Hallo mede-trippers!
Opnieuw vroeg uit de veren in onze goedliggende bedden in Quality Inn & Suites, een lekker ontbijtje verorberd (waar ik wel bijna brand gesticht heb met aangebrande toast ) en op weg naar ons laatste park vooraleer we eens een stad aandoen: Zion National Park. 3 jaar geleden mijn favorietje, een park waarbij je in de vallei naar boven kijkt ipv naar beneden toe (zoals bijv. Grand Canyon). Het is een mooi groen park met steile kliffen naar boven, alle kliffen/bergen hebben namen en je kan je enkel verplaatsen met shutlle bussen. We hadden ons goed aangekleed want het weerbericht gaf aan dat de temperatuur met 10 graden zou zakken vandaag en inderdaad, redelijk frisjes. We begonnen onze tocht achteraan in het park bij de Temple of Nirawana waar we de rivertrail gedaan hebben en een deel van The Narrows, waden door het water van de Virgin River op weg naa het einde van de canyon die dan overgaat in een slotcanyon (wel pas na 12 km). Na een klein uurje zijn we terug omgedraaid voor onze terugweg. Het water was friskes maar het was zeker de moeite waard. Prachtig was het daar! Hierna via de bus nog wat uitkijkpunten gedaan (Wheeping Rock, the grotto, ) en dan op naar onze 2de wandeling, een combinatie van 4 wandelingen (Kayenta trail, lower, middle en Upper Emmerald Pools. Leyla gaf forfait voor het laatste deel(was een loop) naar de Upper Emmerald, ik ben dan alleen gegaan en na een half uurtje konden we beginnen aan ons laatste stuk wandeling. Ondertussen begon het wel serieus te regenen maar we hadden het meeste in het park gedaan. Na een half uurtje was het weer droog, we hebben dan nog een tochtje gedaan in de shuttle bus waar we klimmers van de beroemde Bright Angel trail zagen bengelen aan de kliffen! Ongelofelijk, zou ik nooit durven! Dat is enkel voor geoefende hikers en mensen met stalen zenuwen! Rond 16u30 waren we terug bij de wagen, nog een lekkere wrap/pannini en smoothie bij Café de Soleil en op naar onze volgende bestemming: LAS VEGAS!! Na een kleine drie uurtjes kwamen we toe, we moesten de klok weer een uurtje terug draaien. Vooraleer we naar het hotel gegaan zijn, hebben we eerst een ritje gedaan over de strip. Blijft toch, ook al is het mijn 2de keer en ook al heb ik Dubai gezien, indrukwekkend. Ook Leyla haar mond dropte open, van verbazing! Snel ingecheckt, onze kleren voor de eerste keer deze vakantie uit de valies, we blijven 4 nachten dus uit de valies leven doen we efkes niet, snel een douchke en op naar de strip voor onze topbestemming van de avond, iets waar we al 8 dagen naar uitkijken, iets wat fantastisch is, iets waar we zelfs van dromen: PANDA EXPRESS!!! Onze favoriete eetstek voor Chinese fastfood! Er is er eentje vlakbij ons hotel dus eerst via MGM grand voor wat bezichtiging naar Panda! MMMMMMM!!! Njamsie! Na de Panda experience (priceless ) zijn we op weg gegaan naar New York New York om nog wat verder te verkennen en wat te gokken (een paar dollar, zo per 1 cent ). Uiteindelijk waren we rond 1u thuis. Als een blok zijn we in slaap gevallen. We moesten ons natuurlijk mentaal voorbereiden op weer een hoogtepunt van onze reis: Shoppen at the outlets!
X Trippers!
Hallo iedereen,
De wekker stond weer behoorlijk vroeg (probleem is wij kruipen te laat onder de wol), maar gezwind een douchke genomen, vestimentair geprobeerd orde te creëren in de chaos en op weg naar Bryce Canyon, een park bekend om zijn rimrand met Hoodoos in verschillende lichtschakeringen. We hadden het al door toen we buitenstapten: Fris aan de vis! Zeer veel wind en wel wat wolken. Dat wordt een fleeceke en potentieel regenjasje vandaag. We startten achteraan de scenic drive zodat dan alle uitkijkpunten aan de goede kant liggen. We hebben eerst een kleine hike van een 2tal km gedaan, de makkelijke bristlescone trail, een trail door een groot dennenbos en langs de klifrand. Met een fris windje was koffie niet nodig, maar de trail was wel mooi. Daarna volgde het ene uitkijkpunt na het andere, uitzichten op de hoodoos, mooie kleurschakeringen, natuurlijke bogen, Daarna begonnen we aan het meest populaire deel van het park met sunset en sunrise point. Deze punten, en nog wat anderen, kijken uit op het beroemde Bryce amphitheatre. Hier gingen we ook een wandeling doen, de Navajo loop, een zeer intensieve klimbedoeling langs goosenecks maar je wordt beloond met wandelen tussen de hoodoos en mooie uitzichten. Het was een uurtje daarvoor beginnen regenen, maar van die buien die een kwartiertjes duurde. In de verte was er wel een groot onweer maar dat kwam niet onze richting uit. Toen we aan de wandeling begonnen scheen zowaar de zon en uiteindelijk is het volledig droog gebleven de hele wandeling. De wandeling was ook deels afgesloten waardoor we langs dezelfde weg terugmoesten (hazardous rockfall, hier vallen veel rotskes precies deze tijd van het jaar ) en dat was zoals de Amerikanen zeggen BRUTAL. We heb ben uiteindelijk 1 keer gerust, echt een prestatie, maar we waren wel zeer dood bovengekomen! Toen we just boven de hoek omgingen begon het weer te regenen dus wij uitgerust in de auto, daarna nog 2 uitkijkpunten gedaan en op weg naar Springdale gereden rond 16u. We hebben uiteraard getankt, zijn nog even in een grote souvenirwinkel beland en hebben dan snel een subwayke gedaan. De scenic drive 12 ging nog even door, prachtig dus weer, daarna een stukje echte Amerikaans Highway en dan richting nog een wereldberoemde drive De Zion Mount Carmel highway (of een andere volgorde van woordjes, het is hier vroeg in de morgen ). Dit is niet voor de gevoelige zielen, een prachtige bergpas waar je op sommige plaatsen echt niet naar beneden mag kijken, waar je bij wijze van spreken 15km per uur mag rijden en ook hier weer mooie uitkijkpunten, fotookes genomen met mijn all adventurekodak (goede koop ). Na een klein uurtje kwamen we aan in Springdale, ook weer een leuk dorpje met lekkere restaurantjes en leuke winkeltjes. Na wat winkelverkenning kwamen we terecht in Oscars café. We kregen een buzzer mee maar de wachttijd was wel maar een kwartiertjes. Het was de moeite! Ongelofelijk lekker hebben we gegeten! Wel wat much maar njmammmmieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee! Aanraderke voor diegenen die ooit plannen naar hier te komen. Goed op tijd in het hotel, niet op tijd in bed, en klaar voor een nieuw dagske!
XTrippers!
Hallo iedereen,
De wekker stond weer behoorlijk vroeg (probleem is wij kruipen te laat onder de wol), maar gezwind een douchke genomen, vestimentair geprobeerd orde te creëren in de chaos en op weg naar Bryce Canyon, een park bekend om zijn rimrand met Hoodoos in verschillende lichtschakeringen. We hadden het al door toen we buitenstapten: Fris aan de vis! Zeer veel wind en wel wat wolken. Dat wordt een fleeceke en potentieel regenjasje vandaag. We startten achteraan de scenic drive zodat dan alle uitkijkpunten aan de goede kant liggen. We hebben eerst een kleine hike van een 2tal km gedaan, de makkelijke bristlescone trail, een trail door een groot dennenbos en langs de klifrand. Met een fris windje was koffie niet nodig, maar de trail was wel mooi. Daarna volgde het ene uitkijkpunt na het andere, uitzichten op de hoodoos, mooie kleurschakeringen, natuurlijke bogen, Daarna begonnen we aan het meest populaire deel van het park met sunset en sunrise point. Deze punten, en nog wat anderen, kijken uit op het beroemde Bryce amphitheatre. Hier gingen we ook een wandeling doen, de Navajo loop, een zeer intensieve klimbedoeling langs goosenecks maar je wordt beloond met wandelen tussen de hoodoos en mooie uitzichten. Het was een uurtje daarvoor beginnen regenen, maar van die buien die een kwartiertjes duurde. In de verte was er wel een groot onweer maar dat kwam niet onze richting uit. Toen we aan de wandeling begonnen scheen zowaar de zon en uiteindelijk is het volledig droog gebleven de hele wandeling. De wandeling was ook deels afgesloten waardoor we langs dezelfde weg terugmoesten (hazardous rockfall, hier vallen veel rotskes precies deze tijd van het jaar ) en dat was zoals de Amerikanen zeggen BRUTAL. We heb ben uiteindelijk 1 keer gerust, echt een prestatie, maar we waren wel zeer dood bovengekomen! Toen we just boven de hoek omgingen begon het weer te regenen dus wij uitgerust in de auto, daarna nog 2 uitkijkpunten gedaan en op weg naar Springdale gereden rond 16u. We hebben uiteraard getankt, zijn nog even in een grote souvenirwinkel beland en hebben dan snel een subwayke gedaan. De scenic drive 12 ging nog even door, prachtig dus weer, daarna een stukje echte Amerikaans Highway en dan richting nog een wereldberoemde drive De Zion Mount Carmel highway (of een andere volgorde van woordjes, het is hier vroeg in de morgen ). Dit is niet voor de gevoelige zielen, een prachtige bergpas waar je op sommige plaatsen echt niet naar beneden mag kijken, waar je bij wijze van spreken 15km per uur mag rijden en ook hier weer mooie uitkijkpunten, fotookes genomen met mijn all adventurekodak (goede koop ). Na een klein uurtje kwamen we aan in Springdale, ook weer een leuk dorpje met lekkere restaurantjes en leuke winkeltjes. Na wat winkelverkenning kwamen we terecht in Oscars café. We kregen een buzzer mee maar de wachttijd was wel maar een kwartiertjes. Het was de moeite! Ongelofelijk lekker hebben we gegeten! Wel wat much maar njmammmmieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee! Aanraderke voor diegenen die ooit plannen naar hier te komen. Goed op tijd in het hotel, niet op tijd in bed, en klaar voor een nieuw dagske!
XTrippers!
Goedemorgen medetrippers!
Na een spannende avond, besluiten we vandaag wat langer te slapen. We halen het gratis ontbijt maar net en maken ons op het gemakske klaar. Torrey blijkt een superschattig typisch Amerikaans bergstadje te zijn met leuke winkeltjes en een klein historisch centrum. We hebben wat rondgecruised (uiteindelijk is er maar 1 weg ) , een winkeltje bezocht, uiteraard getankt (al was het maar voor 5 dollar , nieuwe policy hier nu ) en zijn dan vertrokken richting Capitol Reef. Doordat er de voorbije dagen regen geweest was en dus kleine aardverschuivingen en gevallen rotsen, was de helft van het park blijkbaar gesloten (praktisch alle dirtroads). Omdat we toch niet verzekerd waren, konden we dit sowieso niet doen. We begonnen onze tocht langs een supermooie weg met verschillende uitkijkpunten over het Capitol Gorge deel van het park (een 300km lange berg/canyonrand). Na een bezoekje aan het Visitor centre stopten we in Fruita, een klein mormonendorpje met museum (prachtig, mijn ding, volledig Brocante inrichting, kom mij binnen een uur maar halen ), een oude schuur, veel fruitboompjes waar je zel f je eigen fruit kan plukken en geweldige uitzichten! Van hieruit begon de scenic drive van het park langs verschillende viewpoints. Die hebben we gedaan en op de terugweg zijn we opnieuw gestopt in Fruita om wat souvenirtjes te kopen 2 zelfgemaakte fruitpies (aardbeien/rabarber en appel), en 2 potjes zelfgemaakt ijs. Dit hebben we dan opgegeten in een supermooie vallei daar! Daarna hebben we de 2de weg binnen het park bezocht, weer een totaal andere omgeving ook met uitkijkpunten. Rond 16 uur vertrokken we uit het park omdat we gingen beginnen aan de zeer beroemde highway 12, een scenic highway die als één van de enige de status van nationaal moument heeft ontvangen. Een paar honderdmijl door hoge bergpassen met loofbomen, dan weer dennenbossen, veel wild onderweg en koeikes, uitkijkpunten, slaperige afgelegen dorpjes, een paar kleine nationale parken, . Wat wil je nog meer! BONUS!!! We hadden toch tijd genoeg dus we deden de weg op ons gemakske. Tank terug vol, rustig tempoke en genieten maar in onze bolide!
Rond zonsondergang kwamen we aan in Tropic, een portaalstadje van Bryce Canyon. Dit is het enige hotel waar ik drie jaar geleden ook geweest ben, zo mooi daar en supervriendelijke mensen. Ondertussen was er een koffiebarretje bijgekomen, de pizza place was er wel nog altijd. We hebben dan even Tropic nog verkend , wat kleine inkopen gedaan en dan ingecheckt. De pizza place was wat overbelast precies, met grieten die niet konden serveren, maar goed, het eten was wel njammie! Wat kamerhangen daarna voor de TV, filmpke meegepikt, Mothers in Law en gaan schlafen daarna (veel Duitsers hier ).
See you tomorrow trippers!
Goedemorgen mede-trippers,
Een pittig dagje vandaag. Er staan maar liefst 3 parken op het programma. Gelukkig liggen ze vlakbij elkaar. Zeer vroeg uit bed, weer een Amerikaanse versie van ontbijt verorbert (we hebben zelf wat choco gekocht ) en ons tripje voor vandaag kon beginnen. Gisteren hadden we al een deel gedaan van Arches, nl. de windows-section. Arches is echt een supermooi park, met grote natuurlijke bogen. Ze liggen wel redelijk ver uit elkaar maar eens je ernaartoe bent gewandeld is het echt de moeite. We begonnen de dag in Devils garden , een groep moeilijk bereikbare bogen in een prachtige omgeving. Omdat Leyla hoogtevrees hielden we het bij de belangrijkste 4, ik ben nog wel even alleen geklommen maar de anderen waren nog te ver weg en inderdaad, ik heb wel geen last van hoogtevrees, maar dat was behoorlijk steil op rotsen klimmen, beter gezegd kleine smalle rotswanden met steile kliffen. Het uitzicht was prachtig. Daarna nog gestopt in een andere sectie van het park voor de beroemdste boog, delicate arch. Je kan ernaartoe hiken maar die tocht is ook niet voor woezies, met opnieuw grote hoogteverschillen, steile moeilijke klimmen en was meer dan 6 km. We zijn tot 2 hoger gelegen uitkijkpunten gewandeld, dat laatste was zeer pittig omhoog, ik ben dan nog even alleen verdergewandeld voor een spectaculairder uitzicht. Dat verderwandelen zag er ook zeer spectaculair uit maar viel qua klim- en lenigheidswerk wel best mee. Daarna nog even terug naar het deel van gisteren voor Double Arch, een dubbele boog en nog wat uitkijkpunten en korte wandelingekes . Uiteindelijk vertrokken we om 13u in het park. Hierna richting Canyonlands NP, dit park bestaat uit drie delen, 2 ervan zeer ruig en niet makkelijk toegankelijk, eentje wel: Island in the sky. Je hebt vanuit dit park ongelofelijk uitzichten op canyons, kloven, rotsformaties, heel speciaal park. We begonnen aan het visitors centre op een rots aan de lunch with a view, daarna grandviewpoint, een spectaculair uitzicht van meer dan 250km ver! Daar hebben we een deel van de rimwandeling gedaan, een wandeling langs de canyonrand. Na nog wat uitkijkpunten kon onze 2de hike beginnen van een 4tal km naar een westelijk uitkijkpunt van het park. Ook hier weer (het wordt een cliché) prachtige uitzichten! Rond half 6 vertrokken we richting Dead Horse Point view State Park, een staatspark (dus geen nationaal park, aparte toegang) met eigenlijk 1 beroemd spectaculair punt, Dead horse point, bekend van de beroemde scene van Thelma en Louise (waar ze over de rimrand rijden). We stopten aan het punt waar het park zijn naam aan te danken heeft: dead horse point, een grote rots in het park waar paardenoverblijfsels zijn gevonden . Volgens de legende werden enkele eeuwen geleden na een zeer zware tocht op een bepaalde speciale nacht de minder goede paarden achtergelaten op dit punt, met de Coloradoriver in zicht zaten ze ingesloten op de rotswand, vandaar de naam blijkbaar. Je ziet ook in een rots een paard, de ghosthorse, maar bij ons stond de zon al te laag. We zijn een half uurtje gebleven in dit park, voornamelijk bij het beroemdste punt, daarna op weg voor een ritje van 3 uur richting Torrey (bij Capitol Reef). Nog een korte stop bij Green River, een speciaal minersdorpje) voor een megapizza (ok, een large pizza is echt ENORM!) in een plaatselijke tent van vroeger (best wel leuk). Wat er daarna gebeurde is niet voor de gevoelige lezers .
Lees: 6 dagen eerder bij Alamo (verhuurbedrijf wagen): Willen jullie roadside assistance, dit is voor verloren sleutel, lege benzinetank en platte band? Wij: Nee, wij gaan niet zo dom zijn niet te tanken Hmmm, blijkbaar wel dus. Lees: 6 dagen verder: IN Green River haalden we het nog gemakkelijk, maar 100 km en zeer veel bergen verder was ons verbruik blijkbaar spectaculair gedaald. In the middle of nowhere, op een afgelegen plaats in de bergen, aan het begin van ons laatste stuk scenic byway in den pikkedonker geeft die auto ineens een benzinealarm. We konden nog 30 miles en onze bestemming was nog 55 km. In diepe bergen met veel klimwerk GEEN GOEDE ZAAK! Na een korte paniekaanval de GPS opgezet: eerstvolgende benzinestation in 48km! Die 30miles ging opeens naar beneden, tot onbekende miles en maar flikkeren! Leyla (niet haar doen) redelijk kalm, nu was ik diegene die volledig doorflipte! We wisten dat we weg moesten op de scenic byway, daar kwam buiten wat hertjes geen kat, en 6 km eerder waren we van de highway gegaan. Dus wij daar naartoe, vooral op de rem werkend, zonder gas te geven. Het dichtstbijzijnde dorpje bleek vanaf daar nog 12 mile te zijn (llees 20 km), pffff! Ondertussen zonder te weten hoeveel miles we nog konden, dat ding bleef flikkeren en doen, wij op weg naar daar aan 5 per uur ofzoiets. Veel bergen, veel geklim, zeer veel stress want buiten trucks in de verte in de mijnen zagen we niets of niemand. Uiteindelijk na een helse rit (achteraf wel grappig, toen niet )kwamen we toe bij EMERY, een typisch Amerikaans minidorpje met 50 inwoners, waar de tijd is blijven stilstaan. Bleek een mijnersdorpje te zijn. Er stond 1 bezninepomp, zo eentje uit de tijd van vroeger, en natuurlijk om 22u gesloten en heel het dorp in een diepe slaap Buitenlandse creditcards werken niet in benzinestations, dat weten we van onze vorige Amerikatrips, dus weer paniek! In de verte stond een grote mijntruck pauze te houden dus Leyla daar naartoe gespurd, die kerel om hulp gesmeekt . Hij mee naar die pomp, heeft betaald met zijn creditcard en wij hem dan, met serieuze fooi, in cash betaald. Die kerel was onze redder in nood, wij half geknield van dankbaarheid en met een uurtje vertraging en vol hernieuwde adrenaline terug begonnen aan die bergweg! EMERY en de KEREL: thank you!!!!!!! Gelukkig uiteindelijk dat we het tot dat dorp gehaald hadden, anders was het wel erger geweest! Nu tanken we dus voor 5 dollar en van die toestanden want ja, een ezel en twee keer stoten enzo . Geen fotos spijtig genoeg, ons panieklevel liet het nemen van fotos toen niet toe, maar hier spreken we binnen een paar jaar nog over!
XTrippers!
Nog wat vergeten:vooraleer we zijn gaan eten zijn we nog gestopt bij Arches NP om de zonsondergang te bekijken vanop de grote natuurlijke bogen. Echt geweldig! Morgen staat het park op het programma maar de zonsondergang was in ieder geval al een mooie start!
Haidi Ho mede-trippers,
We hebben een echte roadtripdag voor de boeg vandaag. De goedliggende bedden in ons duurste hotel van deze trip moesten we spijtig genoeg achter ons laten, maar na een zeer lekker en vroeg ontbijtje waren we er klaar voor. Nog efkes tanken, wat voorraampoetswerk want de voorruit van de auto deed vermoeden dat we op moordende roadtrip waren , en dan op weg naar onze eerste stop Navajo National monument. Ook nu weer 100km ernaartoe langs een scenic highway met superuitzichten. Na een dik uurtje arriveerden we en begonnen aan de populairste hike van het park, een 2tal km heen en terug langs een verhard pad aan de rimrand van een klif. Onderweg kwamen we dinosaurussporen tegen, en wat andere info, uiteindelijk kwamen we aan het eindpunt. Een 135kamers tellende oude indianenpueblo aan de rand van een klif midden in een berg. Daarna gingen we op weg naar Monument Valley, We betaalden 10 dollar en hebben er wat rondgewandelend aan het bezoekerscentrum, wat fotosessie gehouden, het museum bezocht en genoten van de mooie uitzichten op de tafelbergen. De begeleide tour laten we links liggen, uiteindelijk gaat het om de combinaties die prachtig maken. Ook zelf gaan we de dirtroad niet rijden, we zijn er niet voor verzekerd en hij ligt er niet goed bij. Niet aangeraden voor gewone wagens en straks gaan we sowieso een makkelijkere dirt road rijden. Onderweg zijn we nog gestopt aan de beroemde milemarker 13, Mexican Hat om uiteindelijk te arriveren bij Valley of the gods, miniatuurmomument valley zeg maar. Deze dirtroad kunnen we makkelijk doen met onze wagen (het ligt er zelfs nog beter bij dan drie jaar geleden) dus 17mile avontuur. Er stond een serieus windje dus soms dachten we dat we in een minizandstorm in de woestijn terecht waren gekomen. De auto is herschapen in een rode woestijnmachine van al dat zand, en wij zijn wat zanderig maar het was de moeite. Het was ondertussen al serieus laat geworden en we hadden nog een lange rit voor de boeg. Toen we toekwamen in Monticello hebben we een bezoekje aan The Needles van Canyonlands NP laten vallen, het was te laat en nog veel te ver door de bergen. Er bleek nog genoeg te doen te zijn op onze route richting Moab. We kwamen op een deftig uur toe dus nog tijd genoeg voor een uitgebreid restoke. We hadden thuis al gelezen dat Pasta Jays lekkere pastas had dus op naar daar. Er dachten er nog veel zo over maar uiteindelijk konden we direct een tafel krijgen. En inderdaad, geweldige pasta, wel Amerikaanse porties, maar superlekker! Daarna een douchke, wat TV en do do. Morgen moeten we vroeg uit de veren voor een redelijk vol programma in Moab.
X Trippers!
Vandaag hebben we onze wekker wat langer laten snoozen want we zaten gisteren door de lange rit vrij laat in ons bed. Kanab is maar een tussenstopdetour van 250km omdat de belangrijkste highway naar Page afgesloten is. Dus efkes 3 uur omrijden voor ne kapotte weg. Niet aan te doen, gelukkig hebben we Kanab gekozen, er bleek een hele mooie scenic road van Kanab naar Page te liggen dus wij wat scenic viewen onderweg. Dan nog snel een tussenstop bij de toadstool hoodoos, een groep rotsen die eruit zien als grote paddestoelen met een gekleurd hoedje. De hike ernaartoe was een 20tal minuutjes, maar op sommige momenten echt wel pittig. Leyla zag het halfweg toen ze een steile bergkam langsomheen moest wandelen langs een smalle richel efkes niet meer zitten, dus zij is blijven zitten daar. Ik ben wel verder gegaan omdat het niet echt ver meer was. Die richel bleek ook het moeilijkste deel te zijn. Mooie omgeving daar, wat fotootjes, Leyla terug opvissen halverwege en daarna op weg naar Page aan Lake Powell. Op het programma stond Antelope Canyon, heb ik 3 jaar geleden door tijdsgebrek niet kunnen doen, maar nu dus herkansingen. We kozen voor de lower antelope canyon omdat dat goedkoper is , je meer vrij mag rondlopen en omdat de upper met 55 euro pp en een verplichte tour redelijke geldklopperij is. We deden de 11u20 tour met een tiental anderen. 52 dollar voor 2 later stonden we klaar. All ready with the camera en volle batterijen! Ongelofelijk! Je moest soms echt wel turnen, ik vraag mij af hoe sommigen dat daar doen , steile trappen, klimwerk, maar absoluut de moeite! Volgens enkele Fransen in onze groep, die ook upper gedaan hadden, was deze kant mooier. Goede keuze gemaakt dus. De foto's spreken voor zich. Onze Navajogids liet ons mooie fotospots zien, beantwoordde vragen, vriendelijke kerel. We bleken ook één van de beste tijdstippen van de dag te hebben gekozen voor de kleurschakeringen op de canyonwanden. Terug buiten zijn we langs ons hotel gereden, dat vlakbij was, in een poging om in te checken, maar de kamers waren nog niet klaar. Dan zijn we al maar aan ons late namiddagprogramma begonnen: de lake powelldam bezocht, een scenic drive gereden langs Lake Powell en wat gaan pootjesbaden op het strand. Toen was het tijd voor een paar uurtjes zwembadrelaxatie. Dat konden we echt wel gebruiken! Vlak voor zonsondergang nog naar Horseshoe bend, na zonsondergang nog wat inkopen gaan doen bij de Wallmart en dan op tijd ons beddeke in!
, je meer vrij mag rondlopen en omdat de upper met 55 euro pp en een verplichte tour redelijke geldklopperij is. We deden de 11u20 tour met een tiental anderen. 52 dollar voor 2 later stonden we klaar. All ready with the camera en volle batterijen! Ongelofelijk! Je moest soms echt wel turnen, ik vraag mij af hoe sommigen dat daar doen 
