Ik ben Michael Andries
Ik ben een man en woon in Herselt (België) en mijn beroep is Monteur Bovenleiding.
Ik ben geboren op 19/08/1982 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, wandelen, fietsen.
11/02: Trail des Bosses 25km 26/02: (W) Lennik 30km 04/03: (W) Stekene 30km 11/03: (W) Aarschot 30km 25/03: (W) Antwerpen 20km 01/04: (W) Scherpenheuvel 42km 07/04: (W) Kasterlee 30km 15/04: Spa-Olne 33km 07/05 => 18/05: Trekking La Palma 20/05: La Grimace du grand George 25km 02/06: (W) Gelrode 50km 15/07: Les Crêtes de l'eau Noire 30km 05/08: Trail de Val d' Heure 36km
Jawadde! Het is wat geweest de tapering periode naar Stein. In tegenstelling met de voorbereiding liep deze niet zo vlot. Blijkbaar toch iets te lang gewacht met naar de dokter te gaan in verband met een knagend gevoel in m'n rug. Een week van 161km afgewerkt met een blokkage in m'n bekken en dat zal geen goed gedaan hebben. Al bij al viel het wel nog mee dacht ik toen. Ik dacht dat 3 rustigere weken de problemen wel zouden oplossen. De eerste week na de peik zelfs gewoon gehoopt op spontaan herstel. Dan met nog twee weken tijd toch maar de dokter en de kiné ingeschakeld. Dat leek vrij snel resultaat te hebben dus gewoon het taperingprogramma blijven volgen. In de laatste week kwam alles dan wat terug op z'n plaats volgens de kiné, maar dat voelde bij mij niet zo. Hij weet het aan het feit dat alles serieus had vast gezeten en m'n spieren en pezen terug moesten wennen aan de "nieuwe" positie. Toch bleef er iets niet goed zitten in m'n bekken en zit ik er nu nog wat mee..... Te hopen dat een nieuwe kuur onstekingsremmers dat nog wat kan verdoezelen. M'n maag zal wel afzien dan, zolang de benen maar goed zijn. Dat blijft toch de basis. Alleen dingen binnen nemen die ik gewoon ben en niet overdrijven plus goed drinken.
Wat te verwachten zondag? Tja, daar kan ik nu zelf ook niet op antwoorden. Hangt er allemaal nog wat vanaf, hoe alles loopt met de blessure. Het kan serieus tegenslagen en het kan meevallen, maar super goed gaan dat verwacht ik niet. Met super goed spreek ik over een resultaat van meer dan 80km. Iets waarvan ik zeker ben dat ik moet kunnen, gezien m'n training en m'n resultaten op kortere afstanden. Als het over meevallen gaat hoop ik toch zo om en bij de 75km te geraken. Alles wat minder is zou een tegenslag zijn. Absolute teleurstelling zou zijn dat ik wederom zou opgeven. Deze keer kan ik het niet verdoezelen zoals in Troisdorf, hier heb ik echt naartoe geleefde een maanden tijd in gestoken. Ik wil echt dat het op z'n minst meevalt....
Even een korte update van de huidige situatie. Zoals in vorig blogje al aangegeven stond ben ik dus naar de dokter en de kiné getrokken. De dokter raadde rust aan en ik heb er kiné bij gevraagd. Als je dat niet doet dan, veronderstellen ze dat je maar even een weekje rust kan permiteren. Dus naar de kiné, daar bleek dat bij kanten van m'n bekken serieus vast zaten, plus ook nog eens een heel stramme rug. Het heeft daar nogal gekraakt hoor. Nu al twee sessies achter de rug en het verschil is toch duidelijk merkbaar. Na de eerste keer, twee keer voorzichtig getraind en dan voelde ik nog een licht onstoken gevoel aan m'n linker kant. Nu na de tweede sessie ging het weer iets vlotter en voelde ik alleen van die fantoompijntjes, je kent dat wel zo af en toe hier en daar een steekje of een wringend gevoel. Niks echt alarmerend, hoop ik dan toch. Het algemene gevoel was toch dat het losser zat en dat het comfortabeler liep. Dat was ook te merken aan het tempo, waar ik begin deze week voorichtig een goede 11km/h haalde, liep ik vandaag toch weer dicht tegen de 13km/h aan. Door de blessue deze week wel niet zo'n grote hoeveelheid kilometers kunnen malen, maar dat kan zo geen kwaad. Morgen maken we dat goed met een mooie lange rustige duurloop. Eentje van 30km en dat tussen Aarschot en Herselt op de mars der Zuiderkempen. Het belooft een mooie tocht te worden en ik hoop weer enkele mooie hoekjes van m'n omgeving te leren kennen. Vroeger was deze toch 60km lang, maar m'n heeft ze ingekort omdat deze afstand toch niet zo populair bleek, even hebben ze nog een 50km gedaan. Dat is nu ook verleden tijd, wat niet erg is hoor. Die dertig kilometer komt me goed uit, ideaal als finale lange training voor Stein. Het gevoel nog eens testen en rustig genieten van de kilometers. M'n ambities voor Stein doe ik wel in en volgend blogje uit de doeken. Eerst zien wat morgen zegt.
Dat was wel het minste wat je kon zeggen over de laatste twee weken. De week na de trail had ik m'n piekweek gepland met heel wat zware dingen op het programma. De eerste dagen na de wedstrijd stonden nog in teken van herstel, maar dan 's woendags stond al een pittige wisseltempoloop op het programma. Dan vorig weekend stond er nog eens een knoert van een dubbeldekker op til. Zaterdag zou ik normaal gezien naar Nalinnes getrokken zijn, ergens in Henegouwen. Dat heb ik echter laten varen omdat al dat rondrijden toch niet zo goedkoop is, dan vooral met de recente boetes in het achterhoofd. Dan maar lekker dicht bij huis op vertrouwd terein ruim 52km gelopen, 3 keer de MTB-route van Herselt gedaan. Hierna was ik net geen wrak, leeg en een beetje gekraakt, maar niet gebroken. Dan 's avonds heeft Carmen weer wat fut in me gekneed, wat zo blijkt de dag erna, wel geholpen heeft. Zondag was het dan op naar Diepenbeek, dit keer voor een marathonnetje. Eigenlijk wel blij dat ik toch tot ginder getrokken ben, want er zaten echt wel mooie stukjes onbekend Belgenland in. Vooral het stuk Heide en het golvend decor daar was echt wel adembenemend. De benen waren zwaar van de dag ervoor en dat merkte ik dan ook aan het tempo. Na een wat traag begin toch opgeklommen naar een gemiddelde van 12km/h. De dag voorheen haalde ik nog 12.1km/h ov er de hele afstand. Het gevoel na deze training was niet zo leeg, alleen zat ik wel met een irritant gevoel in het bekken. Toch thuis nog even gaan uitlopen voor zo'n 20 minuten om toch aan m'n beoogde tijd van de week te komen. Carmen zou genoeg oplapwerk hebben. Ik had die week 161km achter de kiezen waarvan 96km op de twee dagen van het weekend.
Nu deze week als vanzelfsprekend, rustig aangevat. Het duurde zelfs even voor ik me weer goed voelde in m'n loopschoenen, de zware bene bleven vrij lang. Vrijdag pas voelde het weer wat beter aan, vele kwaaltjes waren dan verdwenen. Alleen bleef ik zitten met een irritant gevoel in het bekken, wat een beetje uitstraalt naar m'n linker been. Ik heb er eigenlijk alleen last van tijdens het lopen, gewoon dagelijks kan het eens voorvallen dat ik iets voel bij een iets te enthousiaste beweging. Soit, zaterdag wou ik dan eens testen op wedstrijdtempo. Bij aanvang wat last in de rug/bekken, maar na 5 minuten bleef er alleen nog maar een licht gezeur achter. Dus vrolijk doorgelopen naar een 21.1km op 1u34. Normaal wou ik nog de twee uur volmaken door uit te lopen op m'n kinvara's, maar die was ik thuis dus vergeten. Dan maar 's avonds? Niet dus, had het te druk met wassen en koken. Misschien een keertje niet slecht? Vandaag kreeg ik dan weer 3uur duurloop voorgeschoteld, dit tijdens de nationale wandeldag in Scherpenheuvel. Een pracht van een wandeling en achteraf bekeken een lekker loopweertje. Samen met ons moeder vertrokken voor 36km, zij voor 26km. Wederom wrong het de eerste meters in het bekken/rug, maar het ebde dan weer weg nadat het warm gelopen was. Duidelijk een overbelasting dus, hopelijk krijg ik het er nog uit voor Stein. Er wordt immers nog serieus getaperd de komende 14 dagen. Ben wel van plan morgen een afspraak te maken bij de kiné en eens langs de dokter te gaan. Ik hoop dat zij voor een spoedig herstel kunnen zorgen. Enkele dagen niet lopen zit er echter niet in. De "pijn" is te verdragen en als ik nu stop dan geraak ik uit m'n ritme en sta ik met vierkante wielen aan de start. Dus het zal voorzichtig door trainen zijn met enkele verzorgingssessies..... Vandaag ben ik dan tot 36.7km gekomen op 3u10min en een twijfelachtig gevoel achteraf. Dus het voorgaande gaat zeker uitgevoerd worden. Ons moeder heeft het ook niet zo getroffen de laaste weken. Ze sukkelt ook met allerlei kwaaltjes. Ze heeft zelfs moeten bellen om haar te komen ophalen aan een rustpost. Aan haar linker voet had ze wel erge last aan haar teengewrichtjes, waardoor ze al te erg ging manken. Verstandig van haar om ons dan te laten komen, want het was echt niet te doen om de resterende 6/7km uit te doen. Ik hoop dat ze voor een keer verstandig is en het eens goed laat verzorgen en naar de dokter gaat.
Het heeft even geduurd dit jaar voor ik m'n eerste wedstrijdje achter de kiezen had. Dat is nu dus bij deze gebeurt! Ik heb eigenlijk geen spijt van die keuze hoor, maar het is wel fijn om toch nog eens wat competitie gevoelt te hebben. Doordat ik normaal van plan was een met een aantal jonge gasten als team in te schrijven voor de zes uren van Stein, had ik deze trail in m'n schema ingepast. Normaal had ik m'n eerste wedstrijd zelfs maar pas in Stein gelopen. Om echter eens een keer samen te zijn en te kunnen trainen/lopen hadden we hier samen afgesproken. Ik, Dennis Vandenbussche, Koen van Roey en Wouter Decock. Uiteindelijk zijn er maar drie van de vier komen opdagen, maar het was zeker tof om nog eens met gelijk gezinden over het lopen te praten en ervaringen uit te wisselen voor en na de race. Wouter zal waarschijnlijk met z'n werk geen gaatje gevonden hebben, het was ook geen verplichting hé.
Het was wel even zoeken naar de plaats van inschrijving, want zo zonder GPS en zonder echt een adres te hebben opgezocht... De administratieve voorbereiding was dus niet al te best. Toch uiteindelijk vrijgemakkelijk, maar puur op geluk op de juiste plaats belandt. Hennuyeres is een klein dorpje iets voorbij Tubize in Waals Brabant, niet ver van het allom bekende hellend vlak van Ronquieres. Je zou denken dat een trail hier niet zo'n succes zou zijn, maar de omgeving en het parcours waren alles behalve saai. De opkomst was ook zeer talrijk en dan zeker op de kortere afstand (+400), hoewel er toch ook meer als 100 starters waren op de lange. Ja, op dat vlak was het zeker een meevaller.
De wedstrijd dan....... De start vond plaats in een opgebroken straat door werken, questie van het percentage alsphalt onderweg nog wat meer naar beneden te halen. Het was wel even drummen tussen al het volk, toch viel het al bij al mee en had ik vrij weinig echte hinder. Zelfs op de eerste smalle paadjes was het niet al te lastig om het goede spoor te vinden. Al vrij snel had ik Dennis in het vizier zo'n 50m voor me. Ik heb echter niet te gek gedaan en gewoon m'n eigen tempo aangehouden in het begin. Snel vertrekken breekt namelijk zuur op in dit soort wedstrijden. Door enkele vlottere afdalingetjes kwam ik al snel in z'n spoor en kon er tussen ons af en toe een woordje af om elkaar aan te moedigen. Koen haalde we op dat moment ook niet bij. Toeval dat we na zo'n 5km samen liepen, eigenlijk wel tof en gezellig. Koen liep echter de korte en worstelde nog een beetje met z'n conditie, vandaar. Het was de eerste kilometers wel goed opletten omdat het parcours niet altijd de platgetreden paden volgde en soms kris kras tussen de bomen door ging. Af en toe dus enkele meters verkeerd gelopen daar. De X-labs deden goed hun werk, ik verschoot dat ze nog zoveel grip boden op het drassig en modderig parcours. Na zo'n 9 à 10 kilometer kwam dan de splitsing van de twee afstanden en waren we wat verlost van de "halve" mannen. Hoewel tot daar een dartel vrouwtje goed bij ons bleef en koppig voorop wou lopen.
Na de splitsing waren we dus onder ons tweetjes, geen idee hoeveelste positie we liepen. We kregen we fiets begeleiding wat erop wees dat we zeker niet te ver in het veld zaten. Kort daarna heb ik dan wat genuttigd qua eten en heb ik een gaatje moeten laten laten vallen. Een vijf à tien meter maar, niets onoverbrugbaar. Dan door enkele keren te moeten zoeken naar een goede loop lijn en pijlen is het gat groter geworden zo'n 100m. Toch een hele tijd op die afstand blijven hangen tot ik ergens aan een heuveltje kwam met trapje, waar Dennis had afgesneden en de fietsbegeleider die hem niet kon volgen, mij rond stuurde. Dus weer een pak meters aan m'n broek... Nooit echt gepusht hoor. Gewoon m'n eigen wedstrijd gelopen en ik zou wel zien of hij nog afzwakte. ik lag nu zo'n 250m achter en kon hem lang in het oog houden. Er waren immers enkele langere rechte stukken met een goed overzicht. Dan denk ik dat hij toch even heeft doorgezet om uit het zicht te geraken, want ik was hem kwijt. Even later liep ik nog eens zo'n 100m verkeerd en deed ik nog eens nen "totter". Dan wist ik dat ik het niet meer in handen had om hem nog in te halen, ik zou moeten rekenen op pech van hem. Even later kwam ik terug samen met de "halve" mannen, net voor de grote bevoorading. Was me dat daar een drukte, ik zat net in het grote pak denk ik, met wat stompen en duwen toch vrij snel aan een volle drinkenbus geraakt en nog wat rozijnen binnen gespeeld en ik was terug vertrokken. We liepen weer een heel eind samen met die gasten en hoewel ze heel vriendelijk waren en me volop aanmoedigde had ik ze toch liever uit de weg gehad. Wat verder in het bos tijdens een afdaling kwakte ik dan nog eens tegen de grond door af te wijken van de goede lijn voor een inhaal manoevre. Dat heb je dus met die langzamere deelnemers. Ik wil niet hautain doen hoor, ik heb echt oprecht respect voor die mensen. Het is alleen volgens mij aan een parcoursbouwer om te zorgen dat je die mannen niet telkens weer tegenkomt. Ok dat je op het laatst nog een paar echt trage deelnemers net voor de finish pakt, maar daar heb je niet zoveel last van dan als je volledig in het pak komt te zitten halverwege de course.
Enfin, dan de volgende splitsing, een opluchting. Ik alleen tegen de natuur. Dit stuk was een meer lopend stuk met toch heel wat asphalt en wat meer last van de wind. Het golfde meer, waardoor ik m'n tempo toch weer wat zag stijgen. Zou ik Dennis niet wat terug halen zo? Niet dat ik heb doorgedud hoor, ik ben gewoon blijven lopen heo dat ik het prettig vond. Doordat het parcours hier meer open was had je wel een prachtig overzicht van de omgeving en het verraste me hoe mooi het er toch wel was. Spijtig genoeg kon ik Dennis ook nergens in de verte zien lopen.... Dan maar wat meer achterom gekeken, maar ook niemand te bekennen. Ik helemaal alleen.... Dan zag ik beneden in het dal een bevooradingspost en dacht ik dat ik m'n bus wel goed kon ledigen. Twee kilometer verder was ze leeg, na zo'n 30km had ik al 1,3 liter water binnen. De post bleef echter wel weg en ik begon me zorgen te maken dat hij niet meer zou komen. Bij de tweede keer aan het kanaal zag ik dan in de verte m'n verlosser staan. Op 33km was dus een ravitaillement. Even gekletst over de situatie met de helper en Dennis bleek ruim 5 minuten te hebben. Dat was zoals ik al vermoedde te veel van het goede.
Dan maar een nieuw doel, de tweede plek veilig stellen. Ik had juist voor de post wel een goed overzicht gehad van wat achter me aan kwam en wist dat er zeker niemand binnen de 5 minuten achter me zat. Dus dat moest wel lukken, als er niets dramatisch gebeurde. Een paar minuten later had ik al van Jan.... Ik zat verkeerd, gelukkig maar 200m en had ik het snel door. Nu wist ik echter wel niet hoe het met m'n voorsprong zat, want door die 400m verlies, zit je toch al snel 3min korter. Er kwamen nu ook wat meer hellingen, welliswaar goed beloopbaar en semi-verhard. Toch begon ik m'n rechter kuit te voelen, lichte neiging tot kramp tijdens het afdalen. Dat was na zo'n 35km, dus als het te steil naar beneden ging duidelijk met de rem op gelopen. Daardoor waarschijnlijk nog wel wat minuten moeten laten gaan, maar ik vond het het niet waard om m'n voorbereiding van Stein op de helling te zetten. Toch zeker niet voor zo'n kleine trail. Tweede of derde we zien wel dacht ik. Als ik de 40 naderde begon ik door te krijgen dat een vrij goede tijd er wel eens zou kunnen inzitten, toch in vergelijking met vorig jaar. Ik zat namelijk nog altijd op schema van de winnende tijd van 2009. Dus niet echt uitgelopen en op de stukken dat ik kon een beetje doorgezet. In de verte zag ik dan de kerk op doemen, bijna nog een kilometer. Ik zou er enorm onder gaan, zeker 5 minuten. Nope dus, was er nog een passage door held veld. We moetsen linksaf, ik zat al op 41.5 op m'n garmin..... Tzal geen marathon zijn dacht ik. Toch onder veel aanmoedigingen en applaus binnen gekomen op 3u22m58s net onder de beste van vorig jaar, maar ruim na de beste van dit jaar.
Dennis was vandaag echt te sterk en heeft verdiend gewonnen. Ik was content met m'n training/wedstrijd. Zonder enorm diep te gaan tweede geworden in een zeer verdienstelijke tijd. Een geslaagd uitstapje naar onze Waalse broeders. Super sfeer en zeker een aanrader. Wel geen al te zware trail, dus als je iets uitdagend zoekt moet je hier niet echt zijn. Als beginner of zoals ik als doorgevoerde training ideaal. Nu ga ik een avondje in de zetel liggen.
Garmingegevens: 43.9km in 3:22:58 met 620m hoogte verschil (met hoogtecorrectie) 1150m zonder correctie. 2e plaats in totaal.
Er is weer een weekje gepasseerd en we hebben weer heel wat kilometers achter de rug. Deze week weer wat meer hoogtemeters proberen te lopen, dat met uitstapje naar Molenstede en een toertje over de MTB-route. Alles liep verrassend vlot deze week, ik haalde vrijwel moeiteloos een meer dan degelijk tempo.
Vandaag ben ik dan weer erop uit getrokken voor m'n lange duurloop. Deze keer eens een stukje verder, Cortil-Noirmont nabij Gembloux en niet zo ver van Namen. Natuurlijk had ik voor de langste afstand gekozen, de 50km. Het was echter wel wat korter, 48.1km namelijk, wat dus betekende dat ik nog een lusje zou moeten uitlopen. Het weer was toch net iets slechter dan dat ik had gehoopt, ik had gehoopt af en toe het zonnetje eens te zien. Ik was tijdig op post, om bij het opkomen van het zonnetje, direct te kunnen vertrekken. Ik was terplaatse om 7u en daarvoor was ik om 4u45 opgestaan. Zonder enige moeite, toch een heel ander motivatie dan dat je je bed uit moet voor het werk.
De tocht zelf dan. In het begin was het wel een beetje frisjes, ik had enkel een kort shortje, een thermisch onderlijfje en een dun fietstruitje aan. De handschoenen had ik uitgelaten, maar de buf was natuurlijk wel aanwezig. Het parcours begon wat saai met veel beton en stukken tussen de velden. Na zo'n 15 à 20km begon het dan wel interessanter te worden. Er kwam meer reliëf in en af en toe een stukje langs het water. De bossen in en uit en mooie oude gebouwen. Uitschieter was natuurlijk de abdij van Villers-la-ville. Super mooi en zo weg gepikt uit een middeleeuws tafereel. Het eten en drinken liep ook goed onderweg, 1.8 liter gedronken en 8 porties vast eten. Het tempo was iets lager dan vorige week, maar dat was de bedoeling. Ik wou iets vlakker lopen, zonder terugval op het einde. De hellingen waren vrij goed beloopbaar, niet al te stijl buiten een paar misschien. Op het eind kwam de wind dan weer meer opzetten op de velden en dat voelde ik dan weer wel. Bergop en tegenwind, da's niet voor te lachen. Allé soit, aangekomen na 4u07 en dan nog een toertje gedaan tot ik de beoogde 4u20 volgedaan. 52.4km genoten......
Ik hoop dat ik volgende week dezelfde benen heb, of misschien wel iets beter op de trail des bosses.
Gisteren was het nog echt eens een mooi dagje voor een goede lange training. Welliswaar wat koud, maar vollop zon. We zijn naar Olen getrokken voor de Doffenwandeling, voor mij een tochtje van +42km en voor Carmen 30km alsook voor m'n moeder. Ons vader was ook op post, maar hij sukkelde nog altijd met z'n onsteking op z'n voetpees. Hij is wel al op de terugweg, hij spreekt toch van in Wilrijk over 14dagen, opnieuw in te pikken met een korte wandeling. Ik vreesde een beetje voor z'n sportieve voornemens, maar blijkbaar wil hij toch doorzetten. Ik hoop dat hij dat ook doet.
Nu de wandeling dan. Na de super training van vorige week in Cassel, had ik iets speciaals in gedachten voor vandag. Normaal zou ik 42km doen in 3u30, maar plande om er 45km van te maken en zo eens een lange duurloop om te repeteren voor Stein aan een hoger tempo. De eerste kilometer liepen super vlot. De velden en naaldbomen zoefden voorbij als vanzelf. Het parcours was een beetje aangepast doordat bosbeheer Vlaanderen (of is het bosontginning Vlaanderen) in verschillende gebeiden zwaar huis had gehouden. Ik vond het eigenlijk niet zo erg, na twee jaar dezelfde route eens een paar andere streken aandoen, is zeker niet erg. Over halfweg ging het nog altijd vrij goed, alleen begon ik het moeilijk te hebben om aan m'n eten en drinken te denken. Ik begon moeite te hebben om m'n focus te houden, was het doordat ik te veel wegdroomde in de mooie omgeving of was het toch de opkomende vermoeidheid? Een stuk na de 30km begon het toch te wegen en moest ik stillaan wat tempo lossen. Tot dan gelopen tegen 4.35m/km, het was tanden bijten. Na de 40km moest ik echt wel mezelf blijven aansporen om niet weg te zakken. Het bleef gaan en dus eindigde ik moe en voldaan in de tent aan de intratuin. Het soepje en de boterhammen ging er vlot in na 45km. Na de training herstelde ik vrij vlot, alleen bleef ik de tol op de gewrichten wel nog een paar uur voelen. De spieren darentegen hebben echter nooit echt stijf aangevoeld.
Vandaag dan weer het bos in voor 16.3km op 1u20. Wel een beetje gezondigd op m'n schema, want had een heuveltraining gepland in Averbode. Ik achte het echter verstandiger om me wat relatieve rust te gunnen op een makkelijker beloopbaar parcours in de Beeltjens. Niet echt ergens last van gehad vandaag, de spieren voelden goed, maar na het uur was het wel een beetje zwaar. De gewrichten voelen ondertussen na de training terug wat losser aan. Ja, wel nog echt last gehad van m'n tepels..... Die had ik open gelopen in Olen. Da's toch geen gemak ze..... pfff. Morgen staat er nog 20km op het programma en dan weer een dagje rust.
Afgelopen week zo'n 102km verzamelt, dat op 8uur. Een iets mindere week qua kilometers en volume. Ook de hoogtemeters heb ik wat beperkt om wat meer op snelheid te kunnen focussen. Nu volgen er nog echt zware weken, 11uur, 9uur, 13uur, 10uur, 8uur, Stein. In de komende weken loop ik ook 4x een training van +42km..... Ik zie het volledig zitten!
Ik blijf voorlopig nog op het goede spoor, alles verloopt vooralsnog prima. Hoewel de verleiding van de snoep toch weer begint te wegen. Komt dit omdat ik een mindere trainingsweek voor de boeg heb ( "maar" 8uur) of doordat ik denk dat ik het er toch wel weer af loop. Ik weet dat ik zo niet mag denken, maar het is sterker dan mezelf. In dat opzicht is afgelopen weekend niet echt super geweest, of juist wel. Het hangt er vanaf hoe je het bekijkt. Ik heb me weer eens super laten gaan in de snoepkast bij m'n ouders en zondag genoten van serieuze brokken broodpudding en van een uitstapje naar Silversand op de dijk van Blankenberghe. Waar ik eerst nog een vrij gezonde maaltijd heb gegeten, salade met appeltjes en geitenkaas met nootjes, heb ik daarna nog genoten van een enorme banana split. Zoveel gegeten dat ik terug naar de auto moest strompelen..... Zo'n buikpijn.... Langs de andere kant lopen de trainingen dan weer super. M'n gemiddelde snelheid loopt stilletjes aan op, alsook de hoogtemeters die ik probeer te intergreren. Ik denk dat het een met het andere te maken heeft en dus ga ik dit gestaag blijven opvoeren. Afgelopen week in totaal 1300 meter hoogte overbrugt op 125km en dat op 10 uur tijd. Een mooie week! Zondag was dan de kers op de taart (of de banaan op het ijs...) Het was weer zo'n tripje waar ik al even naar uitkeek. Cassel in Noord-Frankrijk, Frans Vlaanderen meer bepaald. Een Belgische wandeclub uit Poperinge organiseerde er een wandeling. Nu vraag je je af hoe ik erbij kom naar zo'n god vergeten gat te trekken. Enkele jaren geleden heb ik ginder eens een roadbook gereden met de motor en het landschap is me altijd bij gebleven. Toen ik de wandeling in de aktiviakalender zag twijfelde ik geen moment om erheen te trekken. Het bleek ondanks het weer een voltreffer. Mooie omgeving, leuke omkadering, leuke en gezellige sfeer onderweg. Alleen wat veel betonwegen, had meer onverhard verwacht. Soit, Mont Cassel deed de asfalt vergeten, modderige glibberpaadjes en leuke beklimmingen. 40.3km op 3u15m en 630 hoogtemeters. Als het op de Trail des Bosses binnen enkele weken zo vlot loopt als deze dag....... Weet ik niet of ik me ga kunnen bedwingen.
Het begint stilletjes aan terug wat vlotter te gaan. Ik heb het vorige maand toch wel wat moeilijker gehad, op conditioneel en mentaal vlak. Het ene had met het andere te maken en dat leed ertoe dat ik wel wat kilotjes aangekomen was. Nu zijn die er voor het grootste deel weer vanaf en in het kopke zit het ook weer goed. Ik kan terug nee zeggen tegen de snoep en heb de nodige wil om er weer voor te gaan. De beslissing om af te stappen van allerlei schema's voor snelheid en me terug meer te focussen op plezier hebben geen windeieren gelegd. Ik heb weer meer heuvels op het programma en loop meer landschapslopen (wandelingen). Ik voel me hier lekkerder bij dus ga ik dit nog een tijdje zo blijven doen. Zo heb ik dit weekend voor de derde keer op rij in Schaffen gelopen. Het was prachtig weer gisteren en dat kwam goed uit voor m'n lange duurloop. Het is er eentje van 37km en 224 hoogtemeters geworden, alles samen goed voor 3uur genieten van het Hageland. Dan vandaag sinds lang nog eens naar Averbode getrokken voor een training van een uurtje rondom en over de Weefberg. Toch ook al snel weer 12.5km en 169 meter hoogteverschil. Het lag er echter wel weer zwaar bij, de boskappers hadden er weer hun best gedaan. Alles lag weer omgewoeld, gelukkig was het wel aan een heel klein beetje opgedroogd. Ik heb ondertussen ook al een beter zicht op wat ik de komende maanden aan doelen ga kunnen stellen: 12/02/11: Trail des Bosses => Extensieve duurloop en meeting met enkele bevriende ultralopers 13/03/11: 6uur van Stein => Wedstrijd en meeting met ABC-groep 17/04/11: Antwerp Marathon => Extensieve duurloop 30/04/11: La Bouillonnante => Verkenning van het parcours voor deelname in 2012, Extensieve duurloop 14_15/05/11: 2xDiest 50km => Duurloopdubbeldekker 28/05/11: Gelrode 50km => Duurloop 05/06/11: Kluisbergen 50km => Duurloop 10_13/06/11: Hardloopvierdaagse Apeldoorn (100km) => Voorbereiding Eifelsteig 25/06/11_03/07/11: Eifelsteig => 1ste piekweek 17/07/11: Trail des Crëtes de l'eau noir => Voorbereiding Triglav 11/08/11: Beklimming Triglav => Ultieme duurloop 20/08/11: Trail des fantomes => laatste lange duurloop 11/09/11: WK100km Winschoten
Jullie zullen het allemaal wel lastig gehad hebben de laatste weken. De sneeuw heeft het echt niet gemakkelijk gemaakt om normaal te trainen. Het is echt wel zwaar geweest, zo'n pak! Als ik overdag kon lopen dan kon ik er nog van genieten, maar 's avonds op de glibberige fiestpaden.... Laat ons stellen dat ik blij ben dat het voorlopig voorbij is. Ik heb me de afgelopen weken vooral bezig gehouden met kilometers maken en bzig blijven. Het was niet simpel, want ik kampte ook nog eens met motivationele problemen. Een echte winterdip laat ons stellen. Gelukkig denk ik er wat vorbij te zijn, het loopplezier begint toch duidelijk terug te keren en voor de rest gaat het ook wel in het kopke. De voorbije weekends hebben we met ons vast klikje weer enkele wandlingen afgegaan voor trainingen. Wel gaat m'n vader ondertussen ook mee. Hij moet welliswaar klein beginnen, maar ik ben trots op hem dat hij ook op de kar is gesprongen en nu aan wat lichaamsbeweging doet. Het nieuwe jaar is begonnen en datvheb ik gevoeld. Afgelopen jaar was bij mij goed voor een dikke 4500km! en dit jaar dan weer stevig van start gegaan met op zaterdag 24.6km en zondag 31.9km sneeuw en ijsploeteren. Zondag na de training had ik dan wel uitzonderlijk veel lasy van m'n achillespees. Het werd zelfs erger naar de avond toe, ik mankte. De dag erna was het een beetje beter, maar zeker niet zoals het zou moeten. De eerste blessure van 2011? Ik had al regelmatig ijs gelegd en had net m'n eerste onstekingsremmer genomen. Dan 's avonds Carmen mijn pees en kuit eens goed onder handen laten nemen en dat heeft z'n doel niet gemist. De dag erna toen ik opstond was de pijn weg. Dan gedurende het werknog rustig gedaan, maar 's avonds toch gaan trainen. Zonder moeilijkheden. Wat een geluk heb ik toch met zo'n prachtvrouwtje! De voorbije dagen zijn dan weer koopjesdagen geweest ook, heb al 3 paar nieuwe schoenen gekocht/gekregen. Bij de runners in Duffel heb ik m'n volgend trainingspaar gaan halen: saucony guide, dan afgelopen weekend voor m'n nieuwjaar een paar saucony kinvara gehad van m'n ouders voor nieuwjaar. Dat zijn minimalistische loopschoen, die het natuurlijke patroon van afzetten zouden volgen. Iets wat ik toch een keertje wou gaan uitproberen na het lezen van Born to Run. Morgen is hun doop, een kort recuploopje van 8km. Ik hoop dat dat niet te veel is voor de eerste keer, want je moest ze rustig inlopen. Dan als laatst nog een paar trailschoenen gekregen van saucony, vooral als vrijetijds/wandelschoen dan. Ik heb dat paar al eens gehad om te lopen, maar dat was geen succes. Toen heb ik ze maar als wandelschoenen gebruikt en daar waren ze dan wel super voor! Nu had ik nog een paar in bestelling bij de runners, maar dat bleken ze niet te hebben. De S-Lab versie van de XT-wings, ze konden ze niet meer bestellen. Nu heb ik heel Antwerpen en omstreken afgezocht om ze te vinde en niets. Dan maar over internet, ook geen sinecure. Blijkt dat er nog een paar verkrijgbaar is in Valkenswaard. Wel een eindje van de deur, maar had ze heel graag gehad. Dus morgen een ritje daarheen. Hopelijk krijg ik m'n training er ook nog ergens tussen geperst. Toch wel erg dat een trailloper in België zo'n toeren moet uithalen om aan z'n trekken te komen.
Ik hoorde vandaag bij het terug huiswaarts rijden na onze training in Waarloos deze song van Queens of the Stone Age op de radio en dacht..... Laat dat m'n moto worden voor de komende weken, misschien wel maanden. Gewoon lopen en geen zorgen maken over opdrachten, snelheid, intervals en tempo. Lopen zoals het voelt en het komt, gaat het stroef, gaat het goed, maakt niets uit gewoon kilometers afleggen en stapelen. De laatste twee dagen loopt het ietsjes beter en ik hoop dat dit een goed teken is naar de komende weken toe. Gisteren terug met een goed gevoel 2 uur kunnen lopen aan een tempo ietsjes sneller dan 12km/h en vandaag dan vrij vlot 20.7km in 1u40. Dat wil zeggen bijna 12.5km/h en dat in dit weer!
Vandag was het dus weer eens tijd voor een aktivia-training, samen met de hele familie. Moeder, vader, vrouwtje en ik, het ventje allemaal op post in Waarloos. Ik had niet veel verwacht van het parcours, het was namelijk dicht bij de stedenlijk aglomeraties en had wat schrik dat het te veel beton ging worden. Dat viel echter enorm mee! Veel stukjes vergeten natuur tussen de huizen en de fabrieken in. Zo heb ik kennis gemaakt met het natuurgebied de Oude Spoorwegberm tussen Waarloos en Kontich. Super mooi stukje natuurpracht, een kronkelend paadje langs en over een kreekje met bruggetjes en hellingetjes en met dit weer echt feeëriek. Voor de rest was het veel drukke wegen oversteken, maar als ik dat buiten beschouwing laat, dan was dit echt wel een pareltje. Onegtwijfeld zal het weer er veel mee te maken hebben gehad, want die sneeuw laat zelfs een vuilnisbelt mooi lijken.
Nu er voor dit jaar niet veel meer van betekenis op het programma staat, toch niet qua wedstrijden, is het misschien eens tijd voor een terugblik op een uitzonderlijk jaar voor me. Het is eigenlijk een beetje het jaar van m'n echte doorbraak als loper geworden. Resultaten die begonnen te komen, voldoening en een beetje erkenning. Begin dit jaar stonden er nog volop ultra's op het programma, Gruissan en Stein. Gruissan was een super plezante kennismaking met het Franse trail-circuit en een super voorbereiding op Stein. Stein was dan weer een onverhoopt succes met een resultaat van 74.3km ruim 2km meer dan ik had durven dromen. Dan begonnen de verbouwingen thuis en moest ik noodgedwongen mezelf toeleggen op kortere afstanden. Wat nogmaals onverwacht goed verliep, na een periode van aanpassing deed ik zelfs regelmatig mee voor podiumplaatsen op lokale joggings. Dan na de zomer kwam m'n echte hoogtepunt, Eindhoven. Ik had er echt alles op gefoccust, vanaf Stein had ik alles in teken daarvan gezet. Intervals, korte wedstrijden, rustige opbouw, piekweken, een half jaar lang perfecte voorbereiding gehad en dat resulteerde in een waanzinning goede prestatie van 2:48 op de marathon. Daarna zijn Carmen en ik in het huwelijksbootje gestapt, het hoogtepunt van m'n niet sportieve leven. Het betekende echter wel het begin van een mindere periode op sportief vlak, doordat ik me wat had laten gaan aan tafel en toog. Ik worstel nog steeds met de kilo's. In november had ik dan nog Troisdorf gepland, waar ik hoopte op 80km. Door allerlei omstandigheden is het maar 64km geworden, gewicht, voorbereiding, weersomstandigheden, enz. Daarna wat op de sukkel geraakt door allerlei kwaaltjes en ondertussen probeer ik er wat uit te geraken.....
Nu wat brengt 2011? Één groot doel: WC 100km in Winschoten en daar onder de 8 uur duiken. Om daar te geraken heb ik nog een paar andere doelen gesteld. Als eerst Stein, waar ik opnieuw in de buurt van 80km ga proberen komen. Welliswaar met de ervaring van Troisdorf in het achterhoofd en dus met een andere aanpak. In Juni wil ik dan de volledige eifelsteig lopen, 313km lang en dit op 8 à 9 dagen. (www.eifelsteig.de) Volledig alleen en op eigen houtje. Dat moet een unieke ervaring worden.... Dan als utltieme lange duurloop voor Winschoten plan ik een beklimming van de hoogste berg van Slovenië, de Triglav. Ik schat dat dit een tochtje van zo'n 70km gaat worden en zo tussen de 3000 en 4000 hoogtemeters. Niet zomaar op en neer, maar een mooi rondje, langs een hoop hoogtepunten van het nationaal park. Een echt avontuur waar ik enorm naar uitkijk. Dan volgt hopelijk een knalprestatie in het Noorden van Holland. Daarna, zal het weer even rust zijn. Bekomen van de inspanning op de 100km. Daar twijfel ik nog wat te doen. Ik neem in ieder geval een paar weken rust, dan begin ik met een voorbereiding op..... Ofwel de hel van Kasterlee, ofwel de marathon van Gran Canaria. Voor Kasterlee zie ik mezelf wel goed trainen, maar voor de Gran Canaria.... Als het weer is zoals het dit jaar is, zal snelheid trainen enorm moeilijk worden. Ik denk er zowiso wel naartoe te gaan, hoor! Als ik Kasterlee niet doe, kan ik wel snelheid kweken aan de hand van een aantal crossen in het weekend. Dan zal ik echter wel m'n duurlopen de week moeten gaan afleggen en dat wordt een hele opgave. Soit, da's nog even en daar hoef ik me nog geen zorgen om te maken. Die beslissing neem ik wel na Het WK.
Bijgevoegd: een foto van in Gran Canaria een memorable ervaring en dan nog eentje van op de trail des fantomes, ook een super plezante wedstrijd.
Het lijkt er misschien op dat we enkel maar op vakantie gaan de laatste weken, wat ook zo is eigenlijk. Een mens mag toch genieten van het leven hé! Dit weekend trokken we erop uit met de hele jonge meute van onze familie, naar een bungalowpark in Thalfang. Niet zo ver van Schwollen, waar we al enkele keren geweest waren. We dachten er een tof weekend van te maken samen met de neven en nichten en toch ook nog stevig te kunnen trainen. Dat eerste is zeker gelukt, maar het tweede sloeg serieus tegen. De omstandigheden waren er echt niet naar, veel te veel sneeuw op Zaterdag. Ploeteren door een pak van 30 à 40 cm sneeuw was toch iets te veel van het goede, dan kwam er nog bij dat ik het niet vertrouwde dat Carmen alleen liep. Ze moest maar eens een verkeerd spoor volgen en ga haar dan maar eens zoeken. Toch een kleine 10km behaalt, maar eigenlijk hadden dat er minstens 25 moeten zijn. 's Middags dan nog wel wat "heuveltraining" gehad door met de slede te spelen, maar dat is niet hetzelfde als wat op de planning stond. Zondags was dan helemaal rampzalig, het had enorm geijzeld en dan op die hellende wegen lopen was helemaal niet te doen. De bossen induiken ging ook al niet omdat onze trailschoenen nog doorweekt waren. Dus ne keer moeten overslaan, wat al heel lang niet meer is voorgevallen. Lang geleden eens met enorm stormweer heb ik dat ook eens een dagje gedaan. Aan de positieve kant dan, m'n knie heeft weer eens wat extra rust gehad. Door de omstandigheden van afgelopen weekend m'n schema wat aangepast en nu dus weer vertrokken. Vandaag 15.6km in 1u20min, nog altijd rustig en voorzichitg voor de knie. Ze doet al even geen pijn meer, maar blijft toch raar aanvoelen. Is dit nu gewoon mentaal of beeld ik het me in.... Ik weet het niet. Ga in ieder geval dit jaar geen snelheidswerk of wedstrijden meer doen. Het zekere voor het onzekere! Dus geen Lier dit weekend en geen Corrida met Kerstmis. Carmen gaat waarschijnlijk wel van start in Herenthout op de 9.8km. Een mooie test voor haar vormpeil, hoewel ze zich dit weekend ook wel heeft laten gaan aan de zoetigheden. Ik hoop voor mezelf dat mijn dipje stillaan voorbij is en dat ik er weer vollop tegenaan kan. Door de blessure problemen en de donkere dagen heb ik me de laatste tijd weer duchtig laten gaan in de snoepkast en dat merk ik tijdens m'n trainingen. Nog enkele kwade weken en we zijn voorbij de feesten, dan zal de verleiding al heel wat minder zijn. Op naar 2011, moge het net zo'n goed jaar worden voor mij als 2010. Een van de komende dagen zal ik m'n plannen voor 2011 wel eens uit de doeken doen.
Vandaag ongepland een dagje verlof. Ik had namelijk deze morgen mezelf buiten gesloten. Ik wou de auto gaan starten en laten warm lopen zodat ik al in een warme auto kon vertrekken, maar kon niet meer terug binnen. De deur was in het slot gevallen en de achterdeur was ook nog dicht. Dus daar stond ik dan.... Nog even geprobeerd om met een plasticje tussen het slot te geraken, maar ben geen inbreker, dus zat er niets anders op dan Carmen haar sleutel te gaan halen aan haar werk. De rit erheen verliep vrij vlot, dan een uur moeten wachten op Carmen. Zij lachte me dan nog eens goed uit... Dan terug huiswaarts en om 9u15 geraakte ik dus binnen. Om dan nog naar het werk te vertrekken zag ik niet zitten, op de radio melde men file vanaf Bilzen tot Antwerpen op de E313 !!!!! Mijn baas was er niet echt blij mee maar ja, kon ook niet echt iets ander hé. Vertrekken om met moeite 's middags aan te komen? Nee dan maar profiteren van het moment en de loopschoentjes aantrekken voor een zalig trainingsloopje. Ik heb eens iets speciaals geprobeerd, een combinatie van de mtb-route en een uitstapje naar de Weefberg in Averbode. Alles samen goed voor 22.4km in een twee uurtjes tijd. Heel voorzichtig gelopen, rekening houdend met de sneeuw, maar ook met die dekselse knie van me. Toch een raar geval, het eerste half uur voelde ik niets, dan een kwartiertje steken erin gehad, die ebde dan weer weg om wat later weer terug te keren. De training wel geëindigd zonder hinder, heb alleen problemen bij het lopen en soms bij het aflopen van de trap als ik meerdere treden neem. Overbelasting? Dan hadden die drie dagen rust toch iets moeten uithalen? Iets ander.... Zou niet weten wat, want heb ze nooit echt verdraaid of zo. Ik hoop dat het steeds meer gaat wegblijven, ben overgestapt van ibuprofen naar echte ontstekingsremmers. Ik hoop dat dat wat uithaalt, anders zal het nog maar eens een dokterbezoek worden en weer een aantal dagen rust. Ik kan het echt wel missen die looploze dagen, maar als het moet dan moe het maar zeker.....
Zoals elke winter, kan je ons wel eens tegen het lijf lopen op de natuurlopen in Lier. Het blijft een super goede organisatie met een zeer competitief deelnemersveld. Ook de gemoedelijke sfeer en het, toch wel snelle parcours, dragen bij tot het succes en het feit dat we hier telkens weer terug naar toe gaan. Afgelopen zaterdag waren we dus weer op post en in een goede vorm. Carmen zal hieronder haar verhaal wel doen, ik zal jullie verder proberen te onderhouden met een vertelseltje over m'n belevenissen. Ik was van plan er een goede training van te maken, een serieuze tempoloop. Ik had immers al een weekje last van m'n knieën en wou niet echt voluit gaan. Eens ik vertrokken was liep ik echter vrij vlot tegen een tempo van 3.50, wat eigenlijk veel te snel was voor m'n doel. Toch gewoon verder gegaan op dezelfde manier. Op 7km had ik gepland om wat te versnellen, maar aangezien ik al vrij snel liep was dit niet al te spectaculair. Het ging van 3.50 naar iets in de richting van 3.40, wat toch moeilijker was om aan te houden. Ook kreeg ik ondertussen lichte steken in de knie, wat ik negeerde. Het ging buiten dat te goed om nu te gaan uitbollen. Dan na 14km had ik gepland om nen eindsprint in te zetten, wat ik dan ook deed. Het ging richting 3.35 tot aan de finisch. Onder het uur is het niet geworden, maar al bij al toch vrij makkelijk m'n PR scherper kunnen stellen. Een 30 seconden sneller dan begin dit jaar in Antwerpen. Het moet echter met een betere training mogelijk zijn om onder het uur te duiken. Zo twee weken na Troisdorf, ging het wel al verrassend vlot. Zondag was het echter minder, want heb m'n training na 5 minuten gestaakt. Had weer een scherpe pijn in m'n knie en wou niet doorgaan met het te blijvn belasten. Het leek me verstandiger dit nu even te laten rusten, zodat ik m'n opbouw naar Stein niet in gevaar breng. Wel nog op de fiets gesprongen voor een tochje van een uurtje. Vandaag dan ook van Carmen haar werk naar Berchem (Mijn werk) gereden en weer terug, toch ook weer goed voor 32km. Morgen hou ik nog een dagje volledige rust. Dan zou normaal gezien woensdag alles terug goed genoeg moeten zijn om terug te kunnen hervatten.
Michael
Nog eens even de tijd om iets te posten. Tegenwoordig is het nog zelden dat ik eens 5 minuten niets te doen heb. Dit weekend was het weer tijd voor de natuurloop in Lier. Altijd een leuke wedstrijd om naar toe te gaan en ook het weer was ideaal. Of toch iets te koud voor de longetjes? Mijn doel was mijn PR verbeteren en trachten een tempo te houden tussen de 5m10 - 5m20 de kilometer. Na de start was ik al gauw op mijn tempo. En al gauw komt Luk me voorbij. Luk is ondertussen een oud collega, want hij is op pensioen. Hij had een hele groep achter hem en hij moedigde me om mee aan te pikken. Dit kon ik niet laten schieten. En het ging verbazend goed. Vorig wist ik nog dat ik hem moest laten gaan en nu kon ik goed volgen. Zo in groep lopen geeft toch een extra motivatie hoor. Vele lopers pikte mee aan, maar sommigen moesten ook lossen. Ikke deze keer niet !!! Op mijn garmin kan je heel goed mijn opbouw van de wedstrijd volgen. Na km 12 ben ik zelfs onder de 05m00/km gedoken. Ik ben dus heeeell content met mijn PR : 1u22m21s (5minuten sneller dan mijn vorig record) en tevens ook 9de vrouw
Ondertussen probeer ik het lopen nog te combineren met werken, quality time met het ventje, dinsdag en woensdagavond avondschool. Momenteel lukt het nog goed, maar als ik dan nog eens dagcursussen plan in het weekend zoals vorige week dan voel je het wel. Al heeft het geen invloed gehad op mijn wedstrijd.
Wat staat er nog op het programma dit jaar voor mij? 18 december start ik terug in Lier, maar dit echt als training. Ik heb nogal een zware trainingsdag de dag erna. 26 december loop ik in herenthout een 9,8km wedstrijd. Voor trainingen kan ik spijtig genoeg niet meer veel variëren. Als ik thuis kom is het donker en dan zie ik het niet zitten om onverhard en op een donker pad te gaan lopen. Daarom ben ik genoodzaakt om gewoon langs te weg te lopen, waar het nog verlicht is.
Vandaag was het ook weer speciaal. Ik mocht voor de eerste maal in het najaar de sneeuw trotseren tijdens mijn training. Dat is toch altijd wel speciaal. Ik voel dat het trappen in de sneeuw de training toch iets zwaarder maakt. De beentje voelde het toch nog na Lier en de training van zondag.
Volgend jaar moeten we nog bekijken, maar een marathon komt er weer, maar de welke is nog niet geprikt.
Een weekje na de feiten en ik zit er nog altijd mee in m'n hoofd. Troisdorf zal nog wel een tijdje blijven spelen, want heb niet direct een wedstrijd van een gelijkaardig kaliber in het vooruitzicht om me weer terug wat te bewijzen. Nu zit ik met een dubbel gevoel, maar ga er over ophouden. Ik begin immers wat te zagen. Tijd om verder te kijken.
Nu een weekje later toch al terug wat getraind, ik was eigenlijk van plan een weekje rust te nemen. Door de slechte prestatie wilde ik me dat comfort echter niet gunnen. Drie dagen waren genoeg, dan begon de training terug. Voorzichtig begonnen en het liep eigenlijk vrij vlot terug. Komt dat nu doordat ik de dag na de 6uur een tweetal uurtjes heb meegereden tijdens een training van Carmen of is het toch een teken dat ik niet echt tot het uiterste ben gegaan. In ieder geval is het niet slecht dat ik nu sneller weer kan inpikken op een normaal schema en niet zo veel herstel moet inplannen. Woensdag was het nog wat zwaar aan de boven benen, donderdag ging het al vlotter maar naar het eind van het uur voelde ik m'n bovenbenen toch ook weer. Die trainingen haalde ik geen 12km/h, maar na een rustdagje op vrijdag ging het gisteren dan weer een stapje vlotter. Zodoende dat ik 16.3km afronde in 1u20min, lichtjes vermoeid op het einde, maar toch terug op m'n positieven komend. Vandaag dan een beetje straftraining gehad. Ik heb me gisterenavond immers nog eens aan een all-you-can-eat wokbuffet kunnen tegoed doen en heb mezelf niet kunnen inhouden. Weer véél te véél gegeten, surtout van het dessert. Dus vandaag een tempoloopje in plaats van een duurloop, 10min inlopen, 40minuutjes licht tempo (13.5km/h) en dan weer 10min uitlopen. Goed voor net geen 13km op een uurtje. Dan na de middag had ik met m'n neef afgesproken om een mountainbiketochtje te gaan maken. Zodoende komt hij ook nog eens van z'n luie r**t (sorry, Tommy, maar tis waar hé ....) Ik had een route uitgekozen in Hamme, eentje van 35km. Moet zeggen dat het een heel mooi rondje was, lekker afwisselend en toch nog uitgagend ook. Voor m'n neef was het wel wat te lang en had het 5km korter mogen zijn, maar hij heeft het toch maar mooi gedaan. Ikzelf voelde het op het einde toch ook aan m'n bovenbeentjes hoor!
Het was me weer een weekendje! Nu we thuis zijn blijkt nog maar eens hoe enorm slecht het weer geweest is. We zaten al van donderdag in Duistland (Much-Marienfeld) en gelukkig was de situatie daar niet zo erg. Het regen er wel enorm veel, maar het was hoger gelegen en was er dus geen overlast. We hebben er geen nieuws gevolgt dus wisten we niet hoe erg het was.
Dus zonder echt te weten wat te verwachten zaterdag naar Troisdorf gereden. Ik had mezelf wel wat voorbereid, toch wat kledij betreft. Normaal gezien kan ik ook wel tegen wat tegen, qua zware omstandigheden. Dit weekend heb ik echter nog heel wat bijgeleerd op alle vlakken. Vooraf nog wat wijze raad gehad van Gert Mertens, wordt stillaan zo'n beetje m'n persoonlijke mentor. Dan m'n bevooradingspost wat in orde gebracht, het was immers de eerste keer dat ik met m'n camionette was tijdens een race. Het moet gezegd dat het enorm goed meegevallen is, zeker in deze omstandigheden. Ook nen dikke pluim voor mijn begeleiders, Merci mama, papa en vrouwke. Het zelfvertrouwen was er voor de race, ik was van plan aan te pikken bij Ivan Hostens. Ik wist van hem dat hij waarschijnlijk rond zo'n 76km à 77km zou eindigen en dus ongeveer m'n tempo dacht ik.
Hij vertrok echter furieus en na een halve ronde heb ik hem al laten gaan, dat was te veel voor me. Na enkel ronden liepen we in twee groepjes, een leidende van 4 personen waaronder Ivan Hostens en Janosz Bogar. Ze liepen echter zo snel dat ik wel een inzinking verwachte van hen, ik hoopte erop eigenlijk. Daarachter liep ik met Florian Böhme en Achim Zimmerman in een achtervolgende groep. Het liep lekker, het ging vlot. Zo vlot dat ik op 21km een tijd van 1u29 had, te snel? Zo voelde het in ieder geval niet aan. Wel begon alles al goed nat te worden. We waren gestart in lichte motregen en eerst valt dat nog wel mee. Na een 20-tal kilometers begint dat echter toch goed door te wegen. M'n schoenen en kousen wogen al 2 keer zo zwaar. Vooral door het opvliegende vocht dan. Ik had een ronde in het zog van Zimmerman gelopen, maar ben toen een beetje versneld om er wat voor te blijven. Het was gewoon niet aangenaam achter iemand te blijven, het windvoordeel werd teniet gedaan door het vocht dat je extra moest meedragen. Vanaf dan liep ik eigenlijk constant in 5e positie. Ik kwam door op de marathon in minder dan 3u05m, m'n tweede beste marathon ooit. Toch begon het afbrokkelen van m'n spieren al door te wegen, het werd stillaan al zwaar dus. Dan een goede ronde later rond de 47km brak de hemel open en viel het er echt voor een kwartier met bakken uit. Na die bui, van t-shirt gewisseld en een regenjasje aan getrokken. Het kwaad was echter al geschied denk ik, ik had al enkele ronden lichtjes kou en moest ook al sinds kilometer 10 gaan plassen. Ik wou echter niet stoppen daarvoor, makkelijk een minuut tijdverlies. Ik had dat echter net moegen ophouden en gewoon moeten gaan, daardoor denk ik dat ik ook weer nier genoeg gedronken heb. Elke ronden een goede slok was blijkbaar toch weer niet genoeg. Ik durfde eigenlijk niet meer te drinken uit vrees dat ik nog meer moest gaan plassen, achteraf bekeken een lompe gedachte. Dan die kou had ik niet echt kunnen vermijden, wellicht wat sneller dat hesje moeten aantrekken. Dat had echter ook doorweekt geweest in die bui. Na het marathonpunt begonnen m'n rondetijden ietsjes te zakken. Toch nog goed kunnen standhouden tot op de 50km die ik ronde in 3:46:07 , een PR nota bene. Dan nog een ronde uitgehouden en aan het twijfelen geweest om te stoppen. Ik dacht waarom nog verder gaan ik haal de 80 toch niet en ik loop ook al niet meer op een interessante positie. Ik was op dat moment 9e en had ze de voorbije ronden zo een voor een zien voorbijkomen. Niet echt bevorderlijk voor je moraal. juist voor ik dan wou stoppen zag ik de chocolade liggen op de verzorgingsstand van de organisatie. Ik dacht, een keertje volledig nieuwe kleding aantrekken, schoenen en al en wie weet loopt het dan weer wat beter. Tien minuten verloren daarmee en moeizam terug op gang gekomen, toch et deed goed droge kleding en vooral droge voeten. Het regenen was ook even wat minder en dus kwam ik er terug wat in. Bijlange na niet zoals ervoor maar ik dacht probeer te genieten van de kilometers die je maakt en je resultaat maakt niet meer uit. Zie dit als een training voor Winschoten, daar ga je het ook ongetwijfeld moeilijk krijgen en ga je ook moeten hernemen. Dan is het zaak een goed onderhoudend tempo te vinden en dat ging dus. Iets heel belangrijk dat ik geleerd heb, een tweede adem halen is dus echt wel mogelijk. Ik had het ondertussen in mijn hoofd gehaald dat dit niet m'n slechtste uitslag mocht worden, ik moest beter doen dan bij m'n debuut. Op de 60 km had ik nog altijd een tijd van 4u58m, nog altijd op schema voor de 72km.... Het vet was echter van de soep en het begon ondertussen terug slechter te worden, het begon terug harder te zeiken. Dit was m'n laatste ronde, beslissing was genomen. Ik vroeg en koffiekoek met chocolade en pudding aan m'n moeder en wandelde zo m'n laaste rondje in. Samen met m'n vrouwtje aan m'n zijde deze ronde afgelegd en achteraf bekeken was dit de mooiste van allen. Iedereen van de snellere mannen en natuurlijk alle Belgen goed kunnen aanmoedigen. Zij zagen ook af hoor en nog geen klein beetje, Ivan Hostens ging zeker niet vlot meer. Toch hield hij koppig en knap vol, wat ik niet zou geven voor de ervaing die die man bezit. Zimmerman en Daum bleven als metronomen verder draaien, blijkbaar niet onder de indruk van de omstandigheden. Ze waren ondertussen al goed opgerukt in het veld en deden mee voor de overwinning. Ook Gert Mertens liep nog sterk, alleen zag je bij hem dat het niet vanzelf ging. Toch weigerde hij te breken. Ronny Eeckhout passeerde me ook nog, nog altijd vol goede moed. Hij probeerde me zelfs nog te overhalen terug te starten. M'n besluit was echter genomen en ik zou stoppen aan m'n buske, alleen wou ik dit al lopend doen. Dus ben ik al lopend het stadion ingelopen, daar kwam Conny me nog proberen op andere gedachten brengen (waar ze bijna in slaagde), maar toch heb ik me daar afgemeld en heb ik nog 300m uitgelopen tot aan m'n buske, mooi 64km rond na 5u25m.
Spijt van m'n beslissing om te stoppen? Nee, eigenlijk niet. Teleurgesteld? Ja, maar niet in die mate dat ik er kapot van ben. Als ambitieus sporter is het niet meer dan normaal dat je je niet gemakkelijk voelt na een opgave. Toch onthoud ik veel goede dingen uit deze ervaring. Dit was waarschijnlijk m'n meest leerrijke ervaring tot hiertoe. Hoe omgaan met deze weersomstandigheden, tempo kiezen vooraf, hernemen na tegenslag, eten, nog maar eens drinken! plassen onderweg, voorbereiding, mentaal. Vooral dat laatste, nu ben ik op dat punt nog door de mand gevallen. De volgende keer ga ik me daar echter beter tegen wapenen. Dan oorzaken van m'n falen? Tja, het overgewicht vooraf, moeten afvallen in de periode dat je eigenlijk moet aansterken. Niet goed kunnen taperen, maar anderhalve week in plaats van de normale 3 weken die ik in acht neem. Alle andere bezigheden de weken ervoor, maar dat mag eigenlijk geen excuus zijn. Het was geen wedstrijd waar ik de focus had op gelegd en het blijkt toch dat ik m'n doelen wat hoog had ingesteld. Dus volgende keer wat realistischer zijn als ik niet optimaal ben. Ik denk dat wanneer ik hier met een andere meer bescheiden ingesteldheid had gestart ik makkelijk m'n PR had kunnen halen. Het is spijtig genoeg anders gelopen en ik wou te veel. Toch geloof ik in die 80km, misschien in Stein. Daar ligt de focus nu .......
Dat is toch wel het minste wat je kan stellen over m'n aanloopperiode naar de 6 uur van Troisdorf toe. Na men super prestatie in Eindhoven, heb ik mezelf eigenlijk wat laten gaan op extrasportief vlak. Wat wil zeggen dat ik op 3.5 weken tijd 6 kilo was aangekomen ten op zichte van m'n wedstrijd gewicht voor de marathon. Heb wel een paar goed excuzen: allereerst zie ik snoep en lekker eten als beloning voor een goede prestatie, dan was er nog m'n vrijgezellen, mijn trouw en m'n huwelijksreis. Allen gelegenheden waar ik mezelf niets wou ontzeggen en voluit wou kunnen van genieten. Met het gekende resultaat .... 74kg in plaats van 68kg anderhave week voor m'n wedstrijd. Regimen dus! Ondertussen ongeveer een week later nader ik de 70kg, alleen heb ik momenteel een zwak moment. Ben momenteel bezig aan een doosje zeevruchten, Carmen was ze vergeten meenemen naar haar werk. Ze had ze gekocht om uit te delen met haar verjaardag. Soit, genoeg gezeverd over eten. In tegenstelling tot m'n eetpatroon, was het met m'n trainingen wel goed gesteld. Ik heb m'n volledige programma kunnen afwerken en aanhouden. De week in Gran Canaria was bovendien enorm zwaar door de hoogtemeters, waarvan ik hoopdat ze meer een klein stapje beter hebben gemaakt. Dat is tenslotte toch iets wat ik niet gewoon ben en zo'n dingen maken je sterker hé. Omdat deze loop zo kort na een vorig focuspunt van me kmt voel ik me echter niet zo zeker over m'n trainingsarbeid. Ik heb namelijk geen echt lange duurlopen kunnen doen, omdat ik nog moest recupereren van Eindhoven. M'n langste training was 2 uur en iets meer dan 25km, als je m'n escapade van 4u30 richting Montana de Tauro niet meerekent. Dat was meer wandelen dan lopen, maar toch vrij lang bezig geweest en heeft misschien goed gedaan in functie van een ultraloop. Enfin we zien wel..... M'n ambities dan voor Zaterdag. Wel ik kan het zo direct niet zeggen. Allesinds beter doen dan in Stein en m'n PR weer wat aanscherpen. Ik droom van 80km en acht het ook mogelijk als ik goed voorbereid ben. Het parcours is naar het schijnt ideaal voor een goed resultaat, maar gaan de weersomstandigheden dat ook zijn. Naar wat men voorspeld, mag ik een vrij lastige race verwachten. Zes uur in de regen, ik weet niet hoe ik dat ga verteren. Moest het zo zijn denk ik dat die 2 à 3 kilo extra isolatie misschien nog wel van pas gaan komen. Uit het verleden heb ik echter al opgemaakt dat zware omstandigheden meestal vrij goed uitpakken op mij dus misschien zit er wel nog iets in. Een goede klassering, een verrassing? Wie weet .......
Bijgevoegd enkele foto's van onze trainingen in Gran Canaria
Zoals de meeste die ons op facebook volgen wel zullen weten zijn we ondertussen getrouwd en zitten we nu op huwelijksreis in Gran Canaria, in Mogàn meer bepaald. Dat is een typisch Canarisch dorpje aan de voet van het gebergte op zo'n 10km van het strand. Ideaal voor een actieve zon, strand, loopvakantie. Een rustig duurloopje zal er echter deze week niet inzitten, als je het reliëf hier bekijkt, zal dat toch even zoeken worden. Gisteren hebben we onze eerste zware tocht gemaakt. Een trip naar de top van Montana del Tauro. Ik schatte het zo'n goede twee uur op z'n meest en een dike 16km. Speciaal vroeg uit de veren om de hitte wat voor te blijven, onze drinkebussen mee en twee hapjes de man en vrouw. Toen we aan de eerste en zwaarste helling begonnen was het al duidelijk dat het niet van de poes was. Het duurde 50 minuten eer we 3.5km hadden afgelegd, maar wel met een hoogteverschil van 600m over een kronkelend klimpad. Boven kwamen we een stel Noren tegen en na even babbelen, uiten zij hun twijfels over onze onderneming. Zij dachten dat we over het hele parcours zeker 6uur nodig gingen hebben, slik.... We zouden volgens hen ook te weinig water en eten meehebben. Toch doorgegaan zoals gepland, Carmen had het wel al moeilijk. Ze zettte echter dapper door en probeerde zoveel mogelijk meters toch te lopen. Wat niet zo simpel was gezien het ruige en steile terein. Ondertussen liepen we langs de richel van het dal van Mogàn, wat ons heel wat mooie vergezichten opleverde. We konden zelfs regelmatig de Teide op Tenerife zien liggen. Wat een indrukwekkende berg, misschien zullen we ooit........ Nu eerst Montana del Tauro met z'n 1206m hoogte. De weg was vrij duidelijk tot de top, dus waagde ik het erop om even af te splitsen van Carmen om toch een stuk te kunnen doorgaan. We zouden elkaar terug zien op het uitzichtsplateau, zo'n 75m lager dan de top. Ik zelf waagde mezelf aan een beklimming helemaal tot boven. Wat echt wel klimmen was aan gezien er geen pad naartoe leed. Eens boven had je een prachtig uitzicht rondom. Je kon de Teide zien, Roque Nublo, de stuwmeren van het binnenland, Pico de las Nieves, enz. echt imposant! Dan terug afgedaald naar het plateau en dan na enkele minuutjes hoorde ik Carmen roepen. Ze was dus in aantocht en zou snel arriveren. Ondertussen waren we al 2u20 bezig met onze onderneming, was onze watervoorraad al over halfweg en gingen we net onze laatste hap eten binnenwerken. De tocht naar beneden zou lichter moeten zijn, maar ook warmer en gevaarlijker. Dus werd het een beetje oppassen met het water en vooral waar de voetjes te zetten. Ik dacht een alternatieve route te nemen, maar dat bleek de verkeerde keuze. We kwamen twee vriendelijk Duitser tegen die van de tegenovergestelde richting kwamen. Zij maakten ons duielijk dat we eigenlijk niet echt juist zaten, we hadden er zo ook wel gekomen, maar over een veel te lange weg. Dus terug en een half uur verloren. Eens terug boven ging het toch een tijdje vlot. Dan net voor de steile afdaling die we 's morgens waren opgeklauterd begon Carmen het moeilijk te krijgen. Ze werd echt wel moe en haar beentjes wilden niet meer mee. Na wat zagen en klagen van mijnentwege, toch ingezien dat dat nit helpt en ze op een ietwat zachtere manier proberen begeleiden. Dat werkte inderdaad wat beter. De afdaling verliep eigenlijk vrij vlotjes, maar halverwege was het water op. De temperatuur kwam al boven de 30°C uit en we moesten toch nog een half uurtje doorgaan. Gelukkig had ik een klein waterpoeltje gevonden bij de beklimming, bij het nemen van een foto. Dus konden we daar nu van profiteren op de terug weg. De lippen wat nat gemaakt en ons eens goed afgekoeld met het lekker frisse water. Nu was het geen probleem meer en waren we relatief snel terug op ons appartementje. Gegevens: Michael: 20.2km in ongeveer 4u30m (GPS was uitgevallen door lege batterij) dit alles overgoten met 1650 hoogtemeters Carmen: 18.6km in 4u38m en dat met 1570 hoogtemeters
Na ons avontuur bij onze noorderburen hebben we wel wat tijd nodig gehad om terug wat bij te komen. Ikzelf heb nog wel enkele dagen goed stijf geweest. Niet zodat ik niet meer kon lopen of normaal gaan, maar toch lastig genoeg om het goed te voelen. Woensdag kon ik me dan niet meer houden en heb ik voor het eerst terug getraind. Buiten de stramme spieren, had ik nog een joekel van een bloedblein en een blauwe nagel. M'n eerste blauwe nagel sinds ik loop, anderen hebben daar blijkbaar meer last mee. Hopelijk blijft het bij dit ene stuk, hoewel ik er een beetje voor vrees. Nu heb ik vooral veel na kunnen genieten, want het was echt wel een uitschieter voor me. Dit bied weer perspectieven voor de toekomst. Wat wel grappig is, is dat die Yasso's het dus juist hadden bij mij. Ik liep op het laatst m'n 800m in 2.48 en een paar maanden later loop ik 2u48m op m'n marathon. Moet wel zeggen dat ik de Yasso's gedaan heb in de zomer voor m'n snelle wedstrijdjes voor te bereiden. Voor de marathon heb ik er nog een rondje bij gedaan en dan werd het dus 1200m in 4.30, waar ik steeds goed kon onder blijven. Nu wou ik m'n laaste maand voorbereiding eens delen met jullie zodat jullie kunnen zien hoe ik ertoe gekomen ben om zo'n sprong te maken.
Ik ga er geen heel weekverslag van maken, maar kan wel niet beloven dat ik het kort ga maken. Als ik er aan terug denk is het nog altijd een roes. Niet alles liep perfect, hoor. Vooraf hadden we wat moeite om de inschrijving te vinden, er stonden immers nergens pijlen naartoe en mensen van de organisatie dienen daar blijkbaar ook niet van op de hoogte te zijn, aangezien die ons richting stadhuis stuurden. Nog wel op tijd alles gevonden door de lopers met nummer dan maar aan te spreken, dan bood ons meer hulp. In heel dat gedoe m'n ouders dan nog kwijt gespeeld, waardoor ik nog eens terug kon naar de parking om m'n kledij uit te doen. Toch nog ruim 20 minuten voor de start in het vak kunnen gaan staan en nog even m'n moeder gezien. Zo toch nog wat gelukwensen gehad en haar kunnen meedelen dat onze kledij onder de auto lag, had immers geen sleutel. Dan nog enkele bekenden gezien, zoals Gert Mertens, Coach Mario, Marc Papanikitas, Patricia Delvael en nog enkele anderen. Gelukkig dat er een mooi zonnetje stond, want anders had die koude wind wel lastig kunnen zijn.
Dan vertrokken we, hier begon de roes...... Na een kilometer op de Garmin 3.40m/km........ Oei, da's snel....... Na 2km in 7m31 ..... Fuck nog altijd snel....... 5km in 19:10 ...... Dat gaat hier wat geven. Ik liep constant met het idee van wat gebeurt er, straks val ik stil, ik moet oppassen..... Toch wou ik niet toegeven en bleef ik aan dit tempo verder gaan. Ik pikte aan bij een groepje en probeerde wat te profiteren links en rechts om uit de wind te kunnen blijven. Het was wel wat jojo werk, ne keer lossen, even alleen lopen, aanpikken bij een ander, weer terugkomen op het groepje, sprongetje wagen, terug aanpikken. Dan losten er weer een paar, kwam er weer een sneller atleet voorbij. Even aanpikken? Waarom niet...... Nog wat harder afzien, wel leuk om nu regelmatig mensen in te halen, m'n andere groepsleden niet meer terug gezien. Terug wind op kop, even moeten lossen door drinkpost, niet meer de fut om aan te pikken. Dan maar iemand anders zoeken, maar kwam maar niet. Dan maar alleen. Steken in de zij, heb dorst. Oei, slecht teken. Water, pff dat doet goed...... 5min later, weer dorst ...... Die ken ik nog en die ziet ook af. Dat tempo moet ik nog aankunnen. Wat afwisselen in de wind? Ok, genoeg geprofiteerd nu ook eens werken. Gaat gezien de omstandigheden goed, maar het is echt wel afzien. Nog twee kilometer, pff het tempo stokt echt wel. Proberen zo soepel mogelijk te finishen, versnellen is niet nodig. Laatste meters, big smile, super.... een tijd van 2u48m21s op m'n horloge
Excuseer voor het verslagje, maar dat is zo ongeveer wat ik me herinner van de wedstrijd zelf. Oh, ja ik herinner me nog dat ik plots iets voor het stadion van PSV, Nid Rumphakwaen voorbij liep. Ik moedigde hem nog aan, maar hij kon niet meer aanpikken. Achteraf bekeken had hij toch niet zoveel verloren op me en kwam hij maar zo'n drie minuten na me aan. Voor de rest alleen maar goede herinneringen en een paar lessen die ik hieruit kan trekken naar de toekomst toe. Niet alles was zo vlot. Bekijk volgende gegevens maar eens. 5km 19.10 10km 38.18 15km 57.37 21km 1.21.11 25km 1.36.50 30km 1.56.36 35km 2.16.46 40km 2.39.12 42km 2.48.21 Je ziet zelf al dat er op het eind toch wel een zichtbaar verval was. Zelfs de laatste 2 km geen 13km/h meer gehaald denk ik. Dit is volgens mij te wijten aan een iets te snelle start. Echter de zwaarste oorzaak zal ik eerder moeten zoeken in m'n hydratatie, ik vermoed dat ik te weinig vocht tot me genomen heb onder weg. Die steken in m'n zij die opkwamen na zo'n 35km deden m'n tempo echt wel zienderogen dalen. Moest ik die steken niet gehad hebben, zou het wel vlotter gegaan zijn. Op het eind wel wat last van de spieren, maar ik denk dat dat ook het gevolg van het zelfde probleem zal zijn.
Nu achteraf de gewone kwaaltjes, hopen dat er niets nog de kop opsteekt en dat ik goed herstel. In een volgend bloggetje zal ik m'n toekomstplannen nog wel uit de doeken doen.
Michael
Op facebook had ik al gezet hoe ik mij voel na de marathon van Eindhoven... Een dagje erna is het gevoel nog niet verdwenen. Echt gemengde gevoelens, heel veel teleurstelling enz. Ik zal maar eens vertellen hoe alles van start is gegaan. Zoals Michael al heeft geschreven hebben we eerst een helse zoektocht moeten doen naar het gebouw voor onze startnummers. Dat was al een goede opwarming Ik mocht starten in startvak C. Al gauw werd ik aangesproken door Anja. Iemand die me nog had zien trainen deze week en mij herkende aan mijn doekje. Blijkbaar woont ze ook vlakbij. Wel grappig om elkaar daar tegen te komen. Zij deed haar eerste marathon. Ook Luk, iemand die bij mij heeft gewerkt, maar onlangs op pensioen is gegaan waagde zich aan de marathon. Hem zag ik niet bij de start, maar hij kwam me nog voorbij. Ik had een goed gevoel. Laatste dagen geen zware benen meer en er echt zin om er in te vliegen. Mijn ambitie was om zo dicht mogelijk bij de 4u te eindigen. Ik was goed gestart en bleef ne ganse tijd voor de ballon van 4u. Het liep goed... te goed vrees ik nu... Na het halve marathonpunt voelde ik al dat ik niet het tempo kon blijven behouden. Op dat punt stonden mijn trouwe supporters (mijn schoonouders en mama) en ook zag ik Edith en Frank. Ook hoorde ik hier en daar mijn naam, maar ik kon geen naam kleven op de gezichten. Ik heb getracht elke post goed te drinken, maar al gauw was duidelijk dat één bekertje niet genoeg was, want alles klotste er uit dus nam ik al twee bekertjes. Toch had ik het gevoel dat ik dorst bleef hebben, want op sommige momenten vond ik het echt warm. (Ondertussen was de ballon van 4u mij voorbij gekomen en liet ik al een beetje de moed zakken, want ik kon niet meer aanpikken.) Ik had mijn eigen etensvoorraad mee. Een barretje met peer - chocolade en twee gels met rode vruchten. Op een gegeven moment kreeg ik echt een blok op mijn maag en heb dan maar besloten het twee gelleke niet meer te eten en enkel nog goed te drinken. Op een gegeven moment was het zo erg dat ik even heb gewandeld en al kokhalsend vooruit liep... Ik dacht dat braken mss ging helpen, maar dat was het toch niet... Op dat punt was ik zelfs gekomen om op te geven... maar dan had ik me nog slechter gevoeld en heb ik toch maar doorgebeten en op een rustig tempo verder gegaan. Ik dronk elke keer, maar elke keer kwam het water als een blok op mijn maag Ook de ballon met 4u15 kwam me voorbij wat me nog meer de moed liet zakken... Het was dus een ware marteling voor mij, maar heb het gehaald.... Zwaar teleurgesteld kwam ik aan op 4u17m. Door mij druk te maken en de teleurstelling ben ik aan de aankomst nog lichtelijk beginnen hyperventileren en heeft iemand van het rode kruis mij onder zijn hoede genomen. Hij heeft me rustig laten zitten, want het begon lichtelijk te draaien rond en zo ben ik tot rust gekomen. Al gauw besefte ik wel dat Michael wel ongerust zou zijn en ben ik hem gaan zoeken. In tranen kwam ik bij hem aan. Hij heeft me toch wat kunnen geruststellen, maar toch was ik zeer teleurgesteld. Dit heeft me wel terug naar de realiteit gebracht en ook doen inzien om mijn doelen wat bij te stellen. Ik denk wel aan een volgende marathon, maar twijfel nog wanneer, de welke, .... Wat de komende maanden zullen geven, post ik later nog een keertje.
Nu heb ik andere fijne vooruitzichten de komende weken en daar trek ik mij heel hard aan op!
De laatste dagen zijn aangebroken, het moment supreme staat voor de deur. Zondag trekken we naar Eindhoven met ambities, ik voor een tijd onder de 3 uur en Carmen zou toch graag onder de 4uur willen. Voor mij zal het misschien iets haalbaarder zijn dan voor haar, maar toch geloof ik in allebij onze kansen. Nu de laatste trainingen stonden in het belang van herstel en onderhoud. Enkele duurloopjes, veel recuperatie en af en toe een snelheidsprikkeltje. Vandaag nog een lichte tempo-loop gehad met als hoogste tempo een twintigtal minuutjes aan 4.10 min/km, ongeveer marathontempo dus. Het liep goed, zonder zware benen en met heel wat pit. Tijdens het hoge tempo viel me wel op dat m'n droom van 4.00min/km voor de wedstrijd te hoog gegrepen zal zijn. Het zal eerder in de richting van een 5 seconden trager worden, hoop ik dan. Om te beginnen dan. Nu zien dat de bacteriën en de virussen geen roet in het eten komen gooien en dan zie ik het volledig zitten. Die Hollanders gaan verschieten van deze twee!
Ik ben Keersmaekers Carmen
Ik ben een vrouw en woon in Herselt (België) en mijn beroep is Productiecoördinator Mivas.
Ik ben geboren op 05/11/1985 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, wandelen, fietsen.
!!!
Ook de ballon met 4u15 kwam me voorbij wat me nog meer de moed liet zakken... Het was dus een ware marteling voor mij, maar heb het gehaald.... Zwaar teleurgesteld kwam ik aan op 4u17m. Door mij druk te maken en de teleurstelling ben ik aan de aankomst nog lichtelijk beginnen hyperventileren en heeft iemand van het rode kruis mij onder zijn hoede genomen. Hij heeft me rustig laten zitten, want het begon lichtelijk te draaien rond en zo ben ik tot rust gekomen. Al gauw besefte ik wel dat Michael wel ongerust zou zijn en ben ik hem gaan zoeken. In tranen kwam ik bij hem aan. Hij heeft me toch wat kunnen geruststellen, maar toch was ik zeer teleurgesteld. Dit heeft me wel terug naar de realiteit gebracht en ook doen inzien om mijn doelen wat bij te stellen. Ik denk wel aan een volgende marathon, maar twijfel nog wanneer, de welke, .... Wat de komende maanden zullen geven, post ik later nog een keertje.
