In de tijd dat ik hier ben, is niet alles zo goed gegaan. Er zijn dingen gebeurd waar ik echt van verschoten ben. Hier komt een lijstje met zaken : -Op straat zie je soms gewoon een dode hond liggen. -Als je in de nacht op straat rondloopt, zie je in het centrum van het stad altijd mensen slapen in hun rap gemaakte hutje van plastiek, carton en misschien een dekentje - Lea en haar mama hebben hier een hond overreden. Maar zij waren wel zo lief om het arme beestje naar de dierenarts te brengen en het te laten verzorgen, de meeste mensen rijden hier gewoon door! -Enkele weken geleden, toen de school juist gedaan was, heeft een jongen van mijn school een andere jongen van mijn school neergestoken. De jongen, die neergestoken is, was een redelijk goeie vriend, dus was ik natuurlijk verschoten, gelukkig was het niet zo erg. Hij moest wel een hele namiddag in het ziekenhuis blijven. En niemand weet waarom het gebeurd is. -Een jongen van mijn klas heeft op het nippertje een auto ongeval overleeft. Het ongeval gebeurde met een minibus en een vrachtwagen. Hij zat in de minibus. Hij heeft echt super veel geluk gehad, want er zijn andere mensen van de minibus die het ongeluk niet hebben overleefd. Ik ben hem dan thuis, met al mijn vrienden, gaan bezoeken. Maar nu gaat het veel beter, hij gaat ondertussen ook weer naar school. En dan het super ergste nieuws. Het is nog maar gisteren gebeurd, dus het leeft nog super veel mee met de mensen en de jongeren, vooral van zowat heel Oruro. Gisteren is er namelijk een meisje gestorven. Ik kende het meisje niet persoonlijk en ze zat ook niet op mijn school. Maar heel mijn school kende haar wel. Het meisje zat in Colegio Allman. Dus de andere uitwisselingstudenten kenden haar super goed. Ze zat zelfs in de klas van Jolantha, een uitwisselingstudente uit Duitsland. Ze was samen met het vijfde jaar op vakantie naar Santa Cruz. Een vakantie dat dus heel leuk ging worden maar op de vijfde dag sloeg het noodlot toe. Ik ken het volledige verhaal niet maar het komt er dus eigenlijk op neer dat ze geëlektrocuteerd is door een kabel die niet goed zat.. . Het is dus grotendeels de fout van het hotel. Het is gewoon vreselijk!
Mijn school heeft dus ook zijn voornemens genomen en al de schoolreisjes worden afgelast zoals die van mijn zus. Of mijn eindejaarsreis wordt afgeschaft wordt nog afwachten!
Jullie moeten dus ook niet in paniek zijn . Want zoals julie gehoord hebben, gebeurt het allemaal wel ver van mij!
Leerlingen die willen kunnen 's avonds engelse lessen volgen aan de universiteit. Het zijn altijd kleine klasjes en een les duurt een twee uur. Eén klas had gehoord dat er gaststudenten in Oruro zaten en konden natuurlijk niet wachten om ons te zien. Lea en ik durfden natuurlijk helemaal geen nee te zeggen dus zijn we maar gegaan. We dachten dat het helemaal niet leuk ging zijn maar daar hadden we ons dus blijkbaar in vergist. De leerkracht was super leuk en ze liet ons zelf leerkracht zijn. Stel je voor Rani die in België niet goed is in engels mag hier effe leerkracht engels zijn. Gelukkig moest leerkracht Rani geen les geven maar gewoon punten op hun mondeling examen. Ik vond het zo erg om een persoon minder goeie punten te geven, dus was ik milder op hetgeen waar we punten op moesten geven. Hiermee is duidelijk : Rani wordt nooit leerkacht. Het mondeling examen ging als volgt: de persoon die aan de beurt was, moest eerst een vraag stellen aan ons allen (we waren in totaal met 4 : Lea, een meisje die tot vorig jaar in USA woonde, een meisje uit Oruro maar die super goed is in engels en dan ik). Een vraag over ons land of hobbys. Ze mochten kiezen wat, maar nadien moesten ze een plaats in Bolivia voorstellen of iets vertellen over hun cultuur. Het was dus zeker heel interessant voor ons allemaal. Ik heb er goeie vrienden gemaakt en ik zal waarschijnlijk nog eens teruggaan..
Bolivia heeft ook zoiets als een Rotary club, elke stad heeft er wel één. Je kan deelnemen aan de groep vanaf de leeftijd van 12 of 13 jaar en je praat er dan een beetje of je kan er ook dansen. Ze regelen eveneens verschillende uitstappen zoals een camping, feestjes en zoveel meer. Mijn mama hier heeft de groep niet zo graag. Ze vindt dat de groep zich zelf veel beter vindt dan ze eigenlijk zijn. Ze denken allemaal dat ze veel geld hebben. Dus ik had niet echt veel zin om te gaan maar het was eigenlijk heel leuk. Er zijn super veel mensen die ik al kende van voordien dus het was leuk. Ik heb onder tussen ook een uitnodiging thuis ontvangen om me lid te maken van de groep maar ik weet nog niet wat ik zal doen. Ik ga het eerst met de andere uitwisselingstudenten overleggen. Wat het wordt zal ik jullie nog laten weten! Tot de volgende
