Ik ben Pollefliet Gianluca, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Jumbo.
Ik ben een man en woon in Hamme (Belgie) en mijn beroep is schoolbankzitter.
Ik ben geboren op 28/01/2002 en ben nu dus 23 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: BMX, gamen, skiën en wave-boarden.
Vrijdagmorgen de trip naar Compiegne-Clairoix gemaakt voor een nieuwe EK-ronde. In een zonovergoten Frankrijk lag een prachtig parcours op ons te wachten en leek er geen vuiltje aan de lucht tot de pollen me bij de keel grepen en het hoesten kon beginnen. Op vrijdag kregen we enige tijd om het parcours te verkennen, welgeteld 3 rondjes. Goed genoeg om te voelen dat het loodzwaar ging worden, want op het moment dat we hier in eigenland aan de eindmeet zijn waren we daar slechts aan 3/4 van het traject , en vooral deze laatste meters gingen in de kleren kruipen. Zaterdagmorgen , de zon was al vroeg van de partij net als het stof. Net als vrijdag 3 rondjes opwarming en dat was het. In de reeksen diende ik al stevig te knokken maar kon toch 2 keer winnend en 1 keer als 2de afsluiten. Even het toilet opzoeken was het enige dat ik tussen de reeksen en de 1/8 kon doen, want ik werd al in het rennerspark verwacht. De start van deze 1/8-finale zou me achteraf bekeken nog verder parten spelen, ik uit mijn lood geslagen en stond onstabiel waardoor mijn voorwiel om sloeg , ik kon het snel terug recht zetten maar toen viel de startplank reeds. Gevolg , als laatste de eerste bocht in en de achtervolging kon beginnen. Ik deed dit vol overgave en eindigde uiteindelijk nog 4de. Voldoende voor de 1/4-finale maar ik kon niet anders dan tevreden zijn met startplaats 8 , dit resulteerde in een goede start maar aan de buitenzijde van mijn concurrenten kon ik slechts als 4de de eerste bocht aansnijden en terwijl ik vocht voor de 3de plaats werd ikzelf ook steeds aangevallen. Ik eindigde uiteindelijk als 4de en mocht door naar de halve finale. In deze halve finale kende ik opnieuw een zwakke start en bleef enkel Thomas nog achter mij. Ik rekende dan maar op een snelle korte eerste bocht maar dit werd me verhinderd door Thomas die blijkbaar hetzelfde idee had en dit bleek uiteindelijk ook het juiste. Ikzelf diende de bocht aan de bovenzijde te nemen en vervolgens te blijven vechten voor wat ik waard was hetgeen uiteindelijk niet genoeg was voor een finaleplaats, maar wel voor alweer een knappe EK-ronde. Deze week zal ik hopelijk terug van die pollenallergie herstellen en probeer ik in Peer opnieuw te knallen.
