Fragmenten uit de geschiedenis van de Gentse politie.
07-03-2010
Folklore uit een onverwachte hoek.
Folklore uit een onverwachte hoek.
Ook in politiemiddens is een lach nooit ver weg. Soms wrang, soms groen, soms een bulderlach, soms een glimlach, maar er zijn duizenden situaties die een minder ernstige houding verrechtvaardigen. In 1976 was het opheffen van de 8°politiewijk voor het personeel aldaar de aanleiding om op een folkloristisch-komische wijze afscheid te nemen van de bevolking. Zij deden het door het vertspreiden van een overlijdensbericht dat nota bene ook in de kranten verscheen.
Bij de fusie der gemeenten in 1977 kwam onder andere het politiekorps van Sint Amandsberg onder de vleugels van de korpsleiding van Gent. Ook hier werd een ludiek overlijdensbericht opgesteld dat enkel onder het politiepersoneel van de ter ziele gaande gemeente werd verspreid. Wij beleven nog steeds genoegen aan de manier waarop wij het hebben opgesteld.
Ten behoeve van de duidelijkheid laten wij hier een reproductie volgen:
Dura Lex
Sed Lex
Het heeft de heer Karel MORTIER, Commissarus principalis van de Citus Novam Gandavum behaagd tot zich op te nemen:
Na een slepende ziekte die aanving op 1 januari 1977 overleden aan de gevolgen van de LEX FUSICUM (Vulgus DE FUSIEPLAAG)
Het Politiekorps van Sint Amandsberg
Geboren in de 19°Eeuw
De wil van de H.MICHEL geschiedde.
Dit melden U met diepe droefheid zij die blijven en zij die gaan.
De plechtige klaagzangen worden gezongen op 26 maart 1977 om 20.00 uur in de Parochiale Kring Oude Bareel.. De blaaskapel van de EE.PP.Trapisten zal de plechtigheid opluisteren.
Gebed.
Er werd veel gewerkt bij ons,
Wij nemen onze officieren tot getuige.
Nu krijgen velen de bons
En moeten voor de fusie buigen.
Wij zullen trachten ons leed moedige te dragen
En in de toekomst het grote korps van Gent helpen schragen.
Ook al zullen wij daarvan niet sterven,
Toch zullen wij de sfeer en sommige vrienden moeten derven.
Zo is het leven nu eenmaal:
Niets blijft er duren,maar er is ook niets fataal.
(100 dagen afgang en de zegen van vader abt der trappisten)
De definitieve teraardebestelling heeft plaats op 1.4.1977.
Noch bloemen,noch kronen, noch tranen, maar bierkaartjes..
Een andere, vroeger zelfstandige, gemeente welke thans tot de stad Gent behoort is Wondelgem. Sinds 10.1.1946 was Denis VAN STEENBERGE er politiecommissaris. Hij was afkomstig van Sint Lievens-Esse waar hij op 14.5.1908 geboren was. Hij was een verwoed duivenmelker en kwatongen beweerden wel eens dat zijn hobby in sommige gevallen voorrang kreeg op zijn verplichtingen als politiechef. Wij laten die beweringen voor wat ze waard zijn.
Denis VAN STEENBERGE Bij zijn benoeming als PC.in 1946
Dezelfde in de jaren '50.
In 1971 werd de fakkel overgegeven aan Georges STEYAERT.Sinds 1954 was deze politieagent in Gent. Nadat hij de politieschool op de Drongensesteernweg doorlopen had kwam hij achtereenvolgens terecht op de 2° en op de 12°wijk. Hij volgde met succes de provinciale school voor politieoffricieren en de leergang criminologie. In '71 werd hij dan aangesteld als politiecommissaris te Wondelgem. Na de fusie der gemeenten werd hij in zijn ambt bevestigd en hij bleef politiecommissaris in Wondelgem tot aan zijn pensionering op 1.12.1994.
G.Steyaert bij zijn indiensttreding bij de Gentse politie in 1954 (Links) Bij de overname van het ambt in Wondelgem.(midden) en als politiecommissaris (rechts)
Toen Georges Steyaert het commissariaat in Wondelgem overnam telde het korps zeven politieagenten en twee veldwachters. De samenwerking met deze laatsten liep soms nogal stroef. Na korte tijd waren de plooien evenwel gladgestreken. Eén van die veldwachters was "Juulken". Wij,destijds politieagenten te Sint Amandsberg,kenden Juulken. Het was namelijk zo dat wij de de jaren'50-60 nog naar de politierechtbank in Evergem dienden te gaan als er een zaak voorkwam waarin wij betrokken waren en dienden te getuigen. Wij deden die verplaatsing meestal per fiets. Bij de terugkeer van Evergem ontmoetten wij in Wondelgem meestal Juulken. 't Was alsof hij onze komst geroken had. Er werd dan doorgaans samen met hem een pintje gedronken. Soms wel eens meer dan eentje. In die tijd was het "gaan getuigen" voor ons een uitstapje.
Jules Willemyns, veldwachter;maar ook een stukje folklore.
Identificatie gevraagd. Op onderstaande foto herkennen wij onder andere Roger Vercammen,Rik Rogiers ,Callemeyn en André Bontinck. Klaarblijkelijk is de foto genomen in het havengebied. Meer weet ik er niet over. Ik zou iedereen erkentelijk zijn die mij één of meer stappen verder helpt. Ter welker gelegenheid werd de foto genomen en wie is er nog meer te herkennen ?
Onder de korpsleiding van HPC.Karel Mortier werd in de schoot van het Gentse politiekorps het "Sociaal Fonds" , kortweg SOFO genoemd, opgericht. Ik had de opdracht en het genoegen om vanaf 1980 de dagelijks leiding op mij te nemen. De voorzitter van het Sofo was de heer Hoofdcommissaris, de secretaris was de dienstchef Personeelszaken. Tot de opdrachten van het Sofo behoorden een aantal tussenkomsten van Sociale aard . Zo o.a.: -Het aanschaffen en bezorgen van bloemen bij het overlijden van een personeelslid. -Het aanschaffen en bezorgen van een fruitmand aan landurig zieke personeelsleden. -Het bevoorraden der verschillende kantines. -Het openhouden der centrale kantine in het bestendig bueeau. -Het bezorgen van koffie en mondvoorraad aan de personeelleden die betrokken waren in langdurige opdrachten. -Het verzorgen van recepties die door het korps dienden ingericht te worden. -Het bezorgen van een geschenk aan de oprustgestelden. -Het organiseren van de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie. -De viering van de in het voorbije jaar op rust gestelde peroneelsleden.
Foto 1982- Toespraak door de heer Hoofdcommissaris tot de in het voorbije jaar gepensioneerde politiebeambten. Wij herkennen verder de politiecommissarissen Robert Van De Voorde en Schollaert, evenals ikzelf.
Foto 1987 : Intussen was de viering der gepensioneerden een traditie geworden. De in het voorgaande jaar gepensioneerde personeelsleden van politie Gent werden gevierd in het dienstencentrum Gentbrugge. Van de gelegenheid werd gebruik gemaakt om een groepsfoto te maken in gezelschap van de Hoofdpolitiecommissaris K.Mortier.
Zijn te herkennen van L.naar R.: Robert De Roover, Roger Guilliaums, Hugo Desruelles, Basiel Laureyssens, Gilbert Carton, HPC.Karel Mortier, Julien Callemeyn, De Smet, Noël Ricart, André Buysse, André d'Hertoghe, Georges Dobbelaere en Gustaaf Van Heddeghem.
Foto 1988- De in 1987 op rust gestelde personeelsleden in gezelschap van de hoofdpolitiecommissaris- Van L.naar R.:Brig.Maurice De Meyer, adj.Pc. Lucien Vervondel, Gilbert Detienne (Goupietje), brig.Arseen Deschrijver, Inspecteur Jacque Meersman, brig.Roger De Munter, Hpc.Karel Mortier, brig.Willy Audenaert, Insp.Marcel Maes, adj.Pc; Oswald Kielemoes, Insp.Jacques Van Helsuwe, Insp.André De Cock, Hoofdinspecteur André De Wolf, Georges Van Buckhave, Hoofdinsp.Julien Ryckaert, Hoofdinsp.Cyriel Van Hyfte, Brig.Paul Zwaenepoel.
Nog 1988-Personeel en commissieleden van het sofo poseren samen met de dames gelegenheidsmedewerksters van het schoonmaakpersoneel. Wij herkennen van L.naar R. Albert De Buck,Walter Vos,ikzelf,Mr.De Caster(destijds dienstchef personeelszaken)Lucien Vermaele,en uiterst rechts Roger De Decker. De dames zijn gelegenheidsmedewersters van het schoonmaakpersoneel.
Ter dezer gelegenheid werd ook een bloemenhulde gebracht op het hoofdbureaau bij de gedenkplaat der in 40-45 overleden politieagenten. Het voltallige bestuur van het NSBP. en Hoofdcommissaris K.Mortier gingen samen op de foto.
In het ICC. te Gent werd ter dezer gelegenheid ook een tentoonstelling geopend onder de naam "Infopol". Verschillende fabrikanten en leveranciers van politiemateriaal en -uitrusting namen hieraan deel. Ikzelf,als toenmalig voorziter van de Oostvlaamse Politieverbroedering,mocht de aanwezigen welkom heten.
De Gentse Hoofdpolitiecommissaris opende de tentoonstelling.
Samen met Julien Rassouw, vaandrig van onze vereniging,tevreden kijkend naar het gepresteerde werk.
Op initiatief van de "Politieverbroedering" werd op het hoofdbureau een gedenkplaat ingehuldigd ter nagedachtenis van de in de 2°Wereldoorlog omgekomen politiebeambten.
Politiecommissaris Van De Vijvere verwelkomt de aanwezigen en dankt degenen die financieel bijdroegen.
Inspecteur Felix Van Wilder tijdens de naamafroeping der overleden personeelsleden. Uiterst rechts op de foto adjunct Politiecommissaris Arthur Lamon.
Ook de Gentse randgemeenten waren vertegenwoordigd op de plechtigheid.
Op de rechtse foto, uiterst links,commissaris Temmerman van Gentbrugge.Op de linkse foto een groep politieofficieren. Zijn te herkennen.: In burger Comm.Henderickx, op de tweede rij Adj.Pc.Van Hoecke waarnemend korpschef Sint-Amandsberg (Den board), Commissaris Temmerman van Gentbrugge, Commissaris Beyls van Ledeberg en commissaris Lefebvre van Gent.
Weergave van de gedenkplaat.
De zes oorlogsslachtoffers welke, naast Jef LOUBRIS, op de gedenkplaat vereeuwigd zijn. Van links naar rechts: Ernest Wellens, Oscar Verdickt, Antoine Balot, Robert Vander Steichel, August De Vos en Aloïs Vereecke.
In 1983 bracht Kimball Vickery, politiechef in Mount Angel, Oregon een bezoek aan de stad Gent. Als fervent hondenliefhebber wilde hij de Gentse politiehonden aan het werk zien. Samen met rijkswachter Eric Verwilst deden wij het nodige om dat verzoek in te willigen. Bijgaande foto's zijn daarvan de souvenirs.
Van L.naar R.: Eric Verilst, Kimball Vickery, ikzelf en Kenny, het zoontje van Kimball.
Inspecteur Hondengeleider Marc Wuytens (+ 15.9.1985) met E.Verwilst en Kimball Vickery.
Een paar fotos van een der oudste sportverenigingen in de schoot der Gentse politie mogen zeker niet ontbreken in deze blog.
Foto 1976- Zittend van L.naar R.: Marc Huylebroeck,Wilfried Packet, Jacky Van De Walle, Hubert Verlaecken, Willy Boone. Staande van L.naar R.: Maurice De Meyer, Jacky Van De Kauter, Albert De Keyzer, Walter Bartholomeus, Paul Van De Vijver, Roger De Smet, Roger Satijn.
Foto Januari 1979 : Zittend van L.naar R.: Willy De Smet, Hubert Verlaecken, Jacky Van De Walle, Jacques Van Damme, Peter De Maer. Staande van L.naar R.: Yvan Vandenberghe, Albert De Keyzer, Norbert Lisarde, Patrick Bral, Edwin Veermeer, Paul Hebberecht, Guido Huylebroeck.
Foto September 1980 : Zittend van L.naar R.: Patrick Bral, Hubert Berlaecken, Wily De Smet, Roland Goethuys, Marc Corijn. Staande van L.naar R.: Albert De Keyzer, Yvan Vandenberghe, Guido Huylebroeck, Paul Hebberecht, Jacky Van De Walle, Edwin Veermeer.
Het
bijna voltallige politiekorps van Sint-Amandsberg in de jaren 1949-50 (?).
Wij
herkennen:
Zittend:
Karel Van Den Broecke- Inspecteur Gerulphus Naudts- Commissaris Roger De
Caestecker- Burgemeester Haemers- Commissariaat Secretaris Honoré (Frans) Van
Poecke later adj.-commissaris)- Inspecteur Cesar De Coster- Brigadier Achiel
Bekaert- Brigadier Carolus Verwilgen-.
Staande:
Florimond De Koning- Marcel Van Verdegem- Jozef De Graeve- Armand Dhauwe (later
Inspecteur)- Albert Clauwaert (later Politiecommissaris)- Pascal Terneus- Emiel
Smeets- Carolus Crommelinck (later Inspecteur)- Theophiel Meerschaut- Robert
Hendrickx (later commissariaatsecretaris)- René David- Georges Colle- Maurice
Rogiest- Raymond Clauwaert- Maurice Elderwweirt- Robert De Brabandt (later
Inspecteur)- Albert De Waele- Jozef Lombaert-Jozef Waeytens.
Albert De Waele en Raymond Clauwaert slaan een praatje.
Jozef De Graeve poseert bij de gloednieuwe combi.
Albert Clauwaert en Armand Dhauwe
Albert De Waele en Raymond Clauwaert op de motor met sidecar.
In 1904 legden de Gentse dokwerkers het werk neer. Deze staking duurde zo lang dat het havenbestuur zich genoodzaakt zag om buitenlandse havenarbeiders te ronselen om in Gent de noodzakelijk beschouwde lossingwerken te komen uitvoeren. Vooral Duitse dokwerkers gingen in op dit verzoek. Het spreekt voor zich dat deze "Ratten" door hun Gentse collegas niet met open armen werden ontvangen. Politiebescherming was dan ook geen overbodige luxe.
Bovenstaande prentkaart mag beschouwd worden als een uniek tijdsdocument.
Vanaf de invoering van fietsen bij de Gentse politie voelden de agenten wielrijders zich een bevoorrechte klasse. Getuige daarvan een anekdote die mij voor waarheid werd verteld :
Bij een slager op de wijk Meulestede komt de echtgenote van een politieman haar inkopen doen. Zoals gebruikelijk bij sommige slagers wordt er een praatje gemaakt. Op dat ogenblik komt er een tweede dame de winkel binnen en de slager zegt kijk,kijk,madam es uuk getrèwd mee nen azent. Waarop deze laatste in alles ernst invalt met de woorden joamoar, Leon, mijne man ès giene geweunen azent zulle, mijne man ès cyclist bij de poliese
Agent wielrijder De Bonte. Later Inspecteur.
Amand De Longie. Later Politiecommissaris 12°wijk.
In de jaren '50 werden voor het eerst draagbare radios in gebruik genomen. Het waren omslachtige en zware toestellen die in feite meer last dan gemak betekenden voor de gebruikers
Ter gelegenheid van het congres van het Nationaal Syndikaat der Belgische Politie in 1936 werd de optocht geopend door de "Cyclisten"
In de jaren'50, toen het grondgebied van de stad zich uitbreidde totde grens met Zelzate en Nederland werden ten behoeve van de grotere verplaatsingen een vijftal "Mobilettes" in dienst genomen. Als tweede van links,zittend op de "brommer" herkennen wij Etienne Van Bever, die later nog hoofdcommissaris zou worden.
Overleden in het concentratiekamp van Esterwegen in Duitsland einde januari of begin februari 1944.
Hij was de zoon van een andere legendarische politieman, Emile LOUBRIS die mede aan de wieg stond van het Nationaal Syndicaat van de Belgische Politie (N.S.B.P.) dat toen nog Bond der onderhorige politiebeambten noemde omdat Syndicaat nog een verboden vereniging was voor politiebeambten.
In 1940 had te Gent een betoging plaats van de adepten der Nieuwe Orde. Een aantal patriottische verenigingen en studenten organiseerden prompt een tegenbetoging. Er werd fel gevochten tussen de Nieuwe Ordelingen en de patriotten. De aanwezige politiemannen hielden zich afzijdig en telkens een man van de Nieuwe orde een rammeling kreeg keken zij meestal de andere kant op. Deze houding was het collaborerende stadsbestuur niet ontgaan en er vielen enige schorsingen. Enkele politieagenten kwamen zonder inkomen te zitten. Jef LOUBRIS die op dat ogenblik voorzitter was van de Politieverbroedering, de Gentse afdeling van het N.S.B.P., richtte prompt een steuncomité op dat wekelijks zorgde voor het hoogstnodige geld in de getroffen gezinnen. Een en ander moest uiteraard in het geheim gebeuren. Hij werd hierin dan ook bijgestaan door de getrouwen uit zijn bestuur van de Verbroedering die zorgden voor het ronselen van fondsen en de uitbetaling.
Maar dit was zeker niet de enige daad van verzet van Jef. Als lid van het Geheim leger, cel Socrates en van de Inlichtingen en Actiedienst kon een aanhouding niet uitblijven. In 1943 was het zover. Jef LOUBRIS werd door de Gestapo overgebracht naar verschillende gevangenissen om uiteindelijk te belanden in het concentratiekamp vanEsterwegen waar hij begin 1944 overleed tengevolge van de martelingen en ontbering die hij doorstaan had.
Foto uit 1936 waarop Jef LOUBRIS met zijn volledig bestuur van de Verbroedering.
