Flamerule 1485 DR; Year of the iron dwarf vengeance

Oorlog, wat een raar iets. Het doet rare dingen voor veel wezens. Voor mij was het begin van een nieuw leven. Ik was het moe om de doden te begraven. Het pro leven zijn zit niet alleen in mijn bloed maar ook in mijn geloof. Samen met 2 lotgenoten, hebben we dan ook actief gegidst aan de ontstane vluchtelingenstroom. Met de natuurkennis van de monk gecombineerd met de boskennis van de ranger, hebben we de vluchtelingenstroom vanuit de bergen begeleidt richting Baldur’s Gate. Maar wat met ons? Nee een normaal leven na zoveel dood en miserie zit er niet meer in. De adrenaline die jaren door mijn lijf heeft gestroomd moet gevoed worden. Zoals ik al zei, oorlog doet rare dingen, zelfs met deze dwerg.

The adventure begins:

Baldure’s Gate, zelfs op 1 dagreis ervan voel je de invloed ervan. De rondtrekkende wacht van de Flaming Fist, grotere wegen, drukkere wegen. Je ziet het in de ogen van mijn compagnions, we zijn stilaan de natuur aan het verlaten, zoekend naar een nieuwe broodwinning. En die komt sneller dan wij in Baldure’s Gate zijn geraakt. Maar ik loop voor op de zaken. Tijdens het nuttige van het avondmaal in “The Lucky Axe” heb ik een rare combinatie zien binnenkomen. Het zijn zo van die zaken die blijven hangen in een dwerg zijne kop. Een man van onvoorwaardelijk geloof en een vrolijke halfling (ik moet echt leren mijn geldbuidel te controleren) die samen wat lawaai in de keet brengen. Het was een gezellige bedoening totdat er 5 ongure mannen binnenkomen, die prompt van iedereen 1 gold eisen. Ik weet niet wat die stadsmensen bezielde, maar blijkbaar was dit een gewoon iets, want mensen begonnen spontaan naar hun geldbuidel te scharen. Tja, maar Eldamir is nu eenmaal geen stadsmens en na een eerlijke waarschuwing monde dit uit in een ware vechtpartij. Tot mijn grote verbazing krijgen we de hulp van onze lawaaimakers en kunnen we de 3 resterende mannen laten lopen voor hun leven, en zelfs dat niet, want met een welgemikte pijl van Adran in ene zijn onderbeen was het eerder strompelen voor hem. De klanten van de herberg waren blij maar de waard iets minder. Deze zaken gebeuren wel meer en de schrik voor de gevolgen hiervan zat diep geworteld. En op zo een kort moment kan uw toekomst geschreven worden, want de zin voor avontuur en natuurlijk de beloning van de waard, heeft dit gezelschap gevormd. 2 man van geloof, 2 man van natuur, en iets dat ertussen zit, als je goed zie toch. Wat zal de toekomst brengen.

Baldure’s Gate

Dag 1

De zoektocht naar de vluchtende mannen leiden ons naar Baldure’s Gate. Na wat rondvraag aan de stallingen komen we zelfs een naam te weten. Onze eerste uitbetaling is binnen moeten vele van de groep hebben gedacht, totdat we de poort passeerde en de enormiteit van deze stad tot ons doordrong. Dit was een naald zoeken in een hooiberg. Alsof dit niet erg genoeg is worden we nu ook ineens geprezen als Heroes of The Wide.

Gewoon omdat we een aangevallen man wilde verdedigen, en zelfs daar niet in gelukt zijn. Wat me vooral bij blijft uit dit voorval is de onverschilligheid bij de rare gebeurtenissen die ermee gemoeid waren; een duel op een podium waar de aangevallen persoon in een monster veranderd en zich zelfs tegen de omstanders keert, waar zonlicht weggetoverd wordt, en waar onze monk bijna het spirituele te letterlijk nam. Maar het was een belangrijk persoon voor die stad, 1 van de 4 Dukes blijkbaar. En dat feit vestigde alle aandacht op ons natuurlijk. Zoveel dat wij niet wisten waar eerst naartoe gaan. Wel een bizarre bedoening zo 3 uitnodigen krijgen en dan nog op de 3 meest uiteenlopende plaatsen binnen de stad. Wat moet je dan doen, opsplitsen natuurlijk. En zo zie je maar weer dat we allemaal wezens van gewoonte zijn want de opsplitsing was exact zoals we elkaar hebben ontmoet, de 2 lawaaimakers en de 3 natuurmensen. Natuurlijk kan ik niet vertelen wat onze 2 vrienden hebben meegemaakt maar ik kan wel zeggen dat hetgeen wij gezien en gehoord hebben, vooral de gretigheid waarmee ze ons beloftes wilde laten maken, voor wildvreemde in deze stad toch niet echt koosjer was. Duke Torlin Silvershield, een machtig man die kost wat kost ons wil overhalen om voor hem te werken, en we hadden nog geen avondeten gezien in deze stad zou de halfling gezegd hebben. Profiterend van het gesprek in de vorm van een vrijgeleide voor de upper city en een beetje zakgeld, vertrokken we dan naar de rendez-vous plaats. Onze 2 vrienden waren hier niet waardoor we besloten hen op te zoeken op hun contactplaats in “Little Calimshan”. Dankzij onze nieuwe verworven vrijheden geraakten wij ook met gemak tot buiten de muren, maar de ingang voor het kleine dievendorpje was echter gesloten. Dan maar wachten op de ochtend, en moest de naam recht evenredig zijn met de kwaliteit van de herberg dan zal ik alles maar zeggen met de naam “The white smoking ogre”.

Dag 2

De drank die hier geserveerd werd was zo slecht dat mijn 2 vrienden niet bij me waren tijdens het ontbijt. Dit was zo erg nog niet maar ze misten wel de reunie van onze 2 lawaaimakers en wat een verhaal die te vertellen hadden. Maar ja, een verhaal verteld door een halfling dief en/of human paladin kan misschien wel eens een tikje overdreven zijn. Maar na de reactie, nadat het gerucht van de overvallen poortwachter tot onze oren kwam, zou hun verhaal van de Guildtest wel eens waar kunnen geweest zijn. Alhoewel ik nog altijd bedenkingen heb waarom een paladin te vragen om een overval te plegen op een ambtenaar. Maar net omdat de daders hun beschrijving die van onze 2 vrienden beantwoorden, en ik wel zeker kan zijn dat onze paladin hier niet mee achter zit, denk ik wel dat we hier op een 2^de machtsinstantie zijn gestoten; de Guild en de contactpersoon Rilsa Rael. En beide straalde iets fout uit, want als de aandacht zomaar kan verschoven worden, of de druk via tussenpersoon zomaar kan vergroot worden, dan weet je dat er foute dingen aan het gebeuren zijn achter je rug. Dit gevoel had iedereen wel een beetje, maar er was nog onze 3^de afspraak. Ik gaan niet beweren dat de bevelhebber van de Flaming Fist en de potentiele opvolger van Duke Abdel Adrian ons direct een slecht gevoel gaf maar dat kleine stemmetje in mijn hoofd wilde maar niet zwijgen. En dat stemmetje werd alleen maar aangewakkerd door een klein leugentje waarop wij Ulder Ravengard konden betrappen. Dus hier zijn we dan, 5 onbelangrijke mensen in Baldure’s Gate die direct worden opgeslorpt in een web van intrige en simpelweg moeten kiezen tussen macht, misdaad of ordehandhaving. Je voelt gewoon dat geen 1 van de 3 een duidelijke oplossing is en dat deze hier en nu niet hand in hand gaan, dus staat ons een moeilijke beslissing te wachten. Zoals elke neutrale partij wil je deze keuze zolang mogelijk voor je uitschuiven, en besloten we om de gegeven taken van zowel Silvershield en Ravengard naast 1 te leggen en uit te voeren. Dit impliceert ook dat er geen samenwerking zal zijn met de Guild. Een opdracht van Silvershield was het onderzoeken van een kraamhouder op de Wide, Norold Dlusker. Naargelang zijn zweten en nerveus gedrag, konden we niks mis vinden in zijn boekhouding, en zeker geen bewijs dat directe of indirecte links geeft met de Guild. Ik snap nu wel waarom Silvershield hem op zijn radar had staan. Een man die zowel patriarch is en gebouwen in Upper, Lower en Outer City bezit, is een gedroomde dekmantel voor illegale of ongure zaken, maar jammer voor Silvershield hebben wij hier geen bewijs van kunnen vinden. Maar door dit onderzoek af te ronden was de dag ook voorbij gevlogen en zijn we maar gaan eten en slapen in jawel “The white smoking ogre”.

Dag 3

Kijk nu, 5 man aan het ontbijt, zou het kunnen dat iedereen elkaar gewoon word, en vooral het geschonken bier dan? Terwijl ik deze vraag nog aan overdenken was, werd mijn aandacht al direct getrokken op de roddels die hier worden verteld. Door de ontevredenheid van de Outer city burgers zijn er blijkbaar een paar opstandjes uitgebroken aan de poorten, en zijn er 5 handen van standbeelden verdwenen, waardoor de Lower en Upper city mensen dan weer niet gelukkig zijn. Je zou nog zweren dat er iets expres de mensen wat oproert. Maar wie, en tot welk doel, en met welk gevolg? Allemaal vragen waarmee deze dwerg zit. Als je met veel vragen zit begin dan gewoon bij het begin, en dat was in ons geval de nog 2 resterende opdrachten van Silvershield afwerken en de 2 verdachte etablissementen van Ravengard onderzoeken. Wil het nu toch lukken dat door Laraelra Thundreth op te zoeken wij ook ineens in zo een verdacht etablissement zitten, 2 vliegen in 1 klap als het ware. Welkom waren we daar zeker niet, en echt veilig voel je je daar dan ook weer niet. Dit is het prototype van een verdachte kroeg, en dan het feit dat de persoon, die we moeste ondervragen, hier nog achter de toog staat, leidde tot de eenzijdige beslissing van onze monk om Laraelra gewoon te waarschuwen. Op zich was dit geen slecht idee, maar de gevolgen hiervan zouden ons wel in de problemen kunnen brengen. Maar ja het heeft geen zin om erover te discussiëren, want gedane zaken nemen geen keer. Dus wij dan maar discussiëren hé. Wat we wel zeker weten is dat Laraelra en de “Low Lantern” inderdaad verdacht waren, en we door onze actie hier misschien de deur tot de Guild nog op een kier hebben staan.

Het onderzoeken van het 2^de verdachte etablissement was ook niet meer nodig want dit is waar onze 2 lawaaimakers hebben verbleven na hun gesprek met Risla, “The Little oasis”. En ja zonder nadenken was dit inderdaad een verdachte zaak. Maar om onze neutraliteit te bewaren, besloten we net zoals in de Low Lantern om deze info door te spelen aan Ravengard als verkennings info, zodoende we aan onze laatste verdachte persoon terecht kwamen, Yssra Brackrel. Een knappe vrouw die een zaakje heeft boven een bekende wapenzaak, “The Dancing Axe”, op de Wyrm’s Rock. Op het eerste zicht lijkt mij alles normaal totdat mijn stemmetje weer begon te praten, en het feit dat ze permanent een litteken kan verwijderen met make-up deed er ook geen goed aan. Deze verborgen talenten doet een cleric direct denken aan necromancy, en in een minder slecht daglicht een alchemist. Maar bij gebrek aan verdere verdachte zaken was ons onderzoek voor beide heren afgerond. Nu nog een kwestie van verslag uitbrengen. En het is hier waar Silvershield wel heel duidelijk laat merken wat hij vind van de associatie met ons. Het ontvangst in zijn domein was zo schrikwekkend dat sommige onder ons dachten dat we er werden ingeluisd, en het feit dat er niemand op dit enorme domein rondloopt is op zijn minst gezegd verdacht en zeker niet zonder doel. Geen ooggetuigen van onze werkband is blijkbaar heel belangrijk hier, en iets dat wel eens zwaar in ons nadeel kan zijn. De onverschilligheid waarmee hij ons rapport hoorde en de niets bemoedigende toon over onze verwezenlijkingen doet mij vermoeden dat hij teleurgesteld is in onze aanpak. Belangrijker voor ons is, kunnen we nog meer druk uitoefenen zonder duidelijke neutraliteit te bewaren, ik denk het niet. Daartegenover stond dan wel het openlijk onthaal van Ravengard, maar de eveneens teleurgestelde reactie omdat we nog geen kordate acties hadden ondernomen. Neutraliteit is niet langer een optie, en na veel overleg beslissen we toch aan te sluiten bij de Flaming Fist en de rang van sergeant aan te nemen, met alle bijhorende voordelen en symbolen, en de 2 verdachte etablissementen te sluiten in het eerste ochtendlicht. Na deze zware dag en na de vele frustraties zowel in de groep als bij de lopende onderzoeken, zie maar het niets opleverend onderzoek van de verdwenen standbeeldhanden, heeft deze dwerg nood aan een goede nachtrust.

Dag 4

Wakker worden in een leger barak nadat je bent gaan lopen uit een oorlog geeft toch een wrange nasmaak. Dat of de frustraties zijn nog niet goed verteerd, deze dwerg denkt teveel na over dingen, en goed is dat niet voor de nachtrust en al vele minder voor het humeur. Komt er nog bij dat blijkbaar nog een standbeeldhand is verdwenen, en nog niet het minste, want “The beloved ranger” zijn hand bevat Bo, en wie wil dit Minsc aandoen? En zeker niet onbelangrijk, op langere termijn, de vuilnisophalers staken, waardoor al het huisvuil gewoon opstapelt in de straten, dit met gevaar voor stankhinder, en zelfs ziektes. Zoals beloofd verzamelen we een troepenmacht en gaan we de Low Lantern sluiten. Hoe heroïsch dit ook klinkt, dit leiden tot de zuivering van de Lower city. De Low Lantern was al gesloten bij aankomst en de troepen begonnen gewoon Outer city Burgers uit de etablissementen te sleuren en richting Outer city te sturen zonder de aangedane etablissementen te sluiten. Zelfs The little oasis was al gesloten voor wij ertoe kwamen. Het enige dat ons nog restte was een afspraak in de “Hissings stones”, een soort van sauna, bij Ravengard. Kleren waren niet de enigste dingen die afgingen. Maskers ook. Dat we in zee waren gegaan met het minste kwaad, daar waren we zeker van maar dat de eerste indicaties van slechtheid nu al worden getoond baard me zorgen. Ravengard heeft te horen gekregen dat er een mededinger is voor het Duke schap. Hij zou graag hebben om dit probleempje, dat naar zijn zeggen duidelijk Silvershield zijn handtekening draagt, op te lossen. Willick Caldwell moet op een discrete manier afstand doen op de benoeming van Duke. Hij geeft hiervoor de hulp van een alchemist, Yssra Brackrel, die een valse verklaring zal afleggen over het “spontaan ontvlambare hout” dat Willick overal in deze stad heeft verkocht. Het alternatief is dat wij dit niet openbaar maken als hij afziet van het Duke schap. En zoals al het slecht zich vermomd achter het goed, wordt van ons ook verwacht dat we “The beloved ranger” zijn vermist hand onderzoeken en daarbij 2 verdwenen jongeren uit 2 belangrijke patriarch families. Kwaad doen ligt niet in ieders zijn hart. Ooit ook niet in het mijne maar zoals ik al zei, oorlog…

Opsplitsen was noodzakelijk en dat dit een zaakje was voor Osbourn daar twijfelde niemand aan, maar dat een man van geloof hem daar in volgde, daar hadden onze 3 andere geen geloof in. Maar het feit dat we een kamp hadden gekozen, en deze taak niet iemand fysiek pijn deed, kon ik mij er wel in vinden dat dit noodzakelijk kwaad nodig was om ons positie in het Ravengard kamp te verstevigen. Hiermee wil ik niet zeggen dat ik zomaar de goede intenties van Ravengard geloof. Vermomd als Ruige vechter en Guild racketeer hebben we dan ook een bezoekje gebracht aan Willick, en heeft Yssra met haar valse verklaring hem uit het lood geslagen waardoor wij denken dat hij inderdaad afziet van zijn Duke benoeming. Dat mijn slecht handelen ook moest gecompenseerd worden, gebeurt tijdens onze terugkeer naar de opslagplaats van Willick met 6 Flaming fists om het spinnenprobleem op te lossen, en de houtproductie terug op te starten. Dit bevestigde voor de omstaander nog eens dat wij de helden waren van de Wide. Hoewel ik ze natuurlijk nooit verteld heb dat onze heldendaad zwaar betaald was door Willick. Zou de invloed van de halfling dan toch groter zijn op mij dan ik initieel dacht? Maar dat we iets goed gedaan hebben, daar ben ik rotsvast van overtuigd. De vondst, door Yssra, van een vervormd buskruit schaaltje, moet een teken van Moradin zijn. Want dit schaaltje zette ons op het spoor van iets groots. Zowel het buskruid en de schaaltjes zijn in enorme hoeveelheden verkocht geweest de laatste maanden. En dit is iets dat zeker moet onderzocht worden, want welk goeds kan er komen van zoveel plofpoeder?

Wat onze 3 andere vrienden die halve dag hebben uitgespookt kan ik niet in detail vertellen. Blijkbaar hebben zij de vandalen van Minsc gevonden en naar de gevangenis begeleid. Het enige probleem was dat de daders 2 jongeren waren uit 2 verschillende patriarch families zijn. Deze families zijn in alle eerlijkheid op de hoogte gebracht van deze bevindingen nadat de jongeren in de gevangenis afgeleverd waren. Na het horen van de grote verkochte hoeveel buskruid, was de Paladin het mij eens dat dit onze grootste prioriteit wordt.

Dag 5

Blijkbaar speelt het vele vuil op de straten dan toch een rol, want vele mensen zijn aangevallen door ratten. En bovengrondse ratten zijn geen goed voortekenen in een stad. Of is er hier iets anders aan de hand? Na veel navraag te doen, en vele complot theorieën te overlopen, zijn we ervan overtuigd dat het buskruid moet gaan dienen om het Parlement of Peers op te blazen en dat de bewegingen in de riool waarschijnlijk de ratten bovengronds hebben gejaagd. De enigste manier om deze theorie te bewijzen is in de riool te duikelen. Omdat we dit doordacht wilde doen, ontdekte we dat de rioolplannen onder het grondgebied van het Parlement gestolen zijn. Dit bevestigd ons theorie. In al ons enthousiasme zijn we dan toch blind de riool ingedoken maar vergaten we de sleutels van de tussenhekken mee te nemen. Zo zie je maar, haast en spoed... Dit maakte onze reis door de riool niet gemakkelijker. De ratten laten ons zien wie en vooral wat er achter de rat aanvallen boven de grond zit. Het nadeel is natuurlijk dat we dit niet direct aan ons complot kunnen linken. De epische strijd, waarin ik de vastberadenheid zag van de paladin, de moed van Osbourn, de strategische keuzes van de ranger en de welwillendheid van de monk, tegen de wererat, bevestigd alleen maar meer dat deze stad niet op zuivere fundamenten is gebouwd. Ik ben blij dat Moradin ook hier zijn licht kon laten schijnen. Het is ook alleen op die momenten dat een cleric kan spreken in naam van zijn God, tot spijt van het aangesproken kwaad. Dat ieders van ons aangesproken is in deze gebeurtenis, was op ieder zijn gezicht af te lezen, want wij zijn allen sterker uit deze strijd gekomen, individueel en als groep. Het leek dan ook niet meer dan normaal dat we aan de vergeten sleutel dachten, deze oppikten en de fundamenten vonden van de Parlement of Peers. Maar helaas, geen buskruid, maar wel sporen die duidelijk bewijzen dat iemand hier de fundamenten heeft bestudeerd.

04-03-2014 om 00:00 geschreven door pieter