Vandaag goed uitgeslapen en uitgerust de dag begonnen. Joseé en Hugus hebben samen met mij aan tafel gezeten om te praten over van alles en nog wat. Ook over de 'vieze' ziekte kanker. Een lang uitgebreid ontbijt versterkt een mens, zeker met zo'n lieve mensen. Allé, het startsein werd gegeven tot vertrek. Ik was wel benieuwd naar de nieuwe derailleur en de ketting. Maar eens vertrokken liep de ketting en ook de beentjes als een uurwerk ;-) Op soeples richting Delle, een dorpje dat langs een kanaal lag. Dus, ik heb de Alpen gelaten voor wat het was. Ik denk dat het een wijze beslissing is. Naar het schijnt zou het kanaal tot Lyon lopen. Ferm hé. Dat wisten enkele 'Belgen, vlaamse Belgen' mij te vertellen die aan het wachten waren in één van de zo vele sassen. Maar dat betekent dat ik dan veel natuur ga zien maar bijna geen dorpjes. Hm het is een droom om Frankrijk rond te fietsen en niet elke col te trotseren. Ook gezien de maximum tijd die ik heb, en de afgesproken aankomstdatum in het achterhoofd. Enkele keren heb ik vandaag moeten een bescherming tegen de regen moeten zoeken; en toch kon het mij niet deren om door te gaan. Ik had er zin in. Op het einde van de rit stonden er toch 90,7 km op de teller ondanks de regen.
B&B ; Annemarie Schmidt 6 Qual de la Saiine 25250 L'isle sur le Doubs maison_au_canal@vanoo.fr
Ik heb reeds een aantal mailtjes gekregen en dank jullie daar van harte voor. Het doet deugd, het steunt me, ik koester ze maar, via mail kan ik niets versturen. Ik probeer op jullie mails te antwoorden, zelfs foto's via mail lukt niet. Dus ik verontschuldig me en hoop dat jullie niet denken dat ik niet wil. Graag, en met veel respons wil ik antwoorden. Ik hoop dat jullie dit begrijpen. Pedro.
Attention!!!
J'ai déjà reçu plusieurs mails, et je vous remercie beaucoup pour elle. Il est agréable, il me soutient, mais je les chéris, je ne peux pas l'envoyer par mail. J'essaie de répondre à vos emails, même des photos par e-mail échoue. Donc je m'excuse et j'espère que vous ne pense pas que je ne veux pas. Comme, avec grande réponse, je réponds. J'espère que vous comprenez. Pedro.
Dorpje Kembs, nog nooit van gehoord. Een klein dorpje dat alles heeft. Tot een fietsenmaker toe, schuin tegenover het logement waar ik geslapen heb. Ongelooflijk hoe behulpzaam de uitbaters wel zijn. De bagage was snel boven en mijn stalen ros kreeg een plaatsje in een klein kotje. Ik was reeds blij dat hij kon binnen staan. De weg uitstippelen voor de volgende rit, met zelfs een kopie van een gedetaieërde kaart. Dus, deze morgen stond, na het ontbijt, reeds klaar. Ferm. Ze gaan me helpen om er te geraken. In hun gedachten zullen ze veel aan me denken zodat ik de wind steeds in de rug heb. Lief hé. Dus wijlen weg met de zon op onzen helm en een duwtje in de rug. Toevallig kwam ik meteen langs het kanaal terecht richting Basel. Basel wou ik passeren uit nieuwsgierigheid. Ik kwam Basel binnen langs een industrie terrein. Langs verschillende grens overgangen ben in naar het franse gedeelte gefietst.In Basel is een 3 landen punt. Zwitserland, Duitsland en Frankrijk. Eens uit de drukte van de stad Basel, met zijn propere, mooie winkels en gebouwen terug de rustige weg opzoeken. Onderweg in Altingue waren werken aan de gang. Op de gps zag ik, als ik de wegomleiding zou volgen, dat ik een pak meer km ging afleggen. Maar ik dacht er anders over. Ik vroeg aan de werkmannen of ik niet door mocht fietsen omdat ik mijn weg niet weet en ik vanuit België kom met de fiets. Ikke deugniet hé ;-) Maar ik dacht ; 'na de wegen werken heb ik vrije baan, geen wagen die ik zou storen'. Na een zalige trip voelde ik de temperatuur stijgen, maar ook de hoogte meter op de gps. Ik had het gevoel dat elke meter ( ook de peter ;-) ) naar boven ging en dat ik langzaam aan een klimmetje begon. Blij was ik dat het langzaam bergop ging, alhoewel ik niet hoefde te remmen om tot stilstand te komen om een foto te nemen. Aangekomen in het dorpje Ferrette. Aan de lokale bevolking gevraagd naar een cd maar de man verwees me meteen naar het toeristische informatie dienst. Die hebben naar ' Le relais des Comtes' gebeld voor het reserveren van een kamer, ik mocht pas tegen 19uur op de kamer. Het was pas 15 uur maar ik vond dat ik reeds ver genoeg was en mss vond ik verder geen slapen. Dus ik dacht op mijn gemak dit mooie, romantische dorpje te verkennen tot ik aan een fontein kwam, en ineens krak patat boem, mijn derailleur in frit vanéén. Oei, ai, daar ging mijn droom dacht ik. Allé, alle moed bij elkaar geraapt, de ketting en de derailleur uit mijn wiel gehaald en dan aan iemand gevraagd (met een bang hartje) of er een fietsenmaker in de buurt was. Inderdaad, de straat die steil naar beneden liep, daar op de hoek. Man man man, ik kon maar eens geluk hebben dat hij open was en bereid was het meteen te herstellen. Ja hoor, het geluk was aan mijn kant (ik dankte iedereen) De fiets was klaar voor een test toen er op dat moment een terrein wagen op de oprit kwam. Achteraf bleek dat dan de zoon te zijn van de cd waar ik zou logeren. Leuk meegenomen, zo kon ik vroeger op de kamer. Zo viel de puzzel helemaal in elkaar tot een goed eindresultaat ;-) Een geluk dat ik dat die 'braak' niet in de bergen ben tegen gekomen. Het beloofd een zalige nacht te worden, en morgen neem ik een rustdag, jeppie. Pedro.
CD Ferrette; Bij Jseé en Hugus 25 rue du château 68480 Ferrette hmartin@kbleu.net
Het ontbijt zou ik aan een grote tafel nemen terwijl Brigitte en Edmond aan de keukentafel zaten. Samen en toch apart. Graag nodigde ik mijn eigen uit om bij hun te komen zitten. Veel gezelliger niet waar. Natuurlijk was het antwoord, we dachten dat je liever alleen wou zitten om te ontbijten. De verhuis van het ' tafelgerief' was dan ook snel veranderd. Na enkele foto's, ook met de mama (die toevallig binnen kwam) heb ik het kanaal gevolgd. Kanaal Hout-Rhim, richting Colmar. Colmar is echt de moeite om te bezoeken. Persoonlijk vond ik het iets te druk. Met de fiets en aanhangwagen doe je niet wat je wil. Na Colmar ging het richting Mulhouse. Mulhouse lag een beetje uit de lijn, en ik weet niet maar ik stippelde de weg uit, allé ik keek op de gps of er een rustige weg naar toe was. Terwijl ik de route zocht fietste een renner voorbij die vriendelijk Bonjour zei. Enkele meters verder keerde hij op zijn stappen terug en sprak me aan ; kan ik je helpen? Ja, graag zei ik. Richting Basel. Jacques nam me een eindje mee richting kanaal dat tot in Basel liep. Jacques was een ex-wielrenner, 62 jaar, maar nog 'kwik' op de fiets. Natuurlijk wist Jacques de weg. Een fijne man, echt ' un ami '. Ik heb hem beloofd dat ik de foto's zal opsturen na de aankomst van de toer. Samen hebben we nog, in een cafétje langs de weg een cola gedronken en nadien, terug op de fiets. Het begon te regenen, de eerste maal dat ik regen heb overdag. Maar het kon mij niet deren. Samen fietste we tot aan het 'knooppunt' waar onze wegen hun eigen weg gingen. Ik ben het kanaal gevolgd tot in Kembs. Daar heb ik na lang zoeken een CD gevonden waar nog 1 kamer vrij was. Jeppie, een warme douche en zalig bed ;-) Pedro
Deze morgen vertrokken, na het ontbijt, uit dat 'muf' hotel in Mutzig. Blij dat ik kon vertrekken, ik had zin in km. Ik wou eens goed opschieten. Van Mutzig ging het naar Dorlisheim. Een dorpje verder op. Het was meteen raak. Een pittige helling. De pittige helling leidde me naar een mooi centrum met een nog mooiere kerk. In de kerk was er een tntoonstelling van Gaby Kretz aan de gang. Een tentoonstelling met geweldige mooie beelden. Uren kon ik er naar kijken, maar ik zou vandaag km maken. Oh ja, dacht ik, wat is nu het belangrijkste..... Na een lange weg langs meerdere dorpjes ging het richting ' kanaal Bas-Rhim'. Langs het kanaal, dat ik km gevolgd heb ben ik niemand tegen gekomen. Waren de fransen bang van dit kanaal? Tja, het is midden in de week hé. Als mijn buik begon tee grollen van honger en de drang naar een douche en bedje, heb ik slapen gevonden (dank zij de lieve damens van het informatie bureau ) te Artolsheim. Brigitte en Edmond hadden daar een CD. Na bijgepraat te hebben bleek dat ze een café met aanpalende brouwerij en hectaren maisvelden te hebben. De café hebben ze uit handen laten gaan omdat Edmond problemen had met zijn nieren. Ondertussen had hij reeds een donor nier gekregen. Het zijn hele lieve mensen en dat siert hen. Christine, hun dochter, was vandaag terug van een trektocht in het zuiden van Afrika. Deze avond speelde ze nog volleybal. Bezige bij zou ik zeggen. Internet was ook aanwezig, en daar maakte ik gretig gebruik van. Foto's op picasa zetten, blog aanpassen en skype was ook aanwezig ;-) Daarna in een heerlijk bedje. Slaapwel, beste ploppertjes ;-) Pedro
CD ; Brigitte en Edmond Dolt 7 Rue Hessenheim 67390 Artolsheim www.gites-de-france-alsace-com
Deze morgen vertrokken uit een 'chic' hotel. Ik had het niet gedacht, maar vandaag ging mijn weg langs de ' Col de Donon ' . Het was een mooie weg er naar toe. Ik moet zeggen dat ik er wel een beetje schrik van had om nu reeds een 'Col' te doen. Col de Donon zou 800m hoog zijn. Ik begon aan de Col op 320 m, de weg kronkelde zich langs de mooie natuur. Het was niet zo stijl als de ' mont ventoux' of de ' col de tourmalet' . Op een bepaald moment kwam ik een mooi bord tegen waarop stond dat de ' col' nog 12 km zou zijn van de top. Op een hoogte van 450 m begon het echte werk. Je zag werkelijk een kleine knik in de weg. Daar begon een steiler stuk. De benen glimden. Ze glimden van het 'warming up' product maar ook van de inspanning, en het zweet. Het zien van de beentjes gaf me een goed gevoel maar bovenal een sms van Sonjake gaf me een ' boost'. De haren kwamen recht van adrenaline. Het bleef maar naar boven gaan en de meter van de gps ging in stijgende lijn. Een soepele trap en een mooi smsje duwde me naar boven . Onderweg kwam ik bijna geen wagens tegen. Tot boven aan de top, een tal 6stuks. Het gemak van de gps is dat je perfect kan zien hoe hoog je nog moet. Oei, een bord met een werkman er op, op 500 m.Dat betekent niet veel goeds. Maar als ik aan de 'werken' kwam was het een klein stukje asfalt dat weg was. Is het dat? Gelukkig. Eens bijna boven brandde de zon heel hard, maar toch ging het heel goed. JEPPIE!!! Ik was boven !!!!! Allé, enkele foto's genomen en dan.......vroem.........naar beneden zonder te pedaleren. Het ging van 40 km/ph naar 59km/ph. In vrije val ging het naar beneden. De weg was heel goed en dankzij de gps kon ik makkelijk de weg zien. Whoepie, ik was er bijna. Brrrr, het begon drukker en drukker te worden. Ook de bewolking begon te dreigen om te regenen. Inderdaad, na de middag, als ik een broodje aan het eten was knalde de regen uit de lucht met bakken. Gelukkig duurde het niet lang en kon ik verder. Onderweg, richting Strasbourg nog eens moeten stoppen wegens de regen. Daarna terug verder, en de gps wees me de weg. Gelukkig dat ik die had. Maar op een bepaald moment kwam ik een bord tegen dat je niet harder mocht dan 110km/ph. IK REED OP DE SNELWEG!!!!! Gas geven zou ik zeggen, en de volgende afrit er terug af ;-) Gelukkig was er een tankstation. Ik stapte af en trad binnen. Ik vroeg of ik daar mocht rijden. NEEN, mijnheer. Terug keren,of langs een poortje op een weg vol stenen. Enkele km. Allé, het kwam allemaal wel goed, maar toch hé. Op een snelweg mag je niet rijden met de fiets. Hihi. Oei, patat, weer een knal. Het ziet weer zwart. De voorbode van een onweer. Snel een schuilplaats. Jeppie daar was mijn schuilplaats. De school waar ik een schuilde was bijna uit. De bel ging en de leerlingen stormden naar buiten. Ik vroeg aan de juf of er een CD in de buurt was.Je moest dat zien , ze sloegen meteen in actie. Mooi om te zien hihi. Op het internet vonden ze een CD. Adres genoteerd en weg was ik, richting Mutzig. Daar dan geslapen in een muf spel. Slaapwel, Pedro
Deze morgen was het zalig vertoeven in de 'kleine' mooie kamer. De CD (Cambres D' Hotes ) is heel gezellig en knus. Je had tijd nodig om alle kleine details te zien. Yolande (uitbater van de CD) had een verzameling van drinkbekers, uit steen. Elke drinkbeker had een gezicht, verwerkt in het geheel. Eigenlijk zijn het karaffen van uit jezuskes tijd, als je begrijpt wat ik bedoel. Ze had me reeds gewaarschuwd voor die glazen kast waar die bekers in stonden. Zag ik er dan zo een brute kerel uit ;-) , neen hoor, het was haar bezorgdheid. En gelijk had ze. Zelf had Yolande 2 zonen. Ene zoon was even jong als ik en ik vond dat Yolande me een beetje onder haar vleugels nam zoals haar zoon. Ze kon vertellen dat het gene naam had, maar langs de andere kant charmeerde het haar. En was je kop koffie bijna leeg, kwam ze meteen bij vullen. Al stond de pot naast me hé. Na het inpakken, nog een paar foto's nemen is er uitgebreid afscheid genomen. Ik moest haar een kaartje sturen als ik aangekomen was. Ik had de weg uitgekozen zoals Phillipe ( eigenaar van de vorige CD ) me zei. Er was een weg langs het kanaal alleen voor fietsers. Het was een redelijke saaie weg maar het ging vooruit. Gefietst vandaag tot in Abreschviller. Grts Pedro.
CD ; 8 rue des - Quartier Welferding 57200 Sarreguemimes
