Ik ben Pollefliet Gianluca, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Jumbo.
Ik ben een man en woon in Hamme (Belgie) en mijn beroep is schoolbankzitter.
Ik ben geboren op 28/01/2002 en ben nu dus 23 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: BMX, gamen, skiën en wave-boarden.
Gisteren werd te Massenhoven het BK verreden. Veel volk , veel sfeer en goed weer , kortom de perfecte samenstelling voor een schitterende wedstrijd. De loting viel al stevig uit want reeds in de reeksen kwam ik Thomas Jamar tegen. Ik zocht nog wat naar mijn snelste benen maar kon me toch vlot plaatsen voor de kwartfinale. Dit zou al zwaar worden want nu kwamen andere kleppers als Senne Buysen en Jarne Serneels ons vervoegen en mocht er dus niks verkeerd gaan. In de start liep het bijna verkeerd en ik moest vanuit 5de positie terug keren om uiteindelijk nog 2de te worden in de 1/4-finale. Tijdens mijn inhaalrit liep het nog bijna verkeerd af toen ik in de 2de bocht onderdoor ging en alle grip verloor om met veel moeite overeind te blijven (Arnaud Dubois zou nadien tonen dat ook hij daar in de problemen kon komen). De halve finale was al bijna een finale want met Dorian Geurten en nog andere kandidaten erbij werd een plaats bij de eerste 4 steeds moeilijker. Voor het eerst kende ik een behoorlijke start en kon ik de eerste lijn perfect afwerken om de koppositie in te nemen en niet meer af te staan. Op naar de finale dus. Ik deed er alles aan om mijn zenuwen onder controle te houden, bij mama en papa bleek dit zelfs niet meer mogelijk maar gelukkig moesten zij niet rijden hé, en reed in gedachten de finale keer voor keer . De finale was top want zowat alle favorieten vonden hun startplek uiteindelijk aan de startplank. Ik koos voor de3 en hoopte op een blitsstart zoals ik er slechts zelden één heb. Ook nu had ik die niet maar mijn start was wel behoorlijk en ik kon mijzelf vol geven in de eerste lijn. Vanop de 2de hindernis kon ik nog eens extra aanzetten en kon ik me wat losrukken uit de briesende bende. Vol door de eerste bocht en resoluut aan de leiding in de wetenschap dat achter me aan alles in het werk werd gesteld om me te remonteren. In de eerste plaats door Thomas Jamar die ik al van bij de reeksen bij me had en die ook nu nog mijn dichtste concurrent bleek te zijn. Maar ietsje verderop ook van Robbe Meerts die zich uit het kluwen had losgerukt en op de derde stek reed. Die zelfde Robbe wist zo vorig jaar op hetzelfde parcours in extremis nog de winst van mij af te snoepen en dit wou ik nu niet laten gebeuren natuurlijk. Behoedzaam door de 2de bocht (remember de 1/4) en dan vol naar de laatste bocht. In die laatste bocht zou het worden beslist als ik Kampioen werd of niet want Thomas had mij hier al meerdere keren in de problemen gebracht. Ik had echter genoeg voorsprong waardoor zijn plannetje niet lukte en ik in een rush naar de finishlijn kon vliegen. Want in tegenstelling tot vorig jaar verslikte ik me deze keer niet in de snelle opeenvolging van hindernissen. Zo kon ik me voor de 3de keer op het hoogste schavotje hijsen in het Belgisch Kampioenschap na eerder Blegny 2008 , Aarschot 2009 nu dus Massenhoven 2011. Een aantal minuten voor mijn wedstrijd reed ook mijn zus haar finale waar ze nogmaals toonde ook bij de beteren van haar lichting te behoren door een prachtwedstrijd te rijden en vol door te knallen. Echter het wringwerk in de 2de bocht bracht haar wat uit haar rush naar de top en in een moeilijke laatste bocht verloor ze al haar snelheid waardoor ze in extremis ook de derde plaats nog aan haar neus voorbij zag gaan. Al bij al was dit misschien wel de mooiste race van de dag want in de 2de lijn kwamen niet minder dan 4 rijdsters op dezelfde hoogte te liggen (notabene bij de meisjes) en veerde het publiek recht van emotie. Al bij al toch wel een prachtige dag !!!! Denk dat ik goed zal slapen vannacht.
