Goed geslapen na een stevige maaltijd klaargemaakt door
Laurent en Danièle. Alsook het
ontbijt natuurlijk. Gisteren zei ik dat het hier sober is, zonder veel luxe.
Maar is dat nodig? Neen hoor, je hebt hier al wat je moet hebben. Goed eten,
kamers van 2 personen met 2 aparte bedjes, gezamelijke douche (3) en lavabo
(4), het toilet op de gang, wat moet een mens nog meer hebben hé. Muziek of
overbodig lawaai heb je hier niet. Je eigen zeep en handdoek en bedlinnen is
aan te raden dat je dat mee brengt. Ik kom helemaal tot rust, goed om te
bezinnen. Wifi is hier niet aanwezig, je krijgt gratis toegang van het
touristen Buro.
Zo, vandaag een rustdag genomen. Ook omdat het weer er maar
grijs uit ziet. De wolken blijven hier in de vallei hangen. Na de middag zou
het veel beter worden en morgen ga ik dan weer verder.
Heerlijk geslapen, al was
er deze nacht een geweldig onweer. Een ontbijt achter de kiezen geslagen de
benen ingesmeerd (het was niet zo goed weer) en dan, in pakken en weg wezen.
Wat staat er op het
programma vandaag? Niet veel, alleen proberen een colleke zien over te geraken.
Een echte col heb ik nog niet gedaan. Ja, een col de Denon. Een molshoop van
800 meter hoogte.
Neen, vandaag zou ik langs
'Port de Lers' gaan om zo naar 'Col d'Agnes' te fietsen.
Het begon reeds goed.
Richting Port de Lers zouden er werken zijn. Even aan de lokale bevolking
gevraagd of ik met de fiets door kon. Er waren werken aan de gang omwille van
de Tour de France, maar verder, geen probleem. Ik alles op alles gezet, alle
moed bij elkaar, mijn broek nog eens goed op getrokken en vooral, geen stres.
Ik zag een mooi bordje met daar op 7% en 9% hellingsgraad. Brrr.
Ik heb het lastig gehad
tijdens de beklimming, maar op tijd eens stoppen om te drinken deed me weer
herleven. Onderweg zag je dat ze moeite aan het doen waren om de renners, en de
kijkers het zo aangenaam mogelijk te maken. Bomen werden geveld, of gesnoeid. Greppels voor het water tegen te houden.
Waauw, ik was boven Port de
Lers. Brrr wat was het koud geworden. Ik zat in de wolken (letterlijk en figuurlijk). Snel mijn winter kledij aan
getrokken. Een kleine afdaling gaf me de tijd om de beentjes even te laten
rusten. Achter het grote meer moest ik dan naar links draaien om zo tot op de
col dAgnes te geraken. Hier ook weer, 5?6% en 8%. Niet van de poes hé ;-)
Fors had ik nog in de benen
maar dat karretje weegde toch door. Ik dacht bij mijn eigen, ik doe het voor de
rode bloed cellen, aja, op hoogte stage he.
De col was een feit, nu de
afdaling. Gevaarlijk met die mist.
Eens beneden gekomen aan de
voet van de Co ldAgnes kwam ik in de bewoonde wereld. Ik was ook uit de
wolken.
In het informatie bureau
naar een slaap plaats gevraagd en ik moet zeggen dat ik goed gevaren ben. Een
Gites detape. Dat zou nog iets zijn voor tgoe verzet. 30 euro voor half
pension, weinig confort maar wel proper, mooi en goed gelegen.
Vandaag, de Pyreneeën tegemoet. Na het vertrek in ' Limoux ' (waar de renners een vertrek hebben) zou ik vandaag richting ' Tarascon-sur- Ariège ' fietsen. Tarascon is een dorpje waar de renners nog 25 km moeten afleggen tot aan de eind meet op de ' plateau de Beille '.
Ik was nog geen 20 km weg en ik zat reeds op 627 m hoogte. ( Vertrokken op 150m ) Voor de zekerheid mijn hartslagmeter aan gedaan. Met de warmte en de hoogte weet je nooit hé. Ik weet niet hoe ik het moet neer schrijven maar, op tijd drinken en iets eten. De mooie zichten en de snelheid van een kleine afdaling, dat gaf me een stoot in de goede richting. De wegen waren redelijk rustig. In 'Chalabre', een piep klein dorpje heb ik mijn broodjes gegeten. Terwijl ik daar zat, op een muurtje aan het water, stopte een man van wat oudere leeftijd en vroeg of ik van België kwam met de fiets. Hij had veel bewondering voor wat ik deed en zo wisselde we onze woorden. Na enige tijd fietste hij tot aan zijn huis wat verder op en kwam te voet terug met een postkaart met een mooie tekst op achteraan. André Moulard is 85 jaar, en dagelijks fietste hij nog een klein eindje zei hij. Hij legde mij de 'kleine' wegjes uit die ik zou moeten volgen. Ik heb ,na ons gesprek de weg gevolgd zoals André mij uitgelegd had en ik moet zeggen dat hij de weg nog goed kende en nog een goed geheugen heeft. Aangekomen in Tarascon. Jeppie. Pedro.
Rustdag. Zalig niets doen vandaag, alleen goed eten en drinken. Het is behoorlijk warm. In Bordeaux geven ze vandaag 40 graden, niet normaal hé. Morgen beloofd het beter te worden. Pedro.
Journée de repos. Ne rien faire aujourd'hui, juste la bonne nourriture et la boisson. Il est assez chaud. A Bordeaux, ils donnent 40 degrés aujourd'hui, il n'est pas normal. Demain promis de faire mieux. Pedro.
Brrr het beloofd een hete dag te worden. Ik zou graag eens weten welke asfalt de renners op 17 juli onder de wielen krijgen. Dus, ik fiets een klein stukje terug richting Béziers en kom op de weg terecht richting Carcassonne. De weg er naar toe was niet zo vlak, aangezien de warmte en het gewicht van de partij was heb ik regelmatig moeten bij tanken, maar eens op de baan die de renners gaan trotseren liep het vlot. Ik kreeg het gevoel of ik samen met de renners over baan zjoefde. Heerlijk gevoel. Wat zou dat zijn zonder aanhangwagen? Vloeiend ging de baan, alsook de beentjes. Rondom mij zag ik steeds de grotere bergen dichter bij komen. Moet ik morgen, of over morgen daar over? Het zal inderdaad een hele andere toer zijn dan vandaag. Onderweg halen 2 renners ( van behoorlijke leeftijd ) me in en ik pik aan. Er word wat gepraat en dan komt er een 3e bij, je hoorde hem korter bij komen omdat hij carbon wielen had en dat maakt een zoevend geluid. De man komt naast me en we geraken aan de praat. Het was een strevertje hoor ;-) . Ik moet zeggen dat het tempo er op vooruit ging. Plots ging het tempo omhoog, het leek alsof we onze eigen toer reden. De jongste van de 3 trok voor op en ik bengelde in laatste positie. Aja, met 30 kg aan je fiets. Ineens, van de kop af, trok de jongste stevig door. Weg was hij. Geen van de twee die dat gat dicht reed. Ik kwam naar voor en zei tegen de mannen; 'Allons-nous laisser aller?' Viens. Suivez-moi. En ik haalde alles uit de kast om hem terug te halen. De mannen in mijn wiel en cm per cm kwamen we dichter. Toen we bijna bij hem waren liet hij zich uitzakken, gelukkig. Mijn cartouch was bijna leeg. Zo hebben we ons eigen koersje gereden. Ferm, zalig. Daarna ging ieder zijn eigen weg. Aankomst in Limoux, daar waar de renners op 17 juli vertrekken. Hier wil ik slapen, de sfeer die er mss reeds is, eens opsnuiven. Al denk ik dat het nog wat vroeg zal zijn. Onderweg heb ik toch gemerkt dat het asfalt er goed bij lag, zelfs met nieuwe stukken. Bij het binnen komen van Limoux was er een kleine attentie op een rond punt dat DE toer hier ging vertrekken. Ik kon het mij niet laten om daar een foto te maken samen met mijn fiets. Man man man, wat zou ik dolgraag de renners hier zien vertrekken. Happy Pedro.
Het ontbijt genomen op het terras en daarna, pedaleren. Mooi weer om te vertrekken, reeds warm. Ik had gisteren de weg een beetje geprogrammeerd in de gps, langs kleinere wegen, weg van de hoofdbaan. Lang deze kleinere wegen ben ik vele wijnhuizen tegen gekomen. Soms was er wel eens een aardeweg langs de wijnvelden. Na een drukkende warme tocht maar heel mooi, ben ik in 'Narbonne' geland om te slapen. Voor het slapen heb ik nog even op 'skype' geweest samen met lief Sonjake en mijn ouders. Het was een hele bedoening voor mijn ouders. Het was de eerste keer dat mijn ouders het programma ' skype ' zagen. Geweldig natuurlijk, met dank aan lief Sonjake ;-) Pedro.
Heerlijk
geslapen. De fiets stond reeds klaar als ik wakker werd. Een aangenaam wakker
worden was het, de zon scheen fel. Het beloofde een warme dag te worden.
Het ontbijt
was een beetje hectisch maar wat wil je, 3dochters. Eigenlijk waren ze om te
stelen. Ghyslain heeft het niet onder de markt met zijn 4 vrouwen maar toch kan
hij zijn mannetje staan.
Ik mocht
aan tafel gaan zitten en kreeg een koffie voor mijn neus, zelfs enkele broodjes
met choco werden voor mij geprepareerd door Christelle. Ik mocht daar niet veel
doen behalve rusten en genieten. Als god in Frankrijk ;-)
Nog enkele
fotos van het gezin, voor op de blog en dan tot ziens zeggen.
De weg die
ik wou volgen ging langs de kust. Ik kan je verzekeren dat ze hard aan het
werken zijn aan nieuwe fietspaden maar voor het moment is het nog de route
national nemen en die was behoorlijk druk, voor een fietser uiteraard.
Sète is een
mooi dorpje, stad. Het is bijna te vergelijken met Venetië, de gebouwen hebben
iets speciaals, de wegen zijn redelijk druk maar toch. Ik denk dat men er kan
gondelen.
Net voorbij
het theater lag er een mooi fietspad, maar het was tijd om even uit te rusten en
iets te eten. Ik zat nog maar net neer en er sprak me een mevrouw aan. U bent
van Lebbeke? Euh, ja, maar ik woon nu in Bredene. Fijn om eens in eigen taal te
spreken.
Het koppel
was van Geel. En hadden om de feestdag 21 juni een glasbraak aan de wagen. Er
was niets gestolen, gewoon de ruit stuk. Zo zie je maar dat er overal
vandalisme is hé.
23 juni, wat gaat het snel. Het hoteletje waar ik (niet zo goed) geslapen heb is eerder iets voor als door reis. Goed in gesmeerd tegen de zon, en weg was ik. Niet lachen hé, een half uur later reed ik in de regen. Het regenvestje aan en laat het maar druppelen. Langs de kleine wegen is het aangenaam fietsen en dan kan een beetje regen geen kwaad. En zeker als ik de brug zag dat op de achterzijde van 20 euro staat. Daar spraken mij enkele Chinezen me aan om samen op de foto te staan. Morgen in alle Chinese kranten. De fietser kwam vanuit België om de brug te zien van 20 euro ;-) Gelukkig kwam de zon er door na ' Remoulins ', heerlijk was dat. Door het drukke ' Montpellier ' gefietst en dan was het tijd om slapen te zoeken. Aan de bevolking gevraagd of er ergens in de buurt een cd was. Ja hoor, er is één in de buurt. Langs daar , en daar, en daar. Ik naar 'daar'. Toen ik er aan kwam zag ik dat het een Gites was, en in Gites kan ik normaal niet slapen omdat dat voor groepen is en niet voor ' eenzame' fietsers. Toch geprobeerd om binnen te geraken. Enkele keren aan de bel gehangen, het was een stevige bel hoor. Rond het huis geweest, bij de buren gebeld, niemand was aanwezig. Op het moment dat ik nog eens aanbelde kwam een mevrouw toe met haar wagen. Ze vroeg me of ik hier al lang stond. En je zoekt slapen? Ai, alles is volzet, jammer. Maar ik zal eens bellen naar iemand niet ver van hier. Ik vertelde tegen haar dat ik genoeg km gedaan had, dat ik bijna niet meer vooruit geraakte. Uit het niets stond ineens een vrouw achter me die tegen me zei ; Mijnheer, je zoekt slapen voor vanavond? Ik heb je bezig gehoord tegen mevr en mijn man ook, dus als je zou willen mag je in een klein huisje slapen deze nacht. Ik kon het niet geloven dat er zo iemand naar me toe komt met dat aanbod. Ik moest eens in mijn arm knijpen hoor ;-) Ghyslain en Christelle hebben mij goed opgevangen. De fiets kreeg een plaats, ik het huisje. Ongelooflijk hé. Voor het avondeten heb ik met Ghyslain een goede babbel gehad samen met een pintje, beenhesp en rode kaviaar op een broodje. Lekker watertanden hihi. Voor het avondeten mocht ik mee aan tafel, samen met hun 3 dochters. Best gezellig, bij een 'Frans' gezinnetje. Slpwl Pedro
Met de trein naar Avignon. Wat ik niet wist is dat je fiets gratis mee gaat en een bagage. Mijnen trailer was dus mijn bagage hihi ;-) Om 7 uur 53 vertrek ik met de trein, richting Lyon. Op spoor 2. De fiets en de trailer bracht ik naar spoor 2 via de trappen, het begon reeds goed. Tijd om uit te blazen was er, hm de trein zou eens te vroeg moeten zijn ;-) Een melding........de trein richting Lyon heeft 5 minuten vertraging. Ah neen, 10 min, daarna 15 min tot uiteindelijk 25 min vertraging. Met de trein is het altijd een beetje reizen hé. Maar allé, in België is het niet veel beter. Een station chef kwam tot bij me en maakte me er attent op dat vooraan moest gaan staan, den andere kant dus. De fiets en trailer op de trein en weg waren we tjoet tjoet. Op 1 uur 42 waren we in Lyon. Daar was het makkelijker. Een helling naar beneden om van spoor te veranderen, en een naar boven. Hm ik heb nog tijd. Wat raad je? Ja, deze heeft ook vertraging en komt toe op een ander spoor man man man. Er was nog iemand met de fiets. Veel wil ik er niet over kwijt omdat ik hem beter vergeet. Gans de weg heeft hij tegen me zitten praten,van in Lyon tot Avignon. 2 uur 50 aan één stuk. Hij was extreem rasist en had reeds in den bak gezeten. Maarja, onze fietsen moesten bij elkaar staan. Allé, aangekomen in Avignon. Onze wegen gingen gelukkig de andere weg op. Ik haastte me een beetje richting centrum. Daar was ik zeker van dat hij niet ging komen. Te veel politie, begrijp je. Ik ben dan een beetje door de stad gefietst en daarna de rustige wegen op gezocht. Tot in Remoulins.
Hotel - restaurant Les Acanthes www.lesacanthesremoulins.fr
Het was zalig weer, de zon was reeds wakker als ik het gordijn open trok. Ik heb mijn ontbijt buiten op het terras kunnen nemen, zo zalig. Jeppie. Eens op de fiets ging het richting Dole en daarna zien we wel. Aangekomen in Dole was er een klein klimmetje te doen richting touristen bureau. Daar konden ze me niet echt helpen welke richting ik best zou gaan om mijn reis zo aangenaam mogelijk te maken. Dan maar op het goed geluk hé ;-) Onderweg kwam ik enkele brandweer mannen tegen die langs het water stonden. Ik stopte en vroeg aan DE mannen of zij een rustig baantje wisten. Ze antwoordde meteen dat het zeer moeilijk zal worden om met de fiets door te gaan. Gelijk hadden ze. Na een 15 tal km stopte de weg langs het kanaal en het ging van kwaad naar erger. De weg ging naar een grote baan waar veel verkeer op was. Waar de vrachtwagen sneller leken te rijden dan de personenwagens. Man man man, sommige toeterde zelfs. In alle geval was ik toch wel een beetje bang geworden en probeerde langs een grint weg op de kleinere baantjes te komen. Maar daar zat het vol F1 piloten. De lokale bevolking beaamde wat ik vertelde en vonden dat het net een autosnelweg was. Dus, het besluit was snel genomen om morgen een deel van mijn rit, met de trein te doen. Met veel spijt in mijn hart. In het dorpje ' Seurre' naar slapen gezocht maar geen enkel hotel was open. 2 hotels bestonden zelfs niet meer. De vensters waren dicht getimmerd. Toch maar naar het trein station gezocht en daar info gevraagd of ik samen met de fiets en aanhang wagen naar Avignon kon. Inderdaad, het kon, super hé. De man achter het loket was heel behulpzaam en vroeg of ik er nog 23 km kon bij doen, naar het dorpje ' Beaune'. Daar was ook een trein halte, en trouwens veel goedkoper. Anders had ik nog enkele stations meer. Dat moet lukken hé, 23 km kon er nog bij. Maar ja , je weet nooit, met de warmte, het was drukkend. Vertrokken richting ' Tom Beaunen' . Eerst wat drank gekocht en pedaleren maar. Na een klein uurtje fietsenben ik aangekomen in het dorpje 'Beaune' .Waauw, een mooi romantisch dorpje.........neen, eerst het station opzoeken. In het station meteen een ticket gekocht richting Avignon. 47 euro, en de fiets mag gratis mee. ferm. Nu nog beter, een hotel rechtover het station. En er is nog plaats! Het romantische dorpje bezocht met zijn mooie gebouwen. Hier zou ik graag nog eens terug komen. In de binnen stad liep ik een koppel tegen het lijf 'vlaamse belgen', ze vraagde de weg maar ik kon hun niet helpen. Achteraf zag ik Joris en Hilda in het zelfde hotel.
Een ontbijt met 12 soorten kazen, confituur en enkele potjes platte kaas op tafel had ik maar te kiezen ;-) Als ik klaar was, en de fiets was geladen, zouden ze graag nog enkele foto's getrokken hebben voor op hun face book en dan mocht ik gaan. In het dorpje L'isle sur le Doubs was er een lokaal marktje waar ik maar al te graag eens rond ging. Eten en drinken aangekocht en daarna terug langs het kanaal. Vandaag was er redelijk wat bewolking, geen regen maar wel veel wind ( wind op kop ) en in de namiddag zalig warm,eindelijk. Af en toe loopt de 'fietsweg' eens door één of ander dorp. Kwestie van afwisseling hihi. Rond 14 uur was ik in Laissey. een verleidelijk terras trok mijn aandacht en de fiets maakte aanstalte om zich te parkeren. Zoals ze zeggen dat je stuur tegen wringt. Een beetje gepraat met de uitbaatster en ze hoorde meteen dat ik van België was, Martine had familie wonen nabij de grens van Fr en België. Ze kende Oostende heel goed en vond het een mooie stad. De wereld is toch klein hé.
Vandaag goed uitgeslapen en uitgerust de dag begonnen. Joseé en Hugus hebben samen met mij aan tafel gezeten om te praten over van alles en nog wat. Ook over de 'vieze' ziekte kanker. Een lang uitgebreid ontbijt versterkt een mens, zeker met zo'n lieve mensen. Allé, het startsein werd gegeven tot vertrek. Ik was wel benieuwd naar de nieuwe derailleur en de ketting. Maar eens vertrokken liep de ketting en ook de beentjes als een uurwerk ;-) Op soeples richting Delle, een dorpje dat langs een kanaal lag. Dus, ik heb de Alpen gelaten voor wat het was. Ik denk dat het een wijze beslissing is. Naar het schijnt zou het kanaal tot Lyon lopen. Ferm hé. Dat wisten enkele 'Belgen, vlaamse Belgen' mij te vertellen die aan het wachten waren in één van de zo vele sassen. Maar dat betekent dat ik dan veel natuur ga zien maar bijna geen dorpjes. Hm het is een droom om Frankrijk rond te fietsen en niet elke col te trotseren. Ook gezien de maximum tijd die ik heb, en de afgesproken aankomstdatum in het achterhoofd. Enkele keren heb ik vandaag moeten een bescherming tegen de regen moeten zoeken; en toch kon het mij niet deren om door te gaan. Ik had er zin in. Op het einde van de rit stonden er toch 90,7 km op de teller ondanks de regen.
B&B ; Annemarie Schmidt 6 Qual de la Saiine 25250 L'isle sur le Doubs maison_au_canal@vanoo.fr
Ik heb reeds een aantal mailtjes gekregen en dank jullie daar van harte voor. Het doet deugd, het steunt me, ik koester ze maar, via mail kan ik niets versturen. Ik probeer op jullie mails te antwoorden, zelfs foto's via mail lukt niet. Dus ik verontschuldig me en hoop dat jullie niet denken dat ik niet wil. Graag, en met veel respons wil ik antwoorden. Ik hoop dat jullie dit begrijpen. Pedro.
Attention!!!
J'ai déjà reçu plusieurs mails, et je vous remercie beaucoup pour elle. Il est agréable, il me soutient, mais je les chéris, je ne peux pas l'envoyer par mail. J'essaie de répondre à vos emails, même des photos par e-mail échoue. Donc je m'excuse et j'espère que vous ne pense pas que je ne veux pas. Comme, avec grande réponse, je réponds. J'espère que vous comprenez. Pedro.
Dorpje Kembs, nog nooit van gehoord. Een klein dorpje dat alles heeft. Tot een fietsenmaker toe, schuin tegenover het logement waar ik geslapen heb. Ongelooflijk hoe behulpzaam de uitbaters wel zijn. De bagage was snel boven en mijn stalen ros kreeg een plaatsje in een klein kotje. Ik was reeds blij dat hij kon binnen staan. De weg uitstippelen voor de volgende rit, met zelfs een kopie van een gedetaieërde kaart. Dus, deze morgen stond, na het ontbijt, reeds klaar. Ferm. Ze gaan me helpen om er te geraken. In hun gedachten zullen ze veel aan me denken zodat ik de wind steeds in de rug heb. Lief hé. Dus wijlen weg met de zon op onzen helm en een duwtje in de rug. Toevallig kwam ik meteen langs het kanaal terecht richting Basel. Basel wou ik passeren uit nieuwsgierigheid. Ik kwam Basel binnen langs een industrie terrein. Langs verschillende grens overgangen ben in naar het franse gedeelte gefietst.In Basel is een 3 landen punt. Zwitserland, Duitsland en Frankrijk. Eens uit de drukte van de stad Basel, met zijn propere, mooie winkels en gebouwen terug de rustige weg opzoeken. Onderweg in Altingue waren werken aan de gang. Op de gps zag ik, als ik de wegomleiding zou volgen, dat ik een pak meer km ging afleggen. Maar ik dacht er anders over. Ik vroeg aan de werkmannen of ik niet door mocht fietsen omdat ik mijn weg niet weet en ik vanuit België kom met de fiets. Ikke deugniet hé ;-) Maar ik dacht ; 'na de wegen werken heb ik vrije baan, geen wagen die ik zou storen'. Na een zalige trip voelde ik de temperatuur stijgen, maar ook de hoogte meter op de gps. Ik had het gevoel dat elke meter ( ook de peter ;-) ) naar boven ging en dat ik langzaam aan een klimmetje begon. Blij was ik dat het langzaam bergop ging, alhoewel ik niet hoefde te remmen om tot stilstand te komen om een foto te nemen. Aangekomen in het dorpje Ferrette. Aan de lokale bevolking gevraagd naar een cd maar de man verwees me meteen naar het toeristische informatie dienst. Die hebben naar ' Le relais des Comtes' gebeld voor het reserveren van een kamer, ik mocht pas tegen 19uur op de kamer. Het was pas 15 uur maar ik vond dat ik reeds ver genoeg was en mss vond ik verder geen slapen. Dus ik dacht op mijn gemak dit mooie, romantische dorpje te verkennen tot ik aan een fontein kwam, en ineens krak patat boem, mijn derailleur in frit vanéén. Oei, ai, daar ging mijn droom dacht ik. Allé, alle moed bij elkaar geraapt, de ketting en de derailleur uit mijn wiel gehaald en dan aan iemand gevraagd (met een bang hartje) of er een fietsenmaker in de buurt was. Inderdaad, de straat die steil naar beneden liep, daar op de hoek. Man man man, ik kon maar eens geluk hebben dat hij open was en bereid was het meteen te herstellen. Ja hoor, het geluk was aan mijn kant (ik dankte iedereen) De fiets was klaar voor een test toen er op dat moment een terrein wagen op de oprit kwam. Achteraf bleek dat dan de zoon te zijn van de cd waar ik zou logeren. Leuk meegenomen, zo kon ik vroeger op de kamer. Zo viel de puzzel helemaal in elkaar tot een goed eindresultaat ;-) Een geluk dat ik dat die 'braak' niet in de bergen ben tegen gekomen. Het beloofd een zalige nacht te worden, en morgen neem ik een rustdag, jeppie. Pedro.
CD Ferrette; Bij Jseé en Hugus 25 rue du château 68480 Ferrette hmartin@kbleu.net
Het ontbijt zou ik aan een grote tafel nemen terwijl Brigitte en Edmond aan de keukentafel zaten. Samen en toch apart. Graag nodigde ik mijn eigen uit om bij hun te komen zitten. Veel gezelliger niet waar. Natuurlijk was het antwoord, we dachten dat je liever alleen wou zitten om te ontbijten. De verhuis van het ' tafelgerief' was dan ook snel veranderd. Na enkele foto's, ook met de mama (die toevallig binnen kwam) heb ik het kanaal gevolgd. Kanaal Hout-Rhim, richting Colmar. Colmar is echt de moeite om te bezoeken. Persoonlijk vond ik het iets te druk. Met de fiets en aanhangwagen doe je niet wat je wil. Na Colmar ging het richting Mulhouse. Mulhouse lag een beetje uit de lijn, en ik weet niet maar ik stippelde de weg uit, allé ik keek op de gps of er een rustige weg naar toe was. Terwijl ik de route zocht fietste een renner voorbij die vriendelijk Bonjour zei. Enkele meters verder keerde hij op zijn stappen terug en sprak me aan ; kan ik je helpen? Ja, graag zei ik. Richting Basel. Jacques nam me een eindje mee richting kanaal dat tot in Basel liep. Jacques was een ex-wielrenner, 62 jaar, maar nog 'kwik' op de fiets. Natuurlijk wist Jacques de weg. Een fijne man, echt ' un ami '. Ik heb hem beloofd dat ik de foto's zal opsturen na de aankomst van de toer. Samen hebben we nog, in een cafétje langs de weg een cola gedronken en nadien, terug op de fiets. Het begon te regenen, de eerste maal dat ik regen heb overdag. Maar het kon mij niet deren. Samen fietste we tot aan het 'knooppunt' waar onze wegen hun eigen weg gingen. Ik ben het kanaal gevolgd tot in Kembs. Daar heb ik na lang zoeken een CD gevonden waar nog 1 kamer vrij was. Jeppie, een warme douche en zalig bed ;-) Pedro
Deze morgen vertrokken, na het ontbijt, uit dat 'muf' hotel in Mutzig. Blij dat ik kon vertrekken, ik had zin in km. Ik wou eens goed opschieten. Van Mutzig ging het naar Dorlisheim. Een dorpje verder op. Het was meteen raak. Een pittige helling. De pittige helling leidde me naar een mooi centrum met een nog mooiere kerk. In de kerk was er een tntoonstelling van Gaby Kretz aan de gang. Een tentoonstelling met geweldige mooie beelden. Uren kon ik er naar kijken, maar ik zou vandaag km maken. Oh ja, dacht ik, wat is nu het belangrijkste..... Na een lange weg langs meerdere dorpjes ging het richting ' kanaal Bas-Rhim'. Langs het kanaal, dat ik km gevolgd heb ben ik niemand tegen gekomen. Waren de fransen bang van dit kanaal? Tja, het is midden in de week hé. Als mijn buik begon tee grollen van honger en de drang naar een douche en bedje, heb ik slapen gevonden (dank zij de lieve damens van het informatie bureau ) te Artolsheim. Brigitte en Edmond hadden daar een CD. Na bijgepraat te hebben bleek dat ze een café met aanpalende brouwerij en hectaren maisvelden te hebben. De café hebben ze uit handen laten gaan omdat Edmond problemen had met zijn nieren. Ondertussen had hij reeds een donor nier gekregen. Het zijn hele lieve mensen en dat siert hen. Christine, hun dochter, was vandaag terug van een trektocht in het zuiden van Afrika. Deze avond speelde ze nog volleybal. Bezige bij zou ik zeggen. Internet was ook aanwezig, en daar maakte ik gretig gebruik van. Foto's op picasa zetten, blog aanpassen en skype was ook aanwezig ;-) Daarna in een heerlijk bedje. Slaapwel, beste ploppertjes ;-) Pedro
CD ; Brigitte en Edmond Dolt 7 Rue Hessenheim 67390 Artolsheim www.gites-de-france-alsace-com
Deze morgen vertrokken uit een 'chic' hotel. Ik had het niet gedacht, maar vandaag ging mijn weg langs de ' Col de Donon ' . Het was een mooie weg er naar toe. Ik moet zeggen dat ik er wel een beetje schrik van had om nu reeds een 'Col' te doen. Col de Donon zou 800m hoog zijn. Ik begon aan de Col op 320 m, de weg kronkelde zich langs de mooie natuur. Het was niet zo stijl als de ' mont ventoux' of de ' col de tourmalet' . Op een bepaald moment kwam ik een mooi bord tegen waarop stond dat de ' col' nog 12 km zou zijn van de top. Op een hoogte van 450 m begon het echte werk. Je zag werkelijk een kleine knik in de weg. Daar begon een steiler stuk. De benen glimden. Ze glimden van het 'warming up' product maar ook van de inspanning, en het zweet. Het zien van de beentjes gaf me een goed gevoel maar bovenal een sms van Sonjake gaf me een ' boost'. De haren kwamen recht van adrenaline. Het bleef maar naar boven gaan en de meter van de gps ging in stijgende lijn. Een soepele trap en een mooi smsje duwde me naar boven . Onderweg kwam ik bijna geen wagens tegen. Tot boven aan de top, een tal 6stuks. Het gemak van de gps is dat je perfect kan zien hoe hoog je nog moet. Oei, een bord met een werkman er op, op 500 m.Dat betekent niet veel goeds. Maar als ik aan de 'werken' kwam was het een klein stukje asfalt dat weg was. Is het dat? Gelukkig. Eens bijna boven brandde de zon heel hard, maar toch ging het heel goed. JEPPIE!!! Ik was boven !!!!! Allé, enkele foto's genomen en dan.......vroem.........naar beneden zonder te pedaleren. Het ging van 40 km/ph naar 59km/ph. In vrije val ging het naar beneden. De weg was heel goed en dankzij de gps kon ik makkelijk de weg zien. Whoepie, ik was er bijna. Brrrr, het begon drukker en drukker te worden. Ook de bewolking begon te dreigen om te regenen. Inderdaad, na de middag, als ik een broodje aan het eten was knalde de regen uit de lucht met bakken. Gelukkig duurde het niet lang en kon ik verder. Onderweg, richting Strasbourg nog eens moeten stoppen wegens de regen. Daarna terug verder, en de gps wees me de weg. Gelukkig dat ik die had. Maar op een bepaald moment kwam ik een bord tegen dat je niet harder mocht dan 110km/ph. IK REED OP DE SNELWEG!!!!! Gas geven zou ik zeggen, en de volgende afrit er terug af ;-) Gelukkig was er een tankstation. Ik stapte af en trad binnen. Ik vroeg of ik daar mocht rijden. NEEN, mijnheer. Terug keren,of langs een poortje op een weg vol stenen. Enkele km. Allé, het kwam allemaal wel goed, maar toch hé. Op een snelweg mag je niet rijden met de fiets. Hihi. Oei, patat, weer een knal. Het ziet weer zwart. De voorbode van een onweer. Snel een schuilplaats. Jeppie daar was mijn schuilplaats. De school waar ik een schuilde was bijna uit. De bel ging en de leerlingen stormden naar buiten. Ik vroeg aan de juf of er een CD in de buurt was.Je moest dat zien , ze sloegen meteen in actie. Mooi om te zien hihi. Op het internet vonden ze een CD. Adres genoteerd en weg was ik, richting Mutzig. Daar dan geslapen in een muf spel. Slaapwel, Pedro
Deze morgen was het zalig vertoeven in de 'kleine' mooie kamer. De CD (Cambres D' Hotes ) is heel gezellig en knus. Je had tijd nodig om alle kleine details te zien. Yolande (uitbater van de CD) had een verzameling van drinkbekers, uit steen. Elke drinkbeker had een gezicht, verwerkt in het geheel. Eigenlijk zijn het karaffen van uit jezuskes tijd, als je begrijpt wat ik bedoel. Ze had me reeds gewaarschuwd voor die glazen kast waar die bekers in stonden. Zag ik er dan zo een brute kerel uit ;-) , neen hoor, het was haar bezorgdheid. En gelijk had ze. Zelf had Yolande 2 zonen. Ene zoon was even jong als ik en ik vond dat Yolande me een beetje onder haar vleugels nam zoals haar zoon. Ze kon vertellen dat het gene naam had, maar langs de andere kant charmeerde het haar. En was je kop koffie bijna leeg, kwam ze meteen bij vullen. Al stond de pot naast me hé. Na het inpakken, nog een paar foto's nemen is er uitgebreid afscheid genomen. Ik moest haar een kaartje sturen als ik aangekomen was. Ik had de weg uitgekozen zoals Phillipe ( eigenaar van de vorige CD ) me zei. Er was een weg langs het kanaal alleen voor fietsers. Het was een redelijke saaie weg maar het ging vooruit. Gefietst vandaag tot in Abreschviller. Grts Pedro.
CD ; 8 rue des - Quartier Welferding 57200 Sarreguemimes
Gisteren, vrijdag 10 juni
heb ik nog een stevig ontbijt gehad bij Viviane. Echt een lieve dame, ze zorgt
heel goed voor haar gasten. 'Viviane Jakircevic, 4, rue Coquibut, 54260
Charency-Vezin. www.chambreshote.com' is haar adres of site.
De weg ging in het begin
langs heerlijke wegen, een mooie streek. Maar na de middag was het verkeer als
maar drukker en drukker. Tot grootste spijt vond ik geen rustige slaapplaats.
Het was een hotel lang de weg, zoals we zeggen. Maar allé, ik had slapen
hé.
De morgen bracht me energie
om uit die 'stinkende' plaats weg te fietsen. Dus, ik stelde de gps in en
fietste langzaam over de drukke wegen.
Vandaag was het omgekeerd.
S'morgens druk, en na de middag rustiger.
Voor het zoeken naar een
slaapplaats heb ik nogmaals beroep gedaan op de lokale bevolking. En ik moet
zeggen dat ik hier helemaal goed zit, een aanrader. Vriendelijke uitbaters.
Voor het avondeten kwam er nog 6 mensen bij aan tafel ( na eens vijf minuten op
skype gebeld te hebben, en deze keer met video). Een zotte, maar heerlijke
bende. Het eten was over heerlijk. Eerst, om te beginnen, champagne met
zelfgemaakte hapjes. Daarna, als de tongen los gemaakt waren gingen we aan
tafel. de wijn en het water ging in de glazen en de ketel met daarin ; drie
soorten vlees, koe, paard en schaapen vlees. Bedekt met kruiden en aardappelen.
Als groenten was er een heerlijke mix van sla, overgoten met een olijf olie. Ik
moet zeggen dat het om de vingers af te likken was. Nadien kwam de kaas. Ook
niet slecht, al lust ik gene kaas ;-) . En als dessert, een potje (in glas) met
slachroom en stukjes annanas, daarnaast een taartpuntje van krieken en
daarnaast een bol ijscreem op een bedje van slachroom. Heerlijk vind je niet?
Om honger van te krijgen ;-)
Er was geen moment van
stilte aan de grote tafel. Er ging van alles rond, moppen, over een gps , over
ditjes en datjes, kortom het was heerlijk om te vertellen maar ook om te
luisteren. Dit wil ik nog mee maken, en mss terug komen.
Vandaag vrijdag, net een week van huis. Het lijkt alsof het gisteren was. Ik heb nog steeds dat beeld van vertrek, ook van de avond voordien ;-) Deze nacht heb ik in een heerlijk Chambre D'hotes geslapen. Viviane heeft me goed verzorgd. En wat betreft voor de mensen die graag klimmen met de fiets, is het hier een aanrader. Ferm stijl berg op , maar ook stijl berg af. Op sommige momenten heb ik het lastig gehad. Leuk voor de bergpoesen hihi. Al heb ik vandaag niet veel km op de teller staan (67km) ben ik toch goed op geschoten vind ik. Gezien het lastige parcour. Volgen de gps ben ik vandaag tot op een hoogte van 288 m geweest, en het laagste punt 120m. Onderweg ben ik een marktje op gegaan. Het was raar om op de markt te lopen, aja een fiets en dan nog een aanhangwagen. Iedereen bekeek me, maar dat vond ik normaal. Zoiets zie je niet alle dagen hé. Er was zelfs een dame ( die brillen verkocht) die me aansprak en vroeg meteen waarom ik die toer deed. Zo direct vond ik. Maar meteen stak ze haar hand uit naar mij en vroeg me om de habd te schudden. Mevrouw wat tot op vandaag ook genezen verklaart van kanker. Fijn om zo met mekaar er over te praten, zeker als je genezen verklaart bent. Ze heeft ferm afgezien maar heeft steeds haar hoofd recht op gehouden. Ze heeft veel geluk gehad, en dat moet je hebben hé. Lang leve de wetenschap. En wat de voorbijrijdende wagens betreft? Sommige toeteren, en niet omdat ik in het midden van de weg fiets, neen, om te zwaaien, de duim omhoog steken of zelfs naast me komen rijden en een beetje praten. Dat lukt allemaal om te praten, alleen als het berg op gaat, dan is het iets minder ;-) Maar we houden de moed er in en worden regelmatig geladen met positieve energie.
