Met de groene taxi-jeep naar de pier en onmiddellijk een boot naar het vaste land voor amper 50 baht. Het was terug klauteren om op onze boot te geraken. Bij aankomst sloeg Veerle meteen een voorraad chips in en was het sukkelen om goedkoop vervoer te vinden naar Koh Chang. Uiteindelijk vonden we iets voor 300 baht pp inclusief de ferry. Terwijl we snel een maaltijd aan het eten waren kwam de bus reeds toe. Ik laadde alles in het busje terwijl Veerle snel haar eten naar binnen werkte. Na een trip van 4u was het tijd om de ferrytickets in te ruilen. We boekten daar zoals de medepassagiers al een bungalow voor 1 nacht op Lonely beach. Beter op zeker spelen, dachten we.
Al het gerief in een ander busje gooien dat ons naar de pier bracht. Daar kregen we te horen dat de ferry een technisch defect had en dat we 1u moesten wachten. Amper 10 minuten later kwam de ferry toch aan, mochten we inschepen en constateerden we dat we niet de enige toeristen waren. Het busje bracht ons naar het hotel, 'Nature beach' waar ook de Japanezen en Duitse meisjes uit onze bus verbleven. Ik vond het er gezellig uitzien maar Veerle had te veel het 'oh oh cherso-gevoel'. De bungalow was iets luxueuzer dan op Koh Samet, eigen badkamer maar jammer genoeg geen muggennet. Het eten was er voor Veerle wel weer top. 'S avonds nog gezellig samen de blog aanvullen.
Toen het tijd was om op te staan hoorden we de hevige regenval. We besloten de wekker uit te zetten en uit te slapen. Rond 10u ontbeten we en de Nature bar maakte zijn reputatie van goedkoop maar kwalitatief eten waar. Voor slechts 70baht genoten we van een kop koffie of thee, vers fruit of fruitsap en 2 toasts met confituur. Blijkbaar waren we niet de enigen die uitsliepen. We waren één van de eersten aan de ontbijttafel. Op het strand zochten we de rust op door helemaal rechts op Lonely beach te chillen. Snorkelen zat er niet in wegens het wilde water. Het was dus eens tijd voor ordinaire waterpret. 'S middags gingen we terug naar nature bar om te eten en besloten we er de rest van de namiddag te blijven vanwege de sfeervolle muziek. Terwijl Veerle lag te lezen ging ik de linkerkant van ons strand verkennen. Daar was het heel wat beter snorkelen: wat koraal en veel vissen, zelfs 2 nieuwe soorten.
'S avonds aten we beiden pasta en vulden we samen de blog bij. Ik bleef nadien nog wat hangen voor de party. Aangezien ik samen met Veerle een 'emmer' mojito en nadien nog enkele pintjes sliep ik als een roos
Met de groene taxi-jeep naar de pier en onmiddellijk een boot naar het vaste land voor amper 50 baht. Het was terug klauteren om op onze boot te geraken. Bij aankomst sloeg Veerle meteen een voorraad chips in en was het sukkelen om goedkoop vervoer te vinden naar Koh Chang. Uiteindelijk vonden we iets voor 300 baht pp inclusief de ferry. Terwijl we snel een maaltijd aan het eten waren kwam de bus reeds toe. Ik laadde alles in het busje terwijl Veerle snel haar eten naar binnen werkte. Na een trip van 4u was het tijd om de ferrytickets in te ruilen. We boekten daar zoals de medepassagiers al een bungalow voor 1 nacht op Lonely beach. Beter op zeker spelen, dachten we.
Al het gerief in een ander busje gooien dat ons naar de pier bracht. Daar kregen we te horen dat de ferry een technisch defect had en dat we 1u moesten wachten. Amper 10 minuten later kwam de ferry toch aan, mochten we inschepen en constateerden we dat we niet de enige toeristen waren. Het busje bracht ons naar het hotel, 'Nature beach' waar ook de Japanezen en Duitse meisjes uit onze bus verbleven. Ik vond het er gezellig uitzien maar Veerle had te veel het 'oh oh cherso-gevoel'. De bungalow was iets luxueuzer dan op Koh Samet, eigen badkamer maar jammer genoeg geen muggennet. Het eten was er voor Veerle wel weer top. 'S avonds nog gezellig samen de blog aanvullen.
Wat uitgeslapen, een beperkter ontbijt maar met een koffie meer en opnieuw richting onze snorkelplaats. Onze dag verliep als volgt: snorkelen, rusten, drinken, snorkelen, bruinen, verbranden, rusten, schelpen zoeken, eten, ... Rond 16 u30 legden we ons gerief in de hut en gingen we op zoek naar een atm. We kwamen uit, na het afhalen van geld, aan het strand waar we de fireshow bewonderden. Na een hapje en een drankje waren we getuige van een spectaculaire maar soms wat chaotische vuurshow.
Na de drukte nog rustig wat napraten in de guesthouse en de blog en dagboek up to date stellen.
Na het zweten tijdens de verkennende wandeling op zoek naar hornbills ( ontgoochelend) gingen we naar onze nieuwe plaats op het strand. Ik had gisteren een wandeling gemaakt en zag er enkelen snorkelen. Ao Pudsa bleek een perfekte snorkelplaats want zowel Veerle als ik genoten van de koralen, de anemonen en de verschillende soorten vis.
Veerle had dus duidelijk de smaak te pakken zodat we 's avonds ook voor haar een snorkelset kochten. Tijdens het snorkelen geraakte ik ook al gewond door bij het spartelen een koraal met de voet te raken.
'S avonds opnieuw cocktails drinken maar voor beiden eens westers eten! Ik genoot van een t-bone steak met frietjes. Veerle smulde van een pizza. Jammergenoeg konden we weeral niet tesamen eten. Aangezien de muziek er speelt tot 4 u 's nachts was het voor mij deze keer een miserabele nacht. %%%FOTO7%%
Dag 19: Koh Samet, chillen op het strand & SNORKELEN
Na het ontbijt onze valiezen in de guesthouse ophalen en met de taxijeep naar Naga guesthouse waar we een bungalow boekten voor de komende dagen. Het was lekker roots met enkel een bed en een muggennet. Nadat we geïnstalleerd waren was het onmiddellijk richting strand. We huurden er 2 ligstoelen en genoten van het lauwe water. Ik vond op nog geen 15 meter van het strand een mooie plaats om te snorkelen. Ik slaagde er in een 4-tal soorten vis te spotten en kon Veerle warm maken ook eens te komen kijken. Het filmen met de actioncamera verliep aanvankelijk minder aangezien ik vergat de dop voor de lens te verwijderen
'S Avonds was het genieten van de afgelengde cocktails tijdens happy hour en de lokale bars zoals de reggaebar. Na een lekkere maaltijd bekeken we nog wat gemaakte filmpjes en gingen we slapen in onze hut.
Uitslapen in Bangkok, een Turkse maaltijd en dan via de skytrein naar het busstation. Deze keer verliep alles tiptop Alleen de straat oversteken blijkt in Bangkok geen gemakkelijke opdracht. Aan het station was het uitblazen voor Veerle terwijl ik de goedkoopste optie zocht om in Banphe te geraken. Voor 150 baht per persoon vonden we een bus die misschien traag vorderde maar ons wel aan de pier dropte. Probleem: het was reeds donker en de overzetboot naar het eiland Koh Samet voer niet meer. We kregen de keuze 150 baht per persoon te betalen of te wachten tot we met 20 waren om dan slechts 100 pp te betalen. Aangezien er slechts 6 toeristen waren kozen we voor optie 1. Op de boot koos Veerle een strategische plaats om niet zeeziek te worden. Eenmaal aan de pier toegekomen bleek dat we eerst nog 3 andere aangemeerde boten moesten beklauteren -volledig gepakt- voor we de kade konden betreden. Veerles favoriete bezigheid ;-)
Probleem 2: een slaapplaats vinden terwijl bijna heel Koh Samet leek te slapen. Na wat zoeken vonden we toch een mooie verblijfplaats aan het water. Ik slaagde er nog in 200 baht van de prijs af te dingen Veerle stond wat twijfelachtig tegenover de hygiëne maar we hadden een douche en 2 dubbele matrassen en een tv dus voor mij was het toppie Ik sliep als een roos. Veerle kwam opnieuw verschillende malen wakker van de jeukende muggenbeten.
Net zoals in Sukothai verkozen we de fiets boven de benenwagen om de tempels doorheen de stad te verkennen. Eerst de banden checken en dan op weg om verkeerd te rijden. Wel wat tempels gezien onderweg maar niet diegene we wouden. Na een heroriëntatie kwamen we bij onze eerste stop, 'wat ratchaburana'. Het was een mooi begin met de bijna volledig gerestaureerde prang en het boedhahoofd tussen de boomwortels.
Daarna was het de beurt aan 'wat pra si samphet'. In zijn oorspronkelijke staat een massaal en mooi afgewerkt tempelcomplex (maquette). Zij 3 grote shedi's zijn nog in volle glorie te bewonderen. Ondertussen weeral zweten dus even de schaduw opzoeken. De tempel er naast (wat pra ram) bekeken we vanop afstand anders was het weer 50baht betalen.
Nu iets zoeken ter verfrissing van Veerle. De tocht was toch nog iets langer dan verwacht maar met mooie tempels onderweg. Uiteindelijk kwamen we bij het liggend boedhabeeld van ongeveer 20m lang. Veerle genoot van een drankje terwijl ik enkele kiekjes nam.
Veerle terug helemaal opgemonterd en ze zag het ook zitten om een site buiten de stadskern te bezoeken. De site was nog in zeer mooie staat maar stond grotendeels in stellingen om verdere verzakkingen te voorkomen. Door de hitte was het kort de tempel bewonderen en de terugweg met de fiets verliep ditmaal vlekkeloos.
Nog snel iets eten, onze valiezen oppikken en dan op het eind van de straat een minibus nemen richting Bangkok. Na een rit van 3 uur kwamen we in Bangkok aan. Geen enkele taxichauffeur wou ons omwille van het drukke verkeer naar onze guesthouse aan de andere kant van de stad brengen. tijd voor een nieuwe ervaring: de skytrein. Het was eerst observeren hoe alles in zijn werk ging: 1. Geld wisselen voor de automaat 2. Kaartjes kopen via de automaat adhv het nummer van de stop in te drukken 3. Pijl naar het perron volgen zoals bij de metro Alles verliep zeer vlot tot we ons eindstation verlieten. We konden niet meteen naar buiten gezien we niet voldoende voor het traject hadden betaald. Bij het buitenkomen constateerden we dat we een halte te vroeg afgestapt hadden. Veerle die al geen zin had in tjolen was nu redelijk geagiteerd. Ik gaf Veerle de leiding en volgde zwijgzaam tot we in de guesthouse aankwamen. Het was inchecken, uitrusten, douchen, eten, voor Hannes nog eens eten en dan gaan slapen
Niet te laat op, ontbijtje bij een zeer vriendelijk en koddig ventje. Eerst informeren bij de guesthouse ivm de transport. Blijkbaar was de trein het meest optimaal. So be it! Met de tuktuk naar het station waar we te horen kregen dat de trein v 9u42 340baht kost. Bij het navragen komen we te weten dat de trein van11u30 slechts 13baht kost. Puur omwille van het soort trein (geen express, dus veel stopplaatsen). Er zat niets anders op dan 2u de tijd te doden; eentje drinken en observeren aan het station.
Opvallend: of er een perron is of niet, je mag langs beide kanten de trein opstappen en de bel wordt geluid bij het binnenrijden van een trein. Bij het vertrek staan mannetjes zowel op als naast de trein met een groen vlaggetje te zwaaien.
Met 40 minuten vertraging mochten we de overvolle trein betreden. We stonden recht en moesten op de koop toe iedere 10 seconden plaats ruimen voor rondlopende verkopers van drank/eten. Na 1u10 minuten kwamen we in Lop Buri aan en besloten we enkel de meest belangrijke sites te bezoeken: 1. Het paleis: met zijn 150 baht het duurste bezoek tot nogtoe. Buiten het museum over de geschiedenis en hun levenswijze was het teleurstellend. 2. Prang san yot: dit bleek de veelbesproken monkeytempel te zijn. Onderweg namen we steeds meer apen in het straatbeeld waar. Veerle zag het aanvankelijk niet zitten om hiervoor 50 bath neer te tellen maar ik kon haar overhalen. De tempel zelf was in zeer mooie staat en ligt overwoekerd door apen. We movhten ook een kijkje nemen in de tempel waar 2 mooie boedhabeelden stonden en kennismaakten met Veerles favoriete diertjes(vleermuizen). 3. Phra si rattana: een zeer mooie site waar je vrij kon rondlopen wat voor mij betekent alles beklimmen.
Voor de terugweg konden we niet veel anders dan opnieuw de trein nemen. Dit maal heel wat minder volk, geen grappig opaatje maar wel een hevi onweer onderweg. De regen sloeg via ramen en deuren binnen. Door de duisternis konden we de stations niet meer zien. Gelukkig werden we opnieuw geholpen door vriendelijke thaise jeugd. Na een geslaagde dag nog een zeer klein uitgevallen vis voor Veerle en voor mij een typisch thais gerecht met shrimps. Door de kleine porties smulden we nog een pizza bij de overbuur en werden we bediend door een merikaan die er al 4 jaar woont. Veerle ging naar de guesthouse en ik nog snel een optreden meepikken voor het skypegesprek met de ouders. Opmerking: de articulatie van het engels door een thai is niet top. Wat betreft het skypen moet vermeld worden dat het gesprek met familie De Laere opvallend kort was
We werden door Charin's zoon naar het station gevoerd en werden rond 15u aan de ring van Ayuttaya gedropt. We trokken ons plan en vonden een tuktuk die ons naar onze guesthouse bracht. Na 2nachten met de ventilator was het genieten van de airco. Eerst wat rusten en dan te voet naar de tempels. Het was weeral overdreven heet, dus zweten Eerst wat op kracht komen en een hapje eten. Dit vergt wel wat zoekwerk want Veerle krijgt ondertussen geen thais meer binnen, dus ging ze voor de spring rolls. Na de maaltijd naar 'wat pra mahathat' en dan nog een wandeling door het park met hier en daar een tempelruïne, blijkbaar de perfecte jogzone. Ondertussen al wat laat en terugkeren via de lokale markt waar we 2 porties ananas verorberden. Het zag er alweer regenachtig uit en aangezien we de weg niet wisten wat rondvragen,... te laat, daar was de regen! We vluchtten in een eettentje en opportunistisch als we zijn: waarom niet hier eten!?! Gezellig op het tapijt aan een laag tafeltje maar het eten viel dit keer voor beiden tegen! Gefrituurd kraakbeen voor Hannes en gefermenteerde visworst (of zoiets) voor Veerle. Bij een korte regenpauze gingen we terug naar de guesthouse. We aten nog iets in hun restaurant.
Eerst en vooral onze welgemeende excuses voor de dagelijkse volgers. We hadden een probleem met het uploaden van foto's waardoor we wat achter staan met de blog.
Om jullie wat te sussen een quizvraagje: Welke gevechtsport kent zijn oorsprong in de Thaise geschiedenis?
Ondertussen zorgen we voor een update! Er wordt opnieuw een mooie prijs uitgereikt
dag 14: 2de dag trekking en opnieuw de archeologische toer op...
Kort wat uitslapen en na een ontbijtje en nog wat rondwandelen was het a tijd om terug te gaan. Vanaf je inslaapt op de farm telt dat dus als twee dagen. Dus het was een korte tweedaagse maar wel verzorgd qua programma en eten. Terug in Kamphaeng Phet was het even uitrusten, de gedane was wegsteken en dan met de fiets van de hostel op weg voor de historische sites. Deze keer waren er slechts twee en na een 10 minuten op de eerste site begon het plots enorm te regenen. Snel schuilen onder een boom en tijdens de kalmere regen dan toch een beter plekje uitgezocht. Na een half uurtje was het weeral opgeklaard en konden we verder met de ontdekkingstocht doorheen kamphaeng phet. Het was een lastige maar vruchtbare en leuke namiddag.
Terug in de hostel was het eerst douchen om daarna een bezoekje te brengen aan hun versie van de colmar een beetje verderop in de straat. Charin verzekerde ons echt Thais eten onder de lokale bevolking. Dit klopte als een bus. Bij aankomst keken verschillende hoofden in onze richting, we waren dan ook de enige niet Thai... De verantwoordelijke deed zijn boek open waarin wat uitleg en de prijzen stonden. '119 bath, all you can eat' we kregen een tafel toegewezen waar middenin een Thaise versie van een gourmet was. Het buffet bestond dan niet uit kant en klare maaltijden maar aparte ingrediënten. We zagen mensen zelf hun eigen curry bereiden. Het was dus wat observeren en dan een gelijkardig resultaat te bekomen. Gelukkig kregen we af en toe wat hulp van omstaanders en behulpzame obers. Het was een zeer leuke ervaring waarbij we heel wat hebben geproefd, uitgespuwd en bijgeleerd
Na een rit van 1u30 arriveerden we in Kamphaeng Phet. We werden gedropt aan een rondpunt en dus niet in het station. Een klein probleem; sle hts 1 tuktuk te zien en hij weet onze guesthouse niet zijn en verstaat geen woord Engels. Een vrouw op een brommer komt erbij en zegt een hele rij in het Thais tegen de chauffeur. We staan er wat onwennig te tureluren en besluiten dan maar mee te gaan met de knoddy tuktukopa. Hij bracht ons dus eerst naar het politiebureau waar ze via walkietalkie te weten kwamen waar het juist ligt. Opa krijgt de uitleg en met de volgepropte tuktuk -waarmee we wat bekijks hadden- reden we nu hopelijk richting guesthouse. Na een trage en hobbelige rit arriveerden we aan bij Three J Guesthouse. Zoals vermeld in de boek stond de uitbater ons al op te wachten en begroette ons hartelijk. Hij verzorgde de communicatie met opa en aangezien hij slechts 80 bath anrekende bedankten we hem uitgebreid. Met een gelukzalige glimlach reed hij weg...
We kregen een kamer toegewezen van Charin (huisbaas) en die legde tal van mogelijkheden uit die het guesthouse aanbiedt. Ik , die er vooral was om de historische site te bezoeken luisterde maar met een half oor maar Veerle was enthousiast dus waarom niet deelnemen...
Niet te laat in bed en voor de goedkoop eens een kamer zonder airco. Smorgens er rond 8u uit voor een ontbijtje en dan in de jeep voor onze eerste dag. We merkten al snel dat Sharin een hobbyfotograaf was; bij iedere idyllisch plaatsje stopte hij en liet ons poseren. Wel tof om eens foto's van ons samen te hebben zonder iedere keer iemand te moeten lastigvallen.
Eerst stop: vleemuizengrot We werden gevoerd tot aan de helling en moesten op eigen kracht naar boven. Twas een aangename en zeer haalbare tocht maar voor Veerle toch iets te ver. Ondanks wat geklaag zette ze door en werd beloond; de vleermuizen waren niet thuis zodat Veerle op haar gemak ook de grot kon verkennen.
Tweede stop: een waterval Opnieuw werden we tot op een haalbare afstand gevoerd met de jeep. Deze maal mochten we wel in de bak zitten of staan om zo nog beter de natuur te bewonderen. Onderweg was het soms moeilijk begaanbaar waardoor ik onderuit ging. Gelukkig geen erg voor de camera. Bij de laatste meters ging ook Veerle half onderuit met een natte broek als gevolg. We konden uiteindelijk wel genieten van onze frisse duik voor een kleine 45 minuten. In de terugweg ging Veerle nog een onderuit maar zonder blessures kwamen we samen aan om te genieten van een lunch in het plaatselijke dorp.
Na de middag gingen we naar zijn farm waar we zouden overnachten. We brachten ons gerief naar de kamer en terwijl Sharin nog wat verfraaiingswerken uitvoerde konden wij nog genieten van de plaatselijke fauna en flora of bootje varen op het meer. deze activiteit duurde wel amper 15 minuutjes door het krampachtig genieten van Veerle bij iedere beweging die we maakten Voor het eten nog wat chillen in de hangmat en zeker genoeg muggenzalf aandoen. Want zelf met de extra wierrook was je een vogel voor de kat. Vlug nog een paar kiekjes van de zonsondergang en na het eten ons terugtrekken onder het muskietennet inde kamer. %
Reeds vroeg uit de veren, om 7u45 eenfietsgaan huren, een ontbijt achterde kiezen en op weg naar onze eerste stop. We beslisten om eerst de verste site te bezichtigenen als latst de hoofdsite vakbij ons hotel te bezoeken.
We kwamen aan het kruispunt waar we linksaf moesten voor de ruines en daar stond een tuinhuis met daarin een Thai die ons liet verstaan in haar beperkte Engels dat we 100 bath moesten betalen. Wij die dachten dat dit voor heel Sukhothai zou gelden....
De eerste stop wa zeer de moeite waard maar vergde wel wat inspanning. Je moest een redelijk oude weg bergop wandelen maar eenmaal aan de top had je een prachtzicht over de streek en mocht je een groot boeddhabeed bewonderen. Langs de weg was er ongeveer om de 150 meter een ruine te bewonderen, de ene al wat in betere staat dande andere. We stopten bij diegenen die ons het meest interessant leken en bij diegenen die wat meer in de schaduw lagen om eens te stoppe en wat te drinken van mijn waterzak. Aangekomen bij de stadsmuur vonden we een binnenweg om snel naar de Noordelijke site te geraken. Eerst nog een suikerstop en terug op weg.
Daar aangekomen zagen we al wat meer toeristen maar geen zo sportief als ons. We haalden ons ticket uit maar kregen er te horen dat dit enkel voor de westelijke site geldt. Dus opnieuw 100 bath, maar wel de moeite: een 15 meter hoog boeddhabeeld perfect gerestaureerd met ernaast nog enkele kleinere gebouwen. De volgende plaats toonde dan al wat meer khmertrekjes en gaf een beeld van hoe een groot tempelcomplex er vroeger uitzag en voor mij toch imponeerde. Veerle aanschouwde alles vanop een avstand op de fiets
Stop 3 was dan de kers op de taart. Na een maaltijd en opnieuw 100bath betalen betreden we het hoofddomein dat grotendeels gerestaureerd was waardoor je je nog meer in het verleden waande. Je merkte onmiddellijk de grootsheid van het vroegere Sukhothai! Ik genoot er met volle teugen van de oude architectuur terwijl Veerle op zoek was naar schaduw en de plaatselijke fauna. We zagen er dan ook enkele prachtige hagedissen. De schaduw hielp iets te weinig voor Veerle want de eertse tekenen van een zonneslag begonnen zich te gelden waardoor Veerle me opwachtte aan de ingang. Ik deed nog snel de laatse gebouwen en een korte fietstocht over de gehele site om alles nog eens te aanschouwen.
Nog snel de nodige suikers opdoen, valiezen ophalen en richting station om daar nog meer dan 2u te wachten op de bus richting Kamphaeng Phet.
Na wat sukkeling een bus gevonden voor 239 bath (6 euro). Nu voor 4 uren op de bus... We waren niet de enige toeristen op de bus maar het verschil met Chiang Mai was reeds voelbaar. Omstreeks 15u zagen we een viertal toeristen afstappen. We liepen snel naar de verantwoordelijke en we bleken al in oud sukhothai te zijn. Dus vragen om de bus te stoppen en ook afstappen. Na enkele 100 meters stappen vonden we een goedkoop en goed hotel vlakbij de historische site. Eerst wat uitpakken en uitrusten en na een maaltijd al wat kennismaken met het stadje. We hoorden dat je zeker de zonsondergang moest checken bij het boeddhabeeld en datje na 18u niet meer moest betalen. Dus eerst nog wat slenteren en visjes eten geven
Na het voorproefje Sukhothainog wat eten en vroeg in bed om morgen met de fiets alles te aanschouwen. xxx
dag 10: rustdag en slenteren door de Warorotmarket
Wat doe je op een rustdag? Uitslapen, je informerenvoor de volgende dagen, slenteren en natuurlijk wat bloggen
We zochten ook het reggaecafe waar we savonds zouden nar toe gaan maar waar we niet zijn geraakt. We vonden tijdens onze slentertocht wel de plaatselijke Warorotmarkt waar je echt alle kon kopen. Soms was het zelf niet te harden voor Veerles neus.
dag 9: tweede dag van de trekking en eindigen met rafting
Opstaan om 8u30, een koude douche voor het wakker worden en een lekker ongbijt; toast met eieren. Desi en Marine juist op tijd op voor het ontbijt Onze zak pakken en trug op weg richting waterval, onze eerste stop na een groot uur wandelen. Het tempo bleef hoog maar het enthousiasme of toch het gebabbe was al een stuk minder dan de eerste dag. Het was dan ook puffen onder de blakende zon. Deze keer waren we even nat buj aankomst maar wel van het zweet. Het was dan ook een welkome afwiselling om te verfrissen in de waterval. %%%FOTO1&&&
Al na een half uurtje was de waterpret afgelopen en moest er weer gewandeld worden. Opnieuw een uur naar de luchplaats. Het tempo lag nog steeds zo hoog dat genieten onderweg en een foto nemen zorgde voor hinder bij de volgers
Na de lekkere lunchwas het opnieuw tijd voor wat waterpret. We waren nog atijd samen met de groep wat volgens een andere gids niet zou lukken aangezien niet heel de groep wou raften. Veerle en Lindsay kozen voor de bamboorafting wat onmogelijk op dezefde plaats kon doorgaan als de rafting. Na wat gediscusieer bleek het deze morgen wel mogelijk en zodoendegenotenwe samen van de lekkere lunch. De twee bamboomensen werden gedropt en wij kregen wat verderop onze reddingsvest aan en na eenkorte rit de uitleg. Deze was heel wat beperkter dan in Zimbabwe en oogde ookheel war minder professioneel. De schrik zat er dus wel een beetje in. We moesten zelf de boot naar beneden brengen en ik mocht helpen met het 'veiligheidsteam' bestaande uit twee zeer jonge gastjes die volgens mij nog niet veel raftingervaring hadden. De eerste rapid zag er al redelijk geschift uit en ik werd dan nog eens afgescheiden van de groep en in een andere boot gedropt, kak! We overleefden de eerste rapid en zagen hoe de tweede boot met al de vrienden te onderging. Ineens was het alle hens aan dek en moesten we ze uit het water plukken. Resultaat: in de eerste boot zaten we met 11 en de laatste boot met twee. Opnieuw wisselen van boot hoefe blijkbaar niet terwijl ik al zat te panikeren voor de volgende rapid. Overbodig want dit was de enige rapid die we te zien kregen. De rest van de trip was waterpret en dom doen. Misschien wel gelukkig want met de aanwezige begeleiding wilde ik geen zambezirivier bevaren!
Bij de aankomst stonden Lindsay en Veerle ons al op te wachten en zij hadden schijnbaar genoten. Zij hadden dus hetzelfde water bevaren na de eerste rapid wat ons deed vermoeden dat we niet het gewone raftingparcours hadden gedaan. Maar door de toffe groep was het toch een zeer leuke ervaring.
Nadien snel verkleden, een groepsfoto nemen, mails uitwisselen en terug naar Chiang Mai met de bus. Het afscheid was hartelijk en de douche in het hotel deed enorm veel deugd. Met verse kleren naar het dichtst bijzijnde vegirestaurant (Veerle had de trekking voor mij gedaan dus kon ik op zijn minst eens vegi eten).
Opstaan, ontbijten en de kamer legen en al ons gerief veilig opbergen in het hotel om dan te vertrekken met de jeep. Een beetje later dan verwacht kwamen ze ons oppikken en maakten we kort kennis met de groep. Een eerste echte babbel kwam er pas bij de eerste stop; de inkopen bij de lokale markt door onze gids en de laatste kans om water in te slaan want vandaag was het toch wel 3 uur trekken. Wij mochten ons al direct splitsen van de groep want we hadden blijkbaar als enigen de optie longneck karen gekozen. Zij reden dus direct door voor de lunch terwijl wij mochten kennis maken met de longneck. Het zag er al meer geloofwaardig uit als ons vorige bezoek maar het bleef wal een toeristische attractie. maar wel eentje die mooie foto's opbracht
Na de lunch was het een korte tocht naar het olifantendorp waar we een kort tochtje deden op ons Aziatisch broerte van vorig jaar. Een stuk kleiner maar wel even krachtig. We zaten samen met Desiderio op het dier en met hem erbij is het altijd fun! De tocht zelf was wel zeer kort en wat ontgoochelend. Het was nog even wachten op Matt en toen hij aankwam begon het plots zeer hard te regenen wardoor Chai (onze gids) wat uitleg gaf. Na een 20-tal minuten moesten we toch vertrekken omdat de paadjes anders te glibberig zouden zijn. Dus met regenkledij en de nodige maatregelen trokken we de jungle in richting kampplaats. Ik vond het een leuke en avontuurlijke wandeling. Wat Veerle ervan vond kun je al wat zien op de foto's maar voor een doorleefd verhaal kun je ze altijd bereiken via skype of whats app
Bij de aankomst konden we een koude douche nemen en kregen we wel een lekker en uitgebreide maaltijd. Een Duits koppel -die 3 dagen trekking deed- sloot nog bij ons aan. Na de maaltijd was het tijd voor en spelletje vond onze Nederlandse vriend Len. Iedereen kende blijkbaar het spel stronten al werd het overal anders genoemd. Omdat we ons anders moesten verplaatsen deden we aar mee wat ons een biertje kostte
Nog wat keuvelen en om 24u in bed om ons voor te bereiden op de 2de dag.
%%%FOTO7%%
%
