Woensdag 1 mei. Ik ben vandaag 1 maand op weg. Een prachtige maand met mooie ontmoetingen. Ik denk aan Johan, Jos en Kor, aan Djamel en Martine, aan de Canadezen Alain en Suzanne en aan de dames van de post Jocelyne en Beatrice. Herinneringen om te koesteren. Terug naar vandaag. De voorbije nacht heeft het zwaar geregend met donderslagen. De meteo voorspelt voor vandaag lichte neerslag, eerder wat gezever. We zien wel. Fred vroeg gisteren om met hem af te spreken voor vandaag. We vertrekken om 8.30 uur aan de kathedraal van Bazas en nemen de trein door de Landes. Halfweg de etappe verandert het bos van een loofbos in een dennenbos. De trein want we zijn de hele tijd over een oud treinspoor gelopen, bijna in 1 rechte lijn. Weer eens wat anders dan macadam. Op een 3-tal plaatsen is een brug ingestort en moeten we naar beneden en terug naar boven. Onderweg ook jagers tegengekomen. Ze stonden op 1 rij te wachten op een vos. Een drijfjacht. Voor de eerste keer heb ik minder kilometers gelopen dan de gids meldt, 19,2 km. Om 12.30 zijn we al aangekomen. Een jogger had ons verwittigd dat er nog 2 jonge dames achter ons stapten. Beatrice en Jocelyne waren er toch in geslaagd om op de enigste plaats waar het kon, fout te lopen. In Captieux hebben we op de dames gewacht en we hebben daarna in onze gite de lunch genomen. Zij gaan daarna nog 7 km verder. Na de lunch nog samen een koffie gedronken in de plaatselijke bar. Om 14.30 wordt gemeld dat ze sluiten: het is immers "le premier mai". In het dorp is nu alles gesloten. We slapen met 3, Fred, Christian en ik, in een nieuwe gite die pas sinds gisteren open is. De 5 champagneglazen van de inhuldiging staan nog op het aanrecht. Alles is er behalve gerief om eten klaar te maken en ook geen borden of glazen. Dat komt pas volgende week. Om 19 uur wordt wel in het plaatselijk restaurant een pelgrimsmaaltijd klaargemaakt. Zo had de waard ons gezegd. Maar om 19.30 nog altijd dicht. Gelukkig is een groentewinkel open. We kopen o.a. meloen, ham, iets met pasta en yoghurt. In ieder geval beter dan niets. We staan morgen om 6 uur op want het wordt een lange dag.
Dinsdag 30 april. Van La Reole tot Bazas. Na het gebruikelijke ontbijt met veel zelfgemaakte confituur worden met 4 in een camionette afgezet aan de brug over de Garonne. Het regent en de regencapes worden bovengehaald. Tot Savignac loop ik samen met Fred maar in Savignac bij het bezoek aan een kerk en abdij ben ik hem plots verloren. Ik volg de wegwijzers maar dit blijkt een grote omweg. Als ik bijna terug op de D-weg ben zien Jocelyne en Beatrice me en ze wachten want ze zijn verwonderd dat ik nu plots achter hen aan kom. De rest van de dag tot Bazas heb ik samen met hun gewandeld, gebabbeld en de weg gezocht. Na mijn grote omweg deed dat deugd. In Auros zochten we een plaats om te picknicken en vlak bij de kerk stelt een man voor om onder zijn afdak te eten. Wat we niet hebben afgeslagen. Tegen dan had de regen al een tijdje opgehouden en was de zon er doorgekomen. Â We zijn ondertussen uit de wijngaarden en de Landes wenken. Uiteindelijk staan we rond 17 uur voor de kathedraal van Bazas met een indrukwekkend timpaan en mooie glasramen. Vandaar gaan zij naar een gite. Ik had behoefte aan een lekker bad en heb me een hotelletje besteld. De wandeling van vandaag was theoretisch 24 km maar ik heb er uiteindelijk 32,5 afgelegd. De regenbache heb ik vanmorgen voor de eerste en waarschijnlijk voor laatste keer gebruikt: ik vind het heel ongemakkelijk. Â Ik zie wel of ik eventueel ergens een regenbroek koop.
Maandag 29 april.  Van Sainte-Ferme tot la Reole heb ik 21 km afgelegd. Niettegenstaande ik ben opgestaan om 6.50 en het ontbijt om 7.30 was, zijn we pas om 9.10 vertrokken. Marie-Odille was niet te stoppen. We zijn nu in de wijngaarden van "Les Grandes Vins de Bordeaux". Gisteren was het nog Bergerac.  Het is maar een korte dag, om 13.15 ben ik al aan de kerk in Reole. Na bezoek aan de kerk ga ik op zoek naar een cafe/bar waar ik iets kan eten en ook wifi heb. Vermits de kruideniers dicht zijn een klein hapje eten en daarna naar een bar waar er wel wifi is. Om 17 uur worden we, Beatrice, Jocelyne en ik, aan de kerk opgehaald van uit de gite en morgenvroeg worden we aan de kerk terug afgezet. Kwestie van niet te frauderen op onze weg. Door verloren te lopen en door omleidingen heb ik ondertussen de verloren kilometers van voor Bourges al ingehaald: 664,2 km afgelegd tegenover 661,9 berekend volgens de gids. Ik slaap in een gite die ook chambre d'hote is bij Bernadette en Serge in Saint Hilaire de la Noailles. Een andere pelgrim Fred uit Sittard is hier al 2 dagen want zijn bottines waren stuk en er lagen nieuwe klaar in Saint-Jean-Pied-de-Port die hij vandaag met de trein is gaan ophalen. Hij vertelde dat door de hevige sneeuwval het pad naar Roncevalles was afgesloten. Het avondeten wordt om 19.15 uur opgediend. Eerst vermicellisoep en daarna een (vettige) cuisse de canard met brood en als dessert een verse fruitsalade. De gite heeft vele kamers. Ik slaap in een kamer alleen. Licht uit om 22 uur. Wekker op 6.30 uur.Â
Vanmorgen is de dag slecht begonnen. Bij het opstaan zegt Marc tegen mij dat hij stopt. Zijn problemen met zijn schoenen hebben zijn moreel helemaal neergehaald. Hij pakt de trein terug naar huis. We, de Canadezen en ik, steken de Dordogne over. Op de brug staat een pijl van nog 1.100 km naar Compostela. De signalisatie van de weg is nu volledig anders en ik beslis met hen tot Saint-Ferme te gaan. Niettegenstaande dat maken we toch nog een vergissing waardoor de etappe toch nog 30,5 km lang is geworden. De kathedraal van Sainte-Foy-la-Grande is gesloten. Het wordt een zonnige dag met sluierbewolking. Soms de vest uit, soms weer aan. De Canadezen gaan vandaag wat verder. De kans bestaat dat ik ze niet meer zie. Bij de lunch 2 dames tegengekomen die vanavond ook in de Refuge Pelerin slapen. In Saint-Ferme is een mooie oude abdij. In de gite is een koppel dat hier 2 weken hospitalero is en voor het eten zorgt. Op het menu wortelsla met half ei, daarna een kippenbout met rijst en champignonsaus en om te eindigen kaas, alles overgoten met wat wijn. Heel vriendelijke Hospitaleros: Marie-Odille is een spraakwater, Hubert is wat stiller. Beatrice en Jocelyne zijn van Lyon en hebben al 3 stukken van de weg gedaan. Ze zijn sinds vanmorgen terug op weg tot Saint-Jean-Pied-de-Port.
Vandaag is een lange dag en door slechte bewegwijzering nog wat langer, niet alleen voor mij maar ook voor de Canadezen. In totaal 36 km afgelegd en dat is te voelen aan mijn voeten. Ik ben op zoek wanneer ik best een rustdag invoeg.Maar het lijkt er op dat ik misschien best tot vrijdag wacht in Mont-de-Marsan. Ik ben om 6.45 opgestaan en was op weg om 7.45 om rond 17 uur aan te komen. De dag begon goed met terug op een bosweg maar al snel was het terug wandelen op macadam, allemaal door kleine dorpjes zonder wat dan ook. Maar op de middag in Monfaucon stond de campingcar van de Kempenaars en kreeg ik onmiddellijk een pintje en een banaan. Terwijl ik buiten aan het eten was is het beginnen te hagelen en later overgaand naar regen. We zitten nu tussen de wijngaarden. Alain en Suzanne hebben voor eten gezorgd: soep, sla en pasta met kaas en hesp. En natuurlijk een lekkere fles wijn. Marc heeft het moeilijk. Zijn bottinen van het vertrek waren na 2 weken stuk aan de naden. Van de nieuwe die hij gekocht heeft is nu 1 zool gebroken. Hopelijk is het moreel morgenvroeg weer wat beter na een lekkere nacht slapen. We zijn nu nog in de Perigord. Maar als we morgenvroeg de rivier Dordogne oversteken zijn we in de regio Dordogne.
Van Saint-Astier tot Mussidan over 28 km. Ik ben opgestaan om 6.45 en op weg om 8.15 uur. Vertrokken bij warm weer, onmiddellijk zonder vest. Maar op de middag werd het frisser en daarna is het zacht maar continu beginnen te regen. Om 15.30 uur was ik in Mussidan. Onderweg ben ik een rupsenprocessie tegengekomen. Een 50-tal rupsen kop-staart achter elkaar. Van het scherm van de FZ200 heb ik met de iPhone een foto genomen. De foto wordt nagestuurd. Voor de rest vandaag heel veel door bossen gewandeld en +/- 500 m gestegen en gedaald. Vanavond zitten we in de Relais St. Jacques met zessen: Alain, Suzanne, Djamel, Martine en Marc uit Brasschaat. Samen gegeten en een heel gezellige avond gehad. Om 21 uur gaan we naar boven en bereiden we de nacht voor.
Vandaag, donderdag 25 april, ben ik om 7 uur opgestaan in Perigueux en na ontbijt en een wifi-sessie om 9 uur op stap. Het wordt een lange dag van 33,6 km, een record, en op de warmste dag tot nu toe. Ik heb onderweg, na een maal bijtanken, 3,5 l water gedronken. Na een bezoek aan de Abbaye de Chancelade en een gesprekje met een pater Franciscaan neem ik de verkeerde richting en maak een hele tour rond de abdij. Tegen het einde mis ik een tweesprong waardoor ik bij het Chateau de Puyferrat terechtkomt en daarna nog 3 km moet afzakken naar de kerk van Saint-Astier. Daar aangekomen was het ondertussen al 18 uur. Onderweg wel door een mooie streek gewandeld o.a. langs een kanaal dat aan de Canal du Midi deed denken (zie foto). In de kerk kom ik Johan tegen, die al wist dat ik in de geburen was. De tamtam werkt voortreffelijk. De drie mannen hebben al enkele dagen het gezelschap van familie in een motorhome. Bij aankomst in de B&B krijg ik van Alain een blikje bier. Dat deed deugd. Naast onze 3 Vlamingen zitten ook Djamel en Danielle in de camping. Om 19 uur is het nog 26 gr en zak ik af naar de camping om iedereen nog eens te zien. Bij de motorhome aangekomen zijn ze aan het eten. Onmiddellijk wordt gevraagd of ik iets mee blijf eten. Nog voor ik iets kon zeggen was al plaats gemaakt en een bord ingeschept. Van Kempense gastvrijheid gesproken. Het was heel gezellig en een mooie afsluiter van een lange dag. Het is nu 22 uur, tijd om het verslag af te sluiten en te gaan slapen.
Woensdag 24 april - van Lauzellie over Sorges tot Perigieux. Ik heb 32,5 km gestapt, een record. Ik vertrek om 8.30 en ben om 16.40 aan het Maison Diocesane in Perigueux aangekomen. Maar terug naar onderweg. Ik heb 2 dagen geleden een gids voor de volgende 6 dagen gekregen omdat de route en de bewegwijzering is veranderd. Awel vandaag ben ik op een zeker ogenblik van de rechte weg afgeraakt (letterlijk!). Maar op het moment dat ik dat besef kom ik 3 jongeren tegen die me zeggen hoe de weg terug te  vinden en ik vind inderdaad terug pijlen. Maar dan is er ineens geen bewegwijzering meer. Ik weet niet waar ik ben. Aan een huis aangebeld om te vragen waar ik was. Toen begreep ik dat ik op de oude route was. Ik ben dan via een omweg van ettelijke kilometers terug op het juiste pad geraakt.  Daar na was het een prachtige wandeling door het "Forest Domaniale de Lanmary". Het was vandaag meer dan 26 gr warm in de schaduw.  Een bos is dan wel veel aangenamer dan tervoren in de zon op het asfalt.  Ik zit in Perigueux met zicht op de kathedraal een Affligem van het vat te drinken, na eerst door enkele kleine middeleeuwse straatjes te zijn getrokken. Daarna bezoek  ik de kathedraal, een prachtige kerk met veel koepels. Om 19 uur eet ik samen met de Canadezen want in het Maison Diocesane is het restaurant woensdag gesloten. Eigenlijk is dit wel zoals ik het graag heb: overdag voornamelijk alleen en 's avonds aangenaam gezelschap. Alain wilt kost wat kost couscous eten en daarvoor moeten we naar de stationsbuurt. Geen probleem maar dat maakt wel 5 km bijkomend, 3 heen en 2 terug die niet worden meegerekend . De couscous Royal  was wel lekker.         O ja 500? Wel vandaag heb ik de kaap van de 500 km effectief gestapte kilometers overschreden, om exact te zijn 515,1 km. Ik heb ook 4 dagen voorsprong op mijn schema. Ik doe dan ook behoorlijk wat meer kilometers de laatste dagen dan verwacht en de conditie is excellent. De rugproblemen blijken goed onder controle. Ik heb er nog amper last van. Als ik het licht uit doe schijnt de volle maan mijn kamer binnen. Er zijn geen gordijnen.Â
Dinsdag 23 april. Van La Coquille over Thiviers tot Lauzellie over een afstand van 32,3 km. We staan op rond 6.45 uur want het ontbijt wacht op ons om 7.30 uur. We krijgen appelsiensap, koffie, geroosterd brood met confituur, yoghurt met honing en koekjes met chocolade. Om 8.15 vertrek ik. Het is erg mistig maar al warm. Op de boswegels is het rustig. Je hoort enkel de vogels. Van tijd tot tijd valt er een dauwdruppel uit de bomen. Op de middag ben ik in Thiviers. Ik heb al 19 kilometers gestapt en volgens de gids nog 11,5 te doen. De chambre d'hote gaat pas om 16.30 open. Dus blijf ik in Thiviers op een terrasje zitten tot 14 uur. Ik betrap me er op dat ik soms in mijn eigen Frans begin te spreken. Aangekomen in Lauzellie, een klein gehucht van Sorges, word ik al opgewacht door Colette de dame des huize. Ze was juist terug van het hospitaal waar haar man ligt met talloze breuken na een val van een ladder. Het is een heel groot huis met 2 gastenkamers, terras voor en achter. De slaapkamer is opgedekt lijk in een hotel: hoofdkussens, 2 handdoeken en zelfs een washandje. Na een douche krijg ik een biertje en mag ik nog even op een Pc naar de blogreacties kijken. Samen met de Canadezen kregen we op het terras als aperitief een zelfgemaakte Vin de noix. Als diner krijgen we Quiche Lorraine, een kip met honingdressing en nieuwe patatjes met sla, kaas, tiramisu en een fles wijn. Als dat niet leven is als een God in Frankrijk. Het moet voor een pelgrim ook niet altijd een gite zijn met weinig comfort. Colette heeft de 2 pelgrimskamers omdat zij en haar man het gezellig vinden om contact met anderen te hebben. Voor het geld zeker en vast niet, want ik betaal maar 30⬠voor alles.
Lieve mensen allemaal
Bedankt voor jullie recaties zowel op de blogberichten als in het gastenboek.
De blogberichten maak ik aan op mijn  iPhone en als ik ergens wifi vind verstuur ik ze.
Jullie reacties en berichten in het gastenboek kan ik echter niet op de iPhone lezen.
Internetcafes zijn er bijna niet meer, dus moet ik wachten tot ik ergens een PC vind waar ik op mag. Zoals vandaag bij een hele lieve dame.Ik heb ondertussen alles gelezen wat er sinds Bourges op de blog is bijgekomen. Te veel om individueel te beantwoorden. Maar jullie steun doet deugd en geeft moed.Allerbeste groeten van uit een zonnig Frankrijk. Paul
Maandag 22 april. Van Flavignac tot La Coquille 32,2 km. Om 6.50 uur staan we op en maken we samen een klein ontbijt. Om 8.15 zijn we samen op weg en iets verder al apart. Het is een warme dag geworden, na 1 uur al de regenvest uit en vervangen door de fleece. De dag is zonder problemen verlopen. Klokslag 16 uur stond ik voor de kerk van La Coquille. Daarna naar de gite die vanaf 16 uur open was. Groot was mijn verrassing dat ik aan de ingang werd verwelkomd door 2 dames. Het bleken hospitaleros te zijn, die gedurende 2 weken vrijwilliger zijn om de "Refuge Pelerin Saint Jacques" open te houden. Ze verzorgen ook het avondeten en het ontbijt. Na de rondleiding heb ik mij gedoucht en wat kleren gewassen. Vervolgens even het dorp in om geld te tanken en wat voorraad in te doen. Ik zocht ook een wifi-plaats om de blog te kunnen updaten. Voor een plaatselijk hotel niet beveiligde wifi gevonden en van op straat alles verstuurd. Het avondeten bestond uit een lekkere ajuinsoep, een ovenschotel, hachis parmentier, met sla en brood, kaas en cake. Ik had gehoord dat er 1 fles wijn voor 7 man was: de 2 hospitaleros, een vriend van hen, de Canadezen, Alain en ik. Bij het boodschappen doen heb ik nog een fles gekocht en die kwam goed van pas.
Wekelijks verstuur ik een korte nieuwsbrief. Bij sommige mensen wordt deze door de spamfilter tegengehouden. Om dit op te lossen kan je het mailadres apache@dropbox.seniorennet.be toevoegen als 'vertrouwd mailadres' of in de map 'spam' of 'quarantaine' of 'ongewenst' de nieuwsbrief aanvinken als wel gewenst. Dat is in elke mailbox wat anders geregeld.
Inschrijven op de nieuwsbrief kan via 'mailinglijst' en de knop 'inschrijven' links onderaan deze pagina.
Zondag 21 april van Limoges tot Flavignac over een afstand van 28,9 km. De wekker staat op 6.30 uur en goed geslapen in een kamer alleen voor mij. De non van dienst heeft het ontbijt tegen 7.30 klaargezet en om 8.15 ben ik weer op weg. In Limoges waren overal schelpen in de grond om de weg te markeren en eens in de fleurige buitenwijken de blauw-witte pijlen. Nu mijn nieuwe gids deze pijlen volgt heb ik vandaag zonder een wegbeschrijving in de hand gestapt, hetgeen een stuk leuker is. Ik moet wel goed opletten dat ik geen afslag mis. Om 11 .30 sta ik aan de kerk van Aixe. Er staat volk voor de kerk, op zijn zondags gekleed. In de kerk is een doopsel bezig. Bij het buitengaan komt een man breed glimlachend af. Die wil zeker een praatje doen. Blijkt dat na de zondagmis vandaag er 4 doopsels achter elkaar op het programma staan. Ze moeten er van profiteren als de pastoor 1 keer om de 4 weken langskomt. Bij het buitengaan van Aixe wordt het te warm en gaat de regenvest in de rugzak en de fleece er uit. De zon schijnt door de wolken en geeft goed warmte. Te meer dat het windstil is. Alain en Suzanne komen daar dan voorbij en samen trekken we verder. Rond 12.15 stoppen we aan de rand van het bos om te picknicken. Zij blijven een uur daar om een kleine sieste te doen. Na een 1/2 uur ga ik verder. Om 15.50 ben ik in Flavignac. Eventjes de kerk bezocht en dan naar de overkant voor de gite pelerin. We slapen met 4 op 1 kamer. Het Canadees koppel en iemand die we nog niet kennen. Ik ben nu halfweg het Franse traject. In Flavignac is 1 bar open waar ze Stella van het vat tappen. Ik ben alleen en de waard begint te vertellen hoe moeilijk het overleven is met de bar en een pompstation. Daar het restaurant gesloten is is er geen menu pelerin en zullen we zelf koken.
Zaterdag 20 april van Saint-Leonard-de-Noblat tot Limoges. Van 8.45 tot 15.30 uur over 26,5 km. Ik heb de voorbije nacht gedroomd van Tom Cruise die Nederlands sprak en over vliegende dorpen. Vanwaar dat allemaal komt, geen idee. Onze gastvrouw Evelyne was vanmorgen om 7.30 present voor een lekker ontbijt. Alain is toch van gedacht veranderd en is vertrokken en zoals verder blijkt ook aangekomen. Onmiddellijk na het vertrek wordt de rivier la Vienne overgestoken over een mooie middeleeuwse brug. Wat verder staan er ook nog middeleeuwse gebouwtjes waar het water onder doorloopt. Voor de rest een dag waar weinig over valt vertellen. Meestal over asfaltwegen waar de voeten niet blij mee zijn. Limoges heeft een prachtige kathedraal en vlak ernaast wonen de Soeurs de saint Francois d'Assise waar ik overnacht samen met het Canadees koppel en Alain. Ik ben in de stad op zoek geweest naar de gids die de blauw-gele pijlen volgt, maar spijtig genoeg niet gevonden. Ik heb wel een andere gids gevonden die de pijlen ook volgt maar minder overzichtelijk is. Om 18.30 is de mis in de eglise Sainte-Marie samen met de zusters. Daarna samen iets gaan eten in de stad, dacht ik. Maar toen ik terugkwam waren ze weg. Voor die ene keer dat ik weer eens in een grote stad ben toch maar op restaurant gaan eten. Echte boeuf du Limousin van Blason Prestige.
