Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglijst.
Onderweg zijn is belangrijker dan aankomen.
09-06-2013
Dag 68 - De laatste klim
Zondag 9 juni van Villafranca del Bierzo tot O Cebreiro. IK doe vandaag 30 km. Ik vertrek om 7.30 en kom om 13.40 aan. Vanaf vanmorgen is het zwaar bewolkt. Maar ik heb vandaag geen regen gezien. De laatste 6 km klim ik 700 m over een afstand van 8 km. Voor veel pelgrims de laatste grote hindernis. Op het einde eindig ik in de mist. Ik kom hier Christian weer tegen en nadat ik mijn rugzak heb achtergelaten gaan we samen een hapje eten. Daarna tijd om te douchen en een uurtje siesta. Vervolgens wat door het heel klein dorpje gestapt met enkele mooie originele Keltische daken. Ondertussen afgesproken samen met Rosemary, Dick en Jane, David en Silka om na de mis bij de Franciscanen, samen te gaan eten. Silka brengt nog een Duitser mee, Christof. Om 21.30 is iedereen moe en gaat naar bed. Ik blijf nog even om mijn blog bij te werken. De planning voor de rest is dat ik zondag 16 juni voor de eerste keer in Santiago aankom. Ik blijf daar tot dinsdagmorgen. Dan ga ik in 3 dagen naar Finisterre en nog 1 dag naar Muxia. Op 22 juni ben ik terug in Santiago.
Zaterdag 8 juni van Molinaseca tot Villafranca del Bierzo over een afstand 32,6 km. Ik ben vandaag terug alleen op stap. "The Girls" blijven een dag achter en David is verder vertrokken. Om 8.15 ben ik op weg. De lucht is donker maar de temperatuur is goed. In Ponferrada neem ik mijn tweede ontbijt. Daar zie ik Pascal nog terug. Vanaf vandaag blijft hij achter. Iets na de middag bij Cacabelos eet ik mijn lunch om daarna recht naar Villafranca door te gaan. Ik had ondertussen al gehoord dat 3 uren nadat we Cruz de Ferro waren gepasseerd het had gehageld. Twee fietsende Hollandse dames vertelden me dat vanmorgen er sneeuw lag. Zo zie je maar hoe snel het weer hier verandert. Ik ben om 8.15 vertrokken en ben om 16.10 aangekomen. Na mijn douche en een kleine was ga ik op een terras een pint pakken als Rosemary aankomt. We dineren uiteindelijk om 17.45 om daarna naar de mis van 19.30 te kunnen gaan. Daarna moesten Dick en Jane nog dineren. Rosemary en ik drinken nog een pacharan. David, Silka en Julie zitten daar al. Het is weer een leuke avond. Om 22.00 doe ik het licht uit.
Vrijdag 7 juni. Van Foncebadon over Cruz de Ferro tot Molinaseca. We vertrekken om 8.00. In het begin is het nog stijgen tot Cruz de Ferro waar iedereen een steen(tje) achterlaat. Het steentje is het zinnebeeld van de intenties waarmee je vertrekt. Voor heel wat mensen gaat dit over iemand die overleden of heel ziek is. Vanaf hier begint het aftellen. Als alles normaal gaat nog 9 dagen tot Santiago. Na het Cruz de Ferro is het nog een afdaling van 1.042 meter. Ergens heb ik weer iets verkeerd gedaan want mijn rug speelt weer op. Vanavond kan ik nog naar een fysiotherapeut gaan. Om 13.15 zijn we in Molinaseca en lunchen we met 4 nog samen. David wilt de rest van de camino alleen zijn want hij heeft nog vele vragen over hoe zijn verder leven in te vullen. Ik blijf vandaag nog met Karen en Leslie. Vanaf morgen scheiden ook onze wegen want een vriendin uit de USA komt over met haar dochter om de laatste 200 km met hun te stappen. Ik zie morgen wel hoe het met mijn rug gaat om te zien tot waar ik kom. Vanavond eten we om 19.00 samen met Rosemary, Dick en Jane en Suzanne (tot nu toe onbekend). Om 20.10 neem ik een voorlopig maar emotioneel afscheid van de zussen. Ik heb 2 ongelooflijk mooie weken met hen doorgebracht. We zien elkaar in ieder geval terug op hun laatste dag maandag 17 juni. Om 20.10 word ik met de taxi naar de Clinica Vazquez in Ponferrada gereden . Om 21.45 mag de taxi me komen oppikken. Maar de behandeling heeft van 20.45 tot 22.15 geduurd. Nu nog even uitblazen en om 23.00 lichten uit.
Donderdag 6 juni. Van Astorga tot Foncebadon over een afstand van 26,6 km. Bij het vertrek om 8.10 is het zo zwaar bewolkt dat we een onweer kunnen verwachten. De hele dag verandert het weer: van regen naar droog en soms zon, en weer terug naar regen. Dat wil zeggen ook keer op keer van kledij wisselen. In Santa Catalina de Somoza drinken we iets. We zijn terug in de bergen. Vandaag hebben we uiteindelijk 645 meter geklommen. Om 13.00 stoppen we om in Rabanal del Camino in de hoofdstraat buiten te picknicken. Het blijft gelukkig droog. We beslissen om nog 6 km verder te gaan. Om 15.00 zijn we in de Albergue Convent. David en Leslie hebben vandaag een slechte dag. David heeft last aan zijn voet en Leslie haar schouder is beter maar ze is heel moe. Vandaag ben ik over de drempel van 1.500 km gegaan. Met Cruz de Fero morgenvroeg begint het aftellen. De Albergue voelt aan als een hut in de Alpen, veel hout en muren opgebouwd uit grote stenen. Vanavond eten we in La Taberna de Gaia, een Keltische herberg. Dit is het beste eten tot nu toe. Een lekkere vissoep, een ongelooflijk lekker en groot stuk steak en een stuk chokoladetaart om nooit te vergeten. Om af te sluiten drinken we in de Albergue nog een pacharan samen met Silka, een Duitse die in de Emiraten werkt. Omdat we al 14 dagen met 4 op stap zijn dacht ze dat we 2 koppels waren: algemeen gelach. Tegen 22.00 slapen, de wekker staat op 6.30.
Woensdag 5 juni. Van Mazarife tot Astorga. Het wordt niet alleen een lange dag van 32,4 km maar ook de warmste tot nu toe met meer dan 28 gr. in de schaduw. Het was een mooi traject. In de Albergue hadden we een uitgebreid ontbijt met o.a. granen en melk waar de Amerikanen dol op zijn. We vertrekken om 7.30. Onderweg in Hospital de Orbigo hadden we een eerste stop om daarna over een van de langste middeleeuwse bruggen van Europa verder te stappen. Op een 10-tal km van Astorga was in the middle of nowhere een tent waar alles gratis te krijgen was op basis van een donativo. David die het verzorgt verwelkomt iedereen met "Welcome to paradise". We zijn in Astorga rond 15.15. Eerst een grote pint om de warmte te verdringen en daarna een douche. Om 17.00 gaan we de kathedraal bezoeken en El Palacio de Gaudi samen met het Museo de los Caminos. Terwijl Leslie naar een chiropracter is wegens een schouderprobleem gaan wij al naarde Plaza Mayor. We eten bij een Italiaan. Om 22.00 gaat het licht uit.
Dinsdag 4 juni. We stappen van Leon naar Mazarife. Het was een heel ontspannende dag. We vertrokken om 8.30 en waren al om 13.00 ter plaatse. Op het terras van de Albergue Antonio de San Padua hebben we gepicknickt met heel fris bier uit een buurtwinkeltje. Na de middag eens door jet dorp gelopen met Leslie en inkopen gedaan voor morgen. Op de kerktoren zijn drie ooievaarsnesten en ik blijf meer dan een uur op de uitkijk om het in- en uitvliegen van de ouders te zien. De kleine ooievaars proberen hun vleugels al een uit. Voor het avondeten is het voor iedereen dezelfde kost. Een gemengde salade met een dressing van mosterd en honing. Daarna soep en paella en een pannenkoek met room en aardbei.
We blijven nog een dag hier want Leon is een mooie stad met een mooi verkeersvrij historisch centrum. Ik heb om 8.00 afgesproken met David om te gaan ontbijten in de stad. We moeten wachten tot 8.30 om iets open te vinden. Eerst komt Karen opdagen en daarna Leslie. Het is vandaag echt warm, 19 gr. in de schaduw. We bezoeken de Parador en het erbijhorend museum San Marcos. Het is zo mooi dat we er 2 uren blijven rondhangen. Daarna terug naar het oude centrum en na een kleine lunch komen we oude bekenden tegen: Rosemary en Dick and Jane. Er wordt afgesproken voor het eten vanavond. Terwijl mijn 3 compagnons gaan rusten loop ik met Rosemary nog rond in het oude centrum. Om 17.30 gaan we nog het Panteon museum bezoeken. Daarna nog wat proviand inkopen voor morgen en om 19.00 gaan we met 9 op weg. Het restaurant waar we gaan eten zou om 19.30 open gaan maar naar Spaanse gewoonte is het iets na 20.00 uur geworden. Het menu was iets uitgebreider dan gewoonlijk. Ik heb gekozen voor witloof en een lamsragout. Om 22.30 lichten uit want morgen zijn we terug op stap. Vandaag toch rond de 10 km. gekuierd.
Zondag 2 juni van Mansilla de las Mulas tot Leon over een afstand van 20,5 km. Na een lekker ontbijt in een Confeteria zijn we om 8.30 op weg. Ik vertrek onmiddellijk in een hemd zonder vest. Het belooft warm te worden en er is geen wind. We lopen de hele tijd parallel aan de N-601, maar het is zondag en dus beduidend minder verkeer. Rond 13 uur zijn we al in Leon. We gaan eerst iets drinken en een tapa eten. Voor mij is dat een paella. In Leon wordt het feest van Corpus Christi gevierd met o.a. een fanfare van meer dan 100 man die door de straten trekt. We bezoeken daarna nog de kathedraal. Dit is een heel mooie indrukwekkende gotische kathedraal met enorm veel glasramen. Spijtig dat bij een vroegere verbouwing het koor in het midden is blijven staan in plaats van vooraan. Terwijl we voor de kathedraal stonden Ana nog gezien. Dit wordt zeker een tot weerziens. Nog een ijsje gegeten en gezocht waar te eten vanavond om daarna ons te gaan douchen. We gaan avondeten in een restaurant met een pelgrimsmenu. 's Middags nog gevraagd maar 's avonds blijkt dit enkel te gelden voor de middag. We zijn met ons vieren en Jeffrey en Jefferson en een dame uit Noorwegen. We bestellen van de menukaart en een paar flessen wijn. Jeffrey wilt betalen omdat dit weer een afscheid is. Zij gaan verder en wij blijven nog 1 dag in Leon. We zakken nog af naar een bar om een pacharan te drinken. Tegen 11 uur gaan we slapen.
Zaterdag 1 juni. We stappen van Calzadilla de los Hermanillos tot Mansilla de las Mulas over een afstand van 24,5 km. We zijn nog altijd met 4 op stap en moeten vertrekken rond 7.20 zonder koffie. We stappen het alternatief via La Calzada Romana. Dat wil zeggen dat we over de volledige afstand geen dorp tegenkomen. Dit is de Meseta op zijn best. Gisteren scheen de zon al de hele dag maar er was een zeer koude wind van uit de bergen. Vandaag de hele dag zon, geen wind, en ook geen schaduw. We zijn om 13.30 ter bestemming vlak voor het te heet wordt. Deze keer geen probleem met de reservatie. De meesten slapen in dezelfde straat. Nadat we gedoucht hebben drinken we een pint en eten we een bocadillo in de verkeersvrije steeg. Ondertussen passeren een aantal oude bekenden: Christian, Antoinette, Ana en Eriko de Japanse jonge dame. Met Anna zijn de gesprekken geanimeerd als ze hoort over Sidi Lardi Cherkaoui. Ze is een grote fan van hem en ze benijdt me dat ik al een aantal stukken van hem heb gezien. Afspraak is dat als er nog een vertoning van hem in Belgie is ik haar verwittig. 's Avonds het gebruikelijk menu met 10. Door de jongeren wordt er daarna meerstemmig gezongen. Weer een prachtig einde van een mooie dag.
Vrijdag 31 mei. Van Terradillos over Sahagun tot Calzadilla de los Hermanillos over een afstand van 29,8 km. Om 7 kunnen we ontbijten en om 7.45 zijn we op weg. We hebben vanaf het begin zon en geen wind. Na een uur start de wind en na de middag waait het goed hard. De hele dag is het wind tegen en dat is best vermoeiend. Tot Sahagun wandelen we parallel aan de grote baan, maar daarna nemen we de alternatieve weg. Een brede zandweg zonder ook maar 1 dorp. Maar het is lekker wandelen in de Meseta met dit weer. De reservatie was weer een knoeiboel zodat David en ik uiteindelijk worden overgeplaatst naar een mooie casa rural. Voor het avondeten gaan we naar de andere Albergue waar Karen en Leslie slapen voor de klassieke menu de Pelegrino. Het was heel verzorgd en alle desserten waar ter plaatse gemaakt en heel lekker. Terug met David naar onze casa en daar nog een pacharan gedronken.
Donderdag 30 mei. Ik start om 7 in Villarmentero over Carrion de los Condes en Ledigos tot Terradillos de lis Templarios over een afstand van 37,7 km. Vanaf het vertrek ziet het er goed uit: koud maar blauwe lucht. Na 10 km over een pad langs de weg ben ik in Carrion. Het is markt en ik koop 2 bananen, 2 appelsienen en 200 gr kersen die ik al na 1 km begin op te eten. Ondertussen ook de vest uitgedaan, want te warm. Ik ben nu in de echte Meseta, hier heet het Tierra de Campos. Ik stap meer dan 16 km zonder een dorp tegen te komen. Ik stop hier en daar om te filmen of foto's te trekken van fauna en flora, maar voor de rest is het doorstappen tegen 6 per uur. In Calzadilla de la Cueza stop ik om iets te eten en te drinken. Daar kom ik Jeff (Geoffrey) en zijn zoon Jefferson tegen. Ze overnachten net voorbij Ledigos. Carine, Lesley en David slapen daar ook. Voor mij komt dat ook goed uit na 37,7 km. Ik ben daar om 15.40, maar het bed dat ik heb gereserveerd blijkt niet genoteerd. Ze zijn volledig volzet, zowel de Albergue als de individuele kamers. Ik bestel een grote pint en wacht buiten op David en Co. Na een kwartier komt men me melden dat er toch een kamer is voor mij. Nog een kwartier later dat er een dame niet verder kan en of ze mee op de kamer mag. Wanneer ik naar binnen ga zie ik Jeff en die zegt dat David en Co. al binnen zijn. Wat een Spaanse organisatie. Maar einde goed, al goed. Aan tafel zit ik met 12 Amerikanen voor de menu Pelegrino: omzeggens overal dezelfde keuzemogelijkheden.
Eindelijk nog eens een internet-PC. Ik heb jullie reacties gelezen. Heel hartelijk bedankt voor al jullie steun. Voor mij begint het te korten. Overmorgen starten de laatste 3 weken. Het weer is me nog altijd goed gezind. Voor mij betekent dat geen natte bottines als je s'morgens vertrekt. De 3 voorbije dagen bijna 120 km gestapt o.a. om Dave, Karen en Lesley terug op te pikken waarvan ik geen email of andere contactgegevens had. Tot een volgende internet-PC. Paul
Woensdag 29 mei. Van Castrojeriz over Fromista tot Villarmentero de Campo. Ik vertrek om 7.00. Het is koud, een paar graden, maar de felle wind geeft het gevoel dat het vriest. Onmiddellijk na het vertrek staat een steile klim van een 100 meter naar de Alto de Mostaleros. We blijven dan even op een hoogvlakte om daarna een afdaling van 15% te doen. Bij een eerste stop voor een koffie in Itero de la Vega zit Rosemary er al. We vertrekken terug samen maar na 10 minuten neem ik afscheid want ik zal haar waarschijnlijk niet meer zien. In Fromista eet ik op een bank mijn klassieke lunch en drink daarna nog een biertje. Vanaf hier zitten we terug in landbouwgebied. Daarna doe ik nog een 10 km en eindig om 15.15 na 36,2 km in Villarmentero. De hele dag heeft een felle tegenwind het stappen vermoeiend gemaakt. Ik ben hier in dit kleine dorpje blijkbaar alleen. De Centro de turismo rural La Casona de Dona Petra is nochtans heel mooi en er zijn 12 kamers. Het avondeten is een dikke lekkere soep, ensalada mixta, tortilla en kaastaart. Ik vergeet nog de fles wijn. Wat moet dat meer zijn?
Dinsdag 28 mei. Van Burgos over Hornillos de Camino tot Castrojeriz. Ik vertrek om 6.45 in de lichte regen. Het verlaten van een grote stad betekent dat je soms echt moet zoeken naar de pijlen. Tegen 9.30 komt de zon er soms door en trek ik de regenkledij uit. We zijn in de Meseta de Mostelares. Een hoogvlakte met omzeggens geen bomen. Het landschap is licht glooiend met weinig dorpjes. Tijd om eens goed door te stappen. Australiërs die ik voorbij stap zeggen dat ik een "speedwalker" ben. Vandaag dus wel. Om 11.10 ben ik in Hornillos del Camino. Op dat ogenblik staan er al 15 rugzakken voor de Albergue Communal die pas om 12.00 opengaat. De zotte wedren naar een bed. Tegen 13.00 ben ik in Hontanas. Iets tevoren heb ik mijn lunch gegeten. In Hontanas waar ik eerst van plan was te stoppen drink ik een pint met Anna die ondertussen Pascal was kwijtgeraakt. Ik ga verder en na 41,9 km stop ik om 15.45 in Castrojeriz. Ik denk dat mijn nieuwe bottines goed zijn ingelopen. Mijn voeten hebben niet geprotesteerd. Dus iedereen happy. Daar ik vermoedde dat Rosemary hier ook was, met haar afgesproken om samen te gaan eten. Daarna afscheid genomen omdat ik waarschijnlijk verder ga stappen dan zij.
Maandag 27 mei. Van Burgos naar het Centro Commercial en terug met de bus. In de Decathlon van Burgos koop ik nieuwe stapschoenen. Waar ik schrik voor had bleek correct. Maximum maat 44, tot dat iemand me zei dat het voor de mannen 3 rijen verder was. En daar ging het tot maat 47, hetgeen ik nodig heb. Op de bus terug 2 pelgrims die samen optrekken sinds Saint- Jean-Pied-de-Port. We stappen samen af: zij om nog te gaan stappen en ik op een bank om mijn nieuwe bottines aan te doen. Ik ga naar de post om mijn oude bottines van elk 1 kilo naar huis te sturen. Daarna wandel ik wat en kom ze terug tegen langs het water, waar hij een pintje en zij een watertje drinkt. Ze vragen om er bij te komen zitten. Zij heet Ana, is Portugees en leidt een dansgroep Danza Bacantoh. Hij heet Pascal, is schilder en woont in Perpignan. Het zijn duidelijk 2 verwante zielen, niettegenstaande het grote leeftijdsverschil. We maken enkele heel mooie foto's. Daarna vergezel ik hen tot aan de rand van Burgos. We gaan elkaar zeker terugzien. Ik kijk er al naar uit. Het is onvoorstelbaar hoe gemakkelijk en hoe mooi deze contacten zijn. Na 10 minuten lijk je elkaar al jaren te kennen. En toch zijn dit geen oppervlakkige contacten. Daarna ben ik iets gaan eten, inkopen gedaan voor de volgende dagen, wat geslapen, en rond 19 uur gaan eten. Vanavond vroeg naar bed om morgenvroeg terug op de camino te zijn.
Zondag 26 mei. Tot Burgos over een afstand van 15 km. De wekker staat op 6, het ontbijt staat klaar en om 6.55 ben ik op weg. Het is fris (+- 6 gr) maar de lucht is blauw en de zon schijnt. Het is heerlijk doorstappen. Na een 5-tal kilometers zijn er 2 alternatieven: de oude weg door een soort "Boomse Steenweg" of een pad langs de rivier. Als ik besef dat ik de splitsing heb gemist is het te laat en ben ik door de poligono industrial verder gestapt. Ik hoor achteraf dat de meesten de splitsing hebben gemist. Om 9.30 ben ik al in het hotel. Ik laat mijn rugzak en zoals afgesproken een berichtje voor Rosemary achter en ga dan de stad in. Het hotel ligt op 450 m van de kathedraal. Om 11 uur ga ik naar de mis in een zijkapel van de kathedraal, om 11.45 luister ik naar het gebeier van alle klokken om daarna de kathedraal te bezoeken. De kathedraal heet gotisch maar is niet te vergelijken met de Antwerpse kathedraal. Hier is de kathedraal overvloedig versierd, ze noemen het Gotico Florido. Voor mij leunt dit reeds dicht tegen de rococo en het barokke aan. Dit heeft ook iets te maken met het feit dat heel wat van de zijkapellen in latere tijden zijn vernieuwd. Tegen 13.30 ga ik terug naar het hotel om in te checken, een lekkere douche te nemen en mij om te kleden om daarna in het centrum iets te gaan eten. Daarna ben in naar de ruines van het kasteel geklommen. Een hoop stenen maar wel met prachtig panoramisch zicht op de stad. Terug beneden kom ik Karen, Lesley en David tegen met nog een aantal Amerikanen. Samen een pintje gedronken. Om 18.30 is in de lobby van ons hotel afgesproken om o.a. samen met hen te gaan eten. Maar om 19 zijn ze er nog niet en ik vertrek samen met Rosemary en nog 4 andere Amerikanen eten. Zoals bijna elke avond een menu met vino tinto. Als ik om 22 uur ga slapen zet ik geen wekker op, maar ik word toch rond de zessen wakker, dat wordt blijkbaar een gewoonte. Toch maar niet opgestaan.
Zaterdag 25 mei stap ik van Villafranca over San Juan de Ortega tot Cardenuela Riopico. Ik ben dan nog 15 km van Burgos verwijderd. Ik sta op iets na 7 uur om een uur later te vertrekken. Ik heb tijd want ik heb een kamer in een casa rural. Als ik wil vertrekken komen Lesley, Karen en David binnen om te ontbijten. Ik blijf en vertrek met hen. Het traject is mooi, brede wegen, licht glooiend en droog. We stoppen in San Juan de Ortega, voor een koffie. Op de middag zijn we in Atapuerca waar zij overnachten. We lunchen nog samen en dan ga ik verder voor nog 6,5 km. Vlak voor mij stapt Jeremy en ik ga met hem verder tot Cardenuela. Hij gaat nog wat verder om te gaan wildkamperen. Gisteravond zei de man uit Wales nog dat hij vandaag ineens tot Burgos zou stappen, dus niet want zware benen. Na een ganse dag Engels praten is het wel even aanpassen naar het Spaans van het koppel Belen en Aureliano uit de casa rural La Cardeluena. Maar het gaat. Al die talen door elkaar is telkens toch weer aanpassen. Ik ben later naar de Albergue gegaan waar ik samen met Bernadette en Maryfonne heb gegeten. Spreektaal Frans maar ook Engels voor een jonge Japanse en Duits. Daarna nog een koffie gedronken in de casa en een lang gesprek gehad met Belen over o.a. de grote jeugdwerkloosheid in Spanje en de crisis in de bouw. Om 21.30 doe ik de lichten uit.
Donderdag 24 mei. Van Santo Domingo de la Calzada over Belorado tot Villafranca Montes de Oca over een afstand van 36 km. 6 uur is het opstaan geblazen en ik eet de 2 yoghurtjes die ik van Rosemary heb gekregen. Om 6.45 ben ik op weg. Iemand is vanmorgen al om 5 vertrokken. Crazy! Het is nog altijd zwaar bewolkt en het zevert zelfs even. In Granon ontbijt ik met 2 koffiekoeken. Verderop in Belorado ga ik de kerk binnen en word ik verrast door Duitse jongeren die prachtig meerstemmig zingen. Daarna eet ik op een bank mijn lunch. De meesten stoppen hier en staan in rij te wachten tot de albergues binnen een uur open gaan. Ik ga nog 12 km. verder en het is ineens veel rustiger op de camino. De laatste 5 km. stap ik met June een Zuid-Koreaan van 30 jaar. Hij is alleen op stap en spreekt enkel gebrekkig Engels en geen woord Spaans. Rond 15 uur ben ik op de eindbestemming. Na de middag is de zon er door gekomen en dat geeft na al die grauwe dagen een goed gevoel. Na een pintje te hebben gedronken op een terras en fruit te hebben gekocht doe ik een dutje want ik ben moe. Om 19 kan ik een menu del Peregrino eten in het plaatselijk hotel. Ik heb met 3 Francaises gegeten, waarvan 2 boven de 70.
