Maandag heb ik de vijfde chemo gehad. Ik word het nu al wat gewoon. Er was een baxter met de meest agressieve vloeistof weggelaten. Het is ook diegene die verantwoordelijk is voor het haarverlies. Ik heb dus goede vooruitzichten dat mijn haar terug gaat aangroeien. Vandaag is er ook een nieuwe ct-scan gemaakt om na te gaan hoe het gesteld is met de twee tumoren. De oncologe heeft me goede hoop gegeven, want ze noemde de resultaten "spectaculair". Bij de ene tumor is er nog residuair fibrose-weefsel, dat niet echt gevaarlijk meer is; bij de andere zijn er nog slechts enkele puntjes aanwezig. Gevolg is dat de volgende chemo afgeschaft is en we nog drie keer met immuniteitstherapie verder werken. In de praktijk betekent dat dat ik nog drie keer om de drie weken een baxter krijg i.p.v. een hele resem zoals tot nu toe en dat het verblijf in de dagkliniek daardoor flink ingekort wordt. Blij !
Ik zit weer in mijn supergevoelige periode : de tranen biggelen over mijn wangen wanneer ik lees dat iemand die me helemaal niet kent (en ik niet ken) met vol enthousiasme het beste toewenst. Ik voel de warmte zo overkomen. Ik weet het : mijn tranen moeten gerelativeerd worden omdat ik in deze periode zit, het gaat wel weer over. Tegelijkertijd blijf ik het en doet het me deugd.
JP moest gisteren worden opgenomen in het ziekenhuis met hartproblemen. Deze voormiddag was alles weer ok, maar toen ik er deze namiddag aankwam hadden ze een infectie in zijn bloed ontdekt en mogelijk "water op de longen". Gelukkig ziet hij er veel beter uit en kan hij zich ook weer wat rechthouden. Ik hoop dat hij toch weer een klein beetje energie mag krijgen, de laatste weken waren heel zwaar. De behandeling die nog volgt voor de kanker is heel belastend voor hart en longen..... maar volgens de cardioloog zou hij zich met de nieuwe medicatie die hij nu krijgt toch een stuk confortabeler moeten voelen. Duimen maar ! Lieve
JP is nog altijd in het ziekenhuis, nu het hart onder controle is, is er een probleem met de longen. De artsen zijn het niet eens over de infectie in het bloed, die ondertussen toeneemt. Gisteren is pneumologie ingeschakeld en nu is het weer onderzoek en afwachten. Mogelijk moet hij nog de hele week in het ziekenhuis blijven, al hoop ik elke dag dat hij mag meekomen en zijn verlangen om thuis te komen is zeker even groot. We zullen nog wat geduld moeten hebben, het voornaamste is dat hij kan geholpen worden. We houden de moed erin en hopen op betere tijden. Lieve
Eindelijk wordt duidelijk dat het om een intoxicatie gaat tengevolge van medicijnen (chemo) en JP wordt sinds gisteravond behandeld met cortisone. Deze morgen kon hij me al vertellen dat het ademen stukken beter gaat, evenals het eten. We zijn allebei heel gelukkig dat er weer vooruitgang in zicht is. Hoe het nu verder moet met de behandeling voor de kanker zijn voor het moment zorgen voor later. De oncologe is langsgeweest en volgt de zaken op de voet, maar eerste proberen we allebei weer wat op verhaal te komen. Lieve
