Eloi DUSOLEIL en Edmond BOCQUE

Na het einde van de eerste wereldoorlog werd Eloi DUSOLEILals Hoofdpolitiecommissaris aangesteld. Van hem zijn mij slechts luttele gegevens bekend. Hij was geboren te Wetteren op 30.11.1871. Hij was één van de politiemannen die als eerste ter plaatse kwamen na de moord in de Lange Violettestraat in 1909
(Zie mijn Blog "rodecal2")
Toen E.DUSOLEIL het korps verliet was het de beurt aan Politiecommissaris Edmond BOCQUE om de leiding ervan op zich te nemen. Hij was geboren en getogen te Gent op 13 mei 1882. Hij had de eerste wereldoorlog meegemaakt en werd er tamelijk zwaar gekwetst waardoor hij voor de rest van zijn leven licht gehandicapt was.Op 13 maart 1927 werd hij benoemd tot politiecommissaris en nam de leiding op zich van de 8° Wijk.

Op zijn doodsprentje vinden wij de beschrijving van deze merkwaardige man die door zijn ondergeschikten op de handen gedragen werd:

 Hij was een man van eer en plicht,een overste in de ruimste betekenis van het woord. Hij beminde en beschermde vooral de minderen en de nederigen. Door deze schoone gaven dwong hij iedereens eerbied af en door allen kon hij zich doen beminnen.
Hij had de aandacht van de Hoogere Overheid op zich weten te vestigen, want hij was een onverpoosde werker en een merkwaardige inrichter hij was bovendien met helder verstand, schrander doorzicht en een rijke verbeelding begaafd.
Hij was een ambtenaar die enkel met de dienst van land en volk bekommerd was.
Hij was fier over zijn zending en hij had zich met hart en ziel aan het Gentse politiekorps toegewijd waarvoor hij immer zijn beste krachten inspande.
Hij was een voorbeeldig echtgenoot, een bewonderenswaardige vader en een grootvader die zijn kleinkinderen teer beminde.
Zijn voorbarige verdwijning laat een niet te vervullen leemte....daarom zal zijn gedachtenis, bij de zijnen en ontelbare vrienden en kennissen als een waren zegen bewaard blijven.

Mr.BOCQUE overleed op 17 september 1943
Oudgedienden die destijds de begrafenis bijwoonden vertelden mij dat, ondanks de door de bezetter opgelegde restricties, de muziekkapel van de politie, "en sourdine" toch de Brabançonne speelden. Vele aanwezigen, ook stoere politieagenten, zouden op dat ogenblik een traantje verpinkt hebben.


Na de bevrijding trok een delegatie van de "Politieverbroedering" samen met de harmonie naar het Campo Sano te Sint-Amandsberg om er het bronzen borstbeeld dat op de grafkelder werd geplaatst op een gepaste wijze in te huldigen.

De grafkelder der familie Bocqué op het Campo Santo te Sint-Amandsberg. Rechts het bronzen borstbeeld dat na de bevrijding op het graf werd geplaatst.

Toen het stadsbestuur van Gent in de eerste maanden van de bezetting door de mensen van de "Nieuwe Orde" werd opgevolgd werd ook de hoofdcommissaris vervangen.  August DE KESEL die blijkbaar verondersteld werd meer in de smaak van de nieuwe machthebbers te vallen, nam zijn plaats in. Ook hij was een Gentenaar en in 1928 politiecommssaris benoemd. Tot aan zijn aanstelling als hoofdcommissaris had hij dienst gedaan op de 3°Wijk.

05-05-2010 om 00:00 geschreven door Roger  

August DE KESEL, Alphons DE WALSCHE , Louis HENDRICKX. en Roman D’HONT.

16-05-2010 om 00:00 geschreven door Roger  

25-05-2010 om 00:00 geschreven door Roger  

Het voertuigenpark.

02-06-2010 om 00:00 geschreven door Roger  

Gentbrugge.

Een andere gemeente die in 1977 opgeslorpt werd door de stad Gent en wiens politiekorps deel ging uitmaken van dat van de grotere stad.Gedurende vele jaren nam Commissaris Temmerman de leiding van het korps op zich.

Onderstaande foto toont het voltallige korps met het college van burgemeester en schepenen. Wij herkennen daarop enkel politiecommissaris Temmerman. Wij zouden lezers van deze blog erkentlijk zijn voor bijkomende inlichtingen. Het tijdstip van de foto schatten wij rond 1945-'46.




Vlak voor de eerste wereldoorlog werd te Gentbrugge  het eeuwfeest van L.Van Houtte gevierd met een stoet. Een prentkaart toont ons de praalwagen van de bloemisterij. In deze context is het vooral de politieman die de p^raalwagen voorafgaat. Het zou gaan om politiebrigadier Pierre Van Den Bogaert.



Ook op het sportieve vlak liet het korps van Gentbrugge zich niet onbetuigd. Een van de bezielers was ongetwijfeld Lambert Germaux. Op onderstaande forto’s bij gelegenheid van een sportuitwisseling met St.Leu le Fôret in 1972.

23-06-2010 om 12:15 geschreven door Roger  

Sorry.

Wij verontschuldigen ons voor het lange uitblijven van enig bericht. De vakantie heeft er iets mee te zien, maar ook de gezondheid en daarmee de lust tot schrijven liet het afweten. Maar we zijn er weer en vastbesloten om nog een tijd door te gaan. Dus : veel leesgenot !

Het Opleidingcentrum. 

Hoewel opgericht door de bezetter tijdens de tweede wereldoorlog bleef de “Politieschool” toch verder bestaan na de bevrijding. Vanaf 1948 zouden alle agenten er minstens een basisopleiding doormaken. Aanvankelijk uitsluitend de Gentse politiemannen, maar later ook die van andere gemeenten binnen de provincie Oost-Vlaanderen. Ook vervolmakingscursussen voor diverse functies en voor kandidaat officieren behoorden spoedig tot de normale werking. Het werd traditie dat elke cyclus een groepsfoto liet vervaardigen. Al deze foto’s zijn nog steeds te bewonderen in het huidige OPAC (Oost-Vlaamse politieacademie) Wij brengen hierna een kleine greep uit het bestaand beeldmateriaal in ons bezit.

1947

Na het einde van de tweede wereldoorlog werd een eerste lessencyclus ingericht, speciaal bedoeld voor de personeelsleden die onder de oorlog als hulpagent bij het korps kwamen en die politieagent wensten te blijven. Lesgevers en kandidaat-agenten poseerden voor deze foto op de terreinen van het zwembad “Tolhuis”.

Wij herkennen René Cleays, PC.Baetens en L.Hendrickx.

1950

Vanaf 1948 volgden de opleidingen zich in versneld tempo op. Onder staande foto, waarvan wij vermoeden dat hij in of omtrent 1950 werd genomen toont ons een 25-tal agenten in opleiding waarvan wij er niet in slaagden enkelen te identificeren.

1951

Onderstaande foto daarentegen, eveneens uit de vijftiger jaren, laat ons wel toe een aantal der afgebeelde kolengas thuis te brengen.

Geknield herkennen  wij: -?-, Jacobs, Theo Huyghe,-?-,Willy Kaesen,André Maerrem,F.De Meester,Hubert Lamon,-?-,Aimé Luttens,-?-,

 Staande: Alfons Huyghe,Willy Audenaert,Germain Schaut,Paul Zwaenepoel, Victor Hautekeete,-?-,-?-,-?-,Gilbert Carton, André De Wolf,Roger De Munter,Deconinck,Alfons Van Damme,Lucien Vervondel, Van Damme.

In dezelfde periode had ook een eerste vervolmakingcursus plaats voor het ambt van inspecteur. De kandidaat-inspecteurs poseerden voor onderstaande foto. Wij herkennen: Alfons Huyghe,Georges De Vreese,Gustaaf Verleysen,Georges De Bonte,Frans Van Weynsberge, Florent Van Hecke,Frans Lasseel, Franck, Maurice Van Caneghem.

1954

Een nieuw contingent politieagenten dient zich aan. Zijn te herkennen:

Gehurkt van L.n R.: Rodenbach, Noël Ricart,Roger Van Breusegem,Robert Van Vlemmeren,Robert Pelst,WillyKaessen, Gabriël Melsens,Roger Colpaert,Roger Satijn.

Staande van L.n R.: Alfons Huyge (Opzichter O.C.) Emiel De Groote,Frans Casteels,Maurice De Muyter, André De Cock,Jacques Van Helsuwe,Jean Leroy,Odiel Delmeren,Noërl De Smert,André De Wolf,Robert Tanghe,André De Coen,Noël Goderis,Willy Thienpont,Wilfried De Keyzer,Fernand Temmerman,Gaby Vandenbroucke,Richard Braet,Emiel Saelens,Maurice Bonckaert,Yves Debbaut,Georges Steyaert,André Perrot,Desiré Acke.

Nog datzelfde jaar startte een nieuwe cyclus haar opleiding. Ditmaal werden ook kandidaat-agenten der randgemeenten opgenomen. Zo herkennen wij Alfons Hamelinck ,toenmalig agent te Sint-Amandsberg. Voor de Gentse collega’s op onderstaande foto verwachten wij enige hulp van de lezer voor de identificatie.

1955

Het daaropvolgende jaar startte de 12°cyclus, samengesteld uit Gentse kandidaat-agenten,aangevuld met leerlingen uit de randgemeenten.

Gehurkt van L.n R.: Willy Thienpont,André De Coen,Erik Henderickx,Antoon Van Hecke,Jozef Vos,Maurice De Muyter,Gilbert Van West,Gilbert Fiers,Van Kemzeke,Firmin Steens,Marc Coppens,Roger Van Breusegem,Werner De Sutter,Fernand Van Den Heede,Marcel Mestdagh, Hugo Raschaert.

Rechtstaande, naast Insp.Huyghe een rij van aspirant-agenten uit andere gemeenten van Oost-Vlaanderen. De drie uiterst rechts zijn agenten van Sint-Amandsberg, respectievelijk Aimé De Mol,René Claus en Jacques Van De Wiele.

 1959

Dit jaar waren wij zelf van de partij. In een gemengde cyclus waarin opnieuw een  aantal agenten uit andere steden en gemeenten van de provincie Oost-Vlaanderen waren opgenomen kregen wij onze opleiding, nadat wij bijna twee jaar dienst deden op de gemeente Sint-Amandsberg. Er waren onder andere leerlingen van Aalst, Lokeren, Sint-Niklaas, Sint-Amandsberg, Ledeberg en Gent. Op onderstaande foto herkennen wij : Gustaaf De Rycke,Jozef Van Acker,Gilbert Rombaut, Jean Peeters, Polydore Buyse van Gent.

“Bob” De Moor van Audenaarde, Willy De Waele van Ledeberg, De Moerloose van Lokeren en tenslotte Octaaf Van Belle, Guido Van Weghe en ikzelf van Sint-Amandsberg.

1964

Dit jaar kregen een aantal kandidaat-kantooragenten een bijkomende opleiding. Ook  zij lieten traditiegetrouw een groepsfoto maken.

Gehurkt van L.n.R.: Roger Satijn, Maurice De Muyter, Marcel Verstraete, Wilfried Bardijn, José De Blaere, -?-, Odiel Delmeiren, Roger Van Breuseghem, Georges De Baets, Gaby Melsens.

Staande van L.n.R.: Alfons Huyghe (opzichter O.C.), Jean Leroy, André De Coen, Roger De Pauw, Walter Eeckhout, Rober Tanghe, Daniël Fortie, Roger Lauwereyns, Jozef Vos, Henri Vandenberghe, Maurice Bonckaerts, Hugo Rasschaert, Frans Lambrecht, Marcel Coeman,Karel Baeté, Romain Standaert.

1973

Officieren kregen aan het OC nog een vervolmakingcursus alvorens hun ambt op de diverse wijken aan te vangen. In 1973 was dat het geval voor: Romain Standaert,Georges De Baets, Richard Braet, Gabriël Vandenbroucke, Willy Everaert, Inspecteur De Smet,André De Coen, Maurice De Muyter, Hubert Van Den Heede, Antoine Verstraeten, Aurèle De Vos, Gilbert Van Den Berghe, Roland Engels, Frans Casteels, Etienne Salaerty, Willy Beaumont, André Franck, en Oswald Kielemoes.

Er bestaan uiteraard nog ontelbare foto's die genomen zijn in het opleidingcentrum en de latere OPAC (Oostvlaamse politieacademie). Wij moeten ons evenwel beperken tot het beeldmateriaal dat wij zelf gesprokkeld hebben bij kollegas, op ruilbeurzen voor verzamelaars en op rommelmarkten. Mochten er onder de lezers nog mensen zijn die dit kort overzicht kunnen aanvullen met eigen materiaal, dan zijn zij ongetwijfeld welkom !

X  X  X  X  X

Bijlagen:
1973off;.jpg (104.7 KB)   

Koninklijk bezoek aan Gent en Ledeberg.

Vrijdag 28 mei 1937 was ongetwijfeld een zeer drukke dag voor Koning Leopold III. Hij bracht die dag een bezoek aan Gent waar hem een groot aantal plichtplegingen te wachten stonden.

Eerst en vooral was er de opening van de nieuwe gebouwen der Nijverheidschool, gepaard aan een academische zitting in de “Franschen Schouwburg”. Na een kort bezoek aan de nieuw geopende laboratoria in de St.Pietersnieuwstraat werd ontbeten in het Gouvernementsgebouw op het Laurentplein waarna de koning een defilé van de oud-strijders schouwde. Hierna ging het te voet naar de “Zuid-Hovingen” langs het Lieven Bauwensplein, Vlaanderenstraat en Wilsonplein naar het monument van Koning Albert waar bloemen werden neergelegd. Hierna bracht hij een bezoek aan de werken aan de Schelde en de Nieuwe brug die verbinding gaf met Ledeberg. Halfweg de brug werd hij opgewacht door de Burgemeester van Ledeberg  Gaston Crommen en de notabelen van de gemeente. Dan ging het per auto naar de Botermarkt, van waar de Koning en zijn gezelschap te voet hun weg vervolgden naar de Jozef Vervaenestraat. Hier woonde  Karel Lodewijk Drieghe, een krasse honderdjarige oud-grenadier die door de vorst met een bezoek vereerd werd.

Dit betekende voor de politie van Ledeberg met zekerheid  een van de evenementen die zij zich nog lang zouden herinneren.

Het hoog gezelschap op weg naar de Zuid en het monument voor Koning Albert. Tussen de Koning en zijn vleugeladjudant herkennen wij Burgemeester Van Der Stegen. De politieofficier rechts op de foto konden wij niet identificeren.

Omringd door zijn gelegenheidsordedienst en de politie wacht Lodewijk Drieghe de koning op voor zijn woning in de Jozef Vervaenestraat.

De optocht op de Botermarkt, uiteraard voorafgegaan door de politie.Ook hier moeten wij de identificatie schuldig blijven.

Een bijzonder ontspannen Koning Leopold laat de eer en de begroeting van het publiek over aan de honderjarige Lodewijk Drieghe.

Uiterst links een politie-inspecteur van Ledeberg die voor de rest voor ons onbekend is gebleven.

X  X  X  X  X

17-09-2010 om 00:00 geschreven door Roger  

Gent 1900 

Een van de vele initiatieven die door de toenmalige hoofdcommissaris Ernest VAN WESEMAEL werden genomen was de uitgifte van een reeks van zes prentkaarten welke het Gentse politiekorps in het daglicht moesten stellen. Hij wendde zich hiertoe tot de Gentse kunstenaar Louis GEENS. Deze was bekend om zijn militaire taferelen.

In feite is over Geens niet zeer veel bekend. Hij was geboren als Gentenaar in 1835 en overleed te Ledeberg in 1906. Tussen 1869 en 1906 verbleef hij in het Gentse. Een van zijn werken behoort tot het patrimonium van het Museum voor Schone Kunsten te Brussel. Hij exposeerde onder andere ook te Luik.

Wij vermoeden dat hij behoorde tot de vriendenkring van Van Wesemael, die als oud militair zeker interesse zal betoond hebben voor het werk van Geens.

 Hierboven d

e zes kaarten welke een beeld ophangen van het politiekorps rond 1900. Zij werden heruitgegeven door het Sociaal Fonds in 1982.

Het politiekorps zelf gebruikte de kaarten voor allerlei dienstcorrespondentie. Hierboven een exemplaar dat uitging van de hoofdcommissaris zelf. De originele tekeningen berusten vermoedelijk in een of ander archief of bij een verzamelaar.

X  X  X  X  X

 

Bijlagen:
Untitled-29.jpg (93.5 KB)   

De Behuizing

Wij kunnen bezwaarlijk beweren dat het Gentse stadsbestuur in vroeger jaren veel aandacht besteedde aan de behuizing van haar politiekorps. De oudgedienden herinneren zich uit het tamelijk recente verleden nog de ontelbare verhuizingen met als twijfelachtig dieptepunt de onderbrenging van de bestendige wacht in twee uitgeleefde en onbewoonbare “Huisjes van plezier” in de Belfortstraat in 1976. Wij geven hier grif toe dat het sindsdien evenwel steeds  beter gegaan is. Mede onder de invloed van de fusie der gemeenten, toen enkele van de vroegere randgemeenten met “treffelijk” behuizing van hun politiekorps de stad kwamen vervoegen, werd er ernstig gezocht naar onderkomens die de vergelijking met andere steden konden doorstaan. Vanaf dat ogenblik ging het crescendo.

Hierna proberen wij aan de hand van onze documentatie een beeld op te hangen van de behuizing van het Gentse politiekorps.

1904.

Deze foto uit 1904 toont ons het toenmalige hoofdbureau van politie die gevestigd was in de huidige Belfortstraat.Het gaat om het hoogste van de drie gebouwen. De sloophamers veegden het weg bij de grote stadsvernieuwing in 1912 en 1913.

De Bestendige wacht.

Naarmate het korps zich uitbreidde, rond de eeuwwisseling en in het vooruitzicht van de wereldtentoonstelling van 1913, diende uitgekeken naar ruimere lokalen.

De bestendige wacht en de Z.O.B.(Zeden- en opsporingsbrigade)kregen hun stek op de Poeljemarkt.

1907

Rond 1907 heeft de “Dienst der politiehonden” een onderkomen gevonden in de Ursulinenstraat. Brigadier De Meyer en echtgenote zijn er huisbewaarder en zorgen er ook voor de honden. De kennel heeft veel aanzien in  politiemiddens in binnen- en buitenland.

Mevrouw De Meyer zorgt ervoor dat de dieren gepast en voldoende voedsel krijgen. Zij beschikt daartoe over een eigentijdse keuken.

1979

Na een zwerftocht langs twee gesloten cafeetjes van verdacht allooi en  een verlaten brouwerij wordt de bestendige wacht overgebracht naar het voormalige hospitaal “De Bijloke”. Het heeft er alle schijn van dat ditmaal een meer geschikt gebouw ter beschikking staat van het korps. De loop van zaken zal er evenwel anders over beslissen.

De inkomsthal van het gebouw maakte een rijke indruk. Onder de trap was het lokaaltje waar de Inspecteur van wacht zijn intrek genomen had. 

 Inspecteur Roger Snoek en Rita Verwilst aan de toegangsdeur van “De Bijloke”

1988

De voorlopig laatste verhuis van de bestendige wacht en een groot aantal andere diensten van de politie had dit jaar plaats. De nieuwe stek was het vroegere militair hospitaal van Gent op Ekkergem.

1° Wijk.

In vervlogen dagen was het bureau van de 1°Wijk (Centrum) gevestigd op de hoek van de Kammerstraat en Belfortstraat. Ook de dienst ”logistiek” en het Sofo vonden er hun intrek. Later verhuisde het bureau naar de huidige plaats in de Belfortstraat.

2°Wijk.

Op de hoek van de Brioolstraat kon men terecht op het bureau van de 2°Wijk.(Ekkergem)

6°Wijk.

In de Peerstraat was, en is nog steeds, het bureau van de 6°Wijk(Brugse Poort)gevestigd.Wij hadden het genoegen om er gedurende een paar jaar het secretariaat waar te nemen.

7°Wijk.

Een der mooiste gebouwen die ooit diende als onderkomen voor de politie was zeker dat op de Lousbergkaai waar ooit het bureau van de 7° wijk was ondergebracht. Later zou gedurende korte tijd ook de “Dienst verkeerszaken” er een onderkomen vinden. Sommige stadsdiensten en ook het stadsbestuur waren evenwel van oordeel dat een historische waardevol gebouw niet paste voor de politie en de voornoemde dienst verhuisde naar Gentbrugge.

 10°Wijk.

In de De Smetstraat vond men het bureau van de 10°Wijk.Op onderstaande foto uit 1969 krijgen wij een kijk op de statige gevel. Aan de deur houd agent Leo Cobbaut de straat in het oog.

Zoals wij reeds opmerkten beperken wij ons noodzakelijkerwijze tot de documentatie die wij in ons bezit hebben. Er zijn uiteraard nog tal van gebouwen in de stad die op één of andere manier verband houden met het politiekorps. Wat voorafgaat is dan ook slechts een greep uit het geheel.

In een volgende aflevering zullen wij de politiebureaus van de fusiegemeenten bespreken.

X  X  X  X  X

29-09-2010 om 00:00 geschreven door Roger  

De Behuizing (vervolg)e Behuizing.(vervolg)

 1977 was ongetwijfeld een der belangrijkste jaren in de recente geschiedenis van Gent en veel anders steden. De gemeentelijke herindeling van België betekende een omwenteling die door de meeste inwoners met argusogen werd bekeken en slechts node aanvaard. Gent kende een uitbreiding van zijn grondgebied, van zijn personeel en van zijn patrimonium waaronder ook de behuizing van de politie viel. Wij maken hierna de ronde van de onderkomens van de dienaars van Hermandad, van dewelke wij afbeeldingen bezitten en die door de fusie onder het Stadsdomein vielen.

AFSNEE.

Het bescheiden gemeentehuis van Afsnee, waar ooit ook de Veldwachters hun bureau hadden.

DRONGEN.

Het commissariaat Drongen, nog steeds de toevlucht voor hen die de politie nodig hebben in deze fusiegemeente.

GENTBRUGGE.

Vlak voor de fusie bouwde Gentbrugge nog een nagelnieuw dienstencentrum. Verschillende gemeentediensten namen er hun intrek, uiteraard ook het politiecommissariaat. Na de fusie, in 1977,

trok ook de dienst verkeerszaken naar dit dienstencentrum.

LEDEBERG.

Politie Ledeberg bleef op haar oude, getrouwe stek in het vroegere gemeentehuis. Het commissariaat is er nog steeds gevestigd.

OOSTAKKER.

Ook in Oostakker kon de politie in zijn vertrouwde omgeving verder werken. Alleen de bezetting van het politiebureau in het oude gemeentehuis wisselde af en toe.

SINT-AMANDSBERG.

Sinds jaar en dag was de politie er ondergebracht op het gelijkvloers van het statige gemeentehuis. In de zeventiger jaren waren de plannen voor een eigentijds dienstencentrum, incluis politiebureau klaar en zij werden onder vorm van een maquette voorgestel aan pers en publiek.

Einde 1975 werden de werken aangevat en een jaar later was het nieuwe gebouw gebruiksklaar. Intussen naderde de fusie der gemeenten met rasse schreden. Ik herinner mij hoe, naarmate de ultieme datum naderde er zich een zekere zenuwachtigheid onder het politiekorps voordeed. De verhuisperikelen van politie Gent  indachtig uitte men openlijk de vrees dat er door het stadsbestuur een andere bestemming zou gegeven worden aan de lokalen die voor de politie waren voorzien. Zo snel als de bemeubeling in orde was werd dan ook het sein gegeven voor de overtocht. Nog nooit is er zo eendrachtig zwaar gewerkt door de collegae en tegen dat de fusie een feit was, was de politie van Sint-Amandsberg in de nieuwe lokalen gesetteld. 

Het oude gemeentehuis waarvan het gelijkvloers sinds 1876 de politie huisvestte.

De maquette van de nieuwbouw die in de zeventiger jaren werd voorgesteld.

1976. De nieuwbouw loopt op zijn einde.

1977.Rechts van de ingang de vleugel waar de politie op het gelijkvloers gevestigd was.

SINT-DENIJS-WESTREM.

In dit mooie torenhuisje dat meer zou passen in een sprookjesverhaal dan wel als politiebureau had de politie van Sint-Denijs-Westrem zijn intrek genomen.

WONDELGEM.

Op het gelijkvloers van het gemeentehuis treft men nog steeds het politiebureau van Wondelgem aan.

ZWIJNAARDE.

Het  politiebureau op Zwijnaarde, nog steeds de toevlucht voor de inwoners welke om de een of andere reden de politie nodig hebben. Thans is het een onderdeel van de wijk “Nieuw Gent” in de nabijheid van het U.Z. 

X  X  X  X  X

02-10-2010 om 00:00 geschreven door Roger  

Sportief Sint-Amandsberg.

 Wij denken terug aan 1960. Onder impuls van inspecteur DAUWE en enkele sportievelingen werd het idee opgevat om een voetbalmatch te spelen tussen de politie en het administratief en technisch personeel. Het had slechts weinig voeten in de aarde om bij het politiepersoneel een volledige ploeg te vormen met mensen die van het voetballen kaas hadden geëten. Zonder veel omhaal kregen de initiatiefnemers de volle steun van de korpsleiding en van het gemeentebestuur. De dienst werd wel verzekerd doch op een  laag pitje gezet en het werd een heuglijke dag. De match werd gespeeld op het terrein van FC White Star, toen nog op de Antwerpse Steenweg. Ieder personeelslid dat zich kon vrijmaken was op het terrein aanwezig op de dag van de wedstrijd.

Voor de aanvang van de wedstrijd werden souvenirs uitgewisseld tussen beide ploegen en ontving schepen Leyman eveneens een ingelijste tekening. Wij herkennen op de foto René David, Armand Dauwe en Schepen Leyman.

Twee actiefotos.

De keeper van de politie pareert een schot van Mr.Vereecke van de technische dienst. Aimé De Mol volgt het gebeuren van nabij.

Gilbert Van Thomme, geschaduwd door een speler van de administratie.

Theo Gistelinck en Gilbert Decaestecker (administratie)

Een balbetwisting tussen Octaaf Van Belle en Ides van de technische dienst.

Na het eindsignaal, moe maar tevreden, Mahar Bekaert en de scheidsrechter. Georges Vroman en Marcel Maes.

Dit was één van de mooie dagen uit het verleden van “Politie Sint-Amandsberg”. Hij ligt spijtig genoeg 50 jaar achter ons en een aantal van  degenen die het meemaakten zijn er niet meer. Laat dit blogbericht een herinnering zijn aan deze vrienden en collega’s.

X   X   X   X   X

03-11-2010 om 15:38 geschreven door Roger  

Vraag en antwoord op een politie-internetforum.

Ik wil jullie even laten meegenieten van vraag en antwoord tussen politie en burger op een nieuw internet-forum. 

Het thema was “COMMUNITY POLICING".  

Eén van de burgers stelde de volgende vraag:  

"Ik had graag geweten hoe het mogelijk is dat politiebeambten voortdurend mensen pesten en er nog ongestraft mee wegkomen ook nog?"

Door een waakzaam politieambtenaar werd er, met het nodige gevoel voor humor, als volgt op geantwoord:

Beste mevrouw,

Het is niet altijd even gemakkelijk. In ons land hebben we op 10.000.000 inwoners bijna 40.000 politieagenten, wat neerkomt op 1 agent per 250 inwoners.  Ongeveer 60% van deze agenten bevinden zich op patrouille, waar wij het merendeel van onze pesterijen uitvoeren.  Eén vijfde van die 60% is op dat moment van dienst en beschikbaar om mensen te pesten. Dus, één agent is verantwoordelijk voor het pesten van ongeveer 4.800 inwoners.

Wanneer we nu gaan kijken in de commerciële centra, de bedrijven en toeristische omgevingen, betogingen en sportactiviteiten die hier bovenop ook nog eens massa's volk aantrekken, dan kan het soms voorkomen dat je een situatie hebt waarbij één enkele politieagent verantwoordelijk is voor het pesten van 20.000 personen of zelfs meer per dag. Een dienst van bijvoorbeeld 10 uur heeft 36.000 seconden. Dit geeft één agent de tijd om in één seconde ongeveer één persoon te pesten en drievierde van een seconde om een boterhammetje te eten en snel iemand anders te vinden om te pesten. Dit is echt geen eenvoudige opgave.  De meeste politieagenten kunnen dit tempo niet aan en zijn niet geneigd om dag in dag uit hier gevolg aan te geven.  Aan een dergelijk tempo zouden ze er al snel de brui aan geven.

Daarom gebruiken wij nu enkele materialen en handigheden om ons bij deze zware taak van het pesten te ondersteunen.  Deze zijn als volgt:

Telefoon:

Mensen telefoneren ons en confronteren ons met dingen die ons toelaten ons te focussen op bepaalde personen die bijzondere pesterijen verdienen. "Mijn buurman is zijn vrouw aan het afslaan", is onder andere één van de codes die wij gebruiken. Een andere populaire oproep, vooral in het weekend, is: "Wij kunnen niet slapen van het lawaai in het café hiernaast".
Dan gaan we er naar toe en gebruiken de speciale pestmiddelen.

Voertuigen:

We hebben speciaal opgeleide politieagenten om mensen die voertuigen besturen te pesten.  Zij houden ervan de bestuurders van snelle voertuigen te pesten, boomcars van de straat te plukken, voertuigen zonder verzekering of zonder inschrijving lastig te vallen, enzovoorts... Het is bijzonder plezierig als je hen uit het verkeer kan halen enkel en alleen maar wanneer hij door een rood verkeerslicht rijdt.  Soms kan je er zelfs een schepje bovenop doen om hen verder te pesten wanneer de bestuurder onder invloed van drugs is, drugs bij zich heeft, dronken is, of om één of andere reden gezocht wordt.

Zij die zich aan de controles onttrekken:

Sommige mensen slaan op de vlucht wanneer zij ook maar een glimp van een politieagent opvangen.  Niets geeft dergelijke voldoening dan wanneer je achter hen aan kan gaan als een jachthond die zijn konijn geroken heeft. Je krijgt er zelfs een blauw zwaailicht en een sirene voor.  Als je er dan in slaagt om hen te vangen, dan kan je hen urenlang pesten.

Codes:

Als er je dan even niets te binnenvalt hoe je iemand kan pesten, dan zijn er nog de boeken vol met ideeën die je van naaldje tot draadje uitleggen hoe je mensen verder kan pesten.  Je hebt ondermeer de "wegcode", "het strafwetboek", "de technische eisen", "Koninklijke Besluiten", "politieverordeningen opgesteld door het gemeentebestuur", "fiscaal recht", "handelsrecht", en nog vele anderen...  Zij leggen je allerlei mogelijkheden uit hoe je werkelijk mensen ongestraft op de rooster kan leggen en door de mangel halen.  Nadat je deze wetgevingen gelezen hebt kan je even rondjes gaan rijden tot je iemand ziet die met één van deze wetten in overtreding is en de pesterijen kunnen beginnen.

Verleden week nog zag ik toevallig een jongeman een venster van een personenauto stukslaan.  Wel, in één van deze wetgevingen staat dat dit verboden is.  Dat maakt dat ik gemachtigd ben om hem te pesten.  We hebben met betrekking hiertot een aardig doordacht systeem ontwikkeld en het werkt effectief.

Het lijkt erop dat ik een oneindig aantal mogelijkheden heb om mensen te pesten.  En... het belangrijkste is dat we er ongestraft mee wegkomen!

Waarom?

Wel, beste mevrouw, omdat u en de andere goede burgers belastingen betalen om de straten voor hen veilig te houden.  Wanneer u zich dus volgende keer in mijn stad bevindt, geef me dan een vingerteken, wuif er even mee in mijn richting.  Dat is dan voor mij het signaal dat het uw wens is om u eens van naderbij te bekijken.  En misschien vind ik wel de mogelijkheid en een reden om ditmaal u te pesten.

Met vriendelijke groeten,

Een gemotiveerd (of was het gefrustreerd, ik hou die twee woorden nooit uiteen) politieambtenaar

15-12-2010 om 12:18 geschreven door Roger  

Afscheid van een vriend.

Op 10 november overleed Erik Caspeele, hoofdinspecteur bij de recherche van de Gentse politie.

Wij kenden Erik sinds zijn  zeventiende. Hij was bevriend geweest met mijn eigen kinderen en zij hadden samen met ons en zijn ouders een paar keren vakantie gevierd.

Ik herinner mij nog levendig de tijd dat hij bij de politie kwam. Aanvankelijk aarzelend die grote stap wagend. Hij was nu eenmaal het type dat niet onbesuisd een beslissing nam die zijn verder leven zou tekenen.

Hij trouwde en kreeg twee flinke dochters. En Erik ontpopte zich als een lieve echtgenoot en vader. Hij deed zijn job met hart en ziel en was voor zijn collega’s een oprechte vriend. Naarmate wij ouder werden verloren wij het nauwe contact wel, maar toch volgden wij elkaar van op een zekere afstand. Wij kenden elkaars wel en wee, zeg maar.

En toen sloeg voor Erik het noodlot toe. Hij werd zwaar ziek. Hij toonde zich enorm kranig, in zoverre dat wij echte bewondering koesterden voor hem. Wij hadden de gewoonte om ’s vrijdags samen met zijn moeder koffieklets te houden en Erik maakte er een erezaak van om, als zijn behandeling het toeliet, daarop aanwezig te zijn.

En ik genoot van zijn gezelschap net zoals hij zich goed voelde bij ons. Tussen twee vrijdagen in trachtte ik hem op te monteren met een paar e-mailtjes met mooie  toeristische diareeksen.

Want Erik hield van de natuur en van reizen. Kort voor hij ziek  werd had hij nog de Verenigde Staten en Zuid Afrika bezocht en hij liet ons genieten van de mooie foto’s die hij er gemaakt had.

In zijn laatste levensjaar groeide er opnieuw een wederzijds respect en vriendschap tussen ons waarvoor ik dankbaar ben. In mijn herinneringen blijft Erik leven als een goed mens, een goede politieman, maar vooral een goede vriend. En ook al is het stoffelijke van die vriend voorgoed verdwenen, zijn geest blijft zijn vrienden en familieleden inspireren om te leven zoals hij.

Bijlagen:
Untitled-1.jpg (1 MB)   
Untitled-2.jpg (284 KB)   

Muziek verzacht de zeden:

“De Koninklijke Gentse Politieharmonie.”

Op een foto uit 1901, waarop het ganse politiekorps van Gent staat afgebeeld, bemerkt men op de eerste rij enkele klaroenblazers. (*)Het hoeft niet te verwonderen dat reeds zo vroeg sprake was van muzikanten binnen het korps. De toenmalige Hoofdcommissaris, Ernest Van Wesemael, was zelf een gewezen legermuzikant. Op 14-jarige leeftijd had hij dienst genomen in het leger als leerling-tamboer. Hij droeg dan ook alles wat met muziek te maken had een warm hart toe.

De klaroenen, die als het ware het embryo vormden van de latere politieharmonie, werden al spoedig aangevuld met andere instrumenten. Langzaam maar zeker zag de politieharmonie het levenslicht.

 In het “Maandblad van den Bond der Onderhorige Politiebeambten” van Januari 1902 lezen wij een verslag over de viering van het 25-jarig politiejubileum van Van Wesemael. Hieruit kunnen wij een aantal interessante gegevens putten en waaruit wij kunnen afleiden dat de “Politieharmonie” een feit was. Het op dat ogenblik nog eentalig in het Frans gestelde tijdschrift meldt.:

 « La fanfare de la police de Gand composée de trente musiciens et douze « clairons  s’y est fait entendre et applaudir pour la première fois. »

En verder in het betreffende artikel luid het:

 “Quand M.Van Wesemael est entrè,la musique a joué la « Marche de la police »

« A midi et demi,les membres de l’administration communalle ont fait leur entrée au son de la Brabançonne »

Voor ons is het duidelijk: vanaf 1902 mag men spreken van een volwaardige politieharmonie in Gent.

 In hetzelfde tijdschrift lezen wij in 1906, ditmaal ook in het Nederlands, zij het overduidelijk vertaald uit het Frans.

 Zoals vroeger hadden de fanfaren der Gentsche politie eraan gehouden op een luisterlijke wijze het Sint Ceciliafeest te vieren. Een feestmaal had de muzikanten en de andere politiebedienden der oude Vlaamsche stad vereenigd. Het feest was door M.VanWesemael,hoofdcommissaris,voorgezeten,

omringd door verscheidene komissarissen en politieofficieren. Bij zijn intrede in de zaal was de achtbare kommissaris het voorwerp van langdurige en vurige toejuichingen. Naar menigvuldige heildronken, zijn er gedenkenisgeschenken aangeboden geweest aan M.Pianet, den verkleefden muziekmeester en aan M.Vanden Abeele, de sympathieke voorzitter der muziekafdeeling. Een prachtig concert heeft deze feest gesloten, welke nog eens de hartelijke overeenkomst deed uitschijnen welke in het Gentsche politiekorps heerscht.”

  De aanvangszin van dit korte artikel maakt duidelijk dat de Gentse muzikanten reeds vanaf het ontstaan der harmonie trouw het Sint Ceciliafeest vierden.

 Er circuleren ontelbare foto’s van de politieharmonie. In deze beperken wij ons tot degene die wij zelf verzamelden en die welke op het internet ter beschikking staan.

Opeenvolgende borstkentekens,gedragen door de leden van de KGPH.

 Twee merkwaardige foto’s uit de twintiger jaren. Op de bovenste bemerkt men in het midden een voor ons onbekend gebleven politieofficier. Op de onderste foto zien wij diezelfde officier, maar nu in burger en met hoge hoed. Hij is hier klaarblijkelijk het feestvarken. Die laatste foto werd genomen in Doornik. Kan iemand ons nog mededelen wie die politieofficier is en bij welke gelegenheid de foto werd genomen. Wij vermoeden dat het hier gaat om een jubileum en dat de KGPH hem een serenade bracht in zijn eigen stad.

Niet enkel voor feestelijke gelegenheden rukte de Harmonie uit. Hierna enkele foto’s van de KGPH. Bij de begrafenis van François NUYENS, commissariaat-secretaris, stichter en voorzitter van de “Gentse Politie Zwem- en reddersclub” In 1939.

---------------------------

Wordt vervolgd.

18-02-2011 om 00:00 geschreven door Roger  

Muziek verzacht de zeden. (2)

De Koninklijke Gentse politieharmonie.

 Een ontegensprekelijk hoogtepunt uit het bestaan van de KGPH was het congres van het NSBP in 1936. Er was toen nog geen sprake van politiek gekleurde syndicaten bij de politie en praktisch het ganse Belgische politiewezen was lid van het NSBP. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat Gent ter gelegenheid van dit congres volledig blauw kleurde. Samen met hun leden kwamen ook de politiefanfares en –harmonies uit andere steden naar hier.

Op onderstaande foto één van de vreemde muziekkorpsen. Wij vermoeden dat het hier gaat om de collega’s van Luik.

Bij dezelfde gelegenheid brachten de KGPH en het muziekkorps van Politie Antwerpen een gezamenlijke serenade aan het hoofdbureau te Gent.

In die jaren voor de tweede wereldoorlog kon er geen enkel feestelijkheid doorgaan in Gent zonder dat de politieharmonie de zaak opluisterde. De KGPH groeide aldus uit tot een waardige ambassadeur voor de stad Gent.

Twee foto’s van de harmonie, onmiddellijk na de tweede wereldoorlog genomen. Op de bovenste foto herkennen wij Gaston De Bock als tamboer-majoor.

De onderste toont ons de vorming van de stoet die hulde zou brengen aan het graf van Hoofdcommissaris Bouqué op het Campo Santo te Sint-Amandsberg en om er het borstbeeld te plaatsen.

Een nieuw hoogtepunt in het bestaan van de harmonie was het optreden bij de “Arc de Triomphe” in Parijs in 1948.Ter gelegenheid van de Franse Nationale Feestdag musiceerden zij er samen met de Parijse politieharmonie.

De KGPH te Parijs.

 Wordt vervolgd.

Bijlagen:
Untitled-14.jpg (93.3 KB)   

Muziek verzacht de zeden. (3)

En de harmonie, zij stapte verder……….. Hun uitvoeringen werden, naarmate de jaren verstreken, professioneler en van een hoger niveau. Meer jongeren voelden zich aangetrokken en het aanzien dat de KGPH overal genoot groeide met de jaren.

 Onderstaande foto, genomen op de Koornmarkt dateert uit de vijftiger jaren.Wij herkennen nog Edmond Buyck, Julien De Beir, Gustaaf Praet, Marcel Willaert, Behaegel, Ernest De Pauw, Cesar De Clerck, Alfons Van Houtte, De Meulemeester en Roosen.

In de tachtiger jaren begeleiden zij hier de optocht naar het gemeentehuis van Melle, ter gelegenheid van een IPA.bijeenkomst.

Intussen was binnen de kern van de KGPH het koperensemble gegroeid. Tal van plechtigheden, van kerkdiensten tot academische zittingen werden door hen opgeluisterd.

1976

Op de bovensten foto, genomen ter gelegenheid van een optreden in het stadhuis van Brussel, zien wij het koperensemble geschaard rond de kapelmeester Mr.Verheugen.

Zijn daarnaast nog te herkennen: Marcel Van Coppenolle,Jean Peters, Eugene Van Gaver, Robert De Buyser en Vervaet.

1981

Ter gelegenheid van het congres van de bond der politieofficieren werd  een zitting in het Bijlokemuseum door het koperensemble opgeluisterd. Naast de hierboven reeds vermelde collega’s herkennen wij ook:Hoofdcommissaris Karel Mortier(in burger),  Georges De Munter,Emiel Primo, Bertje Berth (Paukenist),Emiel Casteleyn, Patrick De Boeck en Van Hyfte.

April 1985

Opnieuw gaat het congres van het NSBP.door te Gent. De congressisten begeven zich in stoet naar het ICC, voorafgegaan door de KGPH. Jean Pierre Troch is op dat ogenblik tamboer-majoor. Vooraan rechts op de foto Bettina Ignon, die de eerste vrouwelijke muzikant was in de harmonie. Verder herkennen wij Dirk Van De Weyer,, Alfons Van Houtte, Didier Duprez, Roland Van Der Leene en Roland Goethuys.

Voor publicitaire doeleinden werd in 1992 deze kaart verspreid. De foto werd genomen in “Flanders Expo”

Wij zouden te kort schieten als wij hier niet even stilstonden bij de nagedachtenis van “Berke” De Buysser. Gedurende vele jaren was hij secretaris, klusjesman, chauffeur en spelend lid van de KGPH. Hij benaderde iedereen, zowel zijn medemuzikanten als de andere leden van het politiekorps met een open vriendschap die aanstekelijk werkte. Op de ouderdom van amper 50 jaar overleed “Berke”.

Wordt Vervolgd.

24-02-2011 om 00:00 geschreven door Roger  

Muziek verzacht de zeden. (4)

 Wij hadden het in onze voorgaande aflevering reeds over het koperensemble. Hieruit ontstond ook de groep thebaanse trompetten. Menige stoet of plechtigheid in Vlaanderen werd door hen opgeluisterd, en steeds onder stijgende bewondering van het publiek. Dit was onder andere het geval in Hasselt voor de opening van de Meiboomstoet vorig jaar.

Hasselt, Meiboomstoet 2010.

Het nieuwe uniform van de KGPH, gebaseerd op het politie-uniform in Gent rond 1900, draagt bij tot het succes dat de harmonie vandaag geniet.

Kapelmeester Patrick De Boeck in het nieuwe uniform aan de kop van zijn harmonie.

In het kader van één van haar doelstellingen, namelijk “ Via de muziekcultuur de vertrouwensrelatie naar de bevolking toe te verstevigen en uit te breiden”  schrok de KGPH er niet voor terug om zelfs in de gevangenis op te treden. Voor de gelegenheid nam de kapelmeester de elektrische gitaar ter hand.

Patrick De Boeck als gitarist in de Gentse “Nieuwe Wandeling”

En de leden van de harmonie bespeelden wel meer de vrolijke toer. In dat kader maakte de mars- en symfonische muziek wel eens plaats voor de rasechte jazz. Een der eerste verschijnselen daarvan was ongetwijfeld “Julians New Orleans Jazzband”. Onder impuls van Julien Goethals. Hijzelf speelde klarinet, Patrick De Boeck trompet, Herman Raes trombone en Eric Caufrier bas. Hij speelde bij gelegenheid ook mee met andere combo’s, buiten elk verband met de politie. Zo zien wij hem bezig op de onderste foto, vermoedelijk met de “Lazy River Jazz Band”

Julians New Orleans Jazz Band.

Julien Goethals als klarinettist in een bevriend orkest. 

Van ’t een kwam ’t ander en in de schoot van de KGPH ontstond een echt jazzorkest dat onder de naam van “City Police Jazz Band”  optrad. In 2008 traden zij onder andere op in Gagnières, Frankrijk. Hierop komen wij terug bij een volgende aflevering van "Muziek verzacht de zeden"

Wordt vervolgd.

01-03-2011 om 00:00 geschreven door Roger  

De muziek verzacht de zeden. (slot)

De KGPH bestaat vandaag uit een 6O-tal musici. Ongeveer één derde daarvan zijn nog actieve politiemensen. Deze werden aangevuld met gepensioneerden en burgers die zich kunnen vinden in de doelstellingen van de KGPH.

Naast het voltallig harmonieorkest treden de leden ook op in een saxofoonensemble, het klarinetchoir, de thebaanse trompetten en de “city police jazzband”. Elk van deze zuilen verzorgt specifieke opdrachten en concerten.

Wij brengen hier vooral hulde aan de musici welke nog  actieve politiedienst uitoefenen.

Men mag het niet onderschatten om, naast het normale politiewerk, een groot deel van zijn vrije tijd op te offeren voor repetities en optredens en dat ook nog te doen met een aanstekelijk enthousiasme, zonder onderscheid van graden. Hierbij denken wij aan Freddy Carlier, die als hoofdcommissaris, in navolging van zijn voorgangers een boontje had voor de harmonie, maar die anderzijds ook de flair opbracht om bij gelegenheid met zijn muzikale vrienden mee te spelen. Dat had nog geen enkele hoofdcommissaris hem voorgedaan voor zover ons bekend.

Concert op de Kouter te Gent.

Patrick De Boeck, dirigent.

 

02-03-2011 om 00:00 geschreven door Roger  

Freddy Carlier, een Gentse “Chef”

 In september 2008 nam Freddy Carlier officieel afscheid als zonechef te Gent. Hij had de pensioengerechtigde leeftijd van 60 jaar bereikt en ruimde plaats voor een opvolger.

Wie was die man die zo een voortreffelijke carrière opbouwde in een periode waarin de politie een ware omwenteling doormaakte?

Freddy was geboren te Gent op 23 januari 1948. Hij behaalde het diploma lager middelbaar in 1963 en het getuigschrift hoger middelbaar, richting economische wetenschappen in 1967 aan de rijkslagere normaalschool in de K.L.Ledeganckstraat, evenals het bekwaamheidsdiploma dat toegang verleent tot het hoger onderwijs.

Hiermee stond hij klaar voor het beroepsleven.

Hij trad in 1969 in het huwelijk en datzelfde jaar, op 1 september, nam hij dienst bij de politie.

Blijkbaar kreeg de lust om te studeren hem hier opnieuw te pakken. Hij volgde met goed gevolg de cursussen tot het behalen van het brevet van politiecommissaris, ingericht door de provincie Oost Vlaanderen. Op 28.6.1972 werd dat brevet hem toegekend. Vanaf dit ogenblik liet de drang om meer te weten en te kunnen hem niet meer los en zou hem in de ban houden tot aan zijn opruststelling. Tijdens zijn loopbaan heeft hij talloze cursussen, studiedagen en colloquia gevolgd en spreekbeurten bijgewoond. Dikwijls trad hij ook zelf op als gastspreker.

Het was de korpsleiding niet ontgaan dat Freddy een waardevol element was in het politiekorps. Op 1.7.1972 werd hij aangesteld als wijkrechercheur op de wijk Gent Zuid en op 1 maart 1973 trad hij toe tot de stedelijke recherche. Tegen september van dat jaar was hij er medeoprichter van de drugsbrigade.

Zijn voortdurende inspanningen waren naast zijn oversten ook het stadsbestuur opgevallen en op 1 oktober 1980 werd hij benoemd tot adjunct-politiecommissaris.

Veel lezers geloven ongetwijfeld dat het nu wel genoeg was geweest.  Niets is minder waar. Freddy bleef zich verdiepen in alles wat het beroep van politieman op een hoger niveau kon tillen en had zich intussen laten inschrijven aan de Gentse universiteit. Hij behaalde er met onderscheiding het diploma van licentiaat in de criminologie op 25.6.1982.

Binnen het korps werd hij aangesteld als diensthoofd van het G.I.C.(Gerechtelijk informatie centrum) en op 1.12.90 bevorderd tot de graad van Adjunct Commissaris Inspecteur. Met deze graad werd hij op 18 juli 1991 aangesteld als directeur van het OPAC (Oost-Vlaamse Politieacademie). Het daaropvolgende jaar werd hij tenslotte benoemd tot politiecommissaris. Gedurende de daaropvolgende vijf jaar, waarin hij naast de functie van directeur ook zelf als docent optrad, leidde hij het OPAC. In 1996 werd hij teruggeroepen naar het hoofdbureau om er als waarnemend hoofdpolitiecommissaris op te treden. In maart van het volgende jaar werd hij definitief als hoofdcommissaris aangesteld.

Nog éénmaal zou Freddy Carlier de eed afleggen:

Ingevolge de politiehervormingen werd de functie van zonechef in het leven geroepen. Hij bleek de aangewezen persoon te zijn om deze plaats te bekleden. Op 3.10.2001 legde hij in die hoedanigheid de Grondwettelijke eed af.

 Wanneer wij de loopbaan van deze man overschouwen kunnen wij weinig meer dan eerbiedig zwijgen. Het zal wel allemaal niet zo eenvoudig geweest zijn als het lijkt bij het neerschrijven. En het zullen beslist niet allemaal echte vrienden geweest zijn met wie hij moest omgaan. Maar één zaak staat als een paal boven water: Freddy heeft nooit het contact met zijn achterban verloren. En hij heeft een onmiskenbare stempel gedrukt op het Gentse politiekorps zoals het thans reilt en zeilt.

Wij wensen hem langs deze weg het volle genot van zijn opruststelling toe. Voor een héél lange periode, samen met zijn echtgenote in “La douce France”

16-03-2011 om 00:00 geschreven door Roger  

“Dees” Van Puymbroeck.

 Sommige politiemensen blijven langer in de herinnering van hun collega’s leven dan anderen. Dat is niet noodzakelijk omdat zij meer verdienste gehad hebben, maar dikwijls omwille van hun manier van optreden, omdat zij in staat waren de vrolijke noot te bespelen, of omdat zij gewoon een eigen wijze hadden om zich te laten opmerken. “Dees” was de ruwe bolster met het gouden hart, maar hij ging vooral de geschiedenis in omwille van één gevleugelde uitspraak :

Toen hij reeds de dagelijkse leiding van de politiegarage als opdracht gekregen had  speelde zich op zekere dag een meningsverschil af met een personeelslid dat blijkbaar in de fout gegaan was. Deze wilde zijn verdediging aangaan en opperde: ”Jamoar ja, inspecteur, ‘k peizegde kik da…………..” Hij kon zijn zin niet afmaken omdat hij door “Dees” onderbroken werd met de woorden: “Peize, peize, ge moet gij nie peize, WIJ zijn hier veur te peize”. En hij klopte zich op de borst.

Ik heb de scène honderdmaal horen vertellen maar niet zelf meegemaakt. Maar nog steeds kan ik een lach niet bedwingen als ik mij deze dialoog inbeeld. Ik vermoed dat veel oudgedienden in hetzelfde geval zijn. Waaraan ge maar ziet dat er veel mogelijkheden zijn om langer in de herinnering voort te leven.

Een gelukkig toeval speelde mij een reeks foto’s in de hand, waarvan wij er hierbij enkele publiceren.

Desiré Van Puymbroeck toen hij in 1952 toetrad tot het Gentse politiekorps. En bij zijn benoeming tot inspecteur. (rechts)

 Op patrouille in de wijk Meulestede.

Als motard.

Zo herinneren wij ons “Dees” het best. In werkkledij als toezichter in de politiegarage, hier in het gezelschap van een ander “figuur” uit het korps, Roger Vercammen.

Bij zijn opruststelling werd hem door het personeel van de garage een verassingfeestje aangeboden. Iedereen had gezorgd voor een cadeautje.

Boven rechts : In gezelschap van André Steens. Onder rechts :  Met hoofdinspecteur Raoul Onghena.

   

25-03-2011 om 00:00 geschreven door Roger