|
Lieve kleine held,
Terwijl jij ligt te slapen schrijf ik je deze brief, want ach mijn kleine prins wat heb ik je zo lief.
Het zijn al die kleine dingen, die plots van groot belang zijn, het genieten van je knuffels maakt mijn leven heel erg fijn.
Ik hou van al je streken, je kuren en venijn, het is zo ontzettend hemels je mamaatje te zijn.
Je ogen en je oren, je handjes nog zo klein, zelf van je blauwe beentjes die o zo schattig zijn.
En gekke bekken trekken tussen de snottebellen door, of samen liedjes zingen, heel vals maar wel in koor.
Je snoetje en je tandjes al staan die wel wat scheef, ze zijn de allermooiste, ook de lach die jij me geeft.
Dat mooie speciale hart, al is het best wat stuk, de littekens op je borst, ooit brengt je dat geluk.
Want ookal word je best heel bang, en ben je nog zo klein, dat halve hart zal later, echt wel volledig zijn.
Gevuld met heel veel liefde, genegenheid en trots zal je stralen als een ster en sterk zijn als een rots.
Kijk maar om je heen en lach en dans en ween, geniet met volle teugen, vertel soms maar een leugen.
Ja mijn kleine prins al ben je nog zo klein, je bent geboren om uniek en groot te zijn..
Dus leef helemaal voluit, wees maar een flapuit en koester je speciale hart, niet als een ziekte maar als je drijvende kracht...
Veel liefs,
Je mama...
|
