De  « Pinne »

Op het einde van de 19°eeuw werd in Gent, zoals trouwens ook in Brussel de helm ingevoerd. De helm was min of meer gestoeld op het Engels bobby-model maar met een helmversiering in de vorm van een naar boven uitstekende, spits toelopende  pin. Al spoedig had de volksmond een treffende benaming gevonden. In Brussel werden de dragers van de helm “Ajuinen” genoemd en in Gent waren het “Pinnen”. Nu is het zo dat de politieagenten in die tijd veelal arme drommels waren. Zeker de nachtwakers die in Gent toen nog een heel apart statuut genoten, oefenden hun politiedienst dikwijls slechts als bijberoep uit. Zij hielden noodgedwongen de knip op de beurs en in het Gents sprak men al gauw van “Een gierige Pinne” als men iemand bedoelde die nauwgezet met zijn karig loon omging.

“Pinne” rond 1900. Het gaat hier om een brigadier, te herkennen aan de volle zilveren band rond de helm en aan het kraagborduursel. Deze kraagversierselen leiden dikwijls tot de verkeerde veronderstelling dat de dragers ervan officieren waren. Mis hoor! Als ze naast de lauwertak op de kraag ook nog een dienstnummer dragen dan mag men met zekerheid zeggen dat het om een brigadier gaat.

Na de eerste wereldoorlog verdween de “Pinne” uit het straatbeeld. De bevolking had zulke onzalige herinneringen aan pinhelmen dat alleen al het zien ervan afkeer opwekte.

De nog voorradige helmen werden ontdaan van het nu gehate helmsieraad en wit geschilderd. Zij deden korte tijd dienst voor de agenten belast met verkeersregeling en diegenen die zich per motorfiets verplaatsten.