Vandaag beginnen de onderzoeken. Ik ben mezelf even kwijt geweest. Ik had een webpagina gezien met de overlevingskansen. Dat was niet fraai. Lieve heeft me eens en terecht de oren uitgewassen. Het vergif zat binnen. 18h00 : Het voorspel is begonnen. De eerste scan (van de hersenen) is er door. En ik die zoveel schrik had (en heb) van injekties ! Bij elk onderzoek is het van dat. Ik vrees dat dit nog het minste zal zijn wat me te wachten staat. In de loop van de dag heb ik me gelukkig wat kunnen herpakken. Ik krijg dan ook maximaal steun en ruimte. Voor mij is het belangrijk nu te beseffen dat mijn levensweg een draai maakt die totaal verschilt zowel van mijn verleden als van de manier waarop ik denk dat de meeste mensen leven : op naar de toekomst ! Als ik nog een toekomst wil vinden - los van de vraag of ik geneesbaar ben of niet - zal ik (zullen we) ze opnieuw moeten maken; het zal zeker helemaal anders zijn dan wat geweest is.
Reacties op bericht (6)
28-06-2007
hoy
Dag JP en Lieve, Tja, dat was wel even verschieten en onverwacht. Het is echter een prima idee om op deze manier contact te houden. Het kan op gelijk welk moment en je moet niet denken of het niet een ongelegen moment is.
Ik denk dat het inderdaag goed is om niet teveel opzoekwerk te doen. Elke tumor is anders en in het ziekenhuis bij patiënten merk je dat lichaam en geest, je ingesteldheid en wilskracht mee bepalend zijn in zo'n ziekteproces. De mensen rondom je kunnen een belangrijke steun en stimulans zijn daarbij, zeker een toffe, begripvolle vrouw als Lieve naast je.
PS: De examenkaars van de kinderen is deze week blijven branden speciaal voor jullie!
Veel sterkte voor de onderzoeken morgen! Liefs, Mieke
28-06-2007 om 22:50
geschreven door mieke
27-06-2007
blog
Voor vandaag wens ik je veel sterkte om de vervelende onderzoeken goed door te komen.
Veel liefs
DDM
27-06-2007 om 07:58
geschreven door DDM
26-06-2007
Wat gebeurt...
Zonet je blog ontdekt... Om bij je symboliek van een boot te blijven: de trossen van je boot plots gebroken in de 'veilige' ankerplaats, stuurloos en op drift geslagen...met aan het roer de angstige, verdwaasde schipper... ik vaar beslist met je mee op de nieuwe koers die wordt uitgezet!
En...zoals Speedy het zegt: "wij, bloggers..."
26-06-2007 om 23:06
geschreven door Nagolore
Blog
Goed dat je met dit blog bent begonnen. Het is iets van jou alleen en je kan er kwijt wat je zelf kwijt wil. Het zal voor jou beslist een uitlaatklep worden. Schrijf niet enkel over je ziekte, bouw je blog verder uit, voeg items toe. Schuilt er een schrijftalent in jou? Het is een bezigheid waardoor je het te veel aan piekeren zal vergeten en het is heel plezant.. En als je eens een keertje geen zin hebt om te schrijven, dan lezen we je de volgende dag wel weer. Vertel ook over je andere ervaringen, over je familie en je vrienden. Je bent een positief mens; die kunnen zoveel overwinnen. Heel welkom in bloggenland! En kijk, je staat meteen al in de top. Schrijf er maar op los! Ik blijf je alvast volgen.
26-06-2007 om 22:45
geschreven door Artemis
zomaar
Dag Jean-Pierre (en Lieve ook natuurlijk), Ik vond de idee van communiceren via een webblog maar iets raar maar achteraf bekeken heeft dit voor jouw waarschijnlijk nogal wat voordelen met al die patienten en zo. Dus doen maar ... Toen Lieve op de vraag van Roland om eens af te spreken melding maakte van je ernstige ziekte vreesde ik iets ergs en dat is het ook geworden. Je beeld van op een boot gezet worden waarvan de koers niet onmiddellijk duidelijk is, is waarschijnlijk heel adequaat. Ik kan er nog niet over mee praten. Dat komt nog wel. Iedereen moet er op. Ik vind dat het allemaal iets heel beangstigend heeft. Je weet dat zoiets altijd kan komen en ook ooit zal komen maar als het komt, komt het toch altijd onverwacht. Het wordt een gegeven, je kan er niet om heen, je kan er niet aan ontsnappen, je moet er kunnen mee omgaan. Ik ga ervan uit dat je wel de bagage hebt om er mee om te gaan maar als het jezelf betreft is dat waarschijnlijk wel helemaal iets anders. Wat ik je nu toewens is natuurlijk veel sterkte maar vooral dat je ergens en zo lang mogelijk een vast punt weet te behouden van waaruit je je leven nog maximaal kan richten. Ik zal regelmatig je webblog eens bezoeken zodat ik, zonder jullie te storen, weet hoe de dingen evolueren. Mocht je eens nood hebben aan directer contact, laat het weten. Tijdens een springuur kan ik altijd eens binnenspringen; daar dienen springuren nu eenmaal voor. Groeten nog aan Lieve, Xavier
26-06-2007 om 19:09
geschreven door xavier meuleman
Wij bloggers...
...proberen elkaar te troosten en te steunen, zonder elkaar te kennen. Ik wens je veel sterkte en denk eraan, positief denken kan wonderen doen.
