Deze morgen vertrokken, na het ontbijt, uit dat 'muf' hotel in Mutzig. Blij dat ik kon vertrekken, ik had zin in km. Ik wou eens goed opschieten. Van Mutzig ging het naar Dorlisheim. Een dorpje verder op. Het was meteen raak. Een pittige helling. De pittige helling leidde me naar een mooi centrum met een nog mooiere kerk. In de kerk was er een tntoonstelling van Gaby Kretz aan de gang. Een tentoonstelling met geweldige mooie beelden. Uren kon ik er naar kijken, maar ik zou vandaag km maken. Oh ja, dacht ik, wat is nu het belangrijkste..... Na een lange weg langs meerdere dorpjes ging het richting ' kanaal Bas-Rhim'. Langs het kanaal, dat ik km gevolgd heb ben ik niemand tegen gekomen. Waren de fransen bang van dit kanaal? Tja, het is midden in de week hé. Als mijn buik begon tee grollen van honger en de drang naar een douche en bedje, heb ik slapen gevonden (dank zij de lieve damens van het informatie bureau ) te Artolsheim. Brigitte en Edmond hadden daar een CD. Na bijgepraat te hebben bleek dat ze een café met aanpalende brouwerij en hectaren maisvelden te hebben. De café hebben ze uit handen laten gaan omdat Edmond problemen had met zijn nieren. Ondertussen had hij reeds een donor nier gekregen. Het zijn hele lieve mensen en dat siert hen. Christine, hun dochter, was vandaag terug van een trektocht in het zuiden van Afrika. Deze avond speelde ze nog volleybal. Bezige bij zou ik zeggen. Internet was ook aanwezig, en daar maakte ik gretig gebruik van. Foto's op picasa zetten, blog aanpassen en skype was ook aanwezig ;-) Daarna in een heerlijk bedje. Slaapwel, beste ploppertjes ;-) Pedro
CD ; Brigitte en Edmond Dolt 7 Rue Hessenheim 67390 Artolsheim www.gites-de-france-alsace-com
Deze morgen vertrokken uit een 'chic' hotel. Ik had het niet gedacht, maar vandaag ging mijn weg langs de ' Col de Donon ' . Het was een mooie weg er naar toe. Ik moet zeggen dat ik er wel een beetje schrik van had om nu reeds een 'Col' te doen. Col de Donon zou 800m hoog zijn. Ik begon aan de Col op 320 m, de weg kronkelde zich langs de mooie natuur. Het was niet zo stijl als de ' mont ventoux' of de ' col de tourmalet' . Op een bepaald moment kwam ik een mooi bord tegen waarop stond dat de ' col' nog 12 km zou zijn van de top. Op een hoogte van 450 m begon het echte werk. Je zag werkelijk een kleine knik in de weg. Daar begon een steiler stuk. De benen glimden. Ze glimden van het 'warming up' product maar ook van de inspanning, en het zweet. Het zien van de beentjes gaf me een goed gevoel maar bovenal een sms van Sonjake gaf me een ' boost'. De haren kwamen recht van adrenaline. Het bleef maar naar boven gaan en de meter van de gps ging in stijgende lijn. Een soepele trap en een mooi smsje duwde me naar boven . Onderweg kwam ik bijna geen wagens tegen. Tot boven aan de top, een tal 6stuks. Het gemak van de gps is dat je perfect kan zien hoe hoog je nog moet. Oei, een bord met een werkman er op, op 500 m.Dat betekent niet veel goeds. Maar als ik aan de 'werken' kwam was het een klein stukje asfalt dat weg was. Is het dat? Gelukkig. Eens bijna boven brandde de zon heel hard, maar toch ging het heel goed. JEPPIE!!! Ik was boven !!!!! Allé, enkele foto's genomen en dan.......vroem.........naar beneden zonder te pedaleren. Het ging van 40 km/ph naar 59km/ph. In vrije val ging het naar beneden. De weg was heel goed en dankzij de gps kon ik makkelijk de weg zien. Whoepie, ik was er bijna. Brrrr, het begon drukker en drukker te worden. Ook de bewolking begon te dreigen om te regenen. Inderdaad, na de middag, als ik een broodje aan het eten was knalde de regen uit de lucht met bakken. Gelukkig duurde het niet lang en kon ik verder. Onderweg, richting Strasbourg nog eens moeten stoppen wegens de regen. Daarna terug verder, en de gps wees me de weg. Gelukkig dat ik die had. Maar op een bepaald moment kwam ik een bord tegen dat je niet harder mocht dan 110km/ph. IK REED OP DE SNELWEG!!!!! Gas geven zou ik zeggen, en de volgende afrit er terug af ;-) Gelukkig was er een tankstation. Ik stapte af en trad binnen. Ik vroeg of ik daar mocht rijden. NEEN, mijnheer. Terug keren,of langs een poortje op een weg vol stenen. Enkele km. Allé, het kwam allemaal wel goed, maar toch hé. Op een snelweg mag je niet rijden met de fiets. Hihi. Oei, patat, weer een knal. Het ziet weer zwart. De voorbode van een onweer. Snel een schuilplaats. Jeppie daar was mijn schuilplaats. De school waar ik een schuilde was bijna uit. De bel ging en de leerlingen stormden naar buiten. Ik vroeg aan de juf of er een CD in de buurt was.Je moest dat zien , ze sloegen meteen in actie. Mooi om te zien hihi. Op het internet vonden ze een CD. Adres genoteerd en weg was ik, richting Mutzig. Daar dan geslapen in een muf spel. Slaapwel, Pedro
Deze morgen was het zalig vertoeven in de 'kleine' mooie kamer. De CD (Cambres D' Hotes ) is heel gezellig en knus. Je had tijd nodig om alle kleine details te zien. Yolande (uitbater van de CD) had een verzameling van drinkbekers, uit steen. Elke drinkbeker had een gezicht, verwerkt in het geheel. Eigenlijk zijn het karaffen van uit jezuskes tijd, als je begrijpt wat ik bedoel. Ze had me reeds gewaarschuwd voor die glazen kast waar die bekers in stonden. Zag ik er dan zo een brute kerel uit ;-) , neen hoor, het was haar bezorgdheid. En gelijk had ze. Zelf had Yolande 2 zonen. Ene zoon was even jong als ik en ik vond dat Yolande me een beetje onder haar vleugels nam zoals haar zoon. Ze kon vertellen dat het gene naam had, maar langs de andere kant charmeerde het haar. En was je kop koffie bijna leeg, kwam ze meteen bij vullen. Al stond de pot naast me hé. Na het inpakken, nog een paar foto's nemen is er uitgebreid afscheid genomen. Ik moest haar een kaartje sturen als ik aangekomen was. Ik had de weg uitgekozen zoals Phillipe ( eigenaar van de vorige CD ) me zei. Er was een weg langs het kanaal alleen voor fietsers. Het was een redelijke saaie weg maar het ging vooruit. Gefietst vandaag tot in Abreschviller. Grts Pedro.
CD ; 8 rue des - Quartier Welferding 57200 Sarreguemimes
Gisteren, vrijdag 10 juni
heb ik nog een stevig ontbijt gehad bij Viviane. Echt een lieve dame, ze zorgt
heel goed voor haar gasten. 'Viviane Jakircevic, 4, rue Coquibut, 54260
Charency-Vezin. www.chambreshote.com' is haar adres of site.
De weg ging in het begin
langs heerlijke wegen, een mooie streek. Maar na de middag was het verkeer als
maar drukker en drukker. Tot grootste spijt vond ik geen rustige slaapplaats.
Het was een hotel lang de weg, zoals we zeggen. Maar allé, ik had slapen
hé.
De morgen bracht me energie
om uit die 'stinkende' plaats weg te fietsen. Dus, ik stelde de gps in en
fietste langzaam over de drukke wegen.
Vandaag was het omgekeerd.
S'morgens druk, en na de middag rustiger.
Voor het zoeken naar een
slaapplaats heb ik nogmaals beroep gedaan op de lokale bevolking. En ik moet
zeggen dat ik hier helemaal goed zit, een aanrader. Vriendelijke uitbaters.
Voor het avondeten kwam er nog 6 mensen bij aan tafel ( na eens vijf minuten op
skype gebeld te hebben, en deze keer met video). Een zotte, maar heerlijke
bende. Het eten was over heerlijk. Eerst, om te beginnen, champagne met
zelfgemaakte hapjes. Daarna, als de tongen los gemaakt waren gingen we aan
tafel. de wijn en het water ging in de glazen en de ketel met daarin ; drie
soorten vlees, koe, paard en schaapen vlees. Bedekt met kruiden en aardappelen.
Als groenten was er een heerlijke mix van sla, overgoten met een olijf olie. Ik
moet zeggen dat het om de vingers af te likken was. Nadien kwam de kaas. Ook
niet slecht, al lust ik gene kaas ;-) . En als dessert, een potje (in glas) met
slachroom en stukjes annanas, daarnaast een taartpuntje van krieken en
daarnaast een bol ijscreem op een bedje van slachroom. Heerlijk vind je niet?
Om honger van te krijgen ;-)
Er was geen moment van
stilte aan de grote tafel. Er ging van alles rond, moppen, over een gps , over
ditjes en datjes, kortom het was heerlijk om te vertellen maar ook om te
luisteren. Dit wil ik nog mee maken, en mss terug komen.
Vandaag vrijdag, net een week van huis. Het lijkt alsof het gisteren was. Ik heb nog steeds dat beeld van vertrek, ook van de avond voordien ;-) Deze nacht heb ik in een heerlijk Chambre D'hotes geslapen. Viviane heeft me goed verzorgd. En wat betreft voor de mensen die graag klimmen met de fiets, is het hier een aanrader. Ferm stijl berg op , maar ook stijl berg af. Op sommige momenten heb ik het lastig gehad. Leuk voor de bergpoesen hihi. Al heb ik vandaag niet veel km op de teller staan (67km) ben ik toch goed op geschoten vind ik. Gezien het lastige parcour. Volgen de gps ben ik vandaag tot op een hoogte van 288 m geweest, en het laagste punt 120m. Onderweg ben ik een marktje op gegaan. Het was raar om op de markt te lopen, aja een fiets en dan nog een aanhangwagen. Iedereen bekeek me, maar dat vond ik normaal. Zoiets zie je niet alle dagen hé. Er was zelfs een dame ( die brillen verkocht) die me aansprak en vroeg meteen waarom ik die toer deed. Zo direct vond ik. Maar meteen stak ze haar hand uit naar mij en vroeg me om de habd te schudden. Mevrouw wat tot op vandaag ook genezen verklaart van kanker. Fijn om zo met mekaar er over te praten, zeker als je genezen verklaart bent. Ze heeft ferm afgezien maar heeft steeds haar hoofd recht op gehouden. Ze heeft veel geluk gehad, en dat moet je hebben hé. Lang leve de wetenschap. En wat de voorbijrijdende wagens betreft? Sommige toeteren, en niet omdat ik in het midden van de weg fiets, neen, om te zwaaien, de duim omhoog steken of zelfs naast me komen rijden en een beetje praten. Dat lukt allemaal om te praten, alleen als het berg op gaat, dan is het iets minder ;-) Maar we houden de moed er in en worden regelmatig geladen met positieve energie.
Goed geslapen in een nog heerlijker bed. Na het eten, samen met dat verwent koppel was het tijd om in te pakken. Aja, die vrouw van dat koppel had valse nagels met blauwe sterretjes erop. Een vrouw van zeker 65 schat ik haar. Dus het moment van betalen zei Therèse tegen me dat ik het ontbijt niet mocht betalen en dat ze nog een stok broodje ging klaar maken met kaas en goei boter. Ik lag in de bovenste schuif. Ik had wel graag. Moet je weten dat Therèse 80 jaar is. Een lieve meter hihi. Na nog enkele foto's getrokken te hebben met Therèse ben ik vertrokken. Het was een lastige rit vol met kleine hellingen die stevig naar boven maar ook naar beneden gingen. Man man man, mijn beentjes. Je kan dat ook zien aan de renners die op de foto's van vandaag staan hoe stijl het is. Het doet deugd als er mensen en de renners die je passeren, dat ze je veel geluk en sterkte wensen. Vandaag ben ik even in België geweest om te telefoneren met het thuisfront. Een blij horen was het. Eens daarna terug in Frankrijk was het tijd om slapen te zoeken, en toevallig sprak ik mensen aan en dat leken dan buren te zijn van een Chambres D'hotes om de hoek. Bij Viviane. Viviane runt de keet hier op eigen, reeds 16 jaar. Ze lacht graag. Op sommige momenten zou ik denken dat er iets mis is met haar, maar neen hoor, Viviane is heel lief. ze vond het ongelooflijk wat ik deed, met wat ik meegemaakt heb. Ze vroeg me alles. Waarom, wanneer, hoe het gekomen is, enz. Viviane ging een klein verhaal neerpennen op haar site over mij. Voor het avondeten kwamen nog 3 mannen aanschuiven aan tafel. 3 mannen die ganse dagen aan gebouwen hangen om ze te restoreren en nadien kwamen ze reeds 15 jaar lang bij Viviane eten. Het eten ; om te beginnen, een biertje uit de streek, dan heerlijke soep, dan sla met salami onder en aardappeltjes met worst onder en kruiden, dan spaghetti en pasta met lever, dan een fruitkom en frambozen en krieken, de kaas is achterwege gebleven. Nen hoop he ;-) Allé na al dat eten zou nen mens weer honger krijgen, en vaak. Slaapwel, Pedro
Goed geslapen in een rustig hotelleke met wifi, maar niet voor mac. Dan maar pedaleren met volle zon. S'avonds ; Eens aangekomen in "Mouzon" was het moeilijk slapen te vinden.Het beste was om naar de info te gaan en daar verwezen ze me naar een Chambres D'Hotes in "Pourron", enkele km verder op. Voor mij stond een ouder koppel die er ook heen gingen dacht ik. Allé, ik met mijn fietsje naar dat 'spel'. Ik kom daar toe en wie zit daar? Inderdaat, dat koppel dat voor mij stond bij het informatie bureau. Dat koppel kreeg een huisje wat verder op en ik mocht boven slapen in het huis. Ik was reeds blij dat ik slapen had. Na dat ik mijn kleding had gewassen, en mijn eigen ook ;-) ben ik naar beneden gegaan. (Therèse zou voor mij nog koken). En wie zat daar? Inderdaad, dat koppel. Madam wou daar niet slapen, omdat er niet genoeg warm water was. Man man man, hoeveel kak kan je aan je gat hebben hé. Dus ze vroegen of ik niet wou ruilen. Na enige twijfel ben ik daar op in gegaan. Ik zag er niet tegen op om daar te slapen, neen het was gewoon die verhuis. Ik had reeds alles uit mijn zak genomen, en kon weer inpakken. Achteraf beken stond daar een boiler die je moest aanzetten voor warm water. Dus ik begreep er niets van maar ik sliep wel in een heerlijk bedje hihi. Gtrs Pedro
Zondag 5
juni vertrokken na een stevig ontbijt maar eerst mijn fietske uit de stokage
plaats gehaald. Het had in de nacht stevig geregend maar die morgen was er
bijna niets van te merken.Ik heb dan toch mijn mouwstukken en regenjasje
aangetrokken voor alle zekerheid, de beentjes in gesmeert en weg was ik. Na
15min moest ik reeds de warme stukken uit trekken, man man wat was het
drukkend.
Ik volgde
een weg langs een kanaal, een seneffe heet dat hier. Na enige tijd stopte de
seneffe plots, en ik vroeg mij af waar ik hem terug kon volgen en vroeg aan een
mevr die met haar hond aan het wandelen was de weg van de seneffe.Bij de nogal tengere vrouw was een
hond, een sint bernard, aan de lijband hé ;-) . Tja, zegt ze in het frans, je
moet richting Roubaix fietsen en daar heb je die seneffe terug. Maar, de
Bernard had iets anders op het oog, een ander hondje trok zijn aandacht en
vloog erin volle vites naar toe. Man man man, die hond was natuurlijk vergeten
dat zijn basin er nog aanhangde maar dat kon hem niet deren en trok haar mee.
De vrouw schoof enkele meters mee tot aan het andere hondje. Verschieten was
dat. Gelukkig had de vrouw niets maar haar kleren, ai ai. Achteraf bekeken,
maar dat zou je niet mogen dromen of zeggen, had dat moeten gefilmd worden ;-)
En je moet weten dat ik niet meteen mijn fiets tegen de muur kon zetten met dat
karretje aan hé.
Na een
stevige rit ben ik langs Bavey gefietst, daar dan slapen gezocht. Mijn gps vind
geen hotel, ai, dat word een probleem. Dus maar op goed vallen uit hé.
Wie niet
waagt, niet wint. Ik kom in dat kleine dorpje. Het was een mooi dorpje maar
niet meteen iets te zien wat slapen betreft. Alleen de bakker was er open en ik
vroeg naar een slaapplaats in de buurt, ja zei ze, er is hier een chambre
dhote maar ik weet niet waar dat da is. Ai. Toevallig kwam er nog een klant
binnen en die vertelde dat het hier 10 stappen vandaan was. Ikke daar naar toe.
Er hangde een tel nummer aan de deur, er brande een kaarsje binnen en er was
nog een bel ook hihi. Ik belde aan en ja, er kwam iemand open doen. Gelukkif
was er nog plaats maar ik moest over een half uurtje terug komen. Allé, ikke
terug op mijn stappen. Ondertussen was er ook een Italiaan open. De man,
Vincent, was heel vriendelijk. We geraakte aan de praat en vroeg of wat fotos
mocht nemen, ik zal ze je op sturen per post. Toen bleek dat Vincent in België
woonde. Hij offerde mij het eten, alleen mijn drank mocht ik betelen. Ikhad twee blikjes uit en ik nam er nog
twee mee voor op de kamer. Weet je, Vincent vroeg 2 euro. Ik was beschaamd en
heb toch wat meer gegeven. Lief van hem hé. Het raakte me.
Man man
man, het eten was lekker. Daarna terug naar dat Chambre gedoe. De manStefaan deed open en zei dat mijn
fiets mocht in de voorplaats staan. Hij zei ook dat er een verjaardagfeestje
aan de gang was voor zijn dochtertje, Louize, die 5 jaar word. Daar ben ik op
uitgenodigd en heb samen met de familie een glas gedronken.
Ik was die
dag niet op mijn buik gevallen maar met mijn gat in de goei boter.
Een zeer
ferme aangename en positive dag was het. De volgende dag was ik weer opgeladen.
Het is er van gekomen, de Peter is vertrokken. Hij fietst in Frankrijk langs de grens. Voorlopig is dat nog met de grens van België. Ik ben deze morgen om 10 uur ( en geen minuut vroeger ) vertrokken met mijn fietsje. Na gisteren 'wat een zware dag voor me was' heb ik de moed bijeen geraapt om te vertrekken, en tevens een 'tot ziens' afscheid te nemen van de mensen die mij een rekker op de fiets willen geven, euh ik bedoel een hart onder de riem ;-) . Het doet deugd, het helpt, en ik waardeer het, ferm. Dank ook anderen die mij steunen via andere kanalen. Eens vertrokken kon ik precies niet snel genoeg aan de meet zijn. Met Frankrijk natuurlijk. Kabouter plop heeft me nog dag gezegd, en dat was het dan, België, na 45km van mijn deurtje. De gps aan gezet en dan maar fietsen langs mooie wegen. Al moet ik zeggen dat na km 80 reeds het landschap begon te golfen. En ik was met de fiets...........heb je hem? Golf, fiets. Vele verhalen heb ik niet, allen als begon te zoeken naar een slaapplaats, kwam ik terecht in Steenvoorde. Daar was er een informatie punt. Ik kwam daar toe en zag op dat kleine pleintje een filmploeg staan. De opname was bezig, en de plaats? Inderdaad, net voor het info bureau, man man. Op het moment dat ik stopte met mijn fiets, stapte net een ietswat oudere dame uit een wagen. Die stapte meteen op me af en zei tegen me ; 'of ik in het info moest zijn'. Ja, antwoordde ik. Na enkele woorden gewisseld te hebben begon de dame in het nederlands. Ze hadden thuis het oude vlemsch geleerd. Niet te doen hé. Na enige tijd zoeken(110,6 km) om een plaatsje om te slapen ben ik in Cassel terecht gekomen in een oud heren huis, een ferm spel. Voor het moment ben ik hier de baas, aja, DE mijnheer van da ferm spel hier moest weg. Wat een vertrouwen hé. Het uur van ontbijten mocht ik kiesen, en koos voor 8uur. Maar ik zag aan mijnheer zijn vriendelijk gezicht dat hij liever iets later had. Allé, ik ga proberen de link met de foto's op mijn blog te zetten en dan is het dodo tijd voor mij. Slaapwel iedereen ;-)
Vandaag de dag van vertrek, de dag van een tocht van ongeveer 8000 km en dit in ongeveer twee maand en enkele dagen. Het is een vrij lastige dag kwa emoties maar ik ga er niet te veel over uitwijken. Dat wil niet zeggen dat ik ze uit de weg wil gaan, maar het is te persoonlijk. Allé, rond 10uur zet ik mijn fietsje in beweging. Nog wat vrienden tegen het lijf lopen en daarna gggggggggggggggenieten!
Ik wens jullie allen een fijne en genieten van het zalige weertje in ons geweldig Belgen land. Vanavond goed supporteren voor DE belgen hé, we zullen het nodig hebben.
Met de trein naar Avignon. Wat ik niet wist is dat je fiets gratis mee gaat en een bagage. Mijnen trailer was dus mijn bagage hihi ;-) Om 7 uur 53 vertrek ik met de trein, richting Lyon. Op spoor 2. De fiets en de trailer bracht ik naar spoor 2 via de trappen, het begon reeds goed. Tijd om uit te blazen was er, hm de trein zou eens te vroeg moeten zijn ;-) Een melding........de trein richting Lyon heeft 5 minuten vertraging. Ah neen, 10 min, daarna 15 min tot uiteindelijk 25 min vertraging. Met de trein is het altijd een beetje reizen hé. Maar allé, in België is het niet veel beter. Een station chef kwam tot bij me en maakte me er attent op dat vooraan moest gaan staan, den andere kant dus. De fiets en trailer op de trein en weg waren we tjoet tjoet. Op 1 uur 42 waren we in Lyon. Daar was het makkelijker. Een helling naar beneden om van spoor te veranderen, en een naar boven. Hm ik heb nog tijd. Wat raad je? Ja, deze heeft ook vertraging en komt toe op een ander spoor man man man. Er was nog iemand met de fiets. Veel wil ik er niet over kwijt omdat ik hem beter vergeet. Gans de weg heeft hij tegen me zitten praten,van in Lyon tot Avignon. 2 uur 50 aan één stuk. Hij was extreem rasist en had reeds in den bak gezeten. Maarja, onze fietsen moesten bij elkaar staan. Allé, aangekomen in Avignon. Onze wegen gingen gelukkig de andere weg op. Ik haastte me een beetje richting centrum. Daar was ik zeker van dat hij niet ging komen. Te veel politie, begrijp je. Ik ben dan een beetje door de stad gefietst en daarna de rustige wegen op gezocht. Tot in Remoulins.
Hotel - restaurant Les Acanthes www.lesacanthesremoulins.fr
Welkom welkom,
Ga gerust je gang op ' de blog', geef gerust je reactie zowel goed als minder goed.
