Wat uitgeslapen, een beperkter ontbijt maar met een koffie meer en opnieuw richting onze snorkelplaats. Onze dag verliep als volgt: snorkelen, rusten, drinken, snorkelen, bruinen, verbranden, rusten, schelpen zoeken, eten, ... Rond 16 u30 legden we ons gerief in de hut en gingen we op zoek naar een atm. We kwamen uit, na het afhalen van geld, aan het strand waar we de fireshow bewonderden. Na een hapje en een drankje waren we getuige van een spectaculaire maar soms wat chaotische vuurshow.
Na de drukte nog rustig wat napraten in de guesthouse en de blog en dagboek up to date stellen.
Na het zweten tijdens de verkennende wandeling op zoek naar hornbills ( ontgoochelend) gingen we naar onze nieuwe plaats op het strand. Ik had gisteren een wandeling gemaakt en zag er enkelen snorkelen. Ao Pudsa bleek een perfekte snorkelplaats want zowel Veerle als ik genoten van de koralen, de anemonen en de verschillende soorten vis.
Veerle had dus duidelijk de smaak te pakken zodat we 's avonds ook voor haar een snorkelset kochten. Tijdens het snorkelen geraakte ik ook al gewond door bij het spartelen een koraal met de voet te raken.
'S avonds opnieuw cocktails drinken maar voor beiden eens westers eten! Ik genoot van een t-bone steak met frietjes. Veerle smulde van een pizza. Jammergenoeg konden we weeral niet tesamen eten. Aangezien de muziek er speelt tot 4 u 's nachts was het voor mij deze keer een miserabele nacht. %%%FOTO7%%
Dag 19: Koh Samet, chillen op het strand & SNORKELEN
Na het ontbijt onze valiezen in de guesthouse ophalen en met de taxijeep naar Naga guesthouse waar we een bungalow boekten voor de komende dagen. Het was lekker roots met enkel een bed en een muggennet. Nadat we geïnstalleerd waren was het onmiddellijk richting strand. We huurden er 2 ligstoelen en genoten van het lauwe water. Ik vond op nog geen 15 meter van het strand een mooie plaats om te snorkelen. Ik slaagde er in een 4-tal soorten vis te spotten en kon Veerle warm maken ook eens te komen kijken. Het filmen met de actioncamera verliep aanvankelijk minder aangezien ik vergat de dop voor de lens te verwijderen
'S Avonds was het genieten van de afgelengde cocktails tijdens happy hour en de lokale bars zoals de reggaebar. Na een lekkere maaltijd bekeken we nog wat gemaakte filmpjes en gingen we slapen in onze hut.
Uitslapen in Bangkok, een Turkse maaltijd en dan via de skytrein naar het busstation. Deze keer verliep alles tiptop Alleen de straat oversteken blijkt in Bangkok geen gemakkelijke opdracht. Aan het station was het uitblazen voor Veerle terwijl ik de goedkoopste optie zocht om in Banphe te geraken. Voor 150 baht per persoon vonden we een bus die misschien traag vorderde maar ons wel aan de pier dropte. Probleem: het was reeds donker en de overzetboot naar het eiland Koh Samet voer niet meer. We kregen de keuze 150 baht per persoon te betalen of te wachten tot we met 20 waren om dan slechts 100 pp te betalen. Aangezien er slechts 6 toeristen waren kozen we voor optie 1. Op de boot koos Veerle een strategische plaats om niet zeeziek te worden. Eenmaal aan de pier toegekomen bleek dat we eerst nog 3 andere aangemeerde boten moesten beklauteren -volledig gepakt- voor we de kade konden betreden. Veerles favoriete bezigheid ;-)
Probleem 2: een slaapplaats vinden terwijl bijna heel Koh Samet leek te slapen. Na wat zoeken vonden we toch een mooie verblijfplaats aan het water. Ik slaagde er nog in 200 baht van de prijs af te dingen Veerle stond wat twijfelachtig tegenover de hygiëne maar we hadden een douche en 2 dubbele matrassen en een tv dus voor mij was het toppie Ik sliep als een roos. Veerle kwam opnieuw verschillende malen wakker van de jeukende muggenbeten.
Net zoals in Sukothai verkozen we de fiets boven de benenwagen om de tempels doorheen de stad te verkennen. Eerst de banden checken en dan op weg om verkeerd te rijden. Wel wat tempels gezien onderweg maar niet diegene we wouden. Na een heroriëntatie kwamen we bij onze eerste stop, 'wat ratchaburana'. Het was een mooi begin met de bijna volledig gerestaureerde prang en het boedhahoofd tussen de boomwortels.
Daarna was het de beurt aan 'wat pra si samphet'. In zijn oorspronkelijke staat een massaal en mooi afgewerkt tempelcomplex (maquette). Zij 3 grote shedi's zijn nog in volle glorie te bewonderen. Ondertussen weeral zweten dus even de schaduw opzoeken. De tempel er naast (wat pra ram) bekeken we vanop afstand anders was het weer 50baht betalen.
Nu iets zoeken ter verfrissing van Veerle. De tocht was toch nog iets langer dan verwacht maar met mooie tempels onderweg. Uiteindelijk kwamen we bij het liggend boedhabeeld van ongeveer 20m lang. Veerle genoot van een drankje terwijl ik enkele kiekjes nam.
Veerle terug helemaal opgemonterd en ze zag het ook zitten om een site buiten de stadskern te bezoeken. De site was nog in zeer mooie staat maar stond grotendeels in stellingen om verdere verzakkingen te voorkomen. Door de hitte was het kort de tempel bewonderen en de terugweg met de fiets verliep ditmaal vlekkeloos.
Nog snel iets eten, onze valiezen oppikken en dan op het eind van de straat een minibus nemen richting Bangkok. Na een rit van 3 uur kwamen we in Bangkok aan. Geen enkele taxichauffeur wou ons omwille van het drukke verkeer naar onze guesthouse aan de andere kant van de stad brengen. tijd voor een nieuwe ervaring: de skytrein. Het was eerst observeren hoe alles in zijn werk ging: 1. Geld wisselen voor de automaat 2. Kaartjes kopen via de automaat adhv het nummer van de stop in te drukken 3. Pijl naar het perron volgen zoals bij de metro Alles verliep zeer vlot tot we ons eindstation verlieten. We konden niet meteen naar buiten gezien we niet voldoende voor het traject hadden betaald. Bij het buitenkomen constateerden we dat we een halte te vroeg afgestapt hadden. Veerle die al geen zin had in tjolen was nu redelijk geagiteerd. Ik gaf Veerle de leiding en volgde zwijgzaam tot we in de guesthouse aankwamen. Het was inchecken, uitrusten, douchen, eten, voor Hannes nog eens eten en dan gaan slapen
Niet te laat op, ontbijtje bij een zeer vriendelijk en koddig ventje. Eerst informeren bij de guesthouse ivm de transport. Blijkbaar was de trein het meest optimaal. So be it! Met de tuktuk naar het station waar we te horen kregen dat de trein v 9u42 340baht kost. Bij het navragen komen we te weten dat de trein van11u30 slechts 13baht kost. Puur omwille van het soort trein (geen express, dus veel stopplaatsen). Er zat niets anders op dan 2u de tijd te doden; eentje drinken en observeren aan het station.
Opvallend: of er een perron is of niet, je mag langs beide kanten de trein opstappen en de bel wordt geluid bij het binnenrijden van een trein. Bij het vertrek staan mannetjes zowel op als naast de trein met een groen vlaggetje te zwaaien.
Met 40 minuten vertraging mochten we de overvolle trein betreden. We stonden recht en moesten op de koop toe iedere 10 seconden plaats ruimen voor rondlopende verkopers van drank/eten. Na 1u10 minuten kwamen we in Lop Buri aan en besloten we enkel de meest belangrijke sites te bezoeken: 1. Het paleis: met zijn 150 baht het duurste bezoek tot nogtoe. Buiten het museum over de geschiedenis en hun levenswijze was het teleurstellend. 2. Prang san yot: dit bleek de veelbesproken monkeytempel te zijn. Onderweg namen we steeds meer apen in het straatbeeld waar. Veerle zag het aanvankelijk niet zitten om hiervoor 50 bath neer te tellen maar ik kon haar overhalen. De tempel zelf was in zeer mooie staat en ligt overwoekerd door apen. We movhten ook een kijkje nemen in de tempel waar 2 mooie boedhabeelden stonden en kennismaakten met Veerles favoriete diertjes(vleermuizen). 3. Phra si rattana: een zeer mooie site waar je vrij kon rondlopen wat voor mij betekent alles beklimmen.
Voor de terugweg konden we niet veel anders dan opnieuw de trein nemen. Dit maal heel wat minder volk, geen grappig opaatje maar wel een hevi onweer onderweg. De regen sloeg via ramen en deuren binnen. Door de duisternis konden we de stations niet meer zien. Gelukkig werden we opnieuw geholpen door vriendelijke thaise jeugd. Na een geslaagde dag nog een zeer klein uitgevallen vis voor Veerle en voor mij een typisch thais gerecht met shrimps. Door de kleine porties smulden we nog een pizza bij de overbuur en werden we bediend door een merikaan die er al 4 jaar woont. Veerle ging naar de guesthouse en ik nog snel een optreden meepikken voor het skypegesprek met de ouders. Opmerking: de articulatie van het engels door een thai is niet top. Wat betreft het skypen moet vermeld worden dat het gesprek met familie De Laere opvallend kort was
We werden door Charin's zoon naar het station gevoerd en werden rond 15u aan de ring van Ayuttaya gedropt. We trokken ons plan en vonden een tuktuk die ons naar onze guesthouse bracht. Na 2nachten met de ventilator was het genieten van de airco. Eerst wat rusten en dan te voet naar de tempels. Het was weeral overdreven heet, dus zweten Eerst wat op kracht komen en een hapje eten. Dit vergt wel wat zoekwerk want Veerle krijgt ondertussen geen thais meer binnen, dus ging ze voor de spring rolls. Na de maaltijd naar 'wat pra mahathat' en dan nog een wandeling door het park met hier en daar een tempelruïne, blijkbaar de perfecte jogzone. Ondertussen al wat laat en terugkeren via de lokale markt waar we 2 porties ananas verorberden. Het zag er alweer regenachtig uit en aangezien we de weg niet wisten wat rondvragen,... te laat, daar was de regen! We vluchtten in een eettentje en opportunistisch als we zijn: waarom niet hier eten!?! Gezellig op het tapijt aan een laag tafeltje maar het eten viel dit keer voor beiden tegen! Gefrituurd kraakbeen voor Hannes en gefermenteerde visworst (of zoiets) voor Veerle. Bij een korte regenpauze gingen we terug naar de guesthouse. We aten nog iets in hun restaurant.
Eerst en vooral onze welgemeende excuses voor de dagelijkse volgers. We hadden een probleem met het uploaden van foto's waardoor we wat achter staan met de blog.
Om jullie wat te sussen een quizvraagje: Welke gevechtsport kent zijn oorsprong in de Thaise geschiedenis?
Ondertussen zorgen we voor een update! Er wordt opnieuw een mooie prijs uitgereikt
%%%FOTO7%%
