Het is alweer een tijdje geleden dat we nog iets hebben gepost. Dit is te wijten aan de mindere wi-fi kwaliteit in Cambodja. Je hoort het goed, we zijn al enkele dagen van Cambodja aan het genieten. Het bevalt mij hier reuze ondanks de vele regen. We zagen in de eerste drie dagen al meer dieren dan in heel Thailand. Het eten bevalt zowel Veerle als ik maar we zullen no niet te veel prijs geven want meer valt te lezen in onze dagverslagen.
Vroeg uit de veren en een ontbijt uit de 7/11, deze keer niet uit financiële overwegingen maar door het late openingsuur van ons restaurant (10u30). De jeep pikte ons tijdig op aan de parking en we werden vergezeld door twee Rusische koppels. Ater mochten we nog wachten aan een ander hotel waarvan het koppel niet tijdig klaarstond waardoor onze chauffeur overdreven snel naar de pier reed. We waren met een groepje van ongeveer 20 mensen klaar voor onze snorkelexpeditie naar 4 eilanden:
Eiland 1: Na lang varen kwamen we op ons eerste stop en werden we beloond voor het lange wachten. Een rif van6 meter diep met een grote hoeveelheid aan vissen. Als je buj de begeleiders bleef werd je omsingeld door troepen zebravisjes die afkwamen ophet brood die ze gevoederd kregen.
Eiland 2: Dire t na de eerste stop kregen we ons middagmaal wat buffetformule was. Jammergenoeg voor Veerle slechts 1 vegitarische optie. Dat viel wat tegen net zoals de tweede plaatse wat eigenlijk een strand was waar je hier en daar kon snorkelen. E zagen er wel een school puntvissenen eenmaal terug op de boot kregen we stukke ananas en waterleloen waarmee Veerle de honger van tevoren kon wegeten
Eiland 3: Verschillende mensen bleven al op de boot maar deze hadden ongelijk. Wederom een mooie plaats rijk aan vis. Misschien geen nieuwe soorten maar doordat ik deze keer brood had meegekregen werden zowel Veerle als ik omsingeld door de vissen!
Eiland 4: We waren bijna de enige mensen die nog gingen snorkelen. De rest van de groep ging het nabije resost verkennen. Het was de mooiste plaats wat betreft koraal. Een veelheid aankleuren en vormen... terug op de pier zagen we ook een soort barracuda. Veerle was zeer blij hem ook te hebben gezien en tegelijktijd blij dat ze niet meer in het water was
Kortom de perfecte afsluiter van een gevarieerde kennismaking met Thailand, een gevarieerd land met een rijke cultuur, vriendelijke mensen en lekker eten (toch voor mij).
Rustig opstaan en dan ontbijten in ons restaurant. Na het ontbijt een kajak huren om naar het eiland te varen dat net voor ons bungalowpark lag. Een overwinning voor Veerle en een toffe activiteit voor mij Na een korte wandeling op het eiland was het weer snorkelen geblazen maar de ontgoocheling was groot toen we enkel rotsen en slechts 1soort vis aantroffen. Aangezien we de kajak maar voor 1 uur hadden betaald was het snel weer terugvaren en daarna rusten, bruinen en verbranden. Smiddags was het tijd voor de maatijd uit de 7/11 (lokale supermarkt) vanwege de besparingen. In de namiddag dan terug naar onze vaste stek bij het resort nextdoor waar Veerle het rif ging verkennen terwijl ik nog wat verder verbrandde...
s 'Avonds nog wat in de kamer dagboek aanvullen en geen drankje meer inde bar vanwege ons strikte budget
Met de groene taxi-jeep naar de pier en onmiddellijk een boot naar het vaste land voor amper 50 baht. Het was terug klauteren om op onze boot te geraken. Bij aankomst sloeg Veerle meteen een voorraad chips in en was het sukkelen om goedkoop vervoer te vinden naar Koh Chang. Uiteindelijk vonden we iets voor 300 baht pp inclusief de ferry. Terwijl we snel een maaltijd aan het eten waren kwam de bus reeds toe. Ik laadde alles in het busje terwijl Veerle snel haar eten naar binnen werkte. Na een trip van 4u was het tijd om de ferrytickets in te ruilen. We boekten daar zoals de medepassagiers al een bungalow voor 1 nacht op Lonely beach. Beter op zeker spelen, dachten we.
Al het gerief in een ander busje gooien dat ons naar de pier bracht. Daar kregen we te horen dat de ferry een technisch defect had en dat we 1u moesten wachten. Amper 10 minuten later kwam de ferry toch aan, mochten we inschepen en constateerden we dat we niet de enige toeristen waren. Het busje bracht ons naar het hotel, 'Nature beach' waar ook de Japanezen en Duitse meisjes uit onze bus verbleven. Ik vond het er gezellig uitzien maar Veerle had te veel het 'oh oh cherso-gevoel'. De bungalow was iets luxueuzer dan op Koh Samet, eigen badkamer maar jammer genoeg geen muggennet. Het eten was er voor Veerle wel weer top. 'S avonds nog gezellig samen de blog aanvullen.
Toen het tijd was om op te staan hoorden we de hevige regenval. We besloten de wekker uit te zetten en uit te slapen. Rond 10u ontbeten we en de Nature bar maakte zijn reputatie van goedkoop maar kwalitatief eten waar. Voor slechts 70baht genoten we van een kop koffie of thee, vers fruit of fruitsap en 2 toasts met confituur. Blijkbaar waren we niet de enigen die uitsliepen. We waren één van de eersten aan de ontbijttafel. Op het strand zochten we de rust op door helemaal rechts op Lonely beach te chillen. Snorkelen zat er niet in wegens het wilde water. Het was dus eens tijd voor ordinaire waterpret. 'S middags gingen we terug naar nature bar om te eten en besloten we er de rest van de namiddag te blijven vanwege de sfeervolle muziek. Terwijl Veerle lag te lezen ging ik de linkerkant van ons strand verkennen. Daar was het heel wat beter snorkelen: wat koraal en veel vissen, zelfs 2 nieuwe soorten.
'S avonds aten we beiden pasta en vulden we samen de blog bij. Ik bleef nadien nog wat hangen voor de party. Aangezien ik samen met Veerle een 'emmer' mojito en nadien nog enkele pintjes sliep ik als een roos
Met de groene taxi-jeep naar de pier en onmiddellijk een boot naar het vaste land voor amper 50 baht. Het was terug klauteren om op onze boot te geraken. Bij aankomst sloeg Veerle meteen een voorraad chips in en was het sukkelen om goedkoop vervoer te vinden naar Koh Chang. Uiteindelijk vonden we iets voor 300 baht pp inclusief de ferry. Terwijl we snel een maaltijd aan het eten waren kwam de bus reeds toe. Ik laadde alles in het busje terwijl Veerle snel haar eten naar binnen werkte. Na een trip van 4u was het tijd om de ferrytickets in te ruilen. We boekten daar zoals de medepassagiers al een bungalow voor 1 nacht op Lonely beach. Beter op zeker spelen, dachten we.
Al het gerief in een ander busje gooien dat ons naar de pier bracht. Daar kregen we te horen dat de ferry een technisch defect had en dat we 1u moesten wachten. Amper 10 minuten later kwam de ferry toch aan, mochten we inschepen en constateerden we dat we niet de enige toeristen waren. Het busje bracht ons naar het hotel, 'Nature beach' waar ook de Japanezen en Duitse meisjes uit onze bus verbleven. Ik vond het er gezellig uitzien maar Veerle had te veel het 'oh oh cherso-gevoel'. De bungalow was iets luxueuzer dan op Koh Samet, eigen badkamer maar jammer genoeg geen muggennet. Het eten was er voor Veerle wel weer top. 'S avonds nog gezellig samen de blog aanvullen.
Wat uitgeslapen, een beperkter ontbijt maar met een koffie meer en opnieuw richting onze snorkelplaats. Onze dag verliep als volgt: snorkelen, rusten, drinken, snorkelen, bruinen, verbranden, rusten, schelpen zoeken, eten, ... Rond 16 u30 legden we ons gerief in de hut en gingen we op zoek naar een atm. We kwamen uit, na het afhalen van geld, aan het strand waar we de fireshow bewonderden. Na een hapje en een drankje waren we getuige van een spectaculaire maar soms wat chaotische vuurshow.
Na de drukte nog rustig wat napraten in de guesthouse en de blog en dagboek up to date stellen.
Na het zweten tijdens de verkennende wandeling op zoek naar hornbills ( ontgoochelend) gingen we naar onze nieuwe plaats op het strand. Ik had gisteren een wandeling gemaakt en zag er enkelen snorkelen. Ao Pudsa bleek een perfekte snorkelplaats want zowel Veerle als ik genoten van de koralen, de anemonen en de verschillende soorten vis.
Veerle had dus duidelijk de smaak te pakken zodat we 's avonds ook voor haar een snorkelset kochten. Tijdens het snorkelen geraakte ik ook al gewond door bij het spartelen een koraal met de voet te raken.
'S avonds opnieuw cocktails drinken maar voor beiden eens westers eten! Ik genoot van een t-bone steak met frietjes. Veerle smulde van een pizza. Jammergenoeg konden we weeral niet tesamen eten. Aangezien de muziek er speelt tot 4 u 's nachts was het voor mij deze keer een miserabele nacht. %%%FOTO7%%
Dag 19: Koh Samet, chillen op het strand & SNORKELEN
Na het ontbijt onze valiezen in de guesthouse ophalen en met de taxijeep naar Naga guesthouse waar we een bungalow boekten voor de komende dagen. Het was lekker roots met enkel een bed en een muggennet. Nadat we geïnstalleerd waren was het onmiddellijk richting strand. We huurden er 2 ligstoelen en genoten van het lauwe water. Ik vond op nog geen 15 meter van het strand een mooie plaats om te snorkelen. Ik slaagde er in een 4-tal soorten vis te spotten en kon Veerle warm maken ook eens te komen kijken. Het filmen met de actioncamera verliep aanvankelijk minder aangezien ik vergat de dop voor de lens te verwijderen
'S Avonds was het genieten van de afgelengde cocktails tijdens happy hour en de lokale bars zoals de reggaebar. Na een lekkere maaltijd bekeken we nog wat gemaakte filmpjes en gingen we slapen in onze hut.
Uitslapen in Bangkok, een Turkse maaltijd en dan via de skytrein naar het busstation. Deze keer verliep alles tiptop Alleen de straat oversteken blijkt in Bangkok geen gemakkelijke opdracht. Aan het station was het uitblazen voor Veerle terwijl ik de goedkoopste optie zocht om in Banphe te geraken. Voor 150 baht per persoon vonden we een bus die misschien traag vorderde maar ons wel aan de pier dropte. Probleem: het was reeds donker en de overzetboot naar het eiland Koh Samet voer niet meer. We kregen de keuze 150 baht per persoon te betalen of te wachten tot we met 20 waren om dan slechts 100 pp te betalen. Aangezien er slechts 6 toeristen waren kozen we voor optie 1. Op de boot koos Veerle een strategische plaats om niet zeeziek te worden. Eenmaal aan de pier toegekomen bleek dat we eerst nog 3 andere aangemeerde boten moesten beklauteren -volledig gepakt- voor we de kade konden betreden. Veerles favoriete bezigheid ;-)
Probleem 2: een slaapplaats vinden terwijl bijna heel Koh Samet leek te slapen. Na wat zoeken vonden we toch een mooie verblijfplaats aan het water. Ik slaagde er nog in 200 baht van de prijs af te dingen Veerle stond wat twijfelachtig tegenover de hygiëne maar we hadden een douche en 2 dubbele matrassen en een tv dus voor mij was het toppie Ik sliep als een roos. Veerle kwam opnieuw verschillende malen wakker van de jeukende muggenbeten.
Net zoals in Sukothai verkozen we de fiets boven de benenwagen om de tempels doorheen de stad te verkennen. Eerst de banden checken en dan op weg om verkeerd te rijden. Wel wat tempels gezien onderweg maar niet diegene we wouden. Na een heroriëntatie kwamen we bij onze eerste stop, 'wat ratchaburana'. Het was een mooi begin met de bijna volledig gerestaureerde prang en het boedhahoofd tussen de boomwortels.
Daarna was het de beurt aan 'wat pra si samphet'. In zijn oorspronkelijke staat een massaal en mooi afgewerkt tempelcomplex (maquette). Zij 3 grote shedi's zijn nog in volle glorie te bewonderen. Ondertussen weeral zweten dus even de schaduw opzoeken. De tempel er naast (wat pra ram) bekeken we vanop afstand anders was het weer 50baht betalen.
Nu iets zoeken ter verfrissing van Veerle. De tocht was toch nog iets langer dan verwacht maar met mooie tempels onderweg. Uiteindelijk kwamen we bij het liggend boedhabeeld van ongeveer 20m lang. Veerle genoot van een drankje terwijl ik enkele kiekjes nam.
Veerle terug helemaal opgemonterd en ze zag het ook zitten om een site buiten de stadskern te bezoeken. De site was nog in zeer mooie staat maar stond grotendeels in stellingen om verdere verzakkingen te voorkomen. Door de hitte was het kort de tempel bewonderen en de terugweg met de fiets verliep ditmaal vlekkeloos.
Nog snel iets eten, onze valiezen oppikken en dan op het eind van de straat een minibus nemen richting Bangkok. Na een rit van 3 uur kwamen we in Bangkok aan. Geen enkele taxichauffeur wou ons omwille van het drukke verkeer naar onze guesthouse aan de andere kant van de stad brengen. tijd voor een nieuwe ervaring: de skytrein. Het was eerst observeren hoe alles in zijn werk ging: 1. Geld wisselen voor de automaat 2. Kaartjes kopen via de automaat adhv het nummer van de stop in te drukken 3. Pijl naar het perron volgen zoals bij de metro Alles verliep zeer vlot tot we ons eindstation verlieten. We konden niet meteen naar buiten gezien we niet voldoende voor het traject hadden betaald. Bij het buitenkomen constateerden we dat we een halte te vroeg afgestapt hadden. Veerle die al geen zin had in tjolen was nu redelijk geagiteerd. Ik gaf Veerle de leiding en volgde zwijgzaam tot we in de guesthouse aankwamen. Het was inchecken, uitrusten, douchen, eten, voor Hannes nog eens eten en dan gaan slapen
Niet te laat op, ontbijtje bij een zeer vriendelijk en koddig ventje. Eerst informeren bij de guesthouse ivm de transport. Blijkbaar was de trein het meest optimaal. So be it! Met de tuktuk naar het station waar we te horen kregen dat de trein v 9u42 340baht kost. Bij het navragen komen we te weten dat de trein van11u30 slechts 13baht kost. Puur omwille van het soort trein (geen express, dus veel stopplaatsen). Er zat niets anders op dan 2u de tijd te doden; eentje drinken en observeren aan het station.
Opvallend: of er een perron is of niet, je mag langs beide kanten de trein opstappen en de bel wordt geluid bij het binnenrijden van een trein. Bij het vertrek staan mannetjes zowel op als naast de trein met een groen vlaggetje te zwaaien.
Met 40 minuten vertraging mochten we de overvolle trein betreden. We stonden recht en moesten op de koop toe iedere 10 seconden plaats ruimen voor rondlopende verkopers van drank/eten. Na 1u10 minuten kwamen we in Lop Buri aan en besloten we enkel de meest belangrijke sites te bezoeken: 1. Het paleis: met zijn 150 baht het duurste bezoek tot nogtoe. Buiten het museum over de geschiedenis en hun levenswijze was het teleurstellend. 2. Prang san yot: dit bleek de veelbesproken monkeytempel te zijn. Onderweg namen we steeds meer apen in het straatbeeld waar. Veerle zag het aanvankelijk niet zitten om hiervoor 50 bath neer te tellen maar ik kon haar overhalen. De tempel zelf was in zeer mooie staat en ligt overwoekerd door apen. We movhten ook een kijkje nemen in de tempel waar 2 mooie boedhabeelden stonden en kennismaakten met Veerles favoriete diertjes(vleermuizen). 3. Phra si rattana: een zeer mooie site waar je vrij kon rondlopen wat voor mij betekent alles beklimmen.
Voor de terugweg konden we niet veel anders dan opnieuw de trein nemen. Dit maal heel wat minder volk, geen grappig opaatje maar wel een hevi onweer onderweg. De regen sloeg via ramen en deuren binnen. Door de duisternis konden we de stations niet meer zien. Gelukkig werden we opnieuw geholpen door vriendelijke thaise jeugd. Na een geslaagde dag nog een zeer klein uitgevallen vis voor Veerle en voor mij een typisch thais gerecht met shrimps. Door de kleine porties smulden we nog een pizza bij de overbuur en werden we bediend door een merikaan die er al 4 jaar woont. Veerle ging naar de guesthouse en ik nog snel een optreden meepikken voor het skypegesprek met de ouders. Opmerking: de articulatie van het engels door een thai is niet top. Wat betreft het skypen moet vermeld worden dat het gesprek met familie De Laere opvallend kort was
We werden door Charin's zoon naar het station gevoerd en werden rond 15u aan de ring van Ayuttaya gedropt. We trokken ons plan en vonden een tuktuk die ons naar onze guesthouse bracht. Na 2nachten met de ventilator was het genieten van de airco. Eerst wat rusten en dan te voet naar de tempels. Het was weeral overdreven heet, dus zweten Eerst wat op kracht komen en een hapje eten. Dit vergt wel wat zoekwerk want Veerle krijgt ondertussen geen thais meer binnen, dus ging ze voor de spring rolls. Na de maaltijd naar 'wat pra mahathat' en dan nog een wandeling door het park met hier en daar een tempelruïne, blijkbaar de perfecte jogzone. Ondertussen al wat laat en terugkeren via de lokale markt waar we 2 porties ananas verorberden. Het zag er alweer regenachtig uit en aangezien we de weg niet wisten wat rondvragen,... te laat, daar was de regen! We vluchtten in een eettentje en opportunistisch als we zijn: waarom niet hier eten!?! Gezellig op het tapijt aan een laag tafeltje maar het eten viel dit keer voor beiden tegen! Gefrituurd kraakbeen voor Hannes en gefermenteerde visworst (of zoiets) voor Veerle. Bij een korte regenpauze gingen we terug naar de guesthouse. We aten nog iets in hun restaurant.
Eerst en vooral onze welgemeende excuses voor de dagelijkse volgers. We hadden een probleem met het uploaden van foto's waardoor we wat achter staan met de blog.
Om jullie wat te sussen een quizvraagje: Welke gevechtsport kent zijn oorsprong in de Thaise geschiedenis?
Ondertussen zorgen we voor een update! Er wordt opnieuw een mooie prijs uitgereikt
dag 14: 2de dag trekking en opnieuw de archeologische toer op...
Kort wat uitslapen en na een ontbijtje en nog wat rondwandelen was het a tijd om terug te gaan. Vanaf je inslaapt op de farm telt dat dus als twee dagen. Dus het was een korte tweedaagse maar wel verzorgd qua programma en eten. Terug in Kamphaeng Phet was het even uitrusten, de gedane was wegsteken en dan met de fiets van de hostel op weg voor de historische sites. Deze keer waren er slechts twee en na een 10 minuten op de eerste site begon het plots enorm te regenen. Snel schuilen onder een boom en tijdens de kalmere regen dan toch een beter plekje uitgezocht. Na een half uurtje was het weeral opgeklaard en konden we verder met de ontdekkingstocht doorheen kamphaeng phet. Het was een lastige maar vruchtbare en leuke namiddag.
Terug in de hostel was het eerst douchen om daarna een bezoekje te brengen aan hun versie van de colmar een beetje verderop in de straat. Charin verzekerde ons echt Thais eten onder de lokale bevolking. Dit klopte als een bus. Bij aankomst keken verschillende hoofden in onze richting, we waren dan ook de enige niet Thai... De verantwoordelijke deed zijn boek open waarin wat uitleg en de prijzen stonden. '119 bath, all you can eat' we kregen een tafel toegewezen waar middenin een Thaise versie van een gourmet was. Het buffet bestond dan niet uit kant en klare maaltijden maar aparte ingrediënten. We zagen mensen zelf hun eigen curry bereiden. Het was dus wat observeren en dan een gelijkardig resultaat te bekomen. Gelukkig kregen we af en toe wat hulp van omstaanders en behulpzame obers. Het was een zeer leuke ervaring waarbij we heel wat hebben geproefd, uitgespuwd en bijgeleerd
Na een rit van 1u30 arriveerden we in Kamphaeng Phet. We werden gedropt aan een rondpunt en dus niet in het station. Een klein probleem; sle hts 1 tuktuk te zien en hij weet onze guesthouse niet zijn en verstaat geen woord Engels. Een vrouw op een brommer komt erbij en zegt een hele rij in het Thais tegen de chauffeur. We staan er wat onwennig te tureluren en besluiten dan maar mee te gaan met de knoddy tuktukopa. Hij bracht ons dus eerst naar het politiebureau waar ze via walkietalkie te weten kwamen waar het juist ligt. Opa krijgt de uitleg en met de volgepropte tuktuk -waarmee we wat bekijks hadden- reden we nu hopelijk richting guesthouse. Na een trage en hobbelige rit arriveerden we aan bij Three J Guesthouse. Zoals vermeld in de boek stond de uitbater ons al op te wachten en begroette ons hartelijk. Hij verzorgde de communicatie met opa en aangezien hij slechts 80 bath anrekende bedankten we hem uitgebreid. Met een gelukzalige glimlach reed hij weg...
We kregen een kamer toegewezen van Charin (huisbaas) en die legde tal van mogelijkheden uit die het guesthouse aanbiedt. Ik , die er vooral was om de historische site te bezoeken luisterde maar met een half oor maar Veerle was enthousiast dus waarom niet deelnemen...
Niet te laat in bed en voor de goedkoop eens een kamer zonder airco. Smorgens er rond 8u uit voor een ontbijtje en dan in de jeep voor onze eerste dag. We merkten al snel dat Sharin een hobbyfotograaf was; bij iedere idyllisch plaatsje stopte hij en liet ons poseren. Wel tof om eens foto's van ons samen te hebben zonder iedere keer iemand te moeten lastigvallen.
Eerst stop: vleemuizengrot We werden gevoerd tot aan de helling en moesten op eigen kracht naar boven. Twas een aangename en zeer haalbare tocht maar voor Veerle toch iets te ver. Ondanks wat geklaag zette ze door en werd beloond; de vleermuizen waren niet thuis zodat Veerle op haar gemak ook de grot kon verkennen.
Tweede stop: een waterval Opnieuw werden we tot op een haalbare afstand gevoerd met de jeep. Deze maal mochten we wel in de bak zitten of staan om zo nog beter de natuur te bewonderen. Onderweg was het soms moeilijk begaanbaar waardoor ik onderuit ging. Gelukkig geen erg voor de camera. Bij de laatste meters ging ook Veerle half onderuit met een natte broek als gevolg. We konden uiteindelijk wel genieten van onze frisse duik voor een kleine 45 minuten. In de terugweg ging Veerle nog een onderuit maar zonder blessures kwamen we samen aan om te genieten van een lunch in het plaatselijke dorp.
Na de middag gingen we naar zijn farm waar we zouden overnachten. We brachten ons gerief naar de kamer en terwijl Sharin nog wat verfraaiingswerken uitvoerde konden wij nog genieten van de plaatselijke fauna en flora of bootje varen op het meer. deze activiteit duurde wel amper 15 minuutjes door het krampachtig genieten van Veerle bij iedere beweging die we maakten Voor het eten nog wat chillen in de hangmat en zeker genoeg muggenzalf aandoen. Want zelf met de extra wierrook was je een vogel voor de kat. Vlug nog een paar kiekjes van de zonsondergang en na het eten ons terugtrekken onder het muskietennet inde kamer. %
Reeds vroeg uit de veren, om 7u45 eenfietsgaan huren, een ontbijt achterde kiezen en op weg naar onze eerste stop. We beslisten om eerst de verste site te bezichtigenen als latst de hoofdsite vakbij ons hotel te bezoeken.
We kwamen aan het kruispunt waar we linksaf moesten voor de ruines en daar stond een tuinhuis met daarin een Thai die ons liet verstaan in haar beperkte Engels dat we 100 bath moesten betalen. Wij die dachten dat dit voor heel Sukhothai zou gelden....
De eerste stop wa zeer de moeite waard maar vergde wel wat inspanning. Je moest een redelijk oude weg bergop wandelen maar eenmaal aan de top had je een prachtzicht over de streek en mocht je een groot boeddhabeed bewonderen. Langs de weg was er ongeveer om de 150 meter een ruine te bewonderen, de ene al wat in betere staat dande andere. We stopten bij diegenen die ons het meest interessant leken en bij diegenen die wat meer in de schaduw lagen om eens te stoppe en wat te drinken van mijn waterzak. Aangekomen bij de stadsmuur vonden we een binnenweg om snel naar de Noordelijke site te geraken. Eerst nog een suikerstop en terug op weg.
Daar aangekomen zagen we al wat meer toeristen maar geen zo sportief als ons. We haalden ons ticket uit maar kregen er te horen dat dit enkel voor de westelijke site geldt. Dus opnieuw 100 bath, maar wel de moeite: een 15 meter hoog boeddhabeeld perfect gerestaureerd met ernaast nog enkele kleinere gebouwen. De volgende plaats toonde dan al wat meer khmertrekjes en gaf een beeld van hoe een groot tempelcomplex er vroeger uitzag en voor mij toch imponeerde. Veerle aanschouwde alles vanop een avstand op de fiets
Stop 3 was dan de kers op de taart. Na een maaltijd en opnieuw 100bath betalen betreden we het hoofddomein dat grotendeels gerestaureerd was waardoor je je nog meer in het verleden waande. Je merkte onmiddellijk de grootsheid van het vroegere Sukhothai! Ik genoot er met volle teugen van de oude architectuur terwijl Veerle op zoek was naar schaduw en de plaatselijke fauna. We zagen er dan ook enkele prachtige hagedissen. De schaduw hielp iets te weinig voor Veerle want de eertse tekenen van een zonneslag begonnen zich te gelden waardoor Veerle me opwachtte aan de ingang. Ik deed nog snel de laatse gebouwen en een korte fietstocht over de gehele site om alles nog eens te aanschouwen.
Nog snel de nodige suikers opdoen, valiezen ophalen en richting station om daar nog meer dan 2u te wachten op de bus richting Kamphaeng Phet.
%%%FOTO7%%
%
