Ik ben Michael Andries
Ik ben een man en woon in Herselt (België) en mijn beroep is Monteur Bovenleiding.
Ik ben geboren op 19/08/1982 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, wandelen, fietsen.
11/02: Trail des Bosses 25km 26/02: (W) Lennik 30km 04/03: (W) Stekene 30km 11/03: (W) Aarschot 30km 25/03: (W) Antwerpen 20km 01/04: (W) Scherpenheuvel 42km 07/04: (W) Kasterlee 30km 15/04: Spa-Olne 33km 07/05 => 18/05: Trekking La Palma 20/05: La Grimace du grand George 25km 02/06: (W) Gelrode 50km 15/07: Les Crêtes de l'eau Noire 30km 05/08: Trail de Val d' Heure 36km
Dit weekend was het dus zo ver, de wedstrijd en het uitstapje waar we al lang naar uitgekeken hadden. Een lang weekend Schwollen, de derde keer al weer dat we daar heen trekken. Een mooi pittoresk dorpje midden in de Hünsruck, deze keer weer om de Bärenfelslauf te lopen. Na de eerste kennismaking met deze wedstrijd vorig jaar, waar ik toen de volledige 65km heb gelopen, heb ik nu geopteerd voor de 21.5km. Het doel was top5 en misschien wel meedoen voor de overwinning. Rekening houdend met de uitslagen van 2009 zou dit tot de mogelijkheden moeten behoren.
Een goed half uur voor de start waren we aanwezig en er stond een lange rij om ons nummer af te halen. Het werd als snel duidelijk dat er later dan 8uur gestart zou worden. Uiteindelijk met een halfuurtje vertraging en wat regen druppels op onze nek op gang geschoten. Ik had eigenlijk gekregen waar ik op gehoopt had. Een nat beregend parcours, niet al te warm, maar niet met regen starten. Ideaal! Vanaf de start al direct met een metgezel ervandoor. We hadden direct een 20-tal meter, dus hield ik wat in en paste m'n tempo aan aan de ander. Naar mij gevoel wat traag, maar de race zou nog lang zijn dus zou het onozel zijn er nu al vandoor te gaan. Na wat glooiend parours in de eerste kilometer kwam de eerste helling.
Daar had ik al snel in de mot dat er echt wel veel in zat. M'n tegenstander z'n ademhaling werd al snel heel zwaar en hij begin tempo te minderen. Ik wou niet afzwakken en de achterblijvers laten terugkomen. Dus ben ik tempo blijven houden, niet versneld gewoon blijven doorgaan. Ik had boven een 30 tal meters op de tweede, maar in de afdaling kwam hij een beetje terug. Ik wou nog niet echt doordrukken bergaf, ik wist van andere wedstrijden dat bergaf lopen meer schade toebrengt dan bergop. Dus kwam hij terug dichter, maar echt laten aansluiten stond ik niet toe. Bij de voet van de Bärenfels had ik nog een goede 5 meter en daar heb ik dan een beetje gepusht. Met direct resultaat, ik bleef lopen terwijl hij aan het wandelen ging bergop. Op de top van de ¨Bärenfels na 6.3km had ik aan de bevoorading al zo veel voorsprong dat ik hem niet gezien heb. Ik heb daar een bekertje stilstaand opgedronken en in de vuilbak gegooid, toch zo'n 10sec "verloren" en niemand gezien achter me. Dan kwamen er meer single track stukken. Voorlopig vatte ik deze nog voorzichtig aan, het was immers nog altijd vrij ver en het risico niet waard. Dan kreeg ik af en toe achter me twee man in het oog en ze bleven vrij goed gelijke tred houden.
Hier begon de race echt, naar mijn gevoel toch. Ik begon dan zo vanaf 8km te pushen en geleidelijk aan begon m'n voorsprong te groeien. Elke helling, elke afdaling en elk single-track stuk had ik het gevoel dat ik uitliep. Gewoon goed op techniek gelet en bergop mezelf niet op blazen, met resultaat. Aan de bevoorading had ik op een nieuwe tweede zo'n 200m voorsprong, toch een klein minuutje. Nadeel was dat ik deze athleet niet kon inschatten, ik had er immers niet mee samen gelopen. Dus wel een beetje onzekerheid. Dan kwamen we op een open plek het bos uit en volgde er een overzichtelijk stuk asphalt. Daar kon ik weer inschatten hoeveel ik had. 400 à 500 meter denk ik, geruststellend. Dus blijven doorgaan en vooral blijven genieten van het parcours.
Genieten dat ging zeker! Prachtige stukken bos met alles wat je van een trail-wedstrijd mag verwachten. Uitdagende afdalingen, echt wel m'n ding. Naar mijn gevoel is dat toch iets waar ik goed in ben, dan liefst nog single-track met lekker veel bochten. Zo'n lange rechte dubbele strook vind ik eerder lastig, dan moet je veel te veel afremmen en dan gaat op de duur pijn doen aan de enkels en de spieren. Tja, er moet van alles wat in het parcours steken hé. Later na zo'n 16km was er nog eens een stukje asphalt en daar kon ik zien dat ik zeker 600m voor lag want ik heb niemand achter me kunnen opmerken. Geen risico's meer nu, maar ik wou toch nog graag de 1u40min halen. Dus blijven doorgaan, maar de echt gevaarlijke stukken wat rustiger aangevat. Dat lukte zeer goed!
De laatste echte helling van de dag op 19km was dan nen echte wandelaar, daar kon je nu eens onmogelijk op lopen. Met je handen tengen de bergwand aan naar boven, ik schat zo'n 30% misschien wel meer..... Super Toch zeker als je een geruststellende voorsprong hebt. Nu zaten we weer op een hoogte en moesten we weer omlaag en hier heb ik toch af en toe geluk gehad. Het was niet van de poes tussen die takken en geulen. De diepe groeven werden dan nog eens bedekt door 40cm hoog gras, zeer ambetant. Blij dat dat stuk achter de rug was, nog wat uitbollen langs het hindernissen parcours en ik zou er zijn. Ware het niet dat ik net voor de bruggetjes en trapjes in een klein afzonkje m'n enkel opsloeg.
Direct vreesde ik dat ik niet meer kon gaan. De eerst volgende meters was het zwaar pikkelen, dan een iets vlottere strompel. Dan zéér voorzichtig over alles (trappen, putten, brugjes) over, daarna weer opgepikt in een voorzichtig drafje. De laatste rechte lijn en als eerste binnen. Raar gevoel, zo winnen. Je bent wel trots, maar omdat er niet zo'n zware tegenstand was voelde het niet echt enorm bevredigend aan. Soit, daarna begon het schransen. Wat een bevooradingbuffet aan de aankomst. Te veel om op te noemen, fruit snoep, drank, alles erop en eraan. Geen snufjes als sportdrank, maar allemaal simpele dingen van de supermarkt. Leuk!
Dan volgde er nog een serieuze domper op de mooie dag. Na zo'n half uurtje wachten op Carmen kwam er een loper aangespurt, druk met z'n armen zwaaiend, teken doende dat er iemand in problemen was gekomen iets terug op het parcours. Verwarring alom, de mensen van de EHBO, gingen direct die richting uit. Het was echter niet duidelijk wat er aan de hand was, maar toen riep iemand dat het echt ernstig was en dat ze moesten lopen. Ik begon een beetje schrik te krijgen dat Carmen er lag, ze moest immers zo ongeveer gaan aankomen. Snel vernam ik dat het over een man ging, dus was dat al van m'n hart af. Toch blijft het een raar gevoel wetende dat er iemand op 150 meter van je gereanimeerd wordt. Er was dus een persoon van gemiddelde leeftijd bezweken onder de inspanning op het laatste rechte eind. De mensen van de organisatie hadden goed gereageerd en direct de nodige instanties verwittigd. Iets na dat alles kwam Carmen dan aan, haar tijd ben ik vergeten. Ze vertelde me hoe het er aan toe ging bij die persoon en eerlijk het zag er niet goed uit. Een tijd je later kwam de ziekenwagen terug voorbij en werd de wedstrijd geneutraliseerd. De loper was overleden en moest op gehaald worden door de begrafenis ondernemer. Op dat punt moest de eerste van de marathon nog aankomen. Iedereen die z'n ronden volmaakt had mocht niet meer vertrekken voor een volgende. Achteraf gezien zeer begrijpelijk, als je zo moet passeren waar iemand ligt die net overleden is. Ook uit respect voor die persoon, die ongetwijfeld gestorven is tijdens iets wat hij graag deed. Dat dat een troost mag wezen voor zijn nabestaanden. Hierbij ook mijn medeleven voor diegenen die achter blijven. Ook wil ik m'n steun betuigen aan de organisatie en hen willen benadrukken dat hun niets verweten kan worden.
Nu al een dagje terug thuis van een weekendje zaligheid in de Ardennen. Een goede 100km rijden en jezelf in een andere wereld bevinden, wat is België toch mooi eigenlijk. We waren naar Hony/Esneux getrokken naar camping http://www.lesmurets.be/ , een kleine gezellige kampeerplek met super vriendelijke uitbaters. Ik had ook net onze nieuwe aanwinst afgehaald en kon hem dus in een keer een weekendje testen, een Toyota Hiace camionette. Het weer was zoals overal in deze contreien dit weekend, warm.....HEET zelfs. Je hoort me niet klagen hoor, het was zalig. Wanneer het wat te warm werd doken we de Ourthe in en dat gebeurde dus regelmatig. Ook heerlijk gegeten! Twee keer BBQ, één keer traditioneel en één keer pasta met boontjes en kippeworst klaargemaakt op de rooster. Bij thuiskomst dan nog snel langs de winkel geweest voor mosseltjes..... nog een keer mmmmmm heerlijk. Dan verzwijg ik de vele ijsjes 's avonds nog. Sssst, over het zondigen gaan we zwijgen hé. We hebben eigenlijk gewoon een heel weekend lang in een roes geleefd. Het moet niet altijd een hotelvakantie zijn, met een paar dagen goed weer en een tentje zijn wij al lang tevreden.
Lopen dan, ja dat hebben we ook gedaan. Ik zelfs twee keer ginder. Zaterdag hebben we thuis nog een training in de Beeltjens afgewerkt maar vlak daarna zijn we dus naar de Ardennen getrokken. Zondag heb ik eens speciaal gedaan met een tocht naar La Roch au Faucons, de valkenrots. Een zeer mooi en uitdagend parcours met een kilometer in waarin ik 110m hoogteverschil moest overbruggen, stijgingspercentage van gemiddeld 11% dus. Dat kan al tellen qua trailtraining. Het was genieten ginder, mooie en leuke paden, een prachtig kader, veel fauna rondom, kortom een verrukkelijk loopje. De cijfers: 14.3km in 1:22:45 met 295m hoogteverschil. Geen hoog tempo, maar door de hellingen toch vrij pittig Zondag heb ik dan de Beide oevers van de Ourthe verkent richting Esneux en weer terug. Onderweg langs het onverhard pad aan de Westkant ben ik dan een keertje op mijnen totter gegaan. Op een grote schuine vlakke rots had ik onverwachts geen grip en ben ik dan onderuit geschoven. Pardoes op m'n drinkebus, waarvan ik de ganse inhoud dan in m'n gezicht kreeg. Verfrissend dat wel maar niet echt handig dat je na een kwartier al al je vloeistof kwijt bent. Gelukkig niets geblesseerd en kon de tocht weer verder, ik moet er niet aan denken dat ik daar iets gebroken had. De cijfers van Zondag dan: 11.6km in 1:01:30 met 160m hoogteverschil.
Nu is het uitkijken naar de halve marathon van Birkenfeld, http://www.baerenfelslauf.de De wedstrijd is eigenlijk één rondje van de ultra-trail van 64,8km die ik vorig jaar heb gelopen. Ook dit jaar doen ze die afstand weer, maar ben er voor het moment niet klaar voor. Dus nemen we de korte afstand en gaan we eens voor een goede eindklassering. Top5 misschien wel top3 moet zeker mogelijk zijn. Het wordt afwachten hoe ik het zware parcours kan verteren. Ik ga zo lang mogelijk proberen aanpikken bij de kop van de wedstrijd en dan zien waar ik uitkom. Duimen jullie voor me?
Ik kon het toch niet laten, normaal was het niet de bedoeling om een wedstrijdje te lopen. De benen voelde echter goed en ik had er danig zin in. Het weer viel gezien de omstandigheden ook nog mee dus waarom niet. Het was een beetje overtrokken, maar nog steeds zeer warm. Dit was in ieder geval beter dan wanneer dat de zon vrij spel gehad zou hebben. Ik was vrij vroeg ter plaatse en al snel bleek dat de omkomst niet massaal zou zijn. Des te beter voor mij want de winnaar zou een reisje Alpe d'Huez mee naar huis kunnen nemen. Niet dat ik daarvoor gekomen was, maar dat speelt toch mee in het achterhoofd. Na wat twijfelen besliste ik dan noch om te starten in bloot bovenlichaam, nummer dus op het broekje gespeld. Op de borst had wat pijnlijk geweest. De zon scheen toch niet te fel, dus schrik om te verbranden moest ik niet hebben. De race dan. De start liep niet echt super enthousiast, vrij behouden eigenlijk. Al snel vormde zich een klein groepje van een zestal snelle mannen, waaronder ik. Bij de opwarming had ik het parcours al verkent en na de startstrook en het gedeelte door de wei kwam een verhard stuk weg. Daar volgde ik de rest goed, maar kwam het tempo er pas echt goed in. Eerste kilometer in 3.10, super snel.... proberen volhouden dus. Toch voelde dit niet echt aan alsof ik op de limiet zat. Bij het ingaan van het bos, het moeilijke gedeelte, nam ik even de kop over. Ik wou er zeker van zijn dat ik een goed zicht had op waar ik m'n voeten moest zetten. In het bos lag het er heel verradelijk bij namelijk, zelfs gevaarlijk te noemen. Het duurde echter niet lang voor Gino van Steenbergen, die de 10km liep, overnam en dus was ik m'n zicht snel kwijt. Doordat ik niet al te veel risico wou nemen moest ik dan een gaatje laten vallen en kwam Nick Renders me voorbiij. Hij pikte vlotjes bij Gino aan en ik bleef op zo'n 10m hangen. Bij het uitkomen van het bos kreeg ik dan weer een lichte bries op kop en probeerde ik de meters naar de kop goed te maken. Het parcours liep hier wat makkelijker. Toch kwam ik niet echt snel dichterbij, dat sloeg een beetje tegen. Na een klein kilometerje doorduwen kon ik dan toch even profiteren van het kopwerk van die twee sterke mannen. Het duurde echter niet lang voor we terug het bos indoken en ik terug meters moest laten. Het was moeilijk om tempo te houden na zo'n snelle eerste helft, achter mij volgde Sus Renders nog en ik wist niet welke afstand hij gekozen had. Het omkijken kon dus beginnen, ik kreeg hem er niet af. Bij het uitgaan van het bos bleek ik dan niet zo ver achter te liggen op Gino en maakte ik van hem een doel. Beter om vooruit te kijken dan altijd maar te vrezen voor je plek. Ik kwam stilletjes dichter tot op 5m misschien en dan was de finish er al. Zo'n 20 à 30 meter voor me was Nick al de meet gepasseerd. De 5.35km in 18:05 afgelegd 17,75km/h, wederom sneller dan de vorige keer. Wel ondanks de hitte niet enorm afgezien en toch weer een PR gevestigd. Nu duimen voor volgend weekend, ik ben redelijk in vorm alleen het gewicht zou nog een kilootje minder kunnen. Ik hoop op een top-3 plaats in Birkenfeld, maar wordt natuurlijk afwachten hoe sterk de concurrentie zal zijn. Makkelijk belooft het in ieder geval niet te worden.
Eindelijk! Na maanden van bloed zweet en tranen tijdens onze verbouwingen is het ons nog eens gelukt om een wandeling te lopen als duurloop. Ik had er eentje uitgepikt in Holsbeek voor onze lange duurloop af te werken. Goed wetende dat de omgeving daar zeer te pruimen is, met het Bleekbos en zeker het Chartreuzebos als uitblinkers. Ik heb echt lopen genieten van de uitzichten en de mooie paden. Het eerste stuk was al direct vrij heuvelachtig, en bleef ook wel zo'n 20km echt zo, om dan de laatste 10km wat uit te vlakken. Hoewel de heuvels later niet meer zo pittig waren. Over de gehele afstand zat er een hoogteverschil van 271m, gemeten met m'n nieuw speelgoed. Hebben namelijk net een Garmin Forerunner 310 xt aangeschaft. Enfin, die heuveltjes begon ik op het laatst wel te voelen, het kon ook aan de warmte liggen. Toch het resultaat bleef hetzelfde, zware benen. Na 29.8km was ik terug aan de auto en daar heb ik dan nog een 800m uitgelopen op sandaaltjes. Ja, in navolging van het boek dat ik aan het lezen ben (Born to Run), toch ook maar eens uitgeprobeerd. Anton Krupicka doet dit ook regelmatig na z'n lange duurlopen, maar nooit meer dan 5km. Ik denk toch niet dat je er slechter van gaat worden, zoals men predict kan ik me echt wel inbeelden dat dit goed is voor de spierontwikkeling van voet en onderbeen. Alleen zal ik dit zeer rustig moeten opbouwen. Blootvoets zie ik echter niet goed zitten, zal altijd wel met sandaaltjes zijn. Soit, de laatste week van m'n basis-opbouwperiode zit er nu op. Voor 3 maanden lang heb ik vooral erop gelet om m'n basis te verbreden. Telkens naar weken van 110km toe gewerkt om daarna weer terug op te starten van 85km. Hiertussen heb ik ook heel wat snelheidswerk gestoken en dat heeft, zoals jullie eerder al hebben kunnen lezen, geloond. Nu is het enkel nog afbouwen naar een symbolische afsluiter van deze periode in Birkenfeld. Een halve marathon trail met goed 500 hoogtemeters, waar ik vorig jaar nog een ultra over 3 rondan van dit parcours heb gelopen. Daarna gaan we erweer tegenaan richting Eindhoven Marathon voor een snelle marathon. Eventjes nog over het warme weer dan. Wel, ik moet zeggen dat ik er meer, zelfs veel meer van kan genieten dan andere jaren. Toen ging me dit gewoon niet goed af en nu kan ik zelfs genieten van een loopje op de middag. Waar die ommekeer vandaan komt moet je me niet vragen hoor, maar ben toch blij dat die er wat gekomen is. Nu maar hopen dat ik geen afkeer krijg van de koude temperaturen in de winter.....
Link naar Garmin gegevens: <iframe width='465' height='548' frameborder='0' src='http://connect.garmin.com:80/activity/embed/38347893'></iframe>
Ja, het zijn tegenwoordig drukke tijden op wedstrijdgebied. Die korte races vergen dan ook een véél kortere herstelperiode dan bij het ultralopen en bijgevolg dat er dan wat meer competitief gelopen kan worden. Dit weekend stond dus de laatste wedstrijd van ons 3-luik op het programma, drie vrijdagen na elkaar hebben we dus het beste van onszelf gegeven. Nu was het de beurt aan Ramsel, na Varenwinkel en Blauwberg, de eerste in ons eigen Bergom hebben we gemist doordat we op Pinkpop zaten. Wel een beetje spîjtig, maar kom zo'n pinkpoploopje tussen de festivalcampings was zeker ook te genieten. Enfin, Ramsel dus, we zouden als afsluiter van die drie weken kiezen voor de 10km om zo toch een beetje opbouw te hebben naar ons uiteindelijk doel van het voorjaar in Birkenfeld, een halve marathon trail. Vooraf wel wat twijfels over tot wat ik in staat zou zijn, 37.30 was m'n eerste gedacht. Dan liep ik zo goed in Blauwberg en zag ik een tijd tussen 36 en 37 wel zitten.... Ik heb e gewoon voorgenomen me te laten meevoeren in de wedstrijd en een beetje m'n hartslag in het oog te houden. De Routeloop is namelijk een zeer snelle wedstrijd waar veel rappe mannen naar toe komen en wie weet kon ik daarvan wel wat profiteren. M'n vader z'n verwachtingen waren hoog gespannen na de podiumplaats van vorige week en dus waren hij en m'n moeder nog maar eens afgereisd naar de verre Kempen om te komen supporteren. Hij dacht iets in de richting van een 20e plaats, maar met zo'n stek deelnemersveld was ik daar nog niet zo zeker van. Ik had echter nog een troef achter de hand, m'n nieuwe schoentjes! Deze week nog langs de Runners geweest in Duffel voor een paar wedstrijdschoenen, Saucony Fastwich. Man! die dingen wegen dus echt niets hé. Ze mochten een dagje later al meteen gedoopt worden tijdens de 10km, ideale afstand om ze in te lopen. De wedstrijd zelf dan, de start was naar mijn gevoel vrij traag.... kan komen omdat er bij de 5km wedstrijden, die ik de afgelopen weken gelopen heb, altijd een spurt werd getrokken om goed geplaatst te zitten bij de eerste bocht. Nu zat ik in zo'n 25e positie schat ik tegenover top-5 in de vorige weken. Rappe mannen, dus zou ik me niet meteen vooraan moeten moeien. Gewoon een goed tempo gezocht en aangepikt bij een aantal mannen voor me. Al snel vielen enkele overenthousiastelingen af en liep ik stevig top 20. Het parcours bestond uit 4 ronden van 2.5km, ideaal om in te schatten waar en wanneer je wat moet doen. Het ging ook snel, op een niet super makkelijk parcours. Een vrij bochtig gedeelte met een grote rechte lijn over de "route", ook zat er een passage in over een brugje van zo'n 5m hoog. Niet super snel, maar zeker niet traag. De eerste ronde had er zich rondom mij een groepje gevormd met een paar gekenden van de buurt. Gerry en Gille kregen heel wat aanmoedigingen en dat maakte de passage over de route toch telkens zeer leuk. Net een mini kasseistrook in Parijs-Roubaix! De tweede ronden ging Gerry er vandoor en bleef ik achter met Gille en enkele andere lotgenoten. Die Gille had wel een ambetante stijl, hij hield geen vlak tempo en dat maakte het wel een beetje lastig. Zo lopen met snokken ben ik niet echt gewoon, toch niet als ik de grillen van een ander moet volgen. Dan naar halfweg toe hem ook enkele meters moeten geven. Die had ik in ronde drie dan snel weer goed gemaakt en samen gingen we dan op zoek naar de voorliggers. Ik voelde me nog altijd super en nam ook meer initiatief nu, meer kopwerk dus, hoewel Gille ook zeker meer dan zijn deel heeft gedaan. We pikten regelmatig eentje op en soms konden deze volgen en andere moesten lossen. Gerry hadden we ondertussen ook weer bijgehaald. Ondertussen was het dubbelen van de mindere goden ook begonnen en dit maakte het wel lastig om goed in groep te blijven lopen. Moeilijk om in het zog te blijven en lastig om telkens die meters te moeten goed maken. Dus, nam ik een risico en besloot om 2km aan te zetten voor een versnelling. Eerst op kop van de groep om ze dan meter na meter te zien achterop geraken. Nu werd het echt wel druk en om de smalle route moest ik regelmatig roepen om door te kunnen, gelukkig hadden ze respect voor me en deden ze hun best zo goed mogelijk opzij te gaan. De laatste keer over het bruggetje en dan goed aanzetten bergaf (of brugaf?) Ik kwam in de laatste rechte lijn en kreeg de klok in het oog..... Nog een goede aanzet om onder de .....35 minuten!!?!?!... te eindigen. Absurd snelle eind tijd van 34.46 en als 11e!!! op 391, 17,25km/h. Niet te geloven, hoe goed het gegaan was. Oorzaak van deze immense progressie van de afgelopen weken? Pfff, kleine dingen misschien? De intervals die goed lopen, goed evenwicht gevonden in trainingsarbeid? Ja, misschien de rode bieten kuur die ik doe nu, had eens gelezen dat dit de uithouding met 10% zou verbeteren. Bijgevolg eens geprobeerd en heb zeker niet te klagen, of het nu daar aanlicht.... Dan de schoenen zullen er in Ramsel ook wel voor iets tussen zitten, voelden enorm licht en soepel aan. Alleen met de opwarming een licht branderig gevoel aan de voorvoet. Echter geen last van gehad tijden de race, op onverhard wel iets mindere grip wat vrij normaal is. Achteraf ook wel meer last van de kuiten, waarvoor men mij in winkel gewaarschuwd had. Toch zeer tevreden over de schoen voorlopig, wordt alleen bekijken tot welke afstanden ik ermee kan gaan. Na 10km al stijve kuiten, het is te hopen dat dit met een marathon niet te erg door gaat wegen tijdens de race zelf. Nu is het even een weekje zonder wedstrijd, maar wel weer een week waar ik over de 100km zou moeten gaan. Ook gaan we de komende weken iets meer heuvelachtig terein opzoeken om onszelf voor te bereiden op de trail in Duitsland. Misschien dat we op 09/07/10 nog eens een kort sprintje van 5km lopen op de Kapellekesloop in Ramsel, wordt wat bekijken hoe de beentjes de zware week verteerd zullen hebben. Een week later staat de Bärenfeldstrail dan op het programma, weer zoiets waar ik niet van weet wat ik moet verwachten. Een vrij intens parcours van 21.4km met zo ongeveer 500 hoogtemeters, afgaande op de winnaars van andere edities met tijden tussen 1.30 en 1.40. Denk ik tich niet kansloos te zijn, top 3 tot 5 wordt zeker het doel. Het is natuurlijk altijd afwachten hoe sterk het deelnemersveld is.
Ik leef nog hoor, maar momenteel heb ik ofwel geen tijd of geen zin om een berichtje te typen. Nu doe ik nog eens mijn best se. Ik zal beginnen bij vorige week vrijdag. Daar liep ik 4,8km op de langdonkenloop in een tijd van 23m45s = 12, 2km/h Dan waren er de duurloopjes die mooi rond het fort 8 in hoboken werden gedaan in het weekend. Maandag tijdens de interval liep het mis... Ik voelde me helemaal niet goed, het ging echt niet en dan ben ik maar na 40 minuten gestopt... Bij thuiskomst was mijn maag helemaal overhoop met het gevolg dat ik moest overgeven... Dinsdag was mijn rustdag. Al goed! Woensdag ging het al vele beter al ervaarde ik wel dat ik nogal vermoeid ben. Ik liep 1u30 richting averbode langs de herseltse heuveltjes, mie maan en den hulst. Donderdag had ik normaal rust, maar doordat ik maandag maar 40 minuten had gelopen, ben ik toch maar 40 minuten aan een rustig tempo gaan lopen. Gisteren dan stond er de Kruistocht in Blauberg op het programma. Ik heb nog steeds geen nieuw sporthorloge sinds ik deze kwijt speelde op de trein... dus ook deze keer op gevoel gelopen. Ik had wel het gevoel dat het me veel beter af ging dan de week ervoor. Het parcour was niet zo makkelijk, want je kwam vaak los zand en af en toe een heuveltje tegen. Ik liep niet echt in een groepje, maar ik merkte dat er wel wat kinderen rond mij liepen. Echt ferm wat zij kunnen. Ik kwam aan op 24m47s = 12,7km/h. Michael had gehoord dat het geen 5km was maar 5,25km. Dus ik was kei content!! Deze ochtend stond ik op met een rare pijn in mij knie.... Ik ben toch maar gestart met mijn duurloopje van 1u40m en tijdens het lopen had ik niet zoveel last. Ik heb vooral last bij het plooien van mijn knie bvb met de trap op gaan. Toch nog bekijken of de pijn niet erger wordt. Echt raar, want ben niet gevallen of heb mijn knie niet gestoken. Beetje afwachten.
Volgende week woensdag start mijn les massagetherapeut. Vandaag ben ik een trollykoffer gaan kopen om al mijn spullen in te stoppen, want ik moet wel wat meenemen. En in de Itek te leopoldsburg ben ik vandaag een massagetafel gaan kopen. Deze stond daar nu 79 ipv 159 en eigenlijk was dat al goedekoop. In de studentenwinkel van school zelf was de goedkoopste 220 geloof ik dus heb ik nu wel een koopje gedaan.
Wat ook nog op mijn aankooplijstje staat is een nieuwe sporthorloge. Waarschijnlijk nemen we een garmin. Michael en ik zullen dan onze horloges delen
Carmen
Nu is het aan mij. Afgelopen week is eigenlijk quasi perfect verlopen, een rustig weekje van 7uurtjes training. Dus ik zou eens wat kunnen rusten tussen de trainingen. Na, maandag intervaldag dan toch, die verliep weer super. Alle interval van de 8 x 800m onder of gelijk aan 2.50, buiten eentje van 2.52, de laatste zelfs 2.38. De andere trainingen van de week heb ik doelbewust wat rustiger gehouden, zoals gezegd, herstel was eens nodig. Gisteren was het dan weer tijd voor een 5km wedstrijdje, dit keer in Blauberg, een kleine 5km van onze woonst. De temperatuur was al een pak aangenamer als vorige week en dat is toch al wat aangenamer. Het parcours eerst een keertje verkend, door de volledige ronde van 5.25km te lopen als opwarming. Zo kon ik de lastige punten al wat inschatten en al nadenken over waar ik zou kunnen toeslaan. Het beloofde zeker niet gemakkelijk te worden, want het parcours was niet van de poes. Volledig onverhard, bosgrond, wortelt, putten, los zand, krappe bochtjes en stukje single track. Op joggings.be stond aangegeven dat het heuvelachtig was, maar dat was lichtjes overdreven, hoogstens een beetje vals plat. De startstrook is hier ook altijd lastig, een rechte lijn van 100m en dan een krappe linkse bocht. Dus spurten om een goede plek te hebben vanaf het begin. Dat lukte ook, als 6e door de bocht en direct mee in het tweede groepje. Dat hield er een geod tempo op na, ik kon zonder echt diep te moeten gaan goed aanpikken. Zat goed uit de wind en zo toch een 1.5km kunnen profiteren. Ondertussen had Dirk Coenen zijn compagnon Tom Thiels achtergelaten en werd plaats nummer 2 een mogelijkheid, wel moest ik daarvoor een gat van 50m dichtlopen. Na het lichte gedeelte valsplat bergop kwam een klein afdalingetje en daar heb ik het groepje achtergelaten. Even gebruik gemaakt van de zwaartekracht om meters te winnen. Het duurde toch nog even voor ik Tom te pakken had. Dus even bekomen in zijn zog, het tempo lag aanvaardbaar. Dus ging dat nog wel. Dan kwam het stuk los zand en hier deelde ik een prikje uit, bij de verkenning wist ik dat ik rechts moest houden om zo goed mogelijk te kunnen blijven gaan. Tom zigzagde van de ene naar de andere kant en dat moet toch krachten gekost hebben. Toch bleef hij eraan hangen. Nog even op kop gebleven en dan gevraagd om terug over te pakken, dat deed hij vrijwel direct en niet al te fors. Dus zonder al te veel moeite op naar de volgende plek voor een prik. De bochtjes bij de oversteek van de weg was de plaats waar ik overnam en dan zorgen dat ik bij de single track eerst zat, om daar dan vol de bochten in te gaan en het rechte stuk wat te hinderen/inhouden. Bij het opkomen van het bredere stuk weer vol door de bocht en ik had toch zo'n 5 meter. Tom kon deze echter vrij snel dichtlopen. Dan gingen we de laatste kilometer in en nam hij over en dreef het tempo langzaam op. Ik was er niet rauwig om want hier zat de wind goed op kop en kon ik dus vrij goed schuilen. Op 500m gaf hij er nog een rukje aan, maar nog steeds gaf ik geen krimp. Ik had het plan te versnellen net voor de laatste bocht om daar eerst door te komen en te sprinten voor zilver , het mocht echter niet zijn. Net voor ik wou aanzetten, ging Tom en kon ik niet aanpikken. Hij was definitief vertrokken. De laatste honderd meter dan nog rustig uitgebold en m'n derde plaats veilig gesteld. Op het podium, met twee flesjes wijn als cadeau. Niet slecht voor een vrijdag avondloopje. Na de wedstrijd nog 6.3km uitgelopen langs de nete ook. Nu vandaag ook alweer een uurtje op stap geweest en heb totaal geen last van zware benen. Dat beloofd voor Ramsel volgende week, benieuwd hoe ik het er vanaf zal brengen op de 10km. Ik dacht 37.30 voorop te stellen maar met de 17.55 op 5.25 van dit weekend zou ik misschien wat ambitieuzer moeten zijn. Onder de 37minuten? Ken het parcours in Ramsel ook niet, weet wel dat het volledig verhard is, dus sneller, maar ook dat er een brug/heuvel inzit. We zullen wel zien waar ik eindig. Bijgevoegd: Foto van het podium: 1e Dirk Coenen 2e Tom Thiels 3e ikke Iederee, dezelfde prijs, dus waarom zou ik eerste moeten worden
Nu is het weeral even geleden dat ik m'n blog nog eens heb bijgewerkt. M'n schema van de twee afgelopen weken zal ik jullie even schuldig moeten blijven, ik zit namelijk nu bij m'n ouders en kan hier niet aan m'n gegevens aan. Ik kan jullie echter wel vertellen hoe het weekend gelopen is. Het was nog eens een druk weekendje, niet alleen op loopgebied. Vrijdag avond stond er nog eens een wedstrijdje op het programma, de Langdonkenloop in Varenwinkel. Een kort sprintje van 4,84km op een geaccidenteerd parcours met veel bochten, veel onverhard en slecht te belopen weg. Ik ben niet aan het klagen hoor, het was geweten dat dit zo ging zijn. Vorig jaar heb ik Carmen hier al eens begeleid. Doordat de afstand iets korter dan 5km was hoopte ik deze keer eens goed onder de 18 minuten te kunnen duiken. Gezien het parcours en de weersomstandigheden was dit echter geen zekerheid dat dit ging gebeuren. Ik had geen echt super gevoel voor de wedstrijd, maar daar zal de warmte wel voor iets tussen gezeten hebben. Bij de start was het even dringen en ik kon als derde de lastige bochten combinatie aanvatten na de eerste rechte lijn. Dirk Coenen snelde er al van bij het begin vandoor, van hem weet ik dat hij buiten cathegorie is voor mij en heb hem dus bij gevolg laten lopen. Van de rest had ik geen idee, dus heb ik daar zo lang mogelijk bij aangeklampt. Na de eerste korte ronde van ongeveer 1600m moest ik dan stilletjes aan een paar meter laten op een groepje van 3 atleten. Ik wist dat er een paar niet ver achter zaten en heb dan geprobeerd zeker niet stil te vallen. Doordat ik m'n horloge bij de start was vergeten op te zetten, wist ik ook niet goed wat ik aan het doen was qua tijd en heb ik dus zuiver op het gevoel af moeten gaan. Na zo'n 3.5km kwam er dan een achtervolger bij me. Die heb ik dan zo'n 500m proberen af te houden, maar ik had al snel door dat dit geen zin had. Dus heb ik hem laten gaan. De lastige strook met korte bochtjes en het lange gras rond het vijvertje deden me nog wat meters verliezen op plaats vijf, zelfs zoveel dat iemand met een ferme suicidale eindspurt de zesde plaats nog van me afnam op de eindmeet. Ik baalde er echter niet om, na zo'n inspanning nog gaan spurten, ik ben er nooit voor geweest. Niet goed voor de spiertjes en het blijft voor mij enkel een training. Ultralopen is het doel en geen 5km of van die korte dingen. Dus 7e geworden met een tijd van 17minuten rond op een afstand van 4.84km.
Zaterdag was het dan weer vroeh tijd om op te staan. Het pikte wel wat, want door de uitrijking van de getuigschriften van de avondschool lagen we eigenlijk wel wat laat in ons bedje. Reveille om 6 uur, je moet er wat voor over hebben. Ik had om half 8 met Wendy afgespoken in Geel en met Gert om 8uur in Wommelgem, dus alles moest een beetje gepland verlopen. We zouden naar Torhout trekken voor de eerste training van de ABC-loopgroep. Zoals al eerder vermeld, een groep begeleid door de vzw ultramarathon met als oog beloftevolle athleten te coachen naar een beter tijd en/of prestatie in het ultralopen. Het Belgische niveau terug wat op te krikken. Torhout ligt dus wel dicht bij het zeetje en ik hoopte erop dat er geen file zou zijn, wat gelukkig ook niet het geval was. De training zou uit twee delen bestaan, een lactaattest en een crescendo-duurloop. Het was in ieder geval tof de groep nog wat beter te leren kennen en weer een paar nieuwe mensen te leren kennen. Vooral ook om weer heel wat op te steken, niet altijd spectaculaire ding, maar simpele weetjes. Ik kan er ook eens praten met lotgenoten, die me dus verstaan als ik het over lange afstanden heb. Als ik in het gewone leven met iemand over lopen praat, dan snappen ze meestal niet goed waar ik mee bezig ben. Ze hebben wel ontzag voor wat ik doe, maar begrijpen, nee. Dat heb je op zo'n initiatief dus wel. Eerst dus de lactaattest, voor mij een eerste keer. Had dit namelijk nog nooit gedaan en was wel benieuwd. Uiteindelijk werd er gekozen voor een formule waarb Oij we 5 herhalingen van 1200m moesten doen aan telkens een hoger tempo. Na iedere herhaling werd er bloed afgenomen en getest en samen genoteerd met de hartslag. Aan de hand van die uitslagen, ga ik een van de komende dagen trainingsadvies ontvangen. Het kan wel zijn dat de uitslagen wat vertekend waren door de hitte, het was 28°C, niet echt ideale testomstandigheden. Ook niet voor de duurloop erna. Met de lactaattest in de benen en de wedstrijd van vrijdagavond, de dag ervoor, hoopte ik toch dat ik niet uit de boot zou vallen. We zouden beginne aan 5.10 per kilometer en dan na 10min naar 5.00 dan om de 20 min 4.45 ; 4.30 ; 4.20. Dat laatste interval zou uitdraaien op een 4.15, maar voor de rest ging alles vrij goed volgens plan. Ik heb alles goed kunnen meedoen, alleen dat ik na 1u30 twee/drie enthousiastelingen heb moeten laten lopen. De verzuring en de hitte werd me iets te zwaar. Al bij al heb ik het er nog goed vanaf gebracht, want er zijn er verschillende die door de hitte hebben moeten uitstappen. Na 20.2km en 1u34 stonden we terug aan het begin punt, we hadden de lus van het parcours van de nacht van Vlaanderen verkent. Je zou denken een vlak parcours, maar schijn bedriegt toch. Niet dat het enorm heuvelachtig is, maar die stukjes vals plat zullen je wel pijn kunnen doen na zo'n 70 à 80 kilometer. In ieder geval niet direct iets voor mij, eerst Winschoten proberen. Dat is een wedstrijdje overdag en ik denk dat dat me beter gaat bevallen voor een eerste keer.
De trainingsresultaten volgen later volgende week nog, beloofd!
Het is weer even geleden voor ik nog een blogje heb gepost. Het is een beetje door tijdsgebrek denk ik. Ondertussen ben ik nog steeds aan het blokken, maar het is vooral tijd en zin om te bloggen dat ik wat mis. De laatste twee weken is er in mijn schema nog wat veranderd. Michael heeft er intervals in geplaatst. Om eerlijk te zijn is het niet zo mijn ding. Ik weet niet hoe het komt, maar de snelle toeren gaan naar mijn gevoel niet hoe het zou moeten... Ik probeer me te motiveren om het goed te doen, maar zal toch nog beter mijn best moeten doen denk ik. Volgende keer beter??
Vrijdag staat er een 5km wedstrijd op het programma. Ik ben eens benieuwd. Het is al een hele tijd geleden dat ik me nog waagde aan deze afstand. Uit ervaring weet ik wel dat vrijdagavond niet zo'n mijn dag is om een wedstrijd te lopen. Maar ik zal toch mijn best doen om een PR te lopen.
Wie ook op FB zit, heeft misschien al gelezen over mijn nieuwe plannen. Ik heb me ingeschreven voor de opleiding "gezondheidsconsulent". 16 juni start ik met het eerste opleidingsonderdeel "Massagetherapie". Ik kan elke module starten wanneer ik wil en op mijn eigen tempo. De opleiding is wel helemaal iets anders dan wat ik op hogeschool heb gedaan of wat ik nog als beroep doe. Ik hoop ooit in bijberoep misschien te starten als consulent of toch al zeker de massage. Ik maak dus al reclame
Wat omvat nu de opleiding gezondheidsconsulent: - Welnesswetenschappen: anatomie en fysiologie - Praktische psychologie: de werking van menselijke hersenen en de gevoelswereld - Relaxatie- en meditatietechnieken: chakra therapie, tachyon therapie, moxa therapie, kruidenstempelmassage, marma massage en meridianen en vijf elementenleer - Voedingsleer: afslankingsconsulent - Natuurlijke cosmetica (aromatherapie) - Bachbloessemtherapie - Massagetherapeut
Ja ik ga nog drukke tijden te gemoet, maar ik zie het echt wel zitten. Uiteindelijk beslis ik zelf wanneer ik een bepaalde module doe. De technieken zijn vaak opleiding van een dag die ik in het weekend kan volgen. Ik hou jullie zeker op de hoogte van het verloop van alles. Ook Duits zal ik blijven volgen. En bedrijfsbeheer is ook iets dat ik hopelijk snel nog kan volgen, want dan kan ik van start gaan. MAAR we zullen maar eerst starten bij het begin
Afgelopen weekend was het pinkpop tijd. Bij deze nog even wat sfeerfoto's. Zoals je op mijn overzichtje kan zien, heb ik zondag een pinkpoploopje gedaan. Daar ben ik gestart aan onze camping C richting festivalterrein en dan nog eens de berg van 'snowworld' op en terug. Ik denk dat de andere festivalsgangers ons gek verklaarde. Michael liep er ook, maar iets sneller dan ik.
Ziek (normaal geen training, maar ook training maandag niet ingehaald
93
19/05/2010
16,1
Saucony 2
Duurloop (12km/h + 2x 5min 14km/h)
1:20:00
12,075
04:58
85
20/05/2010
21,4
Saucony 2
7x Merode
1:40:00
12,840
04:40
94
21/05/2010
18,6
Saucony 2
Recuperatie + 10min 14km/h
1:30:00
12,400
04:50
113
22/05/2010
31,5
Saucony 2
8x Beeltjens
2:30:00
12,600
04:46
115
23/05/2010
16
Saucony 2
recuperatie
1:20:00
12,000
05:00
111
Er is weer heel wat gebeurd deze week. Het begon allemaal niet zo vloeiend, het virus dat me vorige week wat parten speelde gooide opnieuw roet in het eten. 's Morgens toen nog wel gaan lopen, maar daarna was het alsof ik leeg liep. Dus alles maar geschrapt en een dagje rust extra genomen. Daardoor wel wat moeten schuiven in m'n schema om toch m'n kilometers te halen. Het was zwaar, eerst nog met een vermoeid lichaam van de ziekte en naar het eind van de week vermoeide benen van de trainingen. Positief aan deze week, ik heb m'n eerste dertiger gelopen sinds Stein. Zal ik blij zijn dat ik weer volop kan uren kan kloppen tijdens m'n trainingen want ik mis die lange natuurlopen echt wel. Hoe het augustus is hoe beter. Wil er echt terug invliegen, ben super gemotiveerd! Wat de eerste marathon gaat worden na de zomer begint ondertussen een beetje een onzekerheid te worden. Ik wou graag Brussel en Kasterlee doen, twee zware wedstrijden met het oog op een goede trail winter. Nu door de selectie voor het ABC-project wil ik me volgend jaar niet te veel toeleggen op het trail-lopen en heb die trail wedstrijden voor de winter dan maar vervangen. Dus zijn die twee zware wedstrijden na de zomer ook niet echt nodig. Het alternatief zou dan op dezelfde datums Eindhoven en later dan Troisdorf zijn. Eindhoven is een snelparcours en zou me ideale omstandigheden kunnen bieden om onder de 3uur te duiken. Troisdorf is dan weer een zes uursloop, welke ik alleen wil lopen als de conditie in oktober echt top is. Alleen dan zou ik ht overwegen om hiervoor te kiezen in plaats van Kasterlee. Er is hier thuis ook nog duchtig gewerkt aan ons huisje. Het is al even geleden dat we daar nog over gerapporteerd hebben, maar bij deze dus. De badkamer is klaar, op de plinten en wat afkitwerk na. De keuken staat ook en daar moeten ook nog enkele dingetjes afgewerkt worden. Ben vooral fier op de vensterbank die ik samen met m'n vader in elkaar geknutseld heb. Plezant dat je zo mensen complimentjes hoort geven over je werk en dat je dan kan zeggen dat je het helemaal zelf hebt gemaakt. Het is lang geleden, dus werd het nog eens tijd voor wat foto's van de vorderingen.
Afgelopen week begon weer goed, alles zeer goed kunnen afwerken en niet te veel moeite gehad met tempo te houden. Nu Woensdag in Averbode wogen de laatste meters van de training wel door, donderdag dan tijdens de recuploop voelden de bovenbenen weer zwaar aan. Niets abnormaals zou je denken, dat gebeurt wel meer als je stevig aan het trainen bent. Dan vrijdag morgen als ik wakker werd draaide heel de wereld om me, ik dacht direct aan lage bloeddruk. Ik had de neiging tot overgeven en zelfs flauwvallen, allemaal van dat draaien, geen fut meer. Dus wat rustig aan gedaan en om 9uur naar de dokter. Die sprak van een virus, bloeddruk was goed (12over7), rust was het advies. Die dag dus niet meer gelopen. Bijgevolg dus ook geen wedstrijd in Meerhout, wat ik wel spijtig vond want had er m'n huidige conditie wel een willen testen. Nu duurt het nog tot 4 juni eer we nog eens in actie komen en dat op de Langdonkenloop, een korte snelle 5km. Zaterdag voelde ik me dan weer stukken beter en besloot er een lange training van te maken. De 120min van vrijdag op een dagje opgeschoven en daar nog 20 bijgedaan van de normaalgeplande zaterdagtraining en zo kon ik op weg voor een mooie echte lange duurloop. Was weeral even geleden dat ik zo'n afstand in de benen heb gehad. Het gaf me achteraf echt voldoening en het voelde echt niet zwaar aan, virus was nergers te bespeuren die dag.... Dan Zondag, s' morgens een vetloopje dat al bij al nog redelijk ging, maar dan 's avonds een wisseltempo training die maar ee, gewone duurloop is geworden. De fut zat er niet meer in en kon bijgevolg de moed niet opbrengen om mezelf nog extra uit te putten voor die versnellingen. Vandaag van het zelfde liedje een broek, geen fut, dwaas hoofd, nul motivatie.... Wel m'n ochtendloopje al achter de rug, maar de intervals die normaal vanavond op het programma staan trek ik toch zeer in twijfel. Zou ik ze morgen op m'n rustdag dan maar doen, of zou ik het interval laten voor wat het is en gewoon rustig een uurtje gaan loslopen nog deze avond. Ben eerder voor het tweede, dan kan ik morgen een dagje rusten en misschien het interval later op de week nog ergens inplannen. Zo blijf ik toch m'n beoogde kilometers halen zonder overslaan. Of toch beter complete rust en de avondtraining van vandaag schrappen en morgen ook nog een dagje rust laten, om dan woensdag terug erin te vliegen.... Ik ben hier niet voor. Enfin, ga eens kijken wat ik op het internet kan vinden over "een verhandeling schrijven", heb namelijk morgen het eerste deel van m'n bevorderingsexamen. Een ploegbaas bovenleiding moet dat dus kunnen volgens de hooggeplaatsten van de Lijn. Dat maar sinds twee jaar hoor, want daarvoor was dat allemaal niet nodig. Ik durf wedden dat meer dan de helft van diegenen die nu een gelijkwaardige functie uitoefenen, dat nog niet serieus kunnen. Soit, wel slaan ons er wel door!
Vandaag was het normaal nog eens tijd een wedstrijdje te lopen. Michael de 12km en ik de 8km in Meerhout. Michael voelde zich vandaag niet al te best en heeft dan vandaag maar gekozen om zijn loopschoentjes niet aan te doen. Dat vond ik ook het beste. Ik besloot dan ook maar om niet te gaan en dan hier in de buurt een goede training te doen. 3 toeren merode (2897m) en de laatste toer onder de 15minuten. En ik liep hem aan 14m24s. Dus missie was geslaagd.
Na de marathon was het wat stil bij mij, maar ik ben stilletjes terug beginnen lopen hoor. Ik heb wel wat last gehad van mijn scheenbeen en heb dan voor de zekerheid enkele dagen ontstekingsremmers genomen. De pijn was snel verdwenen en de kilometers werden opgedreven.
Michael heeft nu in mijn trainingen ook wat variatie in mijn trainingen trachten te brengen. Meer snelheid inbouwen. Voor Antwerpen deed hij dit niet. Hopelijk verteer ik dit allemaal.
Binnenkort start hier het herseltscriterium waar ik zo veel mogelijk aan zal meedoen. Enkel de eerste wedstrijd gaat niet, want Michael en ik gaan een weekendje Pinkpoppen in Nederland. In dat weekend gaan we trachten een "pinkpoploopje' doen. Ik ben benieuwd hoe we dat gaan klaren daar.
Voor de geïnteresseerden heb ik mijn trainingsschema toegevoegd van Antwerpen tot nu en ook de komende weken.
Nu zit ik wel nog met twijfels over mijn volgende marathon. Ga ik voor het zwaardere Brussel of ga ik voor het gezellige Eindhoven, waar ik kan meer kans maak op een PR?
Ik was er al een tijdje aan, aan het denken om dit te doen. Vanaf nu ga ik elke week m'n trainingsresultaten posten op m'n blog, kwestie van iedereen een beetje meer inkijk te geven in wat ik doe. Ik vond dit aanvankelijk nogal saai bij de meeste mensen, maar ik merk toch dat ik het bij sommige atleten interessant vind om te zien hoe zij zich voorbereiden op bepaalde wedstrijden. Zoals ik al in de titel liet blijken was het een week van ups en downs, eigelijk maar 1 down. De week begon goed met de intervals die super gingen alsook de woensdagtraining. Dan een ontspannend loopje naar het werk van bij m'n ouders thuis, een rustige training voor de wedstrijd van Tongerlo. Vrijdagochtend dan eerst nog een recuploopje gedaan van 40min en 7,2km om dan 's avonds m'n best te gaan doen inTongerlo. Daar zit hem den Down in m'n week. Heb totaal geen goed gevoel over gehouden aan die wedstrijd. Een 4km op 15:10 is op het eerste zicht nog niet zo slecht, maar als ik zag dat dit maar 15.8km/h was, dan sloeg dit echt wel tegen. Als je weet dat ik in Gijmel over 5km 16.4km/h deed en in Antwerpen over 16km 15.6km/h dan is dit gewoon niet goed. Waaraan lag het dan? Wel, het enige kleine puntje excuus dat ik kan inroepen, is dat ik m'n puffer vergeten was. Normaal geeft dat niet zoveel hinder op zo'n korte afstanden, maar ja. Dan kan het misschien aan het feit liggen dat ik nog niet het gevoel heb dat je moet kweken voor die afstanden. Ik kan moeilijk m'n snelheid inschatten en weetniet hoe ik moet doseren aan zo'n hoge tempo's. Ik denk achteraf bekeken dat ik niet helemaal voluit ben gegaan..... Raar, maar ik denk dat daar de hoofdreden ligt van die teleurstellende tijd. Oh ja, na 500m hong m'n hartslagmeter op m'n middel, dat had ik ook nog nooit meegemaakt. Daardoor ook niet echt kunnen zien hoe diep ik ging. Als die wel goed had blijven zitten had ik misschien wel gezien dat ik niet op m'n limiet zat, wat dus wel zo had moeten zijn. Enfin, we catalogeren het als een goede training, want daarvoor diende deze wedstrijd en daarmee zand erover. Dan meer goed nieuws, zaterdag een kleine "straftraining". Normaal een recuploopje, maar nu had ik er een licht tempostukje van 10min in gestoken. Vandaag liep het dan weer super, met maar 3.5uur slaap om 8u30 vertrokken in de Beeltjens voor een duurloop van 2uur. Bedoeling was zo'n 23.5 à 24km te halen. Na een ronde zag ik dat er misschien wel een rondje extra inzat en besliste ik vanaf die ronde de vier volgende passages een versnelling in te bouwen. Het liep echt lekker, mooi weer, lekker zonnetje, zo mag het bij alle duurloopjes zijn. Uiteindelijk 7 toeren in plaats van 6 gedaan en 25.8km afgelegd. Die versnellingen werden me aangeraden op de vergadering van het ABC-project en ik denk dat dit een geslaagd experiment geweest is. Morgen intervals.... 6x 800m PS: Ik heb m'n vroobereiding voor Brussel nog eens bekeken en heb de jogging van Namen er ingestoken. Een wedstrijd die ik supermooi vind en waar ik al lang eens wou lopen. Ik heb er namelijk nog nooit aan de start gestaan en dat terwijl Carmen er al 2 maal aankwam. Dus dit jaar ga ik naar alle waarschijnlijkheid ook eens ervaren wat het is om de citadel op te lopen......
Dit weekend dus zoals in vorig blogjes aangekondigd, naar de meeting geweest omtrent het ABC-project waarvoor ik uitgekozen ben. Wat houdt dit nu exact in.... Wel omdat het ultralopen wat in een dipje zit na een enorm goeie periode in de jaren 90 en begin 2000, wil men proberen door middel van de vzw ultramarathon.be een soort opleidingsproject starten. Hiervoor heeft men een aantal beloftevolle atleten gecontacteerd die opgevallen zijn in vooraanstaande ultrawedstrijden. Het is de bedoeling dat men doormiddel van begeleiding en het doorgeven van ervaringen ons beter zou maken. Ook is het de bedoeling om enkele keren per jaar samen te trainen en zelfs lactaattesten te voorzien tijdens deze trainingen. Ook kan het zijn dat er samen een uitstap geregeld wordt naar een wel bepaalde wedstrijd in binnen of buitenland. Ook kunnen we bij blessures bij hun terecht voor goede raad, waarheen we ermee best kunnen gaan. Wat zijn nu de doelen ervan.... Wel vrij ambitieus. Men sprak daar over tijden waarvan ik enkel nog maar gedroomd heb en zelfs nog niet aan heb durven denken. Dingen als 2u40 op marathon. 3u25 op de 50km...... Dat zijn toch vrij snelle tijden, ik zeg niet dat dat onmogelijk is.... Toch zal ik hiervoor enorm m'n best moeten doen. Als je hiernaast kijkt naar m'n PR's. Toch het feit dat m'n mij heeft uitgekozen, wil toch zeggen dat men in mij geloofd en dat geeft me vertrouwen. De uiteindelijke doelen liggen echter op de echte ultra-afstanden. Om het C niveau te halen zou ik op de 6uur tussen de 78 en 80km moeten halen, wat ik haalbaar acht. En het grootste doel van deze groep is om uiteindelijk een sterke afvaardiging te krijgen op de 100km afstand. Daarvoor wil men ons op 2 jaar tijd begeleiden naar een tijd onder de 8uur. Pfff, ik ga nog zweten! Dus mijn doel voor Winschoten 2011 staat al vast..... 8uur..... Ik acht het niet onmogelijk, maar alles zal goed moeten lopen. Nog een jaar en half zoals afgelopen jaar en dan kan ik er dichtbij komen. Als ik ginder op het WK al een tijd zou kunnen halen onder 8u30 zou ik al content zijn, maar op deze manier word ik toch gedwongen wat ambitieuzer te zijn. Ik zie het volledig zitten. Na de vergadering zondag zijn we dan nog doorgereden richting zeetje om daar wat te genieten van de frisse lucht en de opklaringen. In Lombardsijde zag ik dan dat er een wandeling georganiseerd werd en heb ik me snel ingeschreven en deelgenomen aan de 16km afstand. Leuke lopen ginder over strand, dijk en duinen. Wat een zalig zuiver lucht ook, alles liep als vanzelf. Maandag dan me voor de eerste keer in lange tijd nog eens gewaagd aan intervals. Ik dacht dus wat snelheid in te bouwen deze periode van kortere trainingen en vond het een ideaal moment om de Yasso-theorie eens uit te proberen. Dus 6x800m, 2km in gelopen en 4km uitgelopen allemaal op de piste van Sporta in Tongerlo. Er was net een klas LO van een plaatstelijke school en die kinderen stonden maar raar te kijken naar die rondjes draaiende gek. Ze begonnen zelfs te vragen of wanneer ik zou stoppen en of ik niet moe werd.... Dinsdag was rustdag en vandaag heb ik dan een lichtetempoloopgedaan met in de laaste tien minuten twee tempoversnellingen van 2min. Iets wat mij werd aangeraden tijdens de vergadering zondag. Niet alleen lange duurlopen doen aan een statig tempo, er af en toe een snel stuk inleggen zou al een wereld van verschil maken. Zo verras je je lichaam en zet je het aan tot progressie. Morgen weer een rustig uitloop dagje om dan vrijdagmorgen een ochtendloopje voor het ontbijt om dan 's avonds mezelf te wagen aan een 4kmloop in Tongerlo. Als het echt 4km juist is hoop ik dichtbij of onder de 14 minuten te geraken. Ik kijk er weer naar uit! Ik laat jullie weten hoe het gelopen is op zondag of maandag, want Zaterdag wordt weer een druk verbouwdagje, donderdag wordt de vinyl gelegd! Dat gaat weer een enorm verschil in uitzicht geven en zo vorderen we stilltjes naar een mooier huisje. Fotootjes volgen nog wel eens, dat is beloofd! Tot binnenkort......
Zoals beloofd een berichtje met de foto's. Het herstel van Carmen gaat een beetje moeizaam, vandaag was haar eerste loopdag. Ze zal jullie er zeker nog genoeg over vertellen in haar volgend postje. Bij mij viel het allemaal goed mee, stijve bovenbenen en een pijnlijke rug. Hoewel m'n rug wel eventueel van de verbouwingen kon zijn. Ik heb wel goed kunnen blijven door trainen, dus allemaal heel positief. Morgen de fameuze vergadering/ bijeenkomst omtrent het ABC-project van ultramarathon.be, ben eens benieuwd wat er allemaal gaat besproken worden. Zal ongetwijfeld zeer interessant worden, ook benieuwd naar wat er gaat inzitten voor mij. Coaching? begeleiding? ..... Soit, hier zijn de fotootjes.
Gisteren was het zo ver. Mijn tweede marathon stond op het programma. Maar ik begin eerst te vertellen van de dagen voordien.....
Het begon met donderdagnacht. In het midden van de nacht. Een kramp in mijn rechter kuit Vrijdag de kramp een hele dag gevoeld, maar na de massage van mijn ventje was het zaterdag helemaal voorbij. Maar om de één of andere reden was ik toch niet helemaal gerust. Zaterdagnacht kreeg ik precies een klein krampje in mijn linkerbeen. Rond 1u Michael wakker gemaakt en dan heeft hij nog gauw mijn kuit ingepakt met vershoudfolie. Het was dus voor mij een onrustige nacht... Rond 7u ging de wekker. We waren al bij mijn schoonouders, zodat we zondag niet te vroeg er uit moesten en niet al te vroeg moesten vertrekken richting Antwerpen. Ik stond op met honger, maar eens ik aan het eten was, kon ik bijna geen hap eten. Toch maar doorgebeten en 2 sandwiches met honing en een koffiekoek gegeten. In combinatie met enkele glazen water en een appelthee met suiker. In de auto nog koude spaghetti gegeten. Net voor de start nog een banaan.
Rond 8u20 vertrokken we. Al gauw hadden we de auto geparkeerd aan de eindhalte van tram 2,15 en 5 om dan zo richting de start te gaan. Eerst nog even Jessica en Wendy gezocht om zo samen naar de start te gaan. Al gauw werd het startschot gegeven en ik vervoegde me al snel bij pacers van 3u59. Eerst de konijnenpijp door. Daar was het wel heel benauwd vond ik... daarna liepen we richting Hoboken. Voor mij een heel leuke plaats, omdat ik daar ben opgegroeit. Aan de zijlijn dan ook veel bekende mensen gezien zoals mijn grootvader, mijn 2 beste vriendinnen, oude buren, vrienden van mijn ouders, mijn mama, .... Michael en zijn ouders hebben getracht zo'n 8 keer mij te zien en aan te moedigen en dat is ook gelukt. Ik kreeg van mensen die rond mij liepen al te horen dat ik precies wel veel volk kende In Wilrijk liepen we door de kleine tunnel en daar stonden Michael met zijn ouders, ook weer mijn twee beste vriendinnen en Michaels neef. Tijdens het supporteren maakte Michael en zijn papa nog wat tijd om een foto van mij te nemen. De bevoorradingen waren er meer als genoeg. Ik dronk altijd heel goed en kapte de rest meestal uit over mijn hoofd, over mijn boven benen, ... Eten had ik zelf bij of gaf Michael of mijn schoonmama mij onderweg nog aan. Ik moet wel toegeven dat het eten soms moeizaam ging. Vooral op het laatste gaf mijn maag het signaal om toch niets meer binnen te nemen. Ik heb toch nog enkele druivensuikers gegeten. Dat hielp toch iets. Ik liep de eerste kilometers zo rond 5m45s. Rond 30km begon ik toch wat te vertragen en ging het richting 6m en dan nog trager dan 6m, MMAAARRR ik heb niet moeten wandelen en ik haalde nog steeds volk in Voor mij was het toch wel een leuk parcour. Ook omdat ik zoveel herkende. Alleen het laatste stuk aan de slachthuislaan was echt saai en ging niet vooruit. Daar stond bijna geen volk en dit was toch een punt waar ik wat aanmoediging kon gebruiken... Alhoewel ik Michal rond 35km nog heb gezien en hij moest niet te veel zeggen, want ik werd nogal krikkel.... Ik moest toch ferm op mijn tanden bijten, maar heb doorgezet. Aan de finish stonden Michael, mijn mama en mijn schoonmama op te wachten en mij nog als laatste aan te moedigen. Na de finish lag mijn maag nog duidelijk in de knoop. Het water dat we kregen, smaakte me zo niet. De cola light die mijn mama aan de finish me aangaf ging beter. Met eten heb ik toch maar gewacht tijdens het wachten op Michael. Na mijn finish trokken we terug richting linkeroever waar Michael zo snel mogelijk in het startvak ging staan. Zijn verslag lees je hieronder.
Ik ben dan ook keeeeiiii content met mijn tijd. 04u09m = 10,169km/h. Een PR van 29 minuten, maar mijn eerste marathon is wel geleden van Eindhoven 2007. De volgende die op het programma staat is Brussel in Oktober. Geen Eindhoven, omdat Michael graag eens Brussel wil doen. Het is natuurlijk eens iets anders. Mijn schema is al gemaakt tot Birkenfeld waar ik nog eens een trail ga doe. Tussendoor nog enkele kleinere wedstrijden van het plaatselijk criterium. De eerste is op 14 mei. Een 8km. Eens benieuwd wat dat gaat geven!
Carmen
Nu mijn gedeelte dan, de 10 miles! Niet zo lang en niet zo prestigieus als de marathon, maar gewoon eens lekker goed doorgaan en zien waar ik zu eindigen. Na een hele dag achter Carmen aangehold te hebben om haar aan te moedigen, bevoorraden en te fotograferen, zou het wel eens in m'n benen kunnen blijven steken. Zaterdag had ik ook nog 18,9km getraind en dat doe ik normaal ook niet. Om kort te zijn ik heb echt niet gefocust op deze wedstrijd. M'n gewicht is ook een kleine 3 kilogram meer als in Stein, maar de goesting was er. Na de start van de Ladies-run al direct gaan postvatten in het startvak, zo'n uur op voorhand. Geen sinecure zo lang tussen die meute en dan zonder opwarming moeten vertrekken. Het is toch altijd weer frustrerend om te zien dat er toch altijd mensen zijn die helemaal vooraan willen starten en daar helemaal nit thuishoren. Doordat ik geen kwalificatietijd kon voorleggen moest ik tussen de "gewone" stervelingen. Zo'n kleine 1500 man zou dus voor me van start gaan, een echte inhaalrace. Dat uur was sneller voorbij dan verwacht en we waren vertrokken, wat een gedrum sech! Zandloperstart......pfff Ik start toch liever vooraan. De eerste twee kilometer waren echt druk en daarna draaiden we de autostrade op en werd de weg wat breder, zodat ik de rest wat makkelijker kon passeren. Daar begonnen de hellingen dan weer en dat voel je toch hoor, die na de Kennedy was vrij lang en slopend en die van de Bolivartunnel was kort maar krachtig. Daarna was het toch even terug een goed ritme zoeken. Aan de Zillion had ik het al terug te pakken en liep ik weer terug een heleboel voorgangers in. De Kaaien vlogen voorbij echt niet te doen, ik kreeg vleugels. Dan de kasseitjes van de vesten. De anderen hadden er blijkbaar meer moeite mee als ik. Ze liepen allemaal in de goot om ze te vermijden, maar als je wil inhalen moet je daar dus uit hé. Dan de Meir op, superleuk! Ik haalde daar net de eerste dame in, ongelooflijk hoe die aangemoedigt wordt langs de kant. Ik kreeg er zowaar kippevel van! Koude rillingen en een glimlach op m'n gezicht na 11km wedstrijd een goed teken? Van de Jezusstraat naa de Paardenmarkt was even een saai stukje, daar begon me wel al duidelijk te worden dat een supertijd er echt inzat. Ik ging nog altijd als een trein, maar ik begon de kilometers wel te voelen. Toch haalde ik nog altijd voorgangers in, hoewel de gaten tussen de deelnemers groter begonnen te worden. Ook speelde de wind op het laatst wat op, er stond een stevig bries op het Brouwersvliet. Het was wringen. Dan de konijnenpijp in, vreemd dat ik dat zalig vond. De afdaling, de koelte, het gedrum van de schoenen. Op een roes dreef ik erdoor, echt niet verzwakt. Dan boven komen en al die aanmoedigingen werken echt als een adrennalinepil. Ik had nog een tijd voor ogen en bleef dus hoog tempo aanhouden, toen hoorde ik de speaker roepen dat er zo'n 70 mensen aangekomen waren. Top-100 was mogelijk! Alleen kon ik m'n voorganger niet meer bijbenen, ik kreeg wat steekjes in de zij. Aangekomen in 1u01m37s en als 92e over de streep, vandaag in GVA gekeken en volgens de chip-noteringen van tijden nog een paar plaatsjes gestegen naar de 86e plaats op ik weet ni hoeveel deelnemers, 18000? Nu vandaag alweer een 11,3km uitgelopen en al bij al op wat stijve boven benen na geen echt noemenswaardige last. Voorlopig toch nog niet. Ik kijk al uit naar het volgende verzetje, 4km in Tongerlo.
De afgelopen weken stonden in het teken van m'n overschakeling van 5 trainingen per week naar 6. Aangezien dit niet zo'n drukke periode was op wedstrijdgebied en ik geen super ambitieuze plannen had, leek het me er een ideale periode voor. Hiervoor trainde ik namelijk nog altijd maar 5 maal per week, klinkt misschien raar aangezien ik toch aan totalen van ruim boven de 100km per week kwam, maar door super lange duurlopen te doen in het weekend lukte dat vrij goed. Nu al 3 weken bezig met de overschakeling en in het begin ging het wat stroef, ook wat te enthousiast geweest na Stein zoals jullie al hebben kunnen lezen. Toch nu na een kleine aanpassingsperiode begint het aangenaam aan te voelen. De zware benen beginnen steeds mee achterwege te blijven en de snelheid begint stillaan te verhogen. Allemaal nog positief dus, hopen dat dat zo blijft. Afgelopen week namelijk 106km gelopen in 9 uur en alles is zeer goed verteerd. Dus.... Komende week staat de Antwerp 10 miles op het programma, nog zo'n plannetje van me om deze "rustigere" periode in m'n loopbestaan goed in te vullen. Ik probeer deze lente tijdens onze verbouwingen wat snelheid te kweken en dit wil ik dan testen op enkele korte wedstrijdjes. Gijmel 5km heb ik al achter de rug en dat was een positieve test, nu dus die tien mijl. Zal moeilijk worden om een gelijkmatig tempo te houden maar we gaan ons best doen. Ik hoop op een 1u05m en acht een 1u02m niet echt onmogelijk, het zal er wat vanaf hangen hoe m'n start meevalt. Ik start immers tussen de grote meute en niet in het snelle startvak. Dat wordt dus salalommen de eeste kilometers. Verder vind ik de steun van jullie voor Carmen heel tof! Ik denk dat ze waarschijnlijk heel dicht bij de 4uur kan eindigen, zeker niet onmogelijk. Misschien een klein pronostiekje?
Nog eventjes en het is zondag 25 april, "Het grote moment". Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer zenuwen ik krijg, hoe meer twijfels, hoe meer onzekerheden, ... En waaraan twijfel ik dan, waar ben ik onzeker over? Vooral over de tijd. Gaat het me lukken binnen de beoogde tijd? Michael denk dat rond 4u haalbaar is, maar ik ben daar niet zo zeker van. Ik denk eerder 4u15. Alhoewel ik al heel blij zal zijn dat ik mijn tijd van eindhoven ,2jaar en half geleden, zal verbeteren : 4u38. Na de marathon in Eindhoven en nu heb ik toch echt wel veel progressie gemaakt op de andere afstanden, maar ja een marathon blijft een marathon en je weet nooit wat je allemaal onderweg voor hebt. Ik heb wel het gevoel beter voorbereidt te zijn dan toen in Eindhoven, maar ja ik ben dan ook al vier jaar aan het lopen en dat is toch anders dan toen. Toen was het maar twee jaar en misschien nog wat te vroeg voor een marathon.
Momenteel train ik rustig verder en haspel ik nog wat kilometers af. Geen vijf trainingen meer deze week, maar nog vier.
Hier een overzichtje van voorbije periode:
7/04/2010
15
1:40:00
9,000
06:40
79
8/04/2010
9
Saucony 4
1:00:00
9,000
06:40
73
9/04/2010
73
10/04/2010
22
Saucony 4
2:20:00
9,429
06:22
86
11/04/2010
9,5
Saucony 4
1:00:00
9,500
06:19
65
12/04/2010
15
Saucony 4
1:40:00
9,000
06:40
71
13/04/2010
71
14/04/2010
9,5
Saucony 4
1:00:00
9,500
06:19
65
15/04/2010
12,4
Saucony 4
1:20:00
9,300
06:27
68
Wat staat er nog op het programma:
Zaterdag 2u, zondag rust, maandag 40 minuten, dinsdag rust, woendag 80minuten, donderdag rust en vrijdag een uurtje, zaterdag rust en ZONDAG??????????????????????
Het is een opwindende tijd voor me geweest de afgelopen week. Verschillende gebeurtenissen hebben daartoe bijgedragen, zoals.... Eerst het lopen, het gaat terug vrij vlot. De trainingen lopen goed en het voelt aangenaam aan. Juist blijft het nog altijd oppassen voor de kuit, maar die heeft ondertussen al een wedstrijdje doorstaan dus het zal er al niet meer zo erg mee gesteld zijn. Gisteren heb ik na een hele lange tijd nog eens een wedstrijd voluit gelopen die korter is dan een 10km. Ik heb namelijk deelgenomen in Gijmel aan een jogging van 5km. Ik moet zeggen dat het resultaat bevredigend was, 18:35 en dus een gemiddelde van 16,24km/h. Niet slecht als je weet dat ik 's morgens al 15km had gelopen om zo toch aan m'n beoogde dagtotaal te komen. Ook sta ik bijlange niet meer zo scherp als in Stein, er zijn al 3à4 kilos terug bijgekomen. De boog kan niet altijd gespannen staan hé! Agelopen week heb ik ook een mailtje gekregen van ultramarathon.be, een uitnadiging voor een vergadering over een nieuw project dat ze willen opstarten. Het ABC-project waarbij het de bedoeling is om het ultralopen in België terug naar een hoger niveau te tillen. Het zou bestaan uit 3 groepen, de A en de B groep bestaan vooral uit mensen die al gekend zijn in het circuit. De C groep waartoe ik dan zou kunnen behoren bevat dan vooral "aankomend talent", dit wil zeggen mensen die een goede prestatie geleverd hebben ergens tijdens een gekende ultraloop. Mijn uitslag in Stein is dus blijkbaar opgevallen. Het laatste positief puntje van deze week is dat de verbouwingen nog steeds goed gaan, m'n vader is wel een paar dagen buiten strijd met z'n voet, maar ik trek m'n plan wel. Vandaag moet ik alles gaan toe smeren, bezetten eigenlijk. Laat dat nu net iets zijn wat ik niet zo graag doe.... Iemand zin om te komen helpen?
Ik ben Keersmaekers Carmen
Ik ben een vrouw en woon in Herselt (België) en mijn beroep is Productiecoördinator Mivas.
Ik ben geboren op 05/11/1985 en ben nu dus 39 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, wandelen, fietsen.
Toch zeker als je een geruststellende voorsprong hebt. Nu zaten we weer op een hoogte en moesten we weer omlaag en hier heb ik toch af en toe geluk gehad. Het was niet van de poes tussen die takken en geulen. De diepe groeven werden dan nog eens bedekt door 40cm hoog gras, zeer ambetant. Blij dat dat stuk achter de rug was, nog wat uitbollen langs het hindernissen parcours en ik zou er zijn. Ware het niet dat ik net voor de bruggetjes en trapjes in een klein afzonkje m'n enkel opsloeg.
Vrijdag de kramp een hele dag gevoeld, maar na de massage van mijn ventje was het zaterdag helemaal voorbij. Maar om de één of andere reden was ik toch niet helemaal gerust. Zaterdagnacht kreeg ik precies een klein krampje in mijn linkerbeen. Rond 1u Michael wakker gemaakt en dan heeft hij nog gauw mijn kuit ingepakt met vershoudfolie. Het was dus voor mij een onrustige nacht... Rond 7u ging de wekker. We waren al bij mijn schoonouders, zodat we zondag niet te vroeg er uit moesten en niet al te vroeg moesten vertrekken richting Antwerpen. Ik stond op met honger, maar eens ik aan het eten was, kon ik bijna geen hap eten. Toch maar doorgebeten en 2 sandwiches met honing en een koffiekoek gegeten. In combinatie met enkele glazen water en een appelthee met suiker. In de auto nog koude spaghetti gegeten. Net voor de start nog een banaan.
