moeten leren om meer te drinken. De tocht was toch weer goed voor 33km voor mij en 29km voor Carmen en het liep voor ons beiden als vanzelf. Niet verwonderlijk met zo'n landschap als afleider van het afzien.
Gisteren was het dan weer intervaldag en hier had ik toch en beetje een terugval, begrijpelijk na zo'n inspanning de dag voordien. Niettegenstaande heb ik wel al m'n intervals mooi binnen 4.30 kunnen afwerken, maar niet zonder moeite. De laatste, waar ik altijd probeer voluit te gaan, was deze keer maar aan een 90% en bijgevolg een eerste keer boven de 4 minuten. De vermoeidheid zat toch te veel in de bovenbenen. Dus 7x 1200m met in en uitlopen samen kwam dat op 18,2km in 1u20m. Het beoogde resultaat, maar met meer inspanning dan normaal behaald.
Vandaag was dan een rustdag maar omdat ik nogal zwaar gezondigd heb met snoepen, heb ik toch de fiets genomen voor een 26km lange MTB-tocht. Ik had naar aanleiding van m'n verjaardag een hele hoop koekjes en cakejes meegenomen, waar ik dus niet ben kunnen afblijven. Je mag het gerust een straftraining noemen.
Afgelopen vrijdag nog maar eens een kort wedstrijdje gelopen, een 10km in onze gemeente Herselt. Ik wist op voorhand niet wat te verwachten van de tegenstand, er was namelijk geen uitslag van vorig jaar te vinden op het net. Dus was het wat aftasten in het begin en niet te hard van stapel lopen. Het parcours in deze laatste wedstrijd van het criterium was ook helemaal anders dan de jaren voorheen. Door de werkzaamheden en de daardoor noodzakelijke omleiding liepen we een rondje door het vernieuwde dorp. We moesten letterlijk 4 maal rond de kerk, eigenlijk wel een plezant parcours achteraf bekeken. Veelbochten en kantjes, ongewone passage door de garage van de beenhouwer, door de plantenperkjes en over iemands voortuin. Dat krijg je toch als je begint af te snijden. Enfin, de wedstrijd dan. In tegenstelling tot Ramsel, waren we wel direct snel vertrokken. De eerste 500 meter kon ik nog mee met de eersten, maar dan moest ik lossen en kwam ik in een klein groepje terecht. Als ik me niet vergis samen met Stefan Rens en Steve Lachi. Later kwam Gerry Ceusters hier ook nog bij. De eerste ronde hield ik het bij aanklampen en volgen, de tweede ronde nam ik al wat meer over. Ik had al snel door dat ik in de afdaling achter de bibliotheek de betere was en zou daar m'n versnelling plaatsen op het laatst. Ten minste dat was het plan. Stefan bleef koppig op kop lopen, het was telkens knokken om als eerste te kunnen beginnen aan de lastige bochtige passage aan de kerk. In Ronde 3 kwam Gerry zich dan ook wat meer moeien en werd het wel zwaar. Steve moest hier lossen. Gerry ademde echter enorm zwaar en dat sterkte me toch een beetje. Op het einde van ronde 3 haalden we dan Tom Baets bij. Het groepje voor ons was al eerder uiteen gevallen en iets voor Tom hadden we nog een athleet bij gehaald die zich volledig vergallopeerd had. Bij het ingaan van de laatste rond besliste ik dan om geen water te nemen en al een lichte aanzet te geven. Ik zag dat er moeilijk gereageerd werd door de anderen en dus zette ik door. Ik kreeg wat meters en nu was het volhouden. Een lang gerekte versnelling over de volledige laatste ronde. Stefan was degene die ik steeds achter me zag vanuit m'n ooghoeken. Steeds op zo'n 20m afstand, hij had gelost maar kraakte niet. Ik dacht aan de kerk nog eens goed door te zetten en dan wel te kunnen berusten. Dat bleek echter niet waar, ze kwamen terug op me, de afstand tussen ons werd minder. Niet snel maar toch genoeg om ongerust te worden. Wanneer ik voorbij m'n supporters kwam zag ik aan hun reactie dat het spannend was en keek ik nog eens om. Tom had Stefan bijgehaald en ging echt als een trein. Ik moest er echt voor spurten, 9,6km op GPS in 33min rond en een zesde plaats op 251 deelnemers was het resultaat. Niet slecht hé!
Zaterdag had ik dan een "rust"dag waar ik wat heb uitgefietst en verder heb gewerkt in huis. Het begint stilletjes aan mooi in orde te komen. Nog even en dan is alles klaar en moeten we enkel nog wachten op onze meubeltjes. Zondag zijn we er dan weer op uitgetrokken om onze lange duurloop op verplaatsing af te werken. We hadden gekozen voor een organisatie in Overijse, lekker heuvelachtig dus. De beentjes waren nog wat voos van de wedstrijd van vrijdag, maar het uitfietsen van de dag voorheen had zeker geholpen. Na inschrijving het parcoursplan eens bestudeerd en dat beloofde een zware dag. Een mooie omloop van 30.9km en een goede 700 hoogte meters. Met volle goesting van start dan. Ik moet zeggen dat het een hele plezante tocht was met enkele pittige hellingen. Alleen niet zo heel veel indrukwekkende vergezichten en wat veel verharde weg. Ze hadden de wandeling net zo goed de kasseitocht kunnen noemen. De kilometers kasseien die we voorgeschoteld kregen, daarbij zou Parijs-Roubaix verbleken. Na zo'n 2uur lopen dan ook nog een fikse regenbij over ons heen gekregen en je begrijpt dan het best wel een zwaar ochtendje was. Eigenlijk was het wel nog eens leuk zo'n bui, het was lang geleden en het was zeker niet koud, dus dan valt er best wel van te genieten. Achteraf thuis bleek ik met verkeerd lopen bij zo'n 31.5km gedaan te hebben en maar 450 hoogtemeters. Zit m'n GPS nu verkeerd of was de organisatie wat optimistisch? Gisteren dan nog eens interval afgewerkt. Deze keer 6x 1200m wederom met een beoogde tijd van 4.30 per interval. Allemaal mooi gelukt en weer m'n laatste interval tegen 3.59! Het begint echt super goed te gaan. Als Meneer Yasso gelijk heeft ga ik weinig moeite kennen met de 3-uur grens. Vandaag heb ik dan nog een uurtje uitgelopen in de regen niks speciaals.
Nog eens een keertje de cijfers van m'n trainingen van vorige week.
Het is hier ten huize een beetje zoals in de actualiteit op het moment, er valt weinig te beleven. Geen wedstrijden, niks echt opwindends te melden op loopvlak. Dus heeft het weer even geduurd voor ik nog eens gedag kwam zeggen op m'n blog. We zijn ook terug wat in gang geschoten met de verbouwingen en dus was de tijd er niet altijd voor. Allemaal uitvluchten, ik weet het maar mag mezelf toch een beetje verdedigen hé. Dus wat is er in tussentijd allemaal gebeurd.
Na Bärefels heb ik het een weekje rustig aan gedaan, de rust was namelijk welkom. De omgeknikte enkel kon op die manier ook wat herstellen en al de andere kleine kwaaltjes kregen ook tijd op beter te worden. Vier dagen komplete looprust, ik voelde het wel toen ik terug starte. Ik was zowaar stijf van een loopje van een uur. Begin vorige week m'n eerste sessie van m'n interval reeks gedaan. De Yasso 800 methode heb ik in het voorjaar geprobeerd, wat niet slecht verlopen is, maar nu wou ik toch iets extra's. Als je bij 3min op de Yasso methode een marathontijd van 3 uur ka ambieren, dan moet bij 4min30sec op 1200m dat zeker mogelijk zijn. Dus begonnen met intervals van 1200m aan 4.30. Tot hiertoe verlopen die verbazend goed. Ik blijf vlotjes onder m'n beoogde tijd en de laatste intervals, wanneer ik eens echt doorga, heb ik al twee keer onder de 4 min kunnen houden. Positief niet?
Je ziet, ik ben al volop bezig met m'n voorbereiding op Eindhoven. Ik wil er echt goed zijn en zal zelfs teleurgesteld zijn met een tijd die niet lager is als 3uur. Stiekem wil ik zelfs meer, maar daarga ik geen uitspraken over doen. Ik heb bang dat dat m'n dat zo'n uitlatingen ongeluk brengen. Stiekem hoopte ik ook op een overwinning in Duitsland, maar heb daar nooit echt over gepraat op voorhand. Nu in het kort, namelijk deze vrijdag, staat er weer een test op het programma. De Limbergjogging 10km, het laatste luik van het Herselts joggingcriterium. Wat het gaat worden weet ik zo niet. Ik zit namelijk in opbouw en piek niet zo meer in snelheid als op de ramselse routeloop. Ik weet ook niet welk niveau de tegenstand zal zijn en hoe zwaar ik het parcours moet inschatten. Beetje twijfels toch, meedoen vooraan is het doel en een tijd onder de 36 minuten als het kan. Heb al gehoord dat het maar 9km zou zijn, dus dan zou het onder de 32.30 mogen denk ik. We zullen wel zien waar we uitkomen zeker. Carmen zal ook van de partij zijn, ze is ondertussen ook begonnen met haar voorbereiding op haar tweede marathon van het jaar. Voor haar moet het deze vrijdag zeker mogelijk zijn om top 10 te lopen, zoniet beter. Ze maakt echt grote progresseie en ik heb er een goed oog op. Wens ons het beste! Zullen wij hetzelfe doen voor jullie.
Dit weekend was het dus zo ver, de wedstrijd en het uitstapje waar we al lang naar uitgekeken hadden. Een lang weekend Schwollen, de derde keer al weer dat we daar heen trekken. Een mooi pittoresk dorpje midden in de Hünsruck, deze keer weer om de Bärenfelslauf te lopen. Na de eerste kennismaking met deze wedstrijd vorig jaar, waar ik toen de volledige 65km heb gelopen, heb ik nu geopteerd voor de 21.5km. Het doel was top5 en misschien wel meedoen voor de overwinning. Rekening houdend met de uitslagen van 2009 zou dit tot de mogelijkheden moeten behoren.
Een goed half uur voor de start waren we aanwezig en er stond een lange rij om ons nummer af te halen. Het werd als snel duidelijk dat er later dan 8uur gestart zou worden. Uiteindelijk met een halfuurtje vertraging en wat regen druppels op onze nek op gang geschoten. Ik had eigenlijk gekregen waar ik op gehoopt had. Een nat beregend parcours, niet al te warm, maar niet met regen starten. Ideaal! Vanaf de start al direct met een metgezel ervandoor. We hadden direct een 20-tal meter, dus hield ik wat in en paste m'n tempo aan aan de ander. Naar mij gevoel wat traag, maar de race zou nog lang zijn dus zou het onozel zijn er nu al vandoor te gaan. Na wat glooiend parours in de eerste kilometer kwam de eerste helling.
Daar had ik al snel in de mot dat er echt wel veel in zat. M'n tegenstander z'n ademhaling werd al snel heel zwaar en hij begin tempo te minderen. Ik wou niet afzwakken en de achterblijvers laten terugkomen. Dus ben ik tempo blijven houden, niet versneld gewoon blijven doorgaan. Ik had boven een 30 tal meters op de tweede, maar in de afdaling kwam hij een beetje terug. Ik wou nog niet echt doordrukken bergaf, ik wist van andere wedstrijden dat bergaf lopen meer schade toebrengt dan bergop. Dus kwam hij terug dichter, maar echt laten aansluiten stond ik niet toe. Bij de voet van de Bärenfels had ik nog een goede 5 meter en daar heb ik dan een beetje gepusht. Met direct resultaat, ik bleef lopen terwijl hij aan het wandelen ging bergop. Op de top van de ¨Bärenfels na 6.3km had ik aan de bevoorading al zo veel voorsprong dat ik hem niet gezien heb. Ik heb daar een bekertje stilstaand opgedronken en in de vuilbak gegooid, toch zo'n 10sec "verloren" en niemand gezien achter me. Dan kwamen er meer single track stukken. Voorlopig vatte ik deze nog voorzichtig aan, het was immers nog altijd vrij ver en het risico niet waard. Dan kreeg ik af en toe achter me twee man in het oog en ze bleven vrij goed gelijke tred houden.
Hier begon de race echt, naar mijn gevoel toch. Ik begon dan zo vanaf 8km te pushen en geleidelijk aan begon m'n voorsprong te groeien. Elke helling, elke afdaling en elk single-track stuk had ik het gevoel dat ik uitliep. Gewoon goed op techniek gelet en bergop mezelf niet op blazen, met resultaat. Aan de bevoorading had ik op een nieuwe tweede zo'n 200m voorsprong, toch een klein minuutje. Nadeel was dat ik deze athleet niet kon inschatten, ik had er immers niet mee samen gelopen. Dus wel een beetje onzekerheid. Dan kwamen we op een open plek het bos uit en volgde er een overzichtelijk stuk asphalt. Daar kon ik weer inschatten hoeveel ik had. 400 à 500 meter denk ik, geruststellend. Dus blijven doorgaan en vooral blijven genieten van het parcours.
Genieten dat ging zeker! Prachtige stukken bos met alles wat je van een trail-wedstrijd mag verwachten. Uitdagende afdalingen, echt wel m'n ding. Naar mijn gevoel is dat toch iets waar ik goed in ben, dan liefst nog single-track met lekker veel bochten. Zo'n lange rechte dubbele strook vind ik eerder lastig, dan moet je veel te veel afremmen en dan gaat op de duur pijn doen aan de enkels en de spieren. Tja, er moet van alles wat in het parcours steken hé. Later na zo'n 16km was er nog eens een stukje asphalt en daar kon ik zien dat ik zeker 600m voor lag want ik heb niemand achter me kunnen opmerken. Geen risico's meer nu, maar ik wou toch nog graag de 1u40min halen. Dus blijven doorgaan, maar de echt gevaarlijke stukken wat rustiger aangevat. Dat lukte zeer goed!
De laatste echte helling van de dag op 19km was dan nen echte wandelaar, daar kon je nu eens onmogelijk op lopen. Met je handen tengen de bergwand aan naar boven, ik schat zo'n 30% misschien wel meer..... Super Toch zeker als je een geruststellende voorsprong hebt. Nu zaten we weer op een hoogte en moesten we weer omlaag en hier heb ik toch af en toe geluk gehad. Het was niet van de poes tussen die takken en geulen. De diepe groeven werden dan nog eens bedekt door 40cm hoog gras, zeer ambetant. Blij dat dat stuk achter de rug was, nog wat uitbollen langs het hindernissen parcours en ik zou er zijn. Ware het niet dat ik net voor de bruggetjes en trapjes in een klein afzonkje m'n enkel opsloeg.
Direct vreesde ik dat ik niet meer kon gaan. De eerst volgende meters was het zwaar pikkelen, dan een iets vlottere strompel. Dan zéér voorzichtig over alles (trappen, putten, brugjes) over, daarna weer opgepikt in een voorzichtig drafje. De laatste rechte lijn en als eerste binnen. Raar gevoel, zo winnen. Je bent wel trots, maar omdat er niet zo'n zware tegenstand was voelde het niet echt enorm bevredigend aan. Soit, daarna begon het schransen. Wat een bevooradingbuffet aan de aankomst. Te veel om op te noemen, fruit snoep, drank, alles erop en eraan. Geen snufjes als sportdrank, maar allemaal simpele dingen van de supermarkt. Leuk!
Dan volgde er nog een serieuze domper op de mooie dag. Na zo'n half uurtje wachten op Carmen kwam er een loper aangespurt, druk met z'n armen zwaaiend, teken doende dat er iemand in problemen was gekomen iets terug op het parcours. Verwarring alom, de mensen van de EHBO, gingen direct die richting uit. Het was echter niet duidelijk wat er aan de hand was, maar toen riep iemand dat het echt ernstig was en dat ze moesten lopen. Ik begon een beetje schrik te krijgen dat Carmen er lag, ze moest immers zo ongeveer gaan aankomen. Snel vernam ik dat het over een man ging, dus was dat al van m'n hart af. Toch blijft het een raar gevoel wetende dat er iemand op 150 meter van je gereanimeerd wordt. Er was dus een persoon van gemiddelde leeftijd bezweken onder de inspanning op het laatste rechte eind. De mensen van de organisatie hadden goed gereageerd en direct de nodige instanties verwittigd. Iets na dat alles kwam Carmen dan aan, haar tijd ben ik vergeten. Ze vertelde me hoe het er aan toe ging bij die persoon en eerlijk het zag er niet goed uit. Een tijd je later kwam de ziekenwagen terug voorbij en werd de wedstrijd geneutraliseerd. De loper was overleden en moest op gehaald worden door de begrafenis ondernemer. Op dat punt moest de eerste van de marathon nog aankomen. Iedereen die z'n ronden volmaakt had mocht niet meer vertrekken voor een volgende. Achteraf gezien zeer begrijpelijk, als je zo moet passeren waar iemand ligt die net overleden is. Ook uit respect voor die persoon, die ongetwijfeld gestorven is tijdens iets wat hij graag deed. Dat dat een troost mag wezen voor zijn nabestaanden. Hierbij ook mijn medeleven voor diegenen die achter blijven. Ook wil ik m'n steun betuigen aan de organisatie en hen willen benadrukken dat hun niets verweten kan worden.
Nu al een dagje terug thuis van een weekendje zaligheid in de Ardennen. Een goede 100km rijden en jezelf in een andere wereld bevinden, wat is België toch mooi eigenlijk. We waren naar Hony/Esneux getrokken naar camping http://www.lesmurets.be/ , een kleine gezellige kampeerplek met super vriendelijke uitbaters. Ik had ook net onze nieuwe aanwinst afgehaald en kon hem dus in een keer een weekendje testen, een Toyota Hiace camionette. Het weer was zoals overal in deze contreien dit weekend, warm.....HEET zelfs. Je hoort me niet klagen hoor, het was zalig. Wanneer het wat te warm werd doken we de Ourthe in en dat gebeurde dus regelmatig. Ook heerlijk gegeten! Twee keer BBQ, één keer traditioneel en één keer pasta met boontjes en kippeworst klaargemaakt op de rooster. Bij thuiskomst dan nog snel langs de winkel geweest voor mosseltjes..... nog een keer mmmmmm heerlijk. Dan verzwijg ik de vele ijsjes 's avonds nog. Sssst, over het zondigen gaan we zwijgen hé. We hebben eigenlijk gewoon een heel weekend lang in een roes geleefd. Het moet niet altijd een hotelvakantie zijn, met een paar dagen goed weer en een tentje zijn wij al lang tevreden.
Lopen dan, ja dat hebben we ook gedaan. Ik zelfs twee keer ginder. Zaterdag hebben we thuis nog een training in de Beeltjens afgewerkt maar vlak daarna zijn we dus naar de Ardennen getrokken. Zondag heb ik eens speciaal gedaan met een tocht naar La Roch au Faucons, de valkenrots. Een zeer mooi en uitdagend parcours met een kilometer in waarin ik 110m hoogteverschil moest overbruggen, stijgingspercentage van gemiddeld 11% dus. Dat kan al tellen qua trailtraining. Het was genieten ginder, mooie en leuke paden, een prachtig kader, veel fauna rondom, kortom een verrukkelijk loopje. De cijfers: 14.3km in 1:22:45 met 295m hoogteverschil. Geen hoog tempo, maar door de hellingen toch vrij pittig Zondag heb ik dan de Beide oevers van de Ourthe verkent richting Esneux en weer terug. Onderweg langs het onverhard pad aan de Westkant ben ik dan een keertje op mijnen totter gegaan. Op een grote schuine vlakke rots had ik onverwachts geen grip en ben ik dan onderuit geschoven. Pardoes op m'n drinkebus, waarvan ik de ganse inhoud dan in m'n gezicht kreeg. Verfrissend dat wel maar niet echt handig dat je na een kwartier al al je vloeistof kwijt bent. Gelukkig niets geblesseerd en kon de tocht weer verder, ik moet er niet aan denken dat ik daar iets gebroken had. De cijfers van Zondag dan: 11.6km in 1:01:30 met 160m hoogteverschil.
Nu is het uitkijken naar de halve marathon van Birkenfeld, http://www.baerenfelslauf.de De wedstrijd is eigenlijk één rondje van de ultra-trail van 64,8km die ik vorig jaar heb gelopen. Ook dit jaar doen ze die afstand weer, maar ben er voor het moment niet klaar voor. Dus nemen we de korte afstand en gaan we eens voor een goede eindklassering. Top5 misschien wel top3 moet zeker mogelijk zijn. Het wordt afwachten hoe ik het zware parcours kan verteren. Ik ga zo lang mogelijk proberen aanpikken bij de kop van de wedstrijd en dan zien waar ik uitkom. Duimen jullie voor me?
Ik kon het toch niet laten, normaal was het niet de bedoeling om een wedstrijdje te lopen. De benen voelde echter goed en ik had er danig zin in. Het weer viel gezien de omstandigheden ook nog mee dus waarom niet. Het was een beetje overtrokken, maar nog steeds zeer warm. Dit was in ieder geval beter dan wanneer dat de zon vrij spel gehad zou hebben. Ik was vrij vroeg ter plaatse en al snel bleek dat de omkomst niet massaal zou zijn. Des te beter voor mij want de winnaar zou een reisje Alpe d'Huez mee naar huis kunnen nemen. Niet dat ik daarvoor gekomen was, maar dat speelt toch mee in het achterhoofd. Na wat twijfelen besliste ik dan noch om te starten in bloot bovenlichaam, nummer dus op het broekje gespeld. Op de borst had wat pijnlijk geweest. De zon scheen toch niet te fel, dus schrik om te verbranden moest ik niet hebben. De race dan. De start liep niet echt super enthousiast, vrij behouden eigenlijk. Al snel vormde zich een klein groepje van een zestal snelle mannen, waaronder ik. Bij de opwarming had ik het parcours al verkent en na de startstrook en het gedeelte door de wei kwam een verhard stuk weg. Daar volgde ik de rest goed, maar kwam het tempo er pas echt goed in. Eerste kilometer in 3.10, super snel.... proberen volhouden dus. Toch voelde dit niet echt aan alsof ik op de limiet zat. Bij het ingaan van het bos, het moeilijke gedeelte, nam ik even de kop over. Ik wou er zeker van zijn dat ik een goed zicht had op waar ik m'n voeten moest zetten. In het bos lag het er heel verradelijk bij namelijk, zelfs gevaarlijk te noemen. Het duurde echter niet lang voor Gino van Steenbergen, die de 10km liep, overnam en dus was ik m'n zicht snel kwijt. Doordat ik niet al te veel risico wou nemen moest ik dan een gaatje laten vallen en kwam Nick Renders me voorbiij. Hij pikte vlotjes bij Gino aan en ik bleef op zo'n 10m hangen. Bij het uitkomen van het bos kreeg ik dan weer een lichte bries op kop en probeerde ik de meters naar de kop goed te maken. Het parcours liep hier wat makkelijker. Toch kwam ik niet echt snel dichterbij, dat sloeg een beetje tegen. Na een klein kilometerje doorduwen kon ik dan toch even profiteren van het kopwerk van die twee sterke mannen. Het duurde echter niet lang voor we terug het bos indoken en ik terug meters moest laten. Het was moeilijk om tempo te houden na zo'n snelle eerste helft, achter mij volgde Sus Renders nog en ik wist niet welke afstand hij gekozen had. Het omkijken kon dus beginnen, ik kreeg hem er niet af. Bij het uitgaan van het bos bleek ik dan niet zo ver achter te liggen op Gino en maakte ik van hem een doel. Beter om vooruit te kijken dan altijd maar te vrezen voor je plek. Ik kwam stilletjes dichter tot op 5m misschien en dan was de finish er al. Zo'n 20 à 30 meter voor me was Nick al de meet gepasseerd. De 5.35km in 18:05 afgelegd 17,75km/h, wederom sneller dan de vorige keer. Wel ondanks de hitte niet enorm afgezien en toch weer een PR gevestigd. Nu duimen voor volgend weekend, ik ben redelijk in vorm alleen het gewicht zou nog een kilootje minder kunnen. Ik hoop op een top-3 plaats in Birkenfeld, maar wordt natuurlijk afwachten hoe sterk de concurrentie zal zijn. Makkelijk belooft het in ieder geval niet te worden.
Eindelijk! Na maanden van bloed zweet en tranen tijdens onze verbouwingen is het ons nog eens gelukt om een wandeling te lopen als duurloop. Ik had er eentje uitgepikt in Holsbeek voor onze lange duurloop af te werken. Goed wetende dat de omgeving daar zeer te pruimen is, met het Bleekbos en zeker het Chartreuzebos als uitblinkers. Ik heb echt lopen genieten van de uitzichten en de mooie paden. Het eerste stuk was al direct vrij heuvelachtig, en bleef ook wel zo'n 20km echt zo, om dan de laatste 10km wat uit te vlakken. Hoewel de heuvels later niet meer zo pittig waren. Over de gehele afstand zat er een hoogteverschil van 271m, gemeten met m'n nieuw speelgoed. Hebben namelijk net een Garmin Forerunner 310 xt aangeschaft. Enfin, die heuveltjes begon ik op het laatst wel te voelen, het kon ook aan de warmte liggen. Toch het resultaat bleef hetzelfde, zware benen. Na 29.8km was ik terug aan de auto en daar heb ik dan nog een 800m uitgelopen op sandaaltjes. Ja, in navolging van het boek dat ik aan het lezen ben (Born to Run), toch ook maar eens uitgeprobeerd. Anton Krupicka doet dit ook regelmatig na z'n lange duurlopen, maar nooit meer dan 5km. Ik denk toch niet dat je er slechter van gaat worden, zoals men predict kan ik me echt wel inbeelden dat dit goed is voor de spierontwikkeling van voet en onderbeen. Alleen zal ik dit zeer rustig moeten opbouwen. Blootvoets zie ik echter niet goed zitten, zal altijd wel met sandaaltjes zijn. Soit, de laatste week van m'n basis-opbouwperiode zit er nu op. Voor 3 maanden lang heb ik vooral erop gelet om m'n basis te verbreden. Telkens naar weken van 110km toe gewerkt om daarna weer terug op te starten van 85km. Hiertussen heb ik ook heel wat snelheidswerk gestoken en dat heeft, zoals jullie eerder al hebben kunnen lezen, geloond. Nu is het enkel nog afbouwen naar een symbolische afsluiter van deze periode in Birkenfeld. Een halve marathon trail met goed 500 hoogtemeters, waar ik vorig jaar nog een ultra over 3 rondan van dit parcours heb gelopen. Daarna gaan we erweer tegenaan richting Eindhoven Marathon voor een snelle marathon. Eventjes nog over het warme weer dan. Wel, ik moet zeggen dat ik er meer, zelfs veel meer van kan genieten dan andere jaren. Toen ging me dit gewoon niet goed af en nu kan ik zelfs genieten van een loopje op de middag. Waar die ommekeer vandaan komt moet je me niet vragen hoor, maar ben toch blij dat die er wat gekomen is. Nu maar hopen dat ik geen afkeer krijg van de koude temperaturen in de winter.....
Link naar Garmin gegevens: <iframe width='465' height='548' frameborder='0' src='http://connect.garmin.com:80/activity/embed/38347893'></iframe>
Ja, het zijn tegenwoordig drukke tijden op wedstrijdgebied. Die korte races vergen dan ook een véél kortere herstelperiode dan bij het ultralopen en bijgevolg dat er dan wat meer competitief gelopen kan worden. Dit weekend stond dus de laatste wedstrijd van ons 3-luik op het programma, drie vrijdagen na elkaar hebben we dus het beste van onszelf gegeven. Nu was het de beurt aan Ramsel, na Varenwinkel en Blauwberg, de eerste in ons eigen Bergom hebben we gemist doordat we op Pinkpop zaten. Wel een beetje spîjtig, maar kom zo'n pinkpoploopje tussen de festivalcampings was zeker ook te genieten. Enfin, Ramsel dus, we zouden als afsluiter van die drie weken kiezen voor de 10km om zo toch een beetje opbouw te hebben naar ons uiteindelijk doel van het voorjaar in Birkenfeld, een halve marathon trail. Vooraf wel wat twijfels over tot wat ik in staat zou zijn, 37.30 was m'n eerste gedacht. Dan liep ik zo goed in Blauwberg en zag ik een tijd tussen 36 en 37 wel zitten.... Ik heb e gewoon voorgenomen me te laten meevoeren in de wedstrijd en een beetje m'n hartslag in het oog te houden. De Routeloop is namelijk een zeer snelle wedstrijd waar veel rappe mannen naar toe komen en wie weet kon ik daarvan wel wat profiteren. M'n vader z'n verwachtingen waren hoog gespannen na de podiumplaats van vorige week en dus waren hij en m'n moeder nog maar eens afgereisd naar de verre Kempen om te komen supporteren. Hij dacht iets in de richting van een 20e plaats, maar met zo'n stek deelnemersveld was ik daar nog niet zo zeker van. Ik had echter nog een troef achter de hand, m'n nieuwe schoentjes! Deze week nog langs de Runners geweest in Duffel voor een paar wedstrijdschoenen, Saucony Fastwich. Man! die dingen wegen dus echt niets hé. Ze mochten een dagje later al meteen gedoopt worden tijdens de 10km, ideale afstand om ze in te lopen. De wedstrijd zelf dan, de start was naar mijn gevoel vrij traag.... kan komen omdat er bij de 5km wedstrijden, die ik de afgelopen weken gelopen heb, altijd een spurt werd getrokken om goed geplaatst te zitten bij de eerste bocht. Nu zat ik in zo'n 25e positie schat ik tegenover top-5 in de vorige weken. Rappe mannen, dus zou ik me niet meteen vooraan moeten moeien. Gewoon een goed tempo gezocht en aangepikt bij een aantal mannen voor me. Al snel vielen enkele overenthousiastelingen af en liep ik stevig top 20. Het parcours bestond uit 4 ronden van 2.5km, ideaal om in te schatten waar en wanneer je wat moet doen. Het ging ook snel, op een niet super makkelijk parcours. Een vrij bochtig gedeelte met een grote rechte lijn over de "route", ook zat er een passage in over een brugje van zo'n 5m hoog. Niet super snel, maar zeker niet traag. De eerste ronde had er zich rondom mij een groepje gevormd met een paar gekenden van de buurt. Gerry en Gille kregen heel wat aanmoedigingen en dat maakte de passage over de route toch telkens zeer leuk. Net een mini kasseistrook in Parijs-Roubaix! De tweede ronden ging Gerry er vandoor en bleef ik achter met Gille en enkele andere lotgenoten. Die Gille had wel een ambetante stijl, hij hield geen vlak tempo en dat maakte het wel een beetje lastig. Zo lopen met snokken ben ik niet echt gewoon, toch niet als ik de grillen van een ander moet volgen. Dan naar halfweg toe hem ook enkele meters moeten geven. Die had ik in ronde drie dan snel weer goed gemaakt en samen gingen we dan op zoek naar de voorliggers. Ik voelde me nog altijd super en nam ook meer initiatief nu, meer kopwerk dus, hoewel Gille ook zeker meer dan zijn deel heeft gedaan. We pikten regelmatig eentje op en soms konden deze volgen en andere moesten lossen. Gerry hadden we ondertussen ook weer bijgehaald. Ondertussen was het dubbelen van de mindere goden ook begonnen en dit maakte het wel lastig om goed in groep te blijven lopen. Moeilijk om in het zog te blijven en lastig om telkens die meters te moeten goed maken. Dus, nam ik een risico en besloot om 2km aan te zetten voor een versnelling. Eerst op kop van de groep om ze dan meter na meter te zien achterop geraken. Nu werd het echt wel druk en om de smalle route moest ik regelmatig roepen om door te kunnen, gelukkig hadden ze respect voor me en deden ze hun best zo goed mogelijk opzij te gaan. De laatste keer over het bruggetje en dan goed aanzetten bergaf (of brugaf?) Ik kwam in de laatste rechte lijn en kreeg de klok in het oog..... Nog een goede aanzet om onder de .....35 minuten!!?!?!... te eindigen. Absurd snelle eind tijd van 34.46 en als 11e!!! op 391, 17,25km/h. Niet te geloven, hoe goed het gegaan was. Oorzaak van deze immense progressie van de afgelopen weken? Pfff, kleine dingen misschien? De intervals die goed lopen, goed evenwicht gevonden in trainingsarbeid? Ja, misschien de rode bieten kuur die ik doe nu, had eens gelezen dat dit de uithouding met 10% zou verbeteren. Bijgevolg eens geprobeerd en heb zeker niet te klagen, of het nu daar aanlicht.... Dan de schoenen zullen er in Ramsel ook wel voor iets tussen zitten, voelden enorm licht en soepel aan. Alleen met de opwarming een licht branderig gevoel aan de voorvoet. Echter geen last van gehad tijden de race, op onverhard wel iets mindere grip wat vrij normaal is. Achteraf ook wel meer last van de kuiten, waarvoor men mij in winkel gewaarschuwd had. Toch zeer tevreden over de schoen voorlopig, wordt alleen bekijken tot welke afstanden ik ermee kan gaan. Na 10km al stijve kuiten, het is te hopen dat dit met een marathon niet te erg door gaat wegen tijdens de race zelf. Nu is het even een weekje zonder wedstrijd, maar wel weer een week waar ik over de 100km zou moeten gaan. Ook gaan we de komende weken iets meer heuvelachtig terein opzoeken om onszelf voor te bereiden op de trail in Duitsland. Misschien dat we op 09/07/10 nog eens een kort sprintje van 5km lopen op de Kapellekesloop in Ramsel, wordt wat bekijken hoe de beentjes de zware week verteerd zullen hebben. Een week later staat de Bärenfeldstrail dan op het programma, weer zoiets waar ik niet van weet wat ik moet verwachten. Een vrij intens parcours van 21.4km met zo ongeveer 500 hoogtemeters, afgaande op de winnaars van andere edities met tijden tussen 1.30 en 1.40. Denk ik tich niet kansloos te zijn, top 3 tot 5 wordt zeker het doel. Het is natuurlijk altijd afwachten hoe sterk het deelnemersveld is.
Ik leef nog hoor, maar momenteel heb ik ofwel geen tijd of geen zin om een berichtje te typen. Nu doe ik nog eens mijn best se. Ik zal beginnen bij vorige week vrijdag. Daar liep ik 4,8km op de langdonkenloop in een tijd van 23m45s = 12, 2km/h Dan waren er de duurloopjes die mooi rond het fort 8 in hoboken werden gedaan in het weekend. Maandag tijdens de interval liep het mis... Ik voelde me helemaal niet goed, het ging echt niet en dan ben ik maar na 40 minuten gestopt... Bij thuiskomst was mijn maag helemaal overhoop met het gevolg dat ik moest overgeven... Dinsdag was mijn rustdag. Al goed! Woensdag ging het al vele beter al ervaarde ik wel dat ik nogal vermoeid ben. Ik liep 1u30 richting averbode langs de herseltse heuveltjes, mie maan en den hulst. Donderdag had ik normaal rust, maar doordat ik maandag maar 40 minuten had gelopen, ben ik toch maar 40 minuten aan een rustig tempo gaan lopen. Gisteren dan stond er de Kruistocht in Blauberg op het programma. Ik heb nog steeds geen nieuw sporthorloge sinds ik deze kwijt speelde op de trein... dus ook deze keer op gevoel gelopen. Ik had wel het gevoel dat het me veel beter af ging dan de week ervoor. Het parcour was niet zo makkelijk, want je kwam vaak los zand en af en toe een heuveltje tegen. Ik liep niet echt in een groepje, maar ik merkte dat er wel wat kinderen rond mij liepen. Echt ferm wat zij kunnen. Ik kwam aan op 24m47s = 12,7km/h. Michael had gehoord dat het geen 5km was maar 5,25km. Dus ik was kei content!! Deze ochtend stond ik op met een rare pijn in mij knie.... Ik ben toch maar gestart met mijn duurloopje van 1u40m en tijdens het lopen had ik niet zoveel last. Ik heb vooral last bij het plooien van mijn knie bvb met de trap op gaan. Toch nog bekijken of de pijn niet erger wordt. Echt raar, want ben niet gevallen of heb mijn knie niet gestoken. Beetje afwachten.
Volgende week woensdag start mijn les massagetherapeut. Vandaag ben ik een trollykoffer gaan kopen om al mijn spullen in te stoppen, want ik moet wel wat meenemen. En in de Itek te leopoldsburg ben ik vandaag een massagetafel gaan kopen. Deze stond daar nu 79 ipv 159 en eigenlijk was dat al goedekoop. In de studentenwinkel van school zelf was de goedkoopste 220 geloof ik dus heb ik nu wel een koopje gedaan.
Wat ook nog op mijn aankooplijstje staat is een nieuwe sporthorloge. Waarschijnlijk nemen we een garmin. Michael en ik zullen dan onze horloges delen
Carmen
Nu is het aan mij. Afgelopen week is eigenlijk quasi perfect verlopen, een rustig weekje van 7uurtjes training. Dus ik zou eens wat kunnen rusten tussen de trainingen. Na, maandag intervaldag dan toch, die verliep weer super. Alle interval van de 8 x 800m onder of gelijk aan 2.50, buiten eentje van 2.52, de laatste zelfs 2.38. De andere trainingen van de week heb ik doelbewust wat rustiger gehouden, zoals gezegd, herstel was eens nodig. Gisteren was het dan weer tijd voor een 5km wedstrijdje, dit keer in Blauberg, een kleine 5km van onze woonst. De temperatuur was al een pak aangenamer als vorige week en dat is toch al wat aangenamer. Het parcours eerst een keertje verkend, door de volledige ronde van 5.25km te lopen als opwarming. Zo kon ik de lastige punten al wat inschatten en al nadenken over waar ik zou kunnen toeslaan. Het beloofde zeker niet gemakkelijk te worden, want het parcours was niet van de poes. Volledig onverhard, bosgrond, wortelt, putten, los zand, krappe bochtjes en stukje single track. Op joggings.be stond aangegeven dat het heuvelachtig was, maar dat was lichtjes overdreven, hoogstens een beetje vals plat. De startstrook is hier ook altijd lastig, een rechte lijn van 100m en dan een krappe linkse bocht. Dus spurten om een goede plek te hebben vanaf het begin. Dat lukte ook, als 6e door de bocht en direct mee in het tweede groepje. Dat hield er een geod tempo op na, ik kon zonder echt diep te moeten gaan goed aanpikken. Zat goed uit de wind en zo toch een 1.5km kunnen profiteren. Ondertussen had Dirk Coenen zijn compagnon Tom Thiels achtergelaten en werd plaats nummer 2 een mogelijkheid, wel moest ik daarvoor een gat van 50m dichtlopen. Na het lichte gedeelte valsplat bergop kwam een klein afdalingetje en daar heb ik het groepje achtergelaten. Even gebruik gemaakt van de zwaartekracht om meters te winnen. Het duurde toch nog even voor ik Tom te pakken had. Dus even bekomen in zijn zog, het tempo lag aanvaardbaar. Dus ging dat nog wel. Dan kwam het stuk los zand en hier deelde ik een prikje uit, bij de verkenning wist ik dat ik rechts moest houden om zo goed mogelijk te kunnen blijven gaan. Tom zigzagde van de ene naar de andere kant en dat moet toch krachten gekost hebben. Toch bleef hij eraan hangen. Nog even op kop gebleven en dan gevraagd om terug over te pakken, dat deed hij vrijwel direct en niet al te fors. Dus zonder al te veel moeite op naar de volgende plek voor een prik. De bochtjes bij de oversteek van de weg was de plaats waar ik overnam en dan zorgen dat ik bij de single track eerst zat, om daar dan vol de bochten in te gaan en het rechte stuk wat te hinderen/inhouden. Bij het opkomen van het bredere stuk weer vol door de bocht en ik had toch zo'n 5 meter. Tom kon deze echter vrij snel dichtlopen. Dan gingen we de laatste kilometer in en nam hij over en dreef het tempo langzaam op. Ik was er niet rauwig om want hier zat de wind goed op kop en kon ik dus vrij goed schuilen. Op 500m gaf hij er nog een rukje aan, maar nog steeds gaf ik geen krimp. Ik had het plan te versnellen net voor de laatste bocht om daar eerst door te komen en te sprinten voor zilver , het mocht echter niet zijn. Net voor ik wou aanzetten, ging Tom en kon ik niet aanpikken. Hij was definitief vertrokken. De laatste honderd meter dan nog rustig uitgebold en m'n derde plaats veilig gesteld. Op het podium, met twee flesjes wijn als cadeau. Niet slecht voor een vrijdag avondloopje. Na de wedstrijd nog 6.3km uitgelopen langs de nete ook. Nu vandaag ook alweer een uurtje op stap geweest en heb totaal geen last van zware benen. Dat beloofd voor Ramsel volgende week, benieuwd hoe ik het er vanaf zal brengen op de 10km. Ik dacht 37.30 voorop te stellen maar met de 17.55 op 5.25 van dit weekend zou ik misschien wat ambitieuzer moeten zijn. Onder de 37minuten? Ken het parcours in Ramsel ook niet, weet wel dat het volledig verhard is, dus sneller, maar ook dat er een brug/heuvel inzit. We zullen wel zien waar ik eindig. Bijgevoegd: Foto van het podium: 1e Dirk Coenen 2e Tom Thiels 3e ikke Iederee, dezelfde prijs, dus waarom zou ik eerste moeten worden
Nu is het weeral even geleden dat ik m'n blog nog eens heb bijgewerkt. M'n schema van de twee afgelopen weken zal ik jullie even schuldig moeten blijven, ik zit namelijk nu bij m'n ouders en kan hier niet aan m'n gegevens aan. Ik kan jullie echter wel vertellen hoe het weekend gelopen is. Het was nog eens een druk weekendje, niet alleen op loopgebied. Vrijdag avond stond er nog eens een wedstrijdje op het programma, de Langdonkenloop in Varenwinkel. Een kort sprintje van 4,84km op een geaccidenteerd parcours met veel bochten, veel onverhard en slecht te belopen weg. Ik ben niet aan het klagen hoor, het was geweten dat dit zo ging zijn. Vorig jaar heb ik Carmen hier al eens begeleid. Doordat de afstand iets korter dan 5km was hoopte ik deze keer eens goed onder de 18 minuten te kunnen duiken. Gezien het parcours en de weersomstandigheden was dit echter geen zekerheid dat dit ging gebeuren. Ik had geen echt super gevoel voor de wedstrijd, maar daar zal de warmte wel voor iets tussen gezeten hebben. Bij de start was het even dringen en ik kon als derde de lastige bochten combinatie aanvatten na de eerste rechte lijn. Dirk Coenen snelde er al van bij het begin vandoor, van hem weet ik dat hij buiten cathegorie is voor mij en heb hem dus bij gevolg laten lopen. Van de rest had ik geen idee, dus heb ik daar zo lang mogelijk bij aangeklampt. Na de eerste korte ronde van ongeveer 1600m moest ik dan stilletjes aan een paar meter laten op een groepje van 3 atleten. Ik wist dat er een paar niet ver achter zaten en heb dan geprobeerd zeker niet stil te vallen. Doordat ik m'n horloge bij de start was vergeten op te zetten, wist ik ook niet goed wat ik aan het doen was qua tijd en heb ik dus zuiver op het gevoel af moeten gaan. Na zo'n 3.5km kwam er dan een achtervolger bij me. Die heb ik dan zo'n 500m proberen af te houden, maar ik had al snel door dat dit geen zin had. Dus heb ik hem laten gaan. De lastige strook met korte bochtjes en het lange gras rond het vijvertje deden me nog wat meters verliezen op plaats vijf, zelfs zoveel dat iemand met een ferme suicidale eindspurt de zesde plaats nog van me afnam op de eindmeet. Ik baalde er echter niet om, na zo'n inspanning nog gaan spurten, ik ben er nooit voor geweest. Niet goed voor de spiertjes en het blijft voor mij enkel een training. Ultralopen is het doel en geen 5km of van die korte dingen. Dus 7e geworden met een tijd van 17minuten rond op een afstand van 4.84km.
Zaterdag was het dan weer vroeh tijd om op te staan. Het pikte wel wat, want door de uitrijking van de getuigschriften van de avondschool lagen we eigenlijk wel wat laat in ons bedje. Reveille om 6 uur, je moet er wat voor over hebben. Ik had om half 8 met Wendy afgespoken in Geel en met Gert om 8uur in Wommelgem, dus alles moest een beetje gepland verlopen. We zouden naar Torhout trekken voor de eerste training van de ABC-loopgroep. Zoals al eerder vermeld, een groep begeleid door de vzw ultramarathon met als oog beloftevolle athleten te coachen naar een beter tijd en/of prestatie in het ultralopen. Het Belgische niveau terug wat op te krikken. Torhout ligt dus wel dicht bij het zeetje en ik hoopte erop dat er geen file zou zijn, wat gelukkig ook niet het geval was. De training zou uit twee delen bestaan, een lactaattest en een crescendo-duurloop. Het was in ieder geval tof de groep nog wat beter te leren kennen en weer een paar nieuwe mensen te leren kennen. Vooral ook om weer heel wat op te steken, niet altijd spectaculaire ding, maar simpele weetjes. Ik kan er ook eens praten met lotgenoten, die me dus verstaan als ik het over lange afstanden heb. Als ik in het gewone leven met iemand over lopen praat, dan snappen ze meestal niet goed waar ik mee bezig ben. Ze hebben wel ontzag voor wat ik doe, maar begrijpen, nee. Dat heb je op zo'n initiatief dus wel. Eerst dus de lactaattest, voor mij een eerste keer. Had dit namelijk nog nooit gedaan en was wel benieuwd. Uiteindelijk werd er gekozen voor een formule waarb Oij we 5 herhalingen van 1200m moesten doen aan telkens een hoger tempo. Na iedere herhaling werd er bloed afgenomen en getest en samen genoteerd met de hartslag. Aan de hand van die uitslagen, ga ik een van de komende dagen trainingsadvies ontvangen. Het kan wel zijn dat de uitslagen wat vertekend waren door de hitte, het was 28°C, niet echt ideale testomstandigheden. Ook niet voor de duurloop erna. Met de lactaattest in de benen en de wedstrijd van vrijdagavond, de dag ervoor, hoopte ik toch dat ik niet uit de boot zou vallen. We zouden beginne aan 5.10 per kilometer en dan na 10min naar 5.00 dan om de 20 min 4.45 ; 4.30 ; 4.20. Dat laatste interval zou uitdraaien op een 4.15, maar voor de rest ging alles vrij goed volgens plan. Ik heb alles goed kunnen meedoen, alleen dat ik na 1u30 twee/drie enthousiastelingen heb moeten laten lopen. De verzuring en de hitte werd me iets te zwaar. Al bij al heb ik het er nog goed vanaf gebracht, want er zijn er verschillende die door de hitte hebben moeten uitstappen. Na 20.2km en 1u34 stonden we terug aan het begin punt, we hadden de lus van het parcours van de nacht van Vlaanderen verkent. Je zou denken een vlak parcours, maar schijn bedriegt toch. Niet dat het enorm heuvelachtig is, maar die stukjes vals plat zullen je wel pijn kunnen doen na zo'n 70 à 80 kilometer. In ieder geval niet direct iets voor mij, eerst Winschoten proberen. Dat is een wedstrijdje overdag en ik denk dat dat me beter gaat bevallen voor een eerste keer.
De trainingsresultaten volgen later volgende week nog, beloofd!
Het is weer even geleden voor ik nog een blogje heb gepost. Het is een beetje door tijdsgebrek denk ik. Ondertussen ben ik nog steeds aan het blokken, maar het is vooral tijd en zin om te bloggen dat ik wat mis. De laatste twee weken is er in mijn schema nog wat veranderd. Michael heeft er intervals in geplaatst. Om eerlijk te zijn is het niet zo mijn ding. Ik weet niet hoe het komt, maar de snelle toeren gaan naar mijn gevoel niet hoe het zou moeten... Ik probeer me te motiveren om het goed te doen, maar zal toch nog beter mijn best moeten doen denk ik. Volgende keer beter??
Vrijdag staat er een 5km wedstrijd op het programma. Ik ben eens benieuwd. Het is al een hele tijd geleden dat ik me nog waagde aan deze afstand. Uit ervaring weet ik wel dat vrijdagavond niet zo'n mijn dag is om een wedstrijd te lopen. Maar ik zal toch mijn best doen om een PR te lopen.
Wie ook op FB zit, heeft misschien al gelezen over mijn nieuwe plannen. Ik heb me ingeschreven voor de opleiding "gezondheidsconsulent". 16 juni start ik met het eerste opleidingsonderdeel "Massagetherapie". Ik kan elke module starten wanneer ik wil en op mijn eigen tempo. De opleiding is wel helemaal iets anders dan wat ik op hogeschool heb gedaan of wat ik nog als beroep doe. Ik hoop ooit in bijberoep misschien te starten als consulent of toch al zeker de massage. Ik maak dus al reclame
Wat omvat nu de opleiding gezondheidsconsulent: - Welnesswetenschappen: anatomie en fysiologie - Praktische psychologie: de werking van menselijke hersenen en de gevoelswereld - Relaxatie- en meditatietechnieken: chakra therapie, tachyon therapie, moxa therapie, kruidenstempelmassage, marma massage en meridianen en vijf elementenleer - Voedingsleer: afslankingsconsulent - Natuurlijke cosmetica (aromatherapie) - Bachbloessemtherapie - Massagetherapeut
Ja ik ga nog drukke tijden te gemoet, maar ik zie het echt wel zitten. Uiteindelijk beslis ik zelf wanneer ik een bepaalde module doe. De technieken zijn vaak opleiding van een dag die ik in het weekend kan volgen. Ik hou jullie zeker op de hoogte van het verloop van alles. Ook Duits zal ik blijven volgen. En bedrijfsbeheer is ook iets dat ik hopelijk snel nog kan volgen, want dan kan ik van start gaan. MAAR we zullen maar eerst starten bij het begin
Afgelopen weekend was het pinkpop tijd. Bij deze nog even wat sfeerfoto's. Zoals je op mijn overzichtje kan zien, heb ik zondag een pinkpoploopje gedaan. Daar ben ik gestart aan onze camping C richting festivalterrein en dan nog eens de berg van 'snowworld' op en terug. Ik denk dat de andere festivalsgangers ons gek verklaarde. Michael liep er ook, maar iets sneller dan ik.
Ziek (normaal geen training, maar ook training maandag niet ingehaald
93
19/05/2010
16,1
Saucony 2
Duurloop (12km/h + 2x 5min 14km/h)
1:20:00
12,075
04:58
85
20/05/2010
21,4
Saucony 2
7x Merode
1:40:00
12,840
04:40
94
21/05/2010
18,6
Saucony 2
Recuperatie + 10min 14km/h
1:30:00
12,400
04:50
113
22/05/2010
31,5
Saucony 2
8x Beeltjens
2:30:00
12,600
04:46
115
23/05/2010
16
Saucony 2
recuperatie
1:20:00
12,000
05:00
111
Er is weer heel wat gebeurd deze week. Het begon allemaal niet zo vloeiend, het virus dat me vorige week wat parten speelde gooide opnieuw roet in het eten. 's Morgens toen nog wel gaan lopen, maar daarna was het alsof ik leeg liep. Dus alles maar geschrapt en een dagje rust extra genomen. Daardoor wel wat moeten schuiven in m'n schema om toch m'n kilometers te halen. Het was zwaar, eerst nog met een vermoeid lichaam van de ziekte en naar het eind van de week vermoeide benen van de trainingen. Positief aan deze week, ik heb m'n eerste dertiger gelopen sinds Stein. Zal ik blij zijn dat ik weer volop kan uren kan kloppen tijdens m'n trainingen want ik mis die lange natuurlopen echt wel. Hoe het augustus is hoe beter. Wil er echt terug invliegen, ben super gemotiveerd! Wat de eerste marathon gaat worden na de zomer begint ondertussen een beetje een onzekerheid te worden. Ik wou graag Brussel en Kasterlee doen, twee zware wedstrijden met het oog op een goede trail winter. Nu door de selectie voor het ABC-project wil ik me volgend jaar niet te veel toeleggen op het trail-lopen en heb die trail wedstrijden voor de winter dan maar vervangen. Dus zijn die twee zware wedstrijden na de zomer ook niet echt nodig. Het alternatief zou dan op dezelfde datums Eindhoven en later dan Troisdorf zijn. Eindhoven is een snelparcours en zou me ideale omstandigheden kunnen bieden om onder de 3uur te duiken. Troisdorf is dan weer een zes uursloop, welke ik alleen wil lopen als de conditie in oktober echt top is. Alleen dan zou ik ht overwegen om hiervoor te kiezen in plaats van Kasterlee. Er is hier thuis ook nog duchtig gewerkt aan ons huisje. Het is al even geleden dat we daar nog over gerapporteerd hebben, maar bij deze dus. De badkamer is klaar, op de plinten en wat afkitwerk na. De keuken staat ook en daar moeten ook nog enkele dingetjes afgewerkt worden. Ben vooral fier op de vensterbank die ik samen met m'n vader in elkaar geknutseld heb. Plezant dat je zo mensen complimentjes hoort geven over je werk en dat je dan kan zeggen dat je het helemaal zelf hebt gemaakt. Het is lang geleden, dus werd het nog eens tijd voor wat foto's van de vorderingen.
Afgelopen week begon weer goed, alles zeer goed kunnen afwerken en niet te veel moeite gehad met tempo te houden. Nu Woensdag in Averbode wogen de laatste meters van de training wel door, donderdag dan tijdens de recuploop voelden de bovenbenen weer zwaar aan. Niets abnormaals zou je denken, dat gebeurt wel meer als je stevig aan het trainen bent. Dan vrijdag morgen als ik wakker werd draaide heel de wereld om me, ik dacht direct aan lage bloeddruk. Ik had de neiging tot overgeven en zelfs flauwvallen, allemaal van dat draaien, geen fut meer. Dus wat rustig aan gedaan en om 9uur naar de dokter. Die sprak van een virus, bloeddruk was goed (12over7), rust was het advies. Die dag dus niet meer gelopen. Bijgevolg dus ook geen wedstrijd in Meerhout, wat ik wel spijtig vond want had er m'n huidige conditie wel een willen testen. Nu duurt het nog tot 4 juni eer we nog eens in actie komen en dat op de Langdonkenloop, een korte snelle 5km. Zaterdag voelde ik me dan weer stukken beter en besloot er een lange training van te maken. De 120min van vrijdag op een dagje opgeschoven en daar nog 20 bijgedaan van de normaalgeplande zaterdagtraining en zo kon ik op weg voor een mooie echte lange duurloop. Was weeral even geleden dat ik zo'n afstand in de benen heb gehad. Het gaf me achteraf echt voldoening en het voelde echt niet zwaar aan, virus was nergers te bespeuren die dag.... Dan Zondag, s' morgens een vetloopje dat al bij al nog redelijk ging, maar dan 's avonds een wisseltempo training die maar ee, gewone duurloop is geworden. De fut zat er niet meer in en kon bijgevolg de moed niet opbrengen om mezelf nog extra uit te putten voor die versnellingen. Vandaag van het zelfde liedje een broek, geen fut, dwaas hoofd, nul motivatie.... Wel m'n ochtendloopje al achter de rug, maar de intervals die normaal vanavond op het programma staan trek ik toch zeer in twijfel. Zou ik ze morgen op m'n rustdag dan maar doen, of zou ik het interval laten voor wat het is en gewoon rustig een uurtje gaan loslopen nog deze avond. Ben eerder voor het tweede, dan kan ik morgen een dagje rusten en misschien het interval later op de week nog ergens inplannen. Zo blijf ik toch m'n beoogde kilometers halen zonder overslaan. Of toch beter complete rust en de avondtraining van vandaag schrappen en morgen ook nog een dagje rust laten, om dan woensdag terug erin te vliegen.... Ik ben hier niet voor. Enfin, ga eens kijken wat ik op het internet kan vinden over "een verhandeling schrijven", heb namelijk morgen het eerste deel van m'n bevorderingsexamen. Een ploegbaas bovenleiding moet dat dus kunnen volgens de hooggeplaatsten van de Lijn. Dat maar sinds twee jaar hoor, want daarvoor was dat allemaal niet nodig. Ik durf wedden dat meer dan de helft van diegenen die nu een gelijkwaardige functie uitoefenen, dat nog niet serieus kunnen. Soit, wel slaan ons er wel door!
Vandaag was het normaal nog eens tijd een wedstrijdje te lopen. Michael de 12km en ik de 8km in Meerhout. Michael voelde zich vandaag niet al te best en heeft dan vandaag maar gekozen om zijn loopschoentjes niet aan te doen. Dat vond ik ook het beste. Ik besloot dan ook maar om niet te gaan en dan hier in de buurt een goede training te doen. 3 toeren merode (2897m) en de laatste toer onder de 15minuten. En ik liep hem aan 14m24s. Dus missie was geslaagd.
Na de marathon was het wat stil bij mij, maar ik ben stilletjes terug beginnen lopen hoor. Ik heb wel wat last gehad van mijn scheenbeen en heb dan voor de zekerheid enkele dagen ontstekingsremmers genomen. De pijn was snel verdwenen en de kilometers werden opgedreven.
Michael heeft nu in mijn trainingen ook wat variatie in mijn trainingen trachten te brengen. Meer snelheid inbouwen. Voor Antwerpen deed hij dit niet. Hopelijk verteer ik dit allemaal.
Binnenkort start hier het herseltscriterium waar ik zo veel mogelijk aan zal meedoen. Enkel de eerste wedstrijd gaat niet, want Michael en ik gaan een weekendje Pinkpoppen in Nederland. In dat weekend gaan we trachten een "pinkpoploopje' doen. Ik ben benieuwd hoe we dat gaan klaren daar.
Voor de geïnteresseerden heb ik mijn trainingsschema toegevoegd van Antwerpen tot nu en ook de komende weken.
Nu zit ik wel nog met twijfels over mijn volgende marathon. Ga ik voor het zwaardere Brussel of ga ik voor het gezellige Eindhoven, waar ik kan meer kans maak op een PR?
Ik was er al een tijdje aan, aan het denken om dit te doen. Vanaf nu ga ik elke week m'n trainingsresultaten posten op m'n blog, kwestie van iedereen een beetje meer inkijk te geven in wat ik doe. Ik vond dit aanvankelijk nogal saai bij de meeste mensen, maar ik merk toch dat ik het bij sommige atleten interessant vind om te zien hoe zij zich voorbereiden op bepaalde wedstrijden. Zoals ik al in de titel liet blijken was het een week van ups en downs, eigelijk maar 1 down. De week begon goed met de intervals die super gingen alsook de woensdagtraining. Dan een ontspannend loopje naar het werk van bij m'n ouders thuis, een rustige training voor de wedstrijd van Tongerlo. Vrijdagochtend dan eerst nog een recuploopje gedaan van 40min en 7,2km om dan 's avonds m'n best te gaan doen inTongerlo. Daar zit hem den Down in m'n week. Heb totaal geen goed gevoel over gehouden aan die wedstrijd. Een 4km op 15:10 is op het eerste zicht nog niet zo slecht, maar als ik zag dat dit maar 15.8km/h was, dan sloeg dit echt wel tegen. Als je weet dat ik in Gijmel over 5km 16.4km/h deed en in Antwerpen over 16km 15.6km/h dan is dit gewoon niet goed. Waaraan lag het dan? Wel, het enige kleine puntje excuus dat ik kan inroepen, is dat ik m'n puffer vergeten was. Normaal geeft dat niet zoveel hinder op zo'n korte afstanden, maar ja. Dan kan het misschien aan het feit liggen dat ik nog niet het gevoel heb dat je moet kweken voor die afstanden. Ik kan moeilijk m'n snelheid inschatten en weetniet hoe ik moet doseren aan zo'n hoge tempo's. Ik denk achteraf bekeken dat ik niet helemaal voluit ben gegaan..... Raar, maar ik denk dat daar de hoofdreden ligt van die teleurstellende tijd. Oh ja, na 500m hong m'n hartslagmeter op m'n middel, dat had ik ook nog nooit meegemaakt. Daardoor ook niet echt kunnen zien hoe diep ik ging. Als die wel goed had blijven zitten had ik misschien wel gezien dat ik niet op m'n limiet zat, wat dus wel zo had moeten zijn. Enfin, we catalogeren het als een goede training, want daarvoor diende deze wedstrijd en daarmee zand erover. Dan meer goed nieuws, zaterdag een kleine "straftraining". Normaal een recuploopje, maar nu had ik er een licht tempostukje van 10min in gestoken. Vandaag liep het dan weer super, met maar 3.5uur slaap om 8u30 vertrokken in de Beeltjens voor een duurloop van 2uur. Bedoeling was zo'n 23.5 à 24km te halen. Na een ronde zag ik dat er misschien wel een rondje extra inzat en besliste ik vanaf die ronde de vier volgende passages een versnelling in te bouwen. Het liep echt lekker, mooi weer, lekker zonnetje, zo mag het bij alle duurloopjes zijn. Uiteindelijk 7 toeren in plaats van 6 gedaan en 25.8km afgelegd. Die versnellingen werden me aangeraden op de vergadering van het ABC-project en ik denk dat dit een geslaagd experiment geweest is. Morgen intervals.... 6x 800m PS: Ik heb m'n vroobereiding voor Brussel nog eens bekeken en heb de jogging van Namen er ingestoken. Een wedstrijd die ik supermooi vind en waar ik al lang eens wou lopen. Ik heb er namelijk nog nooit aan de start gestaan en dat terwijl Carmen er al 2 maal aankwam. Dus dit jaar ga ik naar alle waarschijnlijkheid ook eens ervaren wat het is om de citadel op te lopen......
Dit weekend dus zoals in vorig blogjes aangekondigd, naar de meeting geweest omtrent het ABC-project waarvoor ik uitgekozen ben. Wat houdt dit nu exact in.... Wel omdat het ultralopen wat in een dipje zit na een enorm goeie periode in de jaren 90 en begin 2000, wil men proberen door middel van de vzw ultramarathon.be een soort opleidingsproject starten. Hiervoor heeft men een aantal beloftevolle atleten gecontacteerd die opgevallen zijn in vooraanstaande ultrawedstrijden. Het is de bedoeling dat men doormiddel van begeleiding en het doorgeven van ervaringen ons beter zou maken. Ook is het de bedoeling om enkele keren per jaar samen te trainen en zelfs lactaattesten te voorzien tijdens deze trainingen. Ook kan het zijn dat er samen een uitstap geregeld wordt naar een wel bepaalde wedstrijd in binnen of buitenland. Ook kunnen we bij blessures bij hun terecht voor goede raad, waarheen we ermee best kunnen gaan. Wat zijn nu de doelen ervan.... Wel vrij ambitieus. Men sprak daar over tijden waarvan ik enkel nog maar gedroomd heb en zelfs nog niet aan heb durven denken. Dingen als 2u40 op marathon. 3u25 op de 50km...... Dat zijn toch vrij snelle tijden, ik zeg niet dat dat onmogelijk is.... Toch zal ik hiervoor enorm m'n best moeten doen. Als je hiernaast kijkt naar m'n PR's. Toch het feit dat m'n mij heeft uitgekozen, wil toch zeggen dat men in mij geloofd en dat geeft me vertrouwen. De uiteindelijke doelen liggen echter op de echte ultra-afstanden. Om het C niveau te halen zou ik op de 6uur tussen de 78 en 80km moeten halen, wat ik haalbaar acht. En het grootste doel van deze groep is om uiteindelijk een sterke afvaardiging te krijgen op de 100km afstand. Daarvoor wil men ons op 2 jaar tijd begeleiden naar een tijd onder de 8uur. Pfff, ik ga nog zweten! Dus mijn doel voor Winschoten 2011 staat al vast..... 8uur..... Ik acht het niet onmogelijk, maar alles zal goed moeten lopen. Nog een jaar en half zoals afgelopen jaar en dan kan ik er dichtbij komen. Als ik ginder op het WK al een tijd zou kunnen halen onder 8u30 zou ik al content zijn, maar op deze manier word ik toch gedwongen wat ambitieuzer te zijn. Ik zie het volledig zitten. Na de vergadering zondag zijn we dan nog doorgereden richting zeetje om daar wat te genieten van de frisse lucht en de opklaringen. In Lombardsijde zag ik dan dat er een wandeling georganiseerd werd en heb ik me snel ingeschreven en deelgenomen aan de 16km afstand. Leuke lopen ginder over strand, dijk en duinen. Wat een zalig zuiver lucht ook, alles liep als vanzelf. Maandag dan me voor de eerste keer in lange tijd nog eens gewaagd aan intervals. Ik dacht dus wat snelheid in te bouwen deze periode van kortere trainingen en vond het een ideaal moment om de Yasso-theorie eens uit te proberen. Dus 6x800m, 2km in gelopen en 4km uitgelopen allemaal op de piste van Sporta in Tongerlo. Er was net een klas LO van een plaatstelijke school en die kinderen stonden maar raar te kijken naar die rondjes draaiende gek. Ze begonnen zelfs te vragen of wanneer ik zou stoppen en of ik niet moe werd.... Dinsdag was rustdag en vandaag heb ik dan een lichtetempoloopgedaan met in de laaste tien minuten twee tempoversnellingen van 2min. Iets wat mij werd aangeraden tijdens de vergadering zondag. Niet alleen lange duurlopen doen aan een statig tempo, er af en toe een snel stuk inleggen zou al een wereld van verschil maken. Zo verras je je lichaam en zet je het aan tot progressie. Morgen weer een rustig uitloop dagje om dan vrijdagmorgen een ochtendloopje voor het ontbijt om dan 's avonds mezelf te wagen aan een 4kmloop in Tongerlo. Als het echt 4km juist is hoop ik dichtbij of onder de 14 minuten te geraken. Ik kijk er weer naar uit! Ik laat jullie weten hoe het gelopen is op zondag of maandag, want Zaterdag wordt weer een druk verbouwdagje, donderdag wordt de vinyl gelegd! Dat gaat weer een enorm verschil in uitzicht geven en zo vorderen we stilltjes naar een mooier huisje. Fotootjes volgen nog wel eens, dat is beloofd! Tot binnenkort......
Zoals beloofd een berichtje met de foto's. Het herstel van Carmen gaat een beetje moeizaam, vandaag was haar eerste loopdag. Ze zal jullie er zeker nog genoeg over vertellen in haar volgend postje. Bij mij viel het allemaal goed mee, stijve bovenbenen en een pijnlijke rug. Hoewel m'n rug wel eventueel van de verbouwingen kon zijn. Ik heb wel goed kunnen blijven door trainen, dus allemaal heel positief. Morgen de fameuze vergadering/ bijeenkomst omtrent het ABC-project van ultramarathon.be, ben eens benieuwd wat er allemaal gaat besproken worden. Zal ongetwijfeld zeer interessant worden, ook benieuwd naar wat er gaat inzitten voor mij. Coaching? begeleiding? ..... Soit, hier zijn de fotootjes.
Ik ben Keersmaekers Carmen
Ik ben een vrouw en woon in Herselt (België) en mijn beroep is Productiecoördinator Mivas.
Ik ben geboren op 05/11/1985 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, wandelen, fietsen.
Toch zeker als je een geruststellende voorsprong hebt. Nu zaten we weer op een hoogte en moesten we weer omlaag en hier heb ik toch af en toe geluk gehad. Het was niet van de poes tussen die takken en geulen. De diepe groeven werden dan nog eens bedekt door 40cm hoog gras, zeer ambetant. Blij dat dat stuk achter de rug was, nog wat uitbollen langs het hindernissen parcours en ik zou er zijn. Ware het niet dat ik net voor de bruggetjes en trapjes in een klein afzonkje m'n enkel opsloeg.
