Foto
Laatste commentaren
  • Betere tijden... (zeezicht)
        op verwarring
  • Fijn voor jou dat alles goed is momenteel. Ik wens je het aller allerbeste toe voor de toekomst. Dikke knuffel voor jullie beiden. (Annick)
        op verwarring
  • Magnifique (Patricia)
        op verwarring
  • Raar (botelho nancy )
        op verwarring
  • Inhoud blog
  • verwarring
  • duimen
  • finish
  • apathie
    Archief per maand
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
    Wat gebeurt
    Een nieuwe fase in mijn leven
    30-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.over verbondenheid
    Zoals je kan merken in het vorige bericht, slaag ik er al in om iets meer anecdotisch te gaan en mijn aandacht wat meer te laten gaan naar mijn omgeving. Daar waar ik de eerste dagen werkelijk knock-out geslagen was en alle hoeken van de kamer gezien had, kan ik nu wat meer afstand nemen. De verschrikkelijke melding is er nog, maar - hoe eigenaardig het ook moge zijn - ik zit er niet meer met mijn neus vlakop. Gesprekken met andere mensen vermoeien me nog snel, omdat slechts een klein deel van mijn aandacht beschikbaar is. Ik voel ook dat mijn werk hernemen totaal uitgesloten is. Voor wie me niet kent, ik ben psychotherapeut (www.psychoconsult.be om me beter te leren kennen). Tot hiertoe heb ik het kunnen bolwerken dank zij de totale aanwezigheid van Lieve en de vrijheid om alles te laten komen zoals het kwam. In tweede instantie zijn er de steunbetuigingen die ik hier en elders heb mogen ondervinden van mijn bredere omgeving.
    Ik vraag me af wat deze verbondenheid - want daar gaat het tenslotte over - met me doet zodanig dat het dit effekt kan hebben. Wat is dit voor een inwendige magie? Het eerste dat bij me opkomt is dat ik de gelegenheid heb gehad (en genomen) om alle emoties, gedachten en gevoelens die opkwamen, te uiten. Tegelijkertijd werd ik (meestal letterlijk) vastgehouden. Daar waar ik me verloren voelde, was er een vuurtoren die me wenkte; daar waar ik me eenzaam voelde, was er een gezel. Daar waar ik me angstig voelde, werd er een veiligheid geboden. In eerste instantie was het zo dat de vuurtoren het gevoel van verloren zijn niet wegnam, maar toeliet om zich verloren te voelen, de gezel nam de eenzaamheid niet weg, maar liet me toe om eenzaam te zijn, de veiligheid liet me toe om me angstig te voelen. Wat een luxe ! Er werd me niets afgenomen, maar ik kreeg een ruimte om mezelf terug te vinden. In tweede instantie kon ik me tot de vuurtoren wenden, de gezel aanraken, de veiligheid voelen, terug weer in de bewoonde wereld komen. Op een manier ben ik blij dat ik dit mag meemaken.
    Tegelijkertijd weet ik ook dat er in mij een kinderlijke angstschreeuw zit van losgelaten worden, wat de basis geweest is van mijn individualisme en mijn neiging om op mezelf betrokken te zijn. Misschien heeft het ook te maken met de ziekte die me getroffen heeft, maar dat weet ik niet. Al evenmin kan ik nu goed het onderscheid maken tussen mezelf uiten en navelstaarderij, mezelf belangrijk maken of belangrijker dan ik wel ben.

    30-06-2007 om 00:00 geschreven door Jean Pierre  


    >> Reageer (2)
    29-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.pet-scan
    Vandaag is de laatste test gebeurd. Het was een pet-scan in het univ. ziekenhuis van de VUB  te Brussel. De afspraak was om drie uur in de namiddag, maar we kregen voor de middag al bericht dat we verwacht werden. Al bij al duurde het een kleine twee uur. Twee prikken, toedienen van een baxter en een radioaktieve stof en dan het scannen zelf en het was gebeurd. Ik heb nu al verscheidene verpleegsters en verplegers ontmoet en ik heb het gevoel dat ze allen hun job ter harte nemen. Het invoelingsvermogen verschilt wel, sommigen zitten wat opgesloten in hun gewoontes of de techniciteit van de job maar ik mag niet klagen. Er wordt met mij rekening gehouden voor zover mogelijk; voor een deel zit je natuurlijk in een procedure die moet afgehandeld worden. Overgave is noodzakelijk.

    29-06-2007 om 00:00 geschreven door Jean Pierre  


    >> Reageer (1)
    28-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.rustdag
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Vandaag is het rustdag. Morgen is er nog een pet-scan in het UZ te Jette en dan is het wachten tot volgende week donderdag. Ik voeg vandaag een kaartje dat ik van iemand gekregen heb, toe. Ik wil het graag doorgeven aan iedereen die het kan laten binnenkomen. Ik weet het, het zijn maar enkele kleurtjes en vroeger zou ik daar aan voorbijgelopen zijn. Het is een beetje zoals met kunst : niet iedereen wordt door om het even wat aangesproken. Het hoeft ook niet, het kan ook niet.

    28-06-2007 om 00:00 geschreven door Jean Pierre  


    >> Reageer (3)
    27-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dank
    Ik lees de reakties en het doet me goed aan het hart. Ze komen van bekende en onbekende mensen, en ik waardeer elke reaktie even erg. Aan de feiten verandert het niets, maar het geeft me wel een soort draagvlak.

    27-06-2007 om 00:00 geschreven door Jean Pierre  


    >> Reageer (7)
    26-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het voorspel
    Vandaag beginnen de onderzoeken. Ik ben mezelf even kwijt geweest. Ik had een webpagina gezien met de overlevingskansen. Dat was niet fraai. Lieve heeft me eens en terecht de oren uitgewassen. Het vergif zat binnen.
    18h00 : Het voorspel is begonnen. De eerste scan (van de hersenen) is er door. En ik die zoveel schrik had (en heb) van injekties ! Bij elk onderzoek is het van dat. Ik vrees dat dit nog het minste zal zijn wat me te wachten staat. In de loop van de dag heb ik me gelukkig wat kunnen herpakken. Ik krijg dan ook maximaal steun en ruimte. Voor mij is het belangrijk nu te beseffen dat mijn levensweg een draai maakt  die totaal verschilt zowel van mijn verleden als van de manier waarop ik denk dat de meeste mensen leven : op naar de toekomst ! Als ik nog een toekomst wil vinden - los van de vraag of ik geneesbaar ben of niet - zal ik (zullen we) ze opnieuw moeten maken; het zal zeker helemaal anders zijn dan wat geweest is.

    26-06-2007 om 00:00 geschreven door Jean Pierre  


    >> Reageer (6)
    25-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat voorafging
    Begin mei had ik een geruis in mijn ademhaling en was ik wat kortademig bij inspanning. Ik consulteerde de dokter hiervoor; deze dacht aan iets astmatisch en met een puffertje zou het wel in orde komen. Voor alle zekerheid stuurde hij me door naar een longarts in het asz.
    Begin juni zag ik deze arts; de klassieke ademtests werden afgewerkt en ik werd gecontroleerd op allergie, maar niets ernstigs. Nadien moest er alleen nog een foto van de longen genomen worden. Wegens verlofperiodes werd dit vorige week gedaan.
    Toen was het wel wat anders : er was een bleke vlek zichtbaar op de ene long. Onmiddellijk werd er een scan bijgemaakt en had ik het twijfelachtige genoegen om een bronchoscopie te mogen meemaken (een slangetje in de luchtpijp). Het werd snel duidelijk dat ik een gezwel had en het vermoeden was sterk dat het kwaadaardig was.
    Ik moest toen wel even (letterlijk) naar lucht happen. Deze week staan nog meer scans op het programma. Het is gek hoe snel het leven kan veranderen en hoe snel de dood indringend kan naderbij komen. Dit is allemaal nogal neutraal verteld, maar geloof me, meemaken is wat anders.

    25-06-2007 om 15:06 geschreven door Jean Pierre  


    >> Reageer (1)
    24-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Welkom
    Dit is het verhaal van wat mij zo plots en onverwachts overkomen is.Hierdoor ben ik verplicht geworden om al mijn professionele kontakten bruusk af te breken, op een manier die ikzelf nooit gewild heb en ook niet overeenkomt met de manier waarop ik gewerkt heb. Om het kontakt toch nog enigszins mogelijk te maken en aan degenen die het wensen de gelegenheid te geven om met mij mee te leven, heb ik besloten een blog te maken. Hoe lang dit gaat duren, of ik dit ga kunnen volhouden, wat er gaat inkomen, weet ik nu nog niet. De toekomst ligt voor mij helemaal open, maar wel op een radikaal verschillende manier als vroeger. Bijna van de ene minuut op de andere ben ik op een boot gezet met een onbekende koers.
    Voor mezelf hoop ik dat ik hiermee een weg kan vinden om beter met mijn ziekte om te gaan, je weet wel : het van mij kunnen afschrijven. Wil er iemand reageren op mijn schrijfsels, dan zal ik dat graag lezen en gebruiken als een steun. Bedankt al !

    24-06-2007 om 09:46 geschreven door Jean Pierre  


    >> Reageer (4)




    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs