Met mijn vrienden wilden we eens een afwisseling. Dus besloten we om eens naar een andere discotheek te gaan. Eens hadden we afgesproken in het stamcafe van mijn klas. Er zijn wel elk weekend vrienden te vinden. Daar valt dus altijd wel iets te beleven en heb er echt al de tijd van mijn leven beleefd. Een betere tijd als de tijd in de discotheek nadien. Mij zien ze in EDEN toch niet meer terug hoor.. Ten eerst veel te veel inkom en je kan helemaal niet dansen omdat je helemaal geplet bent!!! Gelukkig is de avond toch meegevallen ! D
Op 29 september was het de verjaardag van Valeria mijn nicht. Dus waren we natuurlijk allemaal uitgenodigd. Met heel de familie en vele vrienden mochten we bij haar thuis gaan eten . Ze hadden bbq klaar gemaakt, bbq is hier wel niet zo lekker als in Belgie hoor. Het vlees is hier gewoon niet zo lekker. Ik zal maar eens op vakantie moeten gaan in Argentinie zeker? We hebben ons echt super goed geamuseerd . Heel de familie beschouwt mij echt als een familielid. De opa tot al de tantes,nonkels, neven en nichten. Echt super leuk dat ik daar altijd zomaar kan binnen wandelen... Maar het is toch een beetje raar.. IK mis het wel een beetje dat er altijd mensen over de vloer komen... Hier hebben we niet zoveel bezoek.
Ik heb enkele foto·s toegevoegd. Julie kunnen dus eens kijken. Het zijn er spijtig genoeg niet zoveel omdat ik enkel diegene met mijn ipod getrokken, heb kunnen uploaden... Veel plezier !
Aangezien de zaalvoetbal groep van La Salle de regiowedstrijden (zie op blog " Week in teken van de sport" ) gewonnen hebben waren we geselecteerd om aan de nationale wedstrijden mee te doen. Onze school kreeg dus met andere woorden de eer om Oruro te vertegenwoordigen in het zaalvoetbal. De wedstrijden vonden dit jaar plaats in Oruro, ook geluk hebben. Van mijn school mocht mijn klas naar vele wedstrijden gaan kijken tijdens de schooluren. Wat dus betekende niet veel les. Maar ook na school stond ons Rani als een echt Sallista (de naam voor de mensen die op La Salle zitten) te supporteren. Ik was altijd zo fier als we wonnen. (ik denk eigenlijk dat het gedeeltelijk kwam dat wij de beste suporters ter wereld zijn) naar elke wedstrijd namen we de trommels mee, affiches en natuurlijk vele liedjes om te zingen. Ik kan ze ondertussen echt wel vanbuiten, en daar ben ik heel fier op. Toen we bij de finale kwamen werd iedereen pas echt zot. Die dag hadden we helemaal geen lessen, we hielden ons gewoon de hele tijd bezig met telefoonboeken en papieren in stukken te scheuren.. Dat was noodzakelijk om in de lucht te smijten bij elk doelpunt! Ik wist niet dat een doelpunt zoveel emoties kon opwekken en zeker tijdens de finale. Maar onze jongens waren geweldig. Ze mogen zichzelf de beste groep van Oruro EN BOLIVIA noemen.. en daar ben ik echt super fier op. PS. Hou julie maar klaar in Belgie, als ik terug kom en heb tijd supporter ik mee als de echte.. !!! hou maar vele kaartje voor mij over!
In oktober ben ik begonnen met zwemlessen. Tijd om eindelijk vlinderslag deftig te leren. Het lukt ondertussen toch al wat beter. Hopelijk kan ik het goed tegen het einde van dit jaar. Maar dat moet wel met drie dagen les in de week.... XD
Mijn klas heeft een feestje georganiseerd, een beetje een pre-eindejaarsbal. Het was echt super leuk, alles was erop en eraan. Ze hadden een zaal gehuurd en een DJ (er werd met andere woorden veel gedanst). Drinken en eten was in de prijs inbegrepen. Eerst kregen we pudding, nadien koekjes en chips en op het einde pizza. De zaal vind ik echt super mooi. Ze hadden ook een zeepbellenmachine waardoor we konden dansen in wel duizend zeepbellen. Op het einde van de dag zijn er ook 2 clows als act gekomen. Echt super grapig! Precies of iedereen terug kind was. Ik heb enkele kinderliedjes geleerd in het spaans. Ze hebben echt een mooi feestje georganiseerd voor enkel 3 euro. Dat had ik er wel voor over. Lea en ik moesten een beetje vroeger door omdat we nog een filmavond hadden bij Jules. Gelukkig eigenlijk want nadien is er nog een lelijke stripper een act komen doen. Gelukkig dat ik dat heb gemist hoor! Toch geen striptise van een kleine misvormde boliviaan!
De leerlingen krijgen hier 1 keer per jaar zo iets als een leerlingenfeest. Gewoon een hele dag in teken van de leerlingen. Er zijn dus geen lessen, het is gewoon de hele dag feest. Je moet je dus voorstellen dat er een DJ muziek speelt en dat iedereen, van de allekleinste 2,5 jaar tot Promo 18 jaar, allemaal dansen op de speelplaats. Voor de kleinsten zijn er ook trampolines voorzien en ze krijgen ook leuke cadeautje en snoepjes, (waarom ben ik geen 3 jaar meer dan kreeg ik ook leuke cadeautjes) ) Die van het de kleuterschool mochten ook allemaal verkleed komen. Wat echt super schattig was om te zien. Alles was voorzien zelf clows en mini en mickey zijn speciaal van Disneyland Parijs naar Bolivia gevlogen. Hoe leuk is dit wel niet! Het was zeker een heel leuke voormiddag. Zulke dagen mogen ze in Belgie ook wel eens uitvinden hoor.
Voor de verjaardag van Carolina zijn we onder 4 vriendinnen iets gaan eten bij BRAVO PIZZA... Daar ben ik de eerste toeristen tegengekomen. Lea en ik waren natuurlijk kei blij om eindelijk eens europeanen te zien in ORURO want hier zie je er niet zo veel. We konden ons dan ook niet inhouden om er tegen te praten en het waren toch geen hollanders zeker. Dus kon ik een beetje nederlands praten..
Ook ben ik nog een zotte hollander tegen gekomen die op zijn eentje Bolivia bezocht met de fiets. Wat die zeker niet wist is dat het verkeer hier echt ZOT is en dat fietsen hier bijna het einde van U leven is. ER BESTAAN TOCH ZOTTE MENSEN IN DEZE WERELD!!! ( en vooral hollanders dan)
Elke maand moet er een familie van de tafeltennis koken. De familie die kookt moet dus een schotel koken van ongeveer 10 bolivianos en deze schotel dan verkopen aan de andere families voor 25 bolivianos. Ze maken dus 15 bolivianos winst hiermee betalen ze dan de trainer. Met al de families tesamen zijn we ongeveer met 50 wat heel veel is om voor te koken, maar het is eigenlijk wel slim gezien en het is ook nog leuk als je niet moet koken. Maar in september was het dus onze maand. Wat met andere woorden betekende veel te vroeg opstaan om te beginnen koken met heel de familie en dan gelukkig nog andere helpers.. We hebben zo een vijf uur staan koken zonder te stoppen. Ik was verantwoordelijk voor het bakken van het vlees, dus 5 uur rechtstaan en uren in de wind stinken naar vlees...! Maar het is voor het goede doel, dus we klagen niet.. We hebben wel veel te weinig gemaakt... Er is een vrouw die altijd komt helpen en alles uitrekend en dan ook alles gaat kopen. Ze heeft volgens mijn niet echt goeie wiskunde les gekregen of kent een rekenmachine niet want we hadden veel te weinig... ! We hebben nog super veel van ons moeten gebruiken... en voor onze familie bleef er amper iets over, enkel vlees en tomaat. De familie was dus helemaal niet blij dat wij ook zoveel moesten betalen voor niks eigenlijk... Maar we leven allemaal nog en zijn die avond lekker op restaurant gaan eten! :)
Weeral een feest voor een school. Deze keer was het wel in de discotheek te doen. Lucia was niet welkom thuis, ze moest uit gaan van onze ouders, dus is ze met mij mee gegaan. Ze vindt het altijd een eer om met de eindejaars uit te gaan, dus ik vind het natuurlijk ook leuk dat mijn vrienden haar graag hebben. Lucia en ik hadden het zo naar onze zin dat we besloten om langer te blijven. Om meer te dansen, om meer te praten,... dat wil genoeg zeggen zeker.. ? HET WAS ZAALIG
De leerkracht van chemie en fisica heeft Lea en mij gevraagd om spelletjes voor te bereiden om met de klas te spelen. Wij hadden alles mooi voorbereid. Een van de spelletjes was het nic-nac spel op het lied bicycle. Er moest dus voor nic-nacjes worden gezorgd. We hadden mooi onze koekjes mee maar dan zegt de leerkracht ineens dat het niet door gaat. Lea wou de koekjes niet mee naar huis nemen dus besloten we om ze uit te delen. Er waren immers veel te veel koekjes wat dus uitdraaide op een immens gevecht van koekjes. De leerkracht bleef gewoon toekijken. Jullie kunnen toch geloven dat zo een groot gevecht echt super leuk is en dat heel de klas toch nog een uur is blijven spelen. Pas als je de klas verlaat en naar de grond kijkt weet je hoeveel koekjes er in zo een zak zitten..
We hebben hier een leuke markt elke woensdag en zaterdag. De markt is echt heel groot. Ze verkopen er soms betere kleren dan in de winkels, dus Lea en ik vonden het wel de moeite om eens te gaan kijken. En natuurlijk hebben we er een halve dag over gedaan om de markt zo goed als uit te lopen. Het was al dat wandelen wel waard want we hebben toch enkele mooie dingen kunnen scoren,,XD
Op een warme lente dag besloten Jules, Lea en ik om de plaatselijke zoo van Oruro te verkennen. We wisten al dat het niet groot zou zijn. Maar voor de twee bolivianos (wat amper twintig cent is in Belgie) vonden we het wel de moeite waard om het eens te bezoeken. In de zoo vind je enkel dieren die hier in Bollivia leven. Gelukkig dat zulke zoo's niet in belgie bestaan of we zouden enkel zoo's met eenden hebben.. XD en we hebben de dag afgesloten met een filmavomdje. Zeker en vast een leuke afsluiter van een leuke dag, XD
Ik ben naar het feest van Postel gegaan.. Voor de duidelijkheid, Postel is een school en voor de verjaardag hebben ze een groot feest gegeven. Er was echt alles. Een groot podium waar verschillende groepen zijn komen spelen met vuurwerk en al. Ze hadden springkastelen, verschillende eetstanden, plaatsen om voetbal te spelen en ook tafelvoetbal.. Xd Lea en ik hebben veel nieuwe mensen leren kennen. We hebben veel nieuwe liedjes geleerd in het spaans natuurlijk en leren dansen op de muziek van carnaval. Als ik terug kom zal ik ze allemaal kunnen dansen. http://m.youtube.com/watch?v=UCVlH3TwNfg Zo zal ik waarschijnlijk dansen met carnaval.. XD fotos volgen dan. Het is namelijk nog een paar maanden. De voorbereidingen beginnen wel al vanaf november.. Het was echt een super leuk feestje..
We waren veel te laat op school, samen met zo een dertig andere kinderen en we werden gestraft. Dat gebeurt enkel als de director slecht gezind is. Normaal als je te laat bent moet je gewoon effe wachten tot de deur voor de tweede keer wordt opengedaan en dan gaan ze alle klassen af en komt er een streepje achter je naam... Maar als de director dus slecht gezind is, dan kan het zijn dat je een hele voormiddag gewoon op de speelplaats moet staan, in rijen en in de schaduw. Maar dat lukt amper omdat vanaf het moment dat hij zijn rug draait iedereen toch in de zon gaat staan. Eerst dacht ik dat het saai ging zijn, maar het was best nog een leuke straf. Iets wat ik geleerd heb. De leerkrachten kunnen hier niet straffen, ze maken de straffen zelf leuk! ZWARE STRAF He? XD lucia is er wel ziek van geworden en is de volgende dag niet naar school kunnen gaan..dus we proberen vanaf nu niet meer veel te laat te komen..
Elke school bezit verschillende sport groepen. Zo is er een groep voor voetbal, volleybal, basketbal, zaalvoetbal,.. Het is allemaal mogelijk en de groepen oefenen door heen het jaar. De mensen die sporten krijgen zelf betere punten op verschillende vakken. Zelf het maximum... Mijn mama hier vindt dat natuurlijk niet plezant omdat het juist haar vak is. Dus de mensen die sporten, doen natuurlijk niks in de klas omdat ze toch goede punten krijgen maar dat brengt mij dus bij de sportweek. De sportweek begint op maandag. De lagere school had helemaal geen school maar het middelbaar moest voor de voetbalgroep gaan supporteren. Maar eigenlijk moesten we maar blijven tot ze het volkslied gespeeld hadden dan mochten we gaan en doen wat we wilden. Dus Lea en ik zijn onmiddellijk naar zijn huis gegaan en een leuke film gaan kijken.. :) en dat op een gewone schooldag, leuk niet? De rest van de week hadden we ook niet zoveel les, omdat we naar veel wedstrijden mochten gaan kijken. Vele mensen gingen dan gewoon naar huis in plaats van naar de sportwedstrijd. Maar toch waren de leerkrachten blij omdat iedereen er was... Wauww.. In belgie zou dat, denk ik, helemaal niet waar zijn ..maar hier is het dus helemaal geen probleem. Ik moet toegeven dat wij ook een paar keer langer zijn weg gebleven.. Omdat we naar het lunapark waren gegaan of iets zijn gaan eten. Maar ja, onze taxti had toevallig panne waardoor het langer duurde.. Het supporteren is ook altijd leuk. Hoewel onze ploegen, waarvoor wij zijn gaan supporteren, verloren zijn. We hebben dan veel trommels mee en natuurlijk het lied van La Salle..
In de tijd dat ik hier ben, is niet alles zo goed gegaan. Er zijn dingen gebeurd waar ik echt van verschoten ben. Hier komt een lijstje met zaken : -Op straat zie je soms gewoon een dode hond liggen. -Als je in de nacht op straat rondloopt, zie je in het centrum van het stad altijd mensen slapen in hun rap gemaakte hutje van plastiek, carton en misschien een dekentje - Lea en haar mama hebben hier een hond overreden. Maar zij waren wel zo lief om het arme beestje naar de dierenarts te brengen en het te laten verzorgen, de meeste mensen rijden hier gewoon door! -Enkele weken geleden, toen de school juist gedaan was, heeft een jongen van mijn school een andere jongen van mijn school neergestoken. De jongen, die neergestoken is, was een redelijk goeie vriend, dus was ik natuurlijk verschoten, gelukkig was het niet zo erg. Hij moest wel een hele namiddag in het ziekenhuis blijven. En niemand weet waarom het gebeurd is. -Een jongen van mijn klas heeft op het nippertje een auto ongeval overleeft. Het ongeval gebeurde met een minibus en een vrachtwagen. Hij zat in de minibus. Hij heeft echt super veel geluk gehad, want er zijn andere mensen van de minibus die het ongeluk niet hebben overleefd. Ik ben hem dan thuis, met al mijn vrienden, gaan bezoeken. Maar nu gaat het veel beter, hij gaat ondertussen ook weer naar school. En dan het super ergste nieuws. Het is nog maar gisteren gebeurd, dus het leeft nog super veel mee met de mensen en de jongeren, vooral van zowat heel Oruro. Gisteren is er namelijk een meisje gestorven. Ik kende het meisje niet persoonlijk en ze zat ook niet op mijn school. Maar heel mijn school kende haar wel. Het meisje zat in Colegio Allman. Dus de andere uitwisselingstudenten kenden haar super goed. Ze zat zelfs in de klas van Jolantha, een uitwisselingstudente uit Duitsland. Ze was samen met het vijfde jaar op vakantie naar Santa Cruz. Een vakantie dat dus heel leuk ging worden maar op de vijfde dag sloeg het noodlot toe. Ik ken het volledige verhaal niet maar het komt er dus eigenlijk op neer dat ze geëlektrocuteerd is door een kabel die niet goed zat.. . Het is dus grotendeels de fout van het hotel. Het is gewoon vreselijk!
Mijn school heeft dus ook zijn voornemens genomen en al de schoolreisjes worden afgelast zoals die van mijn zus. Of mijn eindejaarsreis wordt afgeschaft wordt nog afwachten!
Jullie moeten dus ook niet in paniek zijn . Want zoals julie gehoord hebben, gebeurt het allemaal wel ver van mij!
Leerlingen die willen kunnen 's avonds engelse lessen volgen aan de universiteit. Het zijn altijd kleine klasjes en een les duurt een twee uur. Eén klas had gehoord dat er gaststudenten in Oruro zaten en konden natuurlijk niet wachten om ons te zien. Lea en ik durfden natuurlijk helemaal geen nee te zeggen dus zijn we maar gegaan. We dachten dat het helemaal niet leuk ging zijn maar daar hadden we ons dus blijkbaar in vergist. De leerkracht was super leuk en ze liet ons zelf leerkracht zijn. Stel je voor Rani die in België niet goed is in engels mag hier effe leerkracht engels zijn. Gelukkig moest leerkracht Rani geen les geven maar gewoon punten op hun mondeling examen. Ik vond het zo erg om een persoon minder goeie punten te geven, dus was ik milder op hetgeen waar we punten op moesten geven. Hiermee is duidelijk : Rani wordt nooit leerkacht. Het mondeling examen ging als volgt: de persoon die aan de beurt was, moest eerst een vraag stellen aan ons allen (we waren in totaal met 4 : Lea, een meisje die tot vorig jaar in USA woonde, een meisje uit Oruro maar die super goed is in engels en dan ik). Een vraag over ons land of hobbys. Ze mochten kiezen wat, maar nadien moesten ze een plaats in Bolivia voorstellen of iets vertellen over hun cultuur. Het was dus zeker heel interessant voor ons allemaal. Ik heb er goeie vrienden gemaakt en ik zal waarschijnlijk nog eens teruggaan..
Bolivia heeft ook zoiets als een Rotary club, elke stad heeft er wel één. Je kan deelnemen aan de groep vanaf de leeftijd van 12 of 13 jaar en je praat er dan een beetje of je kan er ook dansen. Ze regelen eveneens verschillende uitstappen zoals een camping, feestjes en zoveel meer. Mijn mama hier heeft de groep niet zo graag. Ze vindt dat de groep zich zelf veel beter vindt dan ze eigenlijk zijn. Ze denken allemaal dat ze veel geld hebben. Dus ik had niet echt veel zin om te gaan maar het was eigenlijk heel leuk. Er zijn super veel mensen die ik al kende van voordien dus het was leuk. Ik heb onder tussen ook een uitnodiging thuis ontvangen om me lid te maken van de groep maar ik weet nog niet wat ik zal doen. Ik ga het eerst met de andere uitwisselingstudenten overleggen. Wat het wordt zal ik jullie nog laten weten! Tot de volgende
Aangezien de zaalvoetbal groep van La Salle de regiowedstrijden (zie op blog " Week in teken van de sport" ) gewonnen hebben waren we geselecteerd om aan de nationale wedstrijden mee te doen. Onze school kreeg dus met andere woorden de eer om Oruro te vertegenwoordigen in het zaalvoetbal. De wedstrijden vonden dit jaar plaats in Oruro, ook geluk hebben. Van mijn school mocht mijn klas naar vele wedstrijden gaan kijken tijdens de schooluren. Wat dus betekende niet veel les. Maar ook na school stond ons Rani als een echt Sallista (de naam voor de mensen die op La Salle zitten) te supporteren. Ik was altijd zo fier als we wonnen. (ik denk eigenlijk dat het gedeeltelijk kwam dat wij de beste suporters ter wereld zijn) naar elke wedstrijd namen we de trommels mee, affiches en natuurlijk vele liedjes om te zingen. Ik kan ze ondertussen echt wel vanbuiten, en daar ben ik heel fier op. Toen we bij de finale kwamen werd iedereen pas echt zot. Die dag hadden we helemaal geen lessen, we hielden ons gewoon de hele tijd bezig met telefoonboeken en papieren in stukken te scheuren.. Dat was noodzakelijk om in de lucht te smijten bij elk doelpunt! Ik wist niet dat een doelpunt zoveel emoties kon opwekken en zeker tijdens de finale. Maar onze jongens waren geweldig. Ze mogen zichzelf de beste groep van Oruro EN BOLIVIA noemen.. en daar ben ik echt super fier op. 
De leerkracht van chemie en fisica heeft Lea en mij gevraagd om spelletjes voor te bereiden om met de klas te spelen. Wij hadden alles mooi voorbereid. Een van de spelletjes was het nic-nac spel op het lied bicycle. Er moest dus voor nic-nacjes worden gezorgd. We hadden mooi onze koekjes mee maar dan zegt de leerkracht ineens dat het niet door gaat. Lea wou de koekjes niet mee naar huis nemen dus besloten we om ze uit te delen. Er waren immers veel te veel koekjes wat dus uitdraaide op een immens gevecht van koekjes. De leerkracht bleef gewoon toekijken. Jullie kunnen toch geloven dat zo een groot gevecht echt super leuk is en dat heel de klas toch nog een uur is blijven spelen. Pas als je de klas verlaat en naar de grond kijkt weet je hoeveel koekjes er in zo een zak zitten..
Elke school bezit verschillende sport groepen. Zo is er een groep voor voetbal, volleybal, basketbal, zaalvoetbal,.. Het is allemaal mogelijk en de groepen oefenen door heen het jaar. De mensen die sporten krijgen zelf betere punten op verschillende vakken. Zelf het maximum... Mijn mama hier vindt dat natuurlijk niet plezant omdat het juist haar vak is. Dus de mensen die sporten, doen natuurlijk niks in de klas omdat ze toch goede punten krijgen maar dat brengt mij dus bij de sportweek.
