Beste sportliefhebbers en simpatisanten,

 

Eindelijk Internet, jeppie.

Ik heb teen en tander beleefd in dezer dagen.

05/06/11.

Zondag 5 juni vertrokken na een stevig ontbijt maar eerst mijn fietske uit de stokage plaats gehaald. Het had in de nacht stevig geregend maar die morgen was er bijna niets van te merken.Ik heb dan toch mijn mouwstukken en regenjasje aangetrokken voor alle zekerheid, de beentjes in gesmeert en weg was ik. Na 15min moest ik reeds de warme stukken uit trekken, man man wat was het drukkend.

Ik volgde een weg langs een kanaal, een ‘seneffe’ heet dat hier. Na enige tijd stopte de seneffe plots, en ik vroeg mij af waar ik hem terug kon volgen en vroeg aan een mevr die met haar hond aan het wandelen was de weg van de seneffe.  Bij de nogal tengere vrouw was een hond, een sint bernard, aan de lijband hé ;-) . Tja, zegt ze ‘in het frans’, je moet richting Roubaix fietsen en daar heb je die seneffe terug. Maar, de Bernard had iets anders op het oog, een ander hondje trok zijn aandacht en vloog erin volle vites naar toe. Man man man, die hond was natuurlijk vergeten dat zijn basin er nog aanhangde maar dat kon hem niet deren en trok haar mee. De vrouw schoof enkele meters mee tot aan het andere hondje. Verschieten was dat. Gelukkig had de vrouw niets maar haar kleren, ai ai. Achteraf bekeken, maar dat zou je niet mogen dromen of zeggen, had dat moeten gefilmd worden ;-) En je moet weten dat ik niet meteen mijn fiets tegen de muur kon zetten met dat karretje aan hé.

Na een stevige rit ben ik langs Bavey gefietst, daar dan slapen gezocht. Mijn gps vind geen hotel, ai, dat word een probleem. Dus maar op goed vallen uit hé.

Wie niet waagt, niet wint. Ik kom in dat kleine dorpje. Het was een mooi dorpje maar niet meteen iets te zien wat slapen betreft. Alleen de bakker was er open en ik vroeg naar een slaapplaats in de buurt, ja zei ze, er is hier een chambre d’hote maar ik weet niet waar dat da is. Ai. Toevallig kwam er nog een klant binnen en die vertelde dat het hier 10 stappen vandaan was. Ikke daar naar toe. Er hangde een tel nummer aan de deur, er brande een kaarsje binnen en er was nog een bel ook hihi. Ik belde aan en ja, er kwam iemand open doen. Gelukkif was er nog plaats maar ik moest over een half uurtje terug komen. Allé, ikke terug op mijn stappen. Ondertussen was er ook een Italiaan open. De man, Vincent, was heel vriendelijk. We geraakte aan de praat en vroeg of wat foto’s mocht nemen, ik zal ze je op sturen per post. Toen bleek dat Vincent in België woonde. Hij offerde mij het eten, alleen mijn drank mocht ik betelen. Ik  had twee blikjes uit en ik nam er nog twee mee voor op de kamer. Weet je, Vincent vroeg 2 euro. Ik was beschaamd en heb toch wat meer gegeven. Lief van hem hé. Het raakte me.

Man man man, het eten was lekker. Daarna terug naar dat Chambre gedoe. De man  ‘Stefaan’ deed open en zei dat mijn fiets mocht in de voorplaats staan. Hij zei ook dat er een verjaardagfeestje aan de gang was voor zijn dochtertje, Louize, die 5 jaar word. Daar ben ik op uitgenodigd en heb samen met de familie een glas gedronken.

Ik was die dag niet op mijn buik gevallen maar met mijn gat in de ‘goei’ boter.

Een zeer ferme aangename en positive dag was het. De volgende dag was ik weer opgeladen.

Het hoogste punt die dag was 244m volgens de gps.

 

Groetjes van de Pedro