Het is alweer een tijdje geleden. De maand april is heel turbulent en emotioneel verlopen. Begin april werd er bij een controle van onze tweede zoon een klein gaatje in zijn hart vastgesteld. Het is amper 1.5mm groot en volgens de dokters niets om ons grote zorgen over te maken maar we waren even heel erg geschrokken. Onmiddellijk gingen er 10.000 alarmbellen af in ons hoofd, de angst, de pijn en zorgen die we reeds meemaakten met rune kwamen plots weer boven. Totaal onverwacht, want onze tweede zoon lijkt het heel flink te doen en het vsd zal hopelijk van zelf toegroeien maar ja, je kan niet zomaar een trein aan emoties stopzetten. Het voelde heel even alsof we alles herbeleefden. Dankzij onze fantastische cardiolgen is de angst weer even gaan liggen maar ik zal toch pas gerust zijn wanneer we dit kleine mannetje veilig en zonder al te veel problemen in onze armen kunnen sluiten. Dinsdag gaat de gyneacoloog samen met de cardioloog nog eens kijken naar zijn hartje, om zeker te zijn dat we ons aan geen grote problemen mogen verwachten.

Onze rune heeft een moeilijke maand achter de rug. Zijn nieuwe puffers werken heel goed en zijn hartje doet het prima. Toch gaan ze aanstaande woensdag een scanner maken van zijn longen en bloed trekken om zijn afweer te testen aangezien hij zeer veel ziek wordt. Deze maand werd hij geveld door een dubbele oorontsteking. Het was verschrikkelijk om hem zo te zien, hij lag te rollen van de pijn en na een bezoek aan de neus keel en oorarts is de pijn gelukkig geminderd en de infectie weggegaan. Sindsdien is hij opnieuw de lieve, vrolijke peuter waar we zo ontzettend van houden.... Aanstaande zaterdag wordt hij 2 jaar. Ik kan het amper geloven... wat een fantastisch kereltje is hij toch. Elke dag met hem is een geschenk en we houden zeer veel van hem. Het leert je genieten van de allerkleinste dingen. 

We duimen dus dat we enkel positief nieuws krijgen over onze beide kinderen volgende week. Duimen jullie mee?

Lieve groetjes

yentl